Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

581쪽

μη, και - σοι τε φρουροὶ κανο εισι, καιόπόσοι μη ει ι, καὶ τα - επικαίρους φυλακὰς συριζουλευσεις μείζονας ποιῶ, τοὶς

δὲ περιττας ἀφαιρεῖν. ἡ Δἴ, εφ ο Γλα κων, ἀπά- - ουν ἔγωγε, ἔνεκά γε σου

οντως αυτὰς φυλάττεσθαι, στε κλεπτεσθαι

σοὶ ἐκ της χώρας. Ἐαν δέ τις αφέλη γ

ἔφη, τοὶ φυλακας, ου ora καὶ ἁρπάζειν ἐξουσύαν ἔσεσθαι σω βουλωμένω ; ἀταρ, εφη, ποτερον ἐλθων αυτος ἐξητακας τουτο, η πῶς δε α οσι κακως φυλάττονται ι Εἰκάζω, ἔφη. Ουκουν, ἔφη, καὶ περὶ τουτων, τανεληκετι εἰκάζηλεν, ἀλλ' ηὸ εἰώμεν, τότε

stodes susciunt, et quot nonis eirami ac oppori anas quidem custossias consules augere, superfluas vero miseris. Ino vero, subjecit Glauco, equidem tollerulas universas arbitror, quod cita custodiant, ut ea etiam sibi attingant, quae Rao proveniunt. At si quis custodias tollat, invit Socrates, annon existimas cupienti fore potestatem etiam rapiendi 8 Tu vero, inquit num Pr fectus eo rem indagasti, aut quomodo scis eos malas exeu-bias agere Conjicio, inquit. Ergo de his quoque tum deli

berabimus, cum non ampliuν utemur conjectura, sed cogni

tam rem labebimus. Fortas sis hoe fuerit potius ruti se

582쪽

Σωκράτης, λέγεται βαρυ το χωρίον εἶναι,

ἔφη o Γλαύκων. Ἀλλ' ἐκείνου γέ τοι, ἔφη,

οἶδ οτι οὐκ ημέληκας, ἀλλ' εσκεψαι, ποσον

χρόνον ἱκανός ἐστιν ο ἐκ της γήρας γιγνόμε

τῆ πόλει βοηθεῖν σε κα ὶ σωζειν αὐτήν. Aε-

In argentifodina quidem certe, uiuit Socrates, non venisse te scio, ut dicere possis, quamobrem nunc minus inde, quam auehac, proveniat. quidem eo non sum Profectus, ait Profecto, inquit Sochates, fertur is locus esse gravis: quamobrem tibi de hoc consultara tum erit, haec tibi excus tio sufficiet. Hoc Pudem meditabor, It Glauco. Hoc a tem an non neglexisse te scio, sed considerasse, quanata mi- mentum, quod in agro nascitur, ad alendam civitatem sufficiat; quantumque in annum requiratur, ne te hoc lateat quum civitas inopia laboret, sed hoc sciens possis de necessarias consulendo civitatem ac, juvare, salvamque facere. Rem

583쪽

ἐαυτου - οτε οἶκον καλως τις οἰκ σχιεν, εἰ μυὸτάντα - εισεται, ων προσδεεται, πάντων δὲ

πιμελόμενος ἐκπληρωσει. ἀλλ' ἐπει η - ν

χαλεπον δέ ἐστιν ἄμ- τοσούτων οἴκων ἐπι- ρ ιλιῶσθαι, πως in ἔνα τον του θείου, rem

οογηθείης ωσπερ ει τις ἔν τάλαντο ε 3ὸνναιτο φέρειν πως ο φανερον, τι πλει γε

ζειν οὐδ' ἐπιχειρητεον αὐτή Ἀλλ' ἔγωγὼ

pennamam scis, invait Glau-ςst, u quidem erit talium hin-henda cura. Enimvm o, inquit dentes, ne suam quidem vitam recte ais administra erit u non sciat omnia, quibus ei opus fueris ; et omnia suenti eura suppleat Sed quum 4 ita ex pluribus quam deerat mille famillis constet, ac taede sit tot familiariim curam simul habere, cur non patrui tui sansiliam unam pri naum augere conatus es t etenim indiget. Hanc autem potueris, conaberis etiam plures: n uni prodesse nequeas, qui pluribus prosis Sicut siquis unum talentum gestare nequeat, qui non manΗ estum est, huic ne conandum quidem esse, plura aestet Ego

584쪽

ἔφη ο Γλαύκων, ωφελοίην α νον σου θείου οἰ- κον ει ριοι ἐθέλω πείθεσθαι. ισα, ἔφη Σωκράτης, τον θεῖον ου δυνάμενος πείθειν, 'Αθηναίους πάντας μετα του θείου νη ζεις

ἐπιθυμων, εἰς τουναντίον ἔλθης. η υχ ορας, ως σφαλερον ἐστι το α μη οἰὸ τις, ταυταρ λέγειν η πράττειν; νθυεμ δὲ των αλλων, οσους ἰσω τοιούτους, ιοι φαίνονται και λέγοντες, α μη ἴσασι, καὶ πράττοντες, ποτερά σοι δοκουσιν ἐπι τοῖς τοιούτοις παίνου Δαλ- λον η ψόγου τυγχάνειν, καὶ ποτερον θαυμα-

ζεσθαι μαλλον η καταφρονἐῖσθαι. 'Εν ρου

vero, subjectit Glauco, prode wm patrui familiae, si mihi vellet obtemperare. Ergo, ait Socmites, quum patris perwR-dere non possis, effecturum te putas, ut Ainenienses universi una cum patruo tibi pareant tiave, mi Glauco, inquit, ne gloriae cupidus in contrarium prolabaris. Annon vides, quam periculosum, ea vel dicere vel facere aliquem, quaerim rati Etiam de aliis eootes quoscunque tales nosti, quales esse videantur qui vel iucunte Piae neκiunt, vel faciunt; num tibi videantur propterea Iaudem potius, quam vituperium consequi et nurn in admiratione magis, cluam in eo

585쪽

οντας, τους δὲ κακοδοξουντάς τε και καταφρονουρονους, ἐκ των μαθεστάτων Ε ουν

ἐπιθυμίῖς ευδοκιμοίῖν τε καὶ θαυμαζεσθαι ἐν

τῆ πόλει, πειρω κατεργάσασθαι ως Δάλιστατο εἰδέναι, α βούλει πράττειν εα γαρ το - διενέγκων - αλλων ἐπιχειρῆς τα τῆς

πολεως πραττειν, Ου αν θαν λασαι λι, εἰ πάνυραδίως τύχηις, ων ἐπιθυμεῖς. . αρμώην δὲ τον Γλαύκωνος ζων

ἀξιολογον - ἄνδρα οντα, καὶ πολλω δυνα

τώτερον των 'ς πολιτικα τότε πραττόντων,

temptu esse. Itidem cootes de sis, qui nomini, quicquid vel dierum, vel agunt invenies, ut opinor, in omnibus actionibus eos, qui bene audiunt et

admirationi habentur, ex maxime Peritorum esse numero; eos autem, qui male aussiunt, ac contemnuntur, e numero esse irriperitissimoriam. Quamobrem l et clarus esse velis in vivitate, et in hominum admi- To M. VIII. Iratisne, operam pro tribus dato, ut ea noris, quae suscipere costas. Nam si caeteris in hoc praestans, negotia civitatis tractare coeperis, mirum mihi non erit, si facillinae con sequam ea, quae concupiscis. . Quum autem videret

Charmidem Glauconis filium hominem esse magni pretii, multoque potentiorena illis,Nilirentpublicam tunc gerebant,

586쪽

φανιτας αγωνας νικαν, και δια τουτο ἀτος

τε τι Δασθαι, καὶ την πατρίδα ἐν τῆ Ἐλλάδι ευὸοκιρο τέραν ποιεῖν, πι θέλω αγωνίζεσθαι,

ποῖόν τινα τουτον νομίζω αν το ανὸρα ιναι; Δηλον τι, ἔφη, μαλακον τε και ιλον. Uὸ τις, ἔφη, δυνατος ων των της πολεως πραγ--των ἐπι Δελόμ ενος την τε πόλιν αυξειν, καὶ αὐτος δια τουτ τιμασθαι, κνοι ἡὸ του- πράττειν, ου αν κότως ει λος νομώζοιτο Ἱσως, ἔφη. ατα προς τι με ταυτα ζωτῶ ;χτι, φη, οἰμαί σε, δυνατον οντα, κνῶν ἐπιμελεῖσθαι, καὶ ταυτα ων ανάγκη ero με---

nolentem vero ad iopidum Lininem essest certe molienutare Ira gotia, Dic mihi, mi Charmides, inquit, si qui

quum in certaminibus coronatis vi ere possit, eaque retum ipse honorem consequi, tum patriam in Graecia illu triorem reddere, decertare i lit, qualem existimes hunc hos

quum Possit, rempublicam tractando, tum Civitatem am

plificare, tum ipse ob id honorist, hoc tamen sacere resorinia det, Runon is merito pro timido habeat uest Fortassis, inquit rsed cur haec me intenose Quod te, hi luit, cum Possi

587쪽

σαυτά μου καταγιγνώσκεις Ἐν ταῖς συνουσίως, ἔφη, αις συνει τοῖς τα της πόλεως πράττουσου καὶ γαρ, ταν τι ἀνακοινωνταίοι, ζω σε καλως συμcoυλευοντα, καὶ, ταντ αμαρτάνωπιν ορθως ἐπουτιροντα Ου

ναυτον ἐστιν, ἔφη, ῶ Σώκρατες, δι τε λαμλάγει αι, καὶ ἐν τω πληθε αγωύωσθαι. καὶ μην φη, γε αριθμέῖν δυνάμενος, οὐδενηττον ἐν τω πληρει νος αριθμεῖ καὶ οἱ κατα μονας ἀριατα κιθαριζοντες, οἶτοι καὶ

εν ω πλήθει κρατιατεύουσιν.

auscipere idque cum eorum participem fieri necesse sit, quippe cum civis sis. At tu nam ex facinore, ait Charinides. Potentiam meam cognos- gens, Ita de me sentiast is, inquit, ex conoessibus, in quia hiis adesse soles illis, qui rem. Publicam administrant: nam tibi quid tecum communi cant, video te rectum consilium dare, atque ubi Peccant, recte illos reprehendere. Non idem est, mi Socrates, inquit privis tim disserere, et apud multitudinem certare. Atqui respondit, qui numerare potest, nihilo minus apud multitudinena,vaam solus numerat et iii privatim cithara caenunt optime, iidem etiam apud multi- tu sanem primas Minent. Tu vero non vidcs, inquit,

verecuruliana ac metum a uis tura hominibus inesse, multo

588쪽

τάμενα Και σέ γε ιδάξων, ἔφη, ωρμημαι,

κεῖς η τους γεωργους, η τους ἐμπόρους, τους ἐν τῆ αγορα μετα-λλομενους, καὶ φροντίζοντας, ο τι ἐλάττονος πριάριενοι πλείωνος ποώνται, αἰσχυν' ἐκ γὰρ τουτωνάπαντων η ἐκκλησία συνίστασαι Τί δε ιει

que magis haec in publico, quam in privatis conoessibus

praesto esse ' Ego vero te docere Torsus sum, inquit, quod neque poclentissimos reveritus, neque potentissimos metuens, inter imprudentissimos ac maxime imbecillos verba facere emit escas. Num enim ex illis fullones, vel sutor es, vel Libros,

colas, vel mercatores ver eos qui negotiauitur in foro, et quid minoris emptum pluris vendere possint soliciti sunt, revereris ' Nam ex his omnibus conficitur concio. Quid autem interesse putas inter hoc, quod tu iacis, atque si quis pugilibus superior imperitos metuac nimirum quum inter vel artifices aerarios vel agri . principes reipublicae, quoruin

589쪽

περιων, ἐν τοῖς μηδε που ποτε φροντίσαem των πολιτικων, μηδε σου καταπεφρονηκόσιν, κνεῖς

λέγειν, δεδιως λη καταγελασθη Τί δ' ἔφη, ου δοκουσι σοι πολλάκις οι ἐν τῆ ἐκκλη-

σίφ των ρρως λεγόντων καταγελαν Καιγα οἱ ἔτεροι, ἔφη. διο καὶ θαυμάζω σου,

εἰ εκείνους, ταν τουτο ποιωσι, αδίως χειρου- μενος, τουτοις μηδένα τρόπον οἴει δυνησεσθαι προσενεχθηναι. Ω αγαθὲ, a. αγνο ει σε αλτον, μηδε ἀμάρτανε, ἀδει πλεῖστοι ἀριαρτά

nonnulli te contemnunt facillime sisseras, longeque superes illos, qui perorare ad cives student, inter eos loqui te Piget, qui nuntitiam remm cia vilium studiosi fueriint, neque te contempseriant metuens scilicet, ne deridearis. Quid auteni t in luit, annon tibi videt ur eoncio saepe eos deridere, qui recte peroranti Nam edi alii et1atia. inquit Socrates. Quamobrem te nitror, illos quidem, quum hoc faciunt, facile vincere, putare autem te nullo modo his uti posse. Vir bone, noli teipsum ignorare; nee in illis delimitie, in quibus plurimi delinquunt. Nam Inuuti inamo situli excitati ad considerandum aliena negotia, non se convertunt ad seipsos

590쪽

πόλεως, εἴ τι δυνατόν ἐσπινυι σὲ βέλτιον

ἔχειν τούτων γα καλῶς ἐχοντων, ου μονον οἱ ἄλλοι πολῖται, αλλα καὶ οἱ σοὶ φίλοι, καὶ αντος συ υκ ἐλάχιστα φελησ'.

ἡ Ἀριατίππου δὲ ἐπιχειρουντος ἐλέγχειν

τον Σωκράτη, θωσπερ αυτος - ἐκείνου τοπρότερον λέγχετο βουλομενος τους συνόντας ωφελεῖν ο Σωκράτης, απικρίνατο, υχ, - ζοἱ φυλαττόμενοι , πη ο λόγος ἐπαλλαχ',

αλλ ως αν πεπεισμενοι μάλιστα πραττοιεν - δέοντα ' με γαρ αὐτον ρετο ει τι εἰδείη γαῖον ἴνα, εἴ τι ειποι - τοιουτων,

explorandos. Itaque ne hoe per ignariam negligas, sed magis enitere, ut teipsum re picias nec reipubliςae curam abjice, si qua vi te poterit ea per te iuvari. Narnia ea bene se habeat, non solum ali cives, sed tui etiam amici, et ipse tu non pariun utilitatis acquires. 8. Quum autem Aristippus in hoc incrumbere 'at Socratem convinceret sicut ipse convictus ab illo prius fuerat) volens Socrates prodesse familiaribus suis, sic respondebat, non ut illi, qui cavent, ne qua pine sermo invertatur; sed ut persuasi maxime facerent ea, quae deberenti manc intemPliat