Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

611쪽

ΜΕΜΟ RABIDUΜ Lia. III. 10. 251Tον ρυθμον δ, ἔφη, ἀτερα μετρω η σταθμωεπιδεικνυων, πλείονος τρος οὐ γαρ ὸ ἴσους γε πάντας ουδὲ σμοίους θυα σε ποιεῖν, εἴγε ἁρμάττοντας ποιεῖς. 'Aλλοι νη Δἴ, ἔφη, ποιῶ ουδὲ γαρ φελος ἐστι θώρακος ἄνευ

τουτου. Ουκουν, ἔφη, σώματά γε ανθρωπωντα με ευρυθμά ἐστι, τα δε αρρυθμα Πάνυ λεν ουν, ἔφη. IIως ουν, φη, ω αρρύθμιωσωματι ἁρμόττοντα τον, θωρακα ευρυθμον

orare si ὶσπερ καὶ ἁρμόττοντα, ἔφη ' ἁρμοττων γάρ ἐστιν ευρυθμος Δοκεῖ μοι,

quo Leonesnniores facio. -- cinnitatem vero an mensura vel pondere demonstrans, pluris aestimas nec enim loricas omnes aequales, neque simileste pareo facere, siquidem con-gmentes facis. Sic facio, inquit: nam absque illo nullus Iorime usus fuerit. Ergo, inquit, etiani hominum corpora partim eoncinna sunt, partim inconcinna Maxime, ininquit. Quo igitur pacto, in quit, loricam inconcinno coriapori congraentem, concinis nam essicis Sic inuriam, ait, ut et congratentem facior nam Mae congruit concinna est. Videris mihi, ait Socra-ses, concinnitatem non per se appellare, sed iespectu utenistis: quemadmodum si iuras

612쪽

σιν οἱ ἀρροττοντες των ἀναν-ττων, νον αμνον στα/ρον ἔχοντες. οἱ - γαρ αναρ - - η λοι ἐκ των -- ρε Δάμενοι, η κα αλλο τι του ' σωματος σφόδρα πιέζοντες,

δύσφοροι κοὐ χαλεποὶ γίγνονται οἱ δε ἀρ-

clypeum concinnum illi esse,eui nouit itidemque chlamydem ac caeteras res se habere ex tuo quidem sermone o Mat. Fortassis aliter aliud 'uoddam non exiguum bonum inest huic congruentiae. Do-e Vero me, mi Socrates, est, quid habes. Minus, inauit, Pondere suo premunt loric- uae, qui- incongrime, Ecet pondus aequale habeat. Nam incongruae, vel ab M. meris totae deperi legulo, clatam panem corporis aliquam vehementer premendo, γα tu similes ac molestae Lint: conmine Vero, quum onus pintim a clavic illa et parte sinpulis vicina, pratim is hiuneris, pectore, a temo, a ventre sistributuri sublevetur, prope

613쪽

γα πλείσπον αξια νομίζω εἶναι ἔνιοι μέν σου ποικίλους καὶ τους ἐπιχι ηυς θωρακας μαλλον νουνται Ἀλλὰ μην, ἔφη, σἰγιλα ταυτα ρον ἀν-ττοντας νουνται, κακώ

ἔμοιγε δοκουσου ποικίλον τε καὶ Ιαυσονωνεῖσθαι 'Αταρ, ἔφη, του σωροτος μη μινοντος, αλλα τοτ ρον κυρτουμένου, τοτὲ δὲ ορθουμένου πως ν κριcεῖς θώρακες αρρών.

σοιεν Ουὸ ἰς, ἔφη. Λέγεις, ἔφη, ἀρ-

μοσσειν ου τους κριcsis, ἀλλα τους μηδε τοὐντας τῆ χρεία. υτος, ἔφη, τουτολέγεις, - Σωκρατες, καὶ τὰ νυν ορα απο-

esse ioco videntur Dixistilioe Psum, ait Propim' quod equidem opera mea maximi esse pretii dueo. Nonnulli tamen thoraces varios ac dea rato hibentius in uit. At vero, inquit οσαtes, . propterea non eo mentes emunt, visuam hi et inauratum In lum emere videntur Quum autem empus in eodem situ non manet, ait, sed modo euris, vatur, nurio erigitur, quo Paeto accurati Ior es onyuere possunt Nequaquam, inquit. Dicis tu congruere ait, non Metiratos, sed in ipso usu non molestos. Id vero, mi Soeri tes ut, ipse dico, et nunc 'a dema te rem Gipis.

614쪽

τω πείθοντι, μνησθέντος αυτης - παρόπωτινος, καὶ εἰπόντος, τι κρύττον εἰ λόγον τοκαλλος της γυναικος, καὶ ζωγράφους φήσαν-

ἐκείνην ἐπιδεικνύειν αυτης σα καλως ἔπνι' 'Ιτέον ν ει θεασου νους, ἔφη ο Σωκράτης' οὐ γαρ η ακούσασί γε το λόγου κρίῖνἀνέστι καταρια/εῖν Καὶ ο διηγησάμενος, ο αν φθανοι ἔφη, ακολουθουντες Ου- Τὸ πορευθεντες προς τὸν Θεοδοτην, καὶ κατα-

λααντες θοράφ' σιὼ παρεστηκυῖαν, ἐθεάγ

D Caeteriam quum alia quando in urbe mulier quaedam esset somnosa cci nomen erat Theodota, et qualiscum Peraliad te consuescebat; facta eius mentione ab aliquo e min, qui aderant, licente, In severis pulchritudinem verba exsuperarae, atque AEtIRIII mar- te, pictores ad eam com- massimilaturos, quibus Lia commonstraret qua inique honeste posset: Mos etiam, ait Sora ales, hane spectatiunire par est nec enim aviti intibus licet comoscere id, quod omnem sermonem suPeriit. Tum qui haec narraveria, Quin confestim, in sequimini. Itaque quum ad Theodotam ivissent, et hanc pictori cuidam astantem reperissem, invim

615쪽

κάλλος ἐαυτης ἐπέδειξεν, η ταύτην θών, πιρα ἐσπὶ επίδε ξις, ταυτην ηρον χάριν - τεον ει δὲ ρον η θέα, ἡ/λαῖς ταύτh; Ει-- ὸ τινος, σι ικαια λάγοι, Οὐκ-ουν, φη, αυτ ρὼν ri τε τον παρ' ἡμι ἔπαινον κερδαίνει, καὶ ἐπειδαν εἰς πλείους λαγγείλωμεν, πλείω φεληθησεται ἡμεῖς AGIὸ σι, ν ἐθεασάμεθα, ε πιθυρουμεν - ψασθαι, καὶ πιμεν ποκνιζό γοενοι, καὶαπελθόντες ποθησοριε, . ἐκ δὲ τουτοιν εικος, ἀγρον θεραπευειν, ταύτην δε θεραπεύεσθαι.

Καὶ η Θεοδότη, νη Δἴ, ἔφη, εἰ τοίνυν ταυ

bant quumque cessasset pietor, O viri, inquit Socrates, utrum nos gwam n potius h liere Theodotae convenit, quod pulchritudinem suam nobis stenderit, an nobis illam, quod eam spectaverimus t Nuin siquidem haec ostensio ipsi utilior est, nobis habere grasi mdebet: sin autem nobis comtemplatio, nos ipsi ' Et quum quidam vixisset, has eum vicere: Ergo, inquit, haec iudem modo lauden hanc a nobis lucratur, ac, Posteaquam ad plures rem enuntiaverim I plus utilitatis capiet nos mistem quae jam spectavimus, attingere cupimus, ac abimus nonnillil istillati, ac ubi disce 'serimus, desiderabimus. De quibus consentaneum est, nos quidem hinc colere, ipsam vero coli. Tum Theodora, Pr

616쪽

'Ε δε νούσου o Σωκράτης, ορῶν αὐτη '

νώς αλλοις νην οἰκίαν φθονως κατε

σκευασμένην, Εἰπέ μοι, ἔφη, ω Θεοδότη, ἔστι σοι ἀγρός ι - ἔμιῆ ἔφη. Ἀλλ' ἄρα οἰκία προσόδους ἔννυσαι Ουδε οικία, φη. Ἀλλὰ μη χειροτέχννα πιάς; ουδὲ χειροτέχνναι, ἔφη Πόθεν ουν, ἔφη, τὸ ιπιτηδεια ἔχεις 'Εάν τις, ἔφη, φίλος μι γενομενος, ε ποιέῖν ἐθελ', ουτος μι βίος ἐστί.

hem, me vobis rapectationis caussa aratram habere opo Deitule Socrates, quum eam sumptuose matam videret, ac nisuem cum ea in veste et mihi non vulgari, itemque multas ac lammas ancili , ne

allas quidem neglectim habu aliisque rebus abunde im t aedes, Dic mihi, iat. mea Theodota, estne tibi prindium Non mihi, inquit. At domus eum proventibus t Nee domus, v. At servi aries Inanuarias exercentes t Meil. si quidem, ad Unde igitur halles neeessaria italuiae Siquis, ait, Iniexis mihi laetus, sene mihi iacere velit, is mihi pro victu est. Profecto, ait, mea Theo in praeclara illa Possessio est, multoque potis. 4byCOOste

617쪽

κτημα, καὶ πολλω κρεῖττον αν τε καὶ βοων και αἰγων φίλων ἀγελην κεκτησθαι Ἀταρ, ἔφη, πότερον τη τίχ' επιτρέπεις, ἐάν τις os φίλος, ωσπερ finiata, προσεπτηται, η καὶ αυτητι μηχανα 'Iως ' ἄν, φη, ἐγω τουτουργηχανην ευροιμι IIολυ νη Δἴ, ἔφη, προσηκόντως μἀλλον η αἱ φάλαγγες οἰσθα γαρ, ως ἐκεῖναι θηρωσι τα προ τον βιον ἀραχνια γαρίηπου λεπτα φηνάμεναι, o, σι αν ἐν- σαυδα ἐμιπεσχ', τούτω τροφῆ χ ρωνται, Καὶ ἐριοὶ οὐν ἔφη, συμcουλευεις φηνα

ἀτεχνως οἴεσθαι χρη το πλείστου ζιον -

est unicomam habere gregem, waam sum, boum, caprarum. Veriuri, ait, an rem so tunae committis, ut aliquis ad te anxieus instar Inuscae advolet, an et ipsa nonnihil tu minari. Qui possim ego inveniret Multo, inquit, convenientius, quam araueas. Nosti enim quo pacto illae victum venentur telM mina To M. VIII. tenues texunt, et vilamat in eas indiderit, eo, cibi loco, utuntur. Ergo mihi quoque, ait con sulis, ut rete aliquod texanit Non enim scilicet adeo te sine

arte piatve debes praedam pretiosissimam, amicos, Venaturam. Non vides eos, qui etiam lepores rein non naa iaestimandana venantur, multa

618쪽

ταύταις αυτους θηρω ν' τι δε μ in ἡμέραν

κύνας ταχεῖας παρασκευάζονται, ἴνα καταποδας ἁλίσκωνται οτι ὸ καὶ ταύτας αὐτῶν τινες αποφεύγουσου, δίκτυα ἱστασουν εἰς τας ατραπους φευγουσιν, ἴν εις ταυτα μἀπ- τοντες συμποδίζωνται Tίν ουν, Ἀφη, τοιου-

αντι κυνος Ἀτησχ', οστις σοι ἰχνευων μὲν τους

illi noctii se pascant, comparatis canibus nocturmis eos venantur et quia inte diu aufugiunt, alias acquirant canes, quae ex odore sentientes, quo se ex pastu ad cubile receperint, eos reperiant quia vero pedibus celeres sunt, ut etiam ex oculis fingere currendo possint, rurhus alias canes Veloces comparant, pedum velocitate capiant Ire Irsum

quia lepores nonnulli has quo. que effugiunt, retia statuuntiis in semiti, per quas fugiunt, ut in ea delapsi, compedibus quibusdam implicemur. Qua igitur re tali, ait, possim amicos ego venarid Si prosecto canis loco, inquit, Con paraveris aliquem, qui indagando tibi formae siticioso ac locupletes

619쪽

δήπου, φη, καὶ μάλα ευ περιπλεκόμενον, τοσωμα ε δε τούτω ψυχορον λ καταειανθάνεις, καὶ ως αν ἐμύλέπουσα χαρίζοιο, καὶ ο τι ἄν λεγουσα ευφραίνοις, καὶ τι δεῖ τον μὰν ἐπιμ ελόμενον αισμενως ποMχεσθαι, το δετρυφωντα ποκλείειν, καὶ ἀρρωστησαντός γε ψίλου φροντιστικως ἐπισκέψασθαι, και καλοντι πράξαντος σφόδρα συνησθηναι, καὶ τω σφόδρα σου φροντίζοντι λ' η ψυχῆ κεχαρίσθαι φιλεῖν γε μην, ε οἰὸ 4τι arίστασα

hoc machinetair, in eos in retra tui coriiciat.

Et Iliasianam, imiuit, retia mihi sunt Unum certe, ait, atque etiam optime nexum, corpus atque in hoc anima, .m intelligere potes, quo Paeto homines imuendo grata esse Pomas quid dicens exhilarare Possis; et quod suscipiera lusia miniter tui studiosus excludendus vero, qui te ludibrio habeatu solidite invisendus micus, qui aeg olet; vehemen ter congratia andum ei, qui praeclare quid gesserit denique tota anana gratificandum illi, cui admodum curae struΑrnare quidem certe seio te non modo molliter nosse, sed et benevolet et ut optimi tibi

620쪽

μαι. Καὶ μὴν ἔφη, πολυ λαφέρει το κάτα φύσιν τε κα ορας ἀνθρωπω προσφέρεσθαι.

και γαρυ μια μεν ουτ αν λοις, υτε κα-

ἐστιν Ἀληθη λέγεις, ἔφη Δεῖ τοίνυν,

ἔφη, πρωτον ρον του φροντιζοντάς σου τοιαυ- σα αξιουν, οῖα ποιουσιν ἀσῶ σμικροτατα

μελήσει επειτα δὲ αὐτην ἀμειύεσθαι χαρι- θεώνην τον ἀτον Ψ-ον ουτω γὰρ αν -- λιστα φίλοι γίγνοι , και πλέῖστον χρονον φιλοῖεν, καὶ μέγιστα εὐεργετοῖεν. Καρίζοιο δ αν μάλιωνα, ε δεηιένοις δωροῖο τα παρὰ

adsint amici, te seio non or timis, sed ip- re persu lem. Ego vero, inquit Theodota, nihil horam machinor. At pro- laeto mulium resere, in prout sua natura fere ac recte soniinem compellare. Nam vi quia dei neque tapere, neque retianere amicum possis sed haec bestia beneficio et voluptatetur capi potest, tum, ut maneat, retineri Vere sima, inquit. Quamobrem opinet, ait, primum a tui studiosis huiusmodi petere, milia minimisuti iacturi desnde ut tu quoque Matificando Ream eo n-Μlo resera'. Nam heri pacto maxime tibi amici fient, ac diluissime diligent, et max3nus te beneficus Λeienti Grati

ficaberis inem maxime, M tua, quum eis indigent, concesses. Vtiles enim etiana suavistimas