Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

591쪽

δε- ,εθα του παύσοντος, απεκρίνατο περ καὶ ποιεῖν κράτιστον Ἀρα γαρ, ἔφη, ἐρωτας με ει τι ει πυρετο αγαθόν; υκ ἔγωγ

eun Aristippus, an aliquid nosset bonum ut si quid hujusmo si liceret, verbi gratia,

cibum, potum, pecuniam, Vale- tussinem, robur, audaciam, id ipsum ostenderet aliquando malum esse. At Socrates sciens quin si quid nos conturbet, optamus ut aliquis nos eo liberet, sic respondebat, ut erat optimum. Tune me rogas, inquit, num selinia aliquod lio. num sciam 8 Non equidem, ait At lippitudini. Ne hoe quidem. At laniis Nec fi

mis. Atqui, ait, I me rogas, an aliquid noverim bonum, quod nullius bonum sit, quidem neque novi. neque noscere desidero. Ibi rursus Aristippo eum interrogante, an quid pulchraim sciret ' multa quidem, Iti An

592쪽

πάντα καλά τε καὶ αγαθά ἐστι πρῶτον

similia ' Quantum fieri potest, nonnulla quidem sunt dissimillima. Quonam igitur pacto, ait, id pulchrum fuerit, quod est pulchro dissimiles uti

Diana, inquit, homini ad cursum Tulahro clissimilis inlius est pulcher ad palaestram. Et scutum ad projiciendum Pulchrum, quam dissimillimum est aculo ad hoc pulchro, ut vehementer celeriterque ser tur. Non aliter, aut re -- des, a quum interrogarem, an aliquid Minum nosces. Tu Vero putas, inquri, aliud b num, aliud illa in esset an ignoras ad eadem referii omnia pulchra et bona 8 Nam primum virtus non ad alia bonum quiddam est, ad alia vero, pulchrum deinde hominea a cundum idem, et ad eatam

pulchri bonique cuntur; et

593쪽

καὶ κοφινος κοπροφόρος καλόν στιν Nir Δἴ, ἔφη, καὶ χρυση γε ασπὶς αἰσχEον ἐαν προς τα ἐαυ- εργα οὐ καλως πεποιημένος , η δὲ κακῶς. Λέγεις συ ἔφη, καλά τε καὶ αἰσχρα τα αυτα εἶναι' Και νη Δία, ἔγωγ', ἔφη, γαρα τε καὶ κακά πολλάκις

γαρ το γε λιμου ἀγαθον, πυρετου κακον ἐστιν, κα το πυρετο αγαθον λ μου κακον

hominum corpori ad eadem pulchra bonaque videntur: d nique caiisaea omnia, quibus utuntur homines, ad eadem pulchra bonaque pluantur, ad ea aesticet, quibus sunt accommodiam. Num igitur, ait, etiam qualus, quo Gruntur stercora, pulchriani quiddam est Prosecto, ait atque tiam scutum aureum est turpe,

modo ad usus suos ille quidem pulchre sit laetus, hoc Veroinale Dies tu, huiuit, piluchra et turpia esse eadem Dreo, ait, atque etiam eadem esse bona et mala Saepe enim quod fami bonum, febri malum est quod labri bonum, lamna malum saepe quod ad cur- sun pulchriun est, ad luctam ea turpe quod ad luctant pulchrum, a cureum turpe: si uippe omnia bbna sunt ac

594쪽

Και οἰκίας δὲ λέγων τας αὐτας καλάς ει ναι κω χρηι μυς, παιὸεύειν ἔροιο ἐδόκει, ωας α οἰκοὸομεῖσθαι. ἐπεισκόπει ε vi A Αρά γε τον κάλλοντα οἰκίαν, οῖα χρὴ, ἔχειν, τουτο δεῖ μηχανῆσθαι, πως Mστη τε ἐνδιαιτασφαι, και eησουροντάτη ἔσται Το

τως πρὸς μεσημcρίαν βλεπουσαις οἰκίαις του

quae male. Idem quum diceret ainem aedes pulchrita et rutiles esse. docere mihi quidem videbatur, cuiusmodi sint exsimiendae. Id autem coniaderabat hoc modo:

annon habiturus qualem deceat domum, hoc moliri debet, ut bitatu sit jucundissima, et utilissima Hoc autem --eesso, ergo iucundum est per aestatem domum habere friri. lam per hyemem, callinunt Quum etiam in hoc consent rent, ergo in aedificiis, quae merichem spectant, per by rnem sol in cubicula splendet,

per aestatem sero Iupra nos,

supraque tecta incedens umbrana suppessitat. Quamobrem si haec ita fieri bonum est, altius aevificanda sunt ea, quae

595쪽

δε συνελόντι ει δε οποι πάσας ρας αυτ τε αν διστα καταφευγοι, καὶ - οντα

ἀσφαλέσπατα τιθοῖτο, αυτ αν εἰκότως ἡ σπιν ri καὶ καλλίστη οἰκησις ει η γραφαὶ ε

ηαι ποικιλίαι πλείονας εὐφροσυνα αποστε-

ζον ν η παρέχουσι. μοῖς γε μην καὶ βροοῖς χώραν ἔφη εἰναι πρεπυδεστάτην, τις, εοφανεστάτη οὐ σα, σπιζεστάτη εἴη ἡδύει ν γαρ ἰὸόντας προσευξασθαι, ὸ δ αγνως

meridiem spectant, ut sol hy-3mus non excludatur risumilius vero, quae septentrionem peαint, ne venti frigidi ineis dant. Ut summatim dicitH1, q. quis singulis anni temporibus jueunctissinae se reci- disiani collocet, id haud du- .ie jucundissimum ac pulche

rimum aessificium suerit. Caetermin picturae variique colo. res plures delectationes assi- Inunt, quam suppeditant Ter plis ac raris domam aiebat esse convenientissimum, qui et apertissimus pariter ac minime tritus esset: nam jucundum, ut videntes orent jucundum, ut Puri accedant.

596쪽

ἔφη, ἄσπερ σωρῶ σω λατος ἰσχυρότερον προς σου πόνους φύεται, υτω καὶ ψυχ31 ψυχ ης ἐρρωμενεστέραν προς τὰ δεινα φύσει γιγνει

θαι πω γαρ εν τοις αυτοῖς νόμγις τε καὶ

εθεσι τρεφομένους πολυ διαφέροντας αλληλων τόλμ3. No-ιζω ροντο πασαν φύσου μαρ - σει καὶ μελετ' προ ανδρίαν αυξεσθαι. γλον - γαρ, τι Σκύθαι κοὐ Θρακες οὐκ αν

Λακβαι νιοι διαλελαπεσθαι φανερον δὲ, τι - Λακεδαιγνιοι οὐτ αν Θραξὶν ἐν πέλταις καὶ ἀκοντίοις, ουσε Σκύθαις ἐν ρόξοις ἐθέλοιενοιν διαγωνίζεσθαι. Uρω δ' ἔγωγε καὶ τὶ

9. Rursum interrog'tus, num fortitudo acquiri doctrina o SIt, an esset a minarat quiadem arbatror, ait, ut corpus corpore robustius matura est ad labores, sic et animam antis in firmiorem esse natura ad terribilia. Naim vide, illos. qui iisdem legibus ac moribus. Sunt educata, longe inter se audacia disserre. Arbitror quidem naturam omnem doctrina et exercitatione ad sorti. tudinem proficere. Naana tet, Scythas ac Thraces non ausuros suinptis clypeis Mina tis adversus Lacedaemonios dimicareri contriique manifestiunest, non etiam Lacedaemonios

vel adversus Thraces peltis aejaculis, vel adversus Scythas Meubiis libenter depugnatu L

597쪽

ἐστιν, τι πάντας α κοὐ τους εὐφυεστέρους καὶ τους Μ ἔλυτέρους την φύσυν, ἐν οἶς αναξιόλογοι βούλωνται γενέσθαι, ταυτα καὶ μανθάνειν καὶ μελεταν.

Σοφίαν δὲ καὶ σωφροσύνην ου διωριζεν,

αλλα τον τα με καλά τε καὶ γαῖα γιγνωσκοντα χρησθαι αὐτοῖς, καὶ το τ αισχρα εἰδότα υλαύεισθαι, σοφόν τε καὶ σώφρονα ἔκρινε προ ρωτωμενος δε, ει σου ἐπιστα

ναντία, σοφούς τε καὶ ἐγκρατεῖς εἰναι νομι-

οι, ΟὐMν γε μαλλον, ἔφη, η ἀσόφους τε

Equidem in alias etiam omni- sanitatem non visceri ebat; sed bus coninniliter homines video qui pulchri et bona comoκenatura inter se differre ac ex ret, et qui turpia sciret, hunc ercitatione multum proficere sapientem jussicabat ac animi JEt ex his patet, debere omnes, sanum. Intenogatus, num eos, ive a naturi sint praestantiori pri scirem, quid agere opo indole praediti, seu hebetiori. ea viscere ac messitari in quia bus excellere velint. Sapientiam vero, ac nimiteat, et contraria facerent, sapientes ac temperiintes esse putaret Potius insipientes ac intemperantes, respondit Orn-

598쪽

καὶ α ἀτέῖς. πάντας γαρ ιμαι προαιρω- μνους ἐκ τῶν ἐνὸιχη νων α ν ίωνται συμψορωτατα αυτοῖς εἰνω, ταυτα πράττειν. νομίζω οἶν του μ ορθως πράττοντας, υτεσοφους, υτε σώφρονας εἶναι. Ἐφη δε αὐτην δικαιοσύνην, καὶ την ἀλλην πασαν ρε- τὸν σοφίαν εἰναι τά τε γα δίκαια, κώπάντα, σα αρετ πράττεται, καλά τε καὶ

ἄλλο αντι τούτων ουδὲ προ λέσθαι, υτ τους μη ἐπισταμένως δύνασθαι πράττειν, αλλὰ καὶ ιὰν ἐγχειρωσιν, ἀμαρτάνειν ουτω καὶ ea καλά τε καὶ ἀγαθὰ του ρον σοφους πράττειν, τους δὲ - σοφους ου νασθαι,

ἁλλα καὶ ἐὰν ἐγχειρωσουν, ἀμαρτάνειν. ἐπεὶ

ne enim a reor ex possibilibus, quae putam sibi ipsis esse utilissima eligentes, haec gere. Quamobrem qui non recte agunt, eos nec sapientes nec ani In sanos esse statuo. Dicebat eum iustitiam, tum omnem a 1iam virtutem esse sapientiam: nam justa, atque omnia, quae cum viriute juntur, pulchra et bona esse i neque posse em, qua Date sciant, aliud pro his quidpiam eligere, neque illos, iiii nesciant, praestare Posse; imo etiam si praestare Conm-tur, peccare eodem modo sapientes et pulchri ac bonari cere non sapientes autem id non posse, atque etiam, si conentur, peccare: qutun igitur

599쪽

ἐν λιζεν το ε ἀγνοεῖν ἐαυτον, καὶ , αιῖδε δοξαζειν τε καὶ οἴεσθαι γιγνωσκειν, ἐγγυτάτω μιαύας ἐλογίζετο ειναι τους

κέντοι πολλους ἔφη, δεών οἱ πλεῖστοι --

νοουσου, τους διημιαρτηκότας τουτων υ φάσκειν λαινεσθαι, τους ὸ διηριαρτηκότας, ων οἱ πολλοὶ γιγνωσκουσου, μαινομένους καλεῖν. Ἐάν τε γάρ τις αγεγας ουτω οίηται εἶναι, ωστε κυηπτειν τα πύλας του τείχρους διεξιων,

omnia cum virtute efficiantur, manifestum esse, tum justitiam turn omnem aliam virtutem, esse sapientiam.

Animi profecto insanitasterninpientiae quiddam me contrarium dicebat, non tamen inscitiam existimabat insanit ter animi sed ignorare seipsum, et quae quis neseiat, et,

nam, ac putare se emam scire,

proximum luiddam esse arbitrabatur animi insanitati. Aiebat vultus negares illos esse animo insanos, qui ab iis aberrant, quae plurimi ignorant; at qui ab iis abereant, quae scit vulgus, animo insanos arpellare. Nam si quis sibi tam magnus videatur, ut per oppidi portas transiens sese inclinet,

600쪽

αἴρεισθαι η άλλω τω ἐπιτίθεσθαι - πασι δηλων τι δύναιτ εστι, τουτον μαίνεσθαι φάσκειν του δὲ μικρον δια-ρτάνοντας ου δοκεῖν τοῖς πολλοῖς μαίνεσῖαι, αλλ', σπερτην ἰσχυραν ἐπιθυμιαν ἔρωτα κοιλουσιν, ου καὶ την μεγάλην παράνοιαν μανίαν αυτους

καλεῖν.

Φθονον δὲ σκοπων ο τι ειη, λυπην μόν

τινα ἐξευρισκεν αυτον οντα, υτ μεντοι τηνἐπὶ φίλων τυόιαις υτ την π ἐυρων εὐτυ- αις γιγνομλένην ' αλλα μόνους ἔφη φθονῶν σου ἐπ ταῖς των φίλων ευπραξίαις ἀνιωμένους Θαυμαζόντων έ τινων, εἴ τις φιλων τινα, ἐπὶ τ ευπραξία αυτο λυποῖτο, υπε-

tollere conetur, vel aliquid aliud eorum aggressiatuae de quibus constet omnibus, fieri ea non posse, hunc animo Insanire aiunt: sed qui paulum quid deliri Nant, non videntur vulgo insanire animo : sed quemadmodum vehementem Iibidinem appellant amorem, ita clementiam ingentem animi insanitatem Vocant. Considerans antem invidiam, quid esset, dolorem eme quemdtin reperiebat, non ex amicorum adversis rebus nisau. nec ex secundis inimicoriam; sed eos solum aiebat anuiuere, qui amicomina felicatatem inique serrent' quumque mirarentur nonnulli posse iuquem in ejus successu mspem, quem λ- geret dolere eos commonefaciebat, inultos esse ad quos lanx