Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

631쪽

ΜΕΜΟRABIDU Lis III. II. 271το μεν γὰρ αναγκάζεσθαι περωτέρω που μετρίου μηκύνειν τὰς λυς, γαλεπόν - δεμια ημ έρ πλείονας πορευθηναι, πολλην

ρηστωνην παρέχει κρίῖττον οὐν ἐν τῆ ορμῆσπεύδειν η ἐν τῆ ω Ἀλλου δὲ λέγοντος, εἰς παρετάθη μακραν δον πορευθεις, ερετο αυ-ν, ε καὶ φορτίον ἔφερε Μὰ Δἴ οὐκ γωγ εφην, ἀλλὰ το ἱμάτιον Μόνος δ'

ἐπορευου, φη, η και κόλουθός σοι ἐκολού-

ριι ι κολούθει, ἔφη. IIότερον, ἔφη, κενος, φέρων τι Φέρων, νη Δἴ, ἔφη, τά τε στρω

ἔφη, βέλτιον ἐριου T οὐν ἔφη, ει το

ἐκείνου φορτίον ἔδει σε φερειν, πῶς αἰ ista

diae praecipies iter, quam hi

serius eas. Nam cogi quem, ut itinera, quam par sit, longiora faciat, molestum est at unum diei amplius in hinere consumere, magnam facilit tem assert. Itauiue potius est in arripiendo itinere festinare, quam in via. Quum alius diaeeret, aes longo itinere conscietui, defe8sum esse: numquid oneris gestasset, interrogabat Minime, ait, praeter vestem. Num solus ibas, inquit, an et pedissequus te e initabatur Conritabatur inquiti . Vacuus erat ille an quid gestabatd Gestabat, in quit, tum stragula, tum alia vas Ea quo pacis S, ait,

itinere perfunctus est y Melius me inquit, uti mihi videtur. Quid ero, inquit, si tibi ge tandum fuisset illius onus, quo

632쪽

μη κοινωνεῖν του ει το κοινον τιθεμενου, καὶμ αντιτιθεναι το ὲαυτων ἐτίθεσαν οὐ καὶ το ὲαυτῶν εἰς το κοινόν καὶ ἐπι ουδὲν πλέονεικον των δεικρον φερομένων, ἐπαυοντο πολλονοψωνουντες. Καταμαθωνα τινα των ξυνδειπι

res ' Male profecto, inquit: Imo ne gestare quidem idis tuissem. At tanto minus t horis perserre te posse, quam puer, qui tibi esse viri videtur exercitati tI4 Quum autem aliquibus ad coenana convenientibus, alii Pariana obsonii, multum alia afferrent, ubere solebat Socrates, ut puer partim illud vel in AEnunune apponeret, vel Paditem aliquam in singulos distribueret. Eos itaque qui anultum attulerant, non eius participes fieri puderet, quod esset in commune propositum, ac non suum ibidem collo 'e.Itaque suum etiam in commune apponebant, et maia nihil plus hast ebam quam illi, qui parum afferebant, a mamo in emen sis obsoniis sumptu desistebant.

633쪽

ποτε εργω ανθρωπος ψοφάγος καλεῖται ἐσθίουσι in γαρ η παντες ἐπὶ τ σίτωοψον, ταν παρ' ἀλλ οἶμαι, ου πω ἐπί γε τουτω ψοφάγοι καλουνται Ου γὰρ υν, ἔφη τις των παροντων. γαρ, ἔφη, ἐάν τις α νευ του σίτου ο φον αυτο ἐσθίη μηασκησεως αλλ' ηδονῆς ἔνεκα, ἀτερον ψοφά

αλλος τις ψοφάγος εἰη Καί τις αλλος των παρόντων, ' δὲ μικρε σίτω, ἔφη, πολυοψον ἐπεσθίων Ἐμι ρον, ἔφη ο Σωκράτης, καὶ ουτος δοκεῖ δικαίως αν ψοφάγος καλέ,-Idem quum animadverteret Mendam ex us qui una coen bant, a pane quidem dessisse, sed obsonio adhuc mero Vesci, habito semone de nominibus, quam ob rem stamia essent indita, Possumusne dicere, ait, O viri, Pim ob causam aliquis obsopham appelletur Ediant enim omnes mim Pane obsonium, quum adest M. Opinor,

TOM. VIII.

non ob earn causam obsophagiit a vocenturi Minime scilicet, rit quidam ex iis qui aderant. Quid i liuiuit si quis absque pane comedat obsonium, non condimenti, sed voluptatis causa , utriam obsonii helluo es evidetur, an non ' Vix alius. ait, obsonii helluo sit. Tum alius qui ri illoriina qui aderant, At vero qiu cum exigv.

634쪽

τους εἰποπος, νομίσας ο νεανισκος εἰς αὐτον

εἰρησθαι τα λευέντα το - μον οὐκ ἐπαύ- σαν ἐσθίων, αρτον δὲ προσελαcεν. Και

Σωκράτης καταμώων, Παρατηρεῖς ἔφη,

Ἀλλον δέ ποτε των συνδείπνων ta svi σωενὶ ψωμ, πλειονων ψων γευόμενον, Ἀραγένοιν αν, ἔφη, πολυτελεσπέρα ψοποιῖα

te, inquit, multum obsonii comedit os etiari mihi, ait S rates, merito ilici obsopli spas videtur quumque meterisomines aliis miretium p. eent copiam, par fuerit illum obsonii copiam poscere. His a Socrate prolatis, existimansis adolescentulus in se illa esse dicta, obsonio quidem vesci non desinebat, sed panem acuhibebat Quod Sooates ut R-nimadueriere Observate hum iri tuis, qui propius estis, num pane pro obsonio, an obsonio pro pane utatur. Quum itidem aliqviuulo via disset alium ex convivia, ad unum panis misium obsonia plura degustiateam Num, rat,

fieri potest obsoniorem sectio sumptuosior, aut, quae Inagis obsonia commiset, quam

635쪽

νύων εἴ περ ἐκεῖνο ορθως πριου πιν ἀμλαρτάνει

Is qu multa simul comedit, acornrigena simul condimenta in os ingeries Qui certe plura commiscet Maam instraactores obsoniorum, sumptuosiora facit: Mi vero conamiscet ea, quae illi inviani non congrine Ia minime comi iscent, si itidem illi recte faciunt)peccat, et artem ipsorum evertit. Atqui quo pacto non ridiculum fuerit, aliquem sibi structores obsoniorum cor parare peritissimos, atque ipsum literina, artis ejus cognitionem sibi non vendicantem, ab illis confecta immutaret itinetiam aliud qtud iam accidit ea, qui multa siInu vorare consueVit, quam qui Non. Nam ubi pariana adest, minus habere se putat, quippe qui consueta desiderat: at qui se consuefecit unum panis mistum

636쪽

πιιν, τε in παρείη πολλα, ναιν αν ἀλώ

Ελιγι δὲ και ς το ευωχεῖσθαι ἐν 3'Mηναίων γλώσσιν ἐσθίειν καλοῖνο σο δὲ προσκεῖσθαι ἔφη ἐπὶ - ταυτα ἐσθίειν, σιναι

μητε την ψυχην μήτε το σωμα λυποίη, μητι ινεύρετα - ωστε και το ευωχῶσθαι τοῖς κοσμως διαιτωμένοις νετίθει.

- muti non ad via, nernia tis potest uno illo titia Aietat etiam, verbiIIII ε Musis' κνώσεαι Athenientium linguas dirumifieationem his ia tum vero eae vocissi Iliamriae, qua inre ne animam, nec corpus laedant nee inventu dissicis rant. Italis di bum hoc εὐωχεῖ α' vici decem. Mentibus tribuebat.

637쪽

ελέν τουτο, καὶ μετρίως αἰσθανομένε, φανερὸν αι, διότι νδειν φελιμωτερον ην του Σωκζάτει συνεῖναι, καὶ ιεν ἐκεινου λατρί-

MEMORABILIUM

LIBER QUARTUS.CAP. LTAM vero Soerates utim erat Iimi perapimium sit, ob qua in negotio quovis, atque omni l illiu errat utilius, quam Soerate modo, ut e uvis hoc conside Liamiliariter uti, et cum eo ubi 'rinti, eumnia vel pariun intel-l vis locorum, et quavis dae re, s

638쪽

καὶ το ἐκείνου γ νησθω μη παρόντος ου μικρὰ ωφέλει τους εἰωθότας τε αυτ συνειναι, και ἀποδεχομιένους ἐκεινον. καὶ γὰρ παίζων ουδὲ ηττον - ετ σουδάζων ἐλυσιτελει τοῖς συνδιατρίζου N. Ιολλάκις γαρ ἔφη μεν αντινος ἐρῶν, φανερος δ' ἡν, ου - τα σωματαπρος ωραν, αλλα - τας ψυχας προς ἀρι- τὸν εἶ πεφυκότων, ἐφιέριενος. τεκμγαίρε Hi τας α γαῖα φύσεις ἐκ του ταχυ τε μανθά

θοιεν, καὶ ἐπιθυελεῖν των μαθημάτων πάντων, δἰ ων ἐστὶν οἰκίαν τε καλως οἰκεῖν και πολιν, κώ το λον ανθρώποις τε καὶ ανθρωπινας πράγε em εἶ χρῆσθαι. 'ους γαρ τοιουτους

sentis recordtari, non Par Improderat illis, qui cum eo solebant esse, et qui comprobabant eum. Quippe non minus ioco quam serio loquens, fami-lIaribus si11ν proderat. Saepe enim mare se aliquem aiebat, sed ostendebat se non illos quorum corpora ad pulchritudinem, sed quoriun animae dvirtutem a natura comparatae essent, expetere Certa vero

indicia bonae indolis colligebat

ex eo, si celeriter cliscerent ii quibus animum adaicerent; quaeque sidicissent, memoria tenerent k omnesque arte expeterent, Per quas liceret isonaum praeclare mi emare, et civitatem ac ad summam, tum hominibus diu rebus ho-

639쪽

ΜEMORABILIUΜ Lin IV. l. 279ηγέ, παιδευθέντας ου αν μένον αυτούς τε ευδαίμνας ινοι κώ τους αυτων οἴκους καλως οἰκεῖν, ἀλλα καὶ ἄλλους ἀνθρώπους κοὐ πόλεις δυνασθαι ευδαλίμονας ποιεῖν.

ἀλλα τους μεν οιομάνους φύσει ἀγαθους ει- ναι, μαθηMως δὲ καταφρονουντας ἐδίδασκεν, ότι αἱ ἄρισται δοκουσαι εἶναι φύσεις μάλιστα παιδεια δέονται ἐπιδεικνύων των τε ιππων Ους ευφυεστάτους, θυμοειδεῖς τε καὶ

σφοδρου οντας, εἰ μὰν ἐκ νέων δαμασθεῖεν,ευχ ρηστοτάτους καὶ αρίστους γιγνομένους,

δε αδαμαστοι γένοιντο, δυσκαθεκτοτάτους καὶ φαυλοτατους καὶ των κυνων ων εὐφυεστάτων, φιλοπονων τε Ουσων καὶ πιθετικων

manis recte uti. Nam si tales instituerentur, existimabat, non ipsos anod, betatos e88e, sua que domos recte gubernare; sed eosdem posse turri caeteros etiam homines, tum civitates beare. Non eodem vero modo ad omnes accedebat, sed eos, qui natura se bonos esse arbitraren tur doctrinam autem contemnerent, docebat, illas naturas quae viderentur esse praestan tissimae, imprimis institution indigere quum quidem osten deret, equos generosissimos, tui et animosi et acres sunt, aia parvulis Minentur, utilissia mos ac praestantissimos fieri; sin indomiti sint, effraenatissumo ac pravissimos et canes a natura optimas, quae labori

640쪽

EM MEMORABIDUΜ LIB. Iv. l. τας γίγνεσθαι προς τὰς θηρας καὶ χρησιμ - σάτας, αναγώγους δε γιγνοριένας, ματαίους σε καὶ μανιώδεις καὶ δυσπειθεστάτας 'O-μοίως δὲ καὶ τῶν ανθρώπων του ευ εστ

τους ἐρρωμενεστάτους τε ται ψυχροπις οντας

σειν, αρ ιστους τε και φελιμωτάτους γίγνε

γενομένους, κακίστους τε και βλαζεραπάτους γίγνεσθαι κρίνειν γαρ ου ἐπισταμένους

δεῖ πράττειν πολλάκις πονηροῖς ἐπιχειρῶ πράγμαG, 4εγαλειους ε καὶ σφοδρους μ

sae iant et fer agyessiantur, si recte educentiae, optimas fieri, in ad venationes aptis,ssimas a minus educentur, inepta riadi ac furiosas, et contumacissimas. Itidem homines optimae tautolis, qui et animis esse munissimis, et in eff-ciendis sis, quae molirentur, efficacissiani, si quidem instituti essent, et quae amavi, sint, dissicissent, praestantissimos a que utilissimos fieri; quod et plurima et maxima soria confise cerent: at si tum institiitionis, turn diatrinae experies essent, fieri pessimos ac nocentis Nam quum diaudicare minime norint, quae sint iacienda, prava saepe moliuntur; quum