장음표시 사용
241쪽
πραξάμην, δηλον τι τοιμασάμην, ἀντὶ του δ' ηζαι
του βίου η νόσοις ἀλγυνόμενος τελευτησαι η γηρG, εις πάντα τὰ χαλεπα συρρεῖ καὶ μαλα ρημα των ευφροσυνων. μαχι ειπειν αὐτον, ω Ερμογενες, ἐγω αὐτ Ουδε προθυμησομαι, ἀλλ' ἴσων νομίζω τετυχηκεναι καλων καὶ παραθεῶν καὶ παρ ανθρώπων, καὶ ην γω δόξαν χω περὶ μαυ- τοὐ ταυτην ἀναφαίνων εἰ βαρυνήτους δικαστας αἱρησο μαι τελευτα μὰλλον η ἀνελευθερως το si ετ προσαιτῶν ro κερδῶνα τον πολυ χείρω βίον ἀντὶ θανατου. λως δεγνοντα αὐτον φη, πειδη κατηγορησαν αὐτο οἱ αντιδίκοιῶς οὐ μὰν η πόλις νομίρει θεοῖς οὐ νομίζοι, τερ δε καινα δαιμονια εισφεροι και τους νεους Vta φθείροι, παρελθοντα 1 εἰπεῖν, Ἀλλ' γω, Ἀνδρες, τοὐτο μεν πρῶτον θαυμαζω
βίον sin petierat s. 5. Pergit Xe
Stephani dicta sunt in illo et Δια-
aλ im μενος In prosa Atticorum licitur ἀλγε ιν. ητοιμασάμην Sententia postulabat εκινδυνευσα ν SCHN. Unum hoc est vecti cum inlinitivo OnJuncti X-emplum. πάντa a χαλεπὰ Haec et talia Socrate Jam septua Inta anno matUS in senectutem dicere nec potuit nec debuit Sophistam autem depent. Seqtiens membriina ἔρημα των εὐφρ- ineptissiuae additi ir, Si refertur ad xa- λεπύ: in ad πύντa, non Iminius inepte. An fuit ερημον, Ut ad γηρας referat ut SCHN. 9. aῖτα Refer ad τὰ ἀποφευκτικὰ, quo re lit etiam ibidem addit uim εἰ γυρτουτο διεπραξάμην. SCHΝ.
πεῖν Abundat verburra εἰπεῖν, quod e Sequentis etreia primis litteris irrepsit et infra post paρελθόντα iusto loco ponitur. .EON ILAV. 'Eφη
autem, quod abeS S. 24, 27, ad Hermo eneri referendum, nisi et ipsum delendund. II. τω ποτε γνους Dueta haec ex
242쪽
ρε θεους οὐ νομίζω ' πει θύοντα γε με εν ταῖς κοιναῖς εορταῖς και επὶ των δημοσίων βωμῶν καὶ οἱ ἀλλοι οἱ παρατυγχανοντες χωρων καὶ αυτος Mελητος, ἐῶ ηβουλετο. 12 καινά γε μην δαιμονια πῶς αν εγω σφεροιμι λεγων οτι θεοῖ μοι φωνη φαίνεται σημαίνουσα ο τι rari ποιεῖν καὶ γαρ οἱ φθογγοις οιωνῶν και οἱ φημαις ανθρωπων χρωμε
νοι φωναῖς δηπου τεκμαίρονται βροντὰς δε ἀμφιλεξει τις μη φωνεῖν - μεγιστον οἰωνιστηριον εἰναι η δε ΙΠυ
θοῖ ν τω τρίποδι ιερεια υ κω αυτ φωνη τα παρα TO Ui θεοῖ διαγγελλει ἀλλὰ μεντοι και το προειδεναι γε τον θεον το μελλον, καὶ το προσημαίνειν ω βουλεται, και του- το, σπερ εγώ φημι, υτ παντες καὶ λεγουσι καὶ νομί
ζουσιν. ἀλλ' ο μεν οιωνούς τε και ημα καὶ συμβόλους
τε και μάντεις νομάρουσι τους προσημαίνοντας εἰναι, εγὼ δε τοὐτο δαιμόνων καλῶ, και ιμαι λως νομαρων καὶ ἀληθεστερα και ὁσιωτερα λεγειν τῶν τοις ορνισιν ἀνατι
θεντων την τῶν θεῶν δυναμιν. ός γε μην οὐ ψευδομαι
πει με τούτου, ο ν μέλλω πράττειν. deinces μάντεις nominBt aruspicina
243쪽
κατα του θεου και τουτ εχω τεκμηριον και γαρ των φίλων πολλοῖς δ εξαγγειλας τα του θεο συμβουλευματα ουδε-I πωποτε ψευσαμε ς ἐφανην επε δε αυτ ἀκούοντες οἱ δικασταὶ θορυβουν, οἱ μεν απιστουντες τοῖς λεγομενοις,
οἱ δε καὶ φθονοῖντες ει καὶ παρὰ θεῶν μεις νων η αὐτοὶ τυγχανοι, παλιν εἰπεῖν τον Σωκράτη, ' Ἀγε δη ἀκούσατε καὶ ὐλλα, να τι ἀλλον οἱ βουλομενοι μῶν ἀπιστῶσι τῶ με τετιμησθαι πο δαιμονων. αιρεφῶντος γάρ ποτε ἐπερωτῶντος εν Δελφοῖς περὶ μοὐ πολλῶν παροντων ἀνεῖλεν
θις ειπεῖν τον Σωκρατη Ἀλλα μείζω μεν, Ἀνδρες, εἰπεν θεος εν χρησμοῖς περὶ Λυκουργου οὐ Λακεδαιμονίοις νομοθετησαντος η περὶ μοὐ λεγεται γαρ εἰς τον ναονεισιοντα προσειπεῖν αὐτον, Φροντίζω πότερα θεόν σε εἴπω ἄνθρωπον. εμε δε θεω μεν ου εἴκασεν, ανθρώπων δε
lasse exciderit. N. autem de so Ora ἀλλ' ri καὶ μὰλλον θεον ἔλπομαι, Aculo, quod tangit Hermesianax apud Λυκόοργε. Cons. Plutarch. ii Lyc. Athen. 13, P. 599 Α, Ι iit an . Ol. 3, P. cap. 5. SCHΝ.
244쪽
208 A VONYMI APOLOGIA SOCRATIS.
τολλω προέκρινεν περφέρειν. δμως δε υμῶ ς μηδε ταυτ
της ἐφιεμενων, πολλοῖς ὁ ξενων, ε παντων προαιρεῖσθαι εμο ξυνεῖναι κείνου δε τί φησομεν αἴτιον ιναι, του παντας δέναι τι ἐγὼ κεστ αν ἔχοιμι χρηματα ἀντιδιδοναι, Oμως πολλους ἐπιθυμέ μοι τι δωρεῖσθαι το δ με μεν μηδ μενος ἀπαιτεῖσθαι εὐεργεσιας, μοὶ δε πολλους μο-
λογειν χαρtτας φείλειν το δ ἐν τη πολιορκία τους μεν ἄλλους οἰκτείρειν αυτους, με δε μηδεν απορωτερον διαγειν
245쪽
AXONYMI APOLOGIA SOCRATIS. 209
η τε α μαλιστα η πολις ευδαιμονει το δε του ἄλλους με τας εὐπαθείας ε της αγορὰς πολυτελεῖς πορίβεσθαι, εμ δε ε της ψυχης ἄνευ δαπανης διους κείνων μηχα νασθαι ει γε μην σα ρηκα περὶ ἐμαυτοὐ, μηδεὶς δυ-
ναι αν ἐξελέγξαι με ς ψευδομαι, πῶς υκ αν δη δικαίως
ερ εὐσεβοῖς ἀνόσιον τε σώφρονος βριστην η ἐξ εὐ
πεπεικας σοὶ πείθεσθαι ἀλλον η τοῖς γειναμενοις. μολογῶ, φανα τον Σωκρατη περί γε παιδείας ' OOTO γαρισωτιν ἐμοὶ μεμεληκος περὶ δε γιείας τοῖς ἰατροῖς ἀλ-
λον οἱ ανθρωποι πειθονται τοῖς γονεῖσι καὶ ε ταῖς εκκλησίαις γε παντες δηπου οι Αθηναιοι τοι φρονιμώτατα
quod Atticis est Misereri, dixisse pro λε τηνήδυπάθει&υ. SCHN simul- illo Ogtendunt quae victa sunt in ta II vitenb. Pluralis exempla, in his Stephani Thes Haecci itur ita con Plat. Reip. 3. P. O ici 'Aττικων πεμ-
Plutarchus in Praeceptis de sanitate Memorab I Seqq. SCHN. N. Ποῦ M. P
246쪽
δ και στρατηγους α ρεῖσθε καὶ προ πατέρων και ἀδελφῶν, και ναι μαχία γε μεῖς προ υμῶν αὐτῶν Ους αν γ' σθε περι ων πολεμικῶν φρονιμωτατους εἰναι ούτω γαρ, α ναι τον Λ Ιελητον, ὼ Σώκρατες, και συμφερει καὶ νομί- et ρεται. ούκουν, εἰπεῖν o Σωκράτη, θαυμαστον καὶ τοὐτό σοι δοκε ειναι, το ε μ ν ταῖς ἄλλαις πράξεσι μη μονον
ἰσομοιρίας τυγχανειν του κρατίστους, ἄλλα και προτε τιμθσθαι, με δε δτι περὶ του μεγιστο αγαθου ἀνθρω- ποις, περὶ παιδείας, βελτιστος εἰναι πό τινων προκρίνομαι, τουτου νεκα θανατου υπὸ σου διωκεσθαι;
των συναγορευοντων φίλων αὐτω. ἀλλ' γω ο τα παντα ῶ- τα κ V δικης ἐσπουδασα, ἀλλ' ηρκεσε ot δηλῶ - σαι τι Σωκρατης το μεν μητε περ θεους ἀσεβησαι μητεῖ περι ανθρωπους δtκος φανηναι περὶ παντος ποιεῖτο τοδε η αποθανεῖν οὐκ ετ λιπαρητεον εἰναι, ἀλλα καὶ at- ρον δ' ενομιβεν αυτ τελευτῶν. τι δε υτως γίγνωσκε
καὶ ναὶ μα Δία γε Dignum hoc est etiam Xenophonti Oecon. 2, 16. Seriptore γε post formaulain Juriandi SCHΝ. positum notavit et cum recenti Omina 23. τι δε υτως Atqui jana antea exemplis pli irimis contulit G. Dindor sunt haec deuionstrata ha initio li-fius ad Thes Stepliani vol. 2, p. 38 belli SCHN.A. Xenophonti Mist. Gr. 7 1, 37 υποτιμas θaιJ Cicer orat. I, 54.
Ni Δίa, 'Aθqνaῖοι, δερ γε ὁμῆν, unus ibi at Athenis reo damnato, si fraus infertis Δία γε capitalis non SSet, quaSi poenae aeSti-2 I. περι-πaιδειaςJ Genitiviis περὶ natio. Et sententia cum audicibus τοὐ μεγίστου γaθοὐ της παιδεια βελ- darethar, Intereo abatur aeUS quam τιστος Atticismo et elegantiae Xeno quasi aestimationem commetuisse Sephonteae non convenit. SCHN. Imaxiale confiteretur uiuod uim in-22. περι aντος ποιῶτο Uidetur ad terro atu. Oerates esset, respondit, ipsam orationena apud iudices uela se meruisse, ut anapiissi inis honorirendum, O ad Omnen Socrati vi tau et praeualis decoraretur, et ei vitani Significabit i ritur Onanium tu quotidianus in Prytaneo pii Mice maxime denaonstrare conat atur praeberetur qui l)ono apud Graecos CLIN. Inax inaus halbetur. V In formula accu-23. λιπaρ τέον Precibus illa itare sationis erat poSituna a Melet τίμημα
247쪽
δρες, τους με διδασκοντας τους μαρτυρας V επιορ κοὐντας καταψευδομαρτυρεῖν μου καὶ τους πειθομενους τουτοις αναγκη στι πολλην αυτοῖς συνειδεναι σεβειαν
και ἀδικίαν εμο δε τί προσηκε νυν μεῖον φρονεῖν η πρὶν
κατακριθηναι, μηδε ελεγχθεντι ως πεποίηκα Tl ων γρα
bo utitur Plato polo πiae p. m . Conf. Pollux , I 5o. SCHN. Plato autem, qui ita. p. 36 D, Socraten dicentem fecerat Εἰ υν δεῖ με κατ τὰ
ta oblata haec ei tribili vecta p. at B
24. ἐγράψ aro Plaeet γράψαντο. BRO DAEUS. In toto hoc libello soliis Meletus Orminatur. SCHN. Ad γρύψαντο editionis eun tacet de Vaticanis Gallius. Pluraleri po
248쪽
μία, ἱεροσυλία, τοιχωρυχία, ἀνδραποδίσει, πολεως προδοσία ουδ αυτοὶ οἱ ντίδικοι τούτων πρῆξαί τι κατ μοῖ ασιν. στε θαυμαστον εμοιγε δοκε εἰναι πως ποτε εφάνη Ῥμῖν του θανάτου εργο αξιον εμοὶ εἰργασμενον. 26 ἀλλ' οὐδε μεντοι τι ἀδικως ἀποθνησκω, δια τουτο μεῖον
φρονητεον Ου γαρ μοὶ ἀλλα τοις καταγνοῖσι τοὐτ αι- RO εστι παραμυθειται δε τι με και Ιαλαμηδqς παραπλησίως μοὶ τελευτησας ετ γαρ καὶ νυν πολυ καλλίους μνους παρεχεται δυσσεως του δlκως αποκτει- ναντος αυτόν οἰδ' τι και μοὶ μαρτυρησεται πω τε Ουεπιοντος και πο ου παρεληλυθοτος χρονου τι δικησαμεν οὐδενα πωποτε οὐδε πονηροτερον ποίησα, εὐεργετουνδε τους μοὶ διαλεγομενους προῖκα διδασκων ο τι δυναμην 27 αγαθον είπων δε αὐτα χαλα μολογουμενως η τοῖς
εἰρημενοι ἀπηλει και ομμασι καὶ σχηματι και βαδίσματι φαιδρος Au δε γησθετο ἄρα τους παρεπομενους δακρυον- τας, τοῖτο εἰπεῖν αυτον, η ἄρτι δακρυετε; ου γαρ
πάλαι ἴστε τι εξ τουπερ γενομην κατεψηφισμενος Vμου πο της φυσεως ὁ θανατος. ἀλλα μεντο ει με ἀγα-
di xit SCHN V annot. ut en I, Ita loquitur Diog. i. 7, P Διόπερ I, I. πρῶτος ὁ Ζῆνων ε τω περὶ ἀνθρώπου 26 ut his cons. 4, 8, 9 et Io. φύσεως τέλος εἰπε το ὁμολογουμένως Palamedem et Ulixem inemotat e ra φύσει ζῆν hii te Scriptorita dis-nophon , 2, 33, tilii iter de illo οὐ SenS in uidit velis nisso τῆ φύσει v. τον πάντες ὐμνουσινῶς διασοφίci φθο CaSaubonus et Menagius Sed 6- ν'θεὶς υπο τοὐ δυσσέως ἀπόλλυται. nophonti ceterisque Atticis ὁμολογου- Malui autem δε τι litam, ut libri, δ' μένω nunUIam est idem quod ὁμο
249쪽
θῶ επιρρεοντων προαπολλυμαι, δηλον τι ἐμοὶ κα τοῖς
επιθυμητης ἐν ων ἰσχυρῶς αυτ οὐ, ἄλλως δ' εὐηθης
ειπεν ἄρα, Ἀλλα τοὐτο γωγε, ω Σώκρατες, χαλεπώταταφερω τι ρῶ σε αδίκως ποθνησκοντα τον δἰ λέγεται καταψησαντα αυτο την κεφαλην εἰπειν, Σ δε, ω φίλτατε Ἀπολλοδωρε, μὰλλον αν εβουλου με ρῆν δικαίως 29 αδικως ἀποθνησκοντα καὶ ρια επιγελάσαι λεγετα δε και νυτον παριοντα δων εἰπεῖν, Ἀλλ' ὁ μεν ἀνηρ δε
κυδρος, ως μεγα τι και καλον διαπεπραγμενος, ει ἀπεκτονεμε, τι αὐTον των μεγίστων πο της πολεως Ῥῶν θού-
Dixit tam se bis Thu ex dides, it terraque
jubens, quae et ipsa hala et laucym-des. Simile uui factuna in substantivo μεγaλοφροσύνη, illoc quum ab optimi usurpetur, Vecti μεγαλοφρονῶν exempla adeo nullius vel apud pleroSque recentior na, qllibuS Repe ex libris reddititui μέγα φρονεῖν, fidei Sunt ut inimam 'it si irae dioe semel usus Plato dixerit quod alibi μεγa-
Socratis annotavit Plato Pla aedonis p. 80 B. 'eteriam diciti in pSuim Xunthippae adserabit Dio ene 2, 35 et Valerius 3 Iaxhnus Ext. I. SCH. Ali1 de Apollo loro Aelian V. H. I. I 6. Plutarch. Cat. min. e. 46. VEISK. Xenophon hunc Apollodormin aeITO-
Alcibiadis fuit, teste Plutarchi Ale. c. 4. Iden Plutarchus in Coriolano
λευτῶσι. tilem tradit Aristoteles apud Harpocrationen in εκύων. Diodorus I 3, 64 AnvtUII1 ceu SntUII judici lina Ornipisse argent dato ait sui, luna piadis 2 anno , illari un-n ante fini et belli Peloponnesiasti.
250쪽
λύσει του βίου προγιγνώσκειν ab μελλοντα, βουλομαι δεκα εγὼ ἈησμωδVσαί τι συνεγενομVν γαρ ποτε βραχεατ Ἀνύτου υἱω καὶ δοξε μοι υκ ἄρρωστος την ψυχην εἰναι στε φημ αυτον επὶ τὶ δουλοπρεπsi διατριβη ν
πατVρ αυτω παρεσκεύακεν υ διαμενεῖν δια δε το μηδενα εχ ειν σπουδαῖον Ἀπιμελητην προσπεσεῖσθαί τινι αισχρα
νος πω Σωκράτους διὰ τουτο priores tres literae satis sunt serSpicuae reliquae non item. Mais r l. Leet Pla
τοῖς κοσμίως διaιτωμενοις ἀνετίθει.
χρqσμωδ σαι Vaticinium, quo Anyto filii prodi i exitum praedicit, none animo, Ut pater filium mature ad frugem redire οπat et rectius educet,
si L potius, ut patri superbienti de morte Socratis cie re faceret, Socrate non di num censuisset Xenophon. SCHN. deni in indie v. Διατρί- βῆ addens de δουλοπρεπε διaτριβy uoci opprobrium auctor Apolo lue An ut obaicientem faciens Socratem
coram ducticil)us vereor ne merito inhumanus, in civilis et ineptus habeatur Debebat enim vir sapiens ita plelaeua in se Atticaria innem concitare injuriaIn faciens necessario rei-li ul)lic;ie laoininus generi, quari Plamati consilium publicum et u licia publiea l)eunda non satis idoneo ' nonanirma ivertit irae non coram audicibus lixisse perhiberi Socratem sed ut S. 29, ειπε tu, ita hic φάναι dici, ad familiares. προσπεσεισει τινι χἰσχρὶ ἐπιθυ-