장음표시 사용
231쪽
δε το μεν πρῶτον πύν, οὐ γαρ δοκῶ σοι οὐτο μελετῶν διαβεβιωκεναι επε δε αὐτον ρετο, ΓΠῶς, εἰπεῖν αὐτον τι Οὐδεν ἀλλο ποιῶν διαγεγενηται η διασκοπων ἐν α τε δικαια καὶ τ ὰδtκα, πραττων δε τα δίκαια καὶ των αδίκων ἀπεχομενος, ηνπερ νομίζοι καλλίστην μελετην ἀπολογίας 5 εἰναι αὐτος δε παλιν εἰπεῖν, Οὐχ ὁρας es Σώκρατες, τιοι θηνησι δικασται πολλους μεν δ' μηδεν ἀδικοῖντας λογω παραχθεντες ἀπεκτειναν, πολλους δε ἀδικοῖντας ἀπε- λυσαν; λλα νη τον Δια, φανα αυτον Ερμογενες, ὴδ μου πιχειροῖντο φροντίσαι της προς τους δικαστὰς λαπολογίας ναντιωθη το δαιμονων. at αὐτος ιπεῖν, Θαυμαστὰ λεγεις τον δε Θαυμάρεις, φάναι, εἰ, θεω δοκεῖ βελτιον εἰναι με τελευτῶν τον βίον ηδ Οὐκ ἐσθ' τιμεχρι μεν οὐδε οὐ Voνου γω οὐδενὶ ανθρωπων φείμηνῶν με βελτιον os διον μοὐ βεβιωκεναι αριστα μεν γὰρ οἰμαι η τους αριστα πιμελομενους Οὐ ς βελτίστους γίγνεσθαι, διστα δε του μαλιστα αισθανομενους
δάξαι σε την ρθότητα περὶ τούτων ην apud Gallium. apolo i Oh χ ρῶς εμaθε aρὰ Πρωτa γόρου POst Inor τα Ἀθηναίων δικaστὴρ a. ὼς πολλάκις teres igitur patris Callias solus bona μεν ουδεν ἀδικοῖντa λόγω πaρaχθέντες patris Hipponici possessisse videtur: ἀπέκτειναν. SCHN. et egenum Hermogenem prodit nar 6. ριστα ἐπιμελ. μάλιστα Coraegratio supra , Io posita. SCHΝ. post Schneideriim. Marime Bessario.
232쪽
δτι βελτίους γίγνονται. α εγω μ εχρι οὐδε TO Mρονουησθανόμην μαυτω συμβαίνοντα, κα τοῖς ἀλλοις ἀνθω-
ποις εντυγχανων καὶ προς τους ἄλλους παραθεωρῶν ἐμαυ- τον υτ διατετελεκα περὶ μαυτο γιγνωσκων καὶ ου
μόνον γω, ἀλλα καὶ οἱ μοὶ φιλοι οὐτως χοντες περὶ μοὐ
διατελοὐσιν, ου δια το φιλεῖν με, καὶ γαρ ι τους ἄλλους φιλοῖντες ἴτως ν εἰχον προς τους αυτῶν φιλους, ἄλλα διοπερ καὶ αυτοὶ ἁν οἱονται μοὶ συνοντες βελτίστοι γίγνε- σθαι. ει δε βιωσομαι πλείω χρονον ἔσω ἀναγκαῖον εσται
τα του γηρως πιτελεῖσθαι, καὶ ὁρῶν τε και κουειν ηττον, και διανοεῖσθαι χεῖρον, και δυσμ αθεστερον ἀποβαίνειν καιεπιλησμονεστερον, καὶ ων προτερον βελτίων ην, τουτων
χειρω γίγνεσθαι ἀλλα μην αὐτα γε μ' αἰσθανομενω μενἀβιωτος ἁν η λβιος, αἰσθανομενον δε πῶς ου ἀναγκη
χεῖρόν τε και ἀηδεστερον ην ἄλλα μην εἴ γε ἀδίκως
ἀποθανοῖμαι, τοις με ἀδίκως με ἀποκτείνασιν αισχρονῶν η τοὐτο εἰ γαρ το ἀδικεῖν αἰσχρον εστι πως Ουκαισχρον και το ἀδίκως οτιοῖν ποιεῖν; μοὶ δε τί αἰσχροντο τερους μη δυνασθαι περὶ μοὐ τα δικαια μητε γνῶναι 1 μητε ποίησαι γ δ εγωγε και την δόξαν των προγεγο
νοτων ἀνθρωπων ε τοῖς πιγιγνομενOl ου ὁμοίαν καταλειπομενην των τε ἀδικησαντων κα των ἀδικηθεντων.
οἰδα δε τι και εγω πιμελείας τεύξομαι υ ἀνθρώπων,
7 gλλους ἀνους additi. . at πιλησμονεστερον ἀποβaίνειν invertit B. 9. αισχρον ν αἰσχρον B. rit τοι B. 7. παραθεωρων Pro 'aρaSύλλων incremento Virtutis suae Unamam VO- lixerunt alucianus et Gio Cassius luptatena, ita hic ex detrirnent viri Atque eqUentia quoqtie καὶ ου μόνον in SenSUum ingeniaque et animi fa-εγὼ-γίγνεσθa et ad Sententiari et ad cultatum Summam tristitiam percipit. vecta indigna tint Xenophonte, tu SCHΝ. neque ἔχειν Sic Potitit dicere mei me . ει γὰρ-ποιεῖν; Esse genti τοδιόπερ Quod post aὐτοι ponit Mead. δικεῖν, specten autem ὁ δίκως τι-8. βίωτος - βίος ita non esset oῖν ποιεῖν, vel coecta vi erit; nec di Censenda et Uere meemia, qtuippe sine fiteor, nil ait esse mutandum 1ic quissensu et con Scientia i Uentis trans enia cineptias aptas efficere potest Θacta. SCHN Bιωτὰς Borneinanniis. Mane igitii in ea Sententia, mihi to- χε ιρόν τε ai aqδέστερον IJ antea tui hoc colon, quoniain est frigidiim βελτιον βεβιωκόνa Se dieit, quoniam et ineptum, piari Uin et delenduin i in dies meliorein Se fieri sentiet)at ipse deria quare secliasi Ceteritin argu- comparan SeSe cum ceteri homini Inentui S. 9 et Io multis interposi-biis da nunc χεῖρον ci dicitur ille, tis repetitii in pologia s. 26 seqq. pii deteriorein ceteris horminibus se SCHΝ. fieri in dies sentit ideo fit ut ille ex
233쪽
LIB. IV CAP. VIII. 97 οἰδα γαρ ἀει μαρτυρησεσθαι μοι ὁτι γω δικησα μεν Ουδ- ει α πωποτε ανθρωπων οὐδε χειρ ἐποίησα, βελτιους δε
11 προς Ερμογενην τε διελεχθη καὶ προς τους αλλους. ων δε Σωκρατη γιγνωσκοντων οἱος ην οἱ ἀρετης φιεμενοι παντες τι κα νυν διατελοὐσι παντων μαλιστα ποθουντες εκεῖνον, ως φελιμωτατον οντα προς ἀρετης πιμελειαν. εμοὶ μεν δη τοιουτος ων οἱον γω διηγημαι, ευσεβVς μενουτως στε μηδεν ἄνευ της των θεῶν γνώμης ποιεῖν, δί
καιος δε στε βλαπτειν με μηδε μικρον μηδενα, φελεῖν
μηδεποτε προαιρεῖσθαι το διον ἀντὶ του βελτίονος φρονι - μος δε στε μη διαμαρτανειν κρίνων τα βελτίω καὶ τὰ χειρω, μηδε ἄλλου προσδεῖσθαι, ἀλλ' αὐταρκης εἰναι προς
TU TOυτων γνῶσιν, κανος δε και λογω ειπεῖν τε καὶ διορισασθαι τα τοιαυτα, κανος δε και ἄλλους δοκιμασαι τε
και ἁμαρτάνοντας ελεγξαι καὶ προτρεψασθαι επ ἀρετ ν
καὶ καλοκἀγαθίαν, δοκε τοιοῖτος εἰναι io αν εἴη ἄριστος τε ἀνη και εὐδαιμονεστατος. εἰ δε τω μ' ἀρεσκε ταὐτα, παραβαλλων το ἄλλων θος προς αὐτ ούτω κρίνετω.
236쪽
CUM uulgo ab iis, si ii de Diorte Oeratis expoSuerant, magnilo liuentia quidem diis OInmemorata esset, sed causae non ullatae chir ille judici-
Ilias non supple laetus fuerit, uina eos dictis saetis siue litaverit ad
Se damnandum : conatur eum a Stulta pertinacia et a Van animitastu vindicare, ostendit siue Socrati tune nelius visum esse mori clusini diutitis vivere. Refert iratur prina Semnonena, vitem Hermogene eum Socrate ante Judiciun halbuerat. Hic eniti admonitus a b illo, negat se apud judices causam lictui uni SSe, non modo suo Semper ab Omii abstinuerit in)uria seci quod saepihi etiam de causa cogitare volenti deus sibi olbstiterit, quia sine duibi hiene de se actum sit, si jam moriatur. In udicio causati Suaam agens Stendit Imiruti sit , Videri, quod a Meleto reus sit saetiis religionis contenatae et Juventutis cori raptae cum tamen aera seeerit in altaribus ul)liuis, a deo si limonitus sit derelius suis, ab Apolline laudem auximarum artutum adeptus Sit, anaque VeriSSimam tiropterea, Hod a corporis voluptatilbus abstinuerit, alieni non appetens mercedent pro diSeil lina exegerit utiliam, discendi cupiditate semper flagrarit, multis viri Iioui gratus aeceptusque iuerit, paucis contentius ViXerit, et nullius Diore depraVurit. Quanaobrem dam natus es, audicibus litem aeStimare, it innocentiae Silae sit, conscius, noluit sed impietate ac turpitudine testibus iudicit, usque objecta, laetus exciti licio abiit Amicos X Judicio Seeuna discedentes a lacrimis albstinere ac laetari potius illi et Apollodori vero stultam querelaim Venuste nec Sine risi caStigat Anyti, accusatoris sui, filiuna praedicit ad yme et exitioSum aliquod Vitiun eSSe prolapSuruam quod evenit.
237쪽
ως επείδη κληθη εις την δίκην βουλευσατο περί τε της ἀπολογίας και της τελευτης του βίου γεγραφασι μεν θν
πρὁ τους δικaστὰς Haec qui addidit, verebatur, puto, ne ad familiares apologiam thanc Speetctre Crederemus. Transtulit e Memorab. 4, 8, 5, ineptus Seriptor, isti est της πρ ος
dum apolomae fuerat facta mentio; itaque si vilicum mentio adjungi debellat, ibi non omitti poterat. Deindem dimidia libelli parte orationeu ad audices dirigit Socrates, Sed narrationem continet tautololi refertam. Quod si vero esset polo in Vera, qualis illa Platonica, hoc est ratio Socratis nomine ad jussi es dicta, ha
nophon idem ar umentiam alio modo retraetaVerit, Scilicet Ut μεγaλτγορίαν Socratis planam lectoribus et manifestam redderet. SCHN. Inscriptionem ar umento libelli non respondentem notavit etiam rotius Histor.
Vol. 8, p. 6 I. Sed ea ficta est ab
librariis. Δενοφῶντος Σωκράτους πο-
λογίαν dicit Stobaeiis l. 7, 75, 8 I, Ut Diogenes Li. 2, 57, inter Xenophontis
scripta refert Ἀπολογia Σωκράτους. Athenaeus ad s. I citatus inscriptionem misit.
I. κληθη εἰς την δίκην Dicitur mai- leni δίκη εἰσκάλσiσθat. Sed clii κα- λε ισθa εἰς δίκην pira accusari criminis publice dixerit, velina mihi demonstrari scriptorem tticum ab iis qui hanc Apologiam Xenophonti adscribunt. Veis kius Oetam Memor. 2 9, 5, Opposuit Sed ibi St υτῶν τινa
σθa τινa, vel Convivii 5, Q ἰς ἀνάκρισιν της δίκης καλοῖμa σε. Denique Hellen I, 7, I e S Ἐβοων καλῶν τοῖς ου φάσκοντας SCHN. Grammatici ita loquuntur, ut Hesyctius :Κλητηρ ὁ εἰς δίκην καλων, et LeX. rhet. Behic. p. 268, II Pollux , ω Προβολὴ δε ν κλησις εἰς δίκην. Ceterae ad Schneidero comparatae formulae, quariam Xempla sunt etiam apud alios, nihil hue pertinent. εβουλευσaτο περί τε της ἀπολογίaς Atqui Xenophonteus Socrates in Memorabilibus e loco, quem Vetor Apolo ae ineptus aut uatus eSt: 'Hδη
Satum de rebus aliis potius quain de causa sua loqhi solitum. SCHΝ.κaὶ της τελευτης οὐ βίου Quid de fine vitae suae cogitare et meditarivoli sit auctor Socratem Z qui ad mor
ditatione precibusve monachorum instar ire mortis articulo opus habebat.
238쪽
περι τουτου καὶ ἄλλοι καὶ παντες τυχον της μεγαληγορίας α οὐ δε καὶ δηλον τι τω οντι ἴτω ερρηθη ποΣωκρατους. αλ οτι δ εαυτω γε ο αἱρετωτερον ναιτο βίου θανατον, τουτο ου διεσαφηνίσαw στε ἀφρονε -
στέρα αυτου φαίνεται ναι , μεγαληγορία. Ερμογενης μέντοι ὁ Ἱoro κου ταῖρός τε ν αυτ και εξήγγειλε πιρὶ
vitne Xenophon, quinam alii Socratis defensionem susceperint ediderintque t Si quid ah istis omissum repererat, quod au Sarn μεγαληγορίa Socraticae, a maxime audices a se causa lU Sua abalienaSS id atur, contineret, Satisne hoc erat causae, Ut
Xenophon id nam aiunt copiOSius et Apologiae nomine inscriptum publi
ετυχον Cum Ernest interpretor assecutos illos Apologiarum Scriptores Socraticana magniloquentiam l)ene eX- pressisse. De hac ita Cicero de Oratore I, 54 SocrateS, quum omniti NI Sapientissituri esset, Sancti SSimeque vixisset, ita in judicio capitis pro se ipse dixit, ut non Supple aut reUS, Sed magister aut Oininus videretur esse audi curn. V dem Tu Seul. I, 29: 'His et talibus rationibus adductus Socrate nec patronum quaesivit ad Judicium capitis, nee u licibus Supplex fuit, ad hiliuitqii liberam contu-IDaciam a maπnitudine animi ductam, non a supecti a.' SCHN. Addit Grotius Histor. Ol. 8, p. 664 Arrian. E-
trius, longinus. Sed Socratis μεγa- ληγορίαν in hae potius quam in Ratonis Apologia conspici animadvertit L. Selaniligitis in comment de illa Miiset Class. vOl. I, p. 226. Cui con-Veniunt etiam quae de ποτιμῆσει in Socrate tepudiata dicit s. 23, rePugnant ver quae Plato dicit de egulem tanqUam non repudiata ab Socrate, sed rejecta at judicibus Secundum Diog. 19. 2, 2. Sed placuerunt sibi recentiores Platone et Xenophonte scriptores in extollendo sic Socrate, ut imposior ille qui libri ciuarti Commenturior in capitis quarti initium Xenophonti supposuit, cujUS testimonio utitur rotius p. 663, denaque Socrati p. 667 tribuit mi illo Iacetand
Asm ἀφρονεστερa J Qua scilicet ii- dices potius irritavit quam ad cau-SRII SVana aeque et juste tu licandam pronatos et sibi benevolos reditidit. Scriptor apologiae videtur credidisse
Socratem, nisi tum ad senectutem jam perveni S Set, cur11 ACCUSAretur,mMorem operaΠ fuisse daturuin, ut judicunt moveret misericordiam aut
crimini sibi objecta dilueret Male
Zeunius uim GeSner phitabat auctorem voluisse docere illam pervicacem et abhorrentem at ipsius ingenio magniloquenti an adhibitam esse amRgno vir e consilio, ut irritati judices ipsum latranarent, qui mori cuperet quam quod maxinae. Vide ad S. Ι4. Rem ab alii Ormissam dicit scriptor Opinionem, qua CRUSae etR-tiSque suae momentis rite invicem Comparatis spectatisque Onanibus sibi persuaserat Socrate mortem sibi optabiliorem vita esse. Hanc fuisse μεγαληγορia Ula cauSam idque ut doceret, hanc Apolomani scribere instituit auctor. SCHN. a. Ἐρμογένης 4 Haec ex Memorabilibus translata breviter transcurram, tria enii annotationeΠ1 merebantiar.
239쪽
ΑNONYMI APOLOGIA SOCRATIS. 203
3 παντων μαλλον διαλεγομενον η περ της δίκης' ιπειν, Ουκθρην μεντο σκοπάν, . Σωκρατες, και ὁ τι ἀπολογησm; τον δε το μεν πρῶτον ἀποκρίνασθαι Ου γαρ δοκῶ σοι ἀπολογεισθαι μελετῶν διαβεβιωκέναι επει δ' αὐτον ἐρδεσθαι, Iῶς Oτι οὐδεν ἄδικον διαγεγενημαι ποιῶν 'ερ νομίζω μελετην εἰναι καλλίστην απολογίας επε δε αὐτον παλιν λεγειν, οὐχ ορας τα Αθηναίων δικαστηρι ως πολ- λακι μεν οὐδεν ἀδικοὐντας λογω παραχθεντες ἀπεκτειναν,
χαρίτως ειποντας πελυσαν Ἀλλα ναὶ μα Δία, φαναι αὐτον, και δὶς δ επιχειρησαντος μου σκοπειν περὶ της λαπολογίας ἐναντιουται μοι το δαιμονιον δε δε αὐτον - πεῖν, Θαυμαστα λεγεις τον Gai ἀποκρίνασθαι, m αυ- μαστον νομίρεις ει καὶ τωθε δοκεῖ με βέλτιον εἰναι δητελευτῶν οὐκ οἰσθα ὁτι μέχρι με τουδε οὐδενὶ ανθρώπων ὐφειμην α βελτιον μοὐ βεβιωκέναι ς περ γαρ διστον
εστιν, γηδειν ὁσίως μοι και δικαίως παντα τον βίον βεβιωμενον ' ,στε ἰσχυρῶς ἀγαμενος μαυτον αὐτα εἴρι-
ρaχθέντες, tondetur, A. ἀπέλυσaν J ἀτέλησa R. 5. λέγει B. λέγειν R. l. Stephani A. B. R. μοι μεν B. 3. ἀπολογησ Credibile est ἀπολο quae cum aliis acti I et, quo etiam νησει vel huic scriptori esse restitii Thiicydides usus est, me in v. in Thes. endum, pariterque S. 6, I 6 I0, duplex Stephani Rursus ἰκτείρειν pro οἰκ-τ pro duplici σσ. τίζειν notabimUS infra S. I 8.επε pro πειτ restitui in editione επιχaρίτως ἀστείως a προς χάριν a. I 824. Cons. S. 4 5 Senserat, sed interpretantur e Xenophonte citantes non correxerat, vitium clinei derus in Favorinus v. Xaρί μa Sive Georg. Add. ad praefat. ad Memorab. p. 4 ed. .ecap. in Matthaei .ecit. MOSq. I, Primae. P. 79-
χθόμενός μου 'm συμφορῆ SCHN. est, ducit C. pr. qui υπ' in raSura Qui addiderat exempla Tragicoriim unius litterae et aἰτούς. Nam ut mi-
240쪽
σκον και που Ἀμοὶ συγγιγνομενους γιγνωσκοντας περὶ 6 μου. νυν δε ει ετ προβησεται η λικία, οἰδ τι αναγκηεσται α του γηρως ποτελύσθαι και ὁρῶν τε χεῖρον καὶ ἀκούεt ησσον και δυσμαθεστερον εἰναι και ν εμ αθον πιλησμονεστερον. ην δε αἰσθανωμαι χειρων γιγνομενος καὶ καταμεμφωμαι μαυτον, πῶς ἁν, εἰπεῖν, γω σι ν ηδεως
βιοτευοιμι ἰσως δε τοι, φανα αυτον. και ὁ θεος δι εὐμε-
κριθ9 μοι, δηλον τι ξεσται μοι τλη ελευτη Ῥησθαι ραστη μεν πο των τουτου ἐπιμεληθεντων κεκριται, ἀπραγμονεστατη δε τοῖς φιλοις, πλῶ τον δε ποθον εμποιοῖσα του τελευτῶντος. ταν γαρ ἄσχημον μεν μηδεν μηδεδυσχερες ε ταῖς γνωμαις των παροντων καταλίπηταί,
ἡγιες δε το σῶμα χων καὶ την ψυχην δυναμενην φιλοφρονεῖσθαι ἀπομαραίνηται, πῶς ου αναγκη τουτον ποθει- νον εἰναι; χρθῶς δε οι θεοὶ τοτε μου ηναντιοῖντο, φαναι