장음표시 사용
211쪽
ἐγω πάλαι ποτε σου κουσα καὶ ὁ Σωκρατης, ο δε γε
προτερον ἀποκρίνει Γ ερὶ μεν τουτων, φη, Σωκρατες,
δίχα ψηφι όμενοι, παυσονται δε οι πολῖται περὶ των δι
καίων ἀντtλεγοντες τε και ἀντιδίκουντες και στασιάζοντες, παυσονται δε αἱ πολεις διαφερομεναι περὶ των δικαιων καὶ πολεμουσαι κα εγω μεν ου οἰδ πως ν απολειφθειην σου προ του ἀκουσαι τηλικουτον αγαθον ηυρηκοτος. λλαμα Δί', εφη, υκ κουσει, πριν γ ν αυτος ἀποφηνη τι νομίρει το δίκαιον εἰναι. αρκεῖ γαρ ἴτι των αλλων καταγελα ερωτων με και ελεγχων παντας, αὐτο δ οὐδενὶ
212쪽
176 MEMORABILIUM δη σοι, ψη ουτος ὁ λόγος ἐστίν; Εἰ εχ λογω, φη,
ἀλλ εργω ἀποδείκνυμαι η υ δοκεῖ σοι ἀζιοτεκμαρτοτερον του λόγου ο εργον έναι; Ιολύ γε νη Δί', εφη δίκαιαμὸν γαρ λέγοντες πολλοὶ δικα ποιουσι, δίκαια δε πρατ-i των Ουδ αν εἶς αδικος ' ' Hlσθησα οὐ πώποτε μου ψευδομαρτυρουντος η συκοφαντουντος η φιλους η πολιν εις στάσιν εμβάλλοντος η αλλο τι ἄδικον πραττοντος
εγχειρῶν το ἀποδείκνυσθαι γνω μην ο τι νομίρει το δίκαιον is γαρ α πράττουσιν δίκαιοι, αλλ α μη πρατι τουσι, αὐτα λεγεις Ἀλλ' μην γωγ εφη ὁ Σωκρατης,τ μη θελειν ἀδικεῖν ἱκανον δικαιοσυνης επιδειγμα εἰναι.ε δε σοι μη δοκεῖ, σκεψαι αν τόδε σοι ἀλλον αρεσκst φημι γαρ εγω ο νόμιμον δίκαιον εἰναι Ἀρα το αυτολεγεις ώ Σώκρατες, νόμιμον τε καὶ δίκαιον εἰναι. Eγωγ 13 φη. O γαρ αισθάνομαί σου ὁποῖον νόμιμον ' ποῖον δίκαιον λεγεις. Νόμους δε πόλεως. φη, γιγνωσκεις Εγωγ', ἔφη. αι τίνας τούτους νομίρεις χ ο πολῖται, εφη, συνθεμενοι - δει ποιεῖν και ν ἀπεχεσθαι γραψαντο. οὐκοῖν, φη, νόμιμος μεν αν εἰ ὁ κατα αὐταπολιτευόμενος, ἄνομος δε ὁ αὐτα παραβαίνων i ΓΙανυ μεν
Io Ε δε- λόγω rationem tu a. μη θέλειν in θέλειν, PIOdmon- meam desideras vi id vero, Si non Strat ossici Scriptura τότε ut Cyrop. Oratione ego, sed re et facti Senten I, 6, 46 2, I, 9, hi alii θέλειν, Scritiam meam demonstravi' SCHN. ibendum lixi ad illam , , Io ' ad οὐδ' ti εἴ αδικος εἴη J Anahi. δ, I, 2, s. Inter ij Ἀθέλειν et θέλειν Ουδένα χν meliores pro υδ ρον ενa, variant vel papyri Hyperide Pro Eu-
213쪽
Σωκρατες, πῶς ἄν τις γησαιτο σπουδαῖον πρῆγμ εἰναι το πείθεσθαι αυτοῖς, ους γε πολλακι αυτοὶ οι θεμενοι ἀποδοκιμασαντες μετατίθενται Καὶ γαρ πολεμον, φη ὁ Σωκρατης, πολλάκις ἀραμεναι αἱ πολεις παλιν ειρηνην ποιουνται. Καὶ μαλα, φη. Διαφορον os τι οἰεί ποιεῖν, εφη, τους τοι νόμοις πειθομενους φαυλίζων, τι καταλυθεῖεν ἁν οἱ νομοι, η εἰ τους εν τοις πολεμοις ευτακτοUντας ψεγοις, ὁτι γενοι si ειρην οῦ η και τους εν τοῖς πολεμοις
κρατης, καταμεμαθηκας τι Ουδεν se διαφορον των ἄλλων πόλεων την Σπαρτην ποίησεν, εἰ, το πείθεσθαι τοῖς νο- μοις μαλιστα νειργασατο αὐτη των δε αρχοντων ε ταῖς
ειρην τε ἄριστα διάγε κώ ν πολεμω ἀνυποστατος εστιν Ιωἀλλα μην καὶ μονοι γε μεγιστον τε ἀγαθον δοκεῖ ταις
πολεσιν έναι και πλειστακι εν αὐταῖς ῖ τε γερουσtαι καὶ οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρακελευονται τοῖς πολίταις ὁμονοειν, και πανταχοῖ εν Ἐλλαδι νομος κεῖται τους πολιτας ομνυναι ὁμονοησειν, και πανταχοῖ μνυασι τον ὁρκον Οὐ-τοw ο α δ εγω αὐτα γίγνεσθαι οὐχ πως τους αυTOUς
214쪽
οὐδ ιν τοις αυτοῖς δωνται, αλ ιν τοῖς νομοι πείθωνται. OUτοις γαρ των πολιτῶν εμμενοντων αἱ πολεις ἰσχυρόταταί τε καὶ εὐδαιμονεσταται γίγνονται ανε δεο φονοίας υτ αν πολις ευ πολιτευθείη - Οἰκος καλῶς
a οἰκηθείη ιδία δε πῶς μεν αν τις ττον πο πόλεως ημιοῖτο, πῶς δ αν μὰλλον τιμωτο η εἰ τοι νομοι πείθοιτο πῶς 'Vν ῆττον εν τοῖς δικαστηρίοις ηττωτο πῶς αν μῆλλον νικω G τίνι δ' ἄν τις μὰλλον πιστεύσεt παρακαταθεσθαι η χρηματα η υιους η θυγατερας τίνα δ' αν πόλις λη ἀξιοπιστότερον γησαιτο του νομίμου παρὰ τίνος δ' ἄν ἀλλον τῶν δικαιων τυχοιεν η γονης η οἰκεῖοι
Οικεται ἡ φίλοι ' πολῖται ' ξενοι τινι δ ν ἀλλον
πολεμίοι πι ευσειαν η ἀνοχας η σπονδα is συνθηκας περὶ tρ' ς τίνι δ' ἁ μἀλλον η τω νομιμω συμμαχοιεθελοιεν γίγνεσθαι τω Τί μὰλλον οἱ συμμαχοι πιστεύσειαν is γεμονίαν η φρουραρχίαν η πολεις τινα δ ἄν τις εὐεργετησας πολαβοι χαριν κομιεῖσθαι ἀλλον η τον νόμιμον τίνα μὰλλον ἄν τις ευεργετησειεν Η παρ υ χαριν
λος εἰναι η τω τοιούτω τω θροον εχθρος τω δ' αν τις ηττον πολεμησειεν λ μαλιστα με φιλος εἰναι βουλοιτο, ηκιστα δ' χθρος, και ω πλεῖστοι με φιλοι και συμμαχοι 18 βουλοιντο εἰναι, λαχιστο δ εχ ο και πολεμίοις εγω μενουν, Ἱππια, το αὐτο ἀποδεικνυμαι νομιμον τε και δικαιον
215쪽
LIB. IV CAP. IV. 179 εἰναι συ δ' ει τἀναντία γιγνώσκεις, δίδασκε. καὶ ὁ Ιππέας, Ἀλλα μα τον Δί', ἔφη, ὀ Σωκρατες, Ου μοι δοκῶ
φους δε τινας οἰσθα, φη, Ἱππία, νόμους Toυς γ' ἐν
βαινοντες διαφευγουσι το δίκην διδοναι, οἱ μεν Aaνθανον
τες, Ου δυνανται διαφευγειν γονης τε παισὶ και παῖδες
μεῖρον παθοιεν ἄνθρωποι τεκνοποιουμενοι οὐ κακῶς τεκνο- 23 ποιεῖσθαι. IIῶς οὐν εφη, κακῶς μοι τεκνοποιοῖνταί, OUς
νaι Sed mihi totum hoc suspectum tangi ne antis dixi ad Thes Stephani
est, Xenophontemque scripsisse an exemplisque dic citatis istiann inhiatum γω-oba Suspicor. ERXEST. possim adiicere poetarum, si rarana Τεθεικενa fortasse latere in Par unius hanc in prosa con Structionem prae- τεθε ινa annotat Schneiderus Recte berent libri Xenophontis. autem alassicaSSe Pinor Ernestum, nec IO. γονέας MOs hic a Persis erat PhihIS τους νόμους necessarium Muurn receptus apud Aegyptio vero fratri enim Stiffibiat implex τούτους, mole soror nutiet e solebat N. Stum et duplex τοἰς νόμους τούτους. aa. Oυς γε LOstiann Undem moralis a v
216쪽
a γνωμονῶ σοι, φη, και τοὐτο. ι δε του εὐ ποιοῖντας ἀντευεργετεῖν οὐ πανταχοὐ νομιμον σTι Νομιμον μεν,εφη παραβαίνεται δε και τοὐτο. οὐκοὐ και ι τοὐτο
παραβαίνοντες δίκην διδοασι, φίλων με αγαθῶν ρημοι γιγνόμενοι, τοῖς δε μισοῖντας εαυτοῖς ἀναγκαζομενοι διω-
αγαθοι φίλοι εισιν, οι δε μ' ἀντευεργετοὐντες τους TOLOU-τους δια μεν TV ἀχαριστίαν μισοὐνται υ αυτῶν, δια δετο μαλιστα λυσιτελεῖν τοις τοιουτοις Ρησθαι τουτους
μάλιστα διώκουσι; γ τον Δί', Σωκρατες, εφη, θείοις
βαίνουσι τα τιμωρίας χχειν βελτίονος η κατ Ἀνθρωπον et νομοθετου δοκεῖ μοι εἰναι. Ιοτερον οὐν Ιππία, τους
θεους γε τα δίκαια νομοθετεῖν η ἄλλα των δικαιων; υκ ἄλλα μα Δί', εφη σχολη γαρ αν ἄλλος γε τις τα δίκαια
Stob. 24. δε δa B. νόμιμον μεν Libri νόμιμον γιγνόμενοι γενόμενοι Stob. εαυτοῖς εαυτους B. χρησθaι χρησaσθa B. θείοις Bro laeus. I.ilbri et Stob. θεoiς. aυτ πάντa πάντα as Stob. υτους lαυτοῖς Stob. 25. γε ι PariS uniis . . et Stob. γῆ. σχολὴ B. philosophiae paulo copiosius et ali banda connubia talia quam annorum quot aliis rationibus additis tractat inaequalitatem. SCHΝ. Plato de I legibus 8, p. 39 A. am a . μεν addidit obetu p. O .ar mentum a Xenophonte positum θείοις pro θεoiς, inter quae variatur solum non sufficere cum roti de Supra , I, 4, verissime mi Odaeus. Jure . et . 2, 5 Ia, annotavit Apud iniimpidem merc. F. ac st Veislcius, qui parentum et liberorum οὐδεν ἀνθρώποισι Λωὐ θεῶν ψαφες, officia mutua plus ait valere ad repro ScribenduIn των θείων.
217쪽
το αυτο δίκαιον τε καὶ νομιμον εἰναι ἀρεσκει. Totαυτ λεγων τε και πραττων δικαίοτερους ποιεί τους
πλησιαζοντας. ΚΕ Φ. Ε.υς δε καὶ πρακτικωτερους ποίει τους συνόντας εαυτῶ, νυν αὐ τουτο λεζω νομίζων γαρ εγκράτειαν πάρχειν αγαθον εἰναι τω μελλοντι καλον τι πράξειν, πρῶτον ἐν
αὐτος φανερος ην τοῖς συνουσιν σκηκως αὐTO μαλιστα παντων ανθρωπων, πειτα διαλεγομενος προετρεπετο παν- των μαλιστα Ους συνοντας προς ἐγκρατειαν. δε μοῦν οὐν περι των προς ἀρετην Vησίμων αὐτος τε διετελει μεμνη- μενος και τους συνοντας παντας πομιμνησκων οἰδα δεποτε αυτον καὶ προς Εὐθυδημον περὶ γκρατείας τοιαδεδιαλεχθεντα Εἰπε μοι, φη Εὐθύδημε, ρα καλον καὶ μεγαλι ν νομίβεις εἰναι και ἀνδρὶ καὶ πόλει κτημα λευ- θερίαν υς οἱον τε γε μαλιστα, φη. στις OUν αρχεται πο των δια του σωματος δονῶν και δια ταυτας μη δυναται πραττειν τα βελτιστα, νομίβεις οὐτον ελεύ
νεται σοι το πραττειν τα βελτιστα, ε, τ εχειν τους
218쪽
1 SQ MEMORABII IUM5 κωλύεσθαι ΙΠοίους δε τινας δεσπότας γε τους ταχεν ἄριστα κωλύοντας, τα δἰ κάκιστα αναγκάζοντας υς
δυνατον νη Δί', ἔφη, κακίστους Δουλειαν δε rota κακίστην νομίβεις εἰναι 'Εγω μεν, φη, την παρα τοῖς κακι
στοις δεσπόταις. 'ν κακίστην ἄρα δουλειαν οἱ κρασιαὐδουλεύουσιν Εμοιγε δοκεῖ, φη Σοφίαν δε το μεγιστον
αγαθον υ δοκε σοι ἀπώργουσα των ανθρωπων η κρασιαεις τουναντίον αυτους εμβάλλειν ; η υ δοκεῖ σοι προσε - χειν τε τοις φελοῖσι και καταμανθανε ιν αυτα κωλυειν ἀφελκουσα ἐπ τα δεα, και πολλακις αἰσθανομενους των αγαθῶν τε καὶ των κακῶν εκπληρασα ποιεῖν in χεῖρον
ἀντὶ του βελτίονος α ρύσθαι Γίγνεται τοὐτ εφη Σωρο
μ ν cleleto inutili correctoris additamento. Imat Phaedro p. 24 A:
usi alia Heindorfius de pus Sivo et Rctivo, quod hic se luitur continuo. 6. ἀκρασία Nilail tribuemluna esse consensui lii, roruta in formia af Atticistis snproibata ἀκρασία apud Xenopliontei dixi, ul)i inter ἀκρασί et Atticam κρύτει ariant, ad C OP. 6, I, 35. Mira etiam Platonis libri inter luna ad alteram alberrant, lilaene I)ioni Chrysostomo quidem relinquenda r. 6, Ol. I, P. O3 7, P. 274 Io, P. 298, ubi alii libri ἀχρά- τειa, ali si omnes in altera consentientes, nedum ut Isocrati tribui possit aritDeuiostheni p. 23 12 raeSchini P. I 3, 36, itantumvis libri consentiant, nisi quod ad κρόaσιν alberrarunt apud Isocratein Sed de illa in hoc capite
loci sit 'Veis kius allatis locis Platonis ProtaF. p. 355 ci π των δονῶν ἀγόμενος a εκπληττόμενος Gorgiae P. 523M . οἱ δικασταὶ π τούτων pulcritudine, dignitate, potentia εκπλ τ-roντaι. De amore est in Xenoph. Convivio 4, 23. SCHΝ. Alia v. in Thes. Steph; ini. 7. φαῖμεν Intactari hanc formiani servarunt lil iri Platonis Protag. p. 33o
ἀφῶτε, non ἀφείητε, Pro pro ἀφί τε
vel ἀφίετε recepti ina, et a θεiτε, de quo dixi ad , , I9, et Simillimo Vi
219쪽
LIB. IV CAP. V. 183 ἀκρατε προσήκειν ; αυτ γαρ δηπου τα ἐναντι σωφροσυ-WV και ἀκρασίας ἔργα ἐστίν. μολογῶ και τοὐτο εφη. To δ' πιμελεσθαι ν προσηκει οἴει τι κωλυτικωτερον εἰναι ἀκρασία ούκουν ἔγωγ εφη. οὐ δε αντι των
ὐφελούντων τα βλάπτοντα προαιρεῖσθαι ποιοῖνTOς, και τουτων μεν πιμελεῖσθαι, κεινων δε ἀμελεῖν πειθοντος, και τοῖς σωφρονουσι τἀναντία ποιεῖν δεναγκάζοντος, Οἰει τι
ἀνθρώπω κάκιον εἰναι οὐδεν, φη. οὐκουν την εγκραρο
τειαν των ναντίων η την ἀκρασίαν εἰκος τοι ανθρωποις αἰτίαν εἰναι ΙΠάνυ μεν οὐν εφη. υκοὴν και TO των ἐναντίων αἴτιον ικος αριστον εἰναι Εἰκος γαρ, εφη.
Eotκεν ἄρ εφη, ω Εὐθύδημε, αριστον ἀνθρωπω γκρα- τεία εἰναι Εἰκότως γαρ, εφη Σώκρατες. E. κεῖνο δε, Κυθυδημε, δη πωποτε νεθυμηθη ΙΠοῖον; φη. τι καὶ επὶ τα δεα, ἐφ' ἄπερ μόνα δοκεῖ λάκρασι του αν- θρώπους γειν αυτη ἐν ου δυναται ἄγειν, η δ εγκρα- τεια πάντων μαλιστα δεσθαι ποίει. ΓΙῶς; φη. μεν ἀκρασία υκ ἐῶσα καρτερεῖν με λιμον με διψος ολ ἀφροδισίων ἐπιθυμίαν με ἀγρυπνίαν, δι δε μονωνεστιν δεως ἐν φαγεῖν τε κα πιειν και ἀφροδισιασαι, ηδεως δ' ἀναπαύσασθαί τε καὶ κοιμηθηναι, περιμειναν
9. διψος Uthiis forinae apud e re thi in nisi temperet ratio, VoluptaSnophonteria certa est fides, alteritas in trule percipienda vel intermittitur vel certa. Rectiu autem di hoc, ut saepedi plane tollitur SCHΝ. bri, si ejusdem est stirpis cujus διφύω.
220쪽
λῶς διοικησειε και τον αυτο οἰκον καλῶς οἰκονομησειε
καὶ φίλοις και πόλει φελιμος γενοιτο καὶ χθρους κρατη σειεν, ἀφ ων ου μόνον ἄφελειαι, αλλα καὶ δονα μεγι
σται γίγνονται, οἱ μεν γκρατεις ἀπολαυουσι πραττοντες αὐτα, ι δ' ἀκρατεῖς ουδενος μετεχουσι τω γαρ α ηττονοησαιμεν των τοιούτων προσηκειν - κιστα ζεστι
si εγγυτατω δονάς καὶ ὁ Εὐθυδημος, Δοκεὶς μοι, φη, Σώκρατες, λέγειν ως ἀνδρὶ ηττον των δια του σωματος ηδονῶν πάμπαν Ουδεμιας αρετης προσηκει. ι γαρ διαφε- ρει, φη, ω Ευθύδημε, ανθρωπος κρατη θηρίου του μαθεστάτου στις γαρ τα ἐν κρατιστα μη σκοπει, τα δι- στα δ' εὐπαντὸς τρόπου ρητά ποιεῖν, τί αν διαφεροι τῶν ἀφρονεστατων βοσκηματων ἀλλα τοῖς εγκρατεσι μονοις
εξεστι σκοπ ν τα κρατιστα τῶν πραγματων, και λογωκα εργω διαλέγοντας κατα γένη τα μεν αγαθα προαιρti 12σθαι, τῶν δε κακῶν ἀπεχεσθαι και ἴτως φη αριστους τε κῶ ευδαιμονεστάτους ανδρας γίγνεσθαι και διαλεγεσθαι δυνατωτάτους. φη δε και το διαλέγεσθαι ὀνομασθηναι κτου συνίοντας κοινὶ βουλευεσθαι διαλεγοντας κατα γενητα πράγματα δεῖν υν πειρῆσθαι ἴτι μαλιστα προ τοὐτο
καὶ λόγω καὶ ργω Frequens in τους, in eo male fecit est enim totalii iris confusio utrius pue rvinis per disputatio de discipulis Socratis doc- suasit ut a 3 6 exhiberem quo est trina ad vitava civileni et rem publis. 8 et 17, et in fide dignioribus . 15. an rectius et cuin laude administra n-Itaque γπop. 4, 1, 2, meliore exhi dari instituendis et forinandis Selientes καὶ ργω και λόγω fallere, ut cluSi itaque vecta, quae rectius forsan deteriores PS. D emosthenis p. I 345, 8, loco ejeciSSem. SCHΝ praelatio- Satris est probabile, etsi ita Saepe Plato nem. et alii. δι ιλεγοντa κατὰ γένη τα πράγματαJ12. a ουτωςI Castali και τούτους Cons. Grot ΗiStor. Ol. 8, p. 59o.