장음표시 사용
491쪽
4 2 Pars III. CV. V. infulas & purpuram, meritissiuno euectus est. Eidem interpretationi aperte suffragatur , tametsi paulo etiam litius verborum illorum sensum ex Christi mente diffundit,) S. Auguitinus trach. II. in Ioan. ubi negat eum in verbis propositis dici ministrare Chriito, & grandi illa mercede per Christuna proposita donari, qui necessaria ad Christi
etiamnum superstitis vitam mortalem , praepararunt; cibum coquentes, vel apponentes, aut dantes poculum , potiamve miscentes. In huiusmodi namque operibus, ministrauit Christo etiam Iudas , cui pars non erat in Christi sermone, nec ill- hic futurus erat ubi Christus. Inde ergo S. Augusti,nus recte infert, ministerium illud Christi alio pertinere : ad eos nimirum , qui non quae sua sunt, quaerunt, sed quae I E s v Christi: cum aliis quibus uis piis operibus propter Christum exercendis, tum maxime Christum sequedo qui animam suam .e pro nobis posuit. Itaque subdit. Minister est Chrbia sti, usque ad illud opus magnae diraritatis, quod est et animam tuam pro fratribus ponere. Hoc est enime, & pro Christo ponere, quia & hoc propter suae. membra dicturus est, cum pro istis secistis, pro me secistis. De tali quippe opere, etiam se ministrumo facere & appellare dignatus est , ubi ait, sicut filius et hominis non venit ministrari, sed ministrare, &ς animam suam ponere pro multis. Hinc est ergom unusquisque minister Christi, unde est, & mini-M stet Christus. Sic ministrantem Christo honorifico - bit pater eius, honore illo magno, ut sit cum filio V eius, nec unquam deficiat scolicitas eius. i Et mox laicos hortatur , ne ministrationem huiuscemodi a
' se alienam putent. Nam & illam maximam pas
492쪽
sonis ministrationem, multi ex vestro numero mi-
nistrorum, multi non Episcopi, neque clerici, iuuenes & virgines , senes cuin iunioribus , multi coniugati & coniugatae, multi patres matresque fa--Αmilias Christo ministrantes, etiam animas suas in eius martyrio posuerunt,& honorificante patre,c ronas gloriosissiunas receperunt.J Haec cum ita sint, quis non videat, eos de qui, bus agimus , retenta quadam maiore & rigidiora vocum proprietate, ministrare Christo quand
quidem non tantum in Christi gratiam subeunt mala in quae incurrunt ad mortem usque, sed etiam Christo in membris eius inseruientes , illo ipso mi nisterio pro fratribus defunguntur, quo Christus
animam pro nobis ex charitate ponens, perfunctus est. Moriuntur enim pro fratribus, & ut eis periclitantibus, corporum & animorum subsidia non desint, vitae suae periculum volentes adeunt, & in eo animas ponunt. Itaque haud dubie, ubi Christus erat cum funderet oraculum quod expendimus, erunt etiam ipsi: nempe in aeterna scelicitate, quae Christo quoad animam a vitae diluculo perpetua fuit. Eos quoque tanquam fideles ministros honorificabit Pater,ut ut nunc inglorij videantur; dc obscuri in vita, in morte etiam obsolevisse videam tur. Igitur quo iure, ex loco allegato infertur ea martyrum pro fide caesorum praerogatiua , qua st
tuuntur presse martyres, nempe gratiae ultra meritum operantis certus prouentus, & gloriae ei gratiae respondentis aureolaeque accessio , codem iure
statuendum est , his item Christi ininistris, cum illi sancto ministerio immoriuntur, & exemplo Christi animas pro fratribua ponunt , concedi printa . Gg I roga
493쪽
rogatiuas praedictas, esteque proinde pressὸ naai,
Ratio tertia, ex facto S. Desideris, ac similium
Pa orum n Scripturis coLaudato. S.Potest quoque huc aptari ministerium illud in
variis scripturis commendatum , nominatimque Ioan. I C.quo boni quidam pastores, posuerunt animas suas pro ovibus suis, & eo praecise nomine ii ter martyres recensentur. Sic enim S, Desiderius Episcopus Lingonensis, in Romano,& Vsuardi,ac Bedar,& Adonis martyrologiis, agnoscitur martyr: Et tamen ea una irrogatae illi mortis causa pro Gtur,quod cum plebem suam ab exercitu Vandalorum &adiunctarum gentium vastari videret,bonus pastor, deploratam ovium conditionem miseratus, Ducem vandalorum, cui nomen Crasco, miseris pacem exoraturus adierit.& in eo charitatis officio, Ducis barbari mandato sit trucidatus.Crascum po se eiusque Satellites, in sanctum virum non exa sisse odio fidei,constare videlut ex eo quod S. Hieronymus epist ad Ageruclitam quae est O.& Procper Tyro in Chronico , cum describunt illam Vandalorum & foederatarum nationum eluvionem in Gallias,non aiunt, eam hominum colluuiem in odium Christianae fidei grassatam; sed furore barbarico irrumpentem, omnia caedibus, incendiis, rapinisque miscuisse. Et diserte quidam Episcopus, quem reseri, & quoad hoc approbat S. Augusti- Rus epistol. I 8 o. incursum Vandalorum, ait duntaxat fuisse furorem barbaricum , non fidei sed opibus insestum s. ideoque eum vocat Heralem
494쪽
pasionum, id est in idoneum ad martyrium, qu ad eos qui vi muneris perstare non tenebantur , ut sanctus Augustinus , dictum meticulosi illius Epis.copi, recte restrinxit. Mors igitur eo impetu ac saeuitia per Uandalos irrogata,non esset ad verum S. Desiderii martyrium fatis. Neque enim caedes eius, innoxij licet,& dignissimi aliter excipi ; posset ad martyrium sufficere. Vnde cum obscurum satitem sit, an sanctus hic Praesul, cisus si odio Christianae fidei, obscurum item esse deberet, fueritnuverus martyr, qualem eum statuunt omnia martyrologia. Ne igitur vel inidoneam, vel ancipitem, dicamus esse causam martyrii S. Desiderij, si tuendum est, illum idcirco martyrem esse censem. dum, quia tentans cladem suorum auertere, & ba barorum ducem mollire, tanquam importunus interpellator barbaricae rapacitatis de saeuitiae, in eo charitatis opere trucidatus est , absque alio ad Christum respectu, quam imitationis positae ab. eo animae pro ovibus, & exercitij charitatis per Christum commendatae, cui incumbens S. Antistes, truci ae barbaro duci importunus visus est. Eademque ex causa vincentius S. Desiderij A chidiaconus, referente Sigeberto anno Ao8. quo ea clades illata est , & nonnulli eodem perfuncti charitatis officio, ac sanctum Praesulem comitati, per barbarum Ducem aeque obtruncati, censentur inter martyres. Quominus enim eos qui cum illom rtyrium passi produntur, ad plebem promiscuEtunc caesam pertinere existimem ; facit,quod morsa victore, etiamsi barbare & iniuste irrogata, non suisceret ad martyrium. Et alioqui oporteret sit si , innumerabilem vim martyrum coelis illatam a Uandalis,
495쪽
Vandalis,eique Hyperborearum gentium,colluuiequar Vandalis adiuncta irrupit in Gallias. Nam
quanta tunc strages & clades siit edita,docent illa S. - Hyeronimi epist. I i. Pr sentium miseriarunt pauca percurram. Quod rari hucusque residemus , non m nostri meriti, 1ed Domiui misericordiae est. Innum merabiles , & ferocissimae nationes , uniuersas
Gallias occuparunt. Quidquid inter Alpes & Py-
renaeum est, quod Oceano & Rheno includitur, Quadus, Vuandalus , Sarmata, Alani, Gipedes, Heruli, Saxones , Burgundiones , Alemani , &,
M lugenda Respublica, ) hostes Patanonij vast
runt. Etenim Alliar venit cum illis. Maguntiacum,' nobilis quondam ciuitas, capta atque subuersa est, & in Ecclesia multa hominum millia trucidata. ' Vangiones, longa osidione deleti. Remorum urbs '' praepotens, Ambiani , Attrebatae , extremique hominum Morini, Tornacus , Nemete, Argen-' toratus, transsati in Germaniam. Aquitaniae, N
uemque populorum, Lugdunensis, & Narbonen- sis prouinciae, praeter paucas urbes, populatae sunt ' cunctae: quas & ipsas, foris gladius, intus vastatu fames. J Haec de ea eluuione S. Hieronymus. Ex quibus quanta internecio per Vandalos sit illata, perspicue liquet. Et tamen si S. Desiderium & paucos socios excipias , de aliis tanquam de martyribus, nulla uspiam mentio : quod etiam si barbaa
dc citra culpam suam , vexati, ac caesi ; tamen neque in Christianorum dogmatum odium id essent passi: neque ad Christianae charitatis exercititionem , discrimen mortis adistent , Ela in eo cecidi sint, ut S. Desiderius eum sociis fecit. Quare o Muncari in opere charitatis, cuius exercendi gra-
496쪽
tia , prudenter & consulto numine indueris te in apertum discrimen mortis oppetendae , est ad verum & presse dictum martyrium omnino satis. 7. Quid hinc in rem praesentem inseratur,non est obscurum. Nimirum aperte haberi videtur, aeque deserendum esse veri martyri j decus, cuicunque in aliquo charitatis ministerio, & propter illud ut a Christo commendatum , aut mandatum,
animam ponenti. Sive autem ministerium illud fit confiij, siue praecepti, perinde erit. Vtroque enim modo, perditur anima propter Christum: ad quem respectus aliquis in ea perpessione mortis contihetur , quatenus subleuatio ploximi, adiunctam habens mortem , est Christi doctrinae consona, & in Evangelio commendata. Itaque siue qui iuuant contactos, id faciant ex muneris sui obligatione,&ex iustitia, ut Parochi; siue ex mera charitate ad consilia spectante, aut certe quod in huiusmodi calamitatibus non est infrequens , ὸ necellaria ex praecepto; perinde est ad honestandam talem mor-
tem nomine ac decore martyri j .s in periculoso illo
ministerio vitam exuant. Nihil verb praeterea referre , quod hi contactorum curatores. ab alio non obtruncentur, nec ex eo instingi posse 'argumentum pro illorum vero martyrio petitum ex clade
S. Desiderij, qui ab alio est interfectus , demonstrabo cap. sequenti, enodans quae pro contrari placito addiicta sunt cap. i. Nunc sufficit, euictum hoc argumento videri, nihil deesse quominus qui sancto iuuandorum lue contactorum ministerio immoriuntur, sint vere ac presse martyres, si non
stet per desectum irrogatae ab alio mortis. At hunc desectum non obesse, mox liquebit.
497쪽
Tuarta ratio, ex commendata per Aposulum,
positione animae pro fratribus.
8. Non incommode, testimonio ex Euangelio Ioannis , & exemplo S. Desiderij proxime e pensis, subnech im locum ex i. Ioan. 3. quem S. Prosper in opere de promiis p. 2 cis . annumerat aliis scripturis, quas profert ut spectantes ad verum martyrium in hoc inquit dilectus Apostolus, cognouimus charitatem Dei , quoniam ille animam fiam pro nobis posuit, or nos debemus pro fratribusa imas ponere. Quod enim S. Prosper, eum locum
eum coeteris ad verum martyrium pertinentibus
recensuerit , aperte significat, primum quidem Christum Dominum agnosci a Prospero verum
martyrem, eo nomine quod animam fiam pro nobis ex charitate posuerit, de quo plura parte . tractando martyrum conformationem cum Christoe
Domino. Deinde nos quoque veri martyrij lauream consequi, si ex charitate vitam pro fratribus abiicere, & sancto cuipiam ministerio immori contingat. Nam quamuis martyres pro fidei dogmatibus occumbentes, aliquo tandem modo dici poς sint pro fratribus quos exemplo suo incendunt, animas ponere, tamen longe luculentius & directius id facere qui in ministerio charitatis mortem oppetunt, & per se patere videtur, & infra p. . distinctius tradetur. Vbi etiam liquebit, quaecunque in martyrio pro fide excepto micant; fidem, spem, charitatem , sortitudinem, testificationem Christianae veritatis , expressissimam mortis Christi
imitationem, plenissimum hominis holocaustum in
498쪽
probationes in contrarium. 4 79
in obsequium numinis,& quaecunque alia ad decus martyrii in causa fidei adduci poliunt, de quiabus Deus videtur permotus ad certam gratiae aCgloriae mensuram ultra martyris merita rependemdam ; quae est martyrij pressic accepti veluti char cteristica:) omnia inquam huiusmodi, aeque splendere in martyrio charitatis, sue misericordiae, ut Ruffinus appellauit. Quae erit non modica, nostraesententiae laactenus propositae & stabilitar, cons matio, ultra proxime adductas. Nunc ad dissetuenda quae in contrarium cap. I. adducta sunt,
Tirmamenta contrariae sententiae, es machinae quibus no am impetit, di iuntur.
r. Tabilitaveritate superest ut argumenta coimotra eam superius intorta , post constitutum controuersiae statum , repellamus, & aduersus ea quae hactenus alteruimus, nullius este essicacitatis demon liremus.
Ad argumenta in contrarium ex Patrum o
Doctorum auctoritate. Obtendebatur in primis in contrarium . auctoritas omnium retrδ Doctorum Scholasticorum, atque Moralium; itemque SS. Patrum, a quibus laoemartyrij presse dicti exemplum pro quo pugnumus , nusquam profertur: Verum haec argumentatio nullius est momenti. Ratum quippe apud om
499쪽
nes est , argumentum ex silentio siue ab auctorit te negatiua Pet una , esse inefficax, non modb si sermo iit de Doctoribus sectis aut quibusvis hominibus,sed etiam si sermo sit de ipso Deo .vG si quis contenderet aliquid falsum esse,quia nihil tale proditum est ; stiuolum esset argumentum,nisi si quaereret , an aliquid diuinae fidei subiiciatur. Fides enim reuelatione diuina nititur,& idcirco nis quod ei subiiciendum est , suerit a Deo reuelatum, non spectabit ad fidei dogmata. Extra hunc euentum, lirobatio ex auctoritate negativa, etiam diuina,
euis omnino est momenti. Cum ergo argumentum propositum sit huius sarinae liquet quam stinemrax: & qu ni casso impetu , in sententiam propositam intentetur. Praeterquam quod perperam in eo argumento assumitur, omnes retro D
ctores & Patres, de sententia nostra tacuisse, cum non unum protulerimus ex optimae notae Patribus, qui in eam concesserunt: & ipsam Ecclesiam, quae veritatis columna est, eidem sententiae sunt
a. Non est operosius elidere quod continenter subdebatur. Nempe aliquos DD.& PP. non modo
hoc quod stabilire nitimur martyrii genus, pressisse
silentio, sed etiam diserte esse innciatos. Quanquam enim quid ea in parte uni vel alteri recentiori qui adducebatur,visum sit in contrarium, non est curandum: Tamen de sancto Cypriano, qui inter Patres nominatim proserebatur aduerGrius, dicendum est , nihil ex eo proferri , quod vel in speciem, constitutae a nobis sententiae restagetur.
Nam quod iis quibus lues timorem faciebat, & ei timori dolorem ob praeclusam martyrij gloriam
500쪽
Α dprobationes in contrarium. ARIobtendebant, respondit fanctus Cyprianus, ina
tyrii decus Deo eile permittendum, nihil prauenti 'ul, officit.Hic enim agimus de illis qui contactis
iuuandis immoriuntur, eosque aggregandos presic dictis martyribus assirmamus, non autem COS qui quomodocunque lue contacti excedunt; de quibus S.Cypriano sermo erat.Quo eodem modo, infiingitur quod addebatur ex ea S. Cypriani oratione,
qua clauum clauo trudens, meticulosos in mortalitate, solatur ex immunitate a stibeundo martyrio, si per eam calamitatem caderent.Nam hac quoque
S. Cyprianus in eos intorquet molles Christianos,& delicatos coeli candicitos, qui iuxta Angelicam vocem quam proseri, pati timentes , exire quoque metuebant. Qui inquam, & martyrio perfungi pro Christo detrectabant cum eius se dabat occasio; s et se dabat tunc fiequentissime , & a martyrio excipiendo alieni pestem quoque grauate admire bant.Eos verδ qui Christiana generostate, in praesentissimis mortis discriminibus non torpent, sed propter Christum ne vitae quidem suae parcunt, Vt subsidium proximis ex charitate impendant, S.Cyprianus, aduersus metum grassantis contagij non roboraret proposita immunitate a martyrio in causa fidei,& a morteper Ethnicos ob Christianam Professionem inferenda. Tandem quod S. Cyprianus,
assirmabat mortalitatem aptare homines ad ma
tyrium fidei causa excipiendum,abstracto ad Deum a rebus hisce fluxis, illorum affectu , nihil refert ad rem pranentem.Non enim idcirco falsum est,quod dicimus eos qui pestis tempore ex charitate vitam suam alacres impendunt proximis,veri martyri j titulo insigniendos.