장음표시 사용
531쪽
Spes o charitus et trorumque martyrem si
mi voluntatem eius qui tulit testiinoniuiri. Bono xit que adimo venit aa amicum Dominum , pro mquo & corpus, atque etiam animam, ut iudices expectabant,tradidit:& a seruatore nostro, b stater. in
dilecte , sut dicam poetice,) compellatur. Ian
consummationem vocamus martyrium, non quod
vitae finem homo acceperit, ut reliqui, sed quod opeifectum opus ostenderit charitatis. J l - . t , Quod Clemens charitatis consummati nem, hoc Tertullianus c. 6, Scorpiaci, plenit Do nem charitatis ex totis animae viribus profusae , --. minasse videtur, cum dixit. Proprie martyribus, αε
nihil iam reputari potest, quibus in lauacro ipsa α vita deponitur. Sic dilectio operit multitudinem, delictorum, quae Deum stilicet diligens ex totis α. viribus suis quibus in martyrio decertat, ex tota Manima sua quam pro Deo ponit, hominem marty- rem excudit. J Totam animam ex totis suis viribus reconniti in dilectionem, martyrium vel uti formai rem asterit: Indeque plenam illam & summam nitelam martyris cruento baptismo abluti existere docet. Et quanquam nitelae illius originem, sup rius ex vero sonte suo repetiuerimus, tamen plena& consummata dilectio, qua Tertullianus hominem martyrem excudi dicit, indubitata videtur. Nam etiam S. Bernardus trach. de dilig. Deo , describens eminentissimum illum diuini amoris gradum, quo asserit hominem deificari, & voluntatis motu de catissimo in eundem cum Deo assectum transire , fui quomodδ Deus omnia elle Vo- eeluit Propter semetipsum, sic nos quoque, nec nos esipios,nec aliud aliquid, isse vel este velimus nisi απque propter ipsum , ob scibili videlicet ipsius vo-:-i: ut Kk χ luntatem
532쪽
inluntatem, non nostram voluptatem. J Hunc ii quam sublimissimum amotis gradum describens Bernardus, ita eum mortalibus abiudicat , quamdiu peregrinantur a Domino , ut tamen SS. mar--ityres sin illis adhuc victoriosis corporibus constr- tutos, eam gratiam vel ex parte assecutos J non dubitet. Magna enim ut ait) vis prorsus amoris, illas animas introrsum rapuerat , quae ita sua cor- pora seris exponere , 8c tormenta contemne-
re valuerunt.J Idem , vel quisquis alius apud eum autor tractatus de passione Domini ex Christi cum vite analogia, caphsanisti cuiusdam stuporss,quo martyres non ad minas tanthin, sed & ad cruciatus& horrorem immanium tormentorum , sine senam visi perstare,refert in amorem, quo intiis mortui a corde,& a seipsis abalienati, seli Christo vivebant. Esse enim charitatis proprium, spiritualem huiusmodi mortem conferre, tradit eleganter S.Paulinus episto.44. 8.Idem sens despectionis cruciatuum quantumlibet immanium , ipsiusque mortis per martyrium flocci fictae, assignatur a S. Ephrem orat.in SS. 4o. Martyres.Sic enim disserit. Martyres toto se corde ac animo tradiderunt Deo, ut deinceps & ipsam M mortem , & cunctas inimicas Tyrannorum insim dias contemnerent: parati ad perferenda verbera, - 8c tormentorum necessitates, diuersosque totius V corporis cruciatus. Terga in locorum dederunt sectiones , & in varias fibrarum, atque medulla- rum concisiones, Ideόque impii Tyrannorum mi-
nistri,qubd sanguinarij & parricidae essent,arreptos sanctos flagris diuellebant, unguibus autem latera acriter dilacerabant. Postea plumbatis dorsa ips
533쪽
Spes o charitas utrarumque martyrum. so'
rum atroci animo crudeliter contundebant:pecto-xis vera iuncturam, acutis verunculis, instementes in atque rugientes truculentarum ferarum instar, dif- ω findebant,& eorum axillis globos ignitos admouen- tes, magna eas crudelitate adurebant: crura ac se- mora, cum neruis, ensibus praecidebane: venarum
autem fistulas, cultris discindebant i & membrum .e vel unum sine tormento atque supplicio non relin- quebant, vj n & ossa ipsorum immaniter confrin. gebant.Atque ideo virtutem a Deo accipiebant, ut cunctas fortiter passiones sustinerenti, & quasi sen- sus doloris expertes,sese ad quaseunque insidias ge- rebant ; & tanquam in alienis corporibus pateren- tur : imo& principibus ipsis atque iudicibus auda-
eter insultabant, dc ad maiorem eos iram excita- ' bant,dicentes;si grauiora habetis tormenta, admo- μ' se uete nobis: haec enim nullius momenti sunt.Quare etiam illi magis incensi,iraque effervescentes,velut 'immanissimae ferae aduersus ipsos rugiebant; voca- 'tisque lictoribus, vehementius sancta sortium pu- gilum corpora caedenda, dilacerandaque curabant.
Illi verb vicissim ad praefectos, ac iudices; ubi sint '' inquiebant) suppliciorum vestrorum minae Nam ignis vester stigidus apparet,ac tormenta inessica- cia, percustores imbecilles,& gladii vestri, ligna marcida. Nihil quod nostrae rei pondeat prompti- tudini atque alacritati ,habetis: Ad plura & maiora 'tolerand parati consistimus. Addit postmodum S. Ephrem, luculentam Digoris nostri, imo rigoris, castigationem , prae tanto sanctorum martyrum aestu atque ardore , ab igne charitatis quo sunt correpti. p. Suspicit denique eundem charitatis in mar-
534쪽
tyribus ignem,& eundem illi ortum a Signat Laurentius Iustinia. ib.de instit.& rogim .praelato. c. I 8. tractans illud Pauli,omnia phs- in eo qui me confortat. Quod dictum Apostoli sic elucidat, prolato in marcyrum charitate succensorum,exemplo. Valeto profecto ille, in quo est charitas , sine qua non est
ς Deus,ignem,serrum,uincula,carceres, seras super re,& mortem. Unde quaeso sanctis martyribus tanta virtus , tantaque constantia i Nunquid ex serς Prorsus minime. Inhabitantem sibi habebant ' Deum; pronia erat in eorum praecordiis charitas, diuinoque erant amore succensi. Propterea tam ' dira , tam diuturna, tamque intolerabilia humanae
' fragilitati, potuerunt perferre supplicia. Deseci L 'sent procul dubio in pallionis agone, si absque Dei
amore certas lent. Maxima.s quidem est charitatis 'vis,quae in martyribus dimicando, naturam vincit.
Fortis inquit sapiens,) ut mors dilectio, dura ut
' infernus aemulatio ; lampades eius , lampades ' ignis , atque flammarum: aquae multae, non po- tuerunt extinguere charitatem , nec flumina obru- ent illam: Fortis quippe ut mors,esse charitas, dici-' tur,quia quem perfecte absorbuerit, iacit vitam di- ligendo perpetuam , corporalem mortem nullat
nus Drmidare: Ignis atque flammarum, illius lam' pades perhibentur esse,quia ignitas, quibus infitim ditur,essicit mentes. In quo utique salutari igne de- ' coctae,senorae fiunt de selidae, adeo ut nullius tribu- ' lationis impetu, nulliusve persequentis impulsione' frangantur. Ut si impingant homines, hominem flamina eliaritatis adustum, blasphemiis, icii sioni' bus,persecutionibus, terroribus, minis, damnis, Minoite,illitis montis habitaculum si aper petram in
535쪽
Spes o charitas murumque martyrum. y I r
ritatis standatum,nequaquam euertere, neque a Dei amore diuellere queant. Audi strenuissimum bella- torem virgis caesum, lapidibus percussiim , nause gium pastum,maris profundo in amersum, attenua- tum fame, frigore ast lictuin , nuditate dehonesta- tum, persecutionibus attritum,sed vehementissimo μcharitatis ardore accensum, quid dicat Quis nos, ' inquit, separabit a charitate Christi λ Tribulatio ὶ an angustia i an persecutio ξ an fames Z an nuditas 3 an periculum i an gladius Certus tum , quia neque mors,neque vita,neque Angeli, neque principatus, neque potestates, neque virtutes , neque instantia, neque futura,neque altitudo, neque fortitudo, ne- que profundum,neque creatura alia poterit nos se. parare a charitate Dei quae est in Christo Iesu D mino nostro. O charitas sancta, quanta sunt praeco- nia tua,quam praeclara tua sunt testiinonia, quanta laus,quanta gloria,quantae diuitiae,quanta dulcedo, ' quanta virtus, quantaque est potestas in te3J Uio. Sed unde haec tam succensa charitatis fornax in martyre,ignem suum a c flammas deuocet, pul- , cherrime exposuit Origenes in c. s. ad Rom.quamuis ad Apostoli literam minus apposive. Chri Hus ait Apostolus in secundum tempus pro impiis mortum eLLVix enim pro iusto quis moritur , Niam pro bono forsitan, quis audeat mori. In ea verba Origenes , multa
prae atus de summa Christi in nos charitate,subdit,
martyres hanc tantam erga se boni mediatoris charitatem contemplatos, pto hoc bono , pro Deo inquam in carne passis, audere mori, ut vicem ei
aliquam tanti amoris rependant cum tamen tanta,
adeoque alte impresia cuiuis sit vitae dilectio , uti . vix tullum illud debitum moriendi , quo naturae
536쪽
. Pars IV Cap. II. 'omites obstringimur, dissoluere quis lubens ac volens deprehendatur. Ipsum Origenei quod in rem praesentem concinnissime simul re doctissame dispu- tet,audire operae pretium est. fCum vix aliquis pro iusto moriatur, & dubitet unusquisque mortem subire,etiamsi mortis iusta sit causa,quantus est hila, & charitas eius erga nos quaiaha pensanda est,quue
cundum illud tempus quo passis est, pro impiis & iniustis mortem perpeti non refugit In quo utique seminae illius diuinae bonitatis indicium est. Nisi '' enim esset hic ex illa veniens substantia , & illius ' Patris filius, de quo dictum est quia nemo bonus,
' nisi unus Deus Pater, tantam utique erga nos bo- nitatem non potuisset ostendere. Vnde quia ex hoc
'' tantae bonitatis indicio, ipse esse hic agnoscitur b ' nus, pro hoc bono forsitan quis & audeat mori
U Cum enim cognouerit unusquisque tantam erga
se bonitatem Christi, charitatemque eius habue-' rit in corde dissu sam , non solum mori pro hoc bo-' no, sed & audacter mori desiderabit. Quod retbus '' ipsis de operibus , sepe videmus impleri , cum hi' in quorum cordibus abundanter diffusa est charitas Christi, sponte etiam & eum omni audacitate se- ' metipsos persecutoribus offerunt, & nomen Christi audiente mundo coram angelis & hominibus confitentur: ut non solum iniuriam pati pro nomiata ne eius, sed & mortem pro hoc bono subire aura deant, quam vix pro iusto quis perfert: Est enim
re amor vitae huius tantus, ut etiam cum iusta causare mortis aduenerit, vix unusquisque mortem ph tienter accipiat. Iusta autem causa mortis videt ,
o cum naturae legi desertur. Et quamuis iustum st conditioni mortalitatis vix tamen amplectitur ani-
537쪽
Spes o charitas utrarumque man m. SI 3
mus naturae legibus cedere. vix ergo pro iusto quis . moritur. Nam pro bono audet quis mori, & au- redacter occumbit, praecipue si intellexit, quia cum is adhuc secundum tempus impij essemus & infirmi, ipse prior pro nobis mortuus est. Et quom d non inqui ha e sibi ab illo praestita prius esse cognoscit, mortem quam ille malis impendit , huic bono in reddetὶJ si m
Mari rum fidei , charitatem in Deum, quam amulentur ij quorum causam agimus.
II. Haec & alia , ut vere de martyribus qui pro Christi fide gloriosam mortem oppetunt, affirma si non diffitear , ita non posse quoque de martyr,bus charitatis pronunciari, constanter nego quandoquidem ministerium cui immoriuntur, non est
minus. Deo acceptum, quam fidei prosessio: atque adeo in eo propter Deum occumbere, non est tepentioris in Deum dilectionis argumentum.The doretus certe , ea illustrissima oratione de charit te in Deum, qua religiosam suam historiam obsignauit, secure ac intrepide sanctis illis anachoretis quorum res gestas descripserat, non aliqua tantum vulgana scripturarum loca de diligentibus Deum accommodat, sed & insignia quaedam, ac martyrum propria: ut illud ex Rom. 8. Luis nos separabit a charitate Christi Z Tribulatis an an Hia an fames λ an nuditas λ an periculum λ an persecutis an. glarim i Sicut scriptum est: quia propter te mortificamur tota die, aestimati sumin sicut oves occisionis. Sed in his omnibus speramus propter eum qui dilexit nos.
538쪽
mantes hoc quoniam si inus pro omnibus mortuus est. ergo omnes mortui fiunt, ct pro omnibus mortum est risim vi 2 qui vivunt iam non sibi vivam, sid ei qui pro ipsit mortuus est. Vtcunque ista martyrum praecipuo iure propria, ad ascetas illos quos Tite doretus descripserat, vere transferantur , indubie tamen mulio veriu) in eos cadunt, qui aestimati iccut oves occisionis , non unius mortis praesenti sibmo periculo in dies singulos defunguntur , dc viventes , iani non sibi, sed Deo vivunt, tot tant que discrimina , a quibus plerique, caetera sinetissimi de audacissimi, promptissime refugiunt, superantes propter eum a quo se dilectos dc aeterna charitate praeuentos recognoscunt. Quis enim Cau. casus inhospitalis, Asteti, illis frequentatus, adebhorrer , quae ve tesqua adeo avia , & tot aerumnorum paliuris, ac dumetis incommodorum scatentia , ut non de specie horrifica atque molestiis , ci tra controuersiam concedant, urbi praesertim populo is,lue laboranti, in qua vin bra mortis ubique, de nullus ordo , sed iugis & quaquauersum dissus ashotror inhabitatὶ Eo igitur sit bire , dc ad virulentissima usque penetralia, vereque luis cubilia per uadere ,& superare in his omnibus propter Deum, qualet est syncerissimae in Deum dilectionis au
. I a. . Egregie vero Richardus Victorinus ,& ad rem nostram accommodatistime, ese commentario quo quatuor violentae charitatis gradusdistinxit, ecformam ac exemplar ardentissimae in Deum chari.
tatis exhibuit, primum charitatis gradum statuit, quo voluntas suo in Deum aestui ac defidelio obsistere non potest. Secundum quo illi nequit excide
539쪽
Spes se charitare vi oramque miniorum s r s
re Dei desiderium. Tertium deinceps quo nihil
praeterea voluntati sapere aut dulcescere potest.Postreiob quartum ac supremum , quo nec ipse. Dei amor quantumcunque effervescens , voluntati facie isatis. Addit vero expendens vim & eminentiam
singulorum. In primo gradu, amor est insuper bilis., in secundo inseparabilis , in tertio singularis, in quarto lasatiabilis. Insuperabilis est, qui alij asse- stui non cedit; inseparabilis qui a memoria nun- quam recedit; singularis qui socium non recipit;ir satiabilis cum ei satis fieri non possit. Et quamuis ' per singulos gradus possint notari singula, speci
lius tamen in primo gradu notatur amoris excellen- tia, in secundo eius vehementia, in tertio eius vio- 'lentia,in quarto eius supereminentia. Quanta enim S excellentia amoris quae omnem alium affectum excedit ὶ Quynta quaeso vehementia dilectionis, quae mentem quiescere non sinit Quanta obsecro Uviolentia charitatis, quae omnem alium affectum 'violenter expellit Z Quanta supereminentia aemu- 'lationis, cui omnino nihil sufficit 35 excellentia amoris, o vehementia dilectionis, ὀ charitatis vim 'lentia, o aemulationis supereminentia. J Nihil vi- 'defur ad tantam charitatis persectionem adiici pos se, quandoquidem ut postea subdit, D anima eo di-
uini ardotis rogo , intimique amoris incendio a sorpta, aeternorumque desideriorum globis undi ' φque circumsepta, non incalescit modo aut incin-
descit, sed etiam tandem tota liquescit ,&a priori 'statu penitus deficit. J -
Hunc consummatae in Deum charitatis verticem , dc absolutissimae virtutis supremum apicem,
ab illis attingit ait Richardus qui propter Deum
540쪽
ea in proximos charitate flagrant, ut si res serat, vitam illis suam addicere, & Christi imitatione, ani-- mam sua pro illis ponere,alacres velint. Maiorem - siquidem inquit charitate nemo habet,quam ut an, mam suam ponat quis pro amicis suis.Ad summum itaque charitatis culmen profecerunt,3c iam in
quarto charitatis gradu positi sunt, qui pro amicis animam suam ponere, & illud Apostolicum impi re iam possunt. Estote imitatores Dei sicut fili j cha - rissimi ; & ambulate in dilectione, sicut Sc Christus dilexit nos, & tradidit semetipsum pro nobis obla- tionem, & hostiam Deo, in odorem suauitatis.
Non habeo , quo misericordiae martyrum , charineatem, in Deum, altius proueham.
3. Eadem porro opera, expressus est praecellens eorum amor in proximos . iuxta illud Laurei tij Iustiniani in ligno vitae trach.de charit. CaP. ιε. Quanto quis magis aligerit ad persectionem cha- ritatis , tanto magis per compassiionem , proximi pro salute se deserit. Nam qui amare proximum is negligit, prosecto diligere Deum nescit, & tunc - plenius in Dei dilectione proficimus, cum in Clus' dilectionis gremio , proximi prius charitate lari mur. Amor Dei , amorem proximi generat, dc amorem proximi calefacit amor Dei. Tunc enim ad summam perfectionem charitas mitabiliter surgit , quum ad ima proximorum se naisericordi-' ter attrahit quo benignius descendit ad ima, eo