장음표시 사용
21쪽
pter rationem tamen aliis etiam legibus communem, ad reliquas etiata leges passim extenditur, & usu servatur. Aesius. deleg n. II. Major autem inter authores est controversia de legibus Ecelesiasticis: an scilicet sussiciat, eas Romae esse promulgatar, an Vero requiratur, ut in singulis dioecesibus promulgenturis Dicendum: probabile est speculative saltem loquendo, & abstra.
hendo a praxi ti consuetudine disiecesium , quae nullatenus est culpanda ad legem Ecclesiasticam lassicere promulgationem Romanam, ut omnes per orbem fideres obliget, postquam authentica illius notitia ad eos Non tamen pervenit. Ita SuareZde LL. lib. q. c. lS n. I. seq. Sylvester, Palao, Sant. de iuro C Gallenses, Reding. Megger. Layman. Bart. Bald. Barb. Salas. Gomeg. R Di λ Menoeh. Bonae. Ua'. Cardenas. Agor Farinae. Pirhing. Wex. Wiest. Κrimer. Schmal Egruber. S6ll. Lacro ix. Denique pro hae sententia stant Decisiones Rotae apud Cardinalem de Luca de Benes P. I. disc. 76.niar. Imo Cardenas in crisi Theol. tract. I. di in s. art. II. e. 12. putat senteno' tiam oppositam non amplius esse probabilem post decretum Alexandri VII. quo varias propositiones damnavit, nitentes eo iundamento, quod lex inprovinciis non promulgata in iisdem non obliget. Alii censuris eandem
notant, quas nullatenus approbo, imo frivolas esse censeo. Nam fatenis dum omnino est, oppositam etiam sententiam , licet non tantam, quanis tam nostram, magnam tamen pro se habere auctoritatem, ac Vere esse probabilem, cum rat onibus nitatur gravibus. Tenet illam Molina de I. &tract. a. disp. 39s- a n. 6. Lest Medina, Solus , Marchantius, Sannig. elin. Zypaeus. Gibalin. GIelle, Sometingus, Engel, Κbnig, apud clariss P. Schmier, qui in eandem propendet Brispr. Can. civ. l. I. tr. l. c. s. sect. I. g. 2. ac novissime eandem amplexus est R. P. Vitus Pichler, colendinsimus Proseor meus , in Cand. yurispr. ad tit. de cinctit. n. go. ubi insupercitat GloT. Armil. Becan. contra quos, tanquam probabilior aliquanto Probatur conclusio nostra I. Summus Pontifex potest omnes fideles obligare per constitutionem aut decretum Romae publice promulgatum; di ex altera parte censendus est velle obligare omnes fideles per constitutionem ad eos directam post promulgationem Romae tactam, nisi ex. Primat , se tune primum velle fideles obligatos, postquam in Dioecesibus aut Provinciis etiam facta suerit promulgatio. Ergo sussicit promulgatio legis ad fideles directae tacta Romae. - Prima pars, quod scilicet Ponti sex possit se obligare, si velit, proba. P0 o ρδp tur imprimis negati vel quia adversarii non probant, quod non possit seligare & solvere; non enim probant, quod ex natura rei seu ad essentiam' legis requiratur promulgatio in Provinciis. Imo teste cardenas nullus
22쪽
De natura, varietate & esu sis Legum. I9
unquam auctor dixit, legem ex sua natura requirere promulgatisdem ti mem M. Provinetis singulis: ct merito. Cur enim ad naturam legis plus requim sto.m tur, quam ut in urbe primaria publice communitati ita promulgetur, ut in tanto commercio urbis & orbis legisIatoris voluntas per Dioeceses &Provincias tacite innotescat pEt hine sufficit ad legem, pro amplissimo etiam regno serendam, si in urbe primaria publice promulgetur, & Rex omnes subditos obligare velit. Neque, ut equidem eredo, ad Iegem Imperialem quisquam requireret promulgationem in singulis Provinciis, nisi id jure positivo , Novella nempe 66. citata satis aperte lanciret Imperator. Quo tamen non obstante posset hodieaum Imperator cum Statibus per Reeesium Imperii post sactam in urbe, in qua comitia habentur, promulgationem, omnes eives Romani Imperil, ad quos ejus notitia pervenerit, obligare, sine speciali promulgatione per Provincias. Atque ex hac doctrina, quae videtur certa, & ab adversariis negari non solet, colIigitur, quod si Pontifex in aliqua Bulla aut constitutione expresse addat clausulam, se post iactam Romae promulgationem omnes undique fideles, ad quorum notitiam Bulla & illa promulgatio Romae νfacta pervenerit, velle obligatos, . eos haud dubie esse obligatos, licet specialiter per Diceeeses non promulgetur. Idem dicendum, si usus & praxis suppisant vicem promulgationis particularis, ut supplet in Bulla Caenae, reg. Cancell. religionum θ . Probatur igitur altera pars primi antecedentis, in qua major est dissi, Li. cultas, quod scilicet post promulgatam Romae constitutionem, ad omnes ψm s yς fideles directam , atque :in acie Campi Florae, & ad valvas Basilicae Aposto lorum more consueto a fixam, Pontifex centendus sic velle omnes fideles nisi aliud addiderit) absque ulteriori publica promulgatione obligatos. Nam ex una parte ad legem per se & ex natura rei non requiritur promulgatio in singulis Provinciis, & nulla exstat Ecclesiastica constitutio, quae universim talem promulgationem requirat: ex altera parte satis patet mens legislatoris, dum constitutionem in urbe sua primaria publice promulgat,eaque omnes subditos suos vult obligatos: sicut patet mens L pisco.. pi, si in sua metropoli, aut Eccles a cathedrali constitutionem promulget. Aut quis dicat, quod solam urbem Romam per constitutiones suas ee. clesiasticas, e. g. per Bullam Cinnae, aut quando prohibet certas propositionet, Pontifex velit obligatam & quanta distbrmitas in Ecclesia, s una Diaeeess obligetur constitutionibus Apostolicis in qua nempe est promulgata θ altera non obligetur ρ Cur Fontifex in aliquibus constitutionibus addit, sevclle fideles Obligatos, postquam in carum respective Dioecesibus fuerint promulgatae 3 nusquid tam specialis expressio ct exceptio firmat
23쪽
regulam in eontrarium circa non exeepta, quod stilicet velit obligatos etiam post solam promulgationem Romanam' Unde Cardinalis Petra in Comment. tr. I. f. I 3. n. 3 2. Elz: Papa, quando υIu in constitutione refringere obligationem tantum in Italia, id dicit expressi in eadem constitutione, ut in tangit. 83. Crementis VIII. Fe. Ut probat Et quid aliud loquuntur praxis & eonsuetudo euriae Romanae, in quas 'lu ς*6κ omnes deeiduntur seeundum jura Romae promulgata, siVe deinde' 'μ ' In aliis Diaeresibus sint promulgata, sive non: de quo Romana curi non solet quaerere. Quam iniquum autem sciret, causas aliarum Pro in. eiarum decidere secundum jura, quae in illis nullam vim habent quam ab omni aequitate abhorrens punire ut transgressorem legis, quae non obligat transgressorem imo quam paradoxum haberi transgressorem legis, quae non existat in Provincia transgressoris p aut igitur iniquam ' curiam Romanam dicere necesse est, aut fateri, Romanam promulga tionem secundum stylum euriae Romanae haberi pro lassiciente ad inducendam apud exteras etiam Pro Uincias obligationam. Quod autem hie sit stylus Romanae curiae, satis exemplis constat. Sic SuareZ l. c. n. s. ex Ioanne Andreae testatur, electionem, in quadam Pr vineia tactam contra constitutionem, tantum Romae promulgatam, irri tam esse declaratam. Idem testantur Azor l. s. e. 3. q. 3. Layman, aliique plures, de mul tis Pontificum rescriptis, ac Bullis, quae non sunt inserta Corpori iuris canonici: nihilominus tamen censentur obligare propter solam promul gationem Romae factam. Et tibi nam multi Cano nos, Corpori juris in noniel inserti, sunt promulgati solenniter, praeterquam Romae Neque alia est persuasio fidelium. Quis enim existimat, se absque piaculo posse aliquam ex propositionibus damnatis tenere, docere, aut in praxin deducere: licet ea damnatio Romae tantum fit promulgata P quod alias constitutiones Pontificias, Bullas deereta, regulas cancellariae, etiam in Germania vim suam habere cernimus, quamvis non constet, eas umquam in Dicaeesibus Germaniae esse promulgatas solenniter ab Episcopis Neque dicas, Pontifices, dum certas propositiones damnarunt, tan. tum declarationem dedisse juris naturalis, aut Divini. Nam hoe falsum esse, ex eo patet, quod multae propositiones damnatae loquantur de iis, quae non subjacent juri naturali, aut Divino, e. g. de jejunio, de labore allisque causis excusantibus a jejunio, de ovis & lactie iniis, in quadragesi. ma comedendis, de horis canonicis recitandis , de privilegiis Regularium, de libris prohibitis &e. adjectis insuper censuris, antea nunquam latis rut patet Uel solas propositiones ab Alexandro UII. anno I 666. damnatas
Iegenti. Cons. denique nostra sententia ex eo, quod, si ad legem ecclesiasti.
24쪽
De natura, varietate & causis Legum
sasticam Perse& ex natura rei requireretur, ut in singulis provinciis pro. mulgetur, facile esset Principibus sarcularibus aut hominibus potentibus enervare potestatem ecclesiasti eam , ejusque Constitutiones frustraneas reddere, impediendo earum promuleationem in suis Provinciis euae maximo praejudicio potestatis eccles asticae. Solvuntur argumenta contraria. Objic. I. c. 1. de N. O. N.& can. 7. d. lo. deciditur, in iis easibus, in qui- hus nihil elare disponit Jus canonicum, bene autem civile, istius dispositionem admitti posse, vel debere, in re, quae non est spiritualis, nec contra immunitatem ecclesiasticam, nec concernit peccatum. Atqui lex civilis nου. 66. cit. statuit non obligare legem in ea Provincia, in qua non est promulgata : Ius autem canonicum de hoc nihil statuit. Resp. Dist. hoc ultimum. Ius canonicum striptum de hoc nihil sta- . i. tuit, transeat. Jus canon. consiuetudinarium nihil statuit, nego. Usus, pra 'nit tu, .h. atis, disciplina, & consuetudo curiae Roma me, praeterquam quod sit leX nleum sit. non scripta, satis declarat, quae sit mens & voluntas Pontificis, summi in t.m consum terris legislatoris ecclesiastici, dum constitutionem aliquam , ad omnes tudinarium. fideles directam , publice Romae promulgat. Pro qua in tostcm Romae praesentem adduximus Cardinalem Petra, quod scilicet Pontifex soleatelausulam addere , si constitutionem suam velit ad solam Italiam restrinis gero: ubi igitur talem clausulam non addit, sed universaliter ad omnes fideles loquitur, omnes vult obligatos. Consentire videtur sensus & persuasio fidelium existimantium, circa propositiones Romae damnatas obsequendum esse Pontifici, atque se subjacere censuris in deereto sta. tutis, si propositiones ejusmodi doceant, aut defendant, quamvis cen surae illae nulla lege anteriore sint statutae. Dices. c. I 3. de amι. remis statuitur, poenam in medicos ibidem decretam non incurri, antequam Praelati locorum particularium hane
egem promulgaverint. Cons. ex Bulla Pii IV. Sicut ad sacrorum , ubi Ponti sex vult, decreta concilii Trident. non obligare, nisi in singulis Parochiis sint promulgata prius. Resp. Ex hoc ipso, quod c. cit. Pontifex addat clausulam specialem, poenam in medicos statutam non incurri in locis particularibus ante pro. mulgationem ibidem lactam, habetur argumentum, quod, ubi talis clauis hia non additur, legem velit valere post promulgationem Romanam, &postquam nassicienter suerit intimata. Cur enim adderetur aliquando illa elauiti a. si de iure communi lex non obligaret in provinciis, nisi postquam ibidem fuisset promulgata' esset utique frustranea talis clausula. Plane
ereeptio tam specialio, stu aditio ejusmodi clausulae sirint regulam in
25쪽
Cur aliquan eo Papa re. quirat Pro. Riulgatio. nem in pro
vinciis stcontrarium quoad non excepta, seu quoad eas leges, quibus talis clausula non additur. Falsum enim est, quod ejusmodi elausula sit instar regulae, aut exempli, quo doceamur, legem nullam obligare in provinciis ante promulgationem ibidem lactam: nam non est regula . sed exceptio a coma muni regula , quae Ostendit, legem Romae publiee promulgatam habere vim obligandi etiam in aliis pro vinciis, nili in lege specialis addatur clamsula, ut ex Card. Petra probavimus. Caeterum argumentum est simile hule : Concilium Tridentinum irritavit contractum matrimonialem clandestinum: ergo etiam alios contractus clandestin 1. Eadem responsio serviret ad confirmationem, si verum esset, Pium IV. in Bulla cit. decrevisse, Tridentinum non obligare, nisi in singulis Parochiis prius sit promulgatum. Verum in tota Bulla nihil horum dicitur. Ob. a. Motivum, quod Imperatorem impulit, requirendi Promulgationem in singulis provinciis, aeque pugnat pro lege Ecclesiastica; ut viis delicet videtur consuli o, dum in eodem loco alii obligarentur lege, qui nempe illius notitiam habent, alii vero nondum Obligarentur. r. Hanc inordinationem majorem fore in adversariorum sententia : nam in una provincia daretur obligatio legis, in altera non daretur. 2. HOeesse per accidens, & omni ferme legi commune, etiam naturali: nam scientes illam obligantur, ignorantes inculpabilitur non obligantur in actu seiscundo. Deinde, si ex ejusmodi diversitate in Ordinatio aliqua sequeretur, facile posset lex etiam aliis intimari, ut fiat consormitas: denique, licet vitatio inordinationis potuisset Pontifici esse motivum requirendi promulgationem in singulis provinciis, sicut Imperator eam requisivit, tamen non probatur, quod delatio susticiens ipsi fuerit motivum: cum usus & praxis declaret contrarium : & lex per solam publicam promulgationem Romae factam jam plene vidcatur constituta, cum sit locutio publica Principis ad suos subditos. Ob. 3. Pontifices frequenter praecipiunt promulgationem suarum constitutionum in dioecesibus singulis. Atqui hoc esset frustraneum .s jam ante ejusmodi promulgationem Obligarent. Respond. Retorq. Pontifices frequenter addunt clausulam, quod nolint obligare ante promulgationem in provinetis factam. Atqui talis clausula esset frustranea, si absque illa jam per se lex in provinciis non promulgata non obligaret. Igitur Pontifices sepius injungunt promulgationem in singulis provinciis, ut eo citius, certius, & facilius in omnium notitiam perveniat: &nequis ob probabilitatem oppositae sentcntiae ab observatione legis se excusare possit, praetexendo , legem non esse sullieienter pro. mulgatam. Et hinc, licet Pontifices univertim praeciperent, leges suas in
diaecesibus publicari, tamen non sequeretur, id per se requiri ad obliga.
26쪽
De natura, Varietate & causis Legum
uonem legis, sed tantum, ut se suavius, iacilius & essicaelus in notitiam
iidelium & observantiam veniant, atque ordo hierarchicus melius Ohoser Vetur, ex Ecclesiae capite per Episcopos, magnas veluti venas, in membra etiam minora defluente salubri suceo. Ob. 3. Promulgatio est locutio publica ad communitatem. Ergo debet non tantum fieri apud Romanos & Italos, sed in omnibus per orbem Christianum dioece libus. Cons. videtur durum, statim remo tissimas gentes obligare per promulgationem tantum Romae factam. Resp. Locutio summi Pontificis satis est publica, si Romae, totius odi Promulga, bis urbe principe publiee fiat, praesertim cum ibi non tantum Regum lega. uo Romanati, sed Episcoporum etiam Procuratores atque Omnium serme nationum homines degere consueverint: qui de omnibus Constitutionibus, totam Ecclesiam concernentibus facile edocere possunt Principes. Episcopos, ct populares suos, transmissis ad eos authenticis copiis. Mittere etiam solet curia Romana novas constitutiones ad Nuntios Apostolicos, &Episeopos, non tam ut solenniter promulgentur in dioecesibus, quam ut fidelibus innotescant, & usu in praxin eant. Deinde argumentum probaret, quod Papa ne quidem posIet ante promulgationem in provinciis factam obligare: quod adversarii non asserunt. Ad cons. d. a. durum est statim omnes obligare, etiam eos, qui legem Lex ἔ orata adhuc in vincibiliter ignorant, e. a. obligare omnes, qui suffcientem illius non oblig notitiam acceperunt, n. a. Licet post promulgationem Romae publicectam lex iam sit de se constituta, & virtutem obligandi habeat, tamen, an *μμψ9 te quam fidelibus innotescat, necdum eos Obligat, ex desectu conditionis, subjecti videlicet apti: sicut ignis, licet ex se omnem virtutem ustivam habeat, tamen necdum urit, neque proxime potest urere illa subjecta, quibus need im est applicatus. Duri autem nihil habet, quod lex statim im .cipiat obligare eos, qui lassicientem illius notitiam hauserunt. Faciunt hie aliqui discrimen inter leges: & de lege praecipiente aeprohibente asserunt, eas post promulgationem Romanam obligare; ad legem Uero ii ritantem, rescindentem, auferentem privilegia concessa, jurisdictionem &c. requirunt etiam promulgationem in dioecesibus. Veis rum consequentia doctrinae videtur exigere, ut de omnibus idem doeea. tur, eas nempe post promulgationem Romanam obligare eos, quis eientem earum notitiam acceperunt.
Ob. 4. Licet lex Evangelica Ierosolymis sesto Pentecostes solenniter
fuerit promulgata , tamen deinde ab Apostolis per Onanes orbis provincias est promulgata , juxta mandatum christi: ne in mundum universum, praedicata Evangelium omni creaιurae. Ergo etiam lex Ecclesiastiea, licet . . Diliti sed by Coosla
27쪽
Romae si promulgata, tamen etiam ab Episcopis per diae eeses est pro .
Resp. Lex Evangelica hodiedum praedicatur ubique, non quo d per
hanc praedicationem lex constituatur, aut eius vis obligativa: sed ut omnibus suffetenter notificetur. Idem contigit per praedicationem Apostolorum. Et in hoc sensu etiam leges Ecclesiasticae tum per Episcopos, tum in scholis a Doctoribus SS. Canonum intimantur, notificantur, & explicantur; quin tamen haec notificatio sit proprie promulgatio, vim obligativam legis neressario constituens. Die es: Episcopi melius norunt, quan Romana curta, quyd D cereissbus suis particularibus, genio, indoli ac moribus Provinciarum sit magis conveniens & accommodatum. Ergo censendus est Papa nolle obligare, donee Epistopi constitutiones Papales expe aderint, & postqlam canuenientes esse cognorunt, promulgarint.
Resp. Si Episcopi constitutionem aliquam Ponti fietiam Dioeces suae
inutilem aut noxiam existimant, patet illis via ad informandam de hoe sedem Apostolicam. Caeterum voluntas summi Pontificis eertius dignosci non potest, quam ex stylo & consuetudine ipsius curiae Pontificiae, do qua testatur Card. Petra, curiae Romanae eiusque styli scientissimus. Testa. tur experientia: qua constat, quod, si Romam appelletur, cause eeclesia. si eae secundum constitutiones sedis Apostolicae deeidantur, sive deinde illae sint in Provinciis promulgatae, sive non. Quis enim credat, Ponti- seem nolle, ut constitutiones, Romae tantum promulgatae, vim obligandi in Provinciis habeant, & tamen liter ibidem exortas secundum easdem deis eidere cur decidat, electionem, praesentationem &e. esse nullam, si ibidem, ubi facta est, sit legitima Objie. s. Multae sunt constitutiones & Bullae Pontificiae, Romae promulgatae, quae tamen extra Italiam, e. g in Germania & Gallia vim nullam habent. Atqui hoc videtur provenire ex desectu promulgationis. Resp. Varias esse posse causas, cur aliquae constitutiones Pontifidiae in variis Provinciis non vigeant: nempe vel ex eo, quod Episcopi vel Nuneii Apostolici Pontificem informarint de dissicultate legis respectu alicujus Provinciae, aliisque circumstantiis, sicque Pontifex aequieverit& constitutiones nunquam sint receptae, vel per consuetudinem contrariam iis sit derogatum accedente consensu , saltem legali, sedi et Apostolicae; vel quod Reges, Principes, aut etiam quidam Episcopi privilegium aliquod speetale ab ipso Pontifice acceperint, quo indulget, ut constituistiones non obligent, nisi in eorum regnis & Episcopalibus promulgen. tur: vel denique, quod Provinciae sequantur sententiam Uere probabilem , quod scilicet , sicut legra Imperiales, sic etiam constitutiones Pontificiae
28쪽
itο fictae non obligent in Provinciis & Dioecesibus, si in iisdem non sint promulgatae. Nam sateor iterum, hanc sententiam valde esse probabilem, et Tum ab authoritate tum ratione, ut ex hactenus allatis satis patet; quieti bus equidem aliquam solutionem adhibere conati sumus, neutiquam lav
', Loquor autem semper de casu, quo constitutio aliqua, omnes fide- - Ies concernens, atque ad omnes fideles directa, simpliciter emanat, quae promul pationem in Provinciis neque expresse requirit, neque expresse F non requirit. Nam si Ponti sex velit, ut constitutio statim absque ultes riori promulgatione obliget, non dubito, quin ea statim omnes obliget, , ad quos lassiciens notitia illius pervenerit. Idem dicendum, si Papa veli. Concilium propositionem aliquam fidei, aut ad fidem pertinentem edat, aut propositionem aliquam , tanquam legi naturali, Divinae, aut humanae, e Contrariam damnet. Nam tunc non fertur lex , sed declaratur lex jam . prae existens. Unde susscit, quomodocunque ea damnatio & declaratiol fidelibus certo innotescat. Saepius etiam usus & praxis, aut doctrina in i scholis recepta, vicem promulgationis in Provinciis subeunt, ut circa Bullam Coenae ct regulas cancellariae loquuntur. Sicut igitur non dubito, pro his eas bus non requiri aliam specialem ac solennem promulgationem in Provinetis, ita subsisto, an extra illos re. quiratur. Hoc certum, ut constitutio, quantumvis Romae promulgata, actu obliget in Provinciis, debere de ea authentice constare ; quod fieri potest per transmissam ad Episcopos vel alios authenticam eo piam constitutionis, aut aliud testimonium authenticum. Et hine Pontifices in Bullis suis solent addere, ut transumptis & copiis authenticis eadem fides habeatur, quae litteris ipsis originalibus haberetur, si exhiberentur. Dixi Limitano. autem: hpeculative loquendo, F abstrahendo a proxi S consuetudine Diacesium: nam si talis vigeat, ut fideles censeant, se non obligari ad servandas leges Pontificias, nisi a proprio Episcopo ipsis sint intimatae, neque antea ipsas
observent, talis consuetudo nequaquam est reprobanda; cum sit conso
mis doctrinae plurium gravium Doctorum, gravibus omnino rationibus nixae. Imo etiam abstrahendo a consuetudine, possunt fideles sequi sententiam vere probabilem, & exspectare, donec lex Pontificia nova ab Episcopo ipsis intimetur, cujus est constitutiones Apostolicas, si ad ipsummittantur a Papa, Diaeceianis suis intimare ac promulgare. si Dioecesi suae congruere videantur: secus vero sanctam sedem de disseultate, &causis easdem constitutiones non urgendi, aut circa eas dispensandi, aut eas pro tali loco omnino tollendi, informare.
29쪽
Otio tempore leges obligare incliant '
De sp Leges ei vites, sicut non obligant in Provinciis, nisi in iisd'm sint promulgatae, ita a lacta promulgatione non obligant, nisi bimestre sit elapsum, ut habetur n . 66. u. Non requJn- De legibus canonici d; cendum videtur, quod sicut per se non requima. uptu. ritur solennis & iurisdictionatis promulgatio in D; uecesibus, ita nisi aliud in constitutione exprimatur) non requiratur lapsu duorum monsium ante viarum obligationem, sed statim obligare incipiant singulos fideles, post quam authentica Parum notitia ad eos pervenerit, quia nihil tunc deest, quo minus obi gatio incipiat, cum issicienter eo nitet delege& voluntate legislatoris promulgata. Siquidem dispositio Iuris civilis quoad hoc non Midetur attendi in foro canonico, ut praxis ipsa videtur declarare.
Equidem Pius IV. in Bulla sicut ad secrorum decernit, decreta Concilii Tridentini non obligare ante Calendas Maji, hoc est, ante lapsum trium mensium a promulgatione facta sub finem Januarii, subjungens hanc rationem inter alias: quia jure etiam eommuni siancitum est, ut eonstitutiones novae vim non nisi post cerrum tempus obtineant. Verum haec dispositio specialisaei rea decreta Tridentini non debet eXtendi ad omnes alias leges : tum quia Romae ut transgrellares puniuntur, etiam ante lapsum duorum mensium, ut testatur SuareZ de leg. lib. d. c. I s. Ua'. disp. 136. c. 3. Navarisaeus &c. apud SuareZ l. c. tum quia circa decreta Tridentini Pontifex aliam specialem insuper adducit rationem, nimirum, quia post promu gationem faetam, non parum temporis in eis Roma diligenter emendateque imprimend s ne.
cessaris consumptum fuit. Unde Ponti sex merito interea suspendit obliga. tionem, ne in tanta decretorum & reformationum multitudine oriatur in Ecclesia confusio. Unde non fuit unica ratio, obligationem suspendendi, dispositio illa civilis, quam obiter Pontifex refert: imo neque ipse circa Tridentini decreta dispositionem illam servavit: cum illa hi. m stre tantum indulgeat, Papa vero trimestre concesserit, quo durante decreta Tridentini circa reformationem morum ae disciplinae non obli. getit. Unde reserendo illam dispositionem Juris civilis aliud insinuare non voluit Pontifex, quam nihil esse novi in Jure, indulgere aliquam temporis moram, a promulgatione facta, intra quam decreta necdum ob. ligent. Uerum haec ipsa tam specialis expressio circa decreta Triduntini videtur firmare regulam in contrarium circa alias leges ecclesiasticas, quio ibus limilis clausula, obligationem aliquamdiu suspendens non adjungitur.
An ad legem requiratur acceptatio populi pAliqui ex cum Nav. & cov. existimant, acceptationem populi
30쪽
De natura , varietate & causis Legum. er
esse necessariam ,. vel tanquam constitutivum legis cui de promulgatione diximus vel tanquam conditionem c sicut requiritur cognitio legis ut lex obliget: ex his sunt amentis:
I. Quia Can. 3. d. q. dicitur: Leges instituuntur, cum promulgantur'. D. Rationes montur, cum morIbus utentium approbantur.. Et l. de LL. cum ipsa leges dub xεDdi, nulla alia ex caussa nos teneant, quam quod judicio populi receptae sint. Ergo acceptatio populi est de essentia legis , vel saltem necessaria conditio. a. Quia multae sunt constitutiones, quae praecise ideo in multis locis non obligant, quod ibi non sint receptae : ut patet in decretis reformatoriis Tridentini. Unde illud : Lex nin acceptata non obligato 3. Quia consuetudo contraria potest tollere legem. Ergo potest etiam eandem impedire, ne inducatur. Confir. Supplicando vel appellando a Icge potest suspendi obligatio legis. Ergo etiam non acceptando tolli. a. Leges feruntur sub tacita conditione acceptationis: quia sic sua. vius & ad bonum communitatis aptius procedituri S. Si Princeps habet plenam potestatem serendi leges, regimen saei ledegenerat in tyrannidem. Ergo prudentius requiritur acceptatio populi. 6. Ecclesia Graeca legem ecclesiasticam de continentia Sacerdotum non aeceptavit. Ergo etiam aliis populis liberum est, leges acceptare. His tamen non obstantibus communis & certa ferme est sententia, EX tra statum democraticum ad legem ejusque obligationem non requiri acceptationem populi, sed postquam lata & promulgata est, eandem jam integre esse constitutam, ae per se statim obligare Ratio est, quia potestas legislativa ecclesiastica Pontificis est immediate a Deo; civilem vero omnem populus transtulit in Principem PQ d. sdehili. iegein regiam, ut dicitur ι. II. de constit. Princip. in statu vero aristo eratico 'Candem transtulit ad optimates. Ergo legislator non tenetur requirere ut exspectare consensum aut acceptationem populi, sed potest observantiam legis promulgatae statim urgere, & transgrcstores punire, prout de facto contingit. Hinc Alexander VII. merito damnavit hane propositionem . Populus non peccat, eis absque ulla causia non recipiat legεm, a Pν incipe Iromti alam. Et ratio ulterior est, quia inesseax esset S enervis potestas legislativa in Principe aut optimatibus. s ad legem serendam requireretur consensus& aeceptatio populi: nam sic plebs libertatis cupida posset omnes leges eludere iisque, tribunitiae illius instar potestatis, intercedere , cum per turbatione reipublicae, &. ruina disciplinae.
Imo tot essent Con legislatores, quot homines; & Principes ac reges potius regerentur a subditis, si isti velut approbare ae confirmare deberent D a Prin- Diqiligo by COOste