장음표시 사용
131쪽
Iod est ad existentiam , frenata sana sunt aIictoritate,
decreto Catholicae Ecclesiae. Rursus eadem dogmata variis explicari possitnt modis Cum vero fieri possit, ut hujii silaodi explicationes nondum receperit, rejeceritve Metelia , idcirco iton idem erit eisdem interpretationibus robur , ct eadem vis veritatis, ac est existentiae dogmatum iam stabilitae. Tandem ipsi dogmata , quorum certa est existentia , ct omnium conseiὲsu explorata sistnificatio, sive explicatio , multis rationibus comprobarit ossunt. Attamen inconcussae, ac certae fortasse non erunt ingulae istae rationes, quippe singulae aperto Ecclesiae sus fragio nectuaquam innitentur. Ergo secundum istam considerationem triplex luboriri qxiaestio poterit, nem
'an dogma existat ; quid per illud dogma seu per illius
dogmatis verba Deus vi Eccletia significare velint, ct qu modo hujusmodi dogma probandum sit ' Cognoscere existentiam dogmatis tum dicimur, cum certi siimus , Deum per eos Christi, Prophetarum αApostoloruim, Ecclesia definiente, illud revelasse S con' stituisse dogma. Ipsum Deum sacrae Scripturae depraedicant omnipotentem , omni stium , aeternum. Ex eisdem
eclocemur, in fine seculi judicandum 1 Christo universum genus humanum ue justos in Regno Dei aeterna faelicitate donandos, improbos in igne aeterno cum diabolis immani infecilitate plectendos.Ηujusmodi dogmata in Christiana Religione existere, nullus Christianorum ignorat,aut negat. Ad haec,nomine existentiae complectimur tum dogmatum substantiam, tum eorum consectaria, ct annexa, nam ct fingula ista taph tanquam dogmata considerantur,
Et de ipsis institui quaestio potest , an existant, hoc est an
revelata necne fuerint, lave constituta per Ecclesiam. 'Multae autem inter Catholicos Δ: Haereticos intercedunt controversiae , his negantibus , illis assirmantibus, dogmata quaedam a Deo revelata fuisse, aut ex iam constitutis dogmatis quaedam consequi , aut non consequi, necessarid Ec ipsa credenda. Sed in hujusmodi quaestionibus pendere animi diu vel opinari illorum ingeniis nefas est, quibus firmissimum illud principium alta mente fixum sedet , videlicet : Eccisiam in divinis Scripstiris inter pretandis , in ipsis dogma ibus desimo As , ab errore -- munem semperfuisse , semperquerisuram. Etenim cum DuIlo' negotio poste1 constet, Ecclesiam Catholicam de iis jam tulisse sententiam, α ipsam revera ita sentire compertum . sit omnibus : statim etiam Catholico ingenio occurrit,
132쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. ros
quae tum sit amplectenda opinio, α quibus in locis verutas certissmε habitet Sunt autem inter Catholicos ct Protestantes, immo inter ipsos quoque Catholicos , aliae de rebus Theologicis disputationes, α in neutram partem hucusque declinavit Ecclesiae sententia , Libri Theologorum , qui Scholastici
nuncupantur , abundant hisce quaestionibus. Utrinque Pugnatur, utrinque Scripturarum loca, rationεsque proferuntur, interdum etiam aliqua, aut utraque pars tibi auctoritatem Patrum, & Ecclesiae vendieare contenditi Sed incertum adhuc utri opinioni Literae divinae, aut fi ma ratio , aut Ecclesia sinὲ dubitatione faveant atque consentian .Qia id juris hic habeat ingenium, nemo non
intelfigit Fas ipsi est huiusmodi varias disputantiuinopiniones , rationesque excutere , easque confutare.
aut iis demum suffragium suum adjungere , quae ad veritatem propius accedere tibi videantur, Sin alias abire sententias , quae sibi magis arrideant. Talia quippe in dogmatum sensium minime veniunt , opinionum nomen iis potius congruit. Sed qilanquam liberum sit ingeniis modo periculum absit, ne dogmata certa laedantur 9 vires hic suas exercere , atque exercere attamen in Eisce non tam vituperationem effugiet , quam commendatione maiori dignus erit , qui tum ad normam Logic rum legum, Criticaequae melioris,tum etiam ad sacrarum Scripturarum, & Ectiliae mentem, ingeniosius di acutius sua riventa componet. Atque haec est generalis regula, sive libertas. Qua nihilominus cum ingenia non pauca abutantur, S abuti adhuc possint, ideo infra subjiciendae erunt necessariae quaedam leges, ct exceptiones, ut in temerariis S supra modum curiosis mentibus nimia licem
Ad haec, ubi dogmata existentia deprehendantur, diximus institui posse quaestionem de illorum germano sensu, sive demente Dei & Ecclesiae in iis dogmatis proponendis. Multa sunt adeo manifestis Verbis concepta ade6que rationis lumini, ct reliquis Eccletiae documentis coriissentariea , ut nemo inter Christianos de illorum sensi se modo explicandi audeat disceptare. Sunt alia, quorum significatio in controversiam adducitur, adducive merito
potest. Quod tum fit, cum ista dogmata sub obscuris,
aut aeqHivocis verbis proposita sint, aut cum certillimis
aliis&evidentibus ReligionisCatholicae dogmatis non satis comode congruere posse Videntur. Ipsae sacrae Literae,
133쪽
Ipsa Conciliorum decreta, ipsa SS. Patrum dim , divinis
obnoxia sunt interpretationibus. Proinde ex isto fonte m. merserunt pleraeque Haereses , plerique Haeretici. Dum e
enim quisque divinam Scripturam, ct Concilia, ct Patres
explicare vult atque interpretari secundum privatas ingenii sui vires atque ideas: humana ambitio α imbecillitas in varias distralia est opiniones , atque in errores Perniciosissimos delapsa inidam Christum in sacris Literis misnorem Patre appellatum animadvertentes . ipsum aut hominem dumtaxat esse assirmarunt, aut ipsum negavε iusdem naturae de substantiae cum patre. Alii, quid verba significarent in postrema coena a Christo pronuntiata super pane, investigantes,quod ingenio suo imagis accommdatum videbatur, intellexεre Aliis ea sententia sedit, confusas esse in Christo divinam humanamque naturam, Nempe noverant ex universae Ecclesiae decreto i ambas D sce naturas in uno Christo unitas. At in complurium dogmatum sensu inquirendo, modoque explicandi, non est, quod minc diu multumve fati. semur ingenia. Hoc cinere nos Ecclesia Deph levavit,qui' lie non sua solum decreta oc verba, sed divinorum etiam ibrorum sensiim germanum lucidissimh identidem explicavit. Id cum facit. colligi possit,facit. etiam caveantur errores. Quamobrem ingeniis nostris hie ea tum restat lubertas, ut quae Scripturarum loca, ct verba, aut Concilio. rumpatrumque opiniones in ancipiti adhuc esse videntur, expendamus, ct interpretemur. prout melius suadebit resecta ratio, & Ecclesiae, ac earumdem Scripturarum mens ex aliis clarissimis dogmatis, ct Traditione Patrum cognoscenda. Praeter hanc libertatem alia etiam patet. Qu/edam enim dogmata habentur, de quorum quidem sensu atque
explicatione nulla occurrere inter Catholicos controve
sa potest, sed nondum constat modus,quo fiant, aut facta sint, quae in iis dogmatis proponuntur. Nos docet fides, inferno igne torqueri damnatos Qui autem id fiat,nos illa non doeet. Nulla in hisce ratibus lege universali prohibemur sententiam nostram dicere,& verisimilia afferre; ct inexplicandis his modis, alter ab altero,& line Ecelesiae injuria, dissidere potest.lsta tamen libertas nonnullis Ec ipsa iri. diget exceptionibus Et frenis, de quibus insta sermo erit. Terti heonsiderandae sunt rationes, per quas dogmata Catholicorum firmantur; infidelium do haereticorum improbantur. Istae desumuntur vel Φ divinis Literis , vel h
adicione, di Auctoritate Eeclesiae. Ex ipsa quoque recta
134쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. liab. L sos
ratione, di ε Philo phiae penetralibus amumenta ded cuntur. In tanta rationum copia certissimae quaedam oc imuictae se offerrent, iis ue nullum dogma caret. Fieri tamen potest, ut aliquae etiam infirmae sint ae utiles, quaedam etiam falsae, quanquam verissimum alioqui sit ipsum dogma. Quapropter late patet ex hae parte ingeniorum libertas. Non enim tantum fas est meliora nov1que proferre argumenta, sed aliena quoque elumbi a repudiare ct evertereticet. Veritas ut stet,mendacio non indiget.Imδ ipsa resci- tadeis nutantibus fulcris innixa apparere , suopondere iam stabilis, scaliis indubitatis principiis adhaerens. Hinc inter Scholae Theologos nemo sibi religione vertit rati nibos novis cum in errores Haereticorum , tum pro Veria fidei dogmatis decertare, de ipsis etiam aliorum Cathia, eorum rationibus indicere bellum, si illae minus opportinae, aut indignae deprehendantur, quibus tutela veritatis commissa fuerit. Gregorius de Valentia Theologus rei bris argumenta nonnulla , quibus Sanctus Thomas est sus ad existentiam Dei probandam, invalida esse ostendit; idεmque alii quoque graves S pii Theologi fecerunt. Et hie tamen sua sunt immoderatis ingeniis pericula. Sunt de rationes quaedam, quas evidenter voto suo jam supra ce stiram nostram Ecclesia collocavit. Propterea infra dabimuS Operam, ut propositis quibusdam legibus generalia ista libertas intra honestos fines contineatur.
pericula imminentia scribentibusae moritate. Insipiens acie Ius quid pariat, oe quam laudanda hic fit prudens mode ratio. Ecclesia nunquam fallax in tigmatibus sanciendis, duplici conditione posita. Dogmatum,qua alia in m ra contemplatione versantur , alia actionem quoque exigunt. 4 possint, aut non possint, qua etiam debeant. aut non Abeant tui. Quid de quaestio , utrum Angesi corporei, an incorporeisint, credendum, ct an eam Conci. Ita sustulerint. Inter rationes dogmatum quadam semper adsidem spectant, sed non omnes. Quid hic liceat ingeniis.
Nusquam firmiorem esse, masisque venerandam Eces fiae auctoritatem . quam in dogmatis sanciendis L.
135쪽
diximus. rem haberet ea omnia suad nec persu dent,quibus Ecclesiam a viritate 4eviare in salutis doctrina nunquam possς iuria ostendimus. Id Religionis aeter num servandae necessitas postulat; id humanae rationis imbecillitas exigit έ id Christus pollicitus est, id ubique , Miemper, αςonςorditer credidit Ecclesia Dei, statuerunt Concilia,tradiderunt Patres. Et ista auctoritas ad tria illa, suae in dogmate bauenus confidςravimus, sesς extendit εsed suis limitibus con ingitur haec ipsa facultas, magnaque circumspectione hie opus est , uti jam explicatum pergo. uod priusquam agg dioriquaedam praefari juvat locum habitura tum hic, tum in caeteris de auctoritate Ecclesiae
ingeniorum libertate dicendis. Audioritatem esse rem omnium delicatissim ira, satis compertum est. Hinc illud fert semper accidit incommodi, ut qui ipsam pertra are volunt, non solum obtrectationibus contraria sentientium,sed etiam suspicionibus di odiis eorum sint obnoxii, de quorum auctoritate est sermo. Innqtum quippe est cun
ois prope hominibus dominationis praecelleptiae des1- demum,eoquς concitatius in illud mens nostra sertur,qurimani testius sentimus aut credimus, istius auctoritatis turitulam lamplificationem pertinere qd Rςipublicae bunum.
Nulla autem auctorit/s, hominibus a Deo data,Ecclesiasti, cae aequanda est. Reliquae humanariam rerum perfecto reΨgimini conducunt, fingnaque tibi statutum habent, n0b lem quidem, sed brevem, qualis est terrena mortalium felicitas. At Ecclesiae auctoritas nobilissimam ac aeternan reni curat.Non enim salum ad beat m in terris vitam homines perducit, sod ad aeternam quoque in coelis beatitae xem.Qtioci g jqre toler ri non solet, quicumque vel tan- illum videatur imminuere de tam necessaria utilique auctoritate, quam tollere, aut non satis venerari, idem certὲ est, ac Haeresibus re erroribus innumeris claustra reserare. Verum nimia relisione hujusmodi auctoritas norinunquam respicitur. Quae causa est, Mi iminoderath a qitibusdam extollatur, Δ; quod gravius est, immoderat. ris succenseatur,qui cum mod*rgtione de ipsa loquuntur. Nimiam religionem appello gelum sint ratione exuberantem, γ elum, ut Apostolus ait, non secundum scientiana, Zelum superstitioni aisnein. Enim vero non alio nomine defignandiis est eorum inconsultus ardor, qui nullis pene finibus Ecclesiae a Lictoritatem teneri opinantur,ct ubi aliquid in Conciliis,in Breviari is,in Romanorum Pontificum Diplomatis , in SS. Patrum Libris descriptum mimperiunt,
136쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. 3ος
pro ipso,tanquam pro arisα foci ,pugnant,&pugnandum eontendunt.Nempe id hominum genus sinε ullo diserimune ilIa omnia non secus ac fidei capita habenda esse censet; Esclesiam quippe errare nus iram,oc nunquam posse. αquis contraria opinione duc9ur, hunc procul dubio eum Haereticis facere , graviblisque pinnis, sic omnium odi
Fateor,laudanda est horum proba voluntas, sed non est dissimulanda aliqua in iis interdum scientiae ct prudentia inopiq.Videlicet,nimium suspiciosi,&morosi sunt, ct illie
interdum timore trepidant,ubi non est timor. Atque utunam tantum Ecclesiae sanctae prodessent, quantum nocere possunt hujusmodi clamoribus, minis, atque Tragoediis. Nani cum multa occurrant in Ecclesiastica eruditione aut verisimilia tantum, aut dubia, aut contraria, aut omnium vel Catholicorum consensiti falsa i si unaquaeque veluti cedita& vera indiscriminatim accipienda sunt, apud Haerericos ct InfideIes, imo Sapud Catholicos, periclitabitur di-snitas,sanctitas, ct veritas praestantis limae Religionis. Deinde ad irrannidem accedet, qui minimh erecienda crediltibeat tit se prodet erroris magistruna, qui in censum veritatis fabulas quasique referat. At ab utriusque incomm
di vel minima uti icione abesse debet , ct certh abest Eρ-ςlesia Dei Picis nosςς assentatores ipsa tandem refugit ;recteque intelligens, quousque sua auctoritas pertingere debeat, ut deinceps constabit, non pluris juris sibi tribuismat, quam quod Christus,publicae utilitatis ratio,& --niuria prudentum vota hucusque tribuerunt.
Cordati itaque viri, ct praecipiti Catholicorum Praesu-Ies,ct quiciimqtie veram Theologiam,ct eruditionem Eeclesiasticam non limine tantum salutarunt, ii omnes neque Ecclesiae austoritati quicquam detractum eque ultra aequitatis leges ei quicquam adjectum volunt. utrinque excedere facillimum est, oc utrumque vitium in Et quanquam opinione vulgi ii solum peccare videantur, inicis que ignominiosis nominibus traduci , qui Eccleii' iura levant ac pessiumdant. pii contra censeantur, qui in amplificanda vel supra modum eiusdem Eselesiae auctoritate nervos omnes intendunt : aequὲ tamen tipientum Catholicoriim opinione peccant, ct obsunt, qui nihil antiquius habent, quam ubique Ecclesiae auctoritatem importunε exaggerare, contraria sentiontibus ubique irasci,& eadem abuti auctoritate in s ususque suae privatae opinionis, affestionisque praesidium, Pietatem sapit horum facinus ,
137쪽
sed pemiciosam pietatem,etenim ii nullo negotio vincemaciam adversariis exhibent aliqua ex parte Catholicorum causam. Quas non videat, si in uno, quod vese ad Ecclesiae iudicium pertineat, deprehendantur. Ecclesiastiet Iudices aberrasse,necem quoque esse, ut in reliquis omnibus e rori obnoxiam confiteamur Ecclesiam' Summopere ergo conducit cum ipsi Ecclesiae, tum Theologis omnibus, exquirere,perspectumque animo habere, quinam auctorii ii Ecclesiasticae limites praescripti sint , ne dum incerta Mindebita iura sacris Parioribus concedimus, certa oc debita in periculum adducamus. Atque uti est modesti de non vulsaris animi, hominisque supra affectus Ros regnaritis, nil libi arrogare, quam quod in publicae rei commodum. oc in justitiae ct veritatis tutelam redundet . ita pii simul Δ:prudentis Theologi est, nihiI Ecclesiae tribuere, quod tri-Dutum in ipsius matris nostrae contumeliam , publicumque incommodum recidat. ut eidem penε serviatur, de consulatur, non solus zelus , non sola pietas consulenda sest, sed scientia quoque, dc Logica perisAa, ct Critica, dc ruditio antiquitatis , Et omnium maximὸ prudentia. Quod si dubium quandoque post accuratam disputatim nemius Eccletiae restet, tum certὲ commendabilius fuerie id iplius auctoritati pie concedere, quam pertinaciter ne sare. His autem praemissis, quibus u non meliores, certὸ infirmiores indigent' , ne me adversus temeraria iugenia dimicantem ejusdem criminis reum temeia suspicentur , fidentius nunc in argumentum inva- ido. iQuando quaeritur, quousque pateat Ecclesiae Catholi- eae auctoritas in dogmatis sanciendis, generalis regula fin jtura est nobis: Leelesiam ia erroris suis me Aenernere posse,
a nos Dan UO. Duae autem conditiones exigi mihi videntur , ut Eeclesia Dei statuere dogmata linε erroris periculo possit, nempe Fidelium necessitas ae utilitas ; iec divinorum verborum, sive scripto , sive per traditio- lnem ad nos manantium, fundamentum. Harum altera causam decidendi respicit, altera causam non errandi. U- ltraque vero in judiciis Ecclesiae prae oeulis semper esse debet ac solet. Et ad postremam quod attinet, eelebris est j sententia Vincentii Lirinensis , ita de Ecclesia scribentis:
138쪽
IN RELIGIONU NEGOTIO Lib. I. , o
N uno Misasem is misis , AM v ιera eram. D xura enim Christo tradita perfecta atque integra fuit, ct tabimpietate ad illam aliquid adjicere non possumus, ne ve- Iuti mancam ocimperie m temeta aut incause accus mus. Scio, mulier illa Samaritana Hebat, quis
veniι. Cum ergo veneris iae, nobis annuunatis omnia. Et ipla
Christus omnia, quae audivit a Patre , nota fecit nobis , iussitque Apostolis do ere Gentes omnia , quaecumque apte mandaverat. Nova itaque dogmata non procuduntur in Ecclesia, sed vetera repetuntur, obscura explicam tur, defendunturque eadem, 'uae Christus tradidit, Et nihil propterea ab iaclesia statui certissim. potest divina Fide credendum, nisi quod Christi verbis, sive scriptis, sive
non scriptis, nitatur, ct inde per rectam interpretationem S argumentationem deducere liceat. Spiritus vero stactus lecundum promissa Christi fruger adfuit, atque ad. futurus est judiciis Ecclesiae , noi h novae revelationes fiant, aut nova revelentur per ipsius Ecclesiae vocem dogmata , sed ut dum sacrae Literae ct antiqua Traditio diligenter consuluntur, tunc interpretatio recta, rectaque a gumentatio ab Ecclesia instituantur , nullusque error in easdem subrepat. Singillatim nunc inspiciamus, quae appellentur necessaria & utilia Fidelibus, ct ubinam certo interpretari atque argumentari Ecclesiae liceat. Alia sunt omnino, alia sunt ex parte, Fidelibus necessisia. Prima appellamus , quae qui jam adultus de mentis compos ignorat , a regno Dei arcebitur. Fidelibus ex parte necessiaria nuncupamus , quae ignorare quidem liceat, sed aut negare, aut in eis errare, nefas sit. utilia, quae homini Christiano eo ducunt , ut facilius coelum consequatur , infern sque poenas evitet. in duo autem genera dividuntur dram ra. Alia in mera contemplatione versantur , Δ: hdem tantummodo postulant. Alia praeter contemplationem ct fidem , actionem quoque respiciunt, qualia sunt, quae de moribus in religione traduntur. Et quidem populis exs,etantibus beatam spem, dc adventum gloriae mni Dei cic Salvatoris nostri Jesu Christi,nihil magis necessArium est,atq; utile, quam scire, luae in moribus actionibusq; humanis Deo placeant , atque displiceant, ut abnegantes
impietatem dc saeeularia desideria λbriὶ, de iustὲ ot pi.
in hoe saecvlo vivant. Cum autem in sacris Literis a Ndescripta sint praecepta vitae , oc potissima sab
139쪽
tem morum documenta, ε quibus tanquam ex fontibus Deilh reliuua omnia singularia deduci possunt i hinc Ecclesiae facillimum ct necessarium est,certo decernere,
qtiae liceant,quaeve non liceant, Sc illius sententiae nolle acquiescere grave crimen fuerit,gravius adversari. Eo etiam Hrtinent Christi verba Matth. xxi 33. a. Super Cathedram sederuns Suribae ct mari,cei. Omnia ergo quacumque diaxerina vobis , fer ιe ac se. Proinde nihil apud Catholicos certius est , quam ea sinὲ dubio licere aut minimi lice-cere, quae suffiagio suo comprobavit . aut improbavit Ecclesia.
Quod est ad dogmata in sola contemplatione sita,quaedam sunt omnino necessaria scitu. Nisi quis sciat S credat
Deum esse, S remuneratorem esse, de ejus aeterna salute actum est, ut Apostolus monet. unitatem quoque Dei, Trinitatem personaruri in unitate naturae, Verbi Incarnationem, Christi moi pro redemptione generis humani, ac resurrectionem, Christiano ignorare nefas. Alia sunt, quae non opus quidem est 'mnitius scire ad salutem, sed omnibus incumbit, eum illis annuntiantur. verum ocista etiamsi ignorare interdum sinamur, nunquam tameri, si percipiantur, inficiari, aut in iis errare, liberum atque
impia n. est nobis. Et propterea ipsa quoque Fidelibus quodammodo necessaria fiunt Quippe ii haec, ubi animo
percςpta sunt, negentur, aut errando corrumpantur, tuna
homines a virtute avertuntur, ad vitia solicitantur, aut aliquid indignum de Deo, oppositumve ejus revelationi sentitur. Exempli causa, plurima habet cilviniana Haeresis, quibus positis homo, si probδ argumentetur, ad vitia deflectere velit, virtutibusque valedicerς ; ct nihilominus aeternam vitam sibi eripiendam ideo ille homo non credet Tale est arbitrari, justificationem dc gratiam sanetificantem per nullum peccatum amitti posse , ita ut
nemo in gratiam a Deo receptuS, exinde qu4nquam gra-,
viter peccans , h gratia excidat. Justiam quemvis firmi ter credere debere, sibi regnum Dei ne a peccatis quidem grav1bus eripiendum 3 ct contra Justis impossibile esse divina mandata implere. Bona Fidelium opstra, peccata esse apud Deum,ctalia huiusmodi. Aliena pariter,dignitate ac riatura Dei sensεα cum antiqui, tum recentes quidam Haeretici , cum ab ipso clixerunt praedestinari ad culpam non electos ad gloriam , aut aliis sententiis temerι in uteve ipsum constituerunt auctorem pec- Itidem
140쪽
Itidem innumera sunt,quae ex ossicina mentis humanae, quamvis lumine Evangelii illustrata , hucusque prodie runt, ct prodire quotidie possunt, revelationi divinae conistraria. Paucos quidem invenire est inter Christianos, qui postquam sacras Liseras divinitus conscriptas arbitrati sunt,aliquid subinde falsi in iis contineri assirment, aut sisespicentur. At non facise eorum numerus ineatur, qui pro non revelatis a Deo quaedam habuerunt ac habent, quae
tamen revelata fuεre, aut contra inter revelata retulerunt,
quae revelatione carebant. Id singulas Haereses perlustram ii continud pateat. Quoties igitur accidit, ut ejushrodi evicitentu uaestiones, dubium nullum erit, quin utile fit
laicuique Christiano , de ipsi Christianorum Reipublieae
necessarium, earum definitionem ab Ecclesia audire, nequis errando aut virtutibus , aut naturae divinae, aut divianae revelationi adversetur. Atque hic interpretationis de argumentationis jura exercere tuto potest ac debet Ecclesia, rasmussam ut uctuanses, ct circumferamur omni venis
octrina, ut ait Apostolus ad Eph 3 v. 1 4. Primum jus e ercet ipti, cum explicat, quid reapse Traditio fuerat in doctrina Christi, ct quid significent Scripturarum verba inqui voca aut obscura. ΑIterum,eum dogmata probat aut improbat, quae sacris Literis aliisve certissimis dogmatiabus consebaria sunt, aut esse censentur. Verum Deum simulque verum S perfectum hominem esse Christum . Scripturis cum Traditione apertissimὲ consentientibus , . Ecclesia orthodoxa nun'uam non credidit. Hinc ria de . duxit, ipsum non in speciem tantum, sed veia humanam carnem induisse ; ct quatenus homo est, ε corpore animiaque humana constare; & in ipse duas esse naturas miniamh confusas, duasque item voluntates. Ista dogmata perrectam argumentationem, ε Scripturis c ubi abdita atque involuta erant; derivata, ct constanti Ecclesiarum ditione firmata, Marcionis, Apollinaris, Eutychetis , ct
Monothelitarum commentis opposita , errorem in hae parte omnem sustulerunt, certoque veritatem statuerunt. Eadem ratione explosa est Novatorum opinio negantium
debitam aut licitam Christi adorationem in Sacramento Altaris. Ibidem Christum verum Deum peculiari modo praesentem esse Ecclesia Catholica credidi Hoc posito, necessario sequitur, adorandum ibi esse Christum. Nihil. que 1 ratione magis absonum videtur, quam Idolalatriae crimen inferre Catholicis,adorantibus id, quod non adorare sit crimen. Ex