장음표시 사용
151쪽
atque eelebratissimum verum summa inter hasce -- dos in rebus fidei atque in dosmatibus concordia, nullia emendatio, nulla priorum correctio. Proserat , siquis - Quam potis est, sce dosmatum antilosias, hisce eme oationes. Ne ipse quidem Aisustinus iis Conciliis pior quam nos proserre potuisset. Restat isitur, ut alis qua lacinia iis Augustini verbis assilia fuerit, locumque istum depravatum habeamus, aut aliter illius mentem eta explicandam fateamur. Et sanε quantum eonjectura asi qui licet , recensentur hic ab Augiistino cum legitimis spitria quoque Concilia, qualia mise nonnulla ab Arianissabita, quae , posterioribus emendata fuisse nemo n
sat. minde potiori iure dico oc dissimulata quacumcumque interpolationis mspicione, it dic dum eon
tendo Auguriinum hic agere, non de fidei domina, sed de judiciis adpersonas dissidia privata seectantibus, de compluribus disciplinar capitibus , aliisque factis , in
quibus, ut insta patebit, citholici consentiunt, emondae,rr tapenumero posse ipsesmet universales atque legitimas Synodos , earumque decreta mutari. Isti conjecturae quam maximum robur accedit ex sequentibus Αvsustini
verbis. Ait enina, tum ipsi Plenaria emen ari, c-m isque experimemorem raperitur, quo cl- m er; quod sani, det
factis non de dogmatis verificari potest. Huc autem pie tinent varia Augustini ejusdom loca, quibus prodit,qtiantacecumenicis Conciliis re totius Orthodoxae dcclesiae consensioni veneratio debeatur. Ab istis quicuinque disissentiunt in doctrina fidei, ipsius iudicio, imo omnium,qui antri post ipstim in Christi Ahola excellu&e, Haeretici
sunt, tales nequaquam futuri, nisi ab omni erroris periculo in sanciendis dogmatibus abesse Ecclesiam una cum aliis Patribus consentiens arbitratus re ipse fuisset. Comiiulantur lib. r. cap. t 8, de Rapt. α. lib.a, cap. 3. 4. α 9 α lita4.cap. 6. itemque lib. 3 cap. I 4 contra Maximinum, ut a
lia omittam. Quibus consideratis, Dcilὸ quisqtie videat, prioribus Augustini verbis math Pherςponum institisse, aut iis saltem insistendum non esse , ut legitima Ecclesiae Catholicae Concilia in rebus fidei errori ostendantur obnoxia Si quid aliud inde probare Phe pono est animus , Riiod est ad hanc particulam, eoncordiqm non diffieilὸ in,
ibimus Caeterum ad confutati em Pheroponianae sententias adeo Concili rum Generalium auctoritatom deprime vis, multa non sunt op . Eadem ratio, sadem potomissi
152쪽
m RELIGIONIS NEGOTIO Lib. L. De
nia emis, quae Mipturis divinis habendam fidem persua.
det, radem Ecclesiae credendum monet. Deci credimus , quia ipse ex natura sua falli ac fallere non potest i Ecclesiae, quia illam Deus non errandi praerogativa donavit. Fucum vero nobis facere nititur Pheremnus, cum ait . Minww
α uni perito potius , quam imperitis innumeris credendum, quippe numerus nihilad veritatem facit,sed quidem rationum pondus. Optimam ille sententiam alieno a commodat loco. utique magnum pondus rebus in Concilio definitis praebet omnium , aut multorum Patrum consensus, ac praecipuὸ Patriarcharum, Motropolitarum, atque Epitcoporum. At probata inter Catholicos Concilia non eo tantum nomine fidem merentur, re veritatem assecuta creduntur, quod multorum suffragiis res illic p
ratae sint, sed qu5d Epistopi Literas divinas, re germanam
Traditionem ea, qua par est, diligentia, fide, ac sincerit4- te conssiluerint, examinarint,oc mundum eas sententia ediderint. Sexcentis Episcopis Ariminense Concilium , trecentis Mediolanonse, Seleuciense, aliaque Concilia ingenti Praesulum copia conitit&e, quae tamen inter Conciliabula fide atque obsequio indigna reseruntur. Praeterea non minor Auctoritas Constantinopolitano primo ἄΩ-cundo, in iis, quae ad fidem spectant, aut Ephesino primo, aut Tridentino, quam Nieaeno primo dc secundo. λChal. cedonensi, quanquam illa prae istis conflata fuerint e lon- minore sipiscopo in numero. Immo , ne irrita fiespes, nobis a Christo facta,se in medio duorum aut trium, qui in suo nomine congregati fuerint , semper esse futurum, eadem ost vis atque auctoritas , quod ad dogmata speAat,provincialibus Conciliis,aut exiguoEpiscoporum coetui, ac seneralibus Conciliis, dummodo ad ea palam accedat reliquarum Ecclesiarum sustragium. Quae omnia manifest. indicant, Ecclesiana Catholicam non tantum numerare vota , sed etiam rationes expendere Episeop rum Quod si pluris aestimantur ii Conventus Ecclesiastici. qui pluribus, quam qui paucioribus Episcopis constantire demum Generali Concilia Provincialibus praeponuimitur; id ad Traditionem commodius tutiusque coIligendam, ad rationes ςoncorvi ac maiore studio pensancias , ad unionem animorum ct doctrinae facilius ostendendam ac retinendam conducit, non autem ut sista multi.
tudo sit primum aut maximum veritatis assoquindae a summium.
153쪽
At Phereponus verbis nostris adhibere fidem tam faetu, ut sit spicor, nolit, quippe qui ait,saepe in Ecclesiasticis tum Catholicorum, tum aliorum Christianorum Conventibus, imperitiam, di pravos affectus omnia moderari. Ab indoctis autem &factiosis hominibus quid veri sperandum est, in rebus praesertim obscuris, oc sapra vulgarem scientiam positis ' Et de factionibus quidem vetus est querela in Haereticorum castris. Sed omnium maximε hisce proximis inculis illam Protestantes ad ravim usque reperierunta quo legitimam Concilii Tridentini auctoritatem declinarent. Illic oc ipsi non tantum rationes suae defecti nis exponere,&disputationes inire, quod liberum iis erat, sed etiam iudicem agere volebant, ct jura partiri cum E clesiae verae Pastoribus, iniquum reputantes, se a Catholicis tantum, hoc est ab adversariorum, ut ipsi aiebant, fa-itione judicari. Verum hane futilem querelam,ct minimδxquam petitionem jamdudum explosθre Catholici, tari quam hominum tricas potius quIm veritatem quaerentium,S judices legitimos nefario consilio aversantium. Ad 'Ecclesiam veram spectat ius dirimendi controversἰas in Religione excitatas. Harie niti qtiis alidiat,ex Christi praecepto futurus est nobis vellit Einnicus S Publieanus. Ae uemadmodum in veteri Testamento Pontifices cs: Sacem otes,& non singuli de populo, synedria peragebant , litesque in lege Dei explicanda exortas componebant: ita dein novo Testamento Episcopos Spirisus Nanctus posuit regere Xersesam Dei, prinatimque inter eos dignitatis Sauctoritatis gradum Romano Antistiti contulit. Istos Pastorum etiam nomine doriarunt Apostoli, eorumque mrinus, ut babetur Hierem. IIi. situm est in ovibus stientia re doctrina pastendis. Quid est igitur,quod contra totius arati quitatis usum,contra Apostoloriim verba,menthmque Christi,i unc oves judicium legitimorum Pastorum aut detrectent,aut usurpare sibi velint, ct ex aequo cum istis facere 'Et profecth si nonesta Protestantium, & Phereponi petitio
est: nulla unquam Haeresis damnabitur, nullus Haereticus ad meliorem frugem sese recipiet. Nam quid experientia manifestius est, quam homines perinde in errormus ac in veritate tuenda pertinacissimos esse , ct a veritate devios
nullis taphrationibus flecti poste t Certh constat, in toe publicis privatimve disputationibus inter Catholicos cie
Protestantes acri animorum contentione hucusque habitis, aut utramque partem Paeana cecinisse, aut neueram alteri herbam porrexisse. Quare vidoant perduelles Ecele-
154쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. I 23siaesilit,quo iure litem intendant legitimae Catholicorum
Et hine etiam perspicimus , odiosum factionis nomen iniquissis Catholi eis Conciliis ac Iudicibus impositum in Lutherii, irini, caeterorumque Novatorum Sehola. Etenim,Postquam statueris, uti statuendum est,taclesiam veram, e usque Episcopos , dc potissimum Petri sueeess rem, Iudices in Religionis controversiis esse a Christo institutos ; simulque Ecclesiam universam, Synodos ab Ecclesia probatas falli in iudicando non posse: consequens etiam est, non factiosos homines , sed legitimos Iudicea esse appellandos Ecclesiae Catholicae Episcopos.Cum vero Dotaracenum,d: reliqua id genus Conciliabula, hisce e reant fundamentis neque enim immunitatem ab errore secundum suae sectae principia, ullae Protestantium Ecclesiae arrogare sibi possunt , ciuilaque Protestantium pars maiorem a Christo tributam sibi quam alteri auctoritatem Ostendere potest , factionis nomen quibusque illorum Sectis. Pseudosynodis justissimε convenit. Sed pravaei artes, inquiat aliquis Phereponus, ct turbidi affectus , adique anteceptae opiniones in coetibus tam Catholicorum , quam Protestantium dominantur, di contempta ratione, ae veritate conculcata, jus illic pro arbitrio dicunt. Ultro concedimus oc nos, at8ue astirmamus , posse Catholicos
Episcopos in Conciliis suum oblivisci munus, Saffectibus in transversum agi. Fatemur etiam, Christi opem, ct Spirisci Sancti gratiam, 'uam Catholici Conciliis tribuunt, ut doctrinam Christi in suis definitionibus inta. ctam servent, esse ut scholarum verbo utar hypothmeticam, hoc est ἡ quibusdam conditionibus ac legibus pen.
dere. Hae autem leges de conditiones in eo sitae sunt, uesiimmi Pontifices oc Episcopi nulla vi, nullo metu, nullis illecebris,nulla factione studiove partium corrupti, Traditionem Ecclesiarum, quas repraesentant, sortiter tueam tur, neque ab ea volentes prudentesque recedant, ecmque
ilia sinceritate, qua par est , ct fide S diligentia δ divinis
Libris, ct ε probatis Traditionis Ecclesiasticae monumen iis hauriane. Huiusmodi conditionibus, subque muneri posse deesse Episcopos oc Concilia nemo negat, ct reipsa interdum defuisse ex Ariminensi, Mediolanenti,, Epheli na II, alitique Paridosynodis constat.
Haec,inquam,apud nos certa sunt Sed aeque certum est,
immobilitatum Ecclesiae in Christi doctrina , non hy-
155쪽
Potheticam,sed penitus absolutam. id est . nullis eoi Gitionibus legibusve pendere latque adeo ipsamEcclesiam
nunquam opiniones adoptaturam veraendet ac traditio ni contrarias, ct nullis diaboli artibus, nulla suorum Pri
sulum incurii ac pravitate ipsam a germanis Christido
matibus credendis di confitendis posse ullo unquam te . Pore deduci. Quaproeter quandocumque rith peraret stant Concilia oecumenica : tum nulla dubitatio filium est, quin ibi Christus, de veritas adfuerint, ct Spiritus S. ita humanam infirmitatem dccoecos, si quae erant, assectus
Episcoporum ibi compresserit,ut unius verae doctrinae habita fuerit ratio. Non sivisset divinum Ecclesiae caput, ut sua sponsa exitialibus erroribus consentiret,quam puram, immobilem, ct veritatis columnam ad conlammationem usque saeculi esse voluit. Inepth insuper crimini vertatur Coneiliis, quod ex antia eipatis opinionibus omnia aut pleraque illic peragantur. Nihil enim apud Christianos magis inculcatum est, quam esse antiquae Traditioni constanter inhaerendum 3 ct qui secus fecerit, Apostolorum praecepta violare Neque alia ratione Concilia initio legitima atque orthodoxa in tum pia Conciliabula evasere, quam quod aliteriquam ex aritiacipata Majorum sententia hdem declararine, atque sustianuerint,contra Haereticos nova ferentes. Qudd si Concilia quaedam a Catholicis recepta, sus icione improbarum artium asperguntur nonnullis: quis sanus unius aut alterius affirmationem praeponat innumeris aliis contra anfirmantibus,& aeqvh rerum consciis r Talia praeterea aut 1 tacitis aut ab apertis hostibus Catholicae Ecclesiae eonficta ct somniata, spargunttir iri vulgus, cinco consilio,audacia ingenti. Deinde considerandum est, nullum ferὶ constitutum fuisse Coneilium, licht orthodoxum, in quo, ut in reliquis hominum c0nventibus, aliqua opinionum Sanfectuum diversitas non habuerit Iocum. In conficiendis formulis decrotorum, inritibus, ct factis , abiique rebus
ad disciplinam pertinentibus, atque in ipsis ordine aderidi, judicandi , ct disputandi, aliter hic, aliter ille sςntit Rcupit, Vix autem fieri eotest,ut in tanta Iudicum S Theologorum copia nemo iit, 'ui molesu non ferat, aliena po- tins quiim sua probari conlilia.Ηine unius aut alterius 'uerelae ,hinc taedia,hine malesani clamores, quibus S reliqua Concilia non caruεre neque in posterum carebiant. Verum
talibus in rebus dissidere posse Patres citra fidei iacturam,oc intacta sanctitate Concilii, quis non videt Nihi
156쪽
Nihil, inquam, ossiete istud arci Religionis, hoe est ibinae, dogmatibusque fidei. Concordes exempli causa in ipsius fidei professione fuisse Tridentinos Patres, ct contra ipsia nihilmeatum, ct ab ipsa praedicanda atque tuenda
neminem absterritum, α neminem ad ipsam corrumpemdam intellectum fuisse, Catholici quilibet assirmant, cro. dunt, ct certum habent. Si secta contigisset, si malis aditibus actum fuisset : revelandi onus incubuisset quibus. cumque Tridentini Concilii Patribus ac Theologis. Nam
illud in primis apud Catholicos liquet, α Episcopis potiΩfimum exploratum est, sinὲ teterrimo cramine violari non
possedodirinam Christi s ct si quis prudens Christianos
populos in errorem vel praedicando , vel conuentiendo, vel connivendo, induxerit, hunc γε publicaconfessione sui criminis decedentem vix aut nequidquam a Deo veniam sperare posse. Quis autem sibi sersuadeat, tot mi
copos , ac Theologos in Tridentina Synodo conseirasse adversus doctrinam Christi, de neminem, quod sui m neris erat, ausum resistere corruptoribus; α nullum inter Ussis Episcopos tantae fraudi, tantoque sceseri personam randem detraxisse, de palam confessiim, se minis aut artissus iniquis adactum ad veritatem Religionis insigni prooditione labefactandam l De eot honestis, de probis, Δ: d ctis hominibus ex universa Ecclesia in unum colleius, id ne excogitari quidem potest. Neque Deus, Eccleta sum stabilis aeternum futurae custos , tantum flagitium latere permisisset, neque unquam permisit, ut ex Historiis Mel fiasticis patet, utpote qui populo isse Christiano in neeensistis non deest. bare minimὲ dubitandum,quin Tride tinis Patribus necessaria adfuerit libertassentiendi&judicandi,quaecumque Catholicae Fidsi magis consona tunc
sin autem consultd non errarunt Iegitima atque proba, ta Concilia, eo minus incautὶ falli potuere. iscopi enim,ec Ecelesiae verae addicti, de Christa nomine in unum con gregati, dummodo debitam fidelitatemadhibeant atque industi iam in haurienda ε Scripturis aliisque Christianae Traditionis monumentis, germana Ecclesiae doctrina, ab
omni erroris periculo , divino Spiritu opem ferentea sunt, ut jam vidimus, arque ut constans ciogma est in E
clesia Dei. Mandoquidem tamen indusista conjuncta postuIat peritiam ct scientiam; hanc autem peritiam Phere ponus ait defuisse ac deesse quibusdam Conciliis, ct ipsis mei praestantissimis Eeclesiae Patribus, ct nominatim Augustino:
157쪽
Rustinor hane utilissimam quaestionem infra discutiemus. Palam autem fiet , quaenam scientia ac peritia in Christianis Ecclesiae Iudicibus exigatur ει quam praeter aequum octionum agat Phereponus, qui ipsam Patribus antiquis, se Augustino, ct Conciliis abjudicat.Nunc incepto itineri insistendum est ruris, ct quoniam de dogmatis fidei satis ad institutum nostrum hactenus egimus , ad disciplinam Ecclesiasticam tandem est transeundum.
dogmate. in disciplina mutare aut non mutare,siequi, aut non sequi liceat. Consonare in dogmatibus omnino necessarium. Rarietas in Disciplina rebus modo laudanda, . modo toleranda. Constantia Catholicbrum in Hars Iconmelastica damnanda commendatur , a Calviniano quodam
insem subsannata. d Ecclesia egerit,eiquefit agendum
in dis iii de Disciplina. Contra Phereponum ostenditur auctoritas Ecclesia inpracipienti nonnullis MDisciplinam spectantibussubpaena peccam Disimus Ecclesiastieam Distiplinam varia eomplecti. Ad Uillam spectat,quidquid aut 1 Christo,aut ab Apostolis,
aut ab universa Ecclesia, sive ab EccIesiis privatis, institutum fuit, ad externum Dei, servorumque ejus cultum, ad ritus Sacramentorum, aliorumque Mysteriorum, ad Munistros Ecclesiae,ct ad quaedam pietatis, aliarumque Virtu tum opera externa Et propterea Disciplinae nomine quam latissimε sumpto designamus scientiam illorum rituum carumque legum,h quibus constat cum regimen membrorum Ecclesiae, tum exercitium externum Religionis atque virtutum. Differt autem disciplina a dogmate, quod istud praescribat quaecumque credenda,aut non credenda sunt Fide supernaturali, ct quidquid homini Christiano facere' nunquam non immutabiliter praecipitur, vel prohibetur; disciplina ver5 tradit ritusAElegesadhibendas, ut Ecclesia militans decenti ordine regatur, oc ut palam, operibusque
xς is rith peragatur, quod per dogma internus homo iam didicit.
158쪽
IN RELIGIONIS, NEGOTI .. Lib. I. 327, Et quidem plurimi interest, bene perspectum habere , quid secernat distiplinam a dogmatibus; quia maximὲ necessarium est cognoscere, quid mutabile , quidque immintaqile sit in Ecclesia Dei. Nam eorum , quae ad disiciplinain referuntur, multa mutari ex sui natura possunt quae Vero ad dogma, eadem temper esse oportet, ac semelniere. Adhaee inserdum dogma ac discipIina simul conjuncta inceiadunt.Cum de aliquo novae legis Sacramento agimus,puta de Baptismo , dicimus uelpium conferre gratiam, deleret peccatum originis, ejusque vim S effectum a Ministra tis merito nequaquam pendere, ct alia id genus dogma- ta haec esse nemo non intelligit. Cum vero dicimus ad Baptismum adhiberi aspersionem , aut mersionem trianam, salem, S unum duosve sponsores ε sacro fonte iniqtiatum suscipientes:tum aliqua lignificari cognoscimus ad distiplinam pertinentia. Mare una eadἡmque res re ad dogma, ct aci disciplinam diversa facie ac ratione res renda est. Sunt autem quaedam a Christo, ejusilue Apost lis praestripta,quae in distiplinaecensum veni t sed qua doquidem ista immutabilia sunt inter Christianos, in. dogmatum quoque jura per Analogiam transierunt.quod
in Sacramentis praesertim animadvertendum occurrit
lia quoque sunt, quae ab Apostolorum succetaribus instrututa fuere, Et illius naturae fere omnia sunt, ut aliter instia tui possent, ct recta nihilominus aeque laudabilia forent , si alia ratione ac forma indicta fuissent. Alios , in i quam, ritus, alia tempora jejuniorum, alias precum fodi mulas, criminum poenas, atque id genus quam plurima, eorum loco, quae jam constituta hanemus, poterat EccIe.
En igitur quid inter disciplinam, ct dogmata intersit.
Dogmata ab ipsis Deo omnia is: singula procedunt. Eadem Omnia Deus jam Ecclesiae revelavit, istique Libro jam priade concluso nihil novide suo ingenio addere Ecclesia potest,neq; novam dogmatis alicujus inauditi revelationem a Deo sperare.Et porro nihil nobis deest ad plenam salut
ris veritatis cognitionem. Quo argumento profligatae Iim s renovae Montani, Manetis,Muhammedi,aliorumisque revelationes. Aliqua autem disciplinae praecepta nun-xam immutanda Christus ipse reliquit. Aliqua etiam Ec-esiae suae jus dedit adjiciendi, eaque rursus mutandi pro
locorum , pro temporum, pro hominum indole, ae necessitate , quemadmodum prudentiae , pietatis, ct op-:timi regiminis ratio identidem postularet. fiat etiam
159쪽
Spiriths svsagium hisce Ecclesiae decretis miniis dees
se, cum quidpiam statuitur aut immutatur, quod in mysteriorum oecorem , populique Christiani utilitatem cedere possit, ε Hierosolymitano Apostolorum Concilio didicimus, Quid itaque ingeniis nostris agendum est in ista parte Ecclenasticae doctrinae'Prim honestum atque utile fuerit investigare, undε veniant Ritus cst Leges,quae disciplinam
respiciunt. Si sacrarum Literarum, aut Traditionis, auτEcclesiae, aut praesuIum legitimorum auctoritate nequaquam innitantur,ea repudiare licet.Sectindd, privatis no minibus nefas est,ea abdicare ut immutare,aut vituper
re , quae communi pei scoporum eonsensu stabilia fuεre. pessum enim iret ordo in Cnristiana Republica a Christo sab Apostolis, a Maioribus sanctissimh constitutus, Ec usum Darentur ab ovibus non sinε gravi stetere jura Pastorum. Tertio, tunc etiam disciplinae praeceptis S ritibus legitumis introduetis obedientiam negare licebit, cum aut com uetudo Pastoribus tacitὲ probata,aut novae leges eosdem abrogabini. Quarth, multae sunt distiplinae leges , multi-xeritus,quos illa ratio, d tantiquitas, origo ab ApO. olis usque arcessita commendat, is patrum , totiusque Ecclesiae consensus tuetur , ut vix ulla suboriri possit legurima causa , cur immutandi sint aut antiquandi. Et quaenam , rogo , honesta unquam causa excogitari potest , propter quam tot vetustissimos ritus ad Eucharistiam , ali que mysteria conficienda institutos , aut Hierarchiae Ecclesiasticae partem a majoribus nostris sapientissimδ definitam abolere conducat , aut quaelibet Monasticae vitae genera atque insti tuta funditus exterminare r secerunt id quidem posteriorum temporum Novatores, sed post conculcata dogmata ; post attritam, quantum tibi placuit, Ecclesiae verae faciem atque auctoritatem Caeteririm,
dum stet Ecclesia Catholica aeternum autem stabit in his alissque distiplinae capitibus poterunt quidem esse abusus , quos evellere juvabit, non erit causa, eurres ipsae penitus S ubique sint evertendae. Quhd si eausa cessabit, quae Ecclesiae antiquae, ipsisque etiam Apostolis occasionem praebuit, ut ritum quempiam instituerent, ct mores alios interdicerent: recentiori Ecclesiae licebit diversa statuere, Spriora abrogare Certh sibi Religioni Ecclesia miniis duxit, sanguinis S ci Mati ustim concedere,quem tamen Apostoli 3rohibuerant locis d. temporibus servia antαει ncque enim nos recentiorum Graecorum rigidam
160쪽
m' RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. ras
adhue in hiuiusnaodi ritu praxim moramur. Alia omitto exempla. Nimirum ad ipsam Ecclesiam jus spectat agnoscendi, ac decernendi, umis ad tempus, an perpetita fit Apostoliea institutio. Caeterum alia causa est, cur omnium maximε ingeniis nostris obversari semperdebeat ea differentia , quae inter fidei dogimta,6t disciplinae documenta intravedit Etenim in diseiplina aliter una Ecclesia, aliter altera fetire,atque agere interdum poterit,dc contrariis etiam legibus regi neque tamen culpanda ita varietas, immo laudanda erit, de αδ non exscindendus propterea nexus Christianae pacia atque unionis. Contra in dogmate necesse est,singulas Ec . cimas, omnisque Christianos idem sentire. Nemini hic ibcet,paci caritatis intuitu cum eo communionem sacro-riim, unionεmque habere,qui ab Ecclesiae Catholicae se tentia discedat, usque adeo ut supremos Ecclesiae Mag, stratus infimi possint ac debeant propter eam causam damnare, atque deserere. , inquit s. Ambrosius , se mer eos jura pacis ,inter est bellum des Et sanὲ unica, non multiplex, esse de t Religio vera. Unus kom - , inquit Apostolus ad Ephes iv. s. una rides, unum Badissima, unas Deus O PHer omnium. Deformis nempe ac ridenda foret Religionis Christianae facies, ubi sentire in substantialibus, quae vellemus, ct revelationem divinaim oppositis pugnantibusque opinionibus exponere lingulis liceret. uni dumtaxat sententiae favere veritas potest. Ne cesse est opponiae sint falsae. At si coeant simul, pacemque
observent tum Catholicorum, tum in merabilium Haereticorum Schola: quis non videat, jam de veritate actum esse quae intanta errorum colluvie ipsam veritatem simulantium non solum facila vitietur, sed nunquam certo deis prehendatur t Eequare Apostolus ad Tit. 3. 3o. Haereticum BonMnem post unam Aecundam correpώonem demisandam jubet ρ Cur II. ad Tim. 2I7. fugiendos sermones ait 'me nai ct Phinώ, quia verisais exciaerum, dicentes resiurrectione esse, actam , o ubvenerum quora a dem' Cur in Lad Cor.' tam misca obsecrat, per nomen Domininiri JUM Christima id hum Alcamus omnes . ct non sina in nobissch. aιa 'Hine Apostoliipfi,eorumque successores Episcopi,nullam
utiquam animadverterunt emergentem opinionem novam , divinis Seripturis 4 ct Traditioni Christi aperth r
pugnantem,cui sese acriter non opposuerint, quam non proscripserint,diris non devoverint, ejus auctore damnato, ct abEcclesia abscita, nisi ab errore resipisceret. Alia