장음표시 사용
191쪽
hune illumve hominem colere. Non colentes,ciam inris,tum post mortem,tusta poena manebit. Ad fidem ergo immediath pertinere non potest haec enuntiatio: Iste , -
ν' mihi colendus suam re, in Reae. Sed num obsequiuntiis negare idcirco liceat f Apage. Evidentia moralis ita me de peculiari hoc facto certiorem facit, ut sinὲ gravi eulpa atque ignominia debitam illi subtrahere reverentiam mori
possim, etiamsi revelatio divina de hujusmodi facto desi
Ita ct Episcopis nostris, x praecipia suceetaribus Petri,
secundum divina mandata a Christiano grege parendum est,iisaue, otissimum congregatis in aliquo legitimo universali Concilio , aut Romano Pontifici aliquod decemnenti dogma, cui assentitur Ecclesia universa, credendum
est, divinaeque fidei assensus huic dogmati accommodanisdus,prout sanctissimae Legis instituta praecipiunt.Namris revelatum a Deo mihi non merit, hune vel illum esse legitime electum, verumque esse pastorem, aut omnes in hoc ill6ve Concilio eongregatos, veros esse Pastores: negare tamen non possum , praeeunte evidentia morali, α λdem de ista evidentia nobis faciente suo assensu ipsamet Ecclesia, de populi multitudine, quin ii sint legitimi Pastores Ecclesiae Catholicae,&quin mihi aliquid eredendum in
Religionis doctrina proponant. Noluit Deus, tot particularia facta praedicere, aut identidem sua revelatione aperire.Rationi,ct conscientiae nostrae usum dimisit universaIium ab ipso revelatorum, quae,cum eVidentia posci applicaremus particularibus factis.Itaque ista facta consolentiae nostrae satis per evidentiam nota certάq; fiunt, ut nulla sie excusatio peccati. si propterea obsequi ct credere nolimus Pastoribus nostris.Alioqui,si divinam revelationem ubiq; necessariam putamus ; α cum desideratur,fas est negare h-dem salutaridoctrinae,obedientiam praeceptis,obsequium Maioribus: jam non Ecclesia solum, sed universi mundi Respublicae evertentur; i md nihil credere cogemur, ct peiores qu1m Academici oc Sceptici erimus. Nihil enim est, quod ab aliquo facto minimέ revelato aliqua ex parte non pendeat,eique conjunctum non sit: idq; etiam in Religionis Catholicae oeconomia adverti potest. At propterea a
credendo, atque agendo non excusanturhomines.
Exempli causa neque revelatio, neq; Ecclesia certos nos lfaciunt tot sacrarum Scripturarum editiones typis procm iratas per Episcopos singulares aut Doctores orthodoxos Purum putum contincta verbum Dei, vi omnibus carere mendis:
192쪽
inenciis: quae tamen menda emcere dubium, ct immutare etiam divinorim Librorum sensum possunt: Num idcirco nobis licebit fidem negare documentis inibi propositis Nequaqyam.Doςumenta ipsia divinae scripturae immedi te nobis non solent proponia Deo, aut a Conciliis uni Vese, Ialibus, n.e. aut a veritate ipsa , aut a veritatis custodibus falli nesciis,quos nunquam auribusnostris audivimus,sed quidem a singulis Episcopis,Parochis, aliisqtie hominibus errori obnoxiis. Num satis id fuerit, ut assensum fideis Pranaturalis quisquam neget doctrinae,per hoc hominum senus proponiae, cum ipsam doctrinam immediare audire non possimus h Deo, aut a Conciliis Pastorum non errandi praerogativa donatis ' Minimε sanε. Neque certum est diis vina certitudine, hunc issimis Librum esse foetus, sive Ss.
Patrum,sin Epist'porum,non confictos, non interpol
tos: idque Ecclesia ipsa ita statuere nequiemead fidem per.
tineat. Cum tamen ex his fontibus Traditionem Chriuianae doctrinae educi contingat,quis factum hoc uti minimὸ certum causari audeatine Traciitioni ipsi,quae inde derivatur,toto intellectus obsequio adsentiatur Ceres qui rem
accurath examine inveniat, non Traditionem tantum, ς-
suique monumenta, sed Codices etiam divinae Scripturae, quos nunc habemus , certissimique sumus germanos esse
Prophetarum β: Apostolorum Libros , a serie factorum quorumdam pendere, quae nobis per divinam fidem certapon sunt. Praeterea nunquam ad fidem spectare poterit,cpiscopos, ε quibus generale Concilium conflatum fuit, si Baptisinate,sacris Ordinibus ritὶ fuisse initiatos,&c cie haeresim non confovisse. Quis nihilominus eum serat, qui Nieaeni aut radentini Concilii detretis morem gere
reo supranaturalem fidem eorum Canonibus accommodare nolit,adeo levi in medium excusatione prolata ' Alia id genus persequi non lubet. si emo ista facta non revelata minimὲ impediunt , aut impedire pqssunt uonainus Christianae docti inae,Concialiis,is: Traditioni firmissimum fidei assensum demus : cur
necesse putabimus ad fidem referre enuntiationem illam: his aua uis est verus R. matius Pomifex, quasi Iiceae obedientiam Romanis Pontificibus, Sobsequium negare definitionibus de dogmate ab Ecclesia universa receptis, si ad fidε immediatὲ nqnspectet ejusmodi effatum At,inquiant ii, qui aliter sentiunt, quomodo divinitus certissima sint, ut, decreta RomPontifici'
si divinitusquoque pro certitano credendum sit, hune L illumve
193쪽
illumve esse verum Romanum Pontificem l Quomodo inos quoque reponere possumus in per divinam fidem credendum est, hunc aut illum esse verum Pontisicem Maximum,nis per eamdem fidem credatur, hunc aut illum finisse rite Electu in succetarem Petri, ct Baptismate, ct sacris ordinibus rite olim donatum,ctnunquam cum Haereticissensisse; aut etiam post maximum munus adeptum in haeresim non declinaste, quod fieri posse similiter plerique a firmant Sed his praetermissi hoc sibi responsum habeant.
Necesse est,dogmata fidei certissima credere,atque obtem--rare Maximis Pontificibus,quanqua eodem assent norisit necesse eos credere veros Pontifices Maximos, ct certa credere totalia facta , de quibus nuper egimus. ut enim dogmata per fidem amplessimur, cere que credamus,sufficit, ut facta illa,ct legitima electio Romani Pontificis,nobis per moralem evidentiam innotescant. Conficitur autem argumentum istud .idquida Deo remetasum s , --
raram cersumque est 3 cor quiquiae per evidensiam nobis ore ι ab Lita sis Θ a Romano Ponιίsseeorum Delesia receptum aut Atum uisse ιanquam revelatum a Deo, certum quoque ninis per dem Avinam fusurum est. Sed per evidentiam nubis euastata
Mia fiam , ct Romanum 'na rem eum Missa , hoc Ῥesillud Aegina recepisse , e ivisse tanquaAn revelasum. Deo : Ergo Meremm nes se e debes per divisa dem. Et revera cum iubeamur a Deo credere Christianam Doeti inam , quae ab
ipsb revelata , ct ab Ecclesiari: a Romanis Pontificibus ει
mul cum Ecclesia asserta filii: cur post tantam assertionis hujusinodi evidentiam ea dogmata credere nolimus t cur adhuc dubitare velimus t cur salutem nostram in Periculum adducere non credendo' Sibi neget, si Potest, consc ientia nostra, Ecclesiam, aut Romanum Rontificem ista recepisse , aut decrevisse. Neget, hunc esse Verum Pontificem Romanum, rite electun, rite ablutum baptismatis lavacro , nunquam haeresi addictum; hos vel illos Libros esse germanos sanctorum Patrum foetus;hoc illud-ve Concilium ε Catholicis Episcopis legitime coactum.
Haec adeo evidenter constant, quamvis per revelationem divinam non constent) ut jure nemo negare velit ac possit Et qui ista negare, aut in dubium revocare licitum sibi
Putat,nori est cur negare etiam non possit ac velit plerique aliaeertissima ct evidentia in hoc hominum rerumq;temtorario statur quod tamen quantum 4 recta rationς legi-ula; divinis atque humanis abhorreat, non est meum octendere hominibus ratione utentibus. Regitur hominum
194쪽
ita Variis evidentiae generibus. Qui eis adversetur, auedemem est, aut temerarius, ct poena dignus, si in re coec tiat, quae in publicum malum, aut in Religionis, suaeve 'rivatae salutis perniciem vergat. Hinjab ipiendae cavill tiones, Edivmicula, dolo malo sine ratione quiaesita. Credendum, faciendum, fugiendum est, quod Deus me Ecclesiam nos credere, facere e fiagere docet,si nobis coridi est aeterna vita α conscientiae quies. Evidentia autem, ut dixi, alia est naturalis, alia mora iis. Utrique interdum id roboris est, ut si aliquod effatum n mus , quod non ex velatione divina, sed ex evidem, tiasilum constet, a semus simul aliquod effatum re dog. alia k Deo revelatum. Posteaquam, exempli gritia, evidentia naturalis nite certum feςit, hunc aut illum esset, minem l si inficiari velim, ipium illum peceasse in Adam , non possum , quin timui negem effatum ad fidem peristinens.h est omnes homines in Adam peccasse. Aut erisgo me delirum, aut impium prodam, si hoc in are LIud negare pergam. ΗΘ patere potest in aliis sexcenti se emplis , tum quod est ad Mia agen m. tum quod est ad necessit iomedendum. Igitur qui hasevidentesenuntiati.
ones negare audeat ,etiamsi non imi nediat , mediath t
men fidei dogmata laeditue ac illud praesentim , quod Christus peculari providentia stram siccis iam e Me non deest in necessistis. IQ-d saltem esse extra omnem dubitationis aleammeis cum omnes censeant, illud est: Si quis Romanum Pontis cem paeliae electum , pacifice regnantem, &ab univeria 'Ecclesia receptum, non credat verum Romanum Pontifi- pem,eaque idcirco obs qui ct obtemperare nolit iusta praeincipienti, hac una excusatione fietus ,quod non sit certum, ut aiunt, defide, illumine verum Romanae Ecclesiae A, tistitem : homo tam temerarius utpote gravi erimine obstrictus merith coercenduserix severissimis munis,ct communione Ecclesiastica privandus. Eadem dicas de legitiis me habito Concilio. Etenim,quamvis fidei assensit imm diate credere legitimum hoc eia Concilium, nullo Melesiae decreto cogamur: cogimur tamen proptermanifestas fidei regulas Concilio generali ab Ecclesia recepto morem
gerere , ct fide divina eredere dogmata ab eo definita, stri evidentia simul ita agendum praestribat, ct otis eonsci.' eritiam nostram ab errore tueatur, A ad credendum im-rllat. Hinc iustis eastigationibus repressi olim Theologa.
uri quidam fuere, qui, cum is vostolica sededamna.
195쪽
tum iri praesentirent nonnullas suas absonas a doctrina christi sententias, sperarunt aut Romano Pontifiei terro rem se incussuros ut frustraturos damnationem, si hanc Thesim evulgarent ac propagarent Non est certum Aesiae,
hunc numero Papam esse verum Pentricem Romenum. Ridendum plane,ct pyrquam temerarium consilium, quo Schirumati praeludatur, re omnia Ecclesve tribunalia eludantur 3 quasi aliunde evidenter non constet, qui sint veri Pontifices Rom. dc quasi fatendum ipsis quoque non fuisset, hanc unam sussicere evidentiam, ut Romani Pontificis, ct Comciliorum decretis atque auisoritati parere deberent, si C
tholici esse ac dici vellent. Alia sunt facta, quae in Ecclesia Dei constituta suere tanquam certa, ct constitui adhuc Possunt, quibus etsi adjungendus non est supranaturalis ndei assenuis non enim illa referre inter dogmata licet,l nefas tamen sit non amplecti,di: non credere vera ; dc qui credere sive amplecti recuset, Haeretici cordis suspicionem non Ievem contra se excit hit , aut saltem severitate legum ad meliorem sententiam pertrahendus erit. Hujusmodi sunt ea omnia, ε quibus
dogmatum unitas,dc conservatio pendere videtur.Exempli causa, nunquam Ecclesia constituere poterit, tanquam fidei dogma, hos illo sive Libros Hieronymo, Auguvino, Chrysostomo, aliisque Patribus esse adstribendos. Id nos tamen novimus & credimus evidentia edocti,quae ct Aristoteli,dc Cieeroni,& Virgilio, aliisque, Libros tribuendos esse edicit. Sublata hac evidentia,nefas non est de germa. nis hujusmodi Librorum auctoribus dubitare At qui contra evidentiam fidimque antiquitatis Libros a Patribus conscriptos susciperect deosculari nollet, compellendus
foret, poenis etiam gravibus, ad opinionem hanc exue
dam. Ii siquidem Libri divinae atque Ecclesiasticae aditionis promptuaria iunt, eorumque veritas ct conservatio mirum in modum conducit, Evangelicae doctrinae conservandae atque explicandae. Similiter nunquam certissimum de fide, ut ajunt, erit privato cuicumque homini, se absque omni prorsus erroris periculo intelligere verba Librosque Conciliorum αSanctorum Patrum. Attamen,ubi is evidenter cognoscat, se eorram sensa intellexisse, quousque aliter ab Ecclesia non edoceatur, certam credere ciebebit doctrinam, quam in iis verbis de Libris communi de constanti calculo assertam contineri cognovit. Tandem inter fidei dogmata nunquam referre licebit, hunc illumve hominem recreticum
196쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I.
esse aut fuisse, puta Arium,Lutherum, Calvinum. Nemo tamen intere tholicositi insanit, ut id genus homines, Libris suis,& Ecclesiae totius consent one damnatos,negare velit, aut credere nolit fide vera devios, quod sibi per divinam revelationem non constet, eos Catholicae doctrianae revera fuisse adversatos. Id aliunde apertissimἡ co stat, hoc est ex ipsa rerum evidentia Huiusmodi autem facta ad iudicium spectant Ecclesiae,Maximorumque tificum,& aliorum etiam Episcoporum, nullumaue dubium est,quin iis judicantibus reverentia maxima ciebeatur. Reverentia, inquam, maxima, ct assensus humilis, non autem divina fides. Nam ct ista iudicia nihil aliud respiciunt, quium facta a Deo minimὲ revelata ε quare neque per se immutabilia sunt, neque ab omni prorsus erroris periculo
in Iudiciis Ecclesiasticis tria confideranda, nempe doctrina, persiona seu intentia docentis, O voces, seu phrases, quibus doctrina exprimituae in doctrina damnanda peprobanda, est ab errore immunis Ecc ia non autem in judiciis deperissona. An judicia Ecclesiastica de vocibus 9 seMibus supra. nataralam fidem postulant. Tum solum postulare videntur, ci m ad fidei doctrinam aut statuendam aut defendendam necessarius est in Ecclam Spiritus sancti Varus,ct cum de . Traditione colligenda e Patribus de sensibus Canonum, O de νersionibus sacra Scriptura agitur.
NE tamen in iudieiis Ecclesiasticis, de quibus nuper lacta est mentio, suscipiendis ataue pensandis fallamur; utilissimum puto animadvertere, 'cistinguenda ibi semmetria esse, nempe doctrinam,personari docenιis, ct voces seu 2er M, quibus doctrina exprimisur. Sub nomine doctrinae veni
H,quod significatur quibusdam vocibus, verbis,ac phrasibus, ist que doctrina judicari potest sana aut perversa ab Ecelesiasticis iudicibus. Quod cum Eeclesia facit,certum est errorem intercedere non posse tum quia fieri non potest , ut Erelesia Desii, dogmate fallatur, ct Christi pro-
197쪽
missa irrita essiciat tum quia sententiam de re profert, qua i Deo ipso dicit sive in sacrisLiteris,sive per antiquissimam Traditionem Ideo immutabilia sunt ex institutione Chrisnt,oc ex natura sui,quod est ad hanc partem, Ecclesue iudi-eia, merit6que a Catholico grege supranaturalis fidei
Persona docentis tum judicari dicitur , cum iudicium
fertur de mente animove illius,qui doctrinam quampiam tradidit. Sacrorum iudicum & hie habent locum hira, non ita tamen ut eorum sententia i quod est ad hanc par. tomὶ nuIli mutationi, nulli errori obnoxia sit. Humano more,humanis Iegibus,atque successu ista peraguntur. Ut enim vetus habet regula, Ecclesia non iudicat de internis. n solis autem externis, Quantum fieri potesti interna ludieantur.Fieri igitur potest,ut qui prava scripsit,aut pronuntiavit, reeth animo senserit; nam . qui recth sentiunt , non rectὶ semper loquuntur, aut disputant, ct cor inte dum aliud credit , cum os ex simulatione istud pronuntiat , sieuti de qui i veritate aberrant, saepἡ errorem suum
verborum ambiguitate obtegere solent.Praeterea multi ex infirmitate intellectus in errores labuntur , non ex pertia nacia voluntatis; oc cum errore stio conjunctam habent
debitam erga Ecclesiae judicia reverentiam , prompti a iurare quidquid noverint ab Ecclesia damnatum, vi am
plecti quidquid illa constituat. Hi sanh inter certissimos
Haereticos non sunt computandi , quanquam eos uti Η-
reticos Ecclesia de externis judicans rith damnaverit. Quae autem plena firmitas esse in hoc genere potest EGI icis judiciis , dum occultam feriunt mutabilemque hominum voluntatem ac mentem, S dum interdum ε ubvis stibiatos anathemate di diris feriunt, nullam suae mentis rationem reddituros i Neque veris quidquam probri aut periculi in Ecelesiam venit, si hie erretur. Ad doct rinam Christi, in qua certὸ statuenda errare nequit Ecclesia, non spectant hujusmodi facta, hoc est, hunc aut illum a ctorem Privatum ejus erroris esse reum, de quo accusatur aut recte scripsisse, eum secus animo sentiret. sive hoc ille senserit, quod illi Ecclesia tribuit, si venon senserit , stat semper Catholica doctrina, erroresque in illo homine coimia fixi nunquam desinunt esse errores, quanquam ab iis for talle abfuerit ille, quem Ecclesia damnavit.
Nil igitur mirum , si uti quibusdam exemplis suprὲ Hendimus,huiupra di judicia iteriim institui, ct retractari in mutari Ecclesia patiatur. Imb culaunii a desu curanti,
198쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. 36
rariti , utauctorena quempiam damnatum ab erroribus purget , succensere Ecclesia minimi consuevit, cum suae est ietatis ducat,omnibus filiis suis quocumque tempore locum vindicandae innocentiae relinquere , dummodo.. scandala evitentur,ct qui patroni munere funguntur, non, sententias auctoribus tributas , ct ab Ecclesia proscriptas, tueri, sed auctores tantummodo ab erroribus, quibus in- Ouinati credebamur, liberare contendant. Sic Origenem, Theodoretum, Abailardum, Gothescalchum , Abbatem Ioachimum,aliosque,in ipsis etiam Generalibus Conciliis damnatos, sacrilegium non fuit pro viribus tueri. Atque utinam nullum isse Haereticum unquam habuissemus.
Osdam contra aut ab lutos aut innocentes proclamatos, re melius comperta, novis percutere censuris in
more fuit. Illustria sunt, ct huc revocari jure possunt Innocentii m. verba in Cap. 1 nobis de sententia si communic. Judicium Dei veriμώ, qua non fassis, nec fastitur, semper
innititur ι judicium ausem Ecclesia nonnunquam epirionem si inquitur, cin desinitionibus nempe factorum, nam quae ad dogma & fidem spectant, veritate divina jam revelata innituntur, in quam astere se contingis o fasti. Prasser quia consiπιι inserdum, us qui ligatus est apud Deum, apud Do fiam
innodaιus. Attamen quamdiu error manifesth in sententiis Iudicum non appareat, Ssuamdiu non constet Jud, ces fuisse deceptos et Ratio poscir, ut inviolata sintctv neranda vel huiusnodi judicia. Quisquis levi de causa de futili aliqua suspicione ductus ea amplecti nolit, Ecelesiae, Romanorumque Pontificum auctoritati sanctissimae obῆssit, ct gravi ae iusta castigatione plectendum se praebet. . sunt & ex his definitionibus, quae immutabiles, certaeque evaserunt, non quidem propriἡ ex Ecclesiae auctoritate sed ob nimiam rerum evidentiam, public inque Haereti corum pertinaciam, qualem 'ut in Joanne Hus, Hieronymo Pragensi, Luther', Calvino, aliisque ejusmodi Ecclesiae Catholicae hostibus non videt, mente oculisque caecuriat, necesserest. 'Ad voces vento , verba, phrases, form sque dicendi, quibus uti selent homines ad exsicandam doctrinam suam, eamque transferendam de sua in aliorum mentem. Ee istas omnino necessarium videtur a doctrina distinguere nam aut pravo consilio, aut ex ignoratia possunt homines sub orthodoxis locutionibusperversas celare sententias, i rursus orthodoxas haereticis vocib.covestire. Cognoscere
199쪽
autem , ct judicare , quid sonent voces phrases, forma quae dicendi , est cognoscere, quis earum sit signifieatus , sensus qui itidem sensus , tam sententiam doctri-m mve eontinere designificare possit aut orthodoxam aut haereticam, pius propterea de sanus, aut impius oc pravus sit appareatque ipse quoque, necesse est, nihil eonsiderata Scriptoris mente.Quaerimus igitur n cclesia decernens, qualis sit, ct utrum Catholieus, an Haereticus alicujus Libri non divini, sive alicujus dim , ae propositionis sensus, falli unquam possit, et sitne illius judicio hic adjungenda
supranaturalis fides. Et quidem gravissimae rationes occurrunt, quae hic etiam divinae Christi Sponsae immunitatem ab errore errorisve perieulo tribuendam esse admoneant. Illud enim immo eonflat cclesiae Pastores,non ex arbitratu cerebr6que suo, neque divinando quod in physicis ac profanis Historiis fieri interdum solet ,sed ex Traciitione maiorum de Scripturarum sensu iudieare debere, α Christi doctrinaria exponere, atque adeo controvernas in dogmate es dirimendas secundum ea, quae jam 1 Pontificibus mH-mis,Conciliis,ct sanctis Patr1bus hueusq; accepimus.Quae res quanquam confirmatione non egeat, nobis tamen est Vincentii Lirinensis viri gravissimi auctoritate confirmiada G1hraeorum hos propriam, inquit ille, densi an&μηνοε
nu er,exploderetur Superisis vero Apostoli vocem interpretaris, dixerat : Depositim , id es , quod tibi creat xm es, non quod ai se invenium ; quia accepisti, non que exegit 3 rem non ingenii ,sed doctrina ; non privasa urpationis sed tria sistris pu/sita ; rem ata reperductam , non a reprelatam ; in qua
nun aecter se debes, sed custos; non instiιπιὸν , sed sectater, non kueens , sedsequens . cte. Unde autem colligi potest is tus ista neque novitia divinarum Scripturarum interpretatio , ct CFristianae Doctrinae explicatio, nisi h Conciliorum , Romanorum Pontificum, sanctorumque patrum monumentis ae Libris Et rursus Aut sine errore colligi poterunt litiiusmodi interpretationes; qui novis Canoni-
Diis prisca stabiliri doctrina, s selli Ecclesia potest in asse- iquendo sensu Canonum antiquorum , Libromnaq; a Patribus lucubratorum , qui eerta erit doctrina, si sensum verborumssub quibus doctrina latet,sine errandi periculo Ecclesia nequit educere Immd neeesse videtur , non
200쪽
solam Librorum . . Canonum sensum,sed mentem quoq; ct internum Sanctorum Patrum Consilium in iis vocibusae phrasibus usurp andis , Ecclesia cognoscat atque intelligat Naris etsi ab errore abessent Eccletiastici Judices in imtelligendo sensu verborum , adhuc dubitandum restaret, num revera id sancti Patres exprimere voluerint , quod eorum voces ac verba sonant, cum fieri possit. Ut quae homines animo sentiunt,& per verba apta prodidisse sibi via dentur, aliter sonent,ac ipsi velint, aut aliter a lectoribus intelligantur. Ad haec, nisi certissimum sit Ecclesiae iudiei- tim, dum de verborum sensu iudicat, quomodo profanas vocum novitates tuto declinabit Neque firmo deereto comprobare ipsa potuisset vulgatam, seu Latinam, exempli gratia, sacrarum scripturarum Translationem . Sp lamedicςre, nihil inibi contineri, quod Verbo Dei adver- setur, nihil, quod Graeco aut Hebraeo Archetypo non respondeat. Alia incommoda omitto,aut nunquam,aut vixi evitanda, ubi dicamus, i ntercedere posse errorem in Ecclesiastieis judiciis de sensu Librorum, vocum, S phra- I sum. in Verum suis quoq; usq; molestissimis dissicultatibus ejus
i modi sententia laborat, assirmans,nulli eriori obnoxia E elesiam, de alienorumLibrorum sensibus judicantem.Nam hujusmodi judicia feruntur in facta quaedam non revel ta, in quibus nulla ab errore immunitas Ecclesiae Dei primissa fuit. Et ipsam quidem Eccletiam novimus divin rum Scripturarum interpretem, falli nesciam, a Deo constitutam reliquorum autem Librorum interpretem pariter certissimam non novimus.Neque porr3 ipsamet consuevit divinum assensum hujusmodi iudiciis Nindieare. Quanquam Honorii LRomani Pontificis Literae in Oeeumenica Synodo VI. tanquam haeresicis sententiis scatentes proscriptae fuerint, non defuεre tamen Catholici subinde viri, qui Literas illas ab hujusmodi nota liberare, de orthodoxas ostendere non dubitarunt Ista de eausa nemo hucusque suecensuit, aut diem dixit praestantissimis Scriptoribus Baronio &Bellarmino Honorii Patronis. Nostris autem temporibus quanquam tot animorum seditionest excitarit quinque Propositionum damnatio insensi a Jami senis in enu, ct postrema hane in rem habeamus Clementisi xI.Pontificis Maximi oracuIa, nondum tamen sancitum a-l perth fuit,spectare ad fidem quod est ad Jansenti sensum s Romanae sedis seu Ecclesiae totius alioqui venerandami sententiam.