장음표시 사용
201쪽
r o . DE INGENIORUM MODERATIONE
Equidem in hoc arduo negotio,ut1 ct in aliis ejusmodi, illud in primis cavendum reor,ne miracula sinε necessitate multiplicentur, h. e. ut tum solum in Ecclesia mirabilem divincunque assiatum, S supranaturalem opem admittamus , cum vera necessitas id poscit ad tutelam Catholieae Doctrinae , ct ad avertendam Religionis perniciem in Proponendis dogmatis, ct profligandis erroribus. si ea
necessias abiit, non video, cur sponte velimus excogitare
miracula in i1s casibus, in quibus se extraordinario auxilio adfuturum esse non est pollicitus divinus Spiritus. Deinde cavendum, ne defensione nostra Ecclesiae ex se fortis. simae noceamus ἐν quod tum fieri posset, si illa ei privilegia tanquam necessaria tribueremus, quae postea casus aliquis ei defuisse ostenderet: qua opinione nostra Ecclesiam ipsam Iudibrio ac telis inimicorum improvidὲ atque incam
te exponeremus. Quamobrem videndum est, an revera
necessum sit,ut Ecclesia Dei sicuti in dogmatibus proponendis, ct in sacris Scripturis interpretandis, ita re in Librorum non hagiographorum sensu assequendo fit ab omni errandi periculo divinitus secura Quid hac in re mihi probabile videatur, afferam, humillimum semper erga
sententiam meliorem obsequium praefatus. Et primo, Ecclesiam, interpretantem verba ct sensum Canonum,Librorumin a sanctis Patribus conscriptorum,
ut sanam inde Christi doctrinam hauriat, distinguere juvat ab eadem Ecclesia interpretante sensa ct verba privatorum hominum, ut ea vel absolvat, vel damnet. Secumdo, duae conditiones considerandae sunt in Oeconomia Christianae Doctrinae, quarum altera ad Ecclesiae Proceres
pertinet, altera ad Christi fideles, utraque necessaria; illa, ut Pastores rem proponant; ista, ut populi rectὶ credant, ct credere debeant dogmata proposita Prima conditio est, ut tunc solum se servandos ab omni erroris periculo immunes Ecclesiae Pastores in proponenda coelesti dot trina erare ct credere possint, cum ciebitam fidem S diligentiam ipsi adhibebunt in colligenda ipsia doctrina h sacris
Scripturis, Conciliis, Patribus . aliisque Traditionis Ecclesiasticae monumentis. Quae Coneilia huic muneri ac debito defuere, quanquam initio congreg. ata fuerint optimis auspieiis, Conciliabula evasEre, ut de Synodis Arimianensi, Ephesina Latrocinii, aliisque exploratum habemus. Qtiapropter tum Episcopi in Conciliis,tum Pontifices Maximi iudicaturi, eum lis est de dogmate, non pro scio quique ingenio, suisve affectibus , rententiam serre debent,
202쪽
m RELIGI NU NEGOTI . Lib. I. retr
ad qualem Traditio diligenter explorata suppeditat.Tum
vero diligenter explorata Gaditio dicitur , cum ex P trum,Theologorum,& Conciliorum documentis,Epist pi evidenter intelligunt, an doctrina quaretam tradita, an potius improbata a Majoribus nostris tuerit.Qua in re evia dentia moralis S requiritur, ct sussicit, qualem prudentes viri in aliis humanae vitae gravissimis negotiis sequuntur, ut aliquid Drudentissimὲ credant, aut non credant ubi praecessit isthaec evidentia, neque vis, aut pravi assectus i
tercessEre,ad sententiam iactesiasticam certus est gressus uetaque doctrina,quae tum proponitur, divino assensu a singulis Christi fidelibus credenda est vera , atque germana coeli doctrina. Impleta enim conditione, quae ex parte Pastorum exigebatur, sua quoque promissa Christus implet, ct adest Petri Successoribus, Conciliisque Generalibus, ne
Altera conditio Misti fideles respiciens,ea est,ut unusquisque, statim ae sibi perspicuum atque evidens fit, ejus. modi definitionem 1 legitimὲ habitis Conciliis summisve
pontificibus idipsum cum universa Ecclesia sentientibus, vel olim, vel recenter,prodiisse,sis fidem adjungere debeatlapranaturalem. Evidentia moralis ct hic locum habet , credendique necessitatem imponit. Nam quoties aliquid a Deo revelatum fuit, Idque per Ecclesiam minimὲ fallacem constat revera fuisse a Deo revelatum : cur diutius sussendere velimus fidem nostram I Perspectum habemus, credenda esse quaecumque dogmata haoet veraChristi Religio. Si cordi nobis est aeterna salus, di grave scelus effugere animus est, iis habenda est plena ndes, simul ace-viaenter innotescit , eadem pro dogmatibus ab Ecclesia proponi, tergiversatione omni , cavillationibusque su motis. Eodem modo, uti diximus, etiamsi ex revelatione divina notum nobis non sit, Romanos Pontifices,aut si
lutos Conciliorum Patres legitim. electos , baptismate
icro ablutos, ab omni haei 'ei1 alienos fuisse ι autprivatos homines, Parochos,&Episcopos, a quibus ea
dogmata plebi Christianae tradi solent , aut falli ave
fallere non potuisse , atque alia id genus et ab iis tamen dogmatibus credendis abstinere non licet, ubi mora-iiter evidens sit, a legitimis Pastoribus legitim. propoli. tam fuisse Christi doctrinam. In reliquis humanis negotiis
α credimis, ct agimus , de nisi agamus,merito interdum punimur, sola evidentia morali praeeunte , mentεmque
nostram movente ia cur in omnium maximo negotio
203쪽
aeternum increduli esse , dc moras ad credendum necter velimus Num omnia suo Ore singulis nobis h coelo reveI re debet Deust num omnem quaeuionem per miracula erio
dentia dirimere' Praecepit ille, ut Ecclesiam audiremus ; de qui Apostolos, eorumque Succetares Episcopos audit, Christum audit, ut ipsemet ait Lucae X. i6. Igitur,ubi conscientiae nostrae patuit, quid de Christiano Dogmate legitima Romanorum Pontificum Δ: Coneiliorum, L Patrum auctoritas deererit, id fortitercredendum; S colle crede.re,aut insani, aut haeretici hominis erit
His positis , si petatur, an Ecelesia falsi possit in intelligendis sensibus &verbis sacrorum Cancinum, ct sanctorum Patrummespondemus,ipsam falli non posse , postquain iis expendendis curam deditam,& sinceritatem adhibuit, Et evidentiam moralem secuta est.Quam tamen immunitatem ab omni errore tum solum tribuimus , cum
de eolligenda Traditione coelestium dogmatum agitur ,riori autem in aliis rebus & factis neutiquam revelatis Id .
Christi promissis necessariis fluit. Nam si Christus Ecelestiam suam a salutari veritate dogmatum nunquam recessuram pollicitus est,uti aperte scimus pollicitum fuisse;& insuper si Dogmatum& Scripturarum vera interpretatio a que definitio haurienda est ε sanctorum Patrum,Concilio ruinque praecedentium documentis, uti hauriendam esse constat, necesse est, ut Ecclesiastici judices hujusmodi m numenta eorumque sensus intelligere fine errore possint.
quoties conditionibus sibi impositis rite defuncti fuere. Nam qui doctrinam sanam ac veritatem in Melesia sua Christus servet,ct quo pacto Pastores tuto ipsam constituant, ct ab haereticis deliramentis tueantur, si errandi periaeulum subsit, vel post diligens Patrum examen, ct evide tiam compertam,& proscriptos seculi assictus Peculiare igitur sancti Spiritus auxilium necessarida&esse dieimus Eeelesiae dum eius Pastores monumenta Tr ditionis fideliter de sedulis consulunt. At illud adege, aut Decessarium esse nequaquam dieere audemus in singulorum Patrum Libris & sensibiis examinandis, 'atque inter pretandis, vel cum Traditio inde hauritur. Spiritus sane-tiope, inquam, indigent ct donantur Eecletiae Magistri, eum eoli ve . sanctorum Patrum Libris dogmata petunt 3 rion autem id certum, cum singillatim de unoqu6sue Patre iudieant, ejusque sensia exponunt. Paradoxum id videatur,nam eos quam dedimus Conciliis S Eeelesiae, tanquam necessariam immunitatem ab errore in interprind tandis
204쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. et Itandis omnibus,aut plerisque Patribus collectiv. silmptis, si rursus in intelligendis lingulis falli ii possitnt , errori quosve obnoxia sit eorum auctoritas oportet in interpretandis omnibus, aut plarisque Patribus , universalia enim h singularibus constant, ct singularium infirmitas inuniis veruilia quoque tranfit. Attamen mirari desinent,quicumque sesum animo volavant certissimum illud tholicae Ecclesiae essitum: nempe singulos sanctos Patres , ct singulos privatos Praesules in doctrina Christi explicanda ct tradenda, firmum veritatis argumentum praestare non posse; ct contra amnes ut rosque in aliquo dogmate, ct in sacrariim Literarum e positione concordes,quod est ad fidem dc mores, inlidissimum atque divinitus certum suppeditare veritatis argumentum. Nempe singuli, quam uam summa veneratione di Ur, errare tamenpotuerunt,cum peculiari spiritus sinisai inspiratione singillatim sumptus caruerit in sitis conisseribendis Libris, ct quibusdam phrasibus ac verbis adhubendis At omnes simul sumpti errare nequaquam potuerunt Ecclesiam quippe ipsi illi simul constituerant,quam nunquam in errores lapsuram pollicitus est Christus. D inde non qudd aliquisVir sanclus hoc illudve senserit,ejus sententia sussieit ad stabiliendum aliquod Christi dogma, neque uno illius dicto niti Conciliorum judicia dei ne , sed opus est statuere dc credere, quod omnes, aut plerique Patres S rationes, ct alia Traditionis legitimae documenta ad ita credendum impellunt. rapropteriquamvis in quibusdam ineumenicis Conciliis, ct plerumq; a dogma. tieis ct Polemicis Theologis, loca sanctorum Patrum in
rucitur in confirmationem sacrorum dogmatum,cttaci fiasticarum sanctionumsorum tamen singillatim sumptorum sensus ad fidem non pertinet,neq; divino assensu creodendum est,singula ea verba diphrasmeum continere se sum,quem Episcopi STheologi intelligunt.Sed interdumta,qua par est reverentia,aliter aliqua interpretari scet,inis talia semper veritate doctrinae.Id inter Theologos erudiistione non minus , quam sinceritate conspicuos fieri siniericlesia. et in oecumenica Synodo VII. ut alias Synodos praetermittam,occurrere ex his nonnulla possunt, uti,exempli gratia,minus apth adhibitus est ad firmandum Im sinum cialium S. Basilii locus , ubi ille de Filio Deo loqui. tur,perfecta S integra Dei Patris imagine. Nam quoci de rationibus jam diximus,de eritis quoq; SS.Patrum dicen. dum est, quibus dogmata stabiliuntur atque Probantur, Plurb
205쪽
Plurimas tum rationes , tum s rarum Literarum& trum sententias, Concilia, α Rom. Pontifices semper habent,& congeriint,cum dogma quodpiam rith decernunt.
Sunt autem inter istas multae invictae, ct ab impiit tantum aut dementibus in controversiam adducendae s sunt Saliae robabiles tantum, ct Verisimiles, quae tamen invicem ro-υr sibi dant,ct accipiunt; dc aliae quoque interdum ponsunt animadverti,quae nihil ad rem propositam faciant. Ista vero omnia simul conjuncta eam dogmatis ac Tradiationis moralem evidentiam praestant, quae necessaria est,ut Ecclesiastici Iudices prudenter de tuto de doctrina credenda sententiam ferarin Qua in re patet,nihil novi aDeo tunc revelari, ullumq; novum factum divinitus statui , sed divinam opem tantummodo adesse, ut quod iam ante revelatum fuerat, tune a Judicibus sinὲ errore deinhendatur, atque ut ab examine religioa ac sapienter instituto de ab
avidentia morali, omnis umbra numanae fallaciae avertatur, etiamsi ad fidem fingula ea facta, singulae Patrum I terpretationes minim. spinent Et profect3Dei providentiae ejusque promissis. pro Ecclesiae Catholicae & dom inaeverae incolumitate jam factis , tribuendum necessario est Eliuiusmodi patrocinium,non autem in omnibus etiam sinaribus. Eodem etiam modo ad peculiarem Dei pro viaitiam pertinet,ne omnia sacrarum scripturarum exemplaria ut omnes sanctorium Patrum libri in mundo per ant,ne omnes Episcopi in Synodis, ne omnes sancti Patres in dogmatis exponςndis errent ι non aureis pertinet, ut singula etiam Scripturarum, aut Patrum exemplaria se
ventur,atque ut singuli Episcopi,singuli sancti Patres numquam in doctrina fidei hallucinentur.
Ex alia autem regula,quam antia statuimus,certum est, clesiae definitio praecesserit.Si contra conscientiam de intelis ligentiam suam hic ille agat,c contraria tueri velit,ac Uem ditare incipiat,siciis se praebebit ut puniendum aut coer. cendum tanquam temerarium. Et nullum quidem solemniter constitutiim est Ecclesiae Catholicae dogma, quod videnter antea non apparuerit in Patrum scriptis,atque in aliis aditionis Ecclesiasticae praecedentibus monumentis memoriae mandatum. Id cernere est inConciliisEphesino, Chalcedonensi, nstantinopolitano II. III. SIV. In Late
206쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. a F
nbiὲ Traditione Patrunt omnia sanciuntur Id in Epistolis Maximorum Pontificum,Coelestini, Leonis, Gesalii, Hodimissiae, Vigilii, Gregorii, Agathonis, ct aliorum deinceps. Pelagianam pestem Julianus tuebatur quibusdani pessimε intellinis Patrum Ioc:s At Augustinus a se stare, h. e. cum Ecclesia tholica sentire antiquos Patres in lib itra ipsumJulianum accuratissim. demonstrat,oc Irenaeum, Cyprianum, Reticium, Olympium, Hilariumombroi um,Gregorium NaZianaenum,Basilium, Chi ysostomum,
Hieronymuna suae sententiae faventes adfert Saeculis a
tem proximὶ praeteritis, quibus Socinus, eiusque gregaleri Μysteria vel omnium auguitissima in dubium revorarunt, Arminianis subinde a tanta temeritate parum abludentibus is intentata est Nicaeno Concilio,itIuisque decretis de vera divinitate Verbi credenda , quasi haec vetustioribus Patribus si Superis placetὶ aut ignota,aut etiam improbata fuerit.Verum ab nuiusmodi calumniis ita nunc liberata est Nicaeni Concilii fides cura hominum eruditorum, ac
praecipuὶ Georgii Bulli,cui licεt Catholicorum comunione alieno multum tamen laudis debetur ut iam nemo novideat trium priorum friulorum Patres atque Scriptores cum Nicaenae Synodi Patribus in ea sententia aperti, comsensisse. vincitaq; evidentiam cum omnibus recepti8 E cIesiae Catholicae dogmatis atque definitionibus perpetuo , conjunctaminane,inquam,Patrum Traditionem atq; concordiam facilὲ unusquisq; per se deprehendat,si fideliter ac accurath vetem monumenta per dat, idq; satis esse potest,ut sinὲ alio Ecclesiae decreto iis dramatisChristiani as' iungere aut tuid possint aut debeant mem. Sed istam Traiaditionem evidentiorem,ctdivinitus certam Ecclesia deinde facit,dum dogmata ipsa statuit. Neque dubitare amplius licet,quin Patrum chorti Ecclesia probe intellexerit, de sin. errore fissa illorum interpretata fuerit , quando certum est, illi divinum Spiritum non deesse, dum Traditio sincera colligitur , ct doctrina a Majoribus tradita definitur. Ad judicia ergo de sensuCanonum quod attinet,si agatur de Mneralib. Conciliis, aut etiam de particularibus ab Ecclesia tota probatis . videre nescio, qui admittenda non fit
vel quando singulariumCanonum interpretationes fiant in legitimis Ecclesiasticae doctrinae Iudicibus eo ab errore unitas,quae illis cera estaeum sensus singularesBibliorueollacti vh sanctorum Patrum sensiis exponunt in fidei demoriam doctrina. Cum singularia haec monumenta certis:
via contineant Evangelicat 'minis sanctioncs , Ne-
207쪽
eesse est , ut ad earum sensus intelligendos oe m conferae Deus ne promissa Christi frustrentur , dc ne in necessariis Ecclesia deficiat. Reliquorum Conciliorum Canones si gulares,quos Ecclesia rith nondum probavit, etsi auctoriis late re pondere praestare soleant singulorum Patrum scriptis , attamen non alia lege eorum sensa intelliguntur,adique explicantur, quam qua singulorum Patrum Libri. utrobique similes rationes atque argumenta militarit. In intelligendis S comprobandis versioni bos sacrarum Scripturarum necesse itidem est,ab errandi periculo libera sit Ecclesia. Ideoque Vulgatam tali nam, quam identina
Synodus authenticam renuntiavit, non venerari, Non divinae veritatis fidam interpretem censere, piaculum foret,
non quod singulorum verborum ac phrasium usus in ea versione probanda divinitus Ecclesiae revelatus fuerit; sed ruod eam versionem post tot saeculorum, oe Ecclesiarum,
: eruditorum consensum atque consilium, evidenter Ο
cumenica Synodus deprehenderit iis abundare dotibus , quae ipsam Persuadeant oc reliquis Latinis versionibus praestare, α hdeliter reddere divinum verbum,erudiendis in doωina sana fidelibus necessarium. Decreto post tantam evidentiam prudenter concepto quin adfuerit ope sua
divinum Numen, dubitare nos vetat non una conlideratio. Et necesse sanε est,ut Latinae Ecclesiae fit aliqua versio, unde Pastores ocpopuli petere veram sacrarum Literarum doeti inam possint. Nam Graech dc Haebraicε plerique nesciunt, porro scire nequeunt. Quaenam ergo erit uri
quam haec authentica, ct hda ct sinὶ fraude ac depravati ne facta versio, si eam ne post accuratissimum quidem examen Ecclesia finὸ periculo errandi statuere potest Praeterea divini Verbi interpres legitima a Deo eonstituta fuit Ecclesia, ct tot hucusque ex ipsa habemus decreta vulgatae Versionis sensibus innixa , ad erudiendos in vera fide C tholicos. Porro ista Ecclesiae auctoritas, atque ejus decreta suspicione erroris laborabunt , quandocertum non sit , eam a Deo regi , ita ut in assequendis versionis aIicujus sensibus minimὲ decipiatur. Divina autem providentia cum sapientissima&potentissima sit , ubi finem aliquem voluit, opus est, ut media quoque necessaria ad eum λnem consequendum suppeditarit. Pareo aliis intolerandis incommodis, quae sequerentur , si Versionum , ac Praesertim vulgatae, sensus certo intelligere non posse Ecclesia dicatur.
C rem uti dicebamus, non ita statuendum est,ut singula
208쪽
Eula vulgatae versionis veri , immo omnia ejusdem putia commata, existimanda sint divino calculo ciuili inara, ct quod generali constitutione ipsam versionem Sy nodus Tridentina probarit: quam noluriillorum opinio. nem piam potius , quam miOnt oc veram pHeamus.
Nam nulla vitia in D vertans c Drehendi posse , ni iniqua illie haberi, quod aut Graecis aut ri braras Codicibur penitus non reipondeat, qui assirmare velit, aut in huiusin
di eruditione planε sit hospes oportet , aut nimio MIo rapiatur. Hos errores, ii ita appevare pla*et, haec menda, Mnisce qualescumque distordias a Graecis aut inebraicis Limis, immo inter ipsa τxemplaria Latina, ory, notarunt viri citerarum scientia praeliantes, Theolmi, di Catholici,c in ipsa arce Religionis Roma ι ne ue ignorarunt ipsi Tridentini P e 3 itaque authentica in iis solum proci mala vulgat Versio , quae ad fidςi sic morum dod inani faciunς , in quibus dignoscendis Sconstituendis inconia suae sunt legitima iudicia Mclesiae ct ApostoIicae Sedis. Reliqua distimulata sunt, ct erudixorum arenae relista. u pote non ne syria ; neque ςnim in sensibus,rebusque mi ni m. necessariis statuendis divinam opem sibi u ibuiti plesia.Proindo sa tantum menν Tridentinis Patribus fiusis
videtur, ut vulgata Vertio siq. ςrroribus Q fidelis essς cr datur in domina ad 4dem , mores pertinente; ct Apiei rissim d mrum et eam in displitationiblis,dcconetoniabus publiςis, a sacris iarystinis qdhibendam esse, tui ueadhil ri post , reliquis versionibus posthabitis, in quibus pales praerosari vas non annuicit iacteii , 'mira ne alias uidem improbavit vereones, quae bona fide concinnat uerint, di quantem Apri potest , viri tem orisinalis tert-rsis ot Traditio m dc rinae verae exprimant ι mult6que minus Hebraiςορ Codicςs, Interpretum versi nem explosit. In hanc rem praeter Si tum Senenseiri, innis drea ririgam Melchiorem Canum, Oenebrardum, M rianam, Serarium, Bonfiterium di alios, consulendu est doctissi lius Cardinalis Pallavicinus Lib. , 6. p. 17 Ηist Concaria M
209쪽
Eccissa lua judicia de priνatorum hominum Libris , Verbis, ' O Sensibus, ad filem pertinere minime νιdentur. Et tamen doctrina in iis aut probata, aut damnata, fide supranaturali credenda. Ipsa id/judicia quando nam certa quoque
credenda sint, quanquam non assensu diνina silet. sol - his Disciplinapracipiar. In Iansimi causa quid praesta q
ATque hactenusde Ecclesia interpretante verba, phra. oses, i senim xum Canonum, tum Librorum , quos conscripsεre sancti Patres, cum de Traditione collisenda, ct salutaribus dogmatis sanciendis agitur .Restat,ut de sensibus Librorum aut dictoriim agatur , quorum auctorea fuerint privati homines ut Haeretici, aut alii ab Ecclesia
proseribendi In his utique judiciis quantalibet evidentia ae cura peractis, quantumlibet suspiciondis ac venerandis, iridem ipiam peculiarem divini Spiritus opem ades'
non arbitror, quam in sanciendis dogmatis Octςsiae tribuendam esse credo. Potissima hujus asserti ratio est, uuia non omnibus suae sponsae judiciis se praesto futurumChristus pollicitus est sed iis tantummodo, quibus constituen da est, explicanda, ac proponenda salutaris doctrinae veri eas,& eliminandi errores. Hujusmodi vero judicia de pritorum hominum verbis ac phrasibus non doctrinam re miciunt, sive sanam, sive haereticam, sed solop verborum sensus suapte natura mutabiles, aut intestigibiles secundum bitrium atq; opinionem mortalium Mutabiles quidem sunt, ct aequivoci interdum, tum in Patrum, tum in Conciliorum monumentis verborum sensus. At cum necesse
sit,illinc petere Traditionem, Vercin'ue doctrin4m, ne cesse quoque est, ut Deus Ecclesiae adiit sensus illos interpretanti, eimque ab errore tueatur, quando ipsam constiatuit columnam ct custodem veritatis. A verbis autem, Rphrasibus seri pioris alicujus,hominisve privati,neque cognitio, neque conservatio Catholicorum dogmatum mi det.Jam aliunde sancita sunt, aut sanciri debent dogmata, secundum illa expendendi sunt eorum Librorum semius, non autem secundum sensus eorum Librorum sunt expen
210쪽
1N RELIGIONU NEGOTIO. Lib. I. i s
pendenda dogmata. Hoc est: quia ope divina creth Ee clesia cognostit, Quid Canon tu Verba sonent,. doctrinam fidei an eorum sensuum normam conitituit contra ideo de Librorum privatoruin sentibus Ecclatia iudicat , constituyae doci riiaae aut advers late aut conlisnos antimadvertit. Igitur,etiamsi siccletia an hu jusmodi Librorum sensibus inpelligendis falleret ut quod tamen accidisse, niti evidentvr contrax)um pQteax , numquam a piis fidelibusputandum est, non ideo periclitar vir do nae vφritas , non ideo Ecclesiae praerogativa in dogmatis statuendis quidqu/m laederetur.
Ubiclrgo constat constare autem facilὸ potes, quaindoeuiu ui probare aut damnare velit Eccleua , dum esse tum quodpiam Nivdii alio ψε hominis probat, aux damnat r necesse est,ut integro qnimi di cordis assensu eam cuni Mesesia amplectamur aut abominςmur doctrii m. Fussa deinde-necessitas , ux eodem etiana assensu fidei creda , mus estiti illius verba revera sonare dc significare id, quod Eccletia probat ux d mnat, nosq; cum illa probamus sive damnamus, Certh non app*ret, cur dicendum sit spectar uad fidem peculiare hoc factum. Non illud olim revelavie Deus, nunc quidetin Eccletiasticis Iudicibus opus ς' ut revelet,aut saltem uxextra0rdinarium conferax auxiliuinrne in assequendo eorum Verborum sensu ea etiar, quando sive ea Auctoris verba id significent , sive non signi ent, ratum certum; stat de domina Ecclesiasticum judicium, MChristiano gregi evideliter constare potest, de qua doctrina iudicium tunc fueritpronuntiatum. Id ex obvio verborum sensit facit agnoscitur. si dubius re aequivocii est ille sensus,ipsum per alia verba explicare' determinaret italent Ecclesiastici Judices, uupluribus exemplis conseri mari potest , do G fi libus evidenter innotascat, suanti
doctrinam aut configere, aut sommendare tum velit E
Hefia. It1 in Jansenti negotio dum Rom Cathedra, ut Eexlesia congregata explicet si opus est,me tamen sententia nonin opus) atque statuat,quem sensum, quam doctrinamipsa damnavit, damnat.mque vriit in V, Propositio bibus Iansenio tributis dogma fidei tunc in tuto erit, at- qtie errori praecluduntur Viae,neque ulla necessitas ampliut erit,emdendi supranarux aliAssensu, indemillam damna tam doctrinam in Jansenti verbis atque intentione fuisse,