장음표시 사용
321쪽
persecutionis nomen , sed ut certh per illud significetur verεaIiquod malu alterius corpori, sivh animo illatum,ct quis
nam ignorat,quantum Ecclesiae Dei noceant Pseud Apostoli, α Haeretici, lupi nempe rapaces, πρη parcentes gregi, uti eos Apostolus nominat Adt. XX. 29. loquenses semersa,vιabducani disicipuosses of signorat, iniustitiam, &superbiam, Ec impietatem Donatiliarum, a quibus olim discissa est unitas Ecclesiae, α vinculum cari iis, ct ipsamet Ecclosia infamata ; qui praeter se solos , reliquam innumer rum Christianorum Rempublicam h fide excidisse put hant , ψque ex dubia unius , aut paucorum culpa ; qui Sacramentis vim non a Deo , sed a Miniitri qualitatem- lesse corii debant , ct in Catholicos , atque in se ipsoacrudelia patrabant i Ab hujusmodi hominum genere
persecutionem patiebatur,& adhuc patitur Ecclesia, graviorem interdum , quam quas a Tyrannis est olim perispessa in iis enim complurium animae perduntur,in his sola corpora perierunt.Αtque haec est eo in loco Augustini senistentia Prostrant Libri. Attenth ac sincerὶ consideranti ver. ba, nihil inde aliud eruitur. Quid est ergo,quod tam impotenter in Poenum Rhestorem Phereponus fertur y Nonne in hominem hunc aequius su verbaaeonveniunt ' Se iduasιPbereponus miseris Lectoribus fuis,quia putas emnia impund istis eurysm legentibus Ue propinari posse. Verum magis etiam fiet palam , quantopere eum transversum rapiat affectus , ec malae cause tutela , dum
carpit a ectionem animi Discoporum, ct caserorum Clericorum, rorum . qua aegre patiebantursibi mradicia Donatistis. Ad
quae ε vestigio addit : Pisuerat edim persecutionem Eic.
pati, cui do ι, que non deminεtur aliis,aque as miseros, qui ria cultatibus omnibus spoliau ur, in exilium missunιur, fustibus eae seduntur, imδ , ocriduntur . nam ho actum liqueι me Distola C.
n qua Augustinus iniercedis ne it Haec ille de Episcopis A. Dis, ct Augustino potissimum, dicentibus , se persecutionem a Donatistis pati. Nihil autem ego adferam demulctis , exiliis , ct poenis , in Donatistas congestis ab Imperatoribus. Satis enim est monuisse, id hominum ge .
nus haec omnia nimium commeruisse , cum jam eorum
Schisa a non Deo tantum Ec Ecclesiae adveriaretur , sed humanas quoque Leges pessumdaret. Quam immaniter in Catholicos , eorumque sacra Templa , ct vel in ip s Episcopos caedibus etiam patratis grassati fuerint , quam pervicaciter Imperatoriis edictis , ct omnibus pacis consiliis restiterim, nemo ignorat , , ne ipse quidem Phere.
322쪽
RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. II. a 93mnus. Sed qualiter affecti erga Donatis as fuerint Afri eae Antistites Catholisi,eornrrique Clerici, praeterim non debeo. Cum Augustinus pluribus in Libris; tum memorabile quoddam factum , nunquamqnteriturrim , sat prodit , a Catholicis non res aut C/thedras Donatista
eum, sed ipsiss Donatistas misse quaesitos; eosdemqitem Africa Praesules Catholicos a libidine dominandi longistiim. abfuisse, Ant Mam Carthaginensis Coliatio anno Ch. Mi haberetur, in qua de Vera Meselia di sputatio libeunda,inde concilianda pace inter tholic atque Do natistas agendum erat , deliberatum in Callisticorum Concilio surrat , qui sconditionibus emcipienda esset, Donatistae post pugnam. In mentem aliquorum subiit OG ferre,ut vincentibus adversariis Cassiolici omnes Eristb-patus muneri renuntiarent , vi univeris plebes Africae Christianae accenserenturDonatistariam Epistopis. Metiodsi vincerentur Donatistae, nihil tamen deperderent, inmain eommunionem Catholicae Eccleuae redirent. Singuli Episeopi Catholici Non indignarentur inhon' .ct munere socium vi aequalem haberet, in icumque Ephcopi duo Schismatis causa constiinti ante fuissent. urio eorum defuncto,alter perstes int rae Ecclesiae praepsset. Minimi probatum irehasce conditiones a reliquis Episcopis Casetholicis Augustinus Salii n milli sui sucabantur,quibus
amor pacis, occaritas talia uaggesserat. Nam ct idcontra Cancriisserat in nonnullis incommodo gravi esse poterat. Verum ut ipsius Augusturi verbisutar in Lib. de Gest.
oplacuit omnibus , - exarserum mines , in parari Usens ne, pastimere oristi unione deponere, noverdere , faemo unus inmerida P. Legatur Mistola ab eodena Concilio ad Marcellinum Tribunum hac de re conscripta , Iibi prκκaeteris egregia illa Verba tacenda non sunt : R. p. e pro . eier Christianos populos ordinamur. .ed e go christianisse
hanc in istopatusocietatem Catholici obtulerant. Jam pridem id fuscant, uti significat Optatus Mileu.Lib. ι .Hist
323쪽
asi 1 DE INGENIORUM MODERAUONE
Ecce memorandum facinus Episcoporum Afrorum , quorum caritas erga Donatistas contumacissimos in aliis etiam issique plurimis occalionibus effulsit, ut jam satis intelligamus, nonniti ab animo aequitatis oblito aut furente prae odio,erumpere potuisse,quae de illorum ambitione de dominandi cupidine nuper i Pherepono audivimus. N que hic detinebo Lectores,tot alia monimenta produce do,quibus constet,Catholicos Asticae Episcopos oc Augu- stinum in primis, id unum in votis habuisse, ut a stultitia, seu potius caeco furore Donatistas revocarent,ab extremis suppliciis immanium caedium reos vindicando, oceorum Clericis S Episcopis cum Ecclesia vera conciliatis pristunos honores ac munera quaeque servando. Qui componi ista possunt cum iis, quae insta addit Phereponus' Deus ex .estra lusenibillucrabatur. Sed a Misicem, auctori Me, duomitare, a que eis seὸ majores erans, quo greges minum numerasu. res flebam, quae non ultima causa iarum vexationum fuisse viam
ur. Cur vero dicat Censbr , Deum ex nostra silute nihil Iucrari. juvat explicare legentibus. quam mala ista hute smdeant loco. Respondebat Augustinus Donatistis, Ecclesiis Catholicae crudelitatem objicientibus, severitatem huius. modi non culpandam, sed laudandam. Caritas enim cum iis vexationibus conjuncta erat ; α caritatem non minus misericordia, quam severitas decet. Exempla inde multa congerebat, ut ostenderet, non ideo Quemquam aceusanis dum, quod alteri noceat, atque molenus sit; sed animum illius esse respiciendum,qui tum magis misericors,& ben Volus , aut talem justus est , cum magis interdum saevit. Hanc in rem inter alia scribebat Augustinus , Deum proprio Filio suo non pepercisse, sed pro nobis omnibus tradidisse illum. At Pnereponus: G. I ieest actioni Dis p
sientis voknιe tau uum ocria.. insalutem humani genreis, a se Ierasis hominibus, ac moliminibus moesiasticerum , qui conta sabans Magistratus is miseros Donatistas ' Tum petit Phe- reponus , an quisquam inter Afros tam perfrictae frontis
fuerit, ut audere psulare ab infelicibus Dona yis, uacria enaeasbeticos tam lene erga eos , quos vexabaηι , .ectes , quam eraι Deus erga homines , cὰmfilium sium vexastomibus arisae
res , us genus humanum salvares ' Ad haec addit : quae nuper memoravimus dc orationem tandem ita comcludit e is Nisur noster non santum veri , se ne ver misisgaesaem , tiliam rationem habe1. Nec opus ero cum hisce argutiis mini, cessuros, mulcta, caro res ac si mors man
324쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. II
Quam planε verum est litigare volentem,rationes inter dum,nunquam convicia deficere posse: Sed dolendum est, incidere Lectores non satis cautos in id Auctorum genus , qui nihil pensi habent in publicum efferre, quicquid non veritas attentε perspecta exercere, sed ira praeceps effutire jubet; quique sibi prius, tum auditoribus suis , magna confidentia imponere non dubitant.Qtris autem,tatPhe pono iam respondeamus, tam leviter Libros Augustini , atque Historiam Donatistarum percurrit, ut statici monintelligat,qu1m calumniosh dicatur,nullam Augustino de Afris Episcopis curam fuisse veri,& ne verisimilis quidem; imd ne hoc quidem sibi necessarium illos putasse Z Tot egregia volumina in Donatistas conscripta , tot Collati nes quaesitae ac institutae, tot fortissimae rationes a Catholicis adhibitae, vel me tacente, produnt, an Augustino, ejusque in Africa collegis , veri ac verisimilis cura stud, simq; fuerit, ct an potius severitatis quam argumentorum vi emollire ac frangere ipsi optarint pertinaciam Donatistarum. Quod autem de morte Haereticis eisdem illata Pheremnus 1nterserit, ludibrium pariter veritatis est Severas in se leges,ut it1 dicam, ab imperatoribus extorserat immanis jam facta crudelitas Donatistarum. Ipse tamen leges severiores neminem mortis damnabant , eb quddMaereticus quisquam tantummodo foret. Non Iunctoto pirali , scribit Augustinus Epist. so. nunc 3ss. Cap. 7.
Propser servandam etiam circa .nάignos manssyetud uem Chriasianam, Mia pecuniarias damnismopsus, ct in Episcopos, e Imunistros eorum exilio constituro. Si quidam ex iis morte vi
lenta sublati sunt: pauci ix grassatores;& Circumcelliones multarum caedium rei fuerunt. Episcopi vero , ct Augustinus in primis, intercessθre semper,ne illo usque descenderent justus alioqui rigor , Et cohibendi nimii furoris necessitas. Imb ipsas lenire mulctas , Δ: leges ipsas mitigare , quantum licuit, omnium cura fuit. Id constat ex
variis Augustini Epistolis. Quod si plus quam par erat ,
quisquam militum Caesareorum, sivὲ Praefectorum, abuissus est auctoritate legum in personas facultat4sque Don listarum , id in omnium aequissimarum legum conditionem referendum,quarum nulla hujusmodi infortunio obnoxia non est. Id contra mentem ipsius Imperatoris factum, de praecipuὲ Episcoporum, omniumque proborum. His jebat Augustinus, ἀθώωπι bonis, ct ea prohibenti
325쪽
Godest ad comparationem divini erga homines assiaci Episcoporum e Donatistas , nemo certi Catho istorum ita delipuit,ut se cum Deo componeret. Sed nemo itidem futurus nunc esse deberet adeo sui oblitus, ut pravum in Episcopis Afris animum fuisse contenderet , eo-rilinque tum ambitionem, tum avaritiam amrmaret causani dedisse invocandi in Donatistas legum sublidit. Qui
Clericis di Episcopis Donatistis omnia ut prius intacta volebant,offerebantque vel sedes proprias,ut eos Christo ac verae Ecclesiae lucrifacerent: qua ratione censeri, qua fronte dici possunt abominandis cupiditatibus ad vexandos Donatistas impullit id multo minus suspicari nefas , si temporum illorum Historia sincerὲ consulatur , di quantopere pubIicam pacem Haeretici illi immanitate sua tu barent, innotuerit, ct quid eorum querelis atq; caIumniis s. Atigustinus responderit, praecipv. in memorata Epist.L- nunc a Sy. Caeterun1 petenti Pherepono, an quid limite reperiri possit inter actionem Dei tradentis hilum situm pro
salute nominum , ct Catholicorum concitantium Magi-1iratus in miseros Donatistas, respondemus non exiguam smilitudinem intercedere, quantum tamen patitur infinita operantium differentia, ut actiones assimilentur, Sicuti enim Deus, qtio infinitae suae justitiae fieret satis, ct humalaum deinde salvaretur genus, voluit. non quidem scelus Judaeorum, sed tormenta di mortem Filii silii ita etiam tapiscopi Afri,quo a pertinaci errore,ct a certo gehennnae periculo Donatistas deploratos averterent, castigationes in ipsos deterni voluerunt. utrobique severitas, sed justa severitas conspicituriutrinque caritas effulget; utrinque perseveritatem magnum hominibus quaeritur bonum , ct
proinde justa,pia,ac laudabilis cum Dei,tum Episcoporum actio est, nisi quod hominum opus, quanquam justum defuine nulla ex parte aequare potest divini operis pretium, atq; successum.Neq; porro necesse est,ut in omnibus S mi nutissimὲ sibi respondeant res comparatae,dum in eo Vigat similitudo in quo res ipsae ammitatae fuerunt. Quaecum ita
fiat, quis iam pudorem, sive ut dicere jam licet, impuderi
tiam Phereponi non miretur,dum hac de causa ait . Pudes
Multδ magis mirabitur Lector hominis eonfidentiam , thm intelliget , nunquam institutam fuisse ab Augustinoeomparationem interDeum ejusque actionem S assectum erga nomines de Episcopos Afros , eorumque actionem , atquc
326쪽
atque assectum erga Donatistas. Ideo tantum exemplo Dei non parcentis Filio suo, sed eum pro salute hominum tradentis, Augustinus utitur, ut generale illud effatum pro-
Opera similia multis exemplis ostendit Augustinus, &ta- imen quia diversi sunt operantium animi, diverse opera di causae: hi pios oc justos illi impios α iniquos se produnt. Certum autem est , Deum non solum passum fuisse, ut innocens Filius ius a sceleratis necaretur,sed etiam voluisse Catque exegisse, ut tormenti3 ac morti offerretur ejusdem Filii vita.Et ipse Filius, volens quidem S liber ,sed tamen obediens Patri usque ad mortem, S ejus aeterno decreto, ac voluntati obsequens,iraditus estCruci pro nobis.Reus, impius.& damnandus nobis illicd videretur, qui tale aliquid vellet atque exigere nisi eius animum atqcita agendi causam discerneremus Cum vero infinita justitia atque imsinita Caritas Deum promoverint ad hujiismodi actionem, propterea summἡ pia, iusta, ct laudabilis fuisse cognoscitur actio illa Dei qui alioqui nihil non pium, non justum agere potest. En ergo quem in finem re quanto jure mentionem Dei tradentis filium suum fecerit Augustinus,
non comparans revera cum Episcopis Afris Deum, neque Moysen,neque Graecos pro Paulo Apostolo credentes Sosia hemem Judaeum, neque Paulum eumdem, neque Aposto-Ios,neque ipsum Christum. quibus tamen omnibus exemplis apposite probat, justum opus, ct pium esse posse in alia quibus , quod injustum de detestandum postea deprehendatur in aliis.Pro sua liberalitate Pherepotius comparati nem istam alio detorquet contra Augustini mentem, ne se declamaturum tam cito materia deficiat, quanquam inter
ista, ut vidimus, intercedere similitudo aliqua possit. Sunt Augustini verba g. 8.in Epist.93 olim 48. Cap. z. Asemper ea lauribile ersecutionemeat, seu μαι Domino dicere: Beasi qui persecutionem patiuntur,nec adderet opterjustitiam.
Ad haec ait Phereponus , Donatistas non solum se praetulisse Catholicis. qudd persecutionem paterentur, sed quia,' ut quidem putabant,hoc fiebat iustitiae causa, cum nollent id facere, quod sibi illicitum esse, ac Deo displicere credebant. Tum addit,hanc animi affectionem laudandam, etiaam in errantibus; vitupera os contra esse, qui ab invitis torquent,ut id faciant metu suppliciorum, quod illicitu
327쪽
esse putan t. Quamvis enim, quod inviti faciunι , nasura sua re ctum esseι,Deo non posseι non diis licere,qui non Φvisore dumtaxasces , Ie potissimum animo , nec ab imitis quidquam accipia. Ita ille: Et ei quidem gratias habebunt cum Judaei, tum Mia sananae dant,de Gentiles,caeterique Haeretici vel pestilentiores,quod plaudat eorum pertinaciae in tuendis erroribussin impietate servanda. Sed quid refert, quod ista protervia a non mala affectione prodeat, hoc est a voliintate non fasieletidi, quod illicitum putatur, Num propterea excusandis imo laudandi Iudaei.&Donatistae,& reliqui,a Christo, auea vera Christi doctrina,averti Dicat Phereponus, si audeis si potis est,ct evacuet Crucem S Religionem Christi .utides s gentem illam ab ira Dei salvare nequit falsa illa persita
Iio atque pervicacia cur vituperandi quaeso sunt, qui eos . tanta miseria liberas e conantur, oc in spem aeterni Regni pertrahereρ Nonne de stic animi affectio in Catholicis laudanda, quippe a Christiana caritate progenitae ' Certissicinatim autem ei di apud nos fidem a libera voluntate, notia coactione esse expectandam ; Deoque non solum non probari, sed invisos esse, qui animum ab ore discordetriin Religione ferunt. Sed quae a Catholicis interdum adhibentur in Haereticos moderati castigationes, ct usus m destus terrorum, non eo tendit, ut errantium voluntas Ddigatur ad veteres opiniones ponendas,& ad meliore amplectendam; sed ut propter suppliciorum sive incommotiorum imminentium formidinem animi ct aures atteriatiores praebeantur doctrinae sanae, di veritatis praedicatio-hi. c d si oeo displiceti quidquam ab hominibus invitis fieri,etiamsi id natura sui rectum foret, non minus etiam idem displicet perniciosos ct impios errores,uItro ab hominibus propugnari, quanquam credentibus se pro vehi, 'tate certare. Quaproptes si ad evitandas vexationes quis: quam ficto animo ad veram fidem convertitur, id quidem ejus vitio aut infelicitate contingat,non alitem Catholicis dulpae Uertendum, qui quantum in ipsis est, hominem iulum do, phimis erroribus , Et ab illa gravi calamitate libe
nim optant, oc liberare contendunt.
Periit Augusti misit, seribere in memorata Epist. 93 i
se qu; en Miloustus est.Resyondet Pherepoti . hune psalmieentesmi locum,nillil facere ad persecutionem hominum
dogmata quaepiam boni fide amplectenti nee caeteroqui
328쪽
ιlateriorum morum, quam sunt reliqui cives. David enim ibi non agit do quavis/erscutione,sed tantiimmodo pollic fur, se calumniatores omnes, Ioiaquiturque de delictis, societatem civilem perturbantibus, di de quibus non ex religiolis, sed ex civilibus legibus poetice sumi possunt. Nolo hic disputare de sensu vocabuli Hebraici Asemib, quod toEam Pnereponus interpretatur, feliqui ver5 Linguae sanctae periti interpretati sunt, sueta.
e dis persequebar; Νeque itidena placet sic inquirere , an pravae opiniones in Religionis doctrina societatem civilem perturbent, ct Ecclesiam scindant, ct Deo sint invita, ac propterea poenas quoque civiles mereantur . Reg bus, quos Deus custodes etiam constituit Religionis germanae, ct Dod finae coelestis. Praetereo etiam , nulli coetui magis convenisse calumhiatoris notam, quam Donatistis, Caeci liani, Imperatorum, Judicum omnium ,, ct Eccletiae ianiversae calumniatoribus conclamatis: quod ne ipse ouidem pherepotis negat Animadvertere solum juvat,Pserepo
num non hic minus quam alibi imponere Augustino, sive nesciat, live nolit apertissima illitis sensa inteliligere. Illo psalmi loco utitur Augustinus, non ut ostendat, licere Cais' tholicis persequi Dontristas i sed ut ostendat, non ideciquemquam statirn esse culpandum, quod persecutionem elat i nam oc sanctus David persequebatur calumniatoia res, neque tamen injustus idcireo fuit. Si Imperi inquit,ina culpax persecutionem facere , non criptum esse, in is DbH, cto. Propositis Psalmi verbis , conclusionem inde ustam elicit Aliquando ergo , qui eam persecutionem) ea ἡ-3u , inussus Est ἱ i, qui eam cit, is res e= ubi vides, ex tribus propositionibus, quibus constabat Syllogismus a Do natistis instructus, solana primam universalem his verbis
conceptam: siemper culpa;iis est persecutione facere, ab Au,
sustino fallitatis argui, meritὁ argui. t cumque e nim nomine appelles, quod Regius Psaltes eomminasatue
ealumniatoribus, grave istis molestumque suturum erat,
ct peoinde a persecutione minimὲ distabat, eique persecu-hiotii η, sed iustae minimi que eulpabilis convenire nomen potuit. Vides etiam,ab Augustino ea Psalmi verba non ae, ei pi , quasi de quavis persecutione David loquatur, neque adhiberi, ut justa demonstretur persecutio Donatistis illata. Phereporius autem contra ventos pugnans, sibi fingit,
Augustinum nihil aliud voluisse, quam noc posemum, a quo tamen tunc Augustinus alienus erati ullare Censor
329쪽
in ea verba confideriter erumpit: --eeθ Scripιuram , aes
decet, interpretari , an temere astipere vocat Ium male inιecte
ne est , α ego dicam,een iram agere, ut decet,an sibi umbras effingere,ut in illas digladieris, ct videaris aliquid evincere, cum revera nihil evineas Eiusdem ponderis sunt sequentes Phereponi animad.
versiones; dc utinam non pigeat Lectorem audire, ut me piget refutare talia Occiderans impia Prophelas,inquat Augustinus in eadem Ep. 9 .olim s. c. a. f. 8 Oeciaerunt impios , Propheιas. Ad quae Phereponus : Quo ammopter meras op mones ecciderim Propheιa , debuisset πιιere Augustinus; nam si quos occiderint profer malefacta, ex Lege . a 2VD s mstrae plectenda,bee nihil facis ad Donasseas,aus atios militer errantes.
Augustinus,si hoe objecisset Donatista siquis, ut arbitror, serium risisset,non quia sibi deesser,quod nic responderet, sed quia nulla responsione opus erat ad huiusmodi inte rogationem Neque enim,dum haec scribebat,sibi propositum erat aut esse debebat,inqMirere,cuius delicti causa o cisi a Prophetis impii fuerint. Quaecumq; enim causa Pr phetas eo impulerit , injusta cepth poena esse non potuit . quippe quae Zelo Dei, ct Deo ipso iubente de hominibus
sumpta. Hoc autem Augustino satis erat,ut universalem 1l- Iam sententiam confirmaret a se productam, nempe: H quando Θ qui persecutionempatitur, inuinwm esse ; , qui eam
cit, ustum. Cur vis Augustinum debuisse dicere,qudd ad repropositam nihil necessie fuit ρ Caeterum ex Deuteronomii Cap. 33 .c r 7 ct i 8 c ex nonnullis exemplis antiquae Legis, non dissicile fuisset hujusmodi etiam Phereponianae irite rogationi facere satis .Pergit Censor: P ιerea plendendum si eliquidquid verun/Propheis id lieitum esse s novo Test mento ; nam hoc pernegas Christus disersi is verbis Luo . s s. 16. quenquam legitus ὰ Christo laι. omine potest Augusti, auctorisas. Cupientibus discipulis,ut Samaritae flamis h co Io demissis comburerentu Christus ait: Nescitis, cujus θλνlius estis. Rilius hominis non venis animas perdere, se famare.
En Lucae verba. Quid Catholici nonnulli ad ea respondeant, sentientes, morte quoque Haereticos pertinaces posta iuste mulctari: apud alios legere Phereponus poterit, cum sibi vacabit. Nobis interim mitiora suadentibus satis est pro Augustino respondere, nihil pertinere ad Donatistarueausam locum illum Evangelii .Ecquando enimDonatista xum animae 1 Catholicis perditae fuerunt Propter solam
dogninium sive opinionum differentiamt Quandonam ab
330쪽
1N RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. In
Imperatoribus statutum fuit,ut Haeretici illi primerentur, 'nili forth cum turbatae publicae pacis,&caedium,Sperduel-tionis rei deprehendebanxur Poenae dumtaxat m eratae, levesque mulctae in ipsos decretae a legitimisMagistratibus, idque secundum Christi Spiritum , α deiiderio salvandi, non perdendi illorum animas, postea quam nulla mansu tudine,nullis rationibus ab apertissimo errore, ct a furore se non patiebantur revocari ostendat Phereponus,quibus Christi Legibus id in Lege nova interdictum fuerit, ct qui Christianae Caritati adversetur; atque erit tum nobis magnus Apollo. gedame,ni Ju laiciristum, ἀπιs gestavis AChristuri Sunt Augustini verba. Quae ita excipit Phereponus:
verδ Irigatio itis,qua cistus pecudes tius quam homines,oeris e Tempo, pesse conseret cum crudeli uelutioneritiam Chri ιν shissa, est a Rumaris Ju is graii canιibus. μι Augininus vasta a pernebas ingenia Donatistarum,quibus si οὐ d. ωιiocinati . onibus os oldmeressesperata tians multὸ majorem siducia Misis .n Edinis Honorii,quam inpendere rationum.Iamdiu conviciis rem suam agere Phereponus instituit. Sed ego veri studio sos atque sinceros Lectores rogabo, ut perspiciant, quam opportune Phereponus suam hic bilem in Augustinum rursus exoneret. Dixerat sanctus Doctor: Plane iam ν , masi persecus ut ι benes,ct beni per culinuus males. v. nocendo per injustitiamμ. cox lendo per diaci sinam. Id. --aniter, iansemperanser. IE. Memrientes cupi Atat. E. caritati in c. Tum exemplis rem firmat, atque inter alia memorat Christum a Judaeis flagellatum,qui oc Judaeos in Templo vendentesct ementes flasellis caeciderat Exemplum hoc apposith cad re ad contamandam Augustini sententiam universalem nemo non videat. Certissimum enim est, tam Christum,
quam Judaeos rem illam praestitisse. Sed Christus bonus consulendo per disciplinam malis , isti mali nocendo perinjustitiam bonoad praestitεre; ille caritati serviens,isti cupiditati ; ille temperanter, isti immaniter. Quid est, quod intentioni Augustini planἡ hic non respondeat Sed, inquit Phereponus , cum Judaeorum crudelissimo rigore conferri non potest mitissima severitas Christi in Judaeos; ct Iudaei ἡ Templo ejecti pecudum similes fuere, ac sagello
proptere1 digni,Christus autem innocentissimus fuit,&ingenuus moribus. Quis rogo acutum Phereponi ingenium jam non miretur , tantum discrimen inter Christum Ee Iudaeos nostris demum temporibus reperientis Immo,si Pherepono credimus, quis non agnoscM Augustinum aut