장음표시 사용
331쪽
stupidum, qui discrimen istud non animadverterit, aut calliduni, qui dissimulariti Verum, ut serio agamus , dicat Phereponus,num Augustinus tibi probandum sumpserit, malos parem persecutionem in bonos, ct bonos in ma-Ios semper exercere t Si probandum id non sumpsit, sed quidem,non minus bonos quam malos,ex diversis tamen
caulis, persecutionem agere . quid refert animadvertere
discrimen inter Christi. st Judaeorum flagellationem ' Obsicine discrimen illud, quominus immerito Judaei Chri-ilum, Christus Judaeos inerito reipsassagellarint Praeterea nonne de hanc ipsam disterentiam lignificavit Augustinus, dum inquit, bonos persecutionem temperanter face re in malos , ct malos contra immaniter saevire in bonos liatiosti Judaei ε Templo expulit pecudes erant, num pro pterea mali, ct nocentes, oc plectendi non mise , quando orationo demum ecerant, domnmaegotiatienis, ct Petruncam la- ronum Quacumque ex parte ani madverticinent Pherepoiani contemplemur , nihil occurret adversus Augustinum. Qtiid aliud ergo Phereponus inde obtineat,niti prodere se scientissimum pessimae omnium censurae, quae tum iit,cum nos arreptis temerε Auctorum verbis,rieque mente,consuli6que eorumdem Auctorum considerato, somniamus in
iis,quae postea stylo nostro libere i nsectemur ' Porro ex his judicent aequi amantes, num Augustinus Donatistarum, an potius Phereponus Lectorum suorum ingenia valdhspreverit, haec scribens, quae tam facith sophisticam red
Mitto non absimiles hominis illius notas in ea verba Augustini r Tradiιi funis flosi ab hominibuspos stati humanae ;ιradiu runa ct Apsoδε hominespotestati Diana , quia nihil ad rem illae faciunt , ct una eademque responsione jam per nos confutatae fuerunt. Cum subinde Augustinus sentiat, Ideo Apostolorum tempore non invocatam suisse Regum auctoritatem in praesidium verae ficiei, quia nondum Rex ullus erat Christo dealtus e ita respondet Phere ponus e
us humanis Aeerat, vi divina miracuorum per eise superare, m Deo viriti uisses t utique Christum id potuisse, cumpherepono afrmamus. At qui venerat ad instituendum, utque exercendum spiritale Regnum in terris, Regnorum temporalium jura dileges inlassi relinquere,non evertere,
332쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib U. Ioivoluit. Exemplo itaque suo icinium lignificavit, Pontifices,sacerdotes,s reliquos spiritales Ministros suos jus a morum saecularium sibi tribuere non debere Ostendit, non esse fidem suam, Turcarum ad instar, vi gladii propa- sandam , ct ad eam suscipiendam invitos homines extremis suppliciis non esse cogendos, Demum nos docuit, e citandas non esse vel pro vera fide seditiones populorum adversus legitimos Reses, ct contra Praepositos nostros: quod Anabaptistae, Calviniani, oc alii Novatores, ipsique olim Donatistae, flant ausi: Nunquam vero Christus d
cuit, imitimos Reses, qui non sinἡ causa gladium portant, in ministri Dei sunt, peccare, dc iniquἡ facere, si veram fidem, quam ipsi favente Deo a lexi fuere, & fidei unitatem, sartam tectam in populis ubi de EccIesiae subjectis se vare, ac a ruina, ' divisione tueri velint, de salubribus in eum finem suppliciis temporalibus in refractarios utantur. Imis piis Resibus, de politicis Magistratibus hoc onus incumbere, cum recta ratio, tum sacrarum Literarum ex-
Augustinus de Itogati iis, de vexatiot mreticorum, sententia mutata ,scripsit, non immitςmeum, neque Protrum arguit. Hipponenses sipitas credenda est non si cto animo Schima e iurasse. Inter Catholicorum Idahammeianorum persecutiones quam magna disserentia. Sententia Augustini de diνinagratia non excIudit utilitatem paenarum in Hareticos perungces. Nullo Iure culpa 3 4 Pherepotio surastinus, culpam Donati iam asserentφm, ne mem cogensim esse ad bonum. Rogatistas, qui Schisma ab ipsis Donatistis fecerant, ab
loquens Augustinus in laudata Epist.93. p. 3. f. a.ait,iIIos quidem reliquis Donatistis videri mitiores , quod cum immanissimis Circumeellionum gregibus non saeviarent ι sed non ideo mitiorem inde ipsorum animum stendi posse. Saevise saeiatiarius; ego, inquit Augustinus,
muris auiseor. Immite ac inhumanum Pherepono vμ
333쪽
oine, quam praeseferrε solebat. enim, ait, noveras eorum animos i Anmnpotera eri,us ea animo aώ omni persecutione abhorresns Z Facit asebumibs persuadeo.EtAugus trium quippe affectu occoecatum,ideo tam futilibus rationibus usui niuisse pronuntiat. Sed illinam sibi siemper tam facita de alborum antiMis ben. persuaderet Phereponus ; neque enim adeo frequenter,ut vidimus,ct visuri sumus,Augustino Catholicis malediceret,ineptas tantummodo α virulentis
susipicionibus indulgens.Equidem quin mitius respondero potuerit Augustinus,inficias non eo.Quid enim dissimule mus Christianae caritatis loquelam in his casibus t Verum Augustinus ita tibi respondere fas licitumque putavit, ut Rogatistas moneret,ipsos non idcirco se a persecutione fa cienda alienos venditare posse, quod reipsa non facerent snam e ad faciendam vires deerant ierant enim Rogatistae numero tantum decem P dc eorum auctor Rogatus ason. tentionibus minime abstinuerat.Caeterum. vestigio subjicit Augustinuν, se mitem hunc animum in Rogatistis ponere ee credere velle. Sed ponamus, auit, vos esiam nosi ,et non valesis, . Hoc autem omittere Phereporius non debebat, si agere sincerius cum Augustino statuisset,quem ali qui mansuetum Virum ipse negare non potest.
Fatetur infraAngustinus,so olim in ea sententia fuisse,ut Haereticos nulla molestia temporali assiciendos arbitrar tur, sed aliam se postea mentem induisse,ex quo tum experimento tum rationes validissimae sibi nimiu persuaserant, non justam solum,sed utilem planε ac necessariam interdit esse hanc agendi rationem. Ad haec Pherepontis ait, Augustinum, uti norat ex Rhetoνica instiιunone Ia dicere pro remis
poribus tuod cause postulabant, ita etiam pro tempori bus sensisse; Etsi daremus , Augustinum ex institutione Rhetorica novisse in utramque partem dicere, non quod veritas,sed quod causae postularent: num illum excogitare
etiam aut credere possumus adeo excordem, S impium, ut eamdem servare consuetudinem vellet in tanti momenti rebiae,atque ubi de Religionis, ct Ecclesiae honore, A desua,ac aliorum aeterna salute agebatur Id suspicari id credere sinὲ ulla prorsus causa,atqtie ratione . cum inhumanum,tum iniquum esse tuis non intelligat ex ipsius Phere poni nuper allata sententia i Mutavit opinionem Augustiarius; at in exemplorum atque rationum victus. Id q otidie Prudentes,ct veritatis amantes faciunt, qui meliorum se ιentiam amplexi in ea consistunt . Ec consistendum sciunt,
334쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. II. 3os
ad leges divinas res pertinet. Attamen Phereponus hara subjicere non diri lcit: Quis dubitariquin Ecclesiaena a per cusione abhorruissent s.contrariam causam eo stis morammouisses ' Ego sane nulgo modo dubito , qui it m am Vanaealos vexa ab Arearis Dolesiae Afrisahae causam dicere o- νιν es, conirariis plane sinus esses argumentisine. Non solum
Phereponus ipse non dubitat, sed neminem alium dubitaturum esse ait,quinAugustinus tunc Proteum acturus suis set. Quo quid durius dici possiit, non facilε reperias Nos contra,oc Augustini sanctitate perspecta,&Ecclesiae Cath licae argumentis benε perpentis , neutiquam dubitamus, quin Augustinus praeititurus in ea sententia fuisset, quam hic post illum tuemur. Quod si Ecclesia Asticana a persecutione Haereticorum,sive,ut melius dicam,1 salutaribus reis mediis ac poenis in ipsos experiendis abhorruisset, non iis deo id factum fuisset, quoia illicita haec remedia Episcopi censuissent,sed quod opportunia atque utilia tum temporis minimε judicassent:quod contingere interdum potest. Augustinus veris, si ad tyrannidem usq; Vandalorum protraxisset vitam utique illorum damnasset,&confutasset rabiem in Catholicos, quia uti impia erat Vandalorum, de olim Paganorum domina , ita ipsorum rigor pro eadem doctrina propaganda iniustus erat. Catholicorum autem nunquam damnasset piam storitatem inΗaereticos,quip re in coelestis doctrinae,.sc sermanae Religionis praesidium adstitam, α magna moderatione exercitam. Augustinus in eadem Ep.3 3.Cap V.S.I .assirmat,Civita
ita fuisse detestatam , ut eidem nunquam immixta fulta crederetur. Sed nullam ei fidem habet Phereponus; Diu iacirmum enim putat, ut grandiores naια, or perspicacioris ingenii tomines a6eniores mtilia non fians a doctrina, qua eis τὸ inger
tur.Si Donatistas evidens iniustitia non divisisset ab Ecclesia Catholica; si item Ecclefiae huic non essent quae cert. illi sunto apud nullos Haereticos sunt) aperta veritatis sisna , si denique rigor solus 1 Catholicis adhibitus fuisset, non autem explicatae, atque inculcatae Donatistis ejurandi Schismatis manifestae rationes imb si rigor ipse icit moderatus,eo dumtaxat respexisset, ut invitis doctrinam C tholicam ingereret,ut nori ideo potius adhibitus fuisseti uecoriVerteret animos pervicacium ad auscultanda diligentius meliorem sanioremque doctrinam: Si, inquam, naee omnia in Donatistarum causa non praecessissent, parcere
335쪽
aliquo pacto possemus Phereponianae suspicioni , quanoquam rationibus destitutae. cuin haec omnia conveni,
ant in iligna causam, nimis aequum est credere, non ficιο, sed vero animo conversbs fuisse Hipponentium plero tinuti ct alios Donatistarum populos non paucos, quia S hues gustinus cominemorat Mitto alia in hanc rem arguta en-ra, quippe sola teste experienti res confici potest. Nostris quippe temporibus in Galliarum Regno idem fere conspeximus, quod sua aetate vidit Augustinus. Num aflirma, re Phereponus potςxit , immensum Calvinianorum numeriura ad fidem dc unionem Catholicam ibi conversiuiri,
inter quos ct grandiores natu , Q perspicacioris ingenii homines,c docti viri, imo Pastoresipii fuere , omnes a Catholicorum doctrina alieniores sectos , cum ipsam A amplexi fuerint, re const/nter adhuc tςneam in ex ita aliqui 1imulatum animum ad Catholicam Eccletara detulerint,negare nolo. Verum pIerosque scimus,ct conpςndimus, ex animo egisse,-apprtissim, novisse,qu niuim Haeresi α Schilinati adhaerentes , a veritate ct caritate *bes.sent: quod di Donatistarum plerisque ad eamdem Eccle, fiam conversis contigisse olim , fidenter nobis persu mus, i 4ugustinus Ali1quς xestantur. Caeterum Phereponus, Iasubique durum se nobis N beat, fatςtur, adolescentςs. oc Haereticorum filios Otholisis placitis ςducatos,sincerissimε Fidem Catholicam amis plecti. Non est hic exiguus salutgrium terrorum frustus, sed adhuc idem Cen x contendi , Sehi as nem imponsaxationibus nona linique atque inhumaneposse. Qu ibus rationibus hoc ille contendat, ignotume nobis , nam quas hacteiam deprompsit in Augiistinum, nihil solidi hanem deseprehendimus; i contrisolidissimae adhuc vigent, quas Augustinus attulit,qu sque Phe ponus aut infelicitςx insectatus est, aut attingere ausus, ut puto, non est. Attamen haec fori sis,quae subjicit, itionum loco Censori fuerunt. Inquit enim arsibus non meia Sch in exsterιs eia auΦimperista orium, sed, omnem veritatis cognitsonem semini liques metitsus Africa exeavo, in qua M ammedanorum furor em tinxit .lgio ReΓgionem Chrseianam, similibus artibus,is, quibuν usum fueras olimSobi a Donaι arum. Igisur , tandem concludit, non eraι, quod de eveniugloriareιur Augustini , qui
omnium vexat nampar est. Si Augustini Epistolam iwrum legisset, aut studiosius sieme legisset Phereponus, intesimmiset , Augustinum nequaquam dς illo eventu gloriari,
quanquam citholicis futurum xswx Mudio , pol populosi amplo
336쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. II.
amplecti, ad uni ratem fidei, atoue ad veram Eccletam re versos. Id ille reis i , ut cauram tantummodo prodat. quare ab antiqua sua sententia ipse discesserit. Νςmpe vesrebatur olim, ne Legum terror ex apertis Haereticis sidio Catholicos faceret ς quam tamen suspicionem deinde sin. stuIit experientia ipsa. Quod reliquum ςst, etsi iniustae vexationes c ita Deo propter hominum scelera permittente parem cum iustis essectum sortiantur c quo tamen eventu carii Ere tot Paganorum nevissimi conatus in Christianam gentem,) nihilominus animadvertere debemus, nonnisi temerὸ comparari hac in re potuisse Catholicos eum Mu hammedanis. Orthodoxi ac legitimi Imperatores in populos sibi oc Ecelesiae subjectos . sed pervicaces, ct per δε-
pertam iniquitatem ab eadem Ecclesia vera sejunctos,poe nas moderatas constituebant , ut iterum ad ovile Christi perditas oves revocarent , neque prius errantes revocarent,q uam erudiissent, eis tre errorem pristinum manifestum fecissent. Multam medani contr4 in solo terrore, α vi acinacis, ratione omni reposita, sin ε ullo dominationis legitimae iure, finε bona causa, populos alienos in antiqua
Religione stantes,ad novam amplectendam coegere,qu/m Catholicae pr.eferendam nemo liber,ct ingenio valens pera
'adere sibi possit. Ruid hic simile sit, non video , ct ne
ipse quidem Phereponiis Videat, utpote qui neque dissile tur, Donatistas iniquo titulo secessionςm olim a Catholi. eis fecisse, neque dissileri potest , foliam esse rit absurdam Mul ammedanortim fidςm atque Levitiam. Etiamsi ergo iisdem artibus cum Catholici tum Muhammedani usi fuissent, dc par utrinqtie fuisset eventus, quia tamen ius Imiaximum, dc justa cauca, recta doctrina Christianis jmps
ratoribus erant , haec autem Muhammedanis deerant Mnefas prostab erat Pherepono , risorem pro custoclia unaritatis adhibitum eum rigore pro impietate propagand usurpato conferre. Ut toties Atiaustinus ostendit, imino, ut quotidie nobis ciernentibus umvenit. cum boni , tilias
mali persecutionem faciunt; sed iustε illi, iniquε isti; lli
odio, sive errore incitati ; isti caritate. ει vexitate ducti . operesserint ergo Donatistas Catholici , Catholico Munamimedani ; Justitia nihilominus semper faciet, uxillos laudemus; injustitia, ut istos damnemus. Denique dissimulare quidem possismus , disi Muhammedanos sita milibus artibus usot ad extinguendam in Africa Religio nem Christi, ac usi catholici fuerint ad auferendum Donatistarum Sςhisim : quod cera nunquam ost*ndetur s
337쪽
sed absolvere planὶ nequimin Phereponum sinε ulla ratione contendentem, per hujusmodi vexationes non solum Schisina, sed Δ: omnem veritatis cognitionem tolli. Id jure de Multam medanis artibus, TurcIca crudelitate canatur ; immerito oc falso de Catholicis ; sicuti ex ipsa Donatistarum Historia liquet. A Catholicorum parte evidens veritas stabat. Ninil intentatum Catholici relinquebant, quo illam pertinacibus persuaderent; eis collineabae Romanarum Legum terror, ut se Donatistie edoceri paterentur eamdem; oc plerique edocti, insaniam praeteritam ex animo detestabantur, errore veteri perspecto , α novaveritate imbuti Quid hic simile cum coeca seritate ac impietate Turcarum t oc quis dicere audeat, in hisce cai1bus
atq; conditionibus veritatis cognitionem tolli, cum contrarium evidenter curetur' , Infra nequit capere Phereponus, quomodo ita ratiocinari posset Augustinus,qui credebaι homines ad Deum ui ais, id interna, ct esentis As concedenda converet , ct ad vitam aeter nam adduci. Quiaeenim, inqui t, magis ri nam agratia divina, quam mulcta, exilia , atquealiasupplicia 3 At nos respondemus, utique figem non ex meritis , sed ex gratia venire,
Sed cum ipsa Fides ita sit Dei donum, ut actus etiam sit liberi arbitrii, ct omnes iubeamur beiis sentire, ct recte agere e propterea homines cuncti, ad benὶ sentiendum, αἰ recth agendum solicitandi sunt. Consilia, praecepta, leges, praedicatio Evangelii, ct variae convincendi, ac hortandi rationes in hunc ipsum finem adhibentur. Correptio autem, quae ut habetur Proverb. 29. tribui vienιiam, modo
inferre, modo conservare potest donum Fiaei, dc prodesse hominibus. Quare non soIum laudanda, sed etiam gratiae divinae instrumentum dicenda est. Neque Vero nos, quia gratia Dei non sine tamen libero arbitrio probos homines facit, a bonis operibus abstinere debemus, aut cecsare ab urgendis ad bona opera caeteris fratribus. Neque item Apostolica Gratiae Doctrina obstare debet , quominus injiistos, impudicos, de blasphemantes Deum, legitimi Judices ad justi , pudich ι pih vivendum salutaribus
poenis impellant. Nos, quod nostrum est, faciamus ; gratia, quod suum est, faciet. Sed si ista non capit Phereponus, multo minus capere ego nescio , cur ipse loqui his verbis pergat : Uuis dicere rastineat, qui modὸ pudore aliquo
ι Ea ur, nec omnem Neluienas reverentiam exueris, irritam si
ne esse merbi diisui praedicationem, neo gratiam divinam cum ea
338쪽
3N RELIGIONIS NE UTIO. Lib. II. Ior
pherem s. Non Augustinus , non Catholici unquatri
sensere, .nritam plane esse verbi divini praedicationem , nili iulam persecutio comitetur. Iminorios assirmanritS Eva
gelii potissimana praedicatiom Deiam conjungere suani Eratiam, suisque gratuitis donis reserare per illam aditum consuescere. Sed negari non potest, quin irritus quoque interdum sit praedicationis istius effinus, vel quodattentum animum ad illam homines non adhibeant, vel qubdPervicaciam ct coecitatem suci veritatis, S puIsanti gratiae opponantia Atque utinam Judaei, Multammedis sectatoia ros, Gentiles, ct tot Haeretici, huius calamitatis fidem no 'bis non facerent. Ergo ut ejusmodi pertinacia S ccecitas
amoveantur, atque ut animum in praedicationem veritatis solertius homines intendant, rigor 6c moderata severitas interponuntur interdum a legitimis Regibus sive Ma gistratibus, non sine ingenti imarum fructu. Qua in re, Mi patet, non statuunt Catholici vim animorum emolliem dorum in vexationibus adhibitis, sed in gratiae divinae eLficacia, quae his modis tum utitur, ut de pertinacibus ii minibus, incuriosis , dc nolentibus , attentos ad verba divina, ac volentes faciat. Neque verb unquam a salutaribus hisce poenis Catholici disiungunt praedicationem Evangelicae veritatis, sed potius adeas tantummodocon .figiunt, ut ista praedicatio studiosius auribus accipiatur, in in mentem stilat.
. od Augustini Epistolam centesimam quintam Pherep
tius notat, Augustinum nimio affectu occaecatum, in infalsum fuisse, qitod Donaxistia, indulgentiam suae factioni
ab Honorio Imperatore concessam dictantibus, menda.
cium exprobrarii Nam, inquit Phere uus, eo tempora ut1h cuneilio Carthagine bam. Kal. Jul Anni t o. --bito constat, Iibertas tam omnibus fuerat cujusvis Rex ligionis sequendae , ideoque non mentiebantur λhati stae. Letares autem suos Censor adire jubet Augustini vitam ab erudito Benedictino proximὲ praeteritis annis
incubratam Lib. 6. Cap. 7. f. Σ.ut Augustini errorem fistius intestigant. Nos Auctorem vitae Augustinianae adii mus,&utique inde ediscimus, aliquando ab Honorio Au jgustino per dolum expressam ct revera promulgatam minse Legem Haereticis faventem , quam non dubitamus , quin Donatistae etiam in sui favorem interpretarentur. Verum Donatistas ab antiquis Legibus libiurare animus Honorio non fuit , Epistola vero memorata Augustini
339쪽
vitae eiusdem) scripta fuit, antea quam reapse libertatem cujuslibet Religionis colendae concessissetΗonorius,quanquam Donatistae famam jam concessis evulgarent. re intelligat Lector, quanta huic Cen ri habenda sit fides. Presbyterum quemdam Donatum, E factione item Donati,existimantem, ct identidem repetentem, neminem coin enaeum esse ad bonum , Augustinus ita alloquitur in Ep. 373. alias ao8. r. Alienae,quid estolus diserit: Qui Discopastum desidera bonum opus concupίficit. Εν tamen ιam muδε - Ε-μ opatum siuseipiant, senentur invis., per cuntur, incla ntur, custodiunιur,satiuntur tanta, qua notans, donec iis aseis volunt ssUripienaei operis boni. Phereponus pag. 98. Animadv. primis di Sellem se praebere videtur ad credendum, milie mmcas accipere, cum antea nosios. Scilicet nihil ille veretur in suspicionem adducere omnia, ct ubicumque elim incessit ipsi Augustino abrogare fidem. Et sanδ miror, hominem ilIum adhue ignorare, vetari nos ab aequitate ct caritate maIε sentire, immo non bene sentire de aliis sinὸ potenti ratione. Ut enim hominis improbi est , neminem alium credere veIIe probum; ita imperiti est negare, quod nune ipsa testatur experientia, ct multo magis Augustini tempore testabatur. Numquid enim ille tam hebes, aut impudens fuerit , ut rem veluti vulgarem, ct Donatistis compertissimam narraret , quae multis jam non constaret exemplisi Immo complura antiquitatis monumenta, quae hic innuere supervacaneum puto , hoc idem adhuc diIucide testantur. Deinde Phereponus ita disserit: SiaquHia
cogunιur, puιμι etiam iratui cepatum esse opus bonum ρ, nes eum refugiuus, qMasmalum quippiam, Fed ιantum, quos e. oneri remuerendo impares sejud cena. - Denatista malum per se esse MDeoaeis uere, quamvis ea in re errarent, μιabano id, quo iacere cegeIan ur ; nec vexationibus aliter ursensirem ad uti pe-serant. Detecto hoc Augustini paralogi sino, res postebat, ut aliquo documento Lectores suos Phereponus dimitteret. Inquit igitur : Baque nihil adrem hos exemptam facis, nec an betur ab Audistino , nisi more eorum Rhoιerum, quia fatis est venerei mamen miai dinis umbra, αι Hirecte rasere... nari videantur ; cujusmodi hominitas u missa uerunν per muia saecula Christianae Ecclesiae , se praesertim iEoaevo. Θιan--m esset eos , qui sablicὸ causam Melesarumsuscipiuna, ua Aissa, Dia mea Rhesorica severior. eperam dare , ne ιυρ irimata, ad inanes phaleras plebeculae venἀιarens. Et nos
optamus, Ecclesiasticos non selum viros , sede onmem
340쪽
i IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib II. Ios
ueritatis cultorem , Dialecticae ac Rhetoricae severiori inultum studercut a sophi alis ac inanibus phaleris abstinere discandi Sed itidem optamus, ut Critici viri non minus Madestiae,quam Logicae,studeant, atque ii petulantia tempnent; neque generali censura quemquam, veluti indoerum, sophistam, ac levissimarum mercium propolam, traducant, quod ipsum aliquando errasse deprehenderint. Praeterea optamus, ut magnos viros iam functos
humanis rebus si quando emendandos suscipiunt quod ceria per nos licet,) sinε supercilio, sinε malignitate emerse
tenter insultent ingeniis tam benε de re literaria, oc de V ritate, Et de Religione alioqui meritis 3 immo non prius quempiam ex iis carpant, quam tibi satis eonstet illorum error. An ab aequissimis hisce honestiisque legibus Pher ponus quidquam discesserit , jam puto Lectores sobrios atque honestos ante me dudum intellexisse. Sed hic vix ille serendus, quod tam universali sententia percellat Amgustini Deculum, quo floruεre tot illum es, magnique nominis, ac ingenii Scriptores. Multo minus ferendus, qui nobis exhibere audet Augustinum Logicae studiis perfunctoriὲ excultum, quando vix alium inter veteres offendere possumus , qui acutiori mente, ct meliori Dialecticea ui, cum res poscebat, veritatem investigarit, defenderit, ct Sophismata caverit. Nam quod & apud illum parat gismus quandoque occurrere aliquis possit, non ingenio, non voluntati, non Logicae neglectui tribuendum id est, sed hominum conditioni miserae, cui nullus propterea inissultare sibi licitum putat, nisi qui se hominem esse fuerit
Sed quid, si ne hie quidem Augustinus contra Logieam
peccarit, ubi tanquam in opportuno loco ipsum ad Logi- eam addiscendam amandare videtur Phereponus Quid si Logicae se minus gnarum, ne dicam Sophistam , hic se Phereponus prodiderit , ubi sophis na Augustini sibi redarguendum putat i Periculum faciamus. Quid ajebae
Donatus ille Donati sectator Neminem segendum esse asbonum. Deum dedisse homini liberum arbiιrium; ideo non debere o hominem nec bonum. Hoc ex Augustini Epistola nuper
laudata distimus. Quid Catholicus ad haec respondere debuit Num ostendere, Donatimirum Schisma esse malum, Unitatem Fidei ct Ecclesiae Catholicae bonum esset Id fecisset inopportunE. Neque enim poscebat Presbytor