장음표시 사용
431쪽
tatu nihil rationi perniciosam fui am fuisse putamus. Quamobrem inania planε sunt, quae postea Phereponiis congerit, it1 scribens pag. 326. salem operta vere Aebuisseti Augustinusὶ appeιisum tabi grasi seccatum esse; nec primus e
da dicere debuit Ausustinus,quia nusquam, nisi in Phere- pono cerebro,dari ianu ullo voluptatis appetitia dc sine uiala desectatione sensuum innocentes bomines prolem fuisset seminaturos de nunquam docuit libidinem ipsa n propri4 Peceatum esse,ni si eidem contra Legis edicta obediatur. Et nairor,qui toties Pher onus comparationem instituat imter pecudes ac anima Ita ratione praedita, aeque consideret. multa esse homini quidem de brutis columa , quae tamen in brutis, quippe ratione destitutis, laudoiada sint , aut saltem non vitisseraridata hominibus autem ratiωne utent, bus ct foeda unt,ct vitiiperanda,ec rationali creatura prodisus indigna , Aliua enim est arietis Θ ataud Publii Africani bo.. um,oIim Cicero riebat. iad minus tolerandis declamaticinibus, haec de Augustino scribere pergit nuperus Censor et Postquam Deum puri alium describt,ac sequamque a Scriptu,
nam Deum Augustimus describit alium,ac est ubinam, Et qualem naturae vim infert ' Et quaenam sunt obscura illa ripturarum loca, quibus abutitur, ut coelum textamque misceat ' Sed haec ut sine magno labore interseruntur . confidentissimo homine illo, ita a nobis nullo labore no.
Ab eodem fonte veniunt subsequentes Censoris notae ad Cap.14 Lib. i 4.de Civ.Dei. Augustinus, inquit me, turpiaeemmenta Ho nobis propinat , dumtaaaι us rasionem reddas re. , qua nec fuit, neo eris; nimirum nerasionis literarum in ιuin trecentia sin eo trimi parentespersevera ear ιέ, quidem quia M. tuli peccatum ἐκ esse,quedines nasura omnium animalium clusquam damnatur, si modo ἐπι leges con eaιurin mirum cupia νatem conuuii,s quam puberωιis annos aιιueruus. Nihil horum sensit Auguvinus, imo oppositum sensit, eique talia absurda unus pro sua liberalitate assingit Phereponus. Neque enim cupiditatem conjugii unquam Libidinem Au-
432쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. m. 39 fuit ipsi, de planε diversissima carnalis libidinis idea. Imo
vidimus, ne turpem quidem libidinis contra nutum voluntatis membra moventem,-adversus spiritum Pugnantem, Verum S proprium peccatum ab Augustinoeenseri,nisi cum voluntas se abripi sinit ad consentiendum illicitis. Pelagianis ergo oculis, ct e ulcerato animo, ct apud Calvinianos tantum Interpretes , Libros Augustini Phereponus legisse videtur. Sed ut istam denique controversiam expediamus, de uisberius constet, qu1m contra omnem rationem hic figustino Phereponus insultetr dicimus, verum quidem esse,
humanam mentem atque rationem ex constitutione natu
rae habere non posse; neque debere semper ad nutum si dium obedientes corporis vires,motus, humores, somnum.
appetitus, dc alia,quae ad vegetabilem ct animalem, S mechanicam membrorum oeconomiam pertinent. Naturaliter etiam accidit, ut caro sua munia exercens, ct in delectationes sibi congruas tendens, adversus spiritum concupineat, ct ingratos ac perniciosos tum animae , tum rationi motus eliciae. Poterat Sistud contingere in statu naturae purae, non ex culpa sapientissimi atque optimi Creatoris, sed ex elementorum compagedo discordia, atque ex ipsius naturae creatae desectu. At certum est nobis, aliter i nsti tutam fuisse a Deo naturam primi hominis hoc est, peculiari divinae gratiae praerogativa, si supranaturali freno ita contemperatam atque nrmatam, ut non sineretur caro quid-
qiram pugnare, neque doloribus neque pravis assectibus,aci versus mentem atque rationem , cum anima pariter Reorpus mirabili tunc fruerentur tranquillitate, atque ha
monia,Peccavere primi parentes.Tunc sublatum filii illud ecelestis gratiae frenum,tunc desiit peculiare illud muneris divini praesidium. Qilare in homine suis cum naturalibus relicto suapte natura emersere tot illi defectus vitia,& pravi appetitus tum corporis, tum animae, quae ab omnibus Adami posteris sentivtur adhuc,&graviora fiunt,quando
ad originale peccatum actualia etiam crimina accedunt. Itaq; per nos etiam sceat Pherepono, tum famem, sitim, cs: libidinem,tum alios corporis motus mechanicos,nunc naturae humanae ct spiritui plerumque graves ac infestos,appellare sub ea ratione defectus naturites hominis. quia ab . ipsa hominis natura sibi relicta,& nor a Deo creata procedunt.Liceat,inquam,ipsi duminodo is quoque fateatur, aliter ε divinis manibus innocentis hominis naturam exiis se, hoc est, invidenda folicitate corporis praeditam, sc forti rationis imperio in inferiorem appetitum donatam ; tot
433쪽
vein corporis aerumnas , ct pravos ac effrenes animorum laffectus,quibus obnoxii nunc sumus, a primi hominis inobedientia fluxisse, de esse peccati illius poenam atque adedi
sub hac ratione dicendos non esse naturales numanae naturae defectus. Haec Augustini smientia est, haec sententia veracis Ecclesiae. Cum ergo dieit Augustinus. turbidum libidinis aestum
nunc humanae naturae communem cum brutis . abfututum filisse astatu originalis Justitiae primorum parentum, hist eos de tanta loci ct naturae beatitate deiecisset divini praecepti violatio: quid quaeso dicit,quod non facilliniUna
Deo S ejus bonitati eonvenientissimum fuerit facere , a sanaturae humanae contingere, Deo. volente, non potuerat Deum autem ot hoc revera voluisse,ct reapse fecisse,nemo nisi elagiana vertigine praeoccupatus nod perspiciat aper tissimh scriptum in sacris Litteris. Ex huniorum pugna , occorruptione, atque ex mechanicis legibus nunc exanima omnium hominum solvitur corpus, quam dissolutionem moriam appelIamus. Et tamen nisi vetitum comedisset pcimum, mortem primus parens nullam sensisset, uti Deus Gen. 2. I7. pollicitus suerat, atque adeo nullus h toti liis inoechanicis motibus,hoc est,morbis,e t periculis,quae ho-nainem ad mortem compellunt, tunc futurus erit. Motu quoque inoechanico, oe natura corporis ita ferente, nune parientes mulieres gravi dolore torquemur. At innocens Eva nihil tale sensisset. Ex naturali etiam terrarum ingenici nunc tribuli cuspinae emergunt; homines vero in sudore vultu ui vesci pane coguntur. quae tamen omnia ab innineentis naturae statu abfuttira fuisse dedicimus Gen. Cap. 3. si tot ergo praerogativis primorum paretum corporaleianvitam donavit Deus: quanth n ajoribus eorum vitam lpiritalem, hoc est animam,ditasse credendus est,ut nempὸ rationi prorsus obtemperaret,is: subjecta esset caro nullumq; motum ederet,quo tranquillitas sanitas rationis Mantisino illo tempore laederetur ξ Et ad ipsam libidinem fomdam quod attinet, euius effrenem impetum . dc Voluntati obluctantem,ct rationi rebellem, nunc nemo non sentit, cujus neminem honesta discernentem non pudet tind non piget,nonne satis apertὲ innuunt divinaeLitterae ipsa quo q; caruisse primos parentes , quando nullus eos nuditatis pudor ante peecatu urgebat; post peccatu vero ita invasit,
ut illico inhonesta corporis membra quq etiam epitheto verenda Apostolus ipse distinguit in I.ad cor.XII.)femora
libus operuerint Haec serio perpendet Lege itide, quae Au-
434쪽
gustinus non uno in loco de hac re luculentissimε conseri opsit, ct potissimum Lib. a. Cap. ι o. de Nus. ct Con p. de contra Julian. Lib. 3. 4. .i de Civ Dei Lib. 34. 42contra duas Epistolas PeIagianorum. Tum vero palam fiet, ranis tum abesse, ut Augustini oc Catholicorum sententia ullam naturae vim inferat, ut qui inter Christianos secus sentiat, α seqtii hie velit sive Pelagianos, sive Phereponum, atque Socinum anifestam vim auctoritati divinarum Scriptu . rarum inferre deprehendatur. '
phereponus Pelagii patronus visivi Catholici propter Irim nutum Pelagium perperam injustitia accisati. Liberum arbι rium revera a Pelagianis inflatum. De qua gratia Dei dijutaretur isiter Catholicos atque Pelagium. Post Augustinum non adoptara in Ecclesia Catholica Pelagii opiniones. Consiectaria quadam dura a Pelagianis, ct a Pher Ono objecta, minime admissa in Augustiniana Sententia de Gratia o libero Arbitrio. Quam gratiam negaret pelagius. Asriιani patres a Semipelagiant i nota liberati , ct equitas ineorum judiciis contra pelagium ac Calolium minime desiderata.
JAin pelagii patrocinium , uti hactenus vidimus , aperta
fronte Phereponus suscepit. Cum autem pugnam pro deplorato Haeresiarcha multis aliis in locis, ct acrius etiam quam antea, instaurare non erubescat, res poscit, ut coni,nuata serie orationis perpendamus, quidquid ille profert in Pelagianae Haeresis tutelam. Epistola inter Augustinianas r s. olim 9o. data est ad Innocentium I pontiscem Maximum a Patribus Carthaginensis Concilii habiti A.C.
i 6. contra Pelagianos. Multa adversus illam eommentatur Phereporius, odio non minus in Augustinum, quam in Ecclesiae Catholicae doctrinam.Quod tamen antequam fm.ciat, veritus nequisquam castiorem um calumnietur , Lecto, res praemonendos censet, inuisa esse, quaesibi in Actrina μυ-gii, onsiq; sequacium migrobentur induve samos tamen ejus non
ita sese gessisse, ac ratiocinatos est qui a se possint etiam per
435쪽
3 4 . DE INGENIORUM MODERATIONE
omnia probari. Amo candidam hominis confessionem,sed adeo tu evem d. obscuram iri re tanta non laudo.Vereor si-2 iidem,ut apud attentos ctores candore hujusmodi suo uere ulla ex parte possit suspicionem Pelagianismi alia ebibiti, quem tamen ille amovere se posse fortasse eerisule magnificis hisce praemissis vocibus Certum est,cum Pelasio consentire prorsusPserepor um in inliciando origi AHMaDkin Padolapsi i necessitate,& foedae libidinis origine neganda,in notionibus gratiae homini ad aeternam tam tem necessariae, in liberi arbitrii viribus extollendis, in ceconomia Praedestinationis, alii' horum dogmatum coriis sectariis. Quaenam tandem restant, de quaenam adhuc esse possitnt multa illa,quae in Pelagio Phereponus se improb re fatetur,qua.do praecipua in eo probat,propter quae per tinacem Haereticum illum Ecclesia Catholica execrata est, atque damnavit ' Quem ergo fructum ex hac sua admodum ingeniosa animorum praeoccupatione Phereportus exspectet,non video, nisi ut persuadeat, se tantummodo in Pelagianis alia multa damnare , quae ipsi concorditer cum Catholicis credebant. Sed his dimissis, audiamus novam Pelagii Apologiam, immo totius Christiani orbis accusationem gravissimam. Damnadius quia mil est , inquit Phereponus, pag. I7.
conviciis exagitatus ab omnἡbus, etiam quibus eu- dogmaιa uno sta eranι , ex quo est ab Africanis uisoppis latramaius ι se nuda bonumem damnatio e cerepotes, us quia verum fuis,falsum ι, Θ vice versa nusiae bo nam laudes ex errore verita em esunt.
Posteaquam abunde a tot Catholicis Scriptoribus , ct in hoc etiam Libro, demonstratum est, quantum ab erroris pericuIo absit vera Christi Ecelesia, live in probandis, sive in immobandis dogmatibus ad fidem sanctissimam spectantibus: non est, quod nos laboremus in ostendendo , supervacaneum esse ad Pelagii defensionem postre.
mum hocce Phereponi axioma. Addit r Praeterea notam est, .u magnis coetibus res magnis arictibus alijudicari. Equidem
id notum fateor, sed illud aequὲ notum est nobis, in Epistoporum Catholicorum coetibus, rith institutis , atque peractis, divinum adesse Spiritum, ejusque interno assiatu fieri, ne sacri Pastores pravis affectibus in trans ersum activeritatem Christianae Doctrinae dissimulent, aut perdant. Neotareotis di eisi, pergit seribere Censor , faciusuis veram a false secernere omnis,uae istis Africanis Leisiostis, quorum nonnulB ne ruere quidem fuisse dicunmr in collat. Carthag. C. ys ordia λω,μαιεν dioena a struem,pro moario istiuae
436쪽
aeis, quia minuum hal eri , mn video. En qui situm eandorem exprimat Pheremnus, prodens quo loco habeat ipse tot doctissimos, illustres Augustiniani aevi Patres , inter quos ipsi Augustino primas concedere iniquum non fuerit. Quod cum facit confidentissimus homo , necesse profecto st, ut se non judicio minus, quam eruditione praeponat innumeris aliis ceIeberrimis tot iubsequentium saeculo. rum Theologis, a quibus cum Agustinus,tum Augustinia. ni aevi Patres, lammo in honore habiti fiant,oc eximiis lamdibus ornati. Africanis illis Epistopis facith fuisse verumi falso disternere in Pelagii causa dissicili, senserunt,ct senistiunt Catholici omnes , neque Phereponus ulla ratione contrarium suadet. Et quid ad causam Pelagii, si unus aut alter Episcopus in causa Donati ne scribendi quidem peri. tus fuisset,quod tamen contigisse non aio ' Sicuti norunt, qui vel levitur Collationem Carthaginensem perspectam habent, res postebat, ut vel minus docti Episcopi tune ad. essent numerum Dicturi. In causa Pelagii aliter alum est. Non omnium ccinus fuit, sed eruditiorum s ct siquidem docti simul atque indocti convenissent, praesto omnibus fuisset ex Christi promissis Spiritus veritatis, ne errarent. Praeterquam, quod ubi de Traditione colligenda res est,
vel ipsum vulgus , nedum Piscopi, facilὲ doctrinam v
ram assequi ct exponere possunt. Et profectis neque Episcopi Catholici,neque ipse populus tunc ignorabat,an om- nes homines in Adamo peccassent,an parvulorum Baptin, mus necessarius foret , quanam Christi gratia indigerent homines ad salutaria opera ςxercenda, atque alia e- , iusmodi in controversiam a Pelagio adducta. Phereponus autem post haee iubjiciens r Non direrem hao, nisi isderem,
i ei, nihil aliud dicit, quam quod quotidie dolor Secretias eorum dicit, qui in aliqua causa mstissimi damnati mise.
Innumeris rationibus, quae adhuc prostant, pugnatum est, i ii Catholicis adversus Pelagianos. Nisi externos oculos clausit Phereponus, ne illas legeret, certἡ clausit internos, ne intelligeret Sed ipsiim audiamus in aliquas ex his Ca-ὶ tholicorum rationibus pro suo instituto atque odio de.
De Coelestio ae Ρelagio haee in laudata ad Innocentium I. Papam Epistola Synodica scribunt Carthaginenses Patres r Id aguns isti Ramnasiluus mouιatioribus suas, us non inex. πήρ , sed totius in superbiam M. Megam araia Mo
437쪽
Christianisumus. Se non capere inquit Phereponus pag. 1 ι . qui Pelagius S Coelestius in superbiam extollerent liberum arbitrium, quando fatebantur Deum humanae natu. rar,omniumque eius facultatum Creatorem,adeo ut ei debeant homines quidquid habent boni, ct ab eo quali ab
omnium rerum Domino pendeant; de quando affirma.. bane,Deum ignoscere voluisse hominibus peccatoribus,re aeternam vitam largiri, si modo Evangelio parerent, misso
voearet, miraculis etiam additis, quibus fidem tibi vel apud pertinaces saceret. En quim jejunε, quam caute de Servatore nostro Phereponus hic , hcδt ex sententia Pelagianorum, loquatur. Nullum aliud Christi ministerium memorat, quam Angeli, seu Nuntii, S: Prophetae, in id i
se hie sentiat,neseio. Certh Pelagianos de Christo long. niagnificentius seniisse nos facilε ostendere possumus; sed
pergamus. Deinde ait, Pelagium confessum fuisse intemnum etiam auxilium a Deo hominibus suppeditari, quo eorum animos illustret; ct regenerationem per Bapti nium dari; atque a libero arbitrio pendere,ur possit recthuti, aut abuti tot divinis beneficiis. Tandem his verbis
orationem suam concludit: Migiisur, ex retentia fleti euιν Deo grauas agum homines , sedaten cur sibi placeans aspio a M. Afrὸcanae , aut Punica metorica exaggeratio Λιι , tam iactum auistium inscrilegam siperbiam exui me dictus
At nos respondemus, non punicae Rhetoricae exaggerationem mille illa vocabula,sed quidemPhereponianae et quentiae flosculos esse ista dicteria, atque hic Phereponus satis prodere aut ignorantiam non mediocrem, aut nimis turbidos asseditiq. Utique multa givinarum gratiarum genera Pelagius illiusque gregarii agnoscebant,e que magna verborum pompa extollebant , quo imperitis persuader tue, se quoque fateri, nos omnem bonum Deo optimo ejusque gratiae debere. Et istas gratias Augustinus caeterique Cainolici agnoscebant ; immo effecθre ipsitis Augustini ct catholicorum voces, ut Pelagius nullam primo aliam gratiam confessus , quam naturam libero arbitrio praeditam, sensim ct istas fateretur. Sed non hic i1ta erat coriteoverna inter Catholicos, atque Pelagium. Aliamvratiam in primis necessariam, aliud illudque praestantis fimum super omnia Donum, de Adiutorium Dei, poscebant
438쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. ΠI. ἔς
bane Catholici, ut confiteretur Pelagius, nempst fratiam illam , quam naturae viribus in nobis essicere non possitianaus ; gratam,quae in hominum etiam voluntates efficaciis ter influit gratiam,quae intacta libertate voluntatis potestae solot de nolentibus volentes, ct de inutiliter volentibus utiliter volentes facere, quae liberi arbitrii vires nimium infirmas reficit, ct caritatem Dei dissundit in cordibus nostris per Spiritum strictum, qui datus est nobis, sisε qua liberum hominis arbitrium nullum optat, nullum incipit , 'nullum perficit opus bonum , ad salutem aeteri gm pertiisnens, quae demum in nobis, ct nobiscum operatur, quaeis cumque veram rationem haboni placendi ipsius gratiae
auctori ac dispensatori Deo per Iesum Christum Dominum nostrum. Externae dumtaxat gratiae, exteriora tantatummodo auxilia erant, quae Pelagius commςndabat; αsiquidem internam etiam intelledrus humani illuminationem a Deo fieri is concedebat , certε nullium aliud inte num Dei auxilium fatebatur. Illa autem indoctrinas in lege, in miraculis, in suasionibus, in terroribus , aliis uehujusmodi, constituta auxilia, ostendunt solum homini, quid faci dum sit, quid cavendum; non etiam voluntati ad malu'ronae, debilitato post primi parentis catum hominis arbitrio vires praebent, ut salutarς bonum reipsa velit, dc faciat , malumque detestetur, ac fugiat. Oportet ergo aliam fateri gratiam, quae erigat, ct adjuvet iacentem infirmimque mortalium voluntatem , ςam viis delicet inflammando, eique paritatem inspirando, ut quae per legem atq; doctrinam facienda, aut vitanda novimus,
per eius interiorem opem exequamur. Hanc auxem gratiam nunquam adducti fuεre Pelagia ni,ut homini confiterentur necessistam. Nunc ergo LPhe pono petimus,an benὲ animadvert rit , de quali gratia inter Catholisos ac P lagianos quaestio verteretur. Mod si animadvertit, cur hic tam caul. di mulavit Nimirum post commemorata tot exteriorum Matiarum genera , quae Pelagius agnoscebat, si commemorata quoque fuisset vera Christi gratia , quam inficiabantur Pelagiani , continuo intellexissent vel imperiti , quam insulsum foret illud in Punicam Rhetori eam stomma, ct quam inepse exaggeratio appellaretur facta a Patriis bus Africanis sacrilegae superbior mentio. Nam qui auditi contendere Catholicos adversus Pelagium, nihil post Α-dami lapsum per se valere liberum hominis arbitrium adsilutaria opera klutariter exercenda, ipsumque indigere.
439쪽
interno Dei adiutorio, quod voluntati virtutem inspiret, defectumque suppleat naturalis facultatis ; qui, inquam, hoc audit, non intelligere extemplo nequit, redi. Catholicos etiam assirmare, liberum arbitrium a Pelagio in Mori. lega Uerbiam extet. Si enim verum est, quod Catholici ex manifesta divinarum Scripturarum, legitimae Traditionis auctoritate, verillimum esse demonstrant, nempe ab hac peculiari, interna, ct efficaci gratia cum libero Asbitrio conjuncta, non autem a solius liberi Arbitrii de naturae viribus, aut meritis, iustificationem, caritatem , ataque omnia opera bona , virtutesque veras emanare rPelagium vero contra sentire : non est Rhetoricus
color , non est exaggeratio , sed naturalis Catholiacorum deductio, assirmare, a Pelagio liberum Arbitrium extolli in superbiam, eamque sacrilegam, quia adversus
sed inquit Phereeonus, commemoratis tot divinis gratiis, quas Pelagius libenter fatebatur : est ex Pelagii δε-
as plaudam. Jam obsoleta , iam millies protrita est ab Λugustino hujusmodi argumentatio. Eadem ingemin bat Pelagius , eadem Julianus. Augustinus autem o- stendebat, ne sic quidem veram Dei gratiam illos fateri. quam tamen impietate nemo negare potest: ι nequa aliud ab ipsis laudari, quam legem, atque doctrinam , ιχ extrinsGa praesidia sub tam speciosis gratiarum vocabulis; α inflari per eos liberum Arbitrium, quando ejus viribus id tribuebant, quod gratiae ab iis negatae tribuendum esse divinae Literae clamant. Auda, quid ille Juliano respo
deat Lib. 3. Cap. 3o6. op. Imp. Iam mvisa ἀris , qu3b-mν adjuvas Deus, ἐκ est , praecipiendo, benedicenaeo , Mancti e Mo , coercendo, provocando , istaminanis.ω non disis cari rem rinari eum dicM Joannes Apostol- : Caritas ex Deo est. Uisae irem dicis: Ecce qualem caritatem dedit nobis Pater ut filii Dei vocemur,ct simus Asa caritare,quae coraea humano Spiriis, non Πιου dastir, etiamtotestas ista insem ιαν, de qua idem. eix Evangeli uo : Dedit eis, ini isti potestatem filios Dei fieri. Hanc vos ab homine es diarissper Iu ram Arturium, Spiritum habenιes Mous mundi, non eum, ginem Des est , pro ιμ quod uincisis, qua a Deo donata ι nobis , dae. In eodem etiam Lib. 3. tap. iaa. Inser Avisa -- siripecies, si poneri is dilectionem, quam non ex no- sis , rie ex Deo esse, ea que Deum dare siliis siris. apertii λδ k
440쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. III.
Invictissima istius sententiae argumenta passim legas in omperibus sancti Augustini,siorumque Patrum atque The
Posthaec poena talionis agendum sibi Phereponus putanquare etsi nullam tibi hujusmodi accusationis instituendae occasionem praebuerit ista Africanorum Patrum Epistola, attamen imperterritus ait pag.sis. Θa Mikois Pelagio
impiasbilia. asernis maus inuere hemunes, quid imp prastiligens HBrique id genus, quibus excusatur avi homo, asu a in Deum c Visitar Z Non laboret, quaesis, Cens lite novitius in colligendis istis aliisve inanibusAugustin- anae doctrinae consectariis.Tot sunt,ac tam luculentaS Αωgustini loca ct verba, quibus ille docet, Deum sufficientia cunctis hominibus auxilia praebere ad praeρepta Legis servanda, dc imeossibilia non jubere, ct sela hominum culpa fieri, si aut in infidelitate maneatur, aut in peccato ruatur, aut ab iis non assurgatur,ut patere omnibus possit,iam arusurda consectaria non sequi ex Augustini sententia. Quod autem videri possit mirum, illud est,quod Phereponus ad jicit. permua cuia quenua n Pelagii opisionem iublapsa
Iuns,quam etiam Augustino tribuemus. eis i a Pelagii opuscula auserie nam : quia non praeranos persa re, stantum τὰ , quantia eum riuuemfama putabant, ei meae, censectaria pomi concoquere. Scitne Phereponus,quid hic dicat; an amat vir
lepidus pascere fabulis tactores suost Quaenam sunt saecula illa in opinionemPelagii dilapsatNullum eruuiti norunt. Augustini sententia, Quod est ad doctrinam gratiae salut ri .Peccati originalis,aebilitati Arbitrii,aliarumque hiijusmodi praecipuarum quaestionum,saeculis subsecutis ad nostram usque aetatem perpetuo in honore fuit,& laudata, se proprignata.Nam quod attinet ad alias quasdam'sen. res, in cisioresq; sartes iamrremium quastiem x, uti appellantur a Coelestino I.Papa inEpistola ad EeiscoposGalliarum, sive ab illo,quicumq; sit, qui plures definitiones Apostolicae Sedis adversus Pelagianos congessit, liberum hucusque fuit disceptare inter Theologos,dum sibi quisque caveat a Pelagii,atq; Semipelagianorum fermento.ConsulatLector recentiores duos Scriptores Catholicos, i quibus quanquadiversis armis vindicata estAugustini doctrina iealumniis Ioannis Launoli, si tamen is est germanus Auctor vir lentissimi illius atque ineptissimi operis contra Sanctum