장음표시 사용
461쪽
aao DE INGENIORUM MODERATIONEmus,inusitato Dei auxilio adjuti, faeilius me hac ratione apericulis evadimus; secundis, quia inter ipsas Vires, quas Deus Christianis sulficientes largitur,nihil vetat,pro mag- lnitudine periculorum,inusitata auxilia haberi Baque,concludit in naee verba,nonposuiι meriιὰ insemulara Pelagius,quas Aoctrixa sua orationis usimustu ι.Ita Phereponus Pelagium facit non stuItum,quando facere non potenΟrthodoxum.
Nimium quippe ille delirasset, si eum credens Deum, qui homini in periculis opem ferre possit,utile saltem non censuisset orationibus exposcere illius praesidium,Sed non idcirco recth sentiebat Pelagiua; nihilque habet nunc Phere.
Ponus,quo Africanos Patres jure arguat,sed soJum,quo suam praecedentem sententiam refellat. Pelagianorum acrii gas dissimιatiiones, aiebant Africani Episcopi, necessariὸ conse quitur,ut nec orare debeamus fioc est, ut necesse homini non sit orare. Non necessariὸ hoc qui ur , reponit Phereponus.
Cur ' Quia orationis usus ex Pelagii sententia utilis est. At aliud est , utiles esse ad Deum preces, aliud esse necessarias. Utiles tantum, Pherepono teste,Pelagius orationes iebat, non autem necessarias. Ergo jure dicunt Carthaginenses Patres,l Pelagii sistemate consequi, ut orare necesse non sit : quod consectarium negabat modo Phereponus
Sed luculentius videamus , quae verὲ fuerit Catholiis rum hac de re cum Pelagianis disputatio. Cum primum coepit Pelagius tantas naturae humanae,liberoque Arbitrio vires tribuere , ut homo sine adjutorio gratiae Dei agere bonum, S evitare peccatum, quandocumque velit, possit: illico objectum est illi, ita fieri, ut necesse amplius non sit orare Deum ; nam quae necessitas ab alio poscendi, quod
in tua potestate jam sit 8 Sanctus Hieronymus in EpistoIaad Ctesiphontem Cap 3. ita in Pelagium ejusque gregarios
maturὲ disserebat .' S; non ultra Dei indigemus auxilio , ne flindiguerimus,liberumfrangatur Arbitrium: ergo nequaquam uia rea orare debemus, ne idius elemenιiam preesbus ectere, uι aocis
Mamri quoιiHὸ, quo Uemes Meetium in uestra ἀμιesare, cte. Tum inquit , ita philosophari S scribere unum ex ipsis Pelagianis,nisi sit ipse Pelagius.Idem consectarium ex ejus dem Haeretici doctrina iure colligebant Carthaginensegritres in laudata Synodica ad Innocentium I. ct Milevit ni in altera Synodica ad eumdem Innocentium , ct Innocentius ipse in suis Litteris. Ut a se inritam culpam ali- sua ratione removeret Pelagius , eo Catholicorum Obiurgationibus adductus tandem est, ut confiteretur, ideo gratiis
462쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO Lib. III. is
gratiam Dei hominibus dari , us quiaser liberumfacere is Mensur Arbitria- , FACILIVS pes αι implere per grassiam. iIta ille in Libris de lib. Arbitrio. Ejus verba refert Sexplicat Sanctus Augustinus in Lib. de Haeres Cap. 88 in- tquieris: Dionis utique, νι FACILIUS 'stat, voluis cred3, ahiamsi Ai Mus , tamen posse homines egrHia diis facere jussu dimina ; Et in Epistolai 86. olim Io 6. p. eum, Atria FACILIVS, quia vias inieE . , uiri Θ gratia δε. lM , Usse per liberum ArbitriumveVacile, vel etiam d. tau , qua rivinitias jubenιur , .mpleri' Nihil aliud extundi h pertinaci Haeretico potuit, quem propterea variis in locis a guit Augustinus, ct potissimum in Lib. de Gratia Christi P. a'. dum ad ea verba respiciens scribit 'FACILL xin, non fiam plenus, verum etiamfanus est sensisi ila ἀ- catur : O quod per liberumfacere homines, mur Arbitrium , sosens implere per graιiam. Africani autem Patres in Syn do habita Carthagine Ann.Chr. 418. istud Pelagii dogma anathemate excipiebant : quod & a reliquis Catholicis , Ec ab Augustino in primis est factum. Quid ergo laborat hic Phereponus , nisi ut nos doceat rem jamdiu exploratam, videlicet pelagium non negasse, quin utile sit orare Deum,quo facilius peccata caveantur ' Nihil id ad rem a tinebat.Si animus ipsi erat,suum4hic Pelagium defendere, ostendendum fuit, Africanos Patres frustra conqueri, 'iidd Pelagius doctrina sua orationis necessitatem sustulisset, sivε quia rever1 Pelagius eam fatebatur , sicl quia hominibus nulla est propriὲ necessitas orationis. At neutrum potuit aut poterit ille praestare et adversantem enim ifibi reperiisset atque reperiet cum totam Historiam Ecclesiasticam , tum apertissima divinarum Litterarum , delegitimae Traditionis monumenta , quibus ealam fit, sine militoriq3ratiae Dei vinci non posse tentationes , &necessum esse cuicumque nostism orare,ne ab ipsis tentationibus vincamur.
Quae sectuuntur apud Phereponum f. s.pag.s i s.nihil est quarefellamus; versantur enim in illo ineluctabilis afflatus somnio, cui uni tam saeph,tamlibenter, ille superaedificat. Nihil etiam reponendum arbitror eidem dieenti , enomine Pelagiiposse oseicere Afris, ex eortim fiententia is Deo κλ-hilpoια sepeli alter scripsisset) eum reprobis quirim
necessaria negare , inctis vero omnia concedere , etiam nen pe-
Mnιibus , Maismo decreviι'. Nam ignorare ipse nequit , i x cum Augustinum , tum totam Catholicorum Ecclesiam,
agnovisse semperauxilia sussicientia ad salutem orlini-
463쪽
i, DE INGENIORUM MODERATIONE .
bus 1 Deo praeberi ι atque uti ad regnum ex gratuita Deamisericor ia electi voeantur , ita etiam repri os eX Pro pria eulpa ac voluntate damnari. Eadem brevitate trans currimus, quod inis habet g. 6. de Pae baptismo, quem ait ex Novo Testamento ostendi nullo modo posse necessarium.Subdit autem nonnisi absurdὲ fundaloenta fidei ais Afris vocari potuisse ea, de quibus altum est in Novo πι- stamento lilentium verum de infantibus necessarium es
Sacramentum regenerationis per aquam , myrari dσ-ihonstravimus; ise Patres Cartaginenses, cum aiunt, Pel giarios assirmare , necessarium non esse neque infantium Bapti sinum,neque orationis usum, quibus impiis dogm tibus iunaeumenia Christiana Haeri cenantur evertere : satis
prodiint, se infer dogmata quidem Catholica referre Pa dobaptismum,sed non inter fundamenta gdei,' ualia sunt omnes in Adaia 1 peccasse,atque indigere pratia Dei, S. ho
minum naturam esse corruptam , α ad bonum per se iri 'eptam, S: neminem sine gratia Servatoris ad regnum posse Pervenire , atque alia eiusmodi , quae negato Paedobaptismo, Ze orationis necessitate sublata, eon Iequenter ever
In notis ad Epistolam i=6. Augustini olimqΣ. Milevitatios Pathes arguit Phereponus pag. i a o. quod haec de Pela mariis ad innocentium I. pontifieem Maximum scribant L ns Dominuae decumis, ui dicimus: Dimia e nobis LMisa nostra. θι. si dicunι , posse homin m in hac visa, praceptis Dei cognutis ad ianιam perfectionem jinitia , sine a latorio Gratia Salvatoris , perseium liberam votanιaiis arbiιrirem servenire ι ut ei non sis jam nec garium dicere t ramiste , cte. 1ta vero ad haee adnotat Pnereponus : Non dicelans , quemquam per tota vitam immunem premusseccatorum vixisse, excepio umori δὲ trande sequabatu= , neminem esse , ex eorum sexientia . qui non eberes aicere: Dimit e, 6 o. Nam ad nem inque ista pecca torum simel aerii serum veniam petere omnes necesse habemaeibaec ergo est invidiosa crimimatio. At nos dicimus, Pelagium,
seu potius Coelestium assirmasse, hominem per totam violam prorsus sine peccato esse posse : id enim illius argumenta aperti connciunt. Quhd si hominem esse , aut missa reipsa sine peceato, praeter Christum, assirmare ille non est utiliis: e, primo tamen eius effato jure colligebatur, bomii nem posse in .ae visa pervenire ad ιantam perfectionem iustitia , karis θη- m ediarium dicerer Dimitte , cte, Quae enim vera necessitas petendae veni de peceatis homini illi , quem nullius culpae conscientia morderet e sed utcumquε
464쪽
IN RELIGIONIS NἔGOTIO Lib. III. xx
que sit de illorum sententia , atque de ejusdem sententiae consectariis, nos Pherepono respondemus, quod Augusti-ntis res,ondebat Coelestio in Lib. de perfectione justitiae
Ratioc. 36. Cap. 7. nempὸ : Nudum cum eis Aebis verbiaeesseribere comictum , quia non es ausus dicere heminem essesne Peccato. vel aliquem, vesset umin ι πιummodo esse posse: quos neque nos negamus. Quando autem psis, ct per gacis posse, hos 'quarisue, M. Nam perse .gri m petist homo esse e peccaio, ergo Christus gratis merauus est. Non aurem graιis rari us suus est; non igitur potest homo esse e peccato , etia velis . nis almehur gratia Dei per Jesim o um D unum n prum,cto Mileuitani autem Patres eadem ratione Pelagium Coelestium execrabantur, quod diceret, Me afuteris Gratia Salvatoris,persolum Aberum Artisritim posse hominem
pervenire in hac vita ad perfectionem justitiae. Reliqua vi- de apud eumdem Augultinum in laudato Libro de persectione iustitiae. Invidiosam pariter criminationem , si Pherepono er
dimus, continent haee alia Patrum Mileuitanorum verba e Nonaὰ insessendum ex sententia Pelagii issis visu M n sentationem, sanquam divisum a fusorium poscere Aeseamus .
ne inprecatam senιuti decidamus,sedhu id est non decidere is nostra epestum isau. Inquit enim Pheraponus, gratias coelestes non parum in tentatione iuvare , ex ipsius Pelagii sententia. Addit etiam, aesne iis ingravibus sensationis homines furcumferens : quod postremum quandonam Pelagius ad fatendum adductus fuerit , nescio qui ostendere possit illius hyperaspistes Phereponus orationis, ac divini adjutorii utilitatem, uti vidimus, prae- dieavit quidem interdum Pelagius , at nunquam ejus necessitatem ι quippe viribus humanae naturae nimium semper indulsit. Ergo jure ex ejus sententia inferebant Patres , necessarium non esse divinum poscere Adjutorium , ne in peccata cadamus. Duo autem illa ε sacris Litteris excerpta loca . quae ad confirmandam n eessitatem auxilii , ct gratiae divinae protulere Milevit ni Concilii Patres , frustra a Pherepono solicitari intelluget, quisquis ct superiorem nostram responsionem legerit, fit meminerit ineIuctabilem affatum temerε atque iniuria ubique Augustino assingia confidentissimo Censore
Non sunt quidem cursim praetereunda , quae idem animadvertit aci Augustini Epistolam 37'. olim ' , . Inquit
ibi Augustinus cum suis collegis , Pelagium in Diospoli-D d 4 laino
465쪽
tano Concilio Graiiam Dei se agnoscere professum: .uibus
.ctis verbis Catholici Ansifilius nudam actam Dei Gratiam insedigere potuerunt, nis quam in Libris Dei legere, , popu5s Deo Iegere,opopulis Deipradicare confiuverunι; eam utique e quin
Heis sestolus Gal. a. ai.) non irritam facio Gratiam Dei. Nam n per Legem justitia , ergo Christus gratis mortuus
mamur ab osmutaιe , mn qua creat limus cum propria votanta
tionis beneticia agnovissie,verum etiain Evangelica omnia; sed non Graιiam .dam e cacem Augustinian. , ante cum incognitam praesieraim in Oriente. Quid pro Gratia es.aci Auram niana hic intelligat Phereponus,lnemo non infelIigit. At ii-cuti certum nonis est, hujusta odi gratiam, cui reluctari humana voIuntas non possiit, ct quae noli Augustiniata , sed Culoiniana dicenda est , incognitam fuisse plur1mis saeculis tum ante Pelagiunt, tum etiam postea: ita quoque certissimum est,nunquam institisse Augustinum , ut gratiam ta iem agnosceret Pelagius Non autem minus fallitur,alio iaque fallit Phereponus in hae absurda sententia sancto Augustino tribuenda, quam fallatin ct fallat in altera opinio ne pelagio adscribenda. Nullus controvertim locus supe fuisset inter Catholicos atque Pelagium sive Coelestium, somnia g. v gelica dona is agnovisset , eaque vere Dei aena, ct non humanarum viris ira , laborisique stri fructum confessus fuisset. Tot autem invisibilia ac interna beneficia, live auxilia Dei, quibus ad bonum praevenitur,oc adiuvatur, sinὸ ulla tamen praevia necessitate , ct linEulla coactione, nostra voluntas; ct quibus vitiatae nostrae naturae infirmitas suppletur, atque satiatur, per se , ct absque hujusmodi auxilio praestitura nihil boni ad salutem st- ternam pertinens; ct quibus homo ad verant fidem perducitur, de ad verum suorum criminum dolorem excitatur, atque a peccatis liberatur, de evitate divina demum persunditur, aliaque ejusmodi r utique sunt Dei dona per Christum Servatorem homini comparata, hominique Gue gratis collata , sive gratis, ct non ex meritis nostris, eonferenda, peculiari vocabulo Grai a Dei per ciritim apud salictos Patres celeberrima. Somnia ergo nobis narrat Phereponus, inquiens pelagium agnovisse omnia doria
Evangelicis ι nihil enim magis exploratum est in Historia Ecclesiasti ea, quam quod ambitiosus humani Arbitrii trissator Pelagius alia ex his donis, beneficiist, ct auxiliis non agnoverit, alia agnoverit quidem, sed minimὶ necessaria
466쪽
auxerit , aut minimὲ gratis a Deo concessa , sed is viribus Naturae nostrae , atque Arbitrii nostri conatibus quaesita ac debita , ut jam dona ct gratiae Dei desinerentes C.
At his dimissis , uocat nos Phereponus ad perpendendum locum Apostoli nuper Ab Agustino laudatum,hoc est
no irrisam facio Graiiam Dei , eumque nihil facere contra Pelagium sinδ ulla dubitatione pronuntiat. Audiamus illius rationes e Nam, inquit ille, Gratia De; est bi Ευauriniam, avs Evangelira st ηemia, qua Deus, os censeo, non eos,qui praeaso curo , Hae qui Mangelio paren : quamvis anteacta eorum visa vitiis inquinata fuerit , neo ne Iabibus varias rei quam atatem traducant. Tum addit, eo sensu semper sumi
gratiam, quando opponitur Legi, quae ex Iudaeorum sententia summam postulabat persectionem , ita ut Gratia Opposita Legi ct operibus idem sit ac misericordia oppol fita rigori, sive imperfecta observatio Mandatorum Dei Oppolita perfectae sanctitati. Et ne duis malε tempus terat in ultra inquirendo, an ita serest labeat, soc Iuce meridiana clarius esse nos monet, nulIlimque recentiorum Interpretum Occurrere , qui rem non viderit. Quis hovmini tanta cum securitate talia assirmanti fidem negare audeati Et tamen patiatur Phereponus nos dicere, niis
quam minus quam hic sua verba impetrare posse fidem, nobisque contra esse manifestissimum, cum doctrinam Et vangelicam,tum Apostoli mentem , ejusinodisia inter..t pretatione mirum in n4odum corrumpi. Primi falsum est, Devia in Evangelica Oeconomia censere justos, qui in
peccata labuntur, dum tamen Evangelio pareant. Secundo inepte, dc contra veritatem dicitur , obtemperare aliquem Evangelio , etiam dum vitiis se inquinat, su1Rite cupiditatibus pravis indulget. Furfurem istum Calvinianae doctrinae Catholici iamdudum exploserunt; ct quisque per se intelligere potest, justitiam a peccato expelli, dc neminem reputandum esse justum, hoc est, virtute praeditum, ct amicum Dei, dum Deum offendit, eicitie non paret , sua que inobedientiae praeteritae culpam do lore ac poenitentia non eluit. Proinde falsum quoque est, eo sensu, quem Phereponus offert, semper imi gratiam, quando in Scriptis Apostolicis Legi opposita nobis occur
Ut hoc tamen perspicuὲ appareat, animadvertendum est,contendere paucos quosdam h recenti oribus Novi Testamenti Interpretibus,Maeterodoxis, di Hammondum in
467쪽
primis, caput Pherepono in multis carum, revera nomine
Gratiae Evangelium signifieari,cum Gratia eris Literis Legi opponitur.Quod tamen Harhondus tap. factum ait, Phereponus pro sua liberalitate semper factum
pronuntiat. Ex iis autem benε multis locis, quae ad hanc suam opinionem confirmandam corradit undique Hammondus ipse,nonnulla sunt,quae mirum videatur,quomodo conveniant choro. Exemplo sint duo illa desumpta. Cap. X. 2 .ct 32. Act. Apost. ubi inquit Paulus,se aestificata Evangessum Gratia Dei ; tum ait, se Ephesios commendare Deo,ctverbo Gratia is sius,&c. Eυγγαιση της , O
λὸγοs της ριτος , nihil aliud sunt Hammondo, quana prae icasio Is Mesei. Non is quidem sum,qui negare volim, quin Gratiae nomine Evangelium dici interdum possit designatum,quando Legi opponitur; sed quidem ajo. constare prius inter nos debere, quid sit vocabulo Evangelii tunc intelligendum, α praesertim in loco Apostoli ad Gal.
Ii. ai. quem Augustinus olim citabat,&nunc Augustino eripere Phereponus nititur.Nomine ergo EvangeIii intelligere possumus aut praedicationem gestorum , doctrinae, caeterorumque donorum, quae Christus in mundum intulit,ct infert, aut ipsam rem praedicatam, h. e. ipsa gesta, do- ωinam,ct dona Christi.Quanquam praedicatio Evangelia ex Fidei,donum sit,ia Gratia a Deo veniens ; manifestum tamen puto, Evangelium non appellari Gratiam sub ea significatione, quando opponitur Legi in Apostolieis Literis.Nam praedicatio necessaria quidem est, ut homines audiant,atque amplectantur Fidem Christi , ipsa tamen homines meliores facilioresq; quIm sub Judaica Lege essent, homines per se non facit, cum hoc facere spectet ad ipsam rem praedicatam,h.e. ad doctrinam vera fide perceptam,re ad gratias ct dona Dei in amplectentes Evangelium praedicatum diffusa Dicimus ergo Evangelium,seu rem praedia catam in Evangelio, gratiam potuisse appellari, vel respiciendo ad ipsas Christi res gestas, ct ad ejus praecepta, consilia,ct exempla odivina quippe misericordia factum est,ut
haec audierint,& audiant homines, i vel confiderando beneficia interna, ct dona invisibilia ab ipso Christo proc rata hominibus in Lege nova Evangelium fideliter recipientibus, eiq; obtemperantibus,per Christum a Deo col- Iata.Sed nudas Christi res ystas, ejusque doctrinam,atque exempla, non intelligunt Apostoli, cum novi Testamenti Gratiam, Legi antiquae opponunt ; etenim Litera sola homines
468쪽
mines iustificare non potest, nisi aceedant interna illa dinna ac ianeficia, quae audientibus, reeipientibus, de observantibus Legem Evangelicam eonfert Deus,d. quae revera
iustificationem in nos important.
Hoc ergo postremo titulo propriὲ a postolis atque Gvangelistis Gratiae nomen Evangelio tribuitur, jure op, ponitur Legi ocebat Lex,quid agendum foret Judaeis, ut Deo placerent,virtutesque a vitiis distinguebat,proptereaq; fuit M ipsa donum Dei misericordis.Verum quandoquidem ipsa alioqui bona, sancta dc utilis non vivifieabar, h. e. per se vim justificandi non habebat, neque virtutem internam Judaeis praestabat consequendae iustitiae, Aservandae Legis,& Deo vese placendi,ut Apostolus toties nos
docuit: ideo causa erat, ut cognosceretur peccatum, vigo rem autem non ministrabat,ut peccatum evitaretur; ne,
qtie satis erat homini ad consequendam aeternam gloriam. nisi Christus ad mundiini sua morte S gratia salvandum venisset. Christus autem venit, donaque invisibilia S p stantissima, fidem praesertim,& caritatem,homini comparans, de vires internas naturae vitiatae,infirm6que hominis arbitrio suppeditans, ali que beneficia ad bonum operandum praebens,quae a Lege sola exspectari non poterant,e que dona in eos essundens, qui sibi credunt, sitaeque Legi parent, nunc facit, ut iusti evadamus, De6oue verh plaeea- mus,coelumque nobis aperit. En igitur cautiam proximam, cur Evangelium proprie Gratia appelletur in comparatione Judaicae Legis. Hinc Io I. 16. dicit : De plenitudine ejus videt ieet Christi,quem supra plenum gratia- verituιis nuri,cuparat) nos omnes accepimuν,or gratiam progratia, quia lex per
A sen aeuia s; gratis, Θ veritas per Jesum Christumfacta est. In verbis autem Apostoli ad Gai 1 a ι .citatis ab A ugustino id aperth innuitur : Non irrisam inquit Paulus) fac,ogνasi am Dei invensnabisio. ut vulgata Wrsio habet. in di egeni fustiιia, errogra is Christus morsuus est. A Lege Moysis, atque ab operibus,& caeremoniis legis, non exspectandam iustitiam,atque justificationem,clamat Apostolus,sed qui, dem a fide Christi, quae per dilectionem operatur ; alioqui si aliunde, quam per Christum, ejusque dona, obtineri possit justitia: quid necesse erat Christum mori t Nisi fides in Medi attirem venturum vel ipsi Iudaei habuissent,salutem ex lege inla,atque ex operibus nunquam retulissent. Sta vies jam supra Apostolus dixerat θ quis. ἰ non iusti casurhomo ex operibus legis, nisi per dem Jesu Chrsi: ct nos in Chris Iesu ι edimus , uo Meminecfide Christi, Θ nen ex eperi
469쪽
bus legis, dic. Igitur Apostolus, dum Evangesiam Gratia Dia, sive praedicationem Di vinae ct Evangelicae Gratiae mem rat,iaihil aliud nomine Gratia Dei delignat,quam ea dona, ac beneficia, quae ex auditu, α receptione Evangelii in ho .mines fluunt,aut fluere possunt per Christum, oc quae Mosaica Lex per se conferre nequibat. Dona haec cle beneficia inspiratione potissimum constant Spiritus S.qui fidem donat dc caritatem diffundit in cordibus nostris,di iustitiam,
ct morum sanctitatem, caeterasque virtutes in nos defert. Omniaque bona in nobis oc nobiscum operatur. Proinde Apost. Cap seq. q. α. Galatas interrogat: Ex operibus Letis Spiritum accepistis,an ex audisu dei ' Et infra: Qui ergo spj-ἶuis telis Spiritum,ct operaιur viriures in vobis: ex operibus istis,an ex audisu dei l De hac autem Gratia Evangelica,quae non a nobis,sed ex Deo est, qua, ut ait Augustinus, justi camur ab impieιaιe,c, qu areamur ab insemisere, disputabatue
eum Pelagio assirmante illam a viribus nostris esse, e sque esse humani arbitrii vires, ut in nobis fidem ct caritatem,
Deo has virtutes gratis non tribuente, excitare possimus.
Quamobrem nullo jure Phereponus dicit, Gratiam sensu Augustiniano hic minime sumi . ut nec usquam alibi in Seriptura Nam ii Calviniano sen1u,quem ipse pro suo more appellat, Gratiam intelligit : id quidem certum sit ex nostra quoque sententia; sed falsissimum est,
si ad veram S.Augustini mentem respicimus, ut ex pluribus divinarum Literarum exemplis constat, ct praesertim ex eo ad Rom III. 24. JUMaiuratispergraιiam. us per ν δε-ιionem qua es in Christo Iou; ct ex altero L. Cor XII. 3. Sint ι tibi gratia mea.Videat insuper Phereponus,quam odiportuno loco pronuntiarit, Africanos Episcopos & neglia genter legisse,ct Messanste laudasse Scripturam,& quam liada ratione hic elevet eorum auctoritatem atq; doctrinam. I andem videat, quibus tabulis fretus assirmare ipse possit, prahians oppositam Legi in sacris Literis idem esse,ac miriericordiam oppessam rigori,ct imperfectam obiamasionem mandat
ram Dei perfecta sanctitra, si Deus in veteri Testamento rigidus iudex nullius Iudaei misereretur, qui in peccata
caderet; misericors autem in novo non exigat a Christi nis perfectam mandatorum observantiam; oc quali perrecta sanctitas atq, justitia obtineri per Legem solam potuerit , imperfecta autem in Evangelio neminem a salute eraeludat. Haec dogmata manifesti pugnant in Scripturam si cram it quod ostendere nobis facillimum foret, nisi ad alia raperetur oratio.Temperare tamen mihinon possviri,quin
470쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. III. 42ν
memorem illa Serritoris verba ad Discipulos suos Matth. V. ad. Mi arbuniaveri justitiamestra , sl- quὰm Seribarum ΘPharisaeorum, non intrabitis in Regnum coelorum Tu reliqua ibi
Christi verba perpende. In Lib.de Haeres ad Haeresim 88 de pelagianis lime habet
Augustinus: Deirrasia, qu-s destinaιifumus tua optionem
bonum per Iesum Christum in ipsum qu/ eruimur δεμιυu-
retulit pas sy s. religiosum ardorem praeferens, anathemaeontinuo dicit omnibus, qui divinae gratiae inimici simi; imb ut putat, Pelagius, si revivisceret, in eadem sententia, atque exeeratione secum fore consensiirum judicat. Verum c deinde subdit) accuJatori/ dicis Augininim inimicos Gratia
Dei eos, qui inremum a tum ad gulos necessarium actus , eumque ineluctabilem , , ad nominque viias is electis damaeum,hu est. Grariam Augulini, non Dei repudiatana; nam G - iam tans inarum,ausGratiam Dei vocari in ScriPura nunquam
Aemonstraviιπum addit, Deum utpote justum impossibilia non imperare,neque sumere poenas de ii ,qui non fecerunt impossibilia. inod si praeter nudum imperium,auxi hum aliud divinum necessarium sit c hoc autem,li Phere . pono crediimus non negabas Pelagius, id nemini eorum,quia laus aliquid imperat, subtrahit Deus. Tandem ita Censor eloquitur: Sedemnia hi uni, νιπώδ. πώAugustinum, adiuemiἀam faciendam composia ceasae ct nobis hic dicere,omnia haec Phereponi verba,ut alibi saepε,hominis esse aut calum. niantis,aut sibi ignota culpantis. Ita Augustinus scribebat in Lib.de Gratia S libero Arbitrio Cap. a 6 Magnum asiquis Pelagianifestaretuιant, qua o Hcunt et NecusereιDein, quia cirra uos pose ab homine fieri. Quis Mo nesciat ' Sed irio
jubet asiqua, qua non posmus, πι noverimus, quiae ab isto pererari a M. I a seni des, quae orando . rarat,quia lex imperat. Juvat etiam repetere alium celebrem Augustini ejus. dem locum in Lib. de Natura fit Gratia Cap I. Non igiιur Dein impi Uil. ubes; sed iubendo ad me acere quodiossis,cor petere quodnen Asembi vides duo poni ab eximio viro; nempe Deum impiuicta nm imperare, simulq, Dei auxilium necessarium esse ad ea implenda, quae ipse praecipit: εquibus tertium necessario consequitur, Deum videlicet , sufficienti auxilio hominibus adesse, ut praecepta adimplere possint,eorumque xantiam vitio fieri,nisi impleant. Quo vero opera bona virtutesque certo ample stamur, legemq;