장음표시 사용
541쪽
qui mo mactorum plurimum excederen . Numquid tandem
suspicatur Phereponus . ab Ambrosio corporum illorum magnitudinem tanquam coeleste prodigium atque mysterium venditatam fuisse 'Ille hercle insulsus Ec ridendus qui Ambroluim aded infantem atque delirum suspicari audet. Q ae Martyrum statura foret , ct an illa major post momtem fieret, certε non ignorabat vir magnus, quinem Romae ct alibi innumera conspexerat Martyrum ossa. N que ab ullo docendus erat, ali ne hominum statura fuerit tribus primis ChristianaeEpochae seculis,quam seculo suo, cum priscae dumtaxat aetati, videlicet temporibusante H
merum transactis, proceritatem corporum, tanquam rem
cunctis hominibus eo aevo communem)pse tribuat. NuuIun i hic ergo Mysterium, nullum coeleste miraculum Ambrosius confiderat sed quia rarum esse noverat,saeculo suo homines reperire tantae proceritatis, quanta in Martyrum illorum corporibus apparuerat, raram hanc istorum qum litatem tacendam non putat,ill que quasi obiter memorat. Solus cavillator alia in Ambrosii verbis somniare poterat isolus pessimus Logicus assirmare, Ambrosium ipsum
narrationem suam suspectam reddidim. Graviora in speciem videntur, sed aequὶ imbecilla sunt S confidentiae plena reapis quae posthac subdit Pherepo-mus. E daemoniacis ad sacra κινα confluentibus , nomnulli contra Arianos orumque clamarunt. Id Herculeum
Aristarcho fulcrum est , ut rub aliorum sententia dieat , non amplius esse dubitandum, quin Ambrosius rete illud
piras muraberis esse, quisba agema hoc Ambrosanum fuisse cense avi, qua plebem bi rivincires, Instriamque , Arianos ster erre faceres excogitatum Gemina huic argumentationi sunt,quae
ipse alibi disserinides ementita appellans adMartyrum t mulos peracta miracula,qudd ista superstitioni propagandae inseryirent. Vertim quidnam aliud hoc est,quam obviisas quaestiones h praeiudicatis opinionibus, quanquam fausis, confidentissimὶ dirimere: quod quantum a ratione abhorreat, non ita pridem edidicisse Phereponum ipsum ambitror ' Cum animo istius antea insederit, stiperstiti oraemesse sacrarum Reliquiarum cultum qua in opinione reliquos Novatores concordes habet,) i md etiam crediderit , Arianos, 'tiamvis tot Conciliis S rationibus profligatos,
Propius ad veritatem,quam Catholicos cessisse non immeriis
542쪽
1N RELIGIONIS NE GOTIO Lib. RI. ψ99
merito se inde argumentari ita p e sibi persuasit ergo miracula ad sanctorum Reliquias confici nequeunt; ergo divinitus extorqueri , Daemonibus confessio non potuit adversus Arianos;ergo nonnisi fraudulentis artibus Ambrosii tota illa stena peracta est. Quid, ii fallacissitnae forent, ut eas esse nos reapsε dicimus , praeceptae animo Phere poni opinionest Nonne tota illius mdchin ah vestigio ruit potissimum cum nulla verisimilitudo fit, ea miracula conficta fuista ut potuisse eonfingi Nam,quod est tri δε nisibi. isnetilenaeam,Arianisque timorem incutiendum, am Vi- .dimus Ambrosii auctoritatem,sapientiam, iet a tenuaIque constantiam tam periculoia ac impii non indiguisse praesidiis ; ipsumque etiamsi indiguisset, non fuisse usurum ad fidem tuendam,quam sensui ne Sc veritate,non pravis artibus atque imposturis propugnandam esse sciebat. . Brso nudam,ac inanem,n sis pie solidis rationibus stipatam, imo tem riam quoque cuimpiam esse, suspicionem suam, Phereponus ipse si Criticus bonus, si Christianus est,deprehendet. ae enim narrationes quae facta Vuleriam veritatis amittere iam non possitnt,li ta0tam vim lig-bere de bet haec argumentandi ratio' Vidulcet Auctori algHistorieo id utilitari, atque existimationi est . ergo confictum id,falsumque est,aut certε in huctore,fivh in narrante fraudem suspicari licet. Si valere debent hujusmodi sunpiciones, Ethnicorum nomane imposturae notam pariter
objicere possit Pheremnus Tertulliano, Origeni, Cypriano,Laetantio,ct caeteris Christianae Fidei destnsoribus,qui confessione dremonum in Ethnicos ipsos tam saeph utuntur. inaid autem Scriptores illos ab hujushiodi asculatione defendit, quod similiter in Ambrosii desensionem non congruat Deindenonne Christi ac Apostolorum prodisia ad sanctissimae doctrinae veritatem conismandam,&Cnri- missionena probandam adhibita rore,ut habetur Jo. V. 6.X. 3 8 S XIV. i a.Mirabiliter igitur Christo,elusque cau- ει prodigia per ipsum patrata inserviebant. id, n incredulus quispiam stratagemata ct illa suspicetur, quibus Ju-Haicam plebem sibi Christus devinciret ae Pharisaeos, sibi infensissimos de auctoritatis selio deiiceret Id quidem jam faciet incredulus auctore ac praeceptore Phere pono ; sed iniquissimὲ faciet. MuIth etiam magis instabit iste; nam 4 in Evangeliis Marci S Lucae daemones mali se o Jesu ro
xos conqueruntur, ejusque ccelestem potentiam fatentura
Filiumque Dei altissimi appellant. Nolebant his hahere fi-dςm pexyicosissimi Judaei , quorum patrocinium quis It a non
543쪽
non videat a Phere pono incautissime tandem susceptum .ci perfidiam excusatam' Poterant enim dc illi objicere ad . versum Christi prodigia,quae Phereponus contra Ambrosii Historiam objecit. Sed tam illi temerε ac perperam egissent,quam iste.Hujusmodi suippe suspiciones cum gravioribus aliis malae fidei indiciis destituuntur,ct praecipuiscum ab aliis refelluntur gravissimis bonae fidei indiciis, id unum praestare possunt,ut in suspiciosis hominibus malig.
nitatem, livorem, oc obfirmatum contra veritatem antimum prodant.
Pherepono itaque nos non injuria erimini vertimus quod arma Ethnicis atque incredulis ministret. Quod Reis tigioni & Ecclesiae Christianae eripiat -tentissimum illud argtimentum veritatis E Christi, ApostoIorum, aliorumque sanctorum hominum prodigiosis operibus petitum. Quod suspecta faciat tum ad mortui Elisei cadaver in v teri Foedere peractum insigne miraculur ι, de quo in Lib. IV Regum mentio habetur, tum curationum prodigia in novo Foedere facta per Pauli sudaria ac semicinctia aegris admota , dum eadem mirabilia ad sacra quoque Mart rum ossa, testibus viris incorruptis facta , fieri ipse posise negat, virtutemque ejiciendi Daemones , a Christo Sanctis tuis in Evangelio promissam , suspeiam ipse faciat. Crimini etiam Vertimus , quod ex meris tantumae fallacissimis suspiuonibus denigrare ac lacerare Dinam
non erubescat virorum gravissimorum , ct omnium fera Sanctorum Patrum , quos cuna ille Impostores vesit, nec
cio cui amplius in posterum credendum sit , ct nesciene increduli , quid amplius putandiana sit de Religione Ecclesia Christi. Proptere, prudentiae , famae, ac Religioni suae melius consuluisset Phereponus , si ab hisee abstinuisset, quae quid ab ejus Critica aliis in locis spe .randum sit satis ostendunt Sed nos jam alia exspectant dc vocant.
544쪽
1N RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. m. sol CAPUT XII.
cistus -- Angelis ac beatis hominibus adhibitus, cot tra Phereponum defenditur. Superstitionissi iciofri strahis a Pherepono injecta. Preces pro piis defunctis auctorit te Scriptura Sancta. Traditionisque nιtuntur. Non aliter bentit S. Cyprianus cui Terruilianus pratuit. Votum Sacra Virginitatis prastantius,quam Nuptia. Phereponi objectio
nes repelluntur. Ostoli apertum suctagium pro Dogmate isto.
Non solis sanctorum miraeutis,sed eorum etiam eultui religioso bellum indicit Batavus, sivh Tigurinus Cemser: quodque mirandum magis est, id facit auctore ipso- mee Augurino. Dixerat hic in Lib. de vera Relig. Cap. Ide Angelis loquens: Honoramus eos earisase.non Meroisuteὴ πω eis Templa eoastruimus , nolunt enim με honoraria a nobis , &C.
Phereponus ista expendenda relinquit iis, qui volunt Angelos cultu δουλει is, hoc est serviissis , cois. Viriant . imquit pag. 4 s. quomst os ensirect loqui cum Augustino , incere ρυβλι. At quantopere cum Augustino consentiant Catholici in colendis cum beatis Angelis,tum reliquis Samctis, ipse Phereponus nullo negotio didicisset, nili ea tantum corrogaret, quae suo sunt consentanea ingenio. Agie hic Augustinus de illa e suis, quae supremum Numinis cultum significat, atque a Graecis appellatur λατρείοι Non autem negat, alterum illudiervi uiis genus, cui δουλεία nomen est, a mortalibus exhiberi debere coeli proceribus, ct certissimis Dei amicis.Audi Augustinum Lib. io. Cap. s. de
Idem aliis verbis alibi scribit, sed potissimum Lib. 2o. contra Faustum Cap.r i ubi limul docet,colendos esse religiosis cultu beatos Dei famulos. IEo cultu , inquit, qui Graia λαιΠεια dicitur, La . uno verbi dici novo , eum sis qua am
545쪽
proprie munitas. Abircer .ιωμ1M col. --,nec colodum decom, nisi unum Deum De Sanctis vero Martyribus illi loquia fi r Cotimin ergo Asartyres eo cuis, dilectionis,moiaemiis, quo se .nbae visa coiantur ancti bonisnes Dei, 8s Erigere Templa ,
Osserre lacrifici uina, aliique huiusnods, uni reservata Deo, hens estimpendere inAngelorum,Martyrumque ciniim sed aliam)er, ut is honorariae speciem , quam Dufisama pellamus , non prohibemur , sed iubenuir praestare Sanct is s quos tamen conservos Dei simul agnoscimus. Cui hoc nomen non arrideat, alio utatur, dummodo rem
Quod vero Phereportus subdis,nimirum iam Augustini
aevo quaedam coepta esse fieri ,quae quanquam a prudentio tibus damnata, paulatim intromissa fuθre inmitenim idem Augustinus in Lib. i. de Morth. Eccl. Cathol. Cap.
24. Novi multos esse sepulchrorem , Θ rarum adoratores Ihaec ,inquam 'hereponi monita,nescio quid prodesse ponsint Novatorum scholae. Nam quis certo assirmare possit , Augustinum ibi de sepulchris Spit turis Christianorum ii qui . oc non potius de Paganorum ρ Quod si de Christi nis talia inter suos agentibus scribit Augustinus: quid mirum'Sii perstitio locum hahere potuit ac potest in Ecdlesiae Catholicae ritibus, ac praecipvh in Sanctorum, atque Imaginum cultu, dum fideles sint quidem. ut ipsius Augustini verbis utar professores nominis chr iani, Moros enis sua
vim nescienses eque ea hibentes. Asto his arcessendam non esse
doctrinam orthodoxae Religionis , neque ex istorum exemplo eat ridendam esse praestantiam Catholicae Ecclesiae , rectissimὲ aiebat Augustinus in eo Libro. Id α nos nunc repetimus. Quod faciendum ct credendum praescribit Ecclesia inostra , hoc intuere , non vero quod in ista Ecclesia sit , aut creditur ab impetitis S impiis. in eo veritas ct sanctitas i in hoc silperstitio ct falsitas. Et revera ipsemet Augustiniis tum alibi , tum Libis cap. ult. de Civ. Dei , Memorias , sivi Septi lchra Martyrum , ct eorum Reliquias honorandas esse docet , significatque apertissimει qualis opinio induenda sit Catholicis , cum quaedam in honorem cultumque Martyrum fiunt. Eam tem Augustini verba cum in oculos & ipi ut Phcreponi incurrerint, non sine aliqua animadversione dimittenda esse ipse judicavit. Inquit igitur pag. A pompa , qvὸ
546쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO Lib. III. DI
Ethnteos multuna a vero aberrasse , nam ct Christianos nonnullos offendebat hic idem cultus. Quamobrem cenisset,Augustinum hic Rhetorum more,dissimulatis his quae ab Ethnicis obiiciebantur,respondisse. Nonullorum Christianorum nomine , quos math habebat Martyrum cu tus, unum Vigilantium, & alterum Eunomium iudieare voluisse, audituisse, Phereponus mihi videtur. At qu ta, quae, Christianorum pars duo homines sunt, de quales amav ut eorum suffragium univeriae Christianorum E
clesiae opponi possit ' Nil facilius , quam in quacumque Republiea duos mo etiam plures invenire,quibus fastidici sint patrii mores, suaequae Religionis ritus. Atqui hujuia modi fastidiosos ,-audacissimos homines statim com pressere viri sanctitate atque eruditione clarissimi, quibus ceria ignotum non erat, qiiid esset Deo, quid beatis ejus famulis debitum , ct quid foret Idolorum, Deorumque
Subit autem Censoris nostri confidentem eloquentiam demirari , quando is dissimulatam ait ab Augustino Ethnicorum hac in re accusationem, idque Rhetorum more. Nam quid aliud in eo Cap. ultimo Lio. 3. de Civ. Dei pra stat Augustinus, quam ostendere, quantum intersit inter cultum divinum nominibus mortuis ab Ethnica super stitione delatum , ct religiosum honorem delatum Mamityribus a Religione Christiana1' Primo differre ait hon rum S rituum senus ι nam ct Sacrificia ct Delubra moris
tuis offerebant Ethnici , a quo tanquam a peculiari Divbnitatis signo abhorrebat Christiana Respubliea. Deinde ostendit , ab an mo illorum differre omninis in iis ritibus atque honoribus animum istorum. Ethnici tanquam Deos veros. Ec adoratione uni Deo debita, suos mortuos prosequebantur;Christiani cotra nunquam suos mortuos apotheosi dorarunt,nunquam Deos censuδre dc quos h
nores habuEre suis Martyribus , λεre quidem signa retiagiosae venerationis, non autem divini cultus, mentis ad Latriam propensae. Animus autem,atque intima persuasio ea est , quae ritus , ct sermones honoris causa conceptos ad bonum aut malum trahit. Decernere vero , qui ritus superstitioni . aut verae pietati conveniant, quive tolerandi sint, dc probandi , aut improbandi, sivὲ non ferendi, ad Ecclesiam, & ad Apostolicani Sedem pertinet. Et hane in rem vOIO Phereponus noster audiat,quid forti Theophilus quidam Alethinus hominem puto perquam
547쪽
heminibus aquestro ea aeιudine adhiberi. At inierna liga adora stio , quil id quod eriimus consideramus usumcumas summum Numen , propter aque reveremur ac treeamur , ad unum. A men perιines. Seoesu, es ,'sunt alia inferiores cae stus . dignitati rei , quae colitur ι ait perati , a bisue .aol
Augustinus ergo in eo Ioeo postquam dixit , honorari quidem Martyres, eorumque Memorias, a Christi fideli Sus : Ethnicorum accusationem atque suspicionem omnem evertit,monens,neque Saeerdotibus,neque Templis, neque Sacrificiis quae uni Deo tantummodo sint debita honorari sanctos Martyres; reliqua vero venerationis signa eisdem exhibita, ex obsequio relig1oso, non autem eπopinione Divinitatis descendere , imo in ipsius Dei gloriam concedere,quicumque honos Sanctis desertum 'deum dicit, oceupat una responsione, qii idquid unquam laut objecerant , aut objicere poterant Ethnici adversus
Martyrum cultum Q acumque, ait, a Misentur reis grum - l, ebsequia in Νsar um locis, ornamenta funa memoriarum, non sacra , vel erscia mortuorum , stanquam Deorum. Di Ieras hipra : Hoxoramus memorias eorum tanquamsanctorum homi nam mi , uae/oelebri Mee, Deo vero iseistoriam victori s/ratias agamus, nos ad imitationem talium coronamur adhorte
mur,m Quapropter quid obiicere Ethnici potuerant, aut poterant,tit apud Christianos Polytheismum ostende-fent,quod suo sermone Ed explicata mente Christianorum Augustinus jam non contriverit 3 Et ne quis Martyres testem quasqmoddam rastus.1 Hreum coli putaret , addidit ille : Ninitas , sedDeineorum nobis est D s. Et i
Quod Augustinupolim pronuntiabat , nunc etiam Ec Hel o Catholica profitetue, idololatriae i nostrorum tempora n Haereticis infimulata, sed ab hujusmodi calumnia vel 1 sincerissimis inter ipses uafreticos iamdudum libe- lhata. Ab Angelistallitque beati, coeli eivibuq ad reliquosChri Rianos,qui decesserunt in 1agno fidei,oc dormiunt in λ-no paeis , transit Phereponus noster ι atque ut illis reli
Elobum honorem habendum timat , uita nihil pro- , desili
548쪽
1N RELIGIONIS NEGOTIO Lib. m. so
gesse Fidelium preces affirmat. In Lib. de Cura pro moris tuis habenda auctor est Sanctus Augustinus consuevita Christianos offerre Deo preces pro mortuis ndelibus, quod ostietum ipsis profuturum Orabant apud Deum. Pherepotius hic insurgit, inquiens: Se locum aliquem Seriis
p ura , aus revelauonemcertam hanc in rem proferri operauis iqui enim noras Augistinus breveste Deum , αι reres Geloia pro a post morrem nonnustis, cum altum,is ea de re silentium, cte. Non enim satis est, ut posis Moseri; quὰm multa erim Dein non muli, qua posui ser vesie t Sed Augustinus laudaverat loeum x Machab. XII. η 3 .ubi Mimus oblatummo mortuis aeum tim. Nihil refert: pergit enim Phereponus interrogare: θώυ-M Leae talia sacri cis γυβι, μι M. Deu e ad rem is as homi nibus Sucris propitium fere premi is f Peto ergo a Pherepono, utrum sibi computentur inter Canonicas Scripturas priores duo Machabaeorum Libri, an non. si postremum, virudeat ille, qui tot alios divinarum Scripturarum Libros de monstrare contra gentem incredulam possit coelo proba- tos. Tolle Ecclesiae Auctoritatem atque Traditionem, ruat necesse est potissimum argumentum, quo nititur divina origo Literarum sacrarum. Sin, uti videtur, Canciis inicus est Pherepono is Μachabaeorum Liber, quem universa olim Eccbesia Carionicum habuit, ct Catholica nune habet: quid est, quod illic non legit Phereponus haec ver ba : Sancta ergo sicuti Vulgata legit 'salu is es egi a Dpro unctis exorare, us a peccarissimamur Hinc novit Augustinus, noscere Phereponus potuit , velle Deum, ut preces Ecclesiae prosint post mortem nonnullis , divino quippe oraculo probatur illa Judae Machabari actio, atque opinio. Praeter scripturae sacrae doeumentum illud , eui quaedam alia, eth non adeo perspicua,accenseri possunt,adhibet Augustinus auctoritatem Ecclesiae universae,quae usum precum pro mortuis habet, de habendo utilem piumque, ct ab Apostolis descendentem ostendit. Rursus ergo phere-ponus in ista erumpit: in quis Aeeuerat Augustinum, a semineoribus Apostolorum nultis pravas e niones , ac consiem lines
eam, ac is civilemcoeuntium , nec in hanc maeis quam is aise
ram , mala consie udines sese m irrepere una. At quis docuit Phereponum, eamdem esse ae fuisse rationem Civilis atque Ecclesiasticae Reipublieae in perversis consuetudini-- ε admittendis i Deinde hanc cons tudinem, qua da
549쪽
agimus, eme perversam, nullumque hanc in r*ra legi pro nullam Dei t Nos jam vidimus, in Machabaeorum Libria Probari Deo preces ct sacrificia pro mortuis. aod ii ne ullis quidem in Libris Canonicis expressa imeretur divina revelatio i stius docthinae . attamen satis esset, Traditionem certam haberi de ista revelatione in taclesia Dei. At istud procul dubio revelatum fuisse, atque probatum ab Ap stolis, hinc discimus, quod Augustini aevo amaver pro A iunctis Musa supplicare cossuevis, ut ait idem in eodem Lubro. Hic autem locum habet regula celebris ejusdem Samcti Augustini Lib. 4. Cap. 24. de Baptismo contra Donat stas: Quod unime a tora ncloia, nes Oncisis instituatim. seu
semper retentum est , nemus Auctoritate ApostoΓca staditum rem me creditur.suo Ecclesiastica vero nimium quantum differt Civilis Resipublica. Nihil ibi impensius commendatur, ac ingeritur auribus tum Episcoporum , α Cleri totius, cum reliquae etiam plebis quam nihil esse innovandum, α
pravas opiniones, perversasque consuetudines impediem das,atque averruncandas, re imminere certum salutis p
riculum dissimulanti , silenti, ct sinenti aliquid novi autientiri aut fieri, quod aperth aut tacith doctrinam Christι
atque Apostolorum aliqua ex parte laedat. Tam reli glosh, tam solicitε huic suo muneri hucusque Eeclesia Catholica respondit, ut vix nova quaepiam falsa opinio, nova aliqua
mala consuetudo emerserit,quam autCoiacilia ut Roma
ni Pontifices, aut alii Episcopi. Patres, Scriptoresque pii adique eruditi non represserint,non damnarint. Aliter se gerit Civilis Resipublica. Et ostendat, si potis est, Phereponus ipse originem consuetudinis istius; quamvis enim quod ait: de origine precti pro mortu s vide Joann. Fiatim ad Ερ. i. Cypriani, Lectoribus spem , aut metum ingerat huiusce originis inveniendae s Lectores tamen se deceptos sentient,ubi ejusdem Felli notas atque argumenta pensabunt, ct cum ipsis sancti Cypriam verbis conferent. De Victore quodam ait sanctis Episcopus . Non est, quo pro dormitione ejus apud vos ι obfusio, aus deprecatio aliqua nomine ejus in Faeclina frequente uri
Quid refert, quod Fellus ostendere contendat, pro Mart ribus nori oratum fuisse olim Id certissimum est; at illieres minimὲ erat de Martyre quopiam. Nullis vera tabulis Fellus prodit,pro caeteris fidei ibus cum ligno fidei vita destinctis preces ad Deum non fui me praestitas, neqae speratum inae ipsorum refrigerium. Lumo idem ille Cypriani, locus
550쪽
loeus evidenter ostendit , preces pro fidelibus mortuis eune in mors Ecclesiae ruisse, quando intercedit , ne pro homine illo fiant. Deinde cedo Magistrum Cypriani, Tertullianum videlicet, qui Ecclesiae suorumque temporum hae in re consuetudinem nobis edisserat. Inquit is in Lib.
meispe. Quibus ex Verbis intelligis , quid etiam senserie Sanctus Cyprianus, quantunique ab ejus mente abhorreat Pelli sententia, ct rursus quam antiqua fit formula illa,qua etiamnum in secro faciendo locum rinigeris , Iuris aοροι- Fidelibus Catholicis vita functis a Deo precamur. Et eum Tertulliani aevo, hoc est, uno aut altero taculo post *oritem Apostolorum, ista passim in Ecclesia peragerentulo uti ex aliis etiam ejusdem Tertulliani locis confirmari ψtest,
cumque in eam rem consentiant tum Concilia, tum G - , ci Latinique Patres : tandem intelligere cogimur, non aliunde quam ex Apostolica Traditione venisse hujusmodi
consuetudinem. Quod si magnum O, certam lucrum Ecclesia..
sicorum Phereponus cpro more suae gentis He objicit nobis: rogandus ille primo est, ut ostendat, hujus opinionis ope iam tum ab Augustini, Cypriani, ac Tertulliani aetate - Clerum sibi quaesivisse divitias. Tum animadvertendum, aliud esse perverfitatem , aut bonitatem opinionis alicuius, aliud vero lustrum, quod ex eadem opinione educi potest; nam homines improbi tam bona quam maIad ctrina abuti possunt in sui commodum atque utilitatem. Necesse est igitur, ut ipsamopinionem Phereponus recti aggrediatur, Christianoq; Dogmati contrariam ostendat equod tamen denuntiamus , ipsi nunquam possibile fui rum, quando tam antiquis legitimisque sudamentisn istra sententia nititur, Sad alia considerationis genus spectant, quaecumque aut laudandae , aut vituperandae eon- siletudines in usum istius opinionis invectae hucusque
Ay hare litem non Augustino tantum, sed universae Ca- 'olicae clesiae indicit Phereponus, quod apud nos maiori sit in pretio ac laude studium sanctae Virginitatis,
quam honestae nuptiae.Catholicam sententiam expresserat atque illustrarat Sanctus Augustinus in Lib. de sancta vi sinitate. Phereponus vero in Animadversionibus adsundom Librum pag. s63. monet, conjugium opus esse ,