장음표시 사용
571쪽
Theodorus,quam Fl.Manlius Theodorus qui aClaudiano ct Symmacho summis extollitur laudibus, ct eloquentiae
potissimum ac eruditionis gloria commendatur. Memorat
ipse Pherepon Dissertationem Rubenit de vita istius Theodori,quo ex libello elucet, quantus Vir, quantusque Phi. osophus ille fuerit. Sed praecipue legendus est eiusdem in . signi s Panegyricus inter Claudiani Carmina. Attamen ne quid hie distimulem,illustrem egonaei auctorein Pheremis no indicare volo huiusmodi suspicioni faventem. IsAugustinus appellatur,Episcopus Hipponensis,culus verba sunt L. 3 .C a Retraet Discipi cis auιι missic iid est in Lib..is ilia b ata, quo Manlio Theodoro,aIquem Librum . um scripsiqtiam
.isaeocto se chrisiano viro ,plus fruus, quam Aber m. Sed hine
solo Phereponus ipse discat,num pronus ad assentandum foret Augustin. ct an parum rigidus sui ipsius censor esset, suando ne hic quidem sibi ignoscit AEqui autem ac honesti Critici erat, ex hac potius retractatione capere consilia iam laudandi Augusti m , quam ex elogio illo occasionem arripere vituperandi. Quanquam quid dicor' Ita me Deus amet elogium illud retractandumAugustino non erat,cum tale sit , ut lividis tantummodo hominibus assentatorius
videri possit Et reaps ab August improbatum minimh fuisit. Retractionum verba cadunt super L ibrum is vita beatai nstriptum ipsi Theodoro, non super elogium Theodori in Lib i. de in me insertum. Deinde nihil ali ud emendare in animum induxit Augustinus, quam quaedam in Praefatione ad eum Lib.de Lisa beata non satis graviter dicta,quae cum delicata pietate non benὲ eomponi posse putabat: e jusmodi sunt: Adiae,quoddesderoc hoc est ad obtinendam
vitam beatam se unum intueor, teque aptissimums Per ad iaror,&c.Accipe,cuis edi auxit.Em abs te oretus expectem. Eadem repetit infra,inquiens. O sicro te per virtutem tuam,per hum
aexter m porrigas. Hoc autem est,tis me ames , O a me vis misamari credas.earumque haberi.Quod si impetravere,a imam b casam visam, cui te jam haerere proumo, parvo conaturae mm/accedam. En quaeAugustinoLibrum illum emendaturo non
qmplius ferenda videbantur. Nam ad ingenium, ac erradbtionem Theodori quod attinet, nihil in eo libro Ai gusthabet, quod spongia indigeat, cum scin Retractionibus ipsiim Theodorum Eo mct christianum Grum appellare Pergat Eademque de causa in retractandis Libris de OH Fne obelo nullo confixit Aug.memoratum elogiumTheodori
confixurus, si per illud veritatem laesam animadvertisset.
572쪽
Praestare tamen nolim,placitura haec esse Pher mono, quanta ne ipsi quidem abeo gratiam iniere. Pag. 424.Animadv. ad Lib.2. Car.x s. de Genesi inquit, M.3aiiab. AH. . nasia moermina Augustias , num torqueo pereram, expisi L . iis rean arsa ualu risis os asis. Canaorem gaudem S -ἀestiam prae si ferunι Re ractationes,sed λιαι ingenue ri, retractatis, puri cumquerasa μι--r , Mupaucis P - - exigui memensis resiatu Moribus, nostrae adverssaria obicianoe ni sentire. Sed Aura .riarimum noveraι Deus. Tria contingere hie p tum. Primum est, falsa in Augustini Libris ea non esse , qque nune falsa Pherepono videntur. Proximum est , etiamsi veri ti ea adversentur , Augustinum tamen id nequaquam animaia vertisse. Tertium denique . animadvertisse quidem, sed noluis,
se retractare, atque eorrigere. Catholicorum sinitentia est, Augustinum in doctrina de Auero Arbitrio nequaquam aberrasse;sed quando Censbri nostro,non secusae Pelagianis rumantiquis,tum recentibus,aliter visium est, nos in iis infelicitatem ae tenebras inagenii misereamur perversem voluntatem non facith accusemus. Errant nimirum,sed se errore duci nonputam. Catholicos eo
tra in errore versari sibi persuadent Pelagiani, sed de issi nos eontra Votum nostrum coecutire lintelligant. Nam & iuRitia de eariatas poscunt, ut in iis similibusque quaestionibus contra animi senistentiam a veritate deflexisse putetur,quisquis deflectit . nisi aliter credere nos iubeant contraria argumenta. Atque ita suis de Augustino eredendum, ii etiam rateantur, quibus Augustini doctrina quaelibet nondum probatur. Nam quis in animum iudi cat,usque adeo despuisse. 8c a rationis, atque conscientiae leghus descivisse Augustinum,ut stiens prudens erraverit, erroresque in Religione tu pissimos ae mmiciosissimos agnoverit quidem, sed Venditare perrexerit3 Neresse plane foret,virum excogitare basiliace impostorem,ac postremae iniquitatis reum. Et tamen, siquid intelligimus, non alio collineam Phereponatela, quam ut Augustinum nobis exhibeant homihum nequissismum. Callidissune nempe dubitare Censer nos vult, an ars aliqua in Augustinianis Retractationibus suerit; ingenuitatem ibi desiderat: & Augustini animum ita in medio relinquit, ut sitspic ri possimus,num veritatis amore,an oonsilio illudendi orbis. Re tractationes scripserit,videlicet ut selis exigui momeωti erroribust
dispunctis, eam sinceritatis famam sibi pararet quae fidem postea
apud praesentes ac posteros conciliaret gravissimis erroribus intactis,sibique probe perspectis. Equidem non dubito, quin au citatem sespicionis s1ve calumniae istius quisque intelligat, simulque miretur,qui Batavo, seu Helvolo homini tanta adversus A
573쪽
gustinum eonfidentia esse potuerit, ubi non de opinionibus , sed fae interno Augustini animo res agitur. Quas enim Criticas lepes hic pro se Phereponus laudet, contra clamantibus cunctis iussitiae, caritatis , & honestatis legibus Quae argumenta adhibere potest , ut crimine temeritatis atque improbitatis sese absblvat ' Neque vero iam sui, atque Dialecticae oblitum ipsit mreor , ut ideo Augustinum fraude nac usum fuisse argumentetur, quia uti is potuit. Nultam crimen esset , cuius & ego reum facere Phereponum, & quemcumque alium, deinceps non poLsem , si vim ullam habere deberet iniqua adeo argumentandi ratio. Conscientiae ergo sitae Phereponus consulat , redeatque illuc, ut tantummodo dicat, errasse Augustinum. Errabit vel sic quidem talia affirmans accusator, mea& omnium Catholicorum sententia ; sed infamiam saltem evadet , quam nunc
inurere dum vult Augustino , nescio qui declinare ipse jam possit. Auctor est Augustinus in Epist. a. olim Io. quae est ad Hieronymum , Episcopum quemdam , quod utens Hieronymiana ficrorum Codicum interpretatione dictionem unam aliter exposuisset, quam antiquus mos haberet, ingentes excitasse turbas in populo,ita ut coactus demum fuerit velut mendυBasem eorru re, volenspost magnum periculum nen remanere Me plebe. In-
iurgit hic Phereponus,& inquit pag. 49i. 3 falasan u. ea Afra plebs . qua tantilia de cavo Ducetum Iuum deserere parvis fuit, sed isdemr esse, ι prebeo meriι Hieronymus , 'fabina Fumca, qua heminem terrere voluis Hipponensis Discopus. Equi
dem in istam controversiam aegre me rapi sentio , quam non ita dirimere pro uno possum , ut alterum simul non arguam ει cubpem. Immo liceat mihi dicere, aliquid habeo, quod illic hamin Hieronymo,quam in Augustino desiderem , sive statum controversae spectem,sive modum. Attamen quod est ad narrationem
Augustini de Episcopo illo in discrimen adducto ob interpiata tionem Hieronymi, nihil me selicitat, quod ipse Hieronymus ad Augustinum ea de rescribens, inquit : Hudincemodi in ' o. Ia tua sexis fabulam : Quidam frater uester Coepiscopus ,&c. Novimus Heronymi viri alioquin sanctissimi stylum acu- Ieatum , stylum iratum plenum , ac potissimum dum sibi pug- . nat. Quid mirum si irato serventique viro excidit, huiusmodi,
exceptione se suosque Libros & utilem certe laborem tueri. Cordatus nemo propterea credat Augustinum fabellae atque imis posturae tam gravis in Hieronymi eaput auctorem. Quod vero tolerandum fuit in HieronIm aegre ferente, optimum consiIium
574쪽
m RELIGIONU NEGom. LIB. m. sit
quam laesit,qu ique non irritatus, acrius tamen quam ipse Her nymus Au ustinum aceusat. Nimia nempe hominis huius eo fidentia , dum ex arbitrio atque imperio sebulatorem facit virum aeque pium ac doctiim , & quantum ejus mores& dogmata d cent,a dolis atque impos iuris alienissimum. Fac etiam fuerit fabebla; at aequi honestique Cen riserat Augustinum potius suspicaria ficto rumore deceptum, quis, eundem venditare certissimum ipsius commenti artificem , cum praesertim alio sub coelo ea res contigisse dicatur. Sed ne fabulam quidem fuisse ubi nos contendamus,quis Phereponus contrarium ostendat vix etiam evine re possis, Augustinum illie agere decucurbi a atque Maera Enimvero numquid mirum est, paratam fuisse plebem illam recedere ab Episcopo suo tantilia de causa Etsi levis error futurus ille fuisset,attamen cum videretur Episcopus idem sine eausa divinas
adulterare Scripturas: nimio Zelo adversus ipsum accendi potuit religiosa popukrum curade veteri Τraditione tuenda-Jam patet. quibus diris divini Scriptores absterruerlut homines, ne vel unum verbum adderent,detraherent , aut immutarent in Codicibus f cris. Patet etiam, quantopere Christianis antiquis cordi fuerit. Scripturae sacrae exemplaria a corruptoribus tueri. Ad haec Paulo Samosareno Antiochenus papulus , Nestorio.& Iconoctastis Constantinopolitanus,Arianis populi alii summo studio restitere , ut sanctus Hilarius aevo suo diceret, refigiesremuisse aures Pepuον, quam corda Saceraeotum. Ipse vero Hieronymus in Epistola gi. olim i8. inter Augustulianas acrem hanc accusationem delinire
postea visus est,ad Augustinum rescribens, & inquiens : S, O θῶ Abram Explanationum insnam,puso quia ridiculam cucurbi non recipias quaestionem. in auiem amicus, qui me primus Iuιῶσ
iansem reprehendere, non respondentem. x Pag.322. Animadv.in Epist. 113. alias It o. Phereponus Augustinus sugillat, quod se Episcopum Hipponensem ordinari passus fuerit,vivente ad huc Valerio Civitatis illius Episcopo. Id Nicaencs Canone octavo interdictum memorat ; tum subdit: Non inteVigo,qrra usi e Gelo aex quo constabaι , unum insingulis urbibus Diviosum esse oportere,non manueris Hipponens m,hoe .lgistrium
esse : Nam si cui gam unum II. a Vungere sicluis , qui iact plures 8 Quam magnam hoo aperuis fenestram adversa
riis Augustin. , docentasi hominem Ope in usis satem suam emras 3 Abstinuissent ab hujusmodi ealumnia adversarii Augustini, quos intor nunc primas ducit Phereponus , si diligentius perpendissent rem ipsam. Ignorabat Valerius , ignorabat Αugustinus , Nicaenum Canonem obstare. Cujus rei fidem facit in laudata Epistola Augustinus. Immo nihil conua Canones tunc agἔ
575쪽
que M fieri perficique ingenti deseris clamansuetis, Discopatum
Iuscipere, conrea moremGHesa, rivo v. venis Eriscopo Pres, ore Augustinus recussati Vides Augustinum,quanqtiam ignoraret,Nicaeno Canone huiusnodi ordinationes prohiberi , probe tamen recogitasse , ab ea ordinatione abhorrere consuetudinem Catholliae Ecelestae,ipsumque adeo AugustInum obstitisse Episco. pis,ne se Episi opum licrarent. Sed vicit plurium sententia. Imo exempla similium ordinationum in medium allata silere. Dis
asque id ignara transmaristas ct Africanis κεclesia exemplismo- ιμα- , compulsus atque a Uureisuis, o Frisiotarus --m, minoris Ioiarea ananem sine s. Augustinus ipse ad Paulinum Ep.. 3 ali,s 34. desaretna Coepiscopatus sibi a Vale. rio imposita scribens, hoc idem eonfirmat, inquiens: Quia quλἀem, quia tanis ejus eari ascitantequeremsi Aio Domintimis
merier Myinennullisjam exemplis macerinia s,qu. Asomme bi ex Katio elaudebamur e memer ι-ui exeulare. Quem ergo errorem apertis oculis admissum , quam errandi voluntatem ad proprium commodum in Augustino demonstres Detrectabat Ipse honorificum munus 3 compulsus a Valerio , ab aliis Episcopis, a Ciero toto, ab universa plene, se passiis est vinci,annuente etiam Aurelio Carthaginensi, Africae Primate. Ex iis nemo siuspicabatur, violatum iri propterea Canones Nicaenondi quanquani Ecclesiae consuetudo secus agendum moneret, e
emplorum tamen ingesta copia rationem omnem cunctandi αrecusandi sustulit. Rem ego non probo, neque iubinde probavit ipsemet Augustinus, ubi intellexit, NIcaenam Synodum aliter sanxisse. Verum eae tune circumstantiae in Augustini ordinati nem confluxere,ut non solum excussitione dignum ille se praebeae. sed iniquae accusationis accusari mereatur , qui tacite nobis pec- suadere cupit, Augustinum scienter atque iubentertunc errassinia
576쪽
quod error ipse eederet in sitam ipsius utilitatem. Clim vero Inquit Phereponus t Icollegamumι ibi ad ingere sitim, maenio Planes 4 ' non videt homo acutus,srustra id peti,nam qui collegam. sve coadjutorem sibi adscitabat,ea ratione movebatur ,quod ipὰ aut senio aut morbis ad obeunda Melesiastica munia ineptus iam
esset , & Collegam hune sibi succe rem deligebat,eonsentiente silero , populo, ipsisque Provincialibus Episcopis. Atqui unus Collega id implere valebat . quod Epistopus senescens implere
ampliu non poterat,atque unus Episcopo morienti successererat dandus. Ramobrem & superfluum . & incommodum eoniblium fuisset res adligere uno tempore madiutores , nullaque
necet sitas,nulla potens ratio succurrisset, quae aut sinderet, aut ex Muret ut unius,ita de plurium cooptationem.
Alia tamen habet Phereponis,cpue In memorata Epist. a lim ιim sibi non arrident . quippe illic Augustin Heraclium sibi Suceesserem in Episcopatu Mugnat iis verbis ι Presbremm Re cisum maturiure rem iso. Canonem LXXVI. Apostol xum , dc Synodi Antiochenae sub Constantio habitae deereta hieviolata Phereponus elamat; stupetque ignorasse Augustinum,illiacitum hoc fuisse, elim praesertim consensum episeoporum ille Mon exquisierit, quem tamen exigebat Synodus Nieaena. Prosecto interdixere Canones s de iure maximo interdixere, J ne aeri Anci stilo sibi successorem deligerent. atque constituerent. Sic ωccursumambitioni,& propriae utilitatis studio, quibus affectibus occoecati interdum Episcopi indisnoseligere,de Episeopis Provincialibus , Claro,ae populo libertatem elemonis praeripere poWrant. Sed hoc ad Disciplinam spectat, eamque eligendi successeris libςrtatςm eadem Meleliaia.ota permittere , modo prohibere potet, prout conducibilius videatur. Nam idem quoque peric tum quandoque imminet, si Episcopi, Clerus, & populus eligant, ac si unus Epistorus,& pius contra Episculus gregi suo, dum Viri melius consulere interdum potest, quam plures. illud vero dubium csse non debet, quin Augustinus optimum Succetarem clesiae suae dederit . omni ambitionis, atque utilitatis proprie as iactu sublato. Immo id volae a se pripstari palam testatus est A sustinus, neper libiti Θωπι-3Myos Ecclesia Hipponensis P turbaretur postmoκem iam , uti aliis in Melesiis acciderat.
Cieri etiam. populi duorumque Epistoporum silvisio res acta. Sed quod in Wimis huc secit illud est, iis temporibua nequaquam unuisse in Africi prohibitionem illam de Successbre sibi instu
uς Q uppetunt illic exempla,mmo di in nonnullis allis Pr vinciis, tuae adferre non est hujus loci,quippς a Iustello, Brevere-sio, Thomarino aliisque eo sta, Antiochenis utem Can vibvs Mic stabusarii, iis non censuit, lacertumque est, an
577쪽
334 DE INGENIORUM MODERATIONE .
iidem ipsi Canones Afris essent satis perspecti. Eadem dieI possunt
de Canone,ut aiunt, Apostolum , cui etiam alia explicatio convenire potest. Quare nemo ex Africanis Patribus ea tempestate, illicitum,prohibitumve putabat, sibi idoneos eligere success es, diim Cleri,& populi consensiis rogaretur atque obtineretur, ει lectus Episcopalem consecrationem post eligentis mortem expectaret: quae omnis Augustinus praestitit in eligc ndo sibi successere Heraclio,quem Eradium corrupti Codices appcIlabant.
CAPUT XV. Nimbis sui amar fassio obse a Pherepono fancto Augusti-
. no, cujus conatus in Pelagium eIusque errores fluxerunt ab amore unius Catholica ver iratis. Ficta mansuetuia in vireticosperperam Victa Catholicis Disicopis. Comprimenda Hareses vix orta, neque erroribus concedendinnimia lenitate aditus : Convicia ct contumelia varie
Phereponi in sanctum Augustinum. Vitam hac hominem - , Gristianum ct Criticum dedecea t. -nto contemptuseratur ille in omnes sanctos Patres. Irciter Annum Christi a V . Expositionem Epistolae M R
elucubravit Augustinus nondum Episcopatu initiatus. Nonnulla ibi occurrunt Semipelagianis postea natis faventia , sed emendavit vir sinctus Lib. i. Cap. 23. Retract. consessus, se eo tempore nondam alium rius qua Use, neo adhuc inven/sse, qua-Bssis electio Grasiae. Miratur Phereponus pag. 38. Animadv. qui Augustinus sponte,aca nullo damnatus, dogmata eadem sit inde fuerit execratus. Tum oculo in intima Augustini praecordia conjecto, A nunquam 1amen,est, exertouissens rixa Pelagiana iis Mens inuis mortuus esses. μω verVortasse nunquam
.ia iniectus in soles , vis Pelagius aliquis in ejus scriptis Orgia es. Primam vero indignandi in Pelagium occasionem Augustino fuisse subdit, quod Pelagius Romae dum esset , ferreaeon potuerit ea Augustini ad Deum verba: Da quia bes, jubeque via , quae in Confessionum Libris adhuc leguntur. Isino. frima ergo masi , inopait Censor, nam nihil magis irrisabiles Scristoribus,qu proscripsis testea, tanquam pro aris ct scismg--nt. Qui ne denomine quidem Augustinum nosset,liaee tamen udiens non ignoraret , quam parum fidei debeatur accusitioni
578쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO..ias. m. suhuiuvnoci , ad quam nempe confirmandam nulla ratio accedit. Quis Censori huic narravit,iiritatum suisse Augustinum,& ad sententiam mutandam odio adversantis Pelagii fuisse compulsum Nimium dictatorie ista dicuntur. Sed hujus eriminationis inbquitas longe melius se prodet,ubi recogites, quantum a coeco sua Tiam opinionum amore abestet Augustinus. Nihil aliud sunt petractationum Libri, quam illustre argumentum ardoris illius, Augustinus veritati uni stipra sitos affectus obsequebatur. Deinde vix alium reperias qui demissus Augustino se emendari Pateretur,& mitius haberet adversarios sios, quanquam interdum P cacissimos,& palam rationi ac veritati initurios.OAerare possem librum,si necessitas posteret, exemplis ejusinodi & humilitatis, d modestiae. Denique tam parum cum veritate congruit, Augu Minuan in iram & odium adversius Pelagium fuisse concitatum quod hic verba quaedam Consessionum moleste tulerit, ut cum Pelagius longe post illa tempora humanissimis literis ad Augustinuim datis responsionem accepisset amicitiae plenam, Augusti nus denide necesse habuerit se purgare , quasi Haereticum humi
nem supra meritum commendasset. . .
Rod ergo Augustinum armavit in Pelagium, Apostolicae dc
etrime, Veraeque Religionis cura fuit. Eadem dc armavit in MMnac-OS,In Donatistas,in Arianos, a veteri autem Christianorum
Traditione abhorruisse dogmata PelagItatque Coelestii, jam d cum Qitenderum eruditi viri , ostendit Augustinus ipse, α eius temporis Ecclesia,quod ne ipsem quidem Pelagium iugiebat, qui
non aliter quam clanculum , dc sub mille verborum ambagibus, Ingentique cum simulatione iam huc illuc novitatem dissemina vit. Quid faceret Augusti mis gelo Domus Dei sepra quampli rimo. ardens Africanae, atque Orientales Ecclesiae , fanetus Hieronymus,Paulinus Ambrosii dIicipulus, aliique classicum protinus cecinere in erumpentem Haeresim. In publicam rem tunc &Usς Augustinus operam siuam conferendam esse putavit. Quan Dorem en veras causas,cur Pelagium,sive ut melius dicam, Pelagii Ogmata exagitare coepit Ausustinus. Quas commentus est pro tuu arbitrio Phereponus , si nos levitatis saltem arguamus,
' O jure procul dubio agemus. Quod si Augustinus procedente
tempore renuntiavit sententiis nonnullis disque paucis : ex ipsius evidentia constat esse factum , quod attentius
inde investigaverit cum Scripturarum sacrarum mentem, tu mΣcclesiasticae Traditionis vocem. An vero crimen est meli Q di ceren ius sentire 3 Et numquid Augustinus pro 'sitis sentem. xμ t-qum pro aris oc focis pugnare paratus fuit, qui sententi4s priores reipsa dςserere non dubit visistatim as veritas explo ta id
579쪽
Retractavit quoque vla sanctus quoddam aliud essatum situm
in ExposCap. VII. is. xo. ad Rom. uti Semipelagianum. Hinc Pherepono ansa praebetur traducendi Augustini tanquam δε--: resen eram hominis, qui ea olim scriberet , quae , ut ipse deinde contendit, in Ecclesia minime tradebantur. Quod si in debantur, non capit Phereponus pag. s36. Animadv. q---Gpe uerisι quasinovaseresct eximies Haretita, qui ita Me .
Audi istis. Sod frustra invidiam Augustino creare , frustra Pelagianam novitatem tueri molitur Phereponus , parum hiese versatum exhibens in Eeclesiastici iuris ceconomia, immo & in eorum temporum Historia. Esse possunt dogmata quaedam adhuc inter Scriptores dubia , atque ab Eceleria nondum calculis
postremis delinita. Haereticium nomen alterutram partem tuemtibus tune tribuere non licet. Ubi Ecclesia sententiam tulit . ltune aliter sentire quam Ecclesia, nefas est. Ita fuit tempuS, quo sententia de iterum baptizandis Haereticis inter haereticas referenda sorth non erat. Idem Semipelagianis Dogmatis accidit. Non ideirco laesisse Fidem dicti sunt Uincentius Lirinensis, Hil rius Ai elatensis,Cassianus Faustiis, Gennadius,' Sidonius, aliique aut Lirinensis, aut Massilienses , quod Semipelagianismum foverint. Tunc sellim execranda coepit esse eorum doctrina de inrutiis fidei, cum Synodus Arausimna expostili , quid hic sentiret, sentiendiimque mandaret Ecclesia verax. Plerisque autem e Patribus nonnulla excidisse videmus , quae deinde suris Conciliis divina oracula promentibus minime probata futie. Sed illi incaute , inculpateque ita sensere, paratissimi contentire cum E
clesia,si h c in diversam abiis in sententiam, & ideoillis opinion, bus addicti fuerunt, quod nondum fati diligenter exquisierant,md Apostolica de iis Traditio haberet.
od ergo ad Pelagianos errores attinet , eos sita novitas inreulos omnium ineurrens execrabiles statim secit. Tum pro-rinus in eorum damnationem consensit Ecclesia. Concilia non
semel ab Asi is Episcopis habita, Synodi Hierosblymis, Diospoli,
Romae, Antiochiae, aliisque in Urbibus Glebratae . praetereaque Romani Pontifices, aliique celeberrimi Patrum adversus Pelagi num doctrinam illico anathemata exemere. Quid miratur ergo Phereponus, quod execrationi esse in Ecclesia Catholica Pelagius, ejusque sectatores continuo coeperint ; Novam, Insiaetam , atque a Traditione abhorrentem doctrinam invehere tentabat id lhominum genus 3 deuade Ecclesiae germanam Fidem statuenti: terroresque proscribenti resistere pertinaciter non dubitavit . mentemque In errore obfirmatam prodere. Hic haereseos stat
cardo , nae causae justissimae anathematum. At Semipelagiana
580쪽
M RELIGIONIS NEGOTIO. LIB. m. n
dogmata. si qua Aligustinus tradidit s nam vere Pelaglana ex eius calamo certum est excidisse nunquam J nondum Augustini aevo. inuno ne per integrum quidem seculum ab illius morte , ea fuerunte, ut ipsesum patrocinio laederetur fides. Eidem quoque doctrinae adhaeserentissimi viri, nullo sanctitatis dispendio; qui pe Traditio ab ipsis nondum satis diligenter eonsulta suerat , &controversiae omnes de Gratia liberoque Arbitrio nondum satis fuerant pertractatae, atque Ecclesiastica Coneilia quid pro re in iis de rebus assirmandum foret, nondum constituerant. Pr indeincautus, disi etiam velis negligens, sed sine eulpa , non alate summopere semerariin dici potuit Augustinus . quod non mala fide olim docuerit, quae postea re melius eonsulta eorrexit.
Innumerae occurrunt controversiae adhuc ferventes , magnis
piisque Auctoribus utrinque stantibus. Quandiu Ecclesia ambiguam rem in medio relinquat, quamcumque velis partem tueri licitum erit, Sic Augustinus Pelagianos Haereticis primo non
accensuit , ut patet ex eius Serm. 194. Deinde vero pertinaces
in errore. & Conciliis palam resistentes, haeresis incusavit: quod Pherepono nec novum , nee iniquum videri debebat in Α-nimadv. ad laudatum Sermonem pag. sso. Sed quoniam illuc nostra delapsa est oratio, alia videamus,quae Phereponus carpit in
Multi iam fuimus alibi in Oropugnando iure sum Ecclesiae ,
tum Principum Catholicorum adversus homines haereticos, quos poenis castigare . reluctantesque ad meliorem sententiam incitare fas esse diximus. Phereponus audiens Augustinum ibi de Pel gianis ita loquentem : Sumneas eos maμ-ωώMeribassanam Aos ,perteo docendos, ne plangat moraura, mellita haec a
pellat, sed statim adiungit, dehonestrias e se uencum ι- erum incredula acerbis is, uapropemodum fusicari quis passis, mansuetudinem hane δειaopera ut fami us major invi iamrseris hominibus consareιur, ni cederem/, uηκε homines -- servi mulsis ia, postea exardesiereno. Ut uti modestus ca tusque videri & hie velit Phereponus , stispicionem hanc teter rimam non sibi tribuens , sed aliis assingens , eamque illo suo propemodum temperans r non impetrabit tmen, quin ipsum tanquam atrocis calumniae auctorem aequo iure hic postulemus. Satis ipse prodit, sibi accusationem hujusmodi probariti, sibique in votis esse , ut in reliquorum mentibus r dices aingat. Et tamen quantiun a caritate deveritare longe abeat ista suspicio, facile intelligere potuisset ipsemet Phereponus, si mrunori odio atque livore suas aggressus fuisset scribere Animaia versiones. Placidὸ primo erga errantes agere Ecclesia solae .