장음표시 사용
71쪽
t torrem, quanta messis responderit, ac respondeat , mi-Ia non loquitur historia. An multos ad Christum adducere possit, atque adducat praestripta a Pherepono via , raritimque ab eo commeriuata Ars Critica , vident tumque ala eo commericiata Ars Eritica, vident alii. Illud quidem affirmari posse reor, si homines induxissent, aut inducant in animum,tum sbium credendum esse Christo, cum sublatae evidenter fuerint omnes in divinis Scripturis dosmatibusque occurrentes difficultates , eos aut serius 'uam pax eri, aut nunquam futuros fuissς, α fore . Christianos. Rationi feroci , atque admodum curiosae, sue etiam infirmae, nunquam satis ςst neque est ulla geris tam discordiarum ferax, quain quae enisam dat operam Criticae, oc det omnibus dubitat, nihilquς credendum ducit, nili quod est evidenter probatum. unusquisque in suo sensu abundat, unusquisque supra Abu Ia se sapere adibitratur uni sibi creduxe novit. .amobrςm tutior, si
Iaudabilior semper fuerit ratio praenandist perstiadendi Evangelii, quam Christus, quam nostri hiiju ueservat unx , α quam fortasse non impugnauςt ipse Phere- donus, si Augustini leoncilium sententi mauehac de re
Veritam unanino abhorret. onnulla quidem diximus in Catholica Religione tradi, qua supxa hum nam rationem sunt, qualia sunt Christo revplata de Dei natura Atahsua ibMςm tradi , quae sint, si βnpuris placu, vianἡ conpra rectam rationem, de id non igno axi a nobis, nullus unquam Catholicus , nisi errans , sibi persuasiς ι nullus nisi stultus , lamniavit. Et queas , rogo , auoQ-xipus tam deformem sententiam Melasiae Gatholicae imponit Phereponus ρ Haereticos forsitan cum antictuos tum recentes, quibuscum/ipse sentit & fac it, set dicti datu, rus est testes. Verum quonam ex Canone Critico didicipille, ereMndum esse hostibus nosti is affirmantibus, quod inos constantissimh negamus t Quandoquidem tamen vi stistinus ipse accersitur in hanc eamdem causam,ostendae quaei Pnereponus , eum sibi conscium fuisse, adorsari irectae rationi de spatia Spraedestinaiiene storo poenae Dantur. Mihi nulIu dii Dium est, quin Augustinus p c de F
72쪽
, sed etiam invictis rationiblia ostendisset,sententiam Liam cum rem ratione penitus consentire, ut sabiem ab illa non abhorrere Pro ipso luculenter responde. xe adhuc possunt editi ejus Libri , in quibus unich probat, nullam Aiam . quium suam, ocraclesiae Catholicae, de grais 'itia& praedestinatione sententiam habere consensum scrip. tu, at ue rationis. Si ille signamus rema vero longὲ lienam in ea fuit oeinione , quam Caruini Sectatores etiadem tui uunt, non inficiamur , quin contra ipsum rectaxatio pugnuet. Sed, hoc etiam posito , certissimum in , non advertisse Augustinum, quantopere hujusmodi sententis indu suetur rectae rationi: Nam ct iph Calviniani, qui revera in hisce quaestionibus contraria rationi docent, induci non pominx ut credant, se rationi contraria tradere, atque iri tam nustro errore 3 ersari.Deinde
prodie ipse ibi ν de utilitate credendi , qualia Augustianus sentiret. oedere, inquit is Cap. 3 i. tum est culpandum , cu- me de ore indignum aliquid creatisr. vesae homine faciuereais..utique fatemur,nihil indignius excogitari de Deo posse, quina quod Ausustino ruinus adstribit. nempe a Deis cmari homines qui antecedenti necessitate nori secus ac Deo sompellantur ad bonumvi malum, Et subinde ab ipso Deo propter delicta pBaigntur, suae illi non coaesi quidem patrarunt, sed electione-resislandi facuutate fine sud culpa destitupi xvixare nullo pastopotuerunt. Talia Deum prorsus dςdecent, nimiumque rationi ad versantur Si verun foret, eam fuisse Augustini sententiam in Gratiar α P destinationis negotio , quam tradidisse ab haereticis recentioribus dicitur, occonscius ille sibi fuisset in quot a ratione absona o que indigna Deo, se sua uinio conjiceret: ade6ne mentis inops filissex, Ddexunc paesul, pandum hominem diceret,/m, D imsignum asiquiaer
Hiis ' Sed Augustinus . calvino pervexa xxplicatus ,
neque indigna Deo tr diMir, multoque minus sibi conscius fuit, se aliquid credere conitarium rectae rationi. Deniquρ idem ille est Augustinus, qui Epist. D 3. olim'. haec scribit non ignorata Pne pono, immo aurea jiire
73쪽
etiam Lib. . de Trin. Cap. 6. praeclarissimε inquit: Insta
tionem nemo brius, contra Ocr uras nemo Christianus, eonera
Melestam nemε paciscussenseris. Similia habet aliis in locis. Nunc ergo Pherepono petimus , qua fronte assirmare possit, revera sibi eonscium fuisse Augustinum a se tradi contraria rectae rationi in quaestionibus de Praeristinatione Θ Graiia. Nisi censeat Augustinum, virum ingenio dc memoria ad invidiam praestantissimum , supinε admodum delirasse, aut virum summε pium impostorem fuisse mendacissimum,qui aut ignoraret,quae in animo certa ct statuta habebat,aut quaedam intimo corde crederet, contraria vero alios decepturus depraedicaret : Haec, inquam, nisi devorare velit Phereponus,fateri tandem cogatur . Augustirium, qui contra reditam rationem sentiendum esse negat, sibi conscium non sitisse a se proponi quaedam,quae iPsam rectam rationem inimicam haberent i, sive, si it, Phe- repono placet, errasse quidem Augustinum contra ipsam rationem, sed ipsum se errare non cognovisse. Facith vero nobis foret ostendere,ne errasse quidem Augustinum , neque aratione absona prodidisse in controversiis de Praedestinatione oc Gratia. Sed occupata jam fuit ista provincia a doctissimis inter Catholicos viris,quorum etiam cura atque eruditione palam faetiim est , quantum Augustini dogmata a Calvinianis distent. Illud in pra lentia adnotasse sussiciat, ab Augustino adhuc Presbytero
conscriptum fuisse Udorum4 Utilitare cream G. Eo autem tempore, cum inter ipsum oc Pelagianos. quippe nondum ab ovo eductos, nullae quaestiones de Gratia ira tercensissent 1 inepth dicitur Augustinus aliena a recta ratione in Gratiae e . Praedestinationis argumento eroposuisse. Immo tantum abest, ut id contigerit ; ut nihil prius neq; antiquius tum Augustino esset , qu1m Iiberum hominis arbitri iam a Manicnaeis defendere, quod postea in reliquis contra Pelagium scriptis ab ipso laestim nonnulli perperam opinantur. Testis etiam est ipsemet Augustinus , se tum temporis incaute adhaesisse opinioni de initiis fidei merbis hominis,non gratiae Dei, tribuendis, quam postea adoptarunt Seiri ipelagiani. Ouamobrem cum liquidis constet, eo saltem tempore, quo Librum illum scribebat Augustinus , ab ipso proposita non fuisse aliena a recta ratione in argumento divinae Gratiae: Co stabit etiam, nihil magis abs re produci a Pherepono potu sse,quam quod Catholi-- ci ideo fidem ante rationem exigerent, quia conscii sibi erant,tradi a se quaedam planε contraria rectae rationi Idem quod
74쪽
ruod de domatibus ad Gratiam spei tantibus dictum cit,
iei&de aliis potest, quae in Catholica Relagione rationi recti repugnare Phereponus credit, α quae libenter, ut pinor, hic quoque memorasset , nisi forxasse conterraneis suis non omnes illius sententias, non ejus ubiq; licentiam aequo animo ferentibus, Parcere consultius duxisset. Tertia causa, quare postulabant Catholici , ut rationi anteverteret fides, Pherepono divinante, ea mit, quod ii suas jam vires sentirent , suaque multitudine steti, aliter
sentientium paucitatem contemnerent. Ε μοδι araeom-quit is, Mingeniamu nen usu mi ob isauciores e. Iunos demisquentibus cmisnuvi haberi. Nescio, an illa Dordracenam Synodum tacit. carpat ingeniosus Censer. Hoc qui dem novi, ipsum , quanquam minimε falsa de Catholicis hic narret, multitudinem suam innichaeorum gregi objicientibus non minus tamen quam antea in nos contum is
licish agere. Amplissima quippe Catholicorum respublica sibi fidem ab Ethnicis habendam esse contendebat , non quod tantummodo loqueretur, sed quod, ut vidimus, evidenter credibilia vel linε rationibus inu infecis, loqueretur.Nunquam huc respicere Phereponus didicit.Ubi autem in Haereticos dispuratur, multitudo quoque ipsa validum praebuit semper argumentum disnoscendae Religionis veraer Cum enim quaeritur,quae inter tot Sectas, qua rum unaquaeque tibi veram Christi Religionem tribuit , orthodoxa sit,& germana Religio: praeter aliasis argumenea, quae unis Catholicis favent, illud quoque favet, quod isti re dc nomine Catholici sint, semperque me. rint ab Apostolorum aetate. Hoc est, quod per universum terrarum orbem diffusa sit, ct adhuc ex divino mu nere latissimὲ pateat una Catholicorum Religio: quod hucusque Haeresi nulli contigit, neque continget ante ultimi iudicii dies,ri: quando etiam contingere posset quod non concedo) nihil Religionis,quae hucusque Catholica mit,veritati viseeret,ut nemo non intellisit. Haec etiam tessera ad reliquas accedit, quibus in unum collectis vera Christi Eccle fa a faliis atque Haereticis distinguitur ε 'eamque sapientissimh in saccisSymbolis,in cecumenicisConciliis,m Patrii scriptis constitutam ha us,oc ab Haereticoru oppugnatoribus effcacissime semper adhibitam scimus. Sed como modius hac de re in sequentib. Capitib. habebitur sermo. Praesenti finem faciemus, simul ac monuerimus, Lectorem non illa tantum sed oc aliis in locis Phereponiim Α sustino loquenti de Diotaιe or odi bellu indixisse. .ut
75쪽
men eum tam imparatus ad accusandum venerit, ut quoamaxim. opus erat. ne statum quidem 'uaestionis intellexerit; nullo negotio patebit,quam imbelIta sint in ista contentione illius tela , α quam incauth pugnet, si memoria repetantur,quae hamnus conscripsimus. Quapropter nulla mihi amplius cura refellendi ejus animadversiones in cap . Libri de quantitate animae, de in cap. 2 . lib. i. de livibero Arbitrio. Tamen omittendum non est,quod ille habet in hunc postminum locum. Culpat nimirum, aut p eius deridet Augustinum, quod ex Isaiae cap. 7 haec verbaeitarit: Nis ereicia rius, non inrelffigetis, iisque probare contendat, prius esse credendum,quam intelligendum. At ista Prophetae verba nihi, ad rem facem novus Censor excIamat,quippe ab Hieronymo aliisque metε translata diversum reddunt senstim, nempe N scrutare.us, nonper no
bitis, ita ut Prophetici sermonis series ab Augustini mente longissimε abscedat Pro sententia Prophetae,inquit Phere-
revidi enim buno esse se uis Scrimaras ηι- uam scires , an LXX. Interpretiisspermnisedere Aeerra, avis hunc locum bene esse ab iis versum constares. Lectorem neso diu detinere dinputando, an sustineri aliqua ratione possx in . Inte ere itum versio,cujussensum in his verbir usurp4runt alii doctissimi Patres, dc Hieronymus ipse non improbat. Quaecumque iit germana eorum Vernorum sententia, certum est, hi ustinum Rem veram , ut vidimus per ea probare voluisse. Verum autem dogma, etsi inutiliaad illud confirmandum congerantur erum certumque esse non desinit.
Imbregula est, quando ex diversis interpretationibus di-versi sacrae Scripturae sensiis emanant, iis licere nobis uti, non ad fundaridum quidem, sed ad illustrandum aliquod dogma ; nihil enim periculi subest, ut illa sensus, quanquam alioqui non prosit, dogmati noceat, quod veritati congruere ex aliis Scripturarum locis evidentioribus stendi potest. Augustinum autem non exspectasse, ut a Pherepono de diversa illius versione certior fieret,constat. li 1. cap ra. de Doctrina Christiana, quem ab ipso conscriptum novimus duos annos post ii. bros de libero Arbitrio. l
76쪽
Infirmitas humana mentis, atque rationis errandi in homine facilitas. Mus causifuga disciplina, socordia in inoquifitione peri ; covin male compactum, ct pes eas ctum; penuria atque abusis subfidiorum ad inpeniendam veritatem; memoria exilitas ; phantasia impotentia, pracipue dum assectus in animo regnant, voluntatis perispersa indoles, mentis ipsus angustia, ignorantia, obserio, or prava electio principiorum, quibus ad recte judicandum uti necesse est. HActenus dictum est , quousque in inquisitione veri,
uantum ad religionem ineundam spectat , humano ingenio sit procedendum hominique prudenter agenti sufficere,imo necessarium esse,dixim ,ut argumentis cre-- dibilitatis' contentus fidem suam religioni verae prius accommodet , quam omnia illius dogmata atque mysteria per evidentem rationis intuitum perspicere atque intellia gere velit. Sed non desunt, qui Manichaeorum pervi eaciam imitentur adhuc, suaeque mentis ambitione fascinati rerum omnium veritatem assequi se posse suis viribus t meri confidant , ct rationis humanae vires ultra aequum exaggerent. Ut perniciosa haec opinio funditu, concuti tur,invadendum nunc est in artem errorum 'mnium,hoc est aperienda sunt homini, quani brevissimὲ poterimus, tum infirmitas, tum stultitia creatarum mentium. Hinc leges, hinc praecepta moderandi ingenii petamus oportet. Nos noicere ante omnia nosmetipsos, Iab ipsis quoque Deculi sapientibus jubemur.Neque sanὲ ullus ad veri Dei cognitionem , atque amorem sectandus est progressiis, nisi prius praecesserit imbecillitatis nostrae cognitio,& nisi humilitas ab ipso Deo in nos descendens nos ad ipsum convertat, animumque superbientem castigans, essiciat idoneum ad majora h coelo doria aut excipienda aut impetranda Cum dicimus, infirmam esse atque imbecillem hominis mentem atque rationem, significare volumus, hominem
licet ratione praeditum, suis tamen viribus dissicith ad v-rum inveniredum, rectεque judicandum pervenire,facilὲ
77쪽
vero in errorem rapi , atque in errore jacere. Duplici δcausa manare videtur hiijusmodi in nrmitas atque imp tentia. Prima est , quod homo veritatem quaerere nota vult,ot adhibere subsidia ad veritatem inveniendam idonea. Altera, quod etiamsi verum quaerat, invenire taphnon potest ex iplius dissicultate Veritatis, aut ex inepto rationis usu. Has causas sigillatim explicabimus , ut sua humanae rationi vulnera evidentius constent , de ingenia nostra tandem pudeat suae ambitionis, atq; proterviae. Sentiunt omnes, nemo negat, rationale 'nimal ab utero matris erassissimam secum afferre ignorantiam omnium rerum. Mox ista ignorantia paulatim depelli solet,ubi serisibus,& meditatione pollere, iisque uti homo coepit. Ideae rerum an nobis ingenitae sint , adveni nine peregrinae in mentem nostram, Philosophi disputant, nos in medio relinquimus. Illud constat, necessarium esse meditationis clesensuum usum, quo aut in animo domesticae excitentur,
aut in animum novae importentur rerum ideae. Hinc Seneca in Ep 9s. Omnium. inquit, honestarum rerumgemina animi nostra geruns,qua a mom, ne excitan urinon aliιer quam insilia in se usura ignem sium expl. a. Meditari autem di cimus, cum anima vegeto corpore , ut ita dicam, ipsa vigilans aciem suam in res, oc earum essentiam, causas, effectus, Squalitates acuth intendit.Usus sensuum x rientia, parentum M aequalium consuetudo, atque alia numanae vitae itastrumenta, rudem intellectum, velit nolit, sensim informant, ct aliquam veri notitiam in ejus penetralia inferunt. Sed quota pars haec veri immensi dici potest Quot etiam errorious ct falsis opinionibus permixta non est, atque infecta Sola plerumque rerum vulgarium, α sensibus obviarum notitia hinc fluit; imo sola ipsarum s perficies cognoscitur. Quare nisi ulterius homo procedat,
ct quaerere velit immanem reliquarum veritatum copiam,
atque intimε perpendere, quae jam didiciti interdum bipes a quadrupede, nisi ex habitu corporis externo,dissimi lis non videatur. Midam igitur socordia atque Odio Iaboris,oc affectibus pravis impediti . quidam nimio ardore incitati erga humanae vitae negotia, Ec vilia quaeq; commoda,quibus unicδ inhiant ι alii, quod invenire scientiam desperent; alii,quhd se opinentur scire quod nesciunt coci quae sunt aliae causae) verum quaerere nolunt, negliguntq; subsidia homini ad inveniendum verum neceuaria atque opportuna. Quot autem erroribus id hominum genus serviat, ct pateat, nemo nescit. Infantes planὸ apparean i,
78쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. 47
eam de rebus agitur, quae vulgarem humani commercii usum aliquantum excedunt, eorumque mens in angusto sensibilium quarumdam rerum gyro constricta, latius e plicare volatum non sistet, erratura, si faciat. Vigente igitur in istis primaeva adhuc ignorantia, quam expellere ortasse potuerunt, at certh noluerunt et, nil mirum a imbecillima est eorum ratio,si stultis falsisque opinionibus se abripi quotidiε sinunt , si vetera deliria nunquam abjiciunt, oc te impares sentiunt ad abdita rerum noscenda, ad arduas cuinvias quaestiones dirimendas, ad rise meditandum,falsumq; in casibus innumeris a vero distinguendu fLongh fravior altera infelicitas est, qudd nempe homines,etiamti verum, S scientiam, α semitas ad utrumque perducentes quaerant, reperire tamen tapὸ nequeunt,Huiusmodi impotentiae triplex in medium adferri cauta potest, corpus videlicet, instrumenta sciendi,oc animae iplius facultates internae. Et quod est ad corpus, praeter organa math animorum indoli respondentia , quae nullo neque studio, neque voto emendare valemus in nobis, innum ri morbi bellum coreori quotidie indicunt , atque ideo conflictantur cum animo ipse. Sui carceris dolores atque incommoda non sentire animus nequit, ac proinde nemo non sentire cogitur,quantum imbecillitatis ἡ corpore in hecilli, firmo,& mala assecto inseratur in mentem,quaritumque tenebrarum tenobrosa haec massa corporis luctu dissimae rationi creet. Ceria hac de causa hominum plerique in pristina ignorantia perdurant,ct ad nobiliores disciplinas, quanquam Velin conscendere nequeunt ἱ neque fas est obtusis crassisque ingeniis ct nulla memoriae tenacitate praeditis se immiscere parum obviis atque reconditis v ritatibus , suumque interponere judicium in arduis non vulgarium rerum quaestionibus Ad impotentiam humanae rationis veniamus, quae nobis obvenit ex inopia di fallacia instrumentorum, per quae verum colligitur, falsum evitatur. Et hic suos patitur manes mortalium conditio. Multis desunt ejusmodi adminicula atq; instrumenta sciendi. Quot adhuc populi sunt, quibus liberales disciplinae tradantur, quibus sint praesto Doctores uti'ue pauci Apud complures ne minima quidem earum artium vestigia offenduntur , per quas ad verum conscenditur, dc eruditus atque excultus animus cavere sibi aliquo pacto ab imenia errorum colluvione potest. spice Africam 'siam Americam, α quaecumq; sunt
in ipsamet Europa nimium Hypexboreo septem subiecta
79쪽
Trioni.immo hanc ipsam omnium Beati illinam terrarum Europam intuere. cistae hominum parti tam bene viale natura, ut doctoribus affluant , ct disciplinis i motae, eri
amsi adsint, iis operam navare solent, aut cupiunt thus profecto perinde est carere optimis artibus j, earumare magistris , ac ab iis addiscendis propter impedimenta: negotia vitae perpetuo removeri. Nemini autem dubium est, quin tanta barbaries , tanta doctrinae, linguarumque inopia, naturalem inicitiam foveat, innumeriisque etiam erroribus januam aperiat. Deinde ipsa haec sciendi adiminicula, saepe veritatis,
non raro etiam erroris instrumenta fiunt. ut est homi anum genus prae improbitate ad mentiendum ac ad fallendos alios proclive, praeimentis vero infirmitate falli ac decipi facilimὶ potest . ita necesse est, ex aliorum nominum consuetudine, ipsorumque dossi orum commercio ad eris randum pertrahamur. Hinc parentes, hinc nutricςs inde
majores, ct inde aequales, nos ab ipsa ineunte state sabu Iis imbuere , perversisque iudiciis teneram occupare men tem , quam deinde, novis illatis errorum tenebris, ita d si eruditique suis interdum scriptis ac voce dem ant sui Iono priore ignorantia deteriorem reriimicientiamsi ve intelligentiam habeamus. Attamen gravioribus etiam causis humans mentes vero percipiendo avertuntur, aut impediuntur, Quod factu patet, ubi consideremus intortores animorum reces siis , atque impedimenta veri, quae ipsi animo sunt ave ropiora aut etiam intrinseca. Prima errorum causa trisui potest hominum phantasiae, oc memstriae, Nam simusae aliqua rerum vivacissima imago in phantasiam irruit, atque in ea fortiter inscribitur , tum difficili anima sies abninere potest ab ea imagine contemplanda , quam sibi vel nolenti passim ingerit, atque obiicit potentissima illa
facultas. Dum autem tanta vi ante oculos animae internos
obversantur hujusmodi altὸ iinpressa phantasmata, ita lia
heros animae motus usurpant ac impediunt, ut ipsa impar eo tempore fiat contemplandis recto tendisve aliis phan. ta alis, quorum tamen ad recth judicandum necessaria meditatio foret. Ad haec anima occupata a nimium pra sente aut urgente imagine aliqua, liati satiscultare neque solet, neque interdum valet rationes aliarum rerum,
placido consilio verum a falso dirimere, bonum , oc non malum, eligere. Atque adeo quo fortior est phantaliae vis, quo frequentius , aut ferocius in ipsamimago inqua illa-- a bitur,
80쪽
hitur, eo debilais eruitur animae virtus in inquisitione. atque inventione veri. Ita fit , ut quae facultas a n/tura insituta star in auxilium domiWaturae rationis , eamdem ratiociem non raro servam essiciat atque impotenter in
Sed phantasia ac memoria tum maximὲ rationis consitio nocini, una cum animi perturbationibus ; sive ase erubus, in nos penetrant imagines rerum tam sensibit,
tim quam intelligibilium.Non solent istae in penetralia homines ingenti cum impetu deferri, ibique alis infigi,atque
internum animae intuitum in se pertinaciter convertere, quotiescumque ea,Quae a sensibus nuntiantur ut ab intel-ketir excogitantur live percipiuntur,nullum aut etiam te v creant in anima affectum,sive perturbationem.Multa
quotidie aseicimus , multaaudimus , quae perinde qu istanditiiste inluerint , ad phantasiam quidem perveniunt, ibique habitant, sed sine ullo, aut summum sinε aliquo gravi animae ipissus motu. Contra quae excogitata , seu
erilibus accepta , amorem, odium, metum , spem, si
porena, dolorem, ali1sque hujusmodi affectiones in aniamo excitant, concitatius phantasiam Ugrediuntur , profunditisque in ipsa c5signantur. Hinc fit,ut quoties pFntasmata ita conformata mens contemplatur quod sae ultro facit, immo saeph facere penheogiturὶ, toties animae objicitur non selum ipsum phantasma,sed ipse etiam coniunctae affectionis notio. Nunquam fera alicujus hostis imago exhibetur animae, quin ει odii vestigia renoventur
in anima. Nunquam latronum avarus meminit, quiriti. meat. Nunquam amantis animo obversatur conquisitae
pulchritudinis species , quin amoris etiam flammae excistentur. Porro si animi affectus cohibere atque ad normam rectae rationis redigere, arduum opus est si nihil verius est,quam paucorum esse,insidias omnes cuniculos, ct abdita machinamenta suoru affectuu detegere, atque elude- ressi certum est, importune a coniuncta Phantasia animam vel recusantem rapi ad intilendas ontemplandas imagines reriim,quas alicujus ferventis affectus notio continuo sequitum quis non intelligat,cum phantasia ac memoriam tum animi perturbationes non solum ad veritatem percupiendam sepe impedimenta esse, verum etiam compitii:u eurorum fontes esse dicendasQuod malum crura frequens fit in humanae vitae negotiis requentissimum tamen est in litterarum studiis, de in eruditorum Republica. Nam, ut