장음표시 사용
91쪽
Per quas ad sciendum , aut prudenter credendum in hac vita perduci possumus ac solemus. Permulta ex his aut naturae lumine,aut consensu hominum tum doctorum, tum indoctorum per omnes terras ita sunt Pervulgata ac probata, ut nemo sanae mentis aut ignoret, aut neget, aut auditis consentire nolit. Nam, ut Cic. ait cap I. de Natura. Deorum, de quo omnium nam atriensis, ia verum esse necesse est.
Nemo exempli causa non cognoscat, aut si fora nomdum animadvertit, edoctus non statim intelligat , quam
vera sint Anecessaria principia ista, videlicet et debere esse primam aisquam omnium rerum ct ca saeum eas fiam ham esse ab heninge coυ-am atque amandami homines eae se inus . Θή- Dei amunia, se non msse δε ε sinum MLura a ver ari, res esse Deo; nefase eis una ct nefanda Dibuare Deo, ct ore is
evrae sius Desis habere, ct arbitrara 3 6M M pracedenιin aestate homihum moluntates arati a bonum, Θ gnatam. Conistra vero nemo non fateatur, honestum esse , bonum , ne vi consumeliam . erretur 3 cuique tribuere, aiseri non Laeere,quod
. qu. ue πεδε eri; aliaque sexcenta eiusmodi e suis itidem legibus prudentia regitur, quas uriusquishue probat,
quales sunt: Creaen ms, vere contigisse,au uitis, auι esse anquid, cum ia ab hominibas narratur, qui rectistu rices ea in re esse potuerunt, ct ques nulla velisit ratio auι σε se aus imponere
voluissem rea si citiusmodi est, aliquam urbem ut mo rem,aut fluvium esse, vel fuisse,aliquod praelium commis sum, apparuisse aliquem cometam, S Olim regem, aut alium virum virasse,& qu edaria egisse. Item negandum non est, quin sit alicui Atiliori Liber tribuendus, culus nomen praefert adhuc, dc cuius stetima ab origine sua constat fuisse habitum , fidem hujus rei facientibus, aliis aequalibus ostri pioribus, aut nemi ne contrad icente, aut nulla alia ratione veritimili in contrarium pugnante. Praeterea linε rationibus admodum urgentibus adjungenda cith non est fides aliquid narranti , quod usitatas naturae leges superet, atque incommodum narraritis apera vergat. Nunquam
vero fides adjungenda est novum aliquid tanquam a Deo sibi revelatum adferenti, oc caelestem legationem jactanti, si ab honestate ac pietate abhorreant illius dogmata , ac mores, de quando etiam riori abhorreant, nisi ipse eviderit.bus signis doctrinae suae veritatem firmet. Haec aliaque huiusmodi principia, quicumque ratione utitur, improbare nolit, ac nequeat.
Dum ergo religionis veritatem quaerit humana mens ,
92쪽
IN RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. M
aut eidem proponitur amplectenda religio , duo eum rurit, nempe , an revera a Deo revelata fuerit illa religio, tum quid illa revelatio contineat exhibe tque sciendum , sive credendum. Ad c noscendum autem, revelata ne fuerit,necne,religio proposita, vel sola prudentia Deo ad. stat te perducie, de perducere potest Nam omnibustio minibus, dummodo non pueris, neque fatuiS, prudem. tia sussicit communes illas regulas ct lises, quarum subludio unicuique intelligere fas est, num sit credenda, an reiaikienda illa revelatio; oc rursus adeo evidentia ct multa sunt argumenta, quibus una Religio Christiana ad Juda
cae complementum 1 Deo revelata probatur , α reliquae confictae ab hominibus, live depravatae ostenduntur, ut nemo futurus sit, qui 1 credendo abstineat. Subsequitur eorum inquisitio, quae in Christiana Religione Deus reus laverit. Multa hic sunt humanae rationis viribus pervia. Sunt alia, quae non rudibus tantum, sed etiam acutis ingeniis impervia videntur,cuiusmodi sunt, Deum unum esseo: trinum, verbum divinum humanam carnem induisse,
hominas in postremo iudicio iterum suo corpori esser stituendos, atque id genus alia. Igitur hie modum habere debet inquisitio, sitaeque infirmitatis monenda est hum ma ratio. Quae per syllogismos certos vera intelligi ponsant ,intelligantur ι quae Vero non possunt . credantur. Hic est remis humanarum virium ullis, in quo nescias, intrum elus obsequii Deo revelanti praebeas, an prudentius imbecillitati tuae consulas. Secus facere, ambitiosi, rem rarit,atque insani ingenii fuerit. Etenim constat, divina esse supra humanae rationis captum ide ue mortalium
menti, cum veneratione haec esse accipienda , non a
tem ambitiose nostro subjicienda judicio. Praeterea quid absurdius excogitari potest,quam nihil aliud credere velle de natura oc voluntate divina , qtiam quod tu intelligere possis i Debintne igitur infinitus Deus talis esse tantummodo,qualis finitae menti videri potest , e que dumtaxat velle, quorum tibi perspicuae forent causae. eius, ct odido Non effugiat miserae amentiae notam idiota,si falsa affirmare velit, aut vera credere nolit, quae Philosophis, atque acutis viris certissima apparent, non alia ductus rati ne , quam quod ea capere ipse non Valeat. Multo autem maior illorum est dementia; qui a Deo veritatis fonte reia velata, vera ct certa reputare nolit, quod sui intellectus a.
At uti continuo inquient , sibi nullam de veritate Dei
93쪽
revelantis occurrere dubitationem ; selum se suspicari, num fallantur aut fallantiui Deum haec revelasse tradunt. Non facilὲ credendum esse hominibus ex opinione quoque nosti a. Auctoritati autem divinae humanam quidem rati-'onem submittere fasces debere , vel sinε ratione accepta; sed eum sinε rationibus vult auctoritas humana fidem facere divinae revelationis , auscultandam statim non esse quippe non raro fallacem. Si ergo istis credimus , etianili quaedam a Deo revelarentur, qua intelligere humana ra
tio non valeret , adhuc tamen ab ipsas vera crederentur,
dummodo certi sibi forent , eadem 1 Deo revelata fuisse. Nos autem diximus,adeo evidenter probari per homines, credibilitatis moti va adferentes,Christianam Religionem a Deo revelatam fuisse, ut homini prudenti integrum non sit eidem negare assensum. Quid ergo amplius exspectant, ut Vera itidem credant, quae per tam evidenter credibilem religionem proponuntur certissimἡ tradita a Deo Quod si nonnulla occurrunt in revelationeChristianae legis,quae menti humanae impervia videantur; haec tamen ea sunt,ut non sinὸ ratione sint credibilia. Ratio enim docet, vera es.se,quaecumque a Deo revelantur ; nihilque ideo esse falsum, quod captum superet humani intellectus, ct divina esse supra rationem humanam; e que solum reputanda si-nὲ dubitatione falsissima, quae sunt aperis contraria rectae rationi. Dogmata autem religionis verae, qualem nos dictimus esse unam Catholicam, nihil habere, quod rationi rectae adversetur, jam luculentissimε demonitratum est a viris doetissimis,ct sentiet ac fatebitur quilibet aequus iudex, vel Christianorum sacris nondum initiatus. Siquidem patet, contradictoria, sive contraria non esse, quae de Unit te,ac Trinitate in Deo praedicantur,cum illud essentiam, vsubstantiam,istud personas respiciat; ct hoc ipsum pers
namim nomen neutiquam accipiatur, quemadmodum iri
humanis,sed inventum sit atque usurpatum in divinis, loquendi ct disputandi necessitate de ineffabilibus rebus. Caetera dogmata, si recth conferantur cum omnipotentia, justitia, clementia, providentia, aliisque Summi Dei ini
Ditis attributis,quanquam excedere vim intellectus creati atque finiti interdum sentiantur, manifestὲ tamen cognos cuntur non adversantia rectae rationi. Atque hacterius vidimus, quae ingenii moderatio hominem deceat nondum veram religionem assecutum. Nunc restat videndum, qui
itidem se regere debeant hominum ingenia ubi jam Christianae Religioni ded4re nomen. Quippe non minus pericinosa
94쪽
eclosa est, immo etiam magis periculosa est nonnunquam ingeniorum libicio in homine veram religionem amplom,quiim amplexuro. Saltem nihil dissert medio in mari haustagium Laeere,oc medio in portu, quando naufragum
ssa noscenda pera Chri ii Religio inter tot eius sectas. Scriptura sacra primum veritaris promptuarium. Sed viribus mstris discite intelligenda νera doctrina. Aliquem Hritatis νψibilem interpretem sua religioni Deus dederit oportet. Ecclesia vera, verax, ct ab errore immunis ; aruque bac agas Catholicorum Eccum.
Duplex eorum genus est, qui Christianam Religionem
Ua Deo fuisse revelatam sentiunt α credunt. In alteros irenerisantas beata haec α sanctissima persuasio irrepsit.. Alteros jam adultos praeveniens gratia Dei pertraxit per argumenta credibilitatis ad perspiciendam cum finitatem reliquarum religionum , tum veritatem unius Christianael gis. Seo ne sic quidem istorum ingenia conquiest re aut possunt aut solent, quoties oecurrit haec ipsamet relugio in tot sectas divisa,& prope comminuta,quarum quaeis libetsibi veram Christi haereditatem tribuit, caeteris improbatis. ct falsi postulatis. Hinc estCatholica,quae in i - is orbis partibus, ct praesertim in Europa, Ecclesias uendit. Illine praeter Schismaticos Graecos habet oriens Nestorianos, Eutychianos, Monothelitas, ali6sque complures vel antiquos, vel recentes Haereticos. Numerat o cidens Lutheri, Calvini. Socini, Anabaptistarum, Boli morum, Anglorum filios oc sectatores, de mille alias vel Gnὲ nomine Christianorum serus , quibus & ipsa Africa in Abyssinorum imperio abundat. Apud singulas hasce gentes Evangelium regnat , α Christi nomen cum ven ratione s at ἔ caeterum in doctrina Christi ex licanda mirum est , quanta opinionum varietate ct dinensione. inter se diglacitentur. Qind hic faciat i quo se vertae humana ratio de invenienda Veritate, vitana ue errore solicis 3 Num cumjam posuerimus , a Deo prostiam esse
95쪽
esse religionem istam, Deus autem discordia, oc contraria revelare nequiverit: sicuti fieri non potest, ut omnes istie opiniones fini falsae, ita certum est, nili unam esse posse v ram. Sive igitur quis alicui Christianorum sese asiungere velit, sive iam sese adjunxerit, necesse est anceps animi diu pendeat,donec intelligat, quae sit lucis α veritatis, quae tenebrarum S erroris regio. Hic autem suus quoque rationi este deber locus, dummodo de hic suae memor imbecillitatis intumescere nolit, sεque regi patiatur quihusdani salutaribus regulis , quae tutissimὶ ad veritatem perducunt. Age vero, quaenam sine istae regulae dispiei
E tam variis Christianorum stetis nulla fermὸ est, quae
divinas utriusque foederis Scripturas non amplemtur. Eas ei, primum veritatis canonem, ibique contineri fundamenta S praecipua saltem ac necessista revelatae religi nis dogmata, quidque credendum, quidve agendum, ut 'ilis verἡ Christi sectator dicatur, di fit, una omnium vox Quare hinc iter instituendum videtur 1, nam qui melius
speres te assurrecturum ad veritatem,& in errores non declinaturum , si Scripturis sacris, hoc est divino voce S Iumine, regaris ' Et profecto maximum sacrae literae sunt rationis humanae subsidium, simul oc frenum. Per illas intellectus mirum in modum proficere potest, dum certa iutie se habere intelligit, ct credere revelatis illic iubetur, Et vanas cogitationes stibstemere certissimae Dei revelantis veritati Proinde suboritur prima haec regula : Κ-
Progreditur itasve ratio, dc quid reapse divinis in litte- tris tradatur, Squid iisdem repugneti, inquirit. Sed hic ti- ltubare incipit infirma potentia,rhodum oc saltum videns. lNili homo caeca temeritate agatur , dc monita prudentiae
flocci pendat, lila subsistat necesse est. Nam primo qui certo sciat, quae sint Scripturae divinitus traditae, cum de legitima quarumdam origine dubitari re disputari intelligat 'Qui oeinde sibi polliceatur, se in legitimos omnes sacrorum librorum sensus ingressurum, quando linguas perfe- non calleat , quibus iri origine sua descriptum fuit ex imperio divino Testamentum utrumque' quando nulla adsit versio, cui tuto fidendum cognoscat quando tot obscura, de in finiem contraria occurrant, in quibus aut
reiis falli potest, aut judicium saltem suspendere cogitur l
96쪽
η istis autems flamis in Epist. c. in interpretandis Pauli EpistoIis mincti alle,eo quodin iis Arariquarin si eis a
stris Maae imi reum σῆι-em. Et in haec quidem d. alia imminusta evidenter in ingat omnium rudium aeque bulbistblivia hominum ratio. Mod est ad pers*ea e itast 'iros, ne ii quidem multum hic habent, quod suu ε virmus sperent, quamvis orientalium linguarum peritia, s: ci ilices'liarumque artium S. scientiarum subsidiisinstricti2 Si enim vect docti sunt Δe humiles,husi Mameri lanthis duam illic per*iciant , quae sit humani inisellectus es inicio , ct ardua quaestionum copia deque
sillimitas. Sin anabitiosi accedunt,nullus controversi riim didissicultatum est modus ; unusquisque enim faciis in Ilio sensti abundat, di opinionibus anteceptis in transversiam rahitur, ct aut novitati, aut suis cupiditatibus mi- det, sive etiam totam operam in silo coetu potius, quam in ipsa usitate tuenda incautus impendit. Neque mentirin finit experientia ipsa. Meridiano Ie clarius est, ab
ipsis Resigionis Christianae incunabulis ad nostra usque te ora viros inaditione di iligenti acumine praestantissimos intemretandis sacris Uteris, atque in statuendis e mirioperiarissimis Christianae fidei dogmatis, toto inter se lo dissensisse, de adhuc dissentire, nullamque esse tam ii iam incire tiebrum sententiam , quam non ipsi sibi ubdeantur ε diutinis Literis depromere , atque inde coinii ,-r se. Quareidem periculi sibitrisminere sentiant reliqua hemia i Et rari literarum cognitione exculta, ct acuminesimili j qira: Quis igitur nisi superbus aut imperitus
seiam uenenimium sibi fidat, sed ut etiam aliam,si qua est,
continodi rem tutiorimque eligat viam ad yntelligentibani divi rum voluminum. 'Hane Mem viam in terris haberi tum divinae clememtiaeeotis taneum,tum humanae imbecillitati necessariuba est si enim tantopere; atque a toti saeeulis, tot acutissimi=csesertissim viridissentiunἡ in constituendo , non lita quae fit stra sacrorumLibrorum domina,sed etiam qui si . Mi siritustranonem Hagios aphorum referendi quid rudibus in infirmi, facias,quibiis non ideira est mentis vigor,
97쪽
omnes , ubi expendere prius velint tot ardua loca, unum. que cum altero conferre, interpretes diversos perscrutari r ad quae praestanda non solum temporis multum, sed immanis subsidiorum apparatus exigitur , iisque etiam praestitis ipfimet eruditi auidubitare,aut in oppositas a n e sententias hucusque perrexerinati Isitur aut sero, aut nunquam,aut semper cum dubitatione aliqua,tibi persu debunt homines, germana Scripturarum sacrarum dogmata, iisque contrarios errores se recte intellexisse. Misera plan. veritas christianae Religionis, ubi cognosci non eos. in inter tot S tam varias Christianoru sessis,nisi per hoc arduum, incertum atque etiam quandoque periculosum plurarum examen. Fierine vero potest, ut cum omnes homines salvos fieri S ad agnitionem veritatis venire u lit,omnibusque Evangelium praedicari mandaverit Deus, ita ab eo constituta fuerit Religio christiana, ut quae vera sit inter tot falsas illius sectas vignosci facilius non queata Restat igitur,ut optimus ct clementissimus Deus como- diore ac breviore via consuluerit hac in re mortalium generi.Ea autem via esse alia non potest, quam quae superius homini praeseripta est, ut facith ac tuto cnristianae Relisionis veritatem 1 non christianarum falsitate distinguat.
Diure argumentare ibiΓιatis hic etiam praesto sunt ut evbdeter comperiatur, quae Veractgermana sit inter tot Christianorum actis haereditas ct EceIesia Christi.Et sicuti cognita sanctitate Religionis christianae, haec una prudenter amplectenda est, caeterae durandae; idque credi prudentis sime potestat necesse est credere quod ab ipsa proponituri
etiamsi aut intrinsecae rationes non adferantur, aut superare captum humanae mentis credenda deprehendantur:
ita ubi evidenter patuit,quae sit vera Christi Ecclesia, in hujus unius sinum, caeteris Christianorum falsis Melesiis repudiatis,prudenter confugere possumus,ac porro debemusμ quaecumque ab ipsa traduntur, quanquam ab Haereticis in controversiam vocata, firmissime credere. Duo itaque cognoscenda sunt humanae rationi &haec faciis cognosci posse pronuntiamucut riis prudentarque suum cursum in hoc negotio peragat. Alterum est quae sit haec vera Christi Ecclen alterum,cur istius Ecclesiae dogmatis aequiescere prudenter possimuβ,ac debeamus, vel nondum excussis tot obscuris divinorum eodicum locis, Mnondum perpensis tot quaestionibus intex Christianorum sectas vigentibus. A postremo incipiamus.
98쪽
taminum Congregatio , ejusdem christianae Fide eiust dem veraeidoctrinae professionς, eoruiridem sacramento 'ris comulion vinculo caritatis sub uno capite Christo unita, in qua legitimus sit ordo crogimen Pastorum Ecclesiam istisa usque ad fin- secula duraturam milius Christianorum negat, si sacri Libri,un quecumcisiosaxa invidenter Mrniadent. Verit 3 aut ne ab ipso uuiadmeo mutari debui ve potin.Qu/rς quae ipse Deus verinfima revelavit terna sint opor et Ιxidom lineam et mumituraesse pollicitus e adem n ςssario fiunt no enim talax Deire, nequo ex impotentia a pratitandis prominsis unquam impedia i potes, At ille igiQi iam, atque Ecclesiam, di verissima dogmata per ΜΟΥum, per Propheiat Apostremo pπ Christum revelavit Hanc etiam Relia - , α Ecclesiam suam promisit perpetuis regnat ram in e 3, quippo MMitutam , ut eius ductu holumestiuinare cognoscant Scredant, ct recta peraae,' distant. Neque mortalium scelera eo usque crevere ummam,aut cres repossulat, ut aut divinam transcendana
clemens ut eius voluntatem&promissa fraudemaam illi Religionem dc Ecclesiam evertendo penitus.ω inquit Christus Matth. μι ά
- πω μωρο-atumri 6 Is. Si igitur aeternum dur rein qua sanctissimae istius Religionis fit cuiast mecesse inetiam,ut ibi aeternum veritas dure Sora non sella d gmata readanturi Nam si Ecclesia ereorem illo male rebusque fidei credat, erroremque alios doceati iam vera Christi veracra desinat esse Ecclesia: quod tametaneri non posse nobis constat. JDeinde si semel errorem in doctrinam Reelesia imaeh re, invectumve probaro possit, non erit,cua in posterutritu'ndar populus indoctus , immo dc ipse doctorum RenmDomi perpetuo potest,an IF -tus errori obnoxius, nauserit,errorem doceat. Nemo sibi arroget
uam scripturarum sanctarum interpretationem emoetibi rsva 'e e divina verba recte intelligere,ubi Eccleo si pia cui itum suum Jo. xiv i s. Christus tradidit de ere ,erroresque adoptare possit inod si ad humanam rationem Dctare ai3 postrem. cognoscere,ari Ecclesia mram, Himma in secuε, inxMPminis si stripturis
99쪽
a Deo nobis datas: utique ad infirmissimum, ut vidimus, aut saltem non satis fidum tribunal me rapis. Praeterea si rationem a se stare unusquisque contendat, quis litigandi finis erit i Certh hanc sibi militare quaelibet Christianorum secta arbitratur. Restat igitur, ut alia tutiori via hominum necessitati Deus consuluerit, certumque aliud via sibile tribunal constituerit, a quo fideliter divinarum Scripturorum mysteria explicentur, Fideique Christianae atq;
Orthodoxae veritas perpetuo custodiatur. Hoc autem tribunal nullum aliud esse potest , quam Ecclesia ipsa perpetuo duratura , inqua, ut ait S. Paulus, misit D us Doctores, Fastores, Prophetas, ct Apistolos ad conssummationem Sanctorumissus ministεHi sn aedi casionem corporis Ortan, donec occare mas omnes in unitate Mei , ct agnisionis Κλι-, in v rumperfectum Θmen ramasMisplentina, Christi. Imdevidentissimhsignificat idem Apostolus t . ad Tim. 3. Ecclesiae verae nos edoceriti acquiescendum esse,cum ipsa sit orium
- Itaque prima ct certa non errandi ratio sita est in veracitate revelantis Dei, sacrorumq; librorum aeterna Verit te. Deinde accedit praesidium aliud visibile a Deo positum, quo certi fiamus, utrum, quae nobis credenda proponuntur,a Deo revelata vera fuerint, ct an recta sit divini verbi interpretatio : α hoc in veracitate ac stabilitate proponentis Ecclesiae situm est. His autem positis fundamenti' unum postremo humanae rationi investigandum supereff. nempe quaenam sit haec vera Christi Ecclesia. At homini ingenuo, oc Veritatis unius amanti, non est id cognitu difficile. Sunt enim quaedam notae ac signa , quibus Ecclesia vera a falsis ac fallacibus ita distinguitur , ut non ingenio magno fit opus ad eadem perspicienda,atque ad Ecclesiam veram ex iis dignoscendam. Unitas docthinae,fidei, caritatis,ct mysteriorum , sanctitas ct efficacia dogmatum, pr bitas morum,gloria miraculorum,aritiquitas, amplitudo, origo ab Apom,lis, ct continuata successio Episcoporum in Ecclesiis, ac praecipvh in Apostolica Sede omnium magistra, aliaque hujusmodi, quae cum apud veteres Patres , tum apud recentiores Theologos congeruntur: ea surit, quae nos de vera Christi Ecclesia certissmos faciunt. Et cuim aut horum nihil, aut nonnulla quidem', sed non singula ct omnia in nullo Christianorum ordine coeant AE erificentur, praeterquam in Catholica Romana Ecclesia, facith etiam intelligimus,hanc unam,& nullam aliam praeter hanc esse germanam Christi Ecclesiam.Quod si haec ν
100쪽
RELIGIONIS NEGOTIO. Lib. I. ενα Ctasti Eclesia est, ergo verum fuit semper , quod illa
docui veramino eritiquod illa docet ac docebit; neq; tituba- neque eontraire, nisi temeritate intolerabili, potest horiiniam ratio, sed iure conquiescere debet, cum elatia ista muneredi vino verax, visibilis aeternumq; dur tura, quid siet in istissima Religione credendum propo .
catholica 3erperam negata ab Imreticis immunitas . , ab πυ- Protestantium Methodus in inquisitione νerae it doctrina quam temeraria,ct quot viresium origo. Catho-bcstram Methodus quum laudanda. Non ingenio privati injκμηι hominis dimittenda sacrarum Literarum interis . tin elatiρ ιn dogmate. Vox Ecclesia vera hic audienda, Deo.
Quidem puto,non posse non probari ab hominibus immenio lentibus S aequitatis ac veritatis cultoribus traditu a hactenus rationis iter in inquisitione verae Religionis quid non exspectes ab immoderatis ingeniis, ubi plus sapere velintquam oporteat sadere ubi plus litatri antiquIm hominis infirmitatem deceat,ubi turbidis acessienatis animi affectibus se rapi sinant Primo no iii visi sibi sunt in Ecclesiae dogmatibus errores deprehendere. Processeriint itaque ad negandam Ecclesiae ini nitatem ab erroribus. Deinde cum ea dogmata,quae ipsorum ingenio veritate abhorrere videbantur, in Ecclesia
Catholiς Romanaeorum matre aut traderentur, aut tr
diputarentur: reliquum fuit,ut Ecclesiamistam a Religi nis verae custodia ac professione excidisse censerent. Denique unam statuerunt Ῥενιυιis Christianae regulum disinas i Maon quibus omnia manifesth contineri ajunior, Hano populo credenda nihilque porro credendum,quod istarum suffragio manifesth non probetur. Libentissimhexceperunt has voces complura alia ingenia, partim novitatis cupida, partim spe veritatis tutius assequendae excitata ρ quodq; facilὲ fieri solet, ignaris quoque populis persuaserunt. Et altas adeis radices in eorum animis egit ista persuasi eum Iam hausta , ut aequas amplius audiendae veritati non praebeant aures, sed ex istis praejudicatis opia