장음표시 사용
191쪽
Nam , ut refert Plinius I. q. c. I 3. 9 lib. s.
e. Ir. tam modico sunt inter se discretae intervallo , ut ex adverso quidem intuentibus geminae cernantur , paulum vero deflexa acie Co untium speciem praebeant . Quamobrem esse emraticas fabulati sunt poetae , quia modo Cop . Iatae , modo seiunctae conspiciuntur . Itaque periculorum Ulysseorum magnitudinem exaugere volens Uates Cyaneos scopulos in mare Siculum traffert , vocatque πλαγΤri, quod idem est , acerrantes . Bina ergo scopulorum pericula ait ad
Ulysiam Circe sbi obiectum iri in eo mari, per
quod erat navigaturus , videlicet ex una parte πλαγΤri, e X altera Scyllam , & Charybdin , m net autem , ut evitatis illis ad hos potius accedat . Si namque illos subeat certissune periturum squod omnino innabiles sint , neque ulla navis illac evaserit incolumis , praeter illam unam , quae Iasonem ceterosque Argonautas vehebat. APpellatur autem ab Homero ea navis πασι λελουσα,
perinde quasi eorum salus cordi esset toti mundo , quod in ea selectissimus flos regiorum He.
roum totius Graeciae concluderetur. Qua Proptermitum non est, si lunonis numine defensa exitiales illos scopulos praetervehi potuerit illaesa; Iunonis inquam, quae regum, ac pi incipum habebatur vindex, & patrona . Neque physico documento id quod de Iunonis tutela confingitur, Vacat. Iuno enim aer est, cuius favore, secundo scilicet vento, prosperam per illos scopulos potuerunt Argonautae nancisci navigationem. Et haec qui dem
192쪽
dem perspicua sunt : valde autem obscurum . de implexum videtur esse, quod dicit de volucribus, ae columbis Iovi ambrosam ferentibus; ait enim
ne eis quidem scopulos illos teterrimos parcere, 'sed aliquam semper auferre , quam mox , n deficiat numelus, pater Iupiter restituit. Huius loci inter pietationem ea doctissima Daceria desu. mam , nilque aliud de meo conferam , quariis quod Gallicum leatum Latino sernione Con Ue tam . Haec Homerica , inquit , columbarum fabula , quae Iovi ambrosam ferunt , & scopulos
hosce supervolitando trasseunt eo damno, ut eEeis aliquam semper abripiant , valde singularis visa est , arcanoque sensu abdita , quem plures conati sunt aperire . Quae omnium prima memtis acie fictionem hanc penetrarit , latentemques gnificationem inspexerit , atque explicarit , seomina e Byzantio fuit , cui nomen Moero . Dicet autem , quemadmodum narrat Athenaeus l. II. c. 12. vocabulum πελειπι , quo utitur Homerus , vulgo acceptum pro columbis , adfignificandas Pleiades Atlantis filias ab eo fuisse
usurpatum . Haec Constellatio ortu suo & Occasu anni tempora signat , tempusque sementis , messis, frugumque maturitatis . Qua de re dixit Homerus eas deferre Iovi ambrosiam p nam ver tentis anni tempora, & collectio segetum , &frugum , libationum & sacrificiorum , quae Iovi offerantur , materiem suppeditant, instruuntque. Cum vero addit Poeta ab his scopulis nonnuulam semper adimi earum stellarum , poetica hy,
193쪽
perbole utitur , qua ostendat , ipsarum numerum, quandocumque occidunt , ob id videri deminutum , quod celsissimo vertice , quo super mare gemini illi scopuli assurgunt, modo unam, modo alteram intuentium oculis auferunt ; quod vero iterum integro numero renascuntur , iccirco
dicitur ea , quae adempta fuerat, ab Iove suppleri . Sed iam Ulysses mihi est repetendus, ut reliquam disputationis partem , quam sum polli- Citus , exequar . Audistis iuvenes quot pericula, labores, damna , Heros ille invictissimus subivit, exantiavit , perpessus et , ipsom et narrante in
convivio Phaeacum contiscentium, intentaque ora tenentium , meque ubi opus fuit , res ab eo narratas compluribus hisce quasi uno nexu coaptatis disputationibus interpretante. Tantam igitur ex illis mirificis , lepidisque narrationibus voluptatem perceperunt Phaeaces , ut licet essent hospitalitatis minus studiosi , plurima Ulyssi congesserint dona , effusamque dederint benevolentiae , atque honoris significationem , denique instructa navi , quam patriae desiderio enixe postulaverat, ad Ithacae litus una nocte transveXerint . Et haec quidem recte se habent ; absumdum vero videtur id , quod sequitur , videlicet altum dormientem , fuisse a Phaeacibus navigio
eductum , atque illic una Cum muneribus relictum . At haec absurditas plane necessalia fuit ad cetera poematis expedienda . Si enim evigilasset , aut Phaeaces illum domum usque deducere debuerunt , aut ille eos . compellere , ut secum
194쪽
secum irent tecto , ac mensa utique excipiendi, cum opus esset , ut formam ementitus , & a procis non agnitus ad patriam reverteretur. Videtur Homerus eam absurditatem sensisse, omnibusque lenociniis, atque elegantiis , Omnique
poeseos flore , ut sbi condonaretur , conspersisse; quare mirum non est si locus hic adeo Arist teli placuit, ut poetis ad imitandum proposuerit. Poet. c. 23. Sed navigium , quo Phaeaces UlyLsem reduxerant, dum remeabant, Neptunus, odio
Ulyssis, convertit in rupem. I. ra. Id krtasse confinxit Homerus , quod prodigiosas illas conversiones probabiliter audierat uxoris Lothi in statuam salis, & virgae Moysis in anguem, &rursus anguis in virgam . Experrectus Ulysias , ac loci faciem non agnoscens nubem enim Minerva illi circumdederat, quae veluti artificiosum speculum res aliter quam essent oculis obiiciebat animo consternatus est , se putans a Phaeacibus esse deceptum . Sed Minerva sub λrma iuvenis opilionis apparens, mox Deam se esse declarans, nutantem confirmat , & quo consilio opus sit ad procorum ultionem docet ; ac donis omnibus in spelunca montis Neriti abditis in senis stipem quaeritantis speciem immutatum ad Emmaeum iubulcum mittit. I. I . Profecto hanc in Ulysse inrmae immutationem , quae omneFfalleret , aliqui putant minus verisimiliter a Vate confingi . Verum praeterquam quod divina fit Palladis virtute , adeo ut miraculo si ascribenda ; exempla non desunt aliorum principum,. Tom. III. X qui
195쪽
qui formam suam exuere visi sunt , ac sub aliena latitantes cognitioni suorum subditorum , &vel ipsorum familiarium, inter quos versabantur, mirum in modum se subducere . Mehemetus quartus transacto seculo Turcarum imperator Byzantii ossicinas, & alia loca publica versa oris,& habitus specie a nemine agnitus saepe lultrabat teste Te venoto in suis Itineribus . Etiam aliquem Italiae Principem idem callide non ante hos multos annos factitasse , ex multis fide dignis accepi . Ab Eumaeo igitur benigne exceptus Ulyues, ut erat vel si pellis, se Cretensem e se simulat . Interim per somnium monetur Telemachus a Minerva , ut Lacedaemone ad patriam redeat ; quare a Menelao petita Venia confestim discedit . Sed regressus ad Pylum emisso Pisistrato , qui ei socius itineris ad Menelaum fuit , insalutato Nestore ne sibi festinanti m
ram necteret navim suam , quam in portu PDlici reliquerat , conscendit , assumptoque navigationis comite vate Theoclymeno solvit e litore . Ut vero devitaret necis insidias , quas redeunti instruxerant proci , eiusdem Minervae praecepto socios Ithacam petere iubet , ipse vero ad agrum, Eumaeumque divertit . l. x s. De hoc Eumaeo observandum , simplicem quidem , ac rusticanam vitam illum agere , honesto tamen loco natum esse . Per fraudem enim puerulus abactus est una cum matre ex insula Syria. quae sub O
tygia posita est , a quibusdam Phaenicibus mangonibus , & Laerti venditus ; qui deinde gramdiorem
196쪽
diorem factum , fideque ac probitate spectatum regiis suilibus praefecit. Antiquis enim temporia hus ut alibi docuimus pastoritia , & agri in
laris vita honestum quemvis minime dedecebat . Verum Telemachus reditus sui nuncium mittit ad matrem ipsum Eumaeum , quo profecto ira volente Minerva filius cognoscit patrem , unmque consilium agitant , quid iam sibi agendum esset, ut procorum flagitia ulciscerentur. I. I s. Postquam ad agrum reversus est Eumaeus , u hem petit ipse Telemachus , & matri eum anoxie praestolanti se silens, singula peregrinationis
suae capita exponit , neque tamen patris redi. tum manifestat ; cum eo enim convenerat de hoc omnino silendum. Postea Eumaeus, ut praeceperat
Telemachus, hospitem ducit ad urbem. Canis acce dentem ad domus suae ianuam recognoscit Ulys.sem , & prae gaudio moritur . Similem circumastantiam in reditu Tobiae refert sacer Scriptor c. II. v. s. non ergo futilis est , ut dixerunt nonnulli , aut illepida , sed belle naturam pinogit. Sed quomodo aiunt γ canis post viginti
annos adhuc viveret Θ Canes Laeoniei inquit
Plinius i. ro. vimunt anae/s den/s , eetera gen ra annis quindecim , atiquando viginta . Eustathius vero etiam ad quatuor & viginti annos eorum vitam aliquando pioti alii testatur . Et Daceria unum a se visum tres , & viginti annos natum Confirmat. Nonne autem iterum inquiunt in.
decora saltem , ac turpis habeatur canis in fimo boum ante regias aedes iacentis descriptio Θ MLX a nime
197쪽
nime vero ; cum enim Heroes ipsi mactarent boves in regiis aedibus , in more positum erat fimum ante fores egerere , quem postea simul coactum famuli ad stercorandum agrum serebant.
L i . Etiam hodie in urbanis Nobilium Longobardotum aedibus caulae passim sunt , & investibulis caularum sordes . Quae vero ludibria,& iniurias a procis, & a suis ipsusmet servis , ac famulabus devoraverit, & quam praeclara firmisismae dissimulantiae , invictaeque patientiae exempla dederit Ulysses, sub illa forma mendici senis delitescens, partim hic legere licet , partim insequentibus libris , nam sicut in Iliade virtutem corporis , ita in Odyisea fortitudinem animi Uates repraesentavit. Pugnam in piocorum conspectu factam ab Ulysse , & Iro paupere populari Ithacens , quem seminecem humi deiecit , quasi
lepidum ε σολον . interserit Vates ad lectorem
suum novo hoc ludicro spectaculo oblectandum. Post hanc snguli procorum pro suis. quisque in opibus munera Penelopae conferunt , ut eius sibi gratiam , & amorem promereantur. I. 18, Iam vero noctis hora discesserunt proci ; quibus absentibus Ulysi est, & Telemachus arma omniae medio amoliuntur , & in.aedem superiorem abdunt, nequid procis, quibus necem in sequentem diem parabant , relinqueretur , quo se defenderent , aut vim inferrent . Sed Penelope ad se hospitem venire iubet ; virum enim suum medullitus amans , eiusque reditum flagrantissime cupiens, volebat ex hospite percontari , an ali
198쪽
quid de eo sciret. Ille autem se Cretensem esse, ut Eumaeo dixerat , & Ulyssem apud se diversatum comminiscitur . Nec mirum , fuisse hospitem a regina accitum . Quicumque enim Ithacam aliunde aduenirent , sciscitandi desiderio ad se illos accersere consueverat ; nam & cum ipso Theoclymeno , quem Telemachus adduXerat e Pylo sermonem habuit , & vaticinium ex eo accepit fore ut propediem virum reciperet . Iugudeinde ei uidem Penelopes ablutus est hospes ;cui dum pedes elueret nutrix Euryclea cicatricem. , quam gerebat supIa genu impressam , tactu manus animadvertens herum suum recognoscit . Prae subita laetitia exclamare volente manu iugulo admota Ulysses coercet, & ad tacendum tum blandis , tum minacibus vel bis cominpellit ; quod illa silentium raro in femina exemplo religiosissime servavit . Hic autem Homerus quomodo cicatricem illam haberet Ulysses dente suis in Parnasso olim vulneratus , Commemmat ἡ l. I9. Ut autem ad ultionem magis examituet , eum facit Homerus in vestibulo domus illa nocte cubantem , suisque oculis conspicien rem aliquas puellarum Clanculum 'e. gynaeceo prodeuntes , ut foede Cum procis commisceren tur . Postero die iterum contumeliis , iniuriisque assiciunt Ulyssem tum Melanthius pastor , tum proci , nec tristibus ostentis , nec Theoclymeni vaticinio , nec Telemachi obiurgatione deterriti.
l. ao. Sed iam suorum scelerum poenas hoc ipso die miseri dabunt proci . Astatu, siquidem
199쪽
Minervae arcus certamen regina ipsis indixit, proposito suarum nuptiarum praemio , siquis iulud certamen perficere posset ; sin minus, se reo mansuram affirmabat in domo Telemachi filii sui,
quin ad alteras nuptias esset trans tura . Nemiis ne procorum gravem profecto arcum , valdeque
ad flectendum difficilem tendere valente , petiit Ulysses , ut sibi daretur in manus . Tantam mendici hospitis impudentiam , audaciam , temeritatem non ferendam aiebant proci . Nihilo. minus frustra illis indignantibus , ac reluctantubus , hospiti arcum tradi Telemachus iussit. At ille & arcum tetendit , & certamen strenue absolvit . I. II. Huius certaminis brevem accipite narrationem , optimi iuvenes. Duodecim svirgae ferreae in totidem anulos desinentes humi defigebantur longo ordine , certoque invicem intervallo locatae . Siquis sagittam per Dmnes anulos ex arcu immitteret , certaminis victor abibat . Ecquaenam , inquitis , certaminis difficultas Nonne sagitta per primum anulum immi IIa ceteros etiam expedite percurret ρ Percurret quidem , dum tamen validissimo impetu strenuissime emittatur . Cum enim qualis eis proiecto rua motus sagitta illa efficiat cursu suo lineam , quam dicunt parabolicam , nisi pernicissime feratur , deorsum vergens in subiectum anulis temrum impingat necesse est , quare ultra piogie dinon valebit . Una Cum arcu pharetra sagittatum
plena fuerat allata ; eum igitur Ulysses iterumtatendens emisio telo , Eurynomi procorum super
200쪽
bissimi iugulum transfodit; quo interempto alium
atque alium numquam aberrans occidit ; iam senim larvam eκuens, formamque suam recipiens,
se regem esse, qui pol viginti annos ad eorum scelera punienda redierat, declaravit. Quae tunc fuerit piocorum commotio, ac perturbatio, facilius est cogitate quam dicere. Quid vero fac rent miseri illi homines , inermes , subito te rore percuisi, a Iove antea dementati, omnibusque obseratis aedium ianuis , ac diligentissime custoditis per Eulycleam , aliosque fidos famulos,
quibus , dum arcum tendere frustra conarentur
proci , se Ulyises aperuerat Θ Accedit , quod simul
cum Ulvsse ad verius procos Telemachus , Eumaeus , & quod omnem victoriae dissicultatem tollit ipsa Minerva sub forma Mentoris confligebat . Quare omnes ad unum frustra rogantes , frusti a se defendere conantes . sagittis . hastis . gladio interfecti sunt . Duo tantummodo habiti sunt innoxii, & a caede servati , Medon praeco , & Phemius cantor I. aa. Peractam Procorum caedem , ac Ulyssis reditum Euryclea nunciavit Penelopae fidem dictis non habenti . Ubi enim arcum tendere proci non valuerunt, antequam illum tenderet Ulyges , Telemachus ad superiorem aedem in qua mulieres recepto more degebant matrem dimisit ; Minerva ve-
To ne morientium procorum fremitum exaudia
Tet, gravi eam somno consopivit. Interim Ulysses cadavera efferri , & domum a cruore piacul