장음표시 사용
161쪽
minor terrena non ita complet poteηtiam beste agendi, ct superandi omnes oppo sitae concupiscentia gradus qui sunt in subjecto. Ergo gratia Jansenisice sufficiens xones vere lassiciens , sed plane ins ciens. Prob. min. propositio : Gratia IaVenistice sufficiens non dat homini potentiam relativam superandi omnes concupiscentiae gradus , qui sunt in f biecto. Ergo gratia Janseni ce, Fciens non ita complet potentiam superandi omnes concupiscentiae gradus , qui Dat in subjecto, ut nihil ei omnino desit. Prob. ant. primo , quia docent discipuli yan sensi, solam gratiam relative victricem, ct caelesti delectatione superiorem opposita concupiscentiae dele attree , dare potentiam relativam superandi omnes concupiscentiae gradus , qui sunt in subjecto. Igitur gratia jaUeηisice sufficieas , quae non est relative victrix , ct cujus caelestis delectatio debilior , re inferior es oppo
ssia concupiscentiae terrena defectIatione, non dat potentiam relativam operandi omnes oppositae concupiscentiae gradus , seu vincendi ardentiorem, re superiorem concupiscentiae delectationem. Gratia ita lyaeri yanferiWice sufficiens nou dat potentiam relativam' ad presentes concupiscentiae gradus, qui sunt in subjecto ri subindeque νelinquit hominem in impotentia relativa vinceην debellandi oppositam . concupiscentiae excandescentiorem. σ superiorem delectationem. Praeterea sprosequitur ita
la impossibile est impossibilitate relativa , uι minor edi inferior deseditatio vincat majorem , 'di. superiorem oppositam delectationem. i Atqui gratia i Uenisice se is res nihil aliud es , quam lailuerata caelestis des ctatio, quae minor re inferior es ora ta coxcupisceutiae tererea alectatione. Ergo imposiliu es impossibilita- . in relativa , ut gratia Josenisicesufficiens vincat
162쪽
J A N s E N l A N l. P. I. III dentinem , di operiorem oppositam contagscentie ter-νenam delectationem; se potius ei nectaserio cedere debet, proindeque hominem relinquit in relativa impossibilitate Iuperandi oppositam concupiscentia operiorem , ac relativei 1ctricem deuerationem 023 o). Porro adeo persuasum habet Cl. Auctor , coelestem delectationem , quae sit inferior carnali cupiditate , non esse gratiam vere cientem, ut argumentum hoc suum peremptorium Vocet , dicatque, illud evertere omnino ossema de delectatione relative
victrici , quod , inquit , obsinatis aximis propugnantyan viii discipuli a 3i . Hinc paulo antea falsus aperte est, δε' abhorrere a gratia ilia, quam Janfenius Appellat parvam, quamque ejus discipuli nuncupant sufficientem, eamque sunt sitam esse in caelesti inlliber ta delectasione , quae minor , debilior , ct inferior es opposita concupiscentie delectatione. Ab hac , inquit, gratia Jansenistice sufficienti , quam universa Schola Thomisica damnat , vehementer ipse abhorreo , meque prorsus alienum esse sanctissime juro et 32 , confidenter praeterea aormare non dubitans , nullum unquam sive ex antiquis, sive ex Recentioribus Thomsis affan-
fenii discipulis in medium productum iri , qui docuerit. aut dixerit gratiam sufficientem , in sensu Thymisissistellegam , esse iudeliberatam caelesem delectationem minorem , ac ibiliorem terrena concupiscenti e delecta tione , cui necet aris propter defectum virium cedat oportet. Luisnt , inquit , quantum voluerint Jansensi
cipuli , re in omne latus sese versantes , misere fetorquerat , atque assidua lectione cum antiquorum, Η 3 . tum et Q Loco citato pag. IIS.
163쪽
ri 8 SYSTEMAT Isti Recentiorum TNomisarum opera et olet ant , nullum meherese ex his sidndent , qui in hac notione grariae sufficientis , Ja enisice inteructae , conjentiat, ci' confessas manus praebeat et 33 . Et sane , cum , teste eodem Viro doctissimo , dicant Thomistae , gratiam, quam admittunt Thomistice sussicientem , dare voluntati humanae absolutam , veram , completam , proximam , di expeditam potentiam bene agendi, ct supe- randi non tantum aliquos cupiditatis gradus , sed omnes cupiditatis gradus , qui in subjecto reperiuntur,it aut voluntati Brmanae semes in ructae gratia Thomistice sufficienti , nihil plane desit ex parte potentiae bene agendi, θ' superandi omnes cupissitatis gradus , qui in suberio occurrunt et 3M: cum, inquam, ita explicent Thomistae, tanto Viro teste, gratiam , quam ipsiue cientem vocant, fateantur profecto illi omnes, velint , nolint , necesse est , parvam Jansenti gratiam, nempe delectationem coelestem, quae gradibus suis inferior sit terrena , esse non posse Thomistice sufficientem , utpote quae non tribuit Voluntati veram , completam , & expellam potentiam bene operandi, ips met Jansenio fatente , ut est alibi visum , esse physice impossibile , ut voluntas consentiat delectationi debiliori , & secundum illam operetur, vividiore neglecta. Igitur etiam Thomistae fateantur oportet, omnem gratiam secundum Jan senium , eiusque positis principiis,. aut cile e cacem, aut ita ise cacem , ut ad bene operandum nequaquam sufficiat.
a 33 Class. a. Epist. q. pag. 8 . is , Ibidem Epist. . pag. II q.
164쪽
rri. Sola iratia Chrisi efficax es gratia vere proprieque sufficiens, ut proinde secun m yaUenium nutata omnino sit gratia vere sufficiens disincta ab e eaei. Cum enim, positis Jansenti principiis, physice imposiabile sit , ut per desinationem coelestem , quae gradibus
inserior sit terrena , voluntas bene operetur, manifeste seqttitur, nondisi per delectationem coelestem, quae terrenam intres e superet, id reddi voluntati phst sice possibile; ac proinde hanc solam delectationem vere elle, recteque dici posse fuscientem voluntati , ut , quod justum est , valeat operari. Coelestis autem delectatio, quae gradibus suis terrenam superat , secundum Jans nium gratia esicax. Ergo in illius systemate sola gratiae cax est gratia vere su ciens, adeo nimirum ut, illius admissis principiis , nulla penitus admitti possit gratia ve-rς proprieque se ciens, quae ab efficaci distinguatur. SCHOLION LIa a. quicunque , inquit Jansenius , animadvertit omηia , quae de adjutorio gratiae medicinalis ex Augustino diximus , de gratia quadam potentissima , quam efficacem recentiores suo sensu vocant, esse intelligenda, confluenter hoc etiam animadvertere debet, non aliam Christi gratiam medicinalem in scriptis ejus reperiri; proinde fatendum sibi esse , quod , aliam nobis procudendo , novum gratiae genus Christianis auferat , quod nec Augustinus , nec ullus latinorum Patrum , qui de gratiae adjutorio cum Pelagianis ex professo decertarunt,
165쪽
nec Ecclesia ἰη Gηciliis generalibus , vel provinc alitur ab Apostolica Sede probatis agnovit unquam , nec agnoscere potuit , nisi principia , quibus ipsa per antiquos Patres medicinatim Chrisi gratiam defendit , fundisus evertantur et 33 . Tenet ergo Jansenius, nullam ab Augustino agnitam suisse gratiam 1 oscientem distinctam ab efficaci. Haec tamen dixisse minime illa contentus,. professo demonstrandum assumit , nullum dari poslabiis sufficiens , quiηsimul sit efficax cr36 ,
iterum affirmans , atque contendens, in Augusini principiis id exploratum esse et 37 , pluresque etiam ex recentioribus idipsum tradidit te. et 38 . Asserit quoque, gratiam sufficientem ad praecepta facienda, cavendaque peccata , veram , ct ma am , ct gratuitam gratiam siue , quam spirat Spiritus ubi vult , ct hanc sufficientem gratiam non esse aliam , nec , ut ipsi videtur, aliam dici posse , quam illam , qua voluntatem facit facere , ct in ea operatur relua velle , ct perficere 239 , nempe gratiam efficacem. Unde concludit , quamcunque gratiam potentialem homini sive justi , si e i juso , sive Judaeo . , sive Pagaηo adesse fatuamus , nisii am donaverit voluntatem , ct actionem , hoc em sin velle , ct operari nempe nisi fuerit efficax et 3 3 Lib. a. de Gratia Christi cap. 27 a 36 Lib. 3. ejusdem cap. I. α; Ibidem. α38 Ibidem. si36 Ibidem cap. 3.
166쪽
II 3. Verum enimvero nullam ab Jansenio admis.
sam fuisse gratiam furacientem distinctam ab e caci, ex iis etiam invicte confirmari potest , quae de suffcienti ipsa gratia ille tradit. Sumta siquidem gratia orienti pro tali adjutorio , praeeer quod , ut ipse ait, nihil aliud ex parte Dei per modum principii nee 'sarium es , ut homo velit oe operetur , ac proinde pro auxilio , quod nobis dat posse , si volumus ; contendit Jansenius, ejuscemodi sufficientem gratiam ab Augusino defructam cis fundit que eversam : esse gratiam fa- voluntatis , seu primi hominis , non aegrotae et esse Pelagianicum adjutorium , non Chrisi Salvatoris : esse illud ipsum adjutorium , propter quod Massilienses tamquam haeretici proscripti sunt: en adjutorium , quod n viat precibus , quas vel Deus Ecclesiae suae tragdit, er inspiravit , vel ipsa sibi a Spiritu Sancto erudita formavit et i : esse adiutorium prorsus inutile la o-rum reparationi, vel operationibus , etiamsi ad sexce tos sufficientiae gradus augeatur a 2 : illud minime
posse a nobis altari, nisi majori hallucinatione , quam Pelagiani , sublato originali peccato, naturae vires ille- fas esse fateamur et 3 : ac demum contendere ille non veretur , non e e nivem calori similiorem , quam
167쪽
sinus trassiit , ut alterutrum 'ofecto necessarium sit, vel quod eam nunquam pos lapsum h-isis agnoverit, vel quod eam a mediciaealis adjutorii limitibus , quod crucem suam Salvator dedit, excluserit a .
I et . Licet autem Jansenius , rejiciendo sufficiens illud adjutorium , praeter quod ηihil aliud ex parte Dei per modum principii necessarium es, ut homo velit, di operetur, videatur, prima facie, nonnisi gratiam se scientem in sensu Moliniano ab eo fuit se negatam; penitius tamen inspecta re , omnibusque co sideratis, quae ipse deinde docet , fatendum necessario,
est , gratiam I staretem etiam in sensu Thomistico ipsum reiecit se. Inquit enim : quod fl vero M aec piatur adjutorium illud ut sussiciens dicatur , ficuta quibusdam nempe a Thomistis dicitur, quod fatise, ut homo dicatur posse operari, quamvis aliud a r sit necessarium, ut de facto operetur, de hujusmodi sitfiicienti gratia non es hie ait Jansentus nostra cose.
troversia. Talem enim sufficientem gratiam fortasse nonia culter S. Avusinus admitteret , quamvis esse veram illam Chrisi gratiam, de qua quaesis es quam
nempe Christus nobis meruit , attulitque morte sua pern garet a s . Ita Jansenius. Jam vero , inquit insignis Thomista P. Serry , hoccine es gratiam sufficientem Thomisarum admittere ; cum dubitet , an eam admissurus esset Aetolinus , audacterque pron- ciet, α Lib. 3. de Gratia cirisi cap. z. - - : 1 Ibidem. . . S.
168쪽
ciet, Doctorem Janctissimum eam pro vera Christi sit tia nullatenus habiturum Sed quid tandem pergit ste pMolinianam quidem sufficientem gratiam eo loci potis mum Janfenius impetiit, de Thomistica controveisiam eo loci non esse declaravit : t. ita. At subinde , longiusque progressus , istam quoque oppuPandam aggrebus emvelut singulare , ct inauditum gratiae mo Irum , idque magno cum somacho a 46 . En Jansenti verba : Quid homini misero , inquit, perniciosus , quam illa gratia
abundare , qua nemo unquam, fatentibus etiam Sch Iasticis , nisi majorem damnationem assecutus es p Hoc
ipso quippe unusquisque damnabilior es , quo magislufficienti abundavit. Nemo enim unquam suffiacienti gratia usus es , aut utitur, aut utetur in cete num , qui mitius profecto puniretur , si tali auxilio caruiseet , quo Deus neminem vel damnandorum, vel Diavandorum usurum e e praesivit et 7 . Jam vero prosequitur ille sequenti capite quid moobuo surproferri potest, quam quoddam disiis tum a ceteris diutorii genus , quod nunquam ab initio lapsus humani usque ad judicii diem , ullum in humana voluntate effectum habuit , aut habiturum es λ Defendit quidem aliquando S. Augusinus illud adjutorium partim in An gelis , er hominibus primis ante peccatum , partim 1 lamorum quoque hominum posteritate , quando eam tali gratia adjutam, fallem credere posse cum Semipelagi uia errando, opinatus est: sed nuηquam eo absurditatis venit , ut iliud ves semper essediu suo carere , propter quem datur , vel id auxilium , quod rei a in ueret
246 m. i. Praele p. Theolog. Disp. q. de variis naturae humanae salibus Praelect. a. si Lib. a. de Gratia Christi cap. a. - . .
169쪽
cum voluntate , ab eo, quod non in eret, sta sepsea cium esse decreverit, ut illud efficax, hoc sufficiens o caretur. Nimis enim perspicuum es, illam non esse adqu-sorii talis , sed voluntatis disserentiam , quae eodem
adjutorio, sufficientem potestatem tribuente , vel non utebatur , vel utebatur . prout voluntati tribueretur. Itaque illud a recentioribus prolatum gratiae sufficientis 'genus, quo adjuvante nullum unquam opus factum es,
aut fiet unquam , si es verum disiactumque a gratia
efficaci membrum , videtur monstrum quoddam Rumlare gratiae , solummodo peccatis faciendis , majorique damnationi accersexde serviens ; ideoque lalsis hominia sus citra Dei invidiam damnandis excogitatum : quod
eum altissima perspicacia sua videret Augusisus , fmul atque ab illo suo errore resipiscere carpit , silentio sud nempe auxilium etiam Thomistice sufficiens ιη omnibus operibus suis praeteriit, μαι , um hominis
peccatoris arbitrium non solum eo uti pervicaciter xolle, sed aegrimine concupiscentiali deprimente , non posse; cui propterea solum Samatoris mediciκale adjusorium scilicet auxilium efficax utile es, re evadendis peceati laqueis necessarium et 8 . Haec porro cum ita sint, quid ergo 'ansnium absolvemus , inquit Cl. P. SerrDk quod capite i. non attigit, capite 3. perfecit Z Per gradus procedebat Vir acutus ; ex unius impugnatione gratiae nempe ex impugnatione gratiae Molinistice sufficientis alterius confutationem nimirum ad confutationem gratiae sufficientis sensu Thomistico
a 8 Lib. a. de Gratia Chrisi cap. 3.
170쪽
xas. Quod si notionem gratiae sus ratis, qualem
Thoinistae admittunt , propugnantque , spectemus, ne levissime quidem dubitandum nobis est, nullam penitus agnitam in statu naturae lapsae ab Jan senio fuit id gratiam sufficieutem diversam ab eo caci. Citra dubium est enim, gratiam Thomistice suo ientem tribuere voluntati veram , realem , completam , & expeditam , non absolute, tantum , sed etiam relative , potentiam bene operandi , adeo nimirum ut posita in voluntate illa gratia , nihil omnino requiratur aliud , per quod voluntas ipsa in ratione potentiae compleatur. Gratia se
Ariens in sensu Thomsico ea es , inquit Cl. P. Gra-veson i quae dat hominis voluntati non solum absolute; sed ethim relative, ii u comparate ad omnes, difficultates , seu concupiscentia gradus , qui in ea esse pessunt.
Veram , completam, proximam , ct expeditam potentiam omnes obsisentes di cultates , oesm- gulos oppositos cupiditatis gradui superandi , ita uν ex parte potentiae visu plane et so) ; atopae hanc elim ait germoam gratiae sussicientis in sensu Thomsico imi luesae notionem , quae toti probatur Schoia Themis c asi , ερ in cujus deuensionem universa illa Schola,co pirat et 3α . Certe etiam Q. P. Serry maniseste d . Cet, potentiam in ratisne renitiae eo auxilio sufficienti scilicet sensu expeditam esse , atque eom--,etam, nec ultra gratiam efficacem 'desiderari , ut in aso Clais a. Epist. 3. pag. 38. α si Ibidem pag. 62.