장음표시 사용
211쪽
ramur. Negandum non est autem , nos mereri , cum bene , demereri, cum male agimus. Ergo dicamus necesse est , in iis modo mereri nos , & demereri, quae necessario indeclinabili necessitate operamur , atque hinc ad merendum , di demerendum in hoc lapsae naturaestatu non requiri libertatem a necessitate simplici, sed eam sufficere , quae dicitur a coamoae , nempe libe ratem illam, quam secundum Jansenium habemus sub delectatione tam coelesti , quam terrena adeoque per quam non coacti , non inviti , sed delectabiliter, & cum complacentia, tametsi necessario superabili necessitate , id quod agimus, operamur.
Iso. Quod de libertate Ilifficiente ad meritum, Ac demeritum in hoc lapsae naturae statu ita senserit Jan- senius, adeo certum est , tamque perspicuum, ut Plane hospes in illius. Augustra sit oportet , qui hac de re vel levissime dubliaveritia Eos siquidem omneS in percipienda genuina Augustini mente falli in primis ait Jansenius , qui cum audiunt omne peccatum volumate, seu libertate , mn ηecessitate committi , itemque diseree e voluntarium , non necessarium, ct esse debare Iiborum ab eo ab inere, putaηt , illis phrasibus suas cor tationer de illa exercitii , seu contradissonis libertate sabiliri , qua quis peccatum hic, σ nunc possit fac re , re vitare , committere , di ab eo , Ialtem aliud perpetrando, ab inere 324 . Ait secundo,. S.. Augustinum semper et ovisse , actum e e liberum libertate, qua
sa ac Lib..de Statu Naturae lus
212쪽
J AN s ENI AN I. P. 1. I67 quae ad peccatum sufficit , quamvis identidem O ωκ- santer neget , ein liberum ea libertate ad faetendum bonum , re malum , quam Scholainci psalant aisy,
nempe ea libertate , quae non solum violentiam , sed etiam necessitatem excludit. Persuasum ergo fuit Jan. . senio , non requiri libertatem a necessitate , ut actus aliquis imputari nobis ad culpam po sit. Mo tantum abest , libertatem hanc , Jansenti jussicis , necessariam esse ad actum , ut sit liber , ea utique libertate se qua ad meritum , demeritumque requiritur , ut paradoxum in Augustat doctrina inaudisum appellare non Vereatur,
quod actus aliquis voluntatis propterea liber sit , quia ab illo de ere υHuntas, di non agere potes ; addens etiam , se miracu i loco habiturum , si in Augustui doctrina seni ae et , voluntatem , qu potentissime,
re immobiliter perpetuo juintiam dui t , σ ope
ratur , non esse in isa volitione , ct operatione tu ram 326 . Dubitandum itaque non est , quominus secundum Iananium ad merendum , & demerendum in hoc lapsae naturae statu libertas a necessitate minime requiratur. Quod autem , ipsum quoque si audiamus, sufficiat ad meritum, & demeritum in eodem statu I
bertas a coactione , sufficiat nempe, ut actus fiat non solum cum rationis advertentia , & circumstantiarum cognitione , Verum etiam non coacta & invita volu
tate , sed delectabiliter, & cum complacentia, tametsi deinde adeo necessario fiat, ut vitari non possit, ita quoque ex illius verbis ostenditur. Ait enim a cum vera causa , cur arbitrium ad appetendum aliquid mo-a
213쪽
luntatem desectatione liberam fieri 3Σ ; & ex hoc generali principio ulterius Augusinus , inquit ille , saepeaocet , idcirco voluntatis c enfum ad peccandum tria lui , vel non tribui , quia voluntas delectatione leccati mollitur , aut desiluitur , aliaque fortiore possidetur 328 . Conquerentibus itidem Pelagianis , quod libemtas arbitrii ad peccandum ab S. Augustino tolleretur, scribit Jansenius ; illum non aliud ad haec respondisseά nisi hominem non cogi ad peccandum , seu libenter cum delectatione , di ideo propria , ct Iibera volantata peccare 3z9 , liberum albitrium quaerendum esse , η ' quia vi delectationis , ηοη alius. quispiam cogera hominem , sed ipse homo delinitus pro-μia voluntate peccatum facit 33o . Docet propterea, τoluntatem semper esse liberam tam in bono ,.quam immasto, tam sub grama , quam sub peccato, quia experses violentiae, cogentisque neceusitatis 3 3 1ὶ , atque hinc, opus esse laude , vel vituperio dignum , meritorium, vel demeritorium ex hoc , quod sit voluntarium, spontaneum , non coactum , tametsi determinatum ad unum
214쪽
Is I. Ita porro de libertate, quae in hoc statu ad merendum, & demerendum sufficit, Jansenium tenuisse, clarius adhuc fiet, si consideremus , qualis , illius judicio , ea sit libertas, quae arbitrii dicitur. Cum enita fatentibus Theologis omnibus, ad merendum , & de merendum necesse sit, ut homo libere libertate arbitrii operetur , reliquum profecto est , solam libertatem a coactione secundum Jansenium ad merendum , & demerendum sufficere, si arbitrii libertas in una libertatea coactione ab illo statuatur. Jam vero in ea una libertate tiberum arbitrium ab illo constitui , tot tamque perspicuis ejusdem testimoniis alibi demonstravi mus , ut iae iterum ostendere , perinde sit prosecto , ac manifeste abuti velle otio & literis. Quia tamen resista maximi, ut omnes norunt , momenti est , liceat
ad pleniorem ejusdem demonstrationem duo ipsius Jan senii testimonia satis conspicua , meoque judicio plane decretoria , hoc etiam loco subjicere. Itaque, ait ille, memoria repetendum es id , quod tam prolixe ex Asegusino , Bernaris , ceterisque tum patribus, tum Scholasticis asseruimus , libertatem arbitrii generalem oenaturalem non esse aliam, nisi a necessitate, quam eos solam coactionem intellexi e demoηsravimus. Ex quo
fit , ut apud eos liber adius utique arbitrii libertate sit idem, qui non coactus . , qui non fit nobis nolentibus, seu invitis, qui hoc ipso es in rastra potesate
Hoc autem non es aliud, quam actus. voluntarius, s uspontaneus , prout voluntas , voluntarium , di sponta
ηeum , juxta Damasceni doctrinam supra -traditam
215쪽
SusT MATI s. motum rationalem cum rationis advertentia , & cINcumstantiarum cognitione designat , nec oriri potes in homine , renitente voluntate 333). Alibi quoque, postquam dixerat , nullam immutabilitatis , inevitabuitatis , vel quocunque voces nomine , sed solam coactionis necessitatem libertati v iluntatis repugnare 33M, aperte fatetur , hactenus declarasse , generalem libertatis r tionem, a qua, inquit ipse, dictum es liberum arbia trium , commune bonis, ct malis, in eo Mam esse, quod immune sit a necessitate coactionis 33s . Veline orgo,
nolint Jansenti partiarii, fateantur oportet, vel minime sufficere secundum Jansenium ad merendum, & d merendum in hoc lapsae naturae statu , ut libere libertate arbitrii homo operetur; vel satis esse, illius sententia , ad meritum , & demeritum, ut homo agat libere libertate a coactione ; 8c ideo , ut verissime hahet Cl. P. Serry, nihil DUenio ea in parte quae nempe ad tertiam illius propositionem spectat a Summis Pontifieibus a fictum eos, eumque ita plane sensisse , adeo certum es , ut otiosi esset hominis is re comperissima istius immorari 336 . S C H O L I O N II L.
I a. Quod demum eam ob causam necesse sit se cundum Iansenium , ut ad merendum , & demerendum in hoc statu corruptae naturae sola libertas a
216쪽
J AN SE N I A NI. P. I. coactinis sufficiat , quia non libere , sed neces ris i 4eclinabili necessitate , stando illius principiis , agismus ipsi , quidquid modo agimus . sive boni , sive mali, docent plerique, etiam extrλ Molinae , & Suar sit Scholam, Theologi prestantissimi Primus sit Q. Diaxoysius. Sensus , inquit , JaUenii quoad tertiam propositionem est , quod quamvis voluntar in satu naturae corruptae sit necessiario determinata ad omnes suas actiones ab indeliberatis illis, quas de quocunque ob μ δεηιit , delectationibus , non secus ac ab influentiis determixatur; ηon tamea desinit esse libera, nec consequenter desisit mereri ; quia κω remi agere cum cognitione , ct delectatione ; re quia unusquisque meretur in satu viatorum omnibus actionibus, quae a libero arbitrio procedunt 337 . Ita quoque doctissimus P. Grave n. Et ipse siquidem ait , hanc tertiam Jansenti propositisaeem necessario fluere ex hoc, quod ille v
lit , voluntatem nostram ab indeliberata relative via ice delectatione nece aris, etsi non coacte, ad operandum determinari , ad bonum scillaet , adeoque ad merendum , si caelestis; contra vero ad malum, ac proinde ad demerendum , si terrena delectatio ipsa fuerit. Etenim, inquit ille, cum δε exius saepius afferat , Iibertatem in uno dumtaxat voluntario deliberato eo πή-
iure , nec aliud essentialiter posulare , nosque id magis velle , quod magis nos delectat, demulcet, ac rapit, tamet nae aerio ; sine infert 'ansemus , superiorem, re relative victticem aliae deleritatioηem causam es nostrae libextatis idest a coactione ; quia facit, ut ve--us , quamvis haec superior , ct victrix gratiae det Eatio nobis necessitatem bene agendi, non quidem per
217쪽
petuam , mmutabilem , σ involuntariam fed traη ιoriam , mutabilem , re voluntariam , imponat. Idem uocet DVenius de superiori , ac relative victrice concupiscentiae defectatione , quam itidem dicit esse causam , cur libere iides libertate a coactione ) peccemus , tametsi haec concupiscentiae major delectatio nobis imponat simplicem , voluntariam, mutabilem , transitoriam , ct relativam peccandi ηecessitatem 338 . Sed clarius P. Serty ex eadem inclita Thomistarum Schola Si quis porro, inquit, scire velit, quorsum novum istud paradoxum JaUenius cuderit , sare scilicet meritum, ac demeritum cum necessitate agressi , modo nulla eo diis superveniat , dsicam breviter , ct 'ansentanae haereseos radicem aperiam. Gratiam scilicet efficacem yaηδεηius propu avit, quae necessitatem inferat voluntati. quaeque arilivam Eadimerentiam amoveat. Quia vero opponi illico poterat , hominem ista odi gratia efficacἰ. motum nullum jam meritum habiturum, quippe qui secessitate bonum ueret , hoc incommodum ut est ageret, novum iuud doctrinae monurum effformare coaritus es, scilicet stare meritum posse cum vexi aecessitate, modo nulla coactio operaccederet , hincque mala mali
adigutinavit. Quare lib. 8. cap. s. contendit, Brullum in Augustini monumentis apparere vestigium, ex quo colligi possit, gratiam cum libero arbitrio conciliasse, ex quo homo divina gratia motus possit agere , & non agere quod ad lassi frentiam , ct immunitatem a ne- .cestitate pertinet ; sed quia homo divina gratia motus vult Teipsa , quod vult ; nec instar trunci a Deo agitur , sed sponte movetur , semota licet indisteren-
218쪽
diligendo mereantur , si sola ad meritum sufficit immunitas 'coactionis , qualicunque necessitati conjuncta λ M-
ponit , id accidere non defectu se cientis ad meritum
libertatis ; sed ob id unum , quod da demuno , , ac ex
Semipelagiani admittebant praevenientis gratiae interkris necessitatem ad singulos actus , etiam ad initium fidei i ct in hoe erant haeretici , quod tellent ι eam gratiam talem esse, eui posset humana voluntas re-
ere , vel obtemperare. ιF33. Haec quarta in Jansenio damnata propositio duos errores complectitur , quorum alter juris facti alter nuncupatur. Error facti est , Semipelagianos admisisse necessitatem praevenientis interioris gratiae ad singulos actus , ne ipso quidem excepto fidei initio. Error vero juris in eo consistit, quod velit Jansenius, ideo illos peccasse contra fidem , eamque ob causam fuissie tamqtiam haereticos abs Ecclesia proscriptos, quod gratiam illam ejus naturae esse dicerent, cui & obtema perare , si vellet , humana voluntas posset , & cui, si vellet, possiet ipsa resistere. OmIta ergo errore Deli, d monstrandum modo est , errorem juris necellario sequi expositis ab Jansenio principiis, ex illis nempe necessar o futurum , ut nulla sit interior gratia Christi,cui voluntas norsra vel obsequi non possit, si velit, vel non possit, si velit illi resistere: uno verbo necessario futurum ut nulla sit a- 3 9 Tom. I. Praelect. Theoloe. Disp. 4. de natuetra reperata Praelect. I,
219쪽
π74 sus Tllu Avrs -gratia Christi interlor, quas, renisu , seu culpa volu tatis , effectu illo frustretur , cujus producendi relatia Dam potentiam ipsi voluntati illa communicat. Itaque coelestis delectatio , in qua interior Christi gratia secundum Jansenium posta est, vel superior est gradibus suis carnali cupiditate , qua tunc voluntas premitur. vel est gradibus inferior. Si superior , ei certe voluntas secundum Jansenium non potest resistere; cum, illo docente, necessarium sit, in impedibili necessitate , ut illi voluntas obsequatur , & secundum illam operetur. Si insertor , nequit voluntas ei obtemperare , nempe facere opus illud , ad quod faciendum ab illa excitatur ; cum, Jansenium ipsum si audiamus , sit physice
impossibile, ut voluntas , relicta delectatione vividiore , debiliori consentiat. Omnis ergo interior Christi gratia hujusmodi est secundum Jansenium , ut. voluntas vel nequeat illi obtemperare, vel nequeat ipsi resistera ANIMADVERs Io L
Is . Coelesti delectationi gratiae, quae gradibus suis sit inserior carnali cupiditate non solum secundum Jan senium obtemperare nequit voluntas , sed , si proprie loqui velimus, neque illi resistere. Etenim , ut est at bi visum , resistere gratiae est impedire , ne effectum illum ipsa obtineat , cujus producendi relativam p
tentiam voluntati nostrae communicat. Stando autem Jansenti principiis, omnis gratia, quantumcunque exigua , eum semper totum effectum , cuius producendi relative capax est , a voluntate consequitur. Ergo VO-luntas nostra neqtie illi delectationi gratiae, quae a car-
220쪽
ii cupiditate intesve deficit , vere proprieque quendo, resistit. SCHOLIONI.
. 13s. Hanc propositionem quoad utramque partem ab Jansenio doceri , clarum adeo perspicuumque ut nonnisi a protervo in dubium verti possit. Itaque, inquit Jansenius, Massilieoum opinionibus , re Augustat doctrina quam diligentissime poηderata , certum esse , di indubitatum eqsse debere satis , quod Masi sie es praeter praedicationem , atque naturam , Veram etiam σ internam , ct actualem gratiam ad tuam etiam fidem , quam humasa libertati, ct voluntatis an scribunt viribus, neeeffariam esse fateaηtur 3 o . Et alio loco : ex qua fane , ait ille , principiorum Augu- sint ae dominae confreantia perspisuum e se puto, semper eum di bonae voluntatis natum , ct in bona volam late perseverantiam adjutorio divinae gratiae tribui e, uon mois quando senex cum Pelagiaηa pse confixit, sed etiam quando Presbter , ct cathecumenus in e dem quo Massilienses errore ver satur. Absit erim, ut unquam tantus Doctor lapsum hominem tot toti que infirmitatibas circumdatum , tot vulne ibus mom uum , fama homine , ipsisque Auriis latexerrime faxitate fruentibus , fortiorem esse deliraverit , ut quod
tuos fine divino adjutorio nullo modo efficere potuisse profitetur , hoc fuis solius viribus illum praesare posse jussicaverit. Omnino semper ad omnem omnino b aeam voluxtatem , qua Deo creditur , Deus rogatur,