장음표시 사용
351쪽
pis Iemper juseque vivatur. Sicut enim oculus corporis etiam pleniffsime sanus , nisi candore Iucis adjutas non
potes cernere ; sic di homo etiam perfectissime justifi
catus , nisi aeterea luce jusitiae divisitus adjuvetur, recte non potes vivere. Sanat ergo Deus , non solum ut deleat, quod peccavimus , sed ut praestit etiam ne peccemus II 83. Contra autem res fieret , adeoqite pugnantia traderet Augustinus , si sentiret , quod docet
Iansenius , etiam fidelibus scilicet, & iustis impossibilia interdum esse aliqua divina praecepta , quatenus Deus eam gratiam illis quandoque subtrahit , vel denegat , siue qua impleri illa non pol sunt. Homo enim non desinit elle justus, nisi quia non exequitur , quod jubet Deus, nec prius est , illum carere gratia , quam jussa violare. Ergo nequit esse Augustini doctrina , Deum etiam fidelibus, & justis impossibilia quandoque praecipere , quatenus non semper ea illis adest gratia, per quam , quae Deus ipsis jubet, implere possint. Equidem' scio , Jansenium respondere , S. Augustinum loqui hoc
Ioco non de gratia actuali , sed de gratia halituali, seu sanctificante , velle nempe Augustinum , quod Decis 'n minem deserit, ab eo discadendo , i a scilicet subtra-,ctione justitiae , πή homo prius Deum per inobedientiam
deferat iis . At neque ignoro, Janlenium ita sentire non posse, quin sibimetipsi nequaquam consentiat. Ce tum est enim, S. Augustinum toto libro de natura oegratia , ex quo illus eiusdem testimonium dςtantum. cst , agere contra Pelagium , ut ex illius inscriptione cuique fit manifestum. Certum est autem, ipsomet fatente Jansenio, nullam de gratia babituali, sed tantum de i 18 Lib. de natura ct gratia n. 29. alias cap. 26. iis Lib. a. de Gratia V Misi caP- Is. - . - . .
352쪽
J A N s A N I A N I. P. α ςo lisse a uasi .Augustino fuisse, cum Pelagio, disceptati nem. Ait enim : Hoc gratia divinae a utorium, quo in singulis actibus nos adjuvandos Augustinus confitetur, a Pelagio, si vult esse ch istianus, confitendum tradit, tamquam gratiam , de qua tota erat Ecclesiae cum isti haeretico disceptatio, tam es perspicuum , elim actuale, er jugiter suppeditaηdum a Deo, ut mirum sit, a quo quam in dubium potui e revocari Ias. Velle igitur nequit fansenius, ut loco laudato loquatur S. Augustianus de gratia habituali, quin sibi contradicat. Constat praeterea , S. Augustinum loqui de gratia , qua homo nisi adjuvetur , recte non potes vivere , & per quam
praestat Deus , ne peccemus. Hanc autem non habitu lem esse, sed actualem, nemo non videt. Ergo perperam ad gratiam habitualem confugit Jansenius, ut vim argumenti, quo invictissime premitur, ipse declinet. s C H O L I O N. 2 23. Ut iis fiat satis , quae ad impiam suam do. ctrinam , S. Augustini auctoritate , confirmandam ex illo affert obtruditque Iansentus Iai , duo considereq
ANIMADvΕRs Io Laz4. Primum est , doctrinam fuisse Pelagianorum, omnia divina mandata per solas naturae vires impleri a nobis posse. Putabant Pelagiani, inquit S. Augustinus , ad crixa mandata servanda: implenda, V nuia leto Lib. 2. ejusdem cap. 16.
iai Lib. 3. de Gratia Christi cap. 13 3
353쪽
stallo divino adjutorio nos egere Iaa , sive . ἰ ut nostpeccemus , impleamusque justitiam sufficere πι--turam humanam, quae condita es cum libero arbitrio. 123 . Erat autem potissima illorum ratio, quia Deus impossibilia non jubet. Etenim , ut scribit laudatus S. Doctor , ma um aliquid Pelagiani se scire putant, quaηdo dicunt . Non juberet Deus , quod sciret , non posse ab homine fieri 12M; quasi nempe verum id esse non posset , si quae ille jubet , solius naturae viribus
homo implere nequiret. Cum itaque ait S. Augustinus, Deum jubere aliqua , quae non possumus , loquitur de potentia implendi divina mandata , viribus solius naturae. Fatetur quippe , aperteque dat Pelagianis , n mini ignotum elle, Deum non praecepturum, quod sciret,
non posse ab homine fieri ; at simul addit , illum ideo
jubere aliqua, qua non possumus , ut noverimus, quid ab illo petere debeamus cias ; eosque idcirco a nobis repellendos esse docet, dicunt , accepto semel liberae voluntatis arbitrio , nec orare nos debere , ut Deus nos adjuvet, ne peccemus Iet 6 . Verum ne pigςat Seraphicum Doctorem tantisper audire. Quaerens etenim, pro quanto verbum illud habeat veritatem , quod lus peccat in eo , quod non potes facere , vel vitarer
Respondet dicendum , quod posse quid facere , vel vitare, dupliciter aliquis potes ; quia per seipsum sine aliquo alieno suffragio potest illud, sicut aliquis potes
leta Epist. 178. alias sq. n. I. az3 Lib. de Gesis Pelagii n. 6I., alias cap. 33. 1id Lib. de Gratia di libero arbitrio n. 32. alias,
ias Ibidem. a zo Lib. a. de Peccatorum meritis n. 6. alias cap. s.
354쪽
medere , quando es fanus , di habet cibum. Alio mota
do dicitur aliquvis aliquid posse , non serum quia potes illud per se, ct in se , sed quia potes cum alio , quod
sibi praeso es. Et hoo modo accipiendo poli., omne suod Deus praecipit, in nostra potestate es ; quia ipso , praecipit, praeso es praebere gratiam ad Pantem , prequam possismus proficere. Alio modo accipiendo posse, non omne, quod praecipit , est in nostra potestate ; nistamen ex hoc excusatur aliquis , si cui si praeciperet do minus servo, quod daret sibi au bibendum, di ipse non haberet aquam , si posset eam acquirere, κω excusaretur ; sie ct in proposito intelligendum es. Primo movi accipiendo poste , sive aliquis possit in se , sive per divinum auxilium, intelligit Augusinus, , hoc insinuat
ejus verbum numquid quis peccat in eo, quod nullo modo evitare potest Θ Et sic intellexit etiam Hieronymus , cum dixit, illum esse anathema, qui disit, Deuna praeeipisse impossibile. Pelagius autem accepit primo modo , re ideo erravit , ct plus attribuit libero arbitrio,
quam posit i 27 . Hinc &Beda et dicit , inquit, Dominum non impossibile aliquid praecipisse , quia jussus es , verum proHecto dicit , si ad ejus respiciat auxilium , cui catholica vox supplicat: Deduc me in semitam mandatorum tuorum. Si vero viribus animi sui fit , refellit eum veridica ejus m Conditoris sententia, qua dicit : Sine me nihil potestis facere 128 . V a ANI- 1z7 super dist. 28. Lib. 2. Sententiarum do. 3. 'in Cantica 6. prope finem. ,
355쪽
di remote , seu mediate. Dicuntur proxime, sive imm diate nobis possibilia , cum nobis ea adest gratia, quae requiritur , ut illa a nobis impleantur. Dicuntur vero possibilia tantum remote, seu mediate , cum eam qu dem non habemus gratiam, quae ad illa implenda r quiritur i, sed eam tamen habemus , qua orare poli mus , & illam a Deo impetrare. Tametsi ergo secundum S. Augustinum divina praecepta non semper nobis proxime , sive immediate obtervatu possibilia sint, semper tamen, cum instant , sunt nobis remote , seu. net diate observatu possibilia. Tunc enim si nobis. non ad sit gratia , qua immediate possimus , ea tamen nobis praesto est qua mediate valemus. Praeceptum, inquit S.
Doctor, id nobiscum agit , ut quod jam es in potesare faciamus ; si autem nondum es in potesate oremus, nobis potesatem dari, ut quod praeceptum es implearimus ias . Scribens quoque ad Monachos Adrumetinos,
intelligant, inquit, si filii Dei suat, Spiritu Dei se agi,
ut quod agendum es agaηt quando autem non agunt..... orent ut quod nondum habent , accipioi ci 3o . Et alio loco aci eosdem: praecepto admonitum es liberum orbitrium, ut quaereret Dei donum : quod quidems e suo fructu prorsus admoneretur se nisi prius acciperet aliquid diuisionis nempe gratiae ut addi sibi qu
356쪽
reret , unde , quod jubebatur , impleret 13M. Dicebat propterea, Deum impossibilia non jubere , Ied jubenis. admonere, oe facere quod possis , re petere quod non posis 13 et . Et alibi eo ipso , quo firmissime credi . tar , Deum justum, re bonum impossibilia non potu λpraecipere , hinc. nos admoneri , π in facilibus quid agamus , re in i cilibus quid petamus i 33 . Ex quibus duo infert P. Dechamps, profecto non omittenda:
Primum es, inquit ille , infusa , ridicula , inepta fora haec omnia tesimonia, si valeat δε exit opinio comtendentis , eos , qui Dei mandatum violaat , non modo per praesentes vires illud implere non posse , sed nec per easdem orare, sicut oportet, ut divinam opem impetrent. Nam illa S. Areusini tesimonia, respectu ejusmodi hominum , hunc sensum e cerent: Deus impost bilia non jubet, sed jubendo admonet, ut faciant impossibilia, admonet enim, ut vel faciant , quod jubet, vel oreat, sicut oportet ad vires impetrandas. Primum ex 'assenii senteatia es impossibile iis omnibus , qui diυiuis mandatis non obtemperant; quia fecundum praefentes vires xon possunt facere quod Deus jubet. Secundum quoque ex ejusdem pariter visione es illis pariter impossibile ; quia per easdem vires non possint
orare, sicut oportet: igitur Deus admonet , ut faciant
quod es impossibile. Quis autem non videt , periade absurdum esse, qui ait , Deum admonere , ut faciamus impossibilia, ac qui docet , Deum jubere impossibiliap Altera observatio quae manifeste ostendit. , ex V 3 So- 131 Iab. de Gratia , di liber. arbitr. num. 37. alias
cisa in Lib. de Natura oe gratia n. so. alias cap. q3.. 33 Lib. de Natura, ' gratia n. 83. alias cap. D.
357쪽
Sanerii Augusim mente neminem praecepto teneri qui completam cY proximam vel ejus exequendi , vel divinae opis imploraηda potesatem non habeat, inde sum tur , quod S. Doritor ait, Deum , cum aliquid imperat, eos , qui facere illud possunt , admonere , ut iaciant;
alios vero omnes admonere , ut petant. Cur non dicit,isos , perinde ac priores , admoneri ut faciant λ quia nimirum non putat , admonitionem circa illud proprie versari , quod quis non potes ; atque adeo exsimat, eos tantum admoneri , ut faciaηt , qui possuηt facere, imo qui id facile possuηt : Hinc admonemur , inquit,& in facilibus quid agamus &c. Igitur censet, eos omnes , qui admonentur, ut petant , posse petere, imo σfacile posse ; alias enim , quemadmodum ηon ait , eos admoneri, ut faciant , quia facieηdi potesatem non halent ; ita neque diceret, eos admoneri, ut petant, quia petendi potesatem non haberent ci3έ. III. 216. Tertio docetur in Jansentano systemate , in
statu lapis egrotaeque naturae humanam voluntatem interiori gratiae nunquam resistere. Secus vero sensit S. Augustinus. En illius verba : Cum voluntatem humanam
gratia a juvante divisa sine peccato in hac vita possit mo esse, cur Ma sit , possem facillime ac veracis me respondere , quia homines nolunt. Sed si ex me quaeritur , quare nolunt , imus in longum. Verumtamen etiam
hoc με praejudicio diligentioris inquisitionis breviter diacam. Noluat homines facere , quad justum es , sive quia latet, aη justam sit, sive quia non delectat
358쪽
J A M s E N I A N I. P. II. 3rrUt autem iηηotescat , quod latebat , re suave siue, quod non delectabat, gratiae Dri es, quae hominum a juυat voluntates, qua ut non adjaventur, in ipsis itidem causa est, πω in Dro I333. Quis autem non videt, in hominibus esse non po se causam, cur a divina gratia non adjuventur , niti quia illius impulsui rea sistuntλ Hine alibi idem S. Doctor cum ubique , inquit, se praesens Deus qui multis modis per creaturam, bi Domino servientem, aversum vocet, doceat creden-rem , coasoletur sperantem , iligentem exhortetur, e nantem adjuvet , exaudiat deprecantem, non tibi deputatur ad culpam , quod invitus ignoras , sed quod ne- mitis quaerere . quod ignoras; neque illud, quod vulnerata membra non colligis , sed quod volentem Canare utique per gratiam in contemnis illi scilicet resistendo . Ma tua propria peccata sunt I36 . Scribens quoque ad Simplicianum , multi, inquit , sunt vocati, pauci vero eis ii , utique ii . qui vocantem non cou-tempserunt , sed credendo scuti sent Noluit ergo
au, ct non cucurrit ; sed re si voluisset , ct cucumri es, Dei adjutorio perveni et, qui ei etiam velle, σcurrere vocan praesaret, nisi vocatione contemta, reprobus fieret 137 . Alibi quoque idem S. Doctor ita
4cribit: Ad illam coenam, quam Domisus dicit in Evavr Iio praeparatam , nec omnes , qui vocati fuat , venire voluerunt , raque illi , qui venerunt , venire possent, nisi vocare--. Itaque nec illi debent sibi tribuere. qui venerunt 3 nec illi, qui noluerunt venire, debent alteri V tria 13s Lib. a. de Peccatorum meritis num. 26. alias
136 Lib. 3. de libero arbitrio n. s aliora cap. 19.
359쪽
3ra SYSTEMATI stribuere, sed tantum sibi; quoniam ut ura irent, etoci ii erant in libera voluntate. Vocatio ergo ante meritum
voluntatem operatur. Propterea di si quisquam sibi fiabuit , quod venit vocasus , non Abi potes tribuere,
quod vocatus es. Qui autem vocatus non venit , sicut 'xon habuit meritum praemii , ut vocaretur , sic inchoat meritum supplicii, cum vocatus venire neglexerit Itaque an clarius loqui potuerit S. Augustinus ad nos
monendos , humanam Voluntatem non semper consen--tire divinae gratiae, sed illi plerumque ressistere , faue
227. Quae ex S. Augustino affert Jansemus, ut evimi cat, non aliam in statu naturae lapsae admissiam ab illo fuisse interiorem gratiam , nisi quae invictissime facit, ut voluntas velit, facile diluuntur. In illis quippe omnibus locis loquitur S. Doctor non de omni interiori gratia Christi, sed de e Paci, quam nemo catholico rum negat esse hujusmodi , ut humana voluntas illi - nunquam resistat. De hac . itaque loquitur illa cum . ait: Subvextum es infirmitati voluntatis humanae ut
divina gratia, indeclinabiliter , ct insuperabiliter V retur Fortissimo di sit atque permisis facere , quod vellet; infirmis servavit, ut, ipso donarae. , invictissime, quod bonum es , vellent , ct hoc. deserere , invia . ctissime nolient I 39 . Hanc ipse intelluit cum dicit: mc gratia, quae occulte sumanis cordibus divina largia rate tribuitur, a nullo duro corde refretur. Ideo quimpe et 38 Ub. 83 qq. 68. n. F. 13s Lib. de correptione oe grinia n. 38. alias cal. I ii
360쪽
J A us a N I A NI. P. H. ,3Iype tribustur , ut sordis duritia primitus a eratur. Quando ergo Pater intus auditur, ct docet, ut venia' ti is ad Filium , aufert cor lapideum , ct dat cor car ineum , sicut Propheta praedicante promisit 1 o . De hae quoque gratia sermo illius est , cum ait: euando Deus docet, nω per legis litteram, sed per spiritus gratiam. ita docet, ut quod quisque didicerit, non tantum cogun-fendo videat , sed etiam volendo appetat , agendoque perficiat Si enim solum posse ηυIrum hac gratia juvaretur , ita diceret Dominus : Omnis , qui audivit a Patre, & didicit, potest venire ad me. Non autem ita dixit; sed: Omnis , qui audivit , inquit , a Patre , &didicit, venit ad me Omnis , qui didicit a Patre, non solum potes venire , sd vexit i 1 . Loquitur de mum de hac gratia, dum ad Vitalem Carthaginensem scribens , ait: quomodo Deus exsectat voluntates ho- . minum , ut praeveniant eum , quibus det gratiam ; cum gratias ei non immerito agamus de iis , quibus non ei credentibus , ct ejus doctrinam voluntate impia pers quentibus , misericordiam praerogavit, eosque ad seipsum omnipotentissima facilitate convertit , ac Volentes ex. nolentibus I et Haec igitur , ceteraque id genus S. Augustini testimonia, nullatenus favent Jansenio Non enim evincunt, quod ipse docet, omnem scilicet gratiam Christi, secundum λugustinum, esse e cacem; sed tantum , e cacem Christi gratiam ab Augustino. fuisse admissam : quod, ut dixi , nullus Catholicorum . inficiatur, quamvis in explicanda ratione, qua, illaesa