장음표시 사용
361쪽
istactissime illa operetur, non omnes conveniant. ANIM ADVERSIO.. 228. Velit tamen, nolitve Jansenius, fateatur necesse est , non omnem Christi gratiam, quam ipse quoque admittit, hisce Augustini testimoniis comprehendi. Ita namque argumentum conficio et Gratia , quam incitatis locis memorat S. Augustinus , ejus est naturae, tantaeque efficaciae , ut humana voluntas invictissime per illam velit , quod justum est , illudque deserere, invictissime nolit ; ut a nulla voluntate , quantumvis dura , non respuatur ; ut auferat cor lapideum,& det cor carneum ; ut demum per eam convertatur homo , atque ad Christum veniat. Ipsomet autem d cente Jansenio , ut visum est, non omnis medicinalis
gratia Christi est hujusmodi. Datur quippe , illius judicio , gratia Christi , quae non velle perfectum, sed silam vetuitatem in nobis excitat; quae non ita movet voluntatem , ut per eam e Paciter velit, quod volendum est ; quaeque demum est ita ine cax, ut operatio sequi ex illa non possit, nisi ejus inefficacia per aliam suppleatur. Ergo , nisi placeat Jansenio , sibimetipsi apertissime adversari , fateatur Oportet , non omnem gratiam Christi elle talem, qualem S. Augustinus in laudatis locis describit. Qua ergo fronte relata. S. Augustini testimonia usurpare potuit Jansenius , ut, tanti Doctoris auctoritate , suaderet , qmnem Christi gratiam esse vicacemλ
362쪽
JANfEN I ANI. P. II. 3rs IV. 229. Quarto : Jansentani systematis dogma est, ad
merendum , & demerendum minime nunc requiri , ut actio sit libera libertate a necessitate, sed suificere , ut libera ipsa sit libertate a coamione. At Vero quantum ab hac sententia abhorruerit S. Augustinus, mirandum profecto , Jansenium id non vidisse. Praemissa namque definitione peccati, quod nempe sit voluntas retinendi,
via consequendi, quod justitia vetat , ct unde liberum est absisere , ait S. Doctor , etiamne hi libri obscuri mihi scrutandi erant, uηde discerem, neminem vituperatione , suppliciove dignum , qui aut id velit , quod justitia velle non prohibet , aut id non faciat , quod facere non potest Nonne isa cantant di in montibus pastores , in theatris poetae , ct indocti in circulis,
ct docti in bibliothecis, di magi ri in scholis, di amtistites in cratis locis, ct in orbe terrarum genus humanum p quod nemo vituperatione , vel damnatione dignus es , aut ηon contra vetitum justitiae faciens, aut quod non potes non facieην , omηe autem peccatum vel vituperaηdum es, vel damnandum, quis dubitet, tunc
esse peccatum , cum di velle inissum es , di liberum nolle i 3 Et infra: incere animas ct e e malas ,re nihil peccare, plenum es dementiae et dicere autem peccare fine voluntate , magnum deliramentum es ; re pes eati reum tenere quemquam, quia non fecit , quod D eere non potuit , summae isiquitatis es , ci' insania. quamobrem illae animae quidquid faciunt , si natura. non voluntate faciunt, id , si libero & ad faciendum ci 3 Lib. de duabus mimabar n. f. Wias cap.
363쪽
ct ad non faciendum motu animi carent ; si denique his abstinendi ab opere suo potestas nulla conceitur, peccatum earum tenere ηon possumus I . Dubium non est autem, quiu hic loquatur S. Augustinus de trabertate a simplisi necessitate. Agit enim, ut patet, contra Manichaeos, qui ne somniabant quidem , malas an iamas peccare coactas , & invitas. Certum est etiam, ipsum loqui de hominibus, non qui essent in statu innocentiae , sed qui sunt post lapsam in Adamo , corruptamque naturam. Hos enim , non illos considerant pastores , poetae, docti , indocti, magistri , antistites, omnesque demum homines, dum neminem vituperati ne , sentiriove ignum esse dicunt, qui id non faciat, quod noκ potes. Ergo sentit S. Augustinus , non sufficere ad demetitum , adeoque neque ad meritum , ut immunes simus a coactione , sed ratum illi fixumque est, ad faciendum opus poena , praemiove dignum. Cesario requiri , ut liberi quoque simus a simplici ne cessitate. Hinc Evodium alloquens S. Doctor , nunc Deus cum peccantem punit, quid, inquit , videtur tibi aliud dicere, nisi , cur non ad eam rem usus es libera voluntate , ad quam tibi eam dedi , hoc es , ad recte faciendum λ Deinde iliud, sonum , quo commenda
tur usa jusitia in damnandis peccatis , 'recteque factis honorandis, quomodo eguet, fi homo careret libero voluntatis arbitrio P Non enim aut peccatum e et, aut recte factum, quod non fieret voluntate. Ac per hoc Poena injusa ebet . σ praemium , si homo voluntatem non haberet liberam, hoc est , si necessario tam bene, quam male operaretur I s . Et infra in persona ipsiuis
si Lib. de duabus animabus n. I7. alias cap. 12.
364쪽
J A N s E NI A NI. P. II. p Evodii ita loquitur motus , quo huc atque illuc etu luntas convertitur , nisi esset voluntarius, atque in nostra positus potestate, neque laudandus, cum ad sup Flora , neque culpandus homo esset , cum ad is riora detorquet quasi quemdam cardinem . voluntatis ; neque omnino monendus esset, ut, istis ne lectis, aeterata vellet adipisci, atque ut male nollet vIvere , vellet autem bene. Hoc autem monendum non esse hominem, quisqui exsimat , de hominum numero exterminandus es i 6 . Hinc etiam Modius, vel, ut olim credebatur, Augustinus ipse , peceatum , inquit , sit . ab anima rationali cui liberum voluntatis arbitrium es ; di parea iussit
iur justitia Dei , quae nihil facit injuste. Adversus haec
solita caecitate Manichaei latrant, se cum comiscuntur, naturam non esse malam, sed in potestate esse homini facere bene, aut male, dicist, non esse animae liberam voluntatem, re non vident caecitatem ysam. Quis enim non clamet, stultum esse praecepta dare et , cui liberi rum non est , quod praecipitur , facere ; & iniquumelia , eum damnare , cui non fuit potestas , jussa complere i ὶ Persuasum demum habet S. Doctor, m tum , quo voluntas ab incommutabili bono deflectitis natura, vel necessitate exsit, culpabilem esse nullo pacto posse i 8 ; neminemque futurum esse , ait, qui non agnoscat, totoque corde, utpote verissimum, non suscipiat praeclarum illud dictum S. Hieronymi: Liberi arbitrii nos condidit Deus , nec ad virtutem , nec ad vitia necessitate trahimur , alioquin ubi. necessitas , neq
1 6 Lib. 3. eiusdemn. 3. alias cap. I. i Lib. de fide contra Manichaeos, S. Augustino olin adscripto, cap. 9. & IO.
148ὶ Lib. a. det libero arbitruo n. .I. aliat caE,
365쪽
orona es i 9 . Nihil est igitur ab Augustini mente
magis alienum , magisque contrarium illius doctrinae, quam ad merendum , & demerendum hi hoc naturaestatu non requiri in homine libertatem a necessitate, sed sufficere libertatem a coactione. SCHOLIO M. 23o. Neque necessarium pro coacto , neque liberum Pro eo, quod tantum a coactione immune est, in hi iace , quae retulimus, locis, sumi a S. Augustino, ex iis, quae tradita sunt, satis constare puto. Quamobrem aliose vertant Jansentani, necesse est , ut hujus argumenti, quo invicte praemuntur, vim declinent,
- 23 I. Docetur quinto in systemate Jansentano, me dicinalem Christi gratiam ejus esse naturae, ut humana voluntas vel non possit illi obtemperare, si velit, vel illi , si velit , non possit resistere. Ueruntamen se s sentit S. Augustinus. Primo etenim docet , consen tire gratiae , vel ab ea diisentire in libera else volun talis potestate. Adtendat, inquit S. Doctor, di videat, non ideo tantum isam voluntatem diviso muneri tria buendum , quia ex libero arbitris es, quod nobis naturaliter concreatum es a verum etiam quod visorum se oribus agit Deus, ut velimus, ct ut credamus ; F- extrinsecus per Evangelicas exhortationes , ubi remandata aliquid agunt , se ad hoc admonent hominem
lxfirmitatis suae , ut ad gratiam jusificotem credendo
366쪽
fugiat ; sive intrinsecus , ubi nemo habet late , quid ei veniat is mentem , sed consentire, vel di sentire propriae voluntatis es. His ergo modis quando Deus agit cum anima rationali , ut ei credat ηeque
enim credere potes quodlibet libero arbitrio, si nullasit suasio, vel vocatio, cui credat profecto di ipsum velle
credere Deus operatur in homine , ct in omnibus misericordia ejus praevenit nos. Consentire autem vocationi Dei , vel ab ea dissentire , sicut dixi, propriae volunt tis es 1so . Ei se autem propriae voluntatis consentire gratiae , & ab ea dissentire , perinde est , ac volunt rem ipsiam posse , si velit, gratiae obtemperare , & si velit , polle illi resistere. Ergo secundum S. Augustinum
ea divinae gratiae natura non est, ut voluntas vel non
possit illi obtemperare , si velit, vel non possit, si velit , illi resistere. Scio equidem , Jansenium respondere, hoc, & similibus locis non aliud ab S. Augustino significari, quam quod velle, σ nolle , consentire , ac a sentire , credere , re non credere , sint officia voluntatis , G' Iibertatis , seu quod idem es, inquit ipse, creaturam rationalem non posse velle , aut nolle , consentire, aut dissentire, credere , aut incredulam esse, nisi libero voluntatis arbitrio Is I . Verum contra est. Vel enim, cum ait, consentire , m diffsentire , esse officia voluntatis , non aliud significare vult Jansenius, nisi consentire , & dissentire ita pertinere ad voluntatem , quemadmodum Q rmare, & ηegare pertinet ad intellectum ; vel intelligit, quod ipsi volumus, conse tire scilicet , & dissentire esse in potestate libera voluntatis. Non certe hoc alterum , ut patet. Ergo pri
. iso Lib. de Spiritu, re litera n. 6o. alias cap. 1 si Lib. a. de Gratia tarsi cap. q. .
367쪽
num. Sed indigna prorsus res est , vel suspicari . S. Augustinum ita intellexisse. Ut enim egregie ait Cl. P. Dechamps , quid ab rius dici, aut flui potes , quam S. Augustinum inculcare toties , di probare pluribus, Propriae esse voluntatis consentire , vel dii sentire se his verbis id unum purnat , co extire , di dissentire si officia ooluatatis p An timendum S. Dactori fuit , nequis arbitraretur , consentire , ct issentire non voluntatis , sed intellectus, aut phantasiae munus esse ρ quis unquam neravit, velle of cium sime voluntatis, sicut i telligere es o cium motis 2 euider x Augustinus triversis id unum contendere, quod nemo inficiatur is,'
Observetur praeterea velim cum eodem Viro doctissimo, S. Augustinum , postquam dixit, neminem habere is potestate , quid ei veniat in mentem, continuo subjicere , sed consentire , vel dissentire propriae esse τι luntatis. Sequitur enim hinc, consentire, & diilentire nedum esse actus voluntatis secundum S. Augustinum. sed ita esse in illius potestate , ut , si velit , & co sentire ipsia possit, & dii sentire. Cum enim' ait S. Augustinus , inquit memoratus Vir Cl. propriae e e voluntatis eo entire , vel dissentire , aliquid voluntati tribuit respectu consensus, ct diisensus , quod illi non convenit respe tu volitionis illius indeliberatae, quae gratia praeveniens es. At vol tali conveait respeeiu vo- Iitionis illius indeliberatae , ut voluntatis, non alterius facultatis o rium sit, eam producere. Igitur , cum S. Augustinus ait, propriae esse voluntatis consensire , vel 'disntire , mn id tantum voluntati tribuit , ut illius,
non alterius facultatis, officilis sit, consensum, re dise
368쪽
D N s E N I A N I. P. II. sensum producere is 3 ; sed praeterea ut actus uter que in illius ex aequo libera sit potestate. Fatetur pom o Jansenius , consentire , di entire esse oracla lia sertatis, & creaturam rationalem consentire. , aut in sentire fisero voluntatis arbitrio. Verum , ut ex dictis constat, libertatem sumit pro immunitate a coactione, .neque aliud est illi liberum arbitrium , nisi voluntas, quatenus non coacta, neque invita, sed cum complacentia operatur. Docet secundo S. Augustinus , gratiae, utique medicinali, cui resistit , posse hominem .cogasentire , & vicissim illi , cui consentit , posse resistere.
Ait quippe : Nemo , nisi Deus , facere arbores potes.sed habet unusiquisque in volsetate , aut eligere , quae bona sunt, di time arbor bona, aut eligere, quae mala iunt , ct esse arbor. mala Hoc ergo Dominus dicens, aut facite hoc , aut facite illud , ostendit e eis potesate , quid face= eat is M. Propterea indignum
non esse ait , ut Deus dicati , bitet in ignem aeternum.
eis, qui ejus misericordiam per liberum arbitrium respuerunt ; dicat , venite benedicti Patris mei , percipite regnum eis , qui per liberum arbitrium sim
ejus susceperunt , peccata sua confisi sunt σc. iues
Nemo autem non videt, cum ait S. Doctor, per liberum arbitrium divinam misericordiam respui , vel f scipi fidem , non aliud significare, nisi eos , qui divisnae gratiae consensere, potuisse illi resistere, & vicissim divinae gratiae consentire potuisse , qui illi restiterunt. Hinc ad Simplicianum scribens , multi , inquit , sunt vocati, pauci vero electi , utique ii, qui vocantem non
369쪽
conteueseruat resistendo scilicet Fatiae qua vocari fuerant sed credendo nempe gratiae consentiendo , cui poterant resistere secutisunt Unde addit. N. luit Esau , di non cucurrit, sed si voluisset, re cucumri et , Dei adjutorio pervenisset 137 . Demum , ut i
numera propemodum alia , profecto non dissimilia , S. Augustini testimonia praeteream , quaerens S. Doctor, cur duorum hominum , qui aequaliter , ut ipse ait, corpore , & animo affecti, eademque idcirco gratia d nati s vident unius corporis pultaritudinem , alter ad illicite pes uendum moveatuae, alter in voluntate pudiaca sabilis perseveret, non aliam hujusce discriminis causam asi nat, nisi eorum voluntatem. Quid enim aliud, inquit, apparet , nisi unum voluisse , alterum misi ista capitate deficere sis 8 ὸ Hujus emo gratiae ea secundum S. Augustimam. natura est , ut & consentire illi possit voluntas, si velit, & si velit, possit illi resistore. Neque enim, si secus, dicere jure ac merito posset S. Doctor, alterum duorum illorum hominum permansisse in castitate, quia voluit, alterum, quia perseverare noluit, ab ea defecisse. Certum est autem, ut alibi vidimus, S. Augustinum loqui eo loci de hominia hus in statu naturae lapsae. Ergo persuasum ille habuit, talem non esse medicinalem gratiam Christi , ut v luntas nostra vel non possit illi obtemperare, si velit.
vel non possit, si velit illi resistere.
370쪽
232. Celeberrima illa distinctio, ab Augustino tr
dita 139 duplicis adiutorii , nempe quo aliquid& sine quo non fit aliquid , tantum abest , ut faveat Jansenio quemadmodum sibi ipse blanditur 16o , quin
potius illi manifeste officiat. Docet enim nomine a xilii sine quo non , tale adjutorium a S. Augustino intelligi, sine quo .voluntas ,velle non possit, sic tamen ut velis , ct nolle, uti, vel non uti, in ejus libero arbitrio relinquatur I61 : nempe tale adiutorium , cui voluntas & obtemperare possit , si velit , & si velit, possit resistere. Si ergo certo constiterit , adjutorium ne quo non in statu lapsae corruptaeque naturae ab Augustino fuisse admissum , eo protecto redigitur J-- senius, ut vel invitus fateatur, in hoc itidem statu talem gratiam admissam fuisse a S. Augustino, cui humana voluntas & obtemperare possit , si velit , & si velit , possit resistere. Certo autem constat , in hoc lapsae naturae statu admissiun fuit se a S. Augustino a xilium sine quo non. De hoc enim loquens, haec habet: tunc scilicet in statu innocentiae , dederat Deus h mini bonam voluntatem. - . dederat adjutorium sine quo in. ea non positet permanere , si vellet , ut autem vellet , in ejus libero reliquit arbitrio nunc a
tem quibus deest tale adjutorium jam poma peccati es. Quibus autem datur datur ergo , secundum gratiam