Metaphysica disputatio, de ente, et eius proprietatibus, quae communi nomine inscribitur de transcendentibus, in quinque libros distributa. Auctore R.P.F. Didaco Masio, ..

361쪽

s. Argum.

362쪽

Demostratione . on UA Ari

j jstcnxias multum dictingui . Sei iei ii us e tam ηψςtius maximi horrofitetur in libello

363쪽

bello de Η domadibus, eius verba sunt. hi

Wrsum est esse,s id quisl est misi, enim essendis

dum est. At uero id quod est accepta esendi formai A i est atque consistit in se. ini locus si absque vita

ahimi perturbatione cospiciatur, perspicia sit. A nostram opinionem, confirmat: & ita quida Ita Aureo. perpen&ntes quam 'apertum pro nobis fit apud Cap. hoetestimonium respondent,non esse in hac

I. ratione. 7 nostra olim extiterit opimohE ad finem. PraetereaD.Ηnafius ...tib.de Trinitate H-quitansor o Deo existentianiori esse accidetis Auleen. in creaturis autem omnisus esse aceideriis.

quod etia alij PHlosophi docue ut i A ui-eena Metaph eap. r. Metisv.capi: DIAlberi. magnus iis post categbrili cu igitur accidens sit respiadisti ictum a ui, lecto;existentia reipsa dis insubtur ab egentia Praeter has authoritate,conis assertio t. argum e. Eem his ang. Primitin est.Illa non sunt e3M secim dum rem, ex ribus vitum intelli ερὸ possumus stab opponto' alteritis ue sed possumus intelligere esshnimi tib opposito exi sentiae ergo essentia di exitantia non eruri idem secundu rem Pro se: est,serta,cὀnfir Iasiumgφὀssumus intelliferis essentiam nisἀexistere neque actu heque testate,' ut mul mus essentia' finae interitae,quae ne ata: actu', laque potestate Icum non pissi in uerusa existere per existe.

364쪽

u. - Li xt secuti uia . asstetia opponitur existenti , ergo possumus in . te: :r; A . teli gere essentiam sub opposito e istςntiae, secundum Illud quod competu alicui secu a , argumedum essentiam reipsa differt ab eo quod competit sectandiim acri ens,&per parii pationem, qui rimu in semper illi comperietit alterum Hro aliq'ai seu niue , & aliqua o non conRevire; que

a naturam 1llicstnueniunt; esse tamen calidam,c 4m illic'nueniat per accidens pex participa indς'-φ' semper illi c'us' mi; sed eniaria compeiis rebus secun

sentia, & existe a j reipsa distinguentur

icientem xes eo quod illi yςtit sine causa effic1ente; sed existentia ς'

365쪽

3. Argum.

xaeetia non erit eadem A. fir. rq . A ctus no & illimitatus

366쪽

tione rei accidet xia, cistuaestextrema vip

tu in rebiis crebris teipsa differe a Witura, dii 'materia Morinatergo' cu notassit sinaturi moi copositionis ex es ita; MCUIeariam: qua harul iduarum eo hi postes,nuiextrema in illare fi Taditarestat. Deinde Oaα ς adeo, es suis Messicii esuripsseisiecte ivssa coiriposition eri

367쪽

d ergo eum essentia, ω existentia effieiane compositionem rei, non erunt unum, &ideseeudhim rem. Adhare ex eo genus,& differetia non efficiut compositioite aliqua rensia per intellectu: est enim haec compositio

conceptuum obiectorum, ut repraesentatuc

per conceptus formales intinectus , ut plerique Metaphy. constituunt quia sunt una. de eadem res, eade scilicet natura specifica, MV2 quae. iuxta attributa sibi alijs speciebus eommunia, est fundamentum notinnis generis, iuxta attributa vero propria, est funda mentum notionis differentiae; ergo fi existentia , dc essentia sint eadem res,non efficient

compositione aliquam arei,sed per intellectu; quod edm sit salsum, sequitur essentiam α

xistentiam reipsa distiligui. riti Argum ili ntum. Omne subiectum quod natum est suceessione quadam recipereduo extre- ana opposita , secundiim rem distinguitur ab utroque extremo;quemadmodum mate-ixia prima quae nata est recipere successione quadam sormam εc priuationem;ieipsa dinserta forma, Ma priuatione;sed essetia nata .est successione quadam recipere existetiam, ac non existentiam, ut essentia rosae in hyeme nori recipit existentiam , in vere autem

recipit illam ,ergo essentiareipsa differet ab existetia,&non existentia. Q dii cmis discat cu aduersarijs salsames propositione

tb quia,

368쪽

. Uber secunsus assola existentia est in potentia ad existentia,

ct non existentiam,cum aliquando sit,& aliquando non quem admodum in eo de exeplo existentia rose est in vere , & non ch in hyeme; cum tame illa non differat ab alteruextremo,scilicςt ab existcntia; quia eXistentia non differt existentia . Hanc solutione tamqua falsamita reiicimus. Primo,quia unum contrarium non est in potentia ut sit alterius sublestum,& x t illud in se recipiat; quare cum existentia dc non existentia opponatur con; adictorie,nnn poterit eXistentia esse subiectum hon existextae. Deinde neque ipsa existentia poterit esse in potetia .ad existentiam, cum nihil possit esse inyotetia ad

seipsum. inod si aliquando sit existent1a, &aliquando nuia sit,potest tamen esse,hoc non sit per propriam porcntiam , sed perpotcn-Da producenitis, aut creantis rem eXistente, quare nulla crit illorum solutio . Deniquequado duo extxema sunt ita inter se affecta, Vt Vno pereunte alter u remancat, reipsa di-

singuntur;haec propositio ab Scotistis & abali; s passim proponitur , illam tradit Sco . . Actaplay. quaest. l . in quo loco probat ex eo an herentiam secundiim actum reipsa distingunt ab accidente,quia pereunte inhaereti ,

remanet accidens in Sacramento altaris. Sed pereunte eXistentia vcmanet essentia, ut in

sacr ancto D qminicet incarnationis myste-vit. Argu

369쪽

solutio . Consul.

2so De Ente, π eius proprietatibus

rio , pereunte existetitia humanitatis Chria isti Domini, remanet essentia humanitatis; ergo essentia & existentia reipsa distinguetur. Sat scio Sco. Durand. & alios res,osuros humanitatem Christi Domini habere existentiam humanam, quemadmodum ocesientiam,& ita lalsum esse essentiam separatam esse ab existentia. C terum liqc solutio,vi modeste loquar,falsa est, multi enim

illam tamquam minus tutam condemnant Primi ,quia in mysterio incarnationis, quae attinent ad naturam multiplicantur,ut Volutates,scientiae,& operationes:&: ita dicimus esse duas voluntates,diuinam,& humana duas scientias, unam creatam , de alterani increatam; dc duas operatione ,unam humanam,& alteram diuinam; at quae sunt personae,& suppositi,non multiplicantur, cum sit unicum tantum suppositum in duabus naturis,sed existentia est suppositi tamquam subiecti inquo recipitur ; solius enim suppositi est primo, & per se existere,ergo in Christo

Domino latum erit unica existentia diuina. Deinde existentia humana non est actus suppositi diuini,sed in Christo tantum est supc

positum diuinum,ergo in eo non erit existentia humana. Tandem in scxta synodo Generali quς est Constantinopolitana. 2. actio. r.

in epistola Sophronij Hierosolymitani, a sanSynodo approbatasanccitum est his vex

370쪽

bis,earnem , & animam Christi Domini,ex quibus conflatur humanitas, eXistere non humana,sed Diuina existentia. Simul quippe, caro, mul Dei secti caro, Simul cam Ommata sta: ἱ h. t alis, simul Dei verbi caro animata rationalis. politani In illo itaque,s non insemetipsa uit existenis tum una. si igitur ςaro animata anima rarionali,quae est ipsa humanitas in se nullam ha- bet existentia ,sed existit per eandem exiiten tia verbi diuini, ut sacrum concil* diffinit, quis F so Urit ita audax ut aduersus hoc die cretum affirmet: deinde humanitate Christi existere per existetiam hum/nat Constat. - , reis igitur esieptiam humanam separatam fuisse erustentia humana. Vertim haec Theolq- gis pertractanda omittimus apud D.Thom. 3. p. q. II. colligi igitur exhis apertissime poterit,existentiam,& etantiam esse xcipsa tincta.

CQVIIII. In quo aliorum argumenta dissoluuntur.

Onfirmata igitur verissi ma. D.

Thomae opinione ,& ut arbitramur satis efficaciter, consc-qucns est ut aduersarioru arg. satisfatiamus. Adi .dicimus ab

88 8 I significate tiam , nihil posse esse Assii. Ta xeipsa