장음표시 사용
371쪽
De me,er eius propriet M. reipsa distinctu; ab ente tamen 't significae, existentia, aliquid posse esse reipsa distinctu;
quia ens ut significat essetiam dicitur de omnibus;la quid;&est inclusum in coceptu qui tumuis pibprio,& vltimato rerum omnium; illud VerSquod significat existentiam,pr di icatur quasi per accidens,& honestinclusum iri tandeptu earum; quare cum existentiano cismpetat enti ut significar essentiam, ab en- te ut significat existentiam , optime poterit aliquid' esse re1psa distin ctum. A d .a. Rem ex Capres in talist.8. q. s.ad iH. Arg.existetiam nollesse transicendens sed esseritiam, de ita ens quod significat existentiam non erit trisscendens, sed illud quod significat esseri tiam, etenim quamuis existentia de rebu omnibus dicatur , qtita tamen non dicitur necessario,&secundum eisintiam,neque includitur in conceptuvltimo rerum .mnIu, non erit transcendens; quia ad ratione transcendentis debet attributum cui hoc nomen accommodatur,predicari necessario,& secudum essentiani de suis inferioribus, Mncludi inconceptu ultimo, dc proprio eoru. Co nfirmationi vero satisfacimus, Vnu, Verum, de bonum,non distingui secundu rem ab aliqua natura,quia consequuturens ut significat est entiam,& sunt vera transcendetia pretdicantur enim necessario.& secundum essentiam de rebus; quod ex istentiae nullo modo
372쪽
i Liber secun m 253 potest cohuerire. Ad. 3. Resp. existentia non μάesse accidens c 'tegoriae, velut vocUtpx dicamentale, quod fit diuisum contra substatia, iti alicui sublatio inhaereat; esse tante accidens, ut accidens significat illud quod non est de essentia rei, in qua significatione dinferentias possumus vocare accidentia generum, quia non sunt de essentia eorum; loquimur de differenti s diuidentibus , non de constituentibus Vnde quamuis accidens in prima signification. non adueniat nisi subieexistenti in actu, & in suo esse absoluto; accidens tamen in secuda significatione,non aduenitenti in actu , imo potius constituit subiectum in actu,& absoluit illud. Reuocada sunt ad memoriam ea quae docuimus in cap. a. huius lib. Ad hanc solutionem facilius intelligendam. Quarto arg. iam satisfecimus, cap. 3. huius lib. in solutione primae obiectionis,consule illam solutionem. Ad
respon. Veram esse propositionem,si ea quae generatur simul, eodem modo generentur; at essentia, & existentiation eodem modo
enerantur; quia essentia in concreto signicata, oritur tamquam terminus qui oritur, existentia ver o 'ritur tanqua terminus quo
medio fit ortus , homo vhr. , & unus homo si int unum, R idem; quia utrumque oritur eodem modo, scilicet tanqua terminus qui. Insurget aliquis,Silige vera sunt,er-
373쪽
go saltim existetia non differet a forma,quia
Vtrumque generatur simul,& eodem modo, nimirum tanquam terminus quo , est enim forma terminus quo , quemadmodum existentia. Respondemus negantes consequentiam; quia quamuis Vtrumque sit terminus quo ,diuersa tamen rat1one terminat ortum, nam forma est terminus tanquam princi pium a quo fluunt essentia. & existentia in re genita , cxistentia vero est terminus tanquam formaliter absoluens,& vltimate complens naturam illius. Ad sextu dicimus concededos esse in generatione duos terminos, formam scilicet,& existentiam,sormam tanquam principium existentiae; de existentiam eaquam ultimum actum rei genitae,qui duo termini sunt inter se ordinati essentialiter, ita ut unus eorum sit propter alterum, for ma enim refertur ad existentiam, tanquam ad vit1mum finem,& scopum generationis. Ad septimum resp. ex esientia,& existentia componi res omnes creatas , compositione Metaphysica, & 1n hac compositione essentiam obtinerc rationem potentiae,existentia 'veri, actus,ut praeclare explicat D. Tho. 2. 'contra Getit.cap. 33. Ad confutationem Verd dicimus ad primam, exissetiam esse actu primum,& formam etiam,diuersa tamen ratione,&in diuerso genere compositionis;
quia in compositione Physica , sorma est
374쪽
sprimus; cu enim fiat ex materia & for- Qua ratioma in illa materia obtinet locum potentiae δ' Primae,sorma vero a eius primi. Deinde nuncupatur actus primus, rat1one operationis quae est actus secundus: in qualibet enim repri is est habere formam , & deinde habere operatione aliquam ab eius natura proma nantem,ut in homine prius est habere scientiam , & deinde contemplationem iuxta illam; clim ergo Arma sit prior quam operatio vocabitur illa actus primus,oporatio ve-xd actus secundus. Caeterum in compositione Metaphysi. existentia dicitur actus primus, dc essentia potentia prima; quia ex his
duobus res omnes creatae, tanquam ex primo actu, & prima potestate coalescunt. Et quia compositio Metaphysica fit ex partibus simpliciter, & absolute prioribus, quae suo ambitu omnia complectutur; propterea esse actum primum, simplicitor,& absolute
Conueniet existentiae, formae vero si cum ea Conferatur nullo modo conueniet. Ad secudum resp. verum eqsse incompositione Phu futat . quasica potentiam simpliciter,non esse naturam ratione sis integram,& completam;est enim illa materia prima,quae quia est principium in iniς plieiter. Cum rei naturalis, non,poterit esse integra natura: at incompositione Metaphysica, potentia simpliciter est natura intςgra; quia non est pars, vel principium rei, sed est tota
375쪽
2 s De Ente,se promietatibia substantia illiu s, est enim etentia quae est potetia simpliciter in compositione Metaphy
si ca, tota rei substantia, atque natura. Ad octauum resp. falsiam esse assiumptionci quia essentia seipsa formaliter ponitur extra nihil,& non ratione existentiae. Quod ut facilius intelligamus, annotandu est, nihil posse sumi duobus modis, quemadmodum & enscui opponitur , sumitur etiam duobus modis; sumitur enim ut opponitur enti vet significat essentia , & ut opponitur enti ea ration e qua denotat existentiam. Si primo modo fumatur essentia , seipsa formaliter ponitur extra nihil ; si vero altero modo usurpetur ponitur extra nihil ratione existentiae , non tamen formaliter, sed denominatiue, & eXeti in Ceee, quia est subiectum illius. Quod si dicas existcntiam diffiniri actum primum, ratione cuius quaelibct res ponitur extra nihil. Resp. hanc diffini tionem, reiectam esse a
nobis tanquam minus accommodatam,cap.r huius secundi lib. ratio autem existentiae est esse primu actum ,ratione cuius res quaelibet est primo extra suas caussas producentes. Ad nonum resp. salsam esse propositione, lilia materia prirha, & forma reipsa di ferunt, tam en materia non potest etiam per diuinam potentiam separari a forma. Tum etiam iuxta probabilem Caiet. Capreol. &Ferrar. opinionem , relatio rei a differta suo
376쪽
. Iuber secun as festi sundamento, a quo tamen nullo modo . P o test separari:& i ta quamuis existentia rea Ps adistinguatur ab essentia, iton poterit tamen etiam per potentiam diuinam separari essentia ab existentia;quia est tanta con exio inter essentiam existentem,& existentiani ,ut nulla ratione illa di tui queat. Ad Adi Hecimum resp.etiam in accidentibus essentiam, & existentiam reipsa esse distincta, ut ira capite sequenti ostendemus , in quo huic
Wrgumento iuculenter satisfaciemus.
.ζuamur. Vamuis ex his quae in capitibus superioribus constituta fuerunt constare poterit non solu in substantijs , verumetia& in accidentibus essentiam,& existentiam reipsa distingui, nihilominus Vt haec nostra sententia illustrior appareat, Veriorque ab omnibus iudicetur,instituimus, di in accidentibus quoque illam explicare. Verum ut recta methodo progrediamur, explicandum prius erit,qu nam sit essentia &existentia in accidentibus; ita enim faenius multo id quod explicandum instituimus intelligemus.
377쪽
sit igitur in explicationem huius rei prima assertio. Essentia accidentium est inhaerentia secundum aptitudinem in subiecto; vel vi alii dicunt,est inhaerentia aptitudinalis. Haec assertio apud eos qui recte sentiunt nulla ratione potest esse dubia praesertimq;
apud eos qui doctrinam Arist. profitentur; lcum ipse .lib.Metaphy.cap. I.aoceat acci dentia nullam aliam habere entitatem, nisi illam quam ab inh centia in subiecto consequutur, quia accidentisinquit esse,est in esse,& apertius multo cap. 4.eiusdem libri,idquirens num in accidentibus quemadmodum Min substantijs detur essentia, quae explicetur essetiali diffinitione,constituit dari quidem, non tamen primo,& perse, sed secudo loco,& per aliud, scil1cet per habitudine ad subiectum,& attributionem ad illud,quare inquit dicetur homonyme,ab Vno, & ad unum, de l, substantia, & accidentibus. Deinde in vo quaque re illa assignari debet natura, & cl-
sentia , quae illi competit amoto quocunque extrinseco,& non egentiali, his enim amotis sola attributa essentialia supersunt;sed amoto ab accidentibus quocunque extrinseco,&non essentiali, adhuc superest in eis aptitudinalis inhaerentia ad subiectum,ergo hae in haerentia erit illorii natura,& ennita Propositio eg apertissima, eonfirmatur assumptio.Si ab aliquo accidente,vt ἱ magnitudi-
378쪽
ne, Verbi gratia amoveamus omnia extrinseca,& non essentialia,ut esse candidam, vel atram; calidam, vel frigidam; asperam, Vel . - 1 Ienem duorum, vel trium cubitorum, & sie de alijs : rogo num conueniat magnitudini aptittidinalis inhaerentia, vel non; si conue- . ' :niat, erit igitur illa de essentia accidentium; ' si Vcro non conueniat, ergo magnitudo crit substatia; quod ita confirmo. Illud quod est eris , & non est in aliquo tanquam in subie- ' neque actu,neque aptitudine,est Libsta- tia, quia haec est natura substantiae,neque actu, neque aptitudine, esse in aliquo tanquain subiecto; sed amoto quocunque extrinseco, &non essentiali, magnitudo est ens, ' neque actu , nequc aptitudine est in aliquo tanquam in stabiecto,ergo crit substantia. Rursus in analogis attributionis ana' s. Argum. loga minus praecipua secundum cssentiam denotant habitudinem ad analogum magis praecipuum ut in analogia sani, medicametaurina,& dieta, denotant secundum essentia habitudinem,aut causae,aut signi, ad sanitatem animalis,quae huius analogiae est analogum magis praecipuum; sed ens est aliata gum attributionis ad substantiam, & accidclia,quemadmodum sanu, authore. Arist. q. lib.Metaph.cap. a. h. ιI .cap.3.&. Ia .cap.η- ergo cum in hac anagolia accidentia sint me 'bra minus praecipua , indicabunt 1lla secun-
379쪽
oo De Ente,π eius proprietatibus. dum essentiam habitudinem secundu in herentiam aptitudinalem ad subiectum. Hanc assertionem profitemur cum D. Thom. 3, 9 4 jj.iet. i.lib. 4.sent. dist. Ia-q I 'x' g
Secunda A Tertio , Existentia accidentis non est existentia subiecti ,sed reipsa differe ab illa. V1ide accidentia propriam, & pecu
liarem existentiam obtinebunt per quam existant in recum ita tura,distinctam ab existentia subiecti. Hanc assertionem constituimus cum soncin. lib. Metaph. q. s.concl. 2. Flandren .ineo de lib. q. t .art. S. Scolo. in . .dist. I a. q. I quae proculdubio est. D. Thom. 3.p.
tia ut in Petro, verbi gratia tantum dari unicam existentiam substaptialem , dari tamen multas accidentarias,quae conferuntur a di uersis accidetibus,quia alia existentia est qua confert albedo ,& alia quam confert calore iudicio ergo. D.Thom.accidentia propriam& peculiarem obtinebul existentiam, & idedocet in. r .dist.8.q. 4.art.2. de in 4.dist. Iz.q.rari. .qugstiuncula. 3. ad.2. Contrariam sen
tcntiam secutus olim fuit Aegidius Roma
380쪽
Eu, praestantissimus Philosopus,ar eruditissimus Theologus, docens accidentia nullaia Contraria habere propria existentiam,sed existere foria maliter per eandem existentiam,per qua substantiae existunt. am sententiam Μ. solus i apud illum in diuesiis suae doctrini; locis, iii libello te ente & essent.Pr , . lib. Metaph.q.
Confir. tamen assertio his arg. Primum; C4Mithri Exis entii naturalis, & supe naturalis distinauuntur, sed turalis dantur vero pleiaquet accidentia quo ruis eYisteritia est superhaturalis, visunt fi des,speccbariis gloriae S a- enim illa existant,& noripi istentiam naturalem , existent persu- pq atiiualem , ergo iii his existentia reipsa differet ab existentia subiecti . Vertim quia in his accidentibus tartasse nostra fatebuntur assertionem. Consir. inaccidentibus natiiralibus illam esse veram. Sitque secundum 3 Axpum,arg. Existentia dependens,& indepens reipsa distinguuntur ; sed existentia substantiae est independens,existentia vero accidentium,est dependens , ergo hae duae existentiae in ter se reipsa distinguentur. Tertium, Existe 3. Arg. ita est proprietas quae dimanat ab essieritia, rgo ubi erunt disti ae essentiae, erunt d1- ...