장음표시 사용
381쪽
stinctae proprietates,& exinentiae ; sed sui stantiae, & accidentium sunt diuerse essen-itiae, ergo erunt quQque diuersae existentiae. Consir. hoc arg. Cuilibet potentiae respon- . dere debet suus proprius actus, qui poten-beiae per actus distinguuntur,& ita si diuersa r. cerint potentiae, diuersi quoque debent ese te actus,sed essentia est potetia Fqdam,cu- us actus cst existentia, ergo cita substantia , ad accidentium sint diuersae essentiae, erunti sqque illorum diuerset existentiae. artum Qus generantur diuersis generationibus ' bent existetio diuersas sed multa a Fidelia. generantur diuersa generatione , a 'aqμ generatur substantia, 'it sunt accid*ptiate- parabilia,quae aduetvunt subiecto post usconstitutionem, ergo in his existentia reipia
erit diuersa ab existentia substantiae 3 qua e clina horum, & omnium aliorum acciden tium una sit,& ea de ratio, in omnibus; existentia erit reipsa differens ab existentia substantiae. Assumptio huius argumenti expe-.xientia constat, propositio vero ex eo probatur,quod existentia est terminus generationis i& ita si diuersae fuerint generationes, Mdiuersae quoque erunt existentiae.Cum igitur accidentia habeant existentiam, atquit haec non sint existetia subiecti, erit illis alia existentia assignada, undest tertia assertio.
Existentia accidentim nulla est μὴ qua
382쪽
Liber secundus. 303mio illorii secundhim actu in subiecto,velutcu alijs loquamur, existentia accidentisi est inhaeretia actualis in subiecto. Hac assertione profitemur cum Sonci. .Meta.q.r. ad sinem,& Flandren. in codem lib. q, s - ri S Durandus contra Duran. opinanim inhaerentin actua amplecti lenonesse eorumexistentiam,ita profitetur tur contra in i. dist. t. q. a. ad a. Conis. tamen asser- ria opiniotionem his argumentis. Primum,
accidentium est actus,vel ergo est per se sab ''sisteris et alterii nexistens,nam hae sunt duet differenti, ambientes omnem actum ; cum ergo non sit actus per se subsistem,clim huiuimodi actus tantum conueniat substantijs
separatis,Mammae compoti rationis,erit aias inmist Praeterea actus inexistens quidam existit in materia, & alius in subiecto;
prioris generis actus, sunt formae substantiales,quae existunt in materia prima, igitur existentia erit actus secundi generis existens in subiecto, creo chim inexistere subiccto nithil aliud sit quam unio secundum actum In illo, hete erit existentia accidentium.Confir. Concr.amarg. Inesse accidentis est uniri actu cum sub sum n. laeto,nam inesse si vim no minis contemplemur, est esse in aliquo ; sed inesse accidentis est illitas existentia,ut perspicuis verbis docet Arist. . Metaphy.cap. i. inquiens accidentis esse, vel existentiam, nihil aliud esse,
vim inusse , ergo unio in actu erit existen
383쪽
3ρ Delente, π eius proprietatibus
m. Argum. tia acςHentrum. Secundum, QSemadmo-, dum se hiset substantia ad utramque cohaerentiam, vel existentiam per se, secundum - actum,' secundilm aptitudipem; dg quφυ si habebit. ccidens ad vixamque. imhaeren 'tiam secundita actum,& secundum Uxixv .Pi, idinem; quia quod est substantiae esse lC.. ese accidentiu us esse in alio; sed OGntia substantiae est ςm p ex se secundum gyxitudine,
existentia vςrό est esse astu per seάπν in rere subiecto secundum aptitudius sentia accident;s. inhaerere ver. .soc dum actum esit illius existenti R . Tcxxix 43 AUUM est primus actus,quo 'im προς xς est a parte rei extra suas chus et ijdpcciden ltia sunt a parte rei extra si hic usui per v- lnionem actualem in subiectu vitio est
mimus actus accidentium. , Ut est afertum
erEo illa erit existentia accidζntium . ar- Α' s'φ' tum arguntentuin, Ille actus qui primo βψις
abcsscnt1a si praetermittatur suae naturae, - - csccxistentia .Haec propositio est perspiςu , . quia existentia est actus primo fluens ab ef
sentia; sed inhaerentia, secundum actum est actus qui primo fluit ab essentia accidentis, si praetermittatur suae naturae, quemadmo dum in fanctissimo Eucharistiae sacrame to, si accidentia praetermitterentur sua natunae. statim Vnirentur secund*m a ba' in
384쪽
suoiecto, edm semper obtineat naturalem pr6cliuitatem, & propensionem ad subiectum,ergo inhaerentia secundum actum eri existentia accidentium. Ad extremum egre e Arois quodam testimonio D. Tho .nostram as. D. Tuo tertionem confir. Is silauidem in Comme rarijs inr . cap. lib . I . de Demonstratione, explicans caussam quam de proprietate cinoscere debeamus ante demonstrationε quid sit,& non an sit,inquit caussa esse; quia Pimprietates 'habent naturam , quae potest lante demonstrationemrraenosci per ditani ' .. . tionem atquia proprietates esse, vel exist ῆ e ire,concluditur per demonstationem, quia
concludimus in illa actualem unionein pristi prietatis in sublesto quae & in ipsis,Ac uirh- Iiquis accidentibus es p ria, & naturalis
existentia, propterea nori praenos estur ante demonstrationem an sit, nam quod concluaslditur,non debet praenosci. Subiiciam verba- iD. Thom. ut facilius multo possit quilibet pius mentem percipere. De potione uatem pol is quidem sciri quid est, quia accidentia quoddά imodo distinitionem habent. Polana autem esse cuiuslibet accidentis est inestes iesio , qnod
quidem in demonstratione concludιtur . Igitur concludendum ierit existentiam accidetium Messe illorum inhaerentiani secundum actum, in subiecto.
inarta & Τltima assertio , Inaccidenti- . Asserti v bus
385쪽
iliun remaneret,atque ita simul esset, di non esset,sed pereunte actuali inhaerentia. remanet aptitudinalis, ut videmus in Sacraniόn to Eucharistia in quo accidentia hori inhaerent actu in subiecto , sed sela potestate , de ita pereunte in haerentia actuali remanet aptitudinalis,emo hq inherentiae rei a distinguentur. Secundum hoc interest inter effectum alicuius formae,primum &secundum;quod a primo effectu non differat forma reipsa , a secundo tamen differat ; nam si a secundo non differ et, quemadmodum a primo rion potestseparari,quia non differt ab eo:ita neque a secundo potest quod tamein humanitate Christi Domini cernimus esia se salsum , quae separatur ab effectu eius seia 'cundo qui ea esse existentiae,& non a primo qui est esse essentiae; sed inhaerentia actualis est effectus, secundus formae accidentariae, quia prunus est esse essentiae, vel esse inhaerentiae aptitudinalis,ergo inhaerentia activa iis reipsa differt a formis accidelitari,s, & ex consequenti in accidentibus essentia, de existentia reipsa distinguentur.
cap. XI. in quo dissoluuntur qui edat argumenta aduersus hu- periora.
386쪽
sos De Ente.π eius proprietatibus
AEterum . quix non sat est te nonnulla argumenta ab alijs aduersus superiores assertiones obiecta, di luamus. Sit igitur primum argumentum aduersus prima assertionem. Nulla resatio est deessentia rei absolutae; sed inhaerentia secundum aptitudinem est quaedam relatio accidentis ad subiectum, ergo non erit deessentia accidentis. Resp. duplicem esse relationem, Unam transcendentem,& alteram categoriae,vel praedacamenialem; quae dc ratione fundamenti,& rationetem ini inter se distinguuntur,primo ratione termini; quia in relationibus transcendetibus terminus non semper est quippiam correlatum, sed vel est subiectum cui inhaeret se ma,vel obiectum, ut in facultatibus naturalibus; quae in obie- propria tanquam in suos terminos rese-Tuntur. Deinde ratione fundamenti, quia relatio transcendens in intimis , & essentialibus rei attributis fundatur, relatio vero ea Taegoriae semper fundatur in aliquo accide' ae,aut iri quantitate, aut in qualitate, aut in vi agendi,& patiendi,ut author est Arist, s
Metat h. cad. i c. Ex his is itur duabus rela nostramisententiam confirmasse,nisi fuerit simul aduersariorum argumentis satisfaiactum,superest ut in hoc capi-
387쪽
essentia alicuius absoluti,altera vero trans: cendes optime p0terit,eoquod hic non con stituit naturam relatam, sed relinquit natu ram absolutam mira suos limite Ni absolute: & huius generis est relatio inhaerentiae accidentis ad subiectum, quare optime po' terit illa esse se essentia accidentis. . secundum est, In omni relatione subie- argumε.ctum est extra naturam relationis, clim subiectum sit quippia absolutum, Sc relatio ob 'Iineat naturam in habitudine ad aliud ; sed
accidens est subiectum inhaerentiae secundum aptitudinem , ergo erit accidens extra naturam illius, quare aptitudinalis inhaereat1a non erit de elentia accidentis. Respon. propositionem veram esse ia relatione prae . dicamentali; esse tamen falsam in relatione transcendenti; quia clim illa prio on consequatur intima rei attributa,sed aliquod aecidens inhaerens subiecto , necessari' subie 'ctum esse debet extra illius rationem ,& e Conuerso,illa extra ratione subiecti. Vertim
cum transcendes consequatur attributa essentialia,mit sit ipsum et attributum esse tiale,non poterit subiectum esse extra illius
rationem.Haec duo argumeta breuiter proposuimus aduersus iecundam assertionem: iroterat enim haec quaestio uberius multo exagitari si fuisset huius instituti dς inhaeretitia,vel essetitia accidenxium disputare.
388쪽
ctioire totius compositi. Sed quia estpura p6tentia nullum ex se continens actum entis,ob hane causam illa , noli obtinet aliquam exi stentiam si' inirium. In analogis alitibutionis ratio seperioris tantum competit uni ex inferioribus intrinsecὸ, dc secundam egentiam , alijs Vero competit extrinsece, & per attributio
neni ad illud , vi in sanitatis exemplo intuemur;in quo sahitas secundam essentiam , de intrinsece soldm dicitur de animali,de urinaverib,& medicamelis dicitur extrinsece; sed existentia,quemadmodum & essentia, dicitur per attributionem de substantia,& accidentibus,ut docet Arist. Aib. Metaἡh.cap. 4 ergo tantu dicetur intrinseeὸ de substantia& extrinsece, vel per attributionem de accidentibus , & ita accidentia existent formaliter per existentiam subiecti. Confit. arg. Ex eo accidentia existunt quia sunt in subiecto, aut .tanquam mensiirae quaedam, aut tanqua dispositiones aut tanquam habitudinessiim accidentis esse lit inesse ex Aristor. in eodem Iab cap. r.ergo ratio formalis existendi in accidentibus erit substanti',&ita illa non existent per propriam sed per alienam existeritiam subiecti. Resp. Veram csse proposiMo nem in hi analogis quae suhi solius attribis tionis,ut est analogia sarritatis proposita ; in analogis lassarii attributionis ,quq simul etia
389쪽
sunt analoga secunddm attributionem,dicimus illam esse falsam. existentia veri, non diacitur secundum analogiam solius attributio 11is,de substantia,& accidetibus,sed cum hae analogia dicitur etiam secundiim analogia proportionis,eo modo quo docuimus de en-
. I .lib. cap.a . quare non obtinebunt eandem existentiam subiecti. Cisnfir. vero fati facimus. Accidetia ex eo esse entia quia sunt in substatia, dc obtinere sua existentia ab ea, non quidem in genere causae sormalis,&mtrinsece, sed in genere causae efficientis extrinsece,quia fluit existentia accidentium a substantia in genere causae efficientis,non tamen a sola illa, sed media natura,& essentia
eorundem accidentium. Animaduertedum
est tamen non ita esse intelligendum accidentia habere propri. m existentiam, & disti
ctam ab existetia subiecti,quasi sint ipsa quet
primo,& per se existant ,hoc enim falsum est an accidentibus unitis in subiecto, & non separatis per miraculum ab eo, si enim ita es set componerentur ex quo est, & quod est; quod neque accidentibus, neque abis formis potest ulla ratione conuenise ; sed dicuntur existere propria existentia quia conserui subiecto existentiam aliquam iuxta quam illud lprimo existit,& secundo loco per illam existunt quoque accidentia. Quemadmodum
informis substantialibus excipio semper
390쪽
antinam compotem rationis Armae primo, &per se non existunt, sed tota naturalia exit . stunt per existentiam pro manantem a formis, per quam etiam caedem formae secun l. do loco existunt. In accidentibus vero separatis per miraculum a subiecto, vi in accide
ribut Eucharistiae res diuerso modo se se ha
ber,nam illa primo,& per se existunt,per existentiam cis a Deo Opt. Max. tributam,&ita illa componuntur ex quo est, & quod est I .ex existentia, & ex eo quod existit, quemadmodum annotauit D.Tho. 3.p.q.VI.art. T .ad ultimum argumetum. Neque est quod nos remoretur ab hae optiuone compla tetii da , iton posse iiivna A eadem re varias exit stentias reperiri, quae tamen rcperirentur si accidentia habcrent propriam existentiam, quia in una re datitur varia accidentia; nam hoc intelligi debet de existentia essentiali, non autem de accidentaria; etenim acciden- rariae mulis esse possitntin eodem subiecto, ut praeclare docuit D: Tho. 3, p. quaestione
Quintum, Iti sanctissimo lacramento Eurcharistiae accidentia existulit per propriam ,& peculiatam existentiam;sed illa accidentia noli inhaerent subiecto secundum actum, ergo existentia accidentium non est ill uminhaerentia secundum actum in subiecto. Respondemus nostram assertionem intelli-. V S gendam