Metaphysica disputatio, de ente, et eius proprietatibus, quae communi nomine inscribitur de transcendentibus, in quinque libros distributa. Auctore R.P.F. Didaco Masio, ..

발행: 1587년

분량: 693페이지

출처: archive.org

분류: 철학

511쪽

ε. Argum. Consar, solutio.

te etite,ta eius proprietasim alicui rei, clim immediate de omnibus prse

dicentur)ob hanc rationem non comprathcidentur in dissimilonibus essentialibus, qua- , uis non sint accidentia rerum quae diffiniu-tur . Secundum arg. si unitas transcendens i . saepius in seipsam direatur, constituit alique numerum, vi si decies in seipsam ducatur constituit numerum denarium, de si septies septenarium; sed numerus est D amitas delacta, ergo v nitas transcendens ex qua numerub conflatur, erit quantitas deiuncta. Con- sit. Principium eontinetur redactive in categoria in qua eontinetur illud quod ortu ha- bet ab illo; sed numerus qui ortum habet ab Vnitate transcendenti, tanquam arrineipio continetur ia categoria quantitatis,ergo &Vnitas quoque transcendens in eadem categoria continebitur. Resp. duplicem esse nu- merum, Unum transcendentem, & alterum categoriae quantitatis;nu merus transcendo est qui conflatur ex unitatibus transcenden- tibus, ex illis scilicet quae consequuntur intima, & e gentialia rei attributa; quantitatis vero nuncupatur ille qni costituitur ex unitatibias qnamitatis,nimiru ex iliis quae eonsequuntur quantitatem coniunctam rerum quae ex materia componuntur. Reuocanda sunt ad memoriam ea quae de utroque numero, 3r Vtraque unitate conseripta fuerul

a nobis lib. I . cap. . diuisione 4. Si igitur ιγ

512쪽

riber Tertius. quamur de numero transcendete salsum est illum in categoria quantitatis esse compraehensum ;diuagatur siquidem ille per omnes vategorias, se seq; per oletinia genera rerum diffundit, & hunc constituit unitas transcendens,ui seipsam s pius ducta. At si de numero quantitatis loquamur admittimus illum contineri in categoria quantitatis, caeterdmhic non conflatur ex unitatibus transcende-tibus; sed ex alijs eiusdem categoriae. Ad

confir. resp. unitatem transcendentem esse principium numeri transcendentis, ac ita quemadmodum numerus transcendens non continetur in certa aliqua categoria, neque unitas transcendens continebitur in aliqua determinata natura; at vero unitas numerica cdm sit principium numeri quantitatiui, in categoria quatitatis continebitur reducti He. Tertium. Vnitas numerica est una vel er , go est una secundiim suam essentiam,vel per aliquod accidens superadditum; si fuerit una secudum suam essentiam ,ergo non distinguetur ab unitate transcendente ; quia nihil potest distingui ab eo quod sibi competit secu-ddin suam essentiam : si vero fuerit una poventitatem superadditam,illa entitas erit proculdubio una,vel ergo erit una secutidum etias entiam, vel per aliquod superadditu , si per fua essentiam, ergo non distinguetur ab unitate transcendente,si vero per aliquod super addi-

513쪽

additum , ininsnitum progrediemur, quod cum sit absurdum, sequitur eandem esse unitatem numericam,& transcendentem. Reia pon. Vnitatem numericam esse unam unitate transcendenti,n'n per aliquam cntita icinsuperadditam,sed periani naturam, ex hoc autem tantum colligitur has unitates non distingui secundam rem,non tamen colligitux non distingui secundum ratiqnem , aut non distingui tamquam includens, & inclusum, eo modo quo exposuimus.' . 4. Argum. aartum. De ratione unitatis est indiuiso ; sed de ratione quantitatis coniunctae est liuisio; diffinitur enim quantitas. 3. Metaph. cap. 13. quae diuidi potest in ea quae insunt, ergo illud quod unitas numerica addit unita

ii transcendenti ue non erit quantitas coniun-

xa rei quantae cum illud quod addit debeat esse quippiam indiuisum. Hoc arg.nititur Ia at uellus labefactare sententiam Soncinatis in Jsolutio Vltim assertione a nobis explicatam. Illi ta- in cn resp.quantitatem coniunctam sumi pos ise,aut ea ratione qua est perfectio subiecti in .se,dc absolute sumpti; aut ea ratione qua persicit ipsunt in ordine ad partes; si primo modo sumatur,falsum de ratione quantitatis c on in s in sq,po sse diu idi in partes; sed eiu i ratio est,esfic ro subiectum in diuisum secun dum num ru' &.di influa quolibet alip.

514쪽

Liber erim. 4r, quantitati coniunctae secundum essentiam diuidi poise; At ratio 'nitatis non compeii

quantitati coniunciae hac secunda ratione, sed altera prima. Urget tamen Iaucllus aduersus hanc solutionem. Qua od conuenit rei secundum essentiam , sona per illi conuenit, quavis ratione usurpetur; sed diuidi posse eo petit quantitati secundiim suam e Tentiam ergo quavis ratione sumatur seniper illi e liueniet,& ita in ordine ad subiectum securitadiim se sumptum,illi conueniet,unde neque hac ratione poterit quantitati coniunctae conuenire ratio unitatis numericae. Verum huic argumento ita fatisfacimus,uer in esse propolitione, si illu d quod competit rei cori ueniat illi absolute sumptae,ut homini competit esse animal particeps rationis ; si vcrdilli conueniat in habitudine ad alia,falsa erit propositio,in omnibus enim relatis secunduessentiam reperitur referri ad alterii, quod non competit illis quavis ratione usurpetui sed ea ratione qua referutur ad suum correlatum. Posse aut e diuidi non competit qualitati nisi in habitudine ad alia, scilicet ad partes integrantes totius, dc ita non conueniet ipii qua uis ratione usurpetur, ea praescrtim qua refertur ad subiectu in se con-

sideratum.

515쪽

l. o De Ente,dieiis proprietatibus

Cap. VIIII. Sit ne ratis unius positi

Ontrouersia est nee quidem leuis apud viros eruditos de

ratione essentiali unius , sit ne . illa positiua, vel potius priuatisa,aut ncgativa. Quidam e-seo uι.-ῆ quorum numero est Scor . Metaph. Antonius q-a. Antonius Andreas q. 3 .& alii Scoti se

Andreas. ctatorcs. accrxime tuentur rationem forma

lem Vnius,non esse privativam ,sed po sitiu a, hanc rationem positiuarn esse quam a dit enti,arbitrantur. Communis tamen opinio PSilosophoruest, rationcm unius non esse positivam , sed negatiuam,vel priuatiuam; est enim illa i diuisio, quae nihil aliud quam negatione diuisionis significat. Amplectuntur hanc sen-

Aquarius. ' - dren- Opinio comunis. D. Thom. D. Alber. Argenti

Durana Capreol. Caietan. soneinas. Iauellus.

516쪽

His opinionibus propositis ut veram seu-

ientiam explicemus anno' andum erit , unusecundum formam significare unitate,que- . admodum candidum significat candorem, unitas autem significat entitatae indivisam entitatem tanquam materiam,indi usionem vero tanquam illitas sermam , quase in In aliquid continebitur tanquam materia,&aliquid tanquam tarma. Sit igitur . prima assertio . Vnum ratione L Asiertio. materiae non significat naturam aliqua priuatiuam,sed positivam. Confir-bacr xiQne. Congr. Materia unius est ens ; sed ens significat na- h. labrturam aliquam potitiuam,ergo una ratione materiae significabit natura aliquam positis iram. AsBmp. est perspicua, confii . propo sit io. In omnibus proprietatibus,subiecitim obtinet locum materiae; sed ens est. subie diu Vnius,Veri,& boni, ergo obtincbit locu materiae,in habitudine ad has proprietates. Secunda assertio . Vnum ratione sermae significat negationem,uel priuatiotiem. No .mine formae intelligimus vltimam unius ra- 'tioncm,ratione euius, & ab ente , & ab aliis proprietatibus quae sub eo continentur si

Paraturiomnes enim in ratione entis conne Aniunt,separamur tamen inter se in proprijs,sc peculiaribus rationibus hanc igitur vatio

517쪽

ne rete, erem propristatibus.

nem per quam unum sep ratur ab alijsco stituimus esse priuatiuam,vel negatiuam, no . autem positivam. Confir.his duobus argv.

r. Arrum. Primum. non significat naturam, aliquam positivam,sed negatiuam,Vel priuaticiam; atqui unum nihil aliud significat qua indiuisione, ut quod ide est negatione diuisionis,unum igitur non significabit naturam aliquam possitua. Confir. assump. ex Arist. qui in omnibus locis in quibus sese obtulit occasio disputandi de xro, semper constituit ili lius rati incin esse in diuisione , constare hoc poterit ex lib. 3 . Metaphy cap.6.in quoiux, sta interpretationem Pericliti ita loquitur. Verba Ari. Generatim enim Cr uniuers quae divisionem, dis.

iunctioneinq; non babent hoc ipso quod no habet,

tius multo idem profitetur his verbis,capitis Arstum itVS; Vnum esse,est esse indisiis

duum aliquod. Secundum. Vnum secundum silani formam addit cuti aliquam rationem; 'sed ii c ratio non est positiua , ergo ratio vi nius secud tim forma no erit pq stiva. Propo' sit est perspicua ex his quae insuperiori lib. 1 docuimus,cnsscilicet,& vnu inter scrationeratiocinata distingui. Conur.asTump. b c rato non est eus rei, qui si esset, proculdubio distili pueretur unum ab ente secudum rem, aliquid enim inpropria ratione contineret se, eundum rem,quod non contineretur sub ra. I tione

518쪽

Liber Tertim. 43ν

tione entis,erit ergo ens rationis ; sed non est , relatio quaedam vel habitudo,ut bonum de notat habitudinem ad appetitum, dc vexum dio ., iid intellectu, ergo erit negatio vel priuario: D.Tho. q.

Quia eris rationis ex comuni consensu Phi- xi . de ve-Iosophorum, vel strelatio, Vel negatio, vel priuatio.

Verum cum in Ino duo reperiantur enti cuimus iratas scilicet,&indivisio,dubitatio est,signifi- i. lib. cap. cci ne magis entitatem quam indiuisionem, 4. diuisio-

. vel e conuerso indiuisionem magis quam en' '.titatem. Quidam enim censent magis signi- licai Windiuisionem quam entitatem. At Cae Capreo.

sus, 3.assertione, Sonci.4. Meta.q.a3.α in 1. si λ . . dist.a .q unica concLa.& ali; arbitratur ma sis ignificare emitate quam indiuisiolae,imo . entitatem significari putant nomine unius in ructo , indiuitionem vero in obliquo , veluti . Qiqndam limita iiqnem , & determ1natione allius,quorum opinionem amplectimur libe tissime,atque ita illam e Xylicemus sit ter: tia Asser. i Quamuis unum secundum formam '

sentiam significet entitate indivisam, multo li Nen magis entitatem quam: indiuisionem significat. Primam partem scilicet signiscare, niitatem indivisam siccundum estiuntiam,se-re omnes ingenu*yr'fitentur & merito qui

519쪽

la entitas,in hac enim bonum,& verviri et conueniunt,neque sola indivisio,sine emita- te, ita enim esset nihil, etenim quod non includit entitatem nihil est,& non ene, quare erit entitas indiuisa ut ita ratione emitatis fiat extra nihil ratione vero diuisionis,a bo- no,&a Vero distinguatur. Ex hac re intelligere poterimus qua ratione sit unum proprietas entis,nu ut separatur,vel ut est praecisum ab eo,vel an vinii sua intima,& esse Ε,brieu ui ratione illud includit. Dicendum enita qua ratio erit, duobus modis posse unu esse praecisum ne unu sit ab ente, primo ita ut ratio eritis sit omni . proprietas ab illo separata; secundo ita ut includat ilia

ηnti lius rationem,addat tamen propriam, preo.in lo- ςuli rem ratione in diuinonis, eo modo qui

co superio dicimus tollini esse prscisum a sua patre, &ri, includens ab incluse, , quia totum incliniit sua m partem,additque illi propriam,& p culiarem nobilitatem. Primo modo Boii Detest vivam esse proprietas entis,eo quodli ratione est nihil, & non ens, at non eris noti potest esse proprietas entis. Se cudo vero in 1 illius proprietas,quia includicentitat eis, additque illi propriam rationem indiuisioha, non tanquam aliquid ab ea distinctum: tanquam aliquid quod apertius multo gradum aliquem entis exprimit,qui nomine eritis conius a quadam, & obscura rati me

520쪽

feni digitur

extririsecum,& in obliquo,exprimitur: at in

Ee aest

SEARCH

MENU NAVIGATION