De particuvla an, Libri IV

121쪽

σι, τά ου μ ισας τελουμεν; Qui ut in priore loco dicere potuerit ων ἄν, quia incertum

est, quos quis et quales et quam multos Procreet liberos, tamen, quia non illud, sed hos, qui sunt prognati, spectari voluit, recte misit particulam. In altero autem loco plane inepta laret, quia hic definite dicuntur ii, a quibus quis genitus atque educatus sit, non quicumque, a quibus

potuerit Originem ducere. Sic etiam in Trach. 25I. του λογου δ' Wχρη φθονον, γυνὴ, προςεῖναι, Ζευς οτου πράκτωρ φανῆ Est enim non de quavis, sed de certa re ferino, de se vitio Herculis apud Omphalen Contra in ed. R. 5S0.

ἄν ἐψέλου in παντ' ἐμου κομίζεται, non potin omiis particula non enim dicit, omnia ea, orae inviserit, re me inmetrat, quia non de re quapiam ceria cogitai, quam molina si lanasia, sed de eo, quid rogei, quidquid siti e lamen, quoniam hic et multis in similibavi Ioris Q αν recte vertitur quacum H, id ubique ita esse erasumetur, tenetidum est, saepe Mimhuius particulae aliter exprimi debere ut iuri 10 - αντιτίσειν ora θις ἄν λυπι ιεθα. nee putemus, fumenus imae foris iucundinins sint,

non se nos perpessuros postea Dueforte non sintriinunda Simillima eiusdem poeiae sententia est D inc. 14.

φιλεῖ δι πολλὴν γλωσοαν ἐκχέας μάτην

ων ἀκουειν - ἐπιδεδειπν ογους. n enim hic quadquid dixerit, sed illa ipsa quae dixerit intestigi volebat. Sic ex Plutarcho in libro de utilitate

122쪽

ex inimicis capienda P. s. . legendum. In ed. R. 1230. - δι πημονῶν μαλιστα --σ', α φανωσ αυθαἱρετοι, ex duobus codd. edidit Erfurduus, quibus nuper accesserunt alii libri Vulgo αι , insolua quidem erasi, sed quae v lim defensorem inveniat. Admisit eam scribe M lim. H. Recie positum tir, si dicere voluit, ea mesu, quae tuto contracta fuerint, ut apud Euripidem Med. 516

τεκμήρι' ἀνθρώποισιν πασας σαφῆ.Sed non inepte tamen addidisset quod esset, quae quid mali Hir quis situ contraxerit Plerisque in locis tragicorum, ubi omissum si αν, facile ex his, quae diaximus, caussa omissionis cognosci poterit, etsi saepe, re paullo aliter cogitata, etiam locus es particulae. Vide

v. onk. Mi Androm. Iis ubi editur θέλει, quod habet etiam Hobae codex A. Sem. LXXIV. Is nam vulgo apud Si aeum θελη. ph. Tauri I 4. Iun. 856 Beli mph. D. Is Sed in Dicta is D. Ia reponendum videtur ην Aeschylus in I ξοπινέας γυναικος ου με μὴ λάθη φλεγων ὀφθαλμός, τις ἀνδρος ἡ γεγεWιενο.Νam neque -- forte, neque quaecumque dicere vult. Eadem ratio es huius dicti apud Plutarch de aud Meti P. M. E. τοδ' ἐστὶ το ζηλωτον ἀνθρώποις, ὁτω τοιον μερίμνης ς ο βουλεται πέπ'

Sophocles Tyr. D. I 5. U. Aelian de . Anim. XI. 18. cuius fragmenti, quod plures viri docti tentarunt, novissime autem Fr Iacobsius, patris cognominis filius, ad e-

123쪽

- . de re eq. p. I3T. Vellem scripturas codd. Vindob. onmes dedisSet Hernius ad Iliad. XIV. 40.

πλαθιῖσα δ' ἐν λειμωνι ποταμίων ποτωνων κια ει aον αυγασθεia Duo κουραις ἀτιμως διατετιλμενης φοβης. Aperium est, non potuisse hic recte addi ἄν quia in haec ut de certa equa reseminivit. Idem in Phaedra se. 5.

124쪽

ns, vi hostem,ePerint alterum, qui forte non in rint Pauci tamen libri omittunt ἄν. Recte adiecit VI. 86, 1. si δή μοι καὶ τώ χρημιατα δέξαι, καὶ τάδε τἀσυμβολα σῶζε λαβων ὁ δ' ἄν ἔχων ταυτα παιτενὶ, τουτον ἀποδουναι. Neque enim hoc Germanice welcher sic potest, sed debet wer. Sic etiam VII S, I. Cum

his comparet quis locos, in quibus ς ἄν legitur Soph. m. I 5. l. 9 3. Oed. R. ES 580. 24. D. Antig. 35. 563. 583 105T. Oed C. 3. I 332. Trach. 399. n. 86.574. 844 12 6. I 31. Eurip. r. 895. Phoen.

stoph. Plut 4 3. Ex iis, quae supra diximus, intelligetur, cur etiam in Atticorum prosa oratione abesse ἀν il est, eat, hi scilicet, ubi de re certa serna est, ut in lege apud Demosin ad

Alaeam P. I 055, 2. ἀνυλμῆ ζῆ ο ἐπιδικασάμενος του κληρου, προς καλεισθω κατὰ ταυτὶ λῆ προθεσμία μήπω ἐξοιν Plane ineptum hic laret G. Compara vero legum verba ibidem p. 106s I 3. 23 10II, 3. Ioz4, 29 Isa5 I. 104, 2I. iridebis, his in locis recie induum

esse ἄν.

Eadem prorsus ratis es allamini rono muli, uiοθος et οως Soph. GL 10 5.υι- δι μείνατ', ει τουτ α δοκεῖ, χρονον τοσο-- εις οσον τά τ' εὐ- ος Οἰλωσι ναμαι καὶ θεοις ξώμεθα. Recie sic est loquutus, ut definite diceret tantum spatii, quantum ad ista opus est Sed licebat etiam, si minus

125쪽

derum de inserendo ἄν cogitare. At in Electra dixit S Phocles V. 946. ι οἰσο πῶν σονπερ ἄν θένω. Sic etiam hi M. R. 1I22. M. C. M. I et 3 Phia loci. 64. 10 2. Eurip. r. 592. Bacch. 6 3. Cyel. I T. Ion I 336. et oia ἀν Soph. Oed C. 95 I. atque o ποιος Philoct. 659. in dubitari potest an in Eurip. Suppl. 46o non recte legatur: κλαίων δ αν ῆλθερ, εἰ σε μῆ πεμψεν πολις,

λ ανθ' os ἀν τάρη τις, ως τάχος πάλιν Nam visi defendi potest haec serimura, lamen mulis aptius hic est dici, id quod vis hisserit, quam quidquid quo

iusserit. Id vero scribi Potuerat σον τα ξν τις. Quae pronominum, etiam adverbiorum ratio est.

Euripides Electra 972. μου δ' Ἀπολλων σκαιος ὐ τως σοφοι;

Affer hoc exemplum P sonus ad Orest. 141 amare is gicos hanc constructionem suppressa particula re dicens: adiicitque aliud exeniplum, quod ut Sophoclis citat, VH-ckenarii, opinor, iudicium Sequutus, ex PIutarch de aud. Poet. P. a . A. et Amator P. 763. A. et προς θῆλυ νευε μαλλον, iis ταρσενα;

IS. που προή τὰ καλλος, ἀμφιδέξιος.

126쪽

De particut ἄν cum coniunctivo in sententiis finalibus. Nihil dissiculinus habent sententiae quas brevitatis caussa finale dicimus, i. e. quibus finis et consilium indicatur. His eniciendis inserviunt particulae τρα, πως, ως, ινα Significani autem οπως ei proprie ut, i. e. quo pacto. Eae particulae indicativis iunguntur cuiusvis temporis, quum esse quid vel suturum esse putamus; -- iunctivis autem, quum vereri quem indicamus, ne quid sit aut non sit Arisivli Ach. 343. ἀλλ οπως μὴ , τοι τρίβωσιν ἐγκάθηνταί που λίθοι. Aeschnus in Prometheo, M. oasia, ιχ σαυτον οδειτυψ ποτέ.Sed Sophocles in Aiace I s.

Non potuit luc πεσεῖ dicere. Non enim hoc futurum esse putat, sed verendum esse dicit Teucro, si audeat sepelire Aiacem Plato Phaedone P. zz. ἀλλ' in ἐνέστηκεν,

pari, Κέβης naγε το τῶν πολλων, πως μῆ ἄμα ἀποθν μοντοςτου ἀνθρώ - δι- εδάννυται ii ori, καὶαιτ τολῶναι τουτο τ λος l. At obstes, inquii, uti, gare illud verentium, ne moriente homine inspereatinum anima, et esse desinat. Sed paulis post eadem

127쪽

D PARTICULA pagina, etsi addito timendi verbo, aliter loquitur: ομως δέ - διγνεις σύ τε καὶ Σιμμίας ηδ- αν-τουτον διαπροεματευσασθαι τον λογον ἔτι μαλλον, καὶ δεδιένοι - των παῖδων, μὴ -- ως ὀίνερος - μειμένουσαν ἐκ του σώματος διαφυή κα διασκεδαννυσι. i, additum o ἀληθως indicat, non iam de meis, quam de risii, ne cogitari mi particula autem eam nrationem habet, de qua dixi ad Aiacem, 2 2. Ex quo apparet, alii Heliuiornum, qui P. 4. daas κεδαννMIι et δι te φυσα coniunctivos esse Putavit, ut coniunctivus est διασκεδάννυται, Producta penultima. Igitur consilii indicandi caussa quum Particulae υς et πως Coniunctivo consociantiIr, si deest ἄν simpliciter enunciatur consilium; si adiicitur, aliquid fortuiti accedit, quasi dicas ut sit, si sit. In primis idoneus est ad hanc rem demonstrandam Aeschyli lacus in Choeph. 983. ἐκτείνατ αυτον και κυκλωπαρασταδον στέγαστρον,νδρῶν δείξαθ', Πατηρουχ υμος, αλλ' o πάντ' ἐποπιευων τάdεπιλιος ἄναγνα μητρος ἔργα τῆς ἐμῆς, εἰς ἁ Παρη μοι μάρτυς ἐν δίκη ποτε,

εἰς τονδ' ἐγώ μετῆλθον ἐνδώς- μοροντον μητρολοOstendite velamen , ut videat Sol, is ut mihi, si sorte, testis adsit in iuuicio. Nam expansum velamen Sol non potest non idere, iudicium auten nondum ita certo inminet, ut tarn considenter de edendo testimonio loqui possit. Itaque e ιδn dicit, quia hoc ip um certo OuSEquuturum intelligit ut videat Sol sed, ἄν μαρτυς παρῆ, quia id sic tantum vult, si opus aut necessarium sit. Ita cis sine ἄν dictum invenitvi apud eumdem poetam S ad Theb. 633. Perg. 694. Agam. I302. Choeph. 33. m. 69. Eum. 616. 632.641. I . Suppl. 32S. 492. Cum particula αν autem Prom. 0 655. z05 Choe . 18 554.

Suppl. 502. 527. Omnibus his in locis, qui attendere, tuini, facile intelliges cur vesaddita vel omissa sit particula.

128쪽

LIB. u. CAP. II. 2IIuvabit duo exempla eiusdem formulae considerare. In

C eph. 43 . Debuit hic omitti ἄν, quia sensus est, hoc te scire volo. Sed in Suppl. 937. patet hoc sensum vise, sesas licet. Sic hi Prometheo 823. cum ὀπως, οπως δ' ἄν εUῆ μ' μάτην κλυοτσα μον

γενήσετ' ἀγαθά. προγχε τον νουν, ναπυ 7. Et onωρ quidem sine ἄν posuit Aeschylus Pers. 66z Agam. 1656 Choeph. 873. Addita particula autem Choeph. 5 8. Eum 5 6.1033. Suppl. 2 I. Ita ιος ἄν apud Herodotum I. 5. II. 24. 36. m. 85. VIII. I. IX. I, 2 et ὁκως ἄν I. 20. vide Iminor in ad Plat Phaedon P. I5. et Pr tag. UT Saepe non mulium interest, addaturiis ἄν an omiti iuri Aristo m. 284.

Alios Aristophanis Ioco αν additam habentes vide apud Heridornuin ad lat. PIIaedon P. IS. quibus adde tui. 225. Vesp. I 3. Non est tamen dissimulandum, inveniri locos quosdam, in quibus mirere additum esse ἄν. Quod etsi fortasse aliquando negligentia quadam scriptorum factum est, tamen plerumque caussa, cur addiderint, potest inveniri Aeschines in Ctesiph. P. 430. s. - . s. s.

129쪽

lem luberi dicit prytanes τους μὲν ναιρεῖν των νομων, et D l. di Mur λείπει 3 , Onto αν ει ν νομος, και μὴ πλείους περ ἐκαστης πράξεως. ullus liber omittit particulam ἄν, et tamen fateriit uin erit valde aiII inutileiI esse, quum sinis indicetur certi gimus ut una lex μιι. Sed ridetur Aeschilles Propter Sequentia, cra ιν πλει oh ς, Posuisse:

Apud Nicolaum Damascenuini 245. in Grais Prodromo, ut serri possit ἄν , aptius tamen abesset: αἱ ε εἰς τουτομον O iis θρωσαν si θεοι, Π , ἁ δειριομαι τὰς iμετερα τυχας Atque Om,si in eadem sententia Euripides Heu 236.

καπι ,αὐαλλα μειγν ῆ ταλαιν θω. Quo clarius haec intelligi possint, perae Pretium duxi etiam Sophoclis atque Euripidis lacos, in quibus in et μως vel nudae, vel coniunctae cum ἄν inveniuntur, india care, ut, qui rem exemplis comprobatam ridere velini, habeant idoneam copiam. Atque ιό nudum cum com--

130쪽

I 28. Rhes sis uti ci, ni et ri in licio deleniluni Troad.

T. I GI. Cum his locis comparent, qui I oc aguIit, hos,

286. Alc. 82. D. A. 539. Rhes. 878. HWaes. 3T. Hel τ48 899. Quod si recie sura indica us, quid intersit, addatum an omniatur ἄν facile dabitur nobis, recte nos emendasse in Bacesiis iras. ubi eo ἄν κρεμασθῆ legebatur.

라틴어 텍스트