De particuvla an, Libri IV

141쪽

O DE PARTICULA avaptius est ἐάν quam να, ut Sed, a quum sit sereidem quod ἐάν , videtur id exquisitius esse. Eodem modonos Uem. Invenitur autem ινα, ubi significans, ut par Strat re praeterita etiam cum optativo constructum apud Callimachum h Dian. 27. πολλα δὲ μάτην μανυσσατο χειρας Aliera significatishiniis voculamentit, sedeanonnihil

disserens ab εἰς Nam minus his maximeque equens usus est,mirunt quid Obiter et exempli caussa inmur tum simpliciteris consilioque indicando insemi sed apud

antiquiores et melioris notae scriptores non usurpatur com- Parationis caussa, sive praegresso ουτως, ve non in gresso ut sit, ita ut quod labante demum Gre linguae admissum invenitur, ut apud Plutarchum Apophthem. Reg. P. 179. B. aliosque recentiores V DOT . ad Charit p. 562. 544 ed Lips. Observant autem grammatici, quun ut significat 'να, non construi a probatis scriptoribus cum itidicativo suturi, quod genus constructionis πάνυ

ἀμαθὰ vocat Thomas . Nec prosecto qui eam constru--onem defendere conati sunt, ut Abrescitius in isc. Obss. nov. I. 3, I . Orvissius ad Char. p. 460. 480 ed Lips.

TouΡ. Opusc. I. p. 438. Ri. 257. Emessus ad Callim. h. o. 138. quidquam aliud quam aut corrumos avi rece forum parumque probabilium scriptorum locos attulere. Neque in censum retuli Liam constructionem scriptor de synimi inmeiseri Anecd. p. 14s. Novi miis denique temporibus observatum est a viris Grais D ut segnificans

ubi cum coniunctivo construatur, etiamtarticulam ἄν adspernari, ut a Doedertino in Act. Μοn. I. p. 3T ab Elms leto ad Oed Col. IS9. aliisque Potuerant etiam indicativum et optativum addere. Non magis enim in his verbi modis

adiectio particulae ἄν certis et non dubiis exemplis delam di poterit. Illud vero omnium maxime mirabile est, quod grammatici etiam Oτιολοικον quemdam significatum huius pase

142쪽

quum ad Apollon de synt. 268, 24 caussalem ινα agnosci scripsit etiam ab Apollonio sophista et Eustauit P. 55. non meminerat testiuin, quos satis millios adhibuit Sui- cerus in Thesauro, illos autem tum nondum Viderat, quos

postea in Anecdotis edidit. Et Apollonius quidem lib. IV. de syntaxi c. 28 quum exempla Ροsuisset haec ιν ἀν γνῶ ἐτιμήθην. να ἀναστωχνιάθη ρυφων, sub finem capitis, ubi ἐὰν ad futura vel praesentia referri docet, iis scribii ηιοίως καὶ Ἀνα ἀπο τελεστια ,Ἀνα φιλολογησω παραγενήσεται ρυπιον, καὶ πα-ρ αγινεται. εἰ γαρ ἐγγώοιτο παρωχημένου συνταξις, δυναται ὀ αἰτιώδης ἀκουεσθαι, να φιλολογησωπα ρεγενηθη ρυφων' ἐν ιο γαρ ἐστι, διο τι

παρφχροιένων, να υβρίοιο Θέωνα, ο φήσομεν ἀγανακτησει σίων, γανακτησε δε ἐπί γε ριῆν του ἀποτελεστικου ἔνεστι φάναι, να υβρίσω Θέω - να παρέσται Τρυφων Eadem aliis verbis repetit in libro de coniunctionibus inmeiseri Anecd. p. 510. 5 2 et iis p. 565, I tum schesiastes Dionysii Thraessi. 884. ei Theodo, si 1035 I. Nullus iis loquutus esi proba ius scriptor. Fuit iam haec labantis linguae quaedam i curia, ut pro in iiivo uis constructione uteretur, ut at

quoties in . . e. c. Luc. I. 43. καὶ ποθεν μοι τουτο, ἴνα λω et μήτηρ του κυρίου μου προς φιες Inde αἱτιο- λογικὰς iste usus natus, qui mera Perversitas est, factum-

143쪽

quaedam universant linguae rationem cornumperet.

Sed minamus hoc, quod corruptae dictionis est, et agamus iam id, quod hic locus sibi postulat, ut sie

damus, cur non dicatur ιν αν, ubi ut significandum est. Posita est huius rei ratio in eo, quod ιν proprie ubi significat. Id enii quia natura sua definitum egi, et ad id ipsum, de quo sermo est, refertur, arceri postulat particulam αν, ut quae rem eam incertam et dubiam redditura esset. Exemplo id planum set Λευρ ιν iacia risi proprie interpretamur, est huc veni, ubi verberari cle-beas, non quo illud ubi ad huc reseratur, sed quia speciat ad totum illud huc veni, i. e. in qua re, in veniendo huc. Sic κτανων ε οἶδμ' ἀλος μεθῆχ' , ν' αὐτος ο ρυσοῖ, ἐν δομοις ἔχη, in mare proiecit, ubi, i. e. in presuriendo corpore, pse servet aurum, quod possis etiam

dicere in qua re, vel quino. Eam rem autem Pales sem- Per ceriam esse est enim illud ipsum, quo caussa eius quod efficiendum est continetur. Quod si ιν αν diceres, esset id in ea re, si ea in re, sicut ὁ α est vii, si is,

quod est quicumque hi quas quis Atqui sic quodie aliquam rem enici diceretur, simul non per hanc rem, sed Per quana vis aliam significaretur enici, eoque periret illud, quod erat dicendum, quare, i. e. ut Vel ut Prorsus simili vocabulo reddam, quo Id vel maxime cernitur in

iis quae obiter adiiciuntur. Xenoph. ΟΡ. 2, 26 ῆν δε et μιν ι παιδες μικραῖς κυλιιι- ανα ἐπιψεκάζωσιν, ἶνα καὶ θω ἐν 'οργείοις, μασιν ειπω, υτ vos βιωγμενοι πο ου ινου πιθοειν, ἀλλ' ἀναπειθόμνοι προς το παιγνιωδέστερον ἀφιξόμεθα. L e proprie numma Hra his partus cati His saepe, M. eo quoque Gorgeavoce Haere' irrorent. Apparet hoc sere idem esse atque Θι i. e. inin licuerit Gi oro voce tin Longe aliam vero particularum ιός et πως rationem esse Pasti. Hae enim natura sua ad id, quod potest etiam incerium

esse, reseruntur, ideoque admittunt particulam ἄν. Vto πως ἄν είJhe, quod est tali quodam modo quo Vn scas vel quoquo modo cogno8ca'

144쪽

LIB. IL CAP. 13. -

Ob eamdem caussam ι,α ut a probis scriptoribus non iungitur ut tuo. Naia ad particulam certa loci si incatione praeditam si etiam verbi modus definitiis accedit, tollitur consilii notatio, solaque remanet relatio facti δευρ'

ἔλθ' ινα κλαυσει, huc veni, ubi tibi dabitur mouum. Quae coniiuicuri, eadem inii est visuri nam is nihil est nisi convem coniunctivi in alium modum propter orationem obliquam. Atqui quod recta ora ne diei -- qidi, ne in obliquam quidem potest converti. Diversus ab hoc genere is optativus est, qui Iton est orationis Obliquae, sed ipse per se cum particula ἄν co iuncius posse quid fieri significat ut apud Theocritum XXV. 60 uoti ἐς ab ετέρην, να κεντομοιρον ἄνακτα i. o. ubi inveniemus regem. Sed dicendum iam de exemplis, si quae reperiuntur, Distit sigi uncaniis cum coniunctivo ei particula ἄν habe libus. Ac primo non est dubium, quin, si parsicula ἄν ad aliud vocabulum pertineat, id nullum consimvirum aD

serat visum 'ia apud Homerum Od. 156. ἀλλ' ἐρέω πιν ἐγώ, να εἰδοτ αξ κεχάνωμεν, κεν δε- ιενο . νατο κώ κῆρα φυγοιμεν. in κε particula in epicadictione ad solum e persines, quod

ex ri asseverante natum, aliquam huius vii servat, ut Germaluce per μι- α exprimi possiti Eiusdemi neris hoc est Demosthenis contra Aristog. I. Ρ 80, . ubi Reiskius ex duobus codd. Aug. quibus accedit Parisiensis unus apud Be erum edidit: τὰ δ' Ουκανεις οσον δυνα-

τον τευγοι, καὶ το εχοντα ταυτην δειποδων ποιησαιτο, ιν μηδ' ἄν κων αυτ ν ποτῶ περιπεση. Delevit Bekkerus ἄν cun raeteris libris, sed nihil obsta quin servetur,

quia ad sola verba μηδ' ἀνώπιον pertinet. Caeterum nescio an eo loco praestet περιπέσοι scribi, sive addatur,

145쪽

IM DE PARTILVLA αν Rive omlitatur αν. Longe vero alius generis sunt duo loci in Sophoclis ed. Colaneo. Ibi v. I 88 legitur:

αγε νυν re με, παῖ, D' αὐευοεβίας ἐπιβαίνοντες

καὶ μ' χρει πολε μωμεν. hi postremo verbo e sentiunt libri, pro prioribus autem con incuris et Triclinii recensis, et pauci ex antiquioribus codd. viativo Pr bent, probantibus Doede lino atque

Elmstiis. Si recte se habet αν, reponendi sane sunt om sui εἴποιιιιεν et ἀκουσαιμεν , ινα autem interpretandum tibi: uc me eo, ubi lima uicere pie, laua audire possimus. Sed ita non apte subiungetur καὶ ια χρειμπολεμωφιεν, quod deberet πολεμησο ιεν dici. Ad id non attendit I. II akius quum in bihI. crit nova Voli I. P. I 6. g. mihi αν in ἄμ mutanti, et tuenti coniunctivos ea DPPosuit, quae, si id huius loci esset, facile quam parum firma sint

Possem ostendere. Alia est alterius laci ratio, qui est

rώρας θελουσι, μηδ' ιν ἀν σαυτου κρατῆς. Ii libri omnes Scholiasies: μηδι ων σε μου αν ---του ἐρουσιαση λείπει το ἐά ρῆμα ἡ ἀπο κοινοπι τοπροψέσθαι Si μαψέσθαι repetendum, omnino scribi debebit, quod Umuel a que placet, is ἀν σαυτου

κρατOla. Nam προςθεσθαι futurum tempus requirit, ut aut is α κρατήσεις dicendum sit aut , κοα τοις ἄν. Si vero ἄν est intelligendum, ut Sae PE .erba contraria iis, quae ante Posita erant suppleri debent, de qua re V ut de multis unum nona inem, Erlarutium in ed. min. Oed. R. adv. 242. recte se hahebit ι, αν κρατῆς, quia tum locus est futuro exacto non autem sinere vivere ginua ini cis is tui in ris esse huellexerint.

146쪽

LIB. III. CAP. I. 2.

me es optativi universe. moenium est ad viativum. Is modus quinum sesam cogitationem M. incat, proprius est orationis obliquae. Obliquam emi asonem vocamus eam, qua non Undes sed quid ingue quis esse indicatur. Quod si verum sueri volumus, omnis omnino oratio, quae ominum habet,

obluiua est. Sed usu factum est, ut illud genus, quo nostra ipsorum cogitata sic enunciamus, ut non diserte distinguainus cogitantea ab loquente, rectae orationis speciem habeati Itaque consentaneum ridetur, separare alterum genus ab altero, primoque de illo dicere quod aperie nec dubie obliquam orationem contine Huius generisi plex modus est. Nam aut pro indicatim, aut pro eo

iunctivo ponitur optativus, isque carens particulo αν. quum quid ex recta ratione in Obliquam transfertur, ndii nisi veritas reiciantummodo ut cogitai proponitur, non etiam assiicitur aliqua conditio, qualem continetia scilla uia.

De optatio pro in die otium

sunt autem optativi pro indicativo positi quattuor potissimum formae. Earum Prima elliptica est, qua tale

147쪽

i. e. ut e nne eum adeo hoc ausum esse Est emi haec forma lalis, ut eriti, litiam cuiuspiam exquirat de eo, quod recta oratione per initicativum dicimus, δυναται τουτο τελέσσαι De hoc genere bene explicavit Reis ius in commentatione de ἄν Particula P. 132 seqq. Tm ita semia ea est, quae pro indicativo, cum aliis verbis in recta oratione construcis optatimn habes S phocles Phil. 610. o δὴ τά τ' ἄλλ' -τοισι πάντ' ἐθωπισεν, καὶ τἀπὶ ροία περγαιι ώς Οὐριή ποτε πέρσοιεν, εἰ μὴ τονδε πείσαντες λογ'

Nam reciae orationis erat, εὐ o μη ποτε πέρσουσιν, εἰ μὴ ἄγονται. hoc quidem genere nihil frequeIllius est. Odrss. ε. 23T.

αια πάλου, περίκηλα, τροι πλωοιεν ἐλαφρως. Quae facite natare crederet. Hoc quidem Ioco etiam Pro coniunctivo rectae orationis positus videri potest opta-Mus, siquidem, ut supra ostendimus, ab Homeric sermone non abhori et dici ἄ-λι-σιν, id ut se de congia si dictum, quae natent, mi ea nutent. Herodotus

148쪽

ἐπὶ τὴν θυρα μου πω - ἐλθών των φίλων λέγοι ταδί.

Quarta denique lamna est, qua luida militaII TEPetilionem facti Per optativum designari ut apud Homerum

πολλάκι μιν ξεινισσε α ρηιφιλος Μενέλαος, stas ἐν ' μετερν, ποτε Κρητηθεν ικοιτο. Sed illam opinionem salsam esse, ram ad am P. γλm in Non enim alia in hoc genere vas est viativi, quam ut, quum indicativus ad certum sectum species, id perviativum reddatur incertum, ita ut quodcumque de pluribus factis cogitare velis indicet. ain repetitio non Potest ullo naotio per optativum significari sed inest in ver- his quibus ille adiunctus est. Unde sere vel εἰ vel πολλάκις adiicitur, vel verbum primarium natura sua frequentativum est, ut arcisκεν id εσκεν in altero illorum Homeri locorum, innumerabilibusque apud Herodotum exemplis, vel denique etiam imperfectum tempus verbi primarii repetitionem facti continet. Pro eo praesens habet Her

dolus I. 29. ἀπικνέοντα ε Σάρδις ἀκμαζουσα πλουτμαλλο οἱ πάντες ἐκ τῆς Ελλάδος σοφιοται οῖ τουτοντον χρονον ἐτυγχανον ἐοντες, εος μαστος αυτῶν πι--κνέοιτο, καὶ δὴ καὶ Σολων. Qivine omnino quidem rem saepius laciam respici necesse est, sed satis est sicivin uimininium commemorari. Sic Iliad. 49

149쪽

Quibus in Iocis Schaeserus in Melet criti P. 122 coniunctivum reponi volebat. At recte dictum ρεγι, ut in facto, quod quis sumat fieri, pro ρεγι, quod esset de vere facto dictum 'Pεd enim ad futurum referretur, si quas fecerit. Quod etsi istis in locis potuit dici, non placuit tamen Poetae, eam ob caussam, quod non de solis futuris I quebatur. Sic etiam Sophocles Ant. 666. ἀλλ' ὐν πολις στησειε, του ει χρῆ κλυειν. Id de certo dictum, στησε requireret de eo autem, quem coites reip. Praesectum esse, optativum habet Andoc.

τι μεν ονοματι τῆς ιρηνης συγχωρουσι, τοῖς δ εργοις ἀφ' ων si ειρῆν Ἀενοιτο εναντιουνται, τουτ δε υπάντες αἰσθάνεσθε Demosth. . 214 4-ων τίνα Ουκ οιεσθε, ὁ ἄνδρες δικασταί, τοῖς στρατιωταις άθυμίαν ἐμπεσειν ποσην δε μοι μετα ταυτα ἀπολει et νιν γενεσθαι πάλιν , των ἀρχαίων ναυτων ταλαιπωρουμενων με πολλά , όφελουμενων δε βραχεα, σα ἐγω δυναίμην καστο δανειγμενος ἐπαρκεσαι προς se προτερονειχον παρ' ἐφιου, πει ὁ γε στρατηγος ουδε τὰ ἐφ' ημε- ραν αυτοις τροφήν διαρκῆ ἐδίδου; Ex his tacite iudicari potest, quomodo illi sint loci

intelligendi, in quibus optativus cum praesente vel futuro verbi primarii coniunctus est. Apertissima enim huius constructioniis ratio est, simulatque optativum cum indicativo Commutaveris. Ut Iliad. δ. 262. σον δε πλειον δεπας αἰει

150쪽

LIB. III CAP. 2. a. Ii do resis lactis diceretur ἀνωγε et ἐφοπλίζομεν, de iiiocumque facis autem, quod mente et cogitatione con-eipias, per optativum profertur. Quod si coniunctivos Posueris, ad sola ea, quae Posthac eventura sint, refer tur. Od. ω. 253. τοιουτα δε εοικας, ἐπεὶ AOυσαιτο φάγοι τε.

Id de cerio tam dicium, em e debebat ἐπει ἐλούσατο καὶ ἔφαγεν de uium autem Uraiam mi τα φάγητε. V. 3 2. οπποτε di ιος ραι ἐπιβρισειαν περθεν. Si id quod vere fieret indicare voluisses, ditasse ἐπιβρίθουσιν si futura, ἐπιβρισωσιν. unc vero optativo uSus aOristi, praeterita respicit, DII ea taII en certa, quodeSSet ἐπεβρισαν, sed quaecumque tibi cogitare libeat: unde coniicere potes quod antehae factum est, etiam nune seri et po, hac futurum eSSE.Caeterum ut saepe pici vetere particulis ἄν et κἐν utuntur, ubi recentior usus iis particulis abstinet, ita etiam

hoc in genere eas interdum praeter necessitatem addunt, ut Iliad. ι 52 ουτ καὶ των προσθεν ἐπευθομεθα κ . εα ἀνδρῶν ρώων, τε κέν τι επιωφελος χολος ἐκοι.

Sequitur alterum genus orationis obliquae, quod optativum continet pro rectae rationis coniunctivo Ροsi tum et primo quidem sine particula ἄν. Ait ioc genus Prina pi, tinet omnis II optativi atio, quae ex particulis finalibus pendet. Nam ἐποδενσα, ποιω. ποιησαῖ, πως γενηται quum sic dicatur, ut eventus significetur futurus

esse, sicile est ad intelligendum, recte ita dici ubique, ubi ea indicare volumus, quae utrum eveniant an non, seperientia sinius cognituri Id ubi principala verbum Pra

라틴어 텍스트