De particuvla an, Libri IV

71쪽

ctiner sentiunt , his Occurrendum est. Ita apparet iam non quid opus sit, ei quid non si Opus inter se opponi, sed quid ipse factum si Aeschines c. Timarch. Ρ. I 53. p. 355. g. I 50. Bekk. ω τοίνυν ἐξῆν αυτ φ σωθηναι

γνωθι μοι ἁ λεγε ri ετις Potuisset quidem dici, quod quidam codd. habent εξ iii iiii, quia licuisset AcIIissi servari, sileeto elI non Occideret, quod occiso illo iam non licebat: sed non recte hic diceretur, quia non quid licuerit ei, sed quid secerit. luili ritur. Itaque OPPOsuum est αλλ' oti εβουλvo vinco θῆναι. Restant verba io ipsa ον, δειελλον, φην, βουλομην,

de quibus aliquid adiiciendum videtur. Atque φελον quidem cur in aliter quam sine particula αν positum inveniatin , ex iis, quae modo disputavimus, aperiissimum est. Nam quum hoc verbum proprie de iam significet, inest in eo necessitatis significatio, ut, quod debebat fieri, non etiam seri non debuerit Iliad. c. 350.

od α. 21τως δῆ γωγ' φελον μάκαρος νυ τευ φιμεναι Hos isquam potes opponere, at non defctam esse sed, at non sum Debebas ei ta nihilo secius, etsi non est sicium, quod fieri debebat.

Eadem ratio est verbi μελλον. am qui facturus quid erat, eum non potes dicere non suisse facturum, sed non fecisse. Quod vero Latini dicunt, facturiis fvissem, nihil obstat, qui Graece dicas, ἔμελλον ποιήσειν. Opponitur entu άλλ' o ιιελλω, at non Sun facturus. Sed cavendum, ne, ubi ἄν cum infinitivo iungendum est, ad ἐφιελλε trahas. Vt in Xenoph. a rop. IV. 3, 3. στας ovou ιιελλεν ἀν ἐξακουεσθαι et λεγομενα '. i. e. ubi Ju-turum erui, ut Gaudiri ducta possent. Vel apud A

72쪽

LIB. I. CAP. 12.

παραιτεισθαι καὶ δεῖσθαι απιμι, ἄπου ανέμω- αιτος σωθήσεσθαι, ἐφιέ τε - απολειν, , ubi sturum erui, utetisse servari posset, et me nonperdere Ca ieritin haeseruit an aletet cris lat. brevitatu studio lixisse puto δειελλεν sunt vice particulae αν, atque ἔμελλεν --αι idem esse quod ἔδυ αν. Nam ut saepe haec permutare possis, ut in illo versu, de quo disputat, O

iamen hoc significat Iaeritum erat, illud autem periisset. Illo quidem in versu si Schaeserus scribi iussisset,

καὶ τάχα κεν δυσεσθ' Ἀργώ -- βένθε' ἔμελλεν,

multo id magis probarem quam quod vulgatam I ταχα καὶ Iesemlit. ἐν enim epicorum more de quo supra dictum ita potuerat adiici, ut Drte gignilicaret Vulgatam vero quum ego in adnotationibus ad Orpheum propterea reieci, quod epica oratio καὶ τάχα postviaret, miror me nescire visum esse Schaesero, quod vel Pueri sciunt, τάχα saepissime apud epicos legi, non autem vidisse eum, has voces, quod initio novae orationis laciendo, non consinuandae orationi inserviant, a me esse vituperatas. Hoc ergo resulare debebat, si defendere vellet vulgatam. Parum differt etiam ἔ Hi m Homerus Od. 'a I. καί μιν φρὶν ἐλθοντα φιλησα εν ῆξοχον ἄλλων

νηυσὶ θοῆσι γενέσθαι λυιπιο ετρυοπα Ζευς. - - Neque enim postris opponere, at non P rutri sed ut non venit Eadem denique etiam verbi ἐμπιλομην aliquandoris es Sed hoc verbum si nunc habet adiunctamia sculam, nunc non habet, tribuendum id est ambiguitas signi ficationis Aeschines e Ctesiph noli longe ab initio

73쪽

60 DE PARTICULA αν p. 383. 455. g. 2. eis. consentientibus libris: βου

ubi Brunckius non debebat addere αν. Vterque scriptor recte loquutus est Nam significat illud ἐβουλομην -- pisum , cui quoium non est oppositum M in φωλrecie abest ἄν. Itaque apud Aeschinem sensum vis, rem etiam ita licet exprimere debebo servari remiqvus

mos iudiciorum. Apud Aristophanem autem qui loqui tua , Aeschylus, quum e Misam non certare dicit, in nere se alienum a cerian si cupiditate indieat, etiamsi, quum deuectare nequeat, certaturus est id quod his verbis iurii: Sed observandum est, vix aliter hoc verbum ἐβουλομis in principio quidem mi ius carere posse particula ἄν, quam si ui adiiciatur, quo statim indicetur, etsi quis velit

aliquid, tamen, quod velit, nota fieri. Itaque Antisthenes rhetor orationem Aiacis in Helahit orati vol. VIII p. 52. sic, ut fecit, debili incipere: βουλο/ιη ν άν τοις αυτους istis δικάζειν, Omει και ἐν τοῖς πράγμασι παρῆσαν Nam

si omisisset, narrare rideretur se Votilisse illud nunc autem abiecisse eam voluntatem. Simillimum stra oc Dionysii

Hal. Art. R Iet. . . init. p. 233. ἐμοὶ ιἐν ν τερπνον,αυτον παροντα καὶ συγχορευοντα καὶ ναβακχευοντα

μετα σον, τῆς - μοι κεφαλῆς, μνεῖν Quo loco vix pui dubitari posse quin excideri particula ἄν. Dicitur vero etiam ἐμολομη μἐν αν, ut apud Aristophanem Eccles 15I. εβουλομηνοιεν τερον ἀν των ηθάδων λεγειν τα βελτισθ' , ιν καθηγιιην συχος. qui locus, ut plerique omnes, ininisibus adiectum est αν,

74쪽

LIB. I. CAP. 12.

repumare forsitan videbitur iis, quae supra diximus, ubi addua sit particina, conuarium opponi posse. Mn enim

opponi postsi, α α ου βουλομι. Sic etiam in Vespis, quiun Bdei meo dixisses, respondet, s60. Philocleo, ἐγώ δ' ἐβουλομην - ουδὲἈρδειματα. Demosthenes Philipp. I. in sine p. 54, 29 ἐβουλυμ ν

έγουμαι AESCI ines ili Ctesiph. P. 506. 505 II S. Ilekk. ὁ ἐβουλομην ἀν πολλάδν νεκα Scilicet in huiusmodi locis lyoιλομην ἄν poteState idem est quod bene ESSEt cui recte opponitur, at non bene est. Quare etiam Latini vellem dicunt. Omnino autem Videndum, ut, quod quoque in loco oppositum cogitari debeat, recte cognoscam , via male intelligi huius et similium verborum rationem volumus. Vt quod in Gorgiae defensione Palamedis p. III

68. g. l. eis. scriptum ea: οτι μέν ουν οιδ' ἀνιμῶοHi προμινα τὴν Ελλάδα, δια - προειρημονων ωεικται. Vehementer enim errares, qui opponere velle. ἀλλ' ἐβουλπιι ν προδουναι- ῶmpli ineri amest illud quidem ipsum, sed ex persona adversarii ore uium ἐβουλοι προδουναι ut, si ex ipsius maioris Per

sona oppositionem sacere velis, dicendum sit, deser dere viavisse. Ex his apparet, hoc quidem in loco plane diversam nasci sententiam, si ἄν removeatur. Nam addita particula dicit, ne volvissem qui in prodere , si

Potria8sem omissa autem, ne volui quidem , quum P tuerim. Sed multo latius patet haec ratio, neque ullum est Verbum, ad quod non pertineat. Nam omnino, ubicumque non Potest contrarium opponi, recte abest Particula. An-

75쪽

68 DE PARTICULA αὐ

sphoni. 688. I. g. 2. eis. τον γαρ αρξαντα τῆς

p. 634. s. IS. g. s. Bekk.-δἐ voLτον κίνδυνον ουκάσφαλεστερον του ἀπο τῆς Θουμον εἶναι, ἀλλἀ πολλαπλάσιον, εἰ μὴ παρεφρονουν, διδάξω Repetita est negatio, quia sequitur ἀλλά. Ad imυμ , pro quoesiam ἐμελλον ῆγεῖσθαι dicere potuerat, non addidit ἄν, quia non potest opponi ἀλλ' ου ηγοπιι ν Quum enisu

neget se caedem fecisse, non potuit omnino praeserreis mulum, quod occidendo inlauco subeundum erat, in ius vocationi, immo ne cogitari quidem de ea re opemopretium est, hic e siderare eiusdem scriptoris locum

πλοῖον πως ἄν ουν ου ἐξευρεθη Recte omisit parila tam in lus, δῆλον γὰρ οτι εξ αυτου του λιμένος ην τοπλοῖον. -- posuisset αν, deberet opponi Posse, at non fuit eae ipso illo portu. Id quod non potest opponi.

Quat e iii huiusmodi locis recte sic vertas Verbum gineia licula flebuit e88e ex illo portu. Sed quod statim addit cum particula, licebat etiam sine particula dici πως ουνου ἐξευρεθη; alio tamen elisu. Si enificaret enim, cur non est inventus Addita autem particula dicit, quomodo non esse inventus Vides recte opponi, at non Stinventus. Nam interrogatio vim habet negationis, ut, si sine interrogatione proferas, dicendum sit, non esset πinventus. Alia ratio est huius loci U. Demosthenem in

Mid. p. 569, 27 τι τοίνυν καὶ κεκόμισται χάριν,

λειτουργηκε λειτουργων αξιαν, μικρῆγ- αυτη γέ τις ἐν ἀλλὰ καὶ των μεγίστων, καὶ τουτο βουλομαι δειξαι. Relarius ἄν post τις, palilingius p. 87. 93. ante αυτ inserendum putabat. Erit sane addenda, si oppositum esse volumus, in accepit iusto et Arem ocitium. Non

76쪽

LIB. I. CAP. I2.6s videtur tamen illud respexisse orator, sed retulisse ea verba ad ἀξιαν, ut diceret, qua ille dignus erat gratia, ea perexigua erat. Tum vero ne potuit quideli addere particulam Eadem ratio est Antiphontis verborum p. 680.

36. 4 ου γάρ ἀτρεμιζων ἀπέθανε. Qui si diceret,

Non Efisit rhortuus, Si in suo loco mississet , addere

debuisset particulam. At non dicit, sed morim est, quia non mansit in loco. Vola hic usum quemdam particulae αν cum partie lis , που coniunciae commemotare, quia facile videri potest alicubi omissum esse αν, ubi, si accuratius conia deres, debet abesse Particidae illae δηπου idem sigm-neant, quod inserinanica lingua es, w I. Vsuma in autem ita ui Latine per credo veri possint. id canielum rix quemquam dubitaturum esse. Iam saepe uiae pars culae in eiusmodi oratione inveniuntur, ui possis etiam

αν adhibere. Vt apud Antiphontem de caede Herodis P a 16. 56. g. δ καίτοι γε οὐ ου κατ' ἐμ-του μηνιν ν εμπον, εἰδώς viqvi non misi, re ,

ilicem sciens contra me ipse. Vbi si dixisset, v αν κατ εμ αυτ οφ ιηνυτὴν πιιιπον iatqui non misissem indicem contra me ip8e, idem dicere visus esset. Sed non est ita. Nam ubi illud o non sine positum est, semper sententia tali est, ut, si drino tollas, illud habeas, quod necessario per solum indicativum dicendum

erat, quia quid simpliciter sit vel fuerit indicat. Vt hic: non m si inuicem contra me ipse. Idem Antiphoni. 25. 62. g. 43 ou γἀ δήπου ούτω κακοδαίμων θω, ῶςτετο sis αποκτεῖναι τον ανδρα προυνοο μην μονος,ῖνα μοι virili συνειδείη, ἐν se μοι ὀ στας κίνδυνος se,

i δ' δἐ πεπραγιιενο ιιοι του ἔργου, μαρτυρας και συμβουλους ποιουμην Aeschines c. Timarch. P. IIo. 329.

77쪽

του δικαίου τάξιν, φονου δ' ἄν εικοτως ἐμαυτω λαχεiCοι γὰρ ἐν μοι δήπου βιωτον τουτο ποιήσαντι. Vbi Vero non de eo, quod re vera fuit aut non fuit, sed de eo, quod esset, si quid aliud esset, sermo est, necessari debet ἄν accedere ut apud eumdem I in Steph. p. 109, . ιδ' ἁν, δε δττου τοὐτ' ἐμαρτυρησεν , εἰ μή τις καὶ παρῆν διατιθεριέν πατρὶ τῶ εμω, ἀλλ' ευθος -- τι δ' ηρι- σμεν ει τινές σι διαθῆναι Πα- οἰωνος Oppositum enim cogitatur siti sim hoc ι stare in iis in illis locis, in quibus deest particula ἄν:quorum in nullo potest innuarium opponi. Eadem ratio est verbi δηλονοτι Demosthenes de lalsa legat P. 353, 22.4 τοίνυν μέγιστον ἀπάντων ὀ γἀ ει τὴν προτερανγράψας ἐπιστολην ii ἐνέγκαμεν ῆμεις, τι γραφον δ'

ἄν καὶ διαριγηδην ῆλίκα μἄς ευ ποιησω, ει εὐῆδειν και τῆν συμμαχιαν μοι γενηUO ιεν ὶν, γεγονυ - τῆς συμ- ιαχιυς ar; φησὶν εἰδεναι τι ἀν ποιῶν χαρίσαιτο, ιει ὁ αυτος ΠεGχετο ' τουτο γἀ ῆδει δολο νοτι ειπε μὴ ἐφενάκι ν μιας Nempe sciret, inquit, nisi vos Iuctabrio haberet. Non recte adderet Particulam Sum caret enim, nescire illam. m.

Alia ratis, qua Particula ἄν milienda est, in illa figura emitur, qua quod ob conditionem non impleiam non es sarium, sine condit ne ut sacrum sumitur. Nam quum in hoc genere non possit contrarium oppositum c gliari, abesse necesse est parumllam, quae id cogitarii bes Sed ex ea ipsa re, quod debes in hac figura abesse particula, consequitur, proprie intelligendum esse Praesertium, ei non posse de praesente aut fulum tempore

78쪽

itarium intiuisse tum pini γα- te. Quam Iinsteius ad Bacch. 12. 13II. nam iniit, λάνθανεν et similia pro Di σε ιν ιιελλε dici, eoque Particulae missior EII defendi ratus, probari lion Osse monui ad Soph. EL 902. Nam si ita esset, noli posset Pro eodem etiam ἐλάνθανενῶ i ilici Atqui et pro ἐλανθανεν a ViX,Squam non ΡΟ-leris μελλε λήσειν dicere, et pro μελλε λήσειν, ubi quidem id ad non impletam conditionem refertur, ubique diei potest ἐλάνθανεν ἄν. Sic Schaeserus ei. r. p. 131. recte observat, in his Herodoti II 43. και μῆν ε παρ' Ἐλλη νων ἔλαβον ουνοριά τευ δαίμονος, τουτων Ου γλα-στα δελα μάλιοτα ἔμμον μνήμην ξειν, dici potuisse

εσχον αν μνηφιζν. Itaque illo Elmstet argumento non ensicitur quod quaerimus, quid intersit limini ἐλάνθανεν an ἐλάνθανεν ἄν dicatui . Os quam omissae particulae r sonem esse diximus, eius insigne exemplum exstat apud

An eidem de mysi. p. 28. 118. g. 570 τι ἄν μνDαστος ἐπου σεν; obia γαρ ην μειν - ἔτερον Πάσθαι, ἡ καλως ἀπολέσθαι, ὴ αἰσχρῶς σωθῆναι, ἔχοι ἄν τις

ώπειν καπια εινοι ταιγομενα ιιαίτοι πολλοι ἄν αἰτοιτο εῖλοντο, το ζῆν περὶ πλείονος ποιησάριενοι του καλως ἀποθανειν ' που δὲ τούτων το ἐναντιώτατον σι- σαντι ιλ αυτῆτε αιοχιστα ἀπολέσθαι μ'

bis ἀσεβήσαντι , ἔτι δἐ τον πατέρα περιιδεῖν ἀπολομμ

79쪽

p. 244. 402 4 -τ καὶ βουλό μενος, με --ἀΦιλοκωτω προειληι ν, κατηγορουν μιν προς τους αυτοις ἀκροατῶ τῆ προτεραὰμ μία ει νυκτα διαλιπων συνηγορουν Reseri haec ex mense Demosthenis, de quo P. 2 2. G. 66 dixerat: nam ipse non sacri esse in

moκρατη -τοσι καὶ αιτος ἐπτη ς πολεως αποδρὰς λε- το, και τα χρηματα τα ταρχοντα ἐξεκηυσε, καὶ δερατα πατρωα μετεπέμινατο καὶ εἰς τοσουτον προδοσίας φθεν ωςτε κατὰ τῆ αυτο προαιρεσιν ἔρημοι suiνῆσαν- ναοι, ρηφιοι δε και αι φυλακαὶ των τειχῶν, κελε/NTO L i no λις και χωοα. Alia exempla suppeditare poterit Gorgiae apologia ala inedis. Ad hanc figuram saepe non attenderunt viri docti unde multos veterum Iocos temere coniecturis vexarunt. Veluti haec Eu

ἀλλ' -δι μὲν δὴ μητρος οὐθ' ὀ νους φιλει

τοιαυτα πρασσειν, οιτε δρώσ' ἐλάνθανεν.

80쪽

LIB. I. CAP. Ita Resert enim rem tamquam factam, quia certo ita sit rum fuisse indicare vult. Sic etiam Euripides in Bacchis v I 30s et iii Ione 353. olet haec hodie hi utari, ut spero, Elmsteius, quem vide ad ed. 4I6 not. P. I50.

Diphilus apud Amen. IV. P. 165. F. MDA Κτήσιππος, εἰςηγησαμην

νομον τἰ, ου αχρηστον, ὼς ιιοὶ δοκεῖ Herodotus L 18 . τῆσι ει πιλησι ταυτησι τειν ἐχρατο τουδε εινεκα, ετ οπι κεφαDi οἱ ἐγένετο ὀ νεκρος διεμελαυνοντι. - inprimis luculentum exemplum est, ex quo cognoscamus, aptissime huic sinae locum esse, ubi rem minime dubiam significare volumus. Nam quinii Miocris condi se voluisset supra portas illas, necessari s per capite Darii suisse compus mortuae, Per eas Porias

verius essetirium his addam aliud huius sora exemplum, ut ostendam cur semel in eo additum sit ἄν. Est illud Demosthenis ad Apatur P. 0I Id. γενεσθω τοίνυν καὶ τουτο μιν τεκμήριον του et νειδεσθαι ' σπατοτριον εἰρορ ἐνεχνησάμην γω τουτωτον Παρμένοντα, - ἔστινοπως τουτω μἐν uni ἐκείνου ἀπ η χθο μη , προνοιαν ποιουμενος πως μὴ ἀπο- α δ ἐμου τουτ η συνεβαλλεν αττος δ' ἐμαυτον περιεῖδον ἄν - ἐκείνου. προς τουτον ἐν ἐπιν ιταλειπομενον τίνα γὰρ ἐλπίδα ἔσχον τουτον ἀποπρο- ἰοι- ον αυτος ναρο

κειν ἐμείνWτἀ δίκαια ποιῆσαι καὶ τὴν ἐγγυην απιτον εἰς πράως τὴν εἰς τη, τράπεζαν προς ἀπεχθειαν, τί

προ ρεδόκων υπὰ τοατο αυτος πείσεσθαι Dixit omiἔστιν οπως αυτος ἐμαυτὸν περιῶδον ἄν, quia, quum in re summa aliquid denuo sumitur, id non potest rem veram Oppositam habere, sed resertur ad ficium quid. Quare luc non ἀλλά περιεῖδον , sed ιλλα περιεῖδον ἀν-PPOSi

tum est.

Quod supra dicebam, quum per Muram rhetoricam omittitur ἄν, verbum non posse non proprie de praeieriis