Thaddaei S.R.I. comitis de Trautmansdorf ... De tolerantia ecclesiastica et civili. Ad Iosephum 2. Augustum

111쪽

Elesiae peroravit . Orbis procellis , aiebat sit modus tandem rogo. Miserescat horum, quaeso , qui Schismate cecidere , quiquc iam labant 2 posterum . di hoc periculo sancZa iam nostra est sita fides , vel ursis salva adhue ct floreae , vel factiones ut per has prorsus cadat . Cedamus ips paullulam , palma amplior hinc ut paretur. Superare non fert rebus in cunctis decus is His aliisque rationibus orientalium animos lenire moliebatur Gregorius , qui vota E Iesiae , eiusque spiritum probe noverat . Sed cum se irrito frangi labore intelliis geret, maluit episcopatum dimittere , quam synodi deliberationi assensum praebere. VI. SED iam praevaluerat servidorum ep,

Scoporum Votum. Μeletio suffectus est Flavianus : in successorem Paulini electus Evagrius . Hinc novae turbae eXcitatae , magisque a se invicem dissiti fusti sunt animi dissidentium . Atque hoc dissidium sortasse perenniter orientem ab occidente divisisset , nisi Ambrosii consilio ac sapientia synodus

112쪽

. Capuana provinciam hanc demandasset The , philo Patriarchae Alexandrino , atque Aegy-ι ptiis episcopis , qui nullo partium studio ο ducebantur . Theophilus enim fultus comet siliis ac monitis S. Ambrosii , quae eadems erant ac illa, quae Basilias , & Gregoriussi inutiliter dederant , rem bene composuit . Nam primo e re Ecclesiae eSse duxit , ut . ob bonum publicae pacis Flavianus comis munione donaretur . Mortuo Vero Evagrio, o suasit Paulinianis , ut a novo episcopo, Subrogando abstinerent . Ita lis finita fuit., Nam solus Λntiochiae episcopus mansit Flat vianus, cui paulatim etiam illi accesserunt , qui Paulino adhaeserant . Paulo post S

Chrysostomus, cum renuntiatus esSet episco.

pus . Basilii vestigiis insistens sollicite curavit , ut SuSpiciones OmneS , quae eRutraque parte ortae erant circa fidei doctrinam omnino deleret . Tum usus opera

Τheophili Alexandrini Romanum episcopum Flaviano reconciliavit ; ac ita demum penitus extinctum fuit nonaginta pene annO

rum Disittaco by Corale

113쪽

rum dissidium, quo Ecclesia Christi misere discerpta suit. Quod quidem fusius fortasse

quam Par erat , exposui ; sed facti non Poenitet ; quoniam ex huius expositione facile intelligitur , quinam suerit pro dissidiis componendis Ecclesiae spiritus ; qui eum secuti sint , & qui ab eodem recesserint ; quod unum potissimum nobis pro

positum est. Hic unum veluti transiens an, madverto , licet Damasus Papa cum occidem talibus se se communione separasset a Μ letianis , ac isti vicissim a communione

occidentis , id tamen nihil derogasse vir rum Sanctitati, ac famae , qua in Ecclesia Christi claruerunt , & clarent , qui Vel principes schismatis fuerant , vel alterutriparti adhaeserant . Siquidem licet una Ecclesiae pars adverS alteram Pugriaret, atque a mutua se Ecclesiastica commUnione seiungeret , utraque tamen in unitate per

Stabat , quoniam utramque Ecclesia Christi patientissime tolerabat . Quare defuit , uranimadvertit Petrus Nicollus , unitatis Ecclesiae

tDiuiti su hy Coo, li

114쪽

clesiae iudicium , in qua una sita est vis separandi a communione totius Ecclesiae . Qua quidem animadversione facile res exisplicatur , ae longe verius , quam faciat Clar. vir Ballerinus , qui ut labentem optinnionem tueatur , maluit adversus historiae fidem comminisci actum in eo schismate suisse non de Separatione ecclesiastica , sed de suspensione officiorum mutuae benev lentiae M amicitiae .

115쪽

Continuatio eiusdem argumsnti.

I. FIoc etiam saeculo exarsit dissidium

diuturniuri ac grave de origenis erroribuS. Nihil sertasse in rebus Ecclesiae gestis hoc dissidio solemnius . Sanctissimi viri aeque ac doctissimi inter se disputabant . Ne enim loquor de iis monachis , qui Origenem tuebantur , quod eius erroribus adhaereis rent . Loquor de catholicis viris , quorum cum singuli errores Origeni tributos exse-Crarentur , alii personam , famam , ac libros Origenis ab iis vindicabant , rati

errata , quorum accusabatur Origenes , intrusa in eius operibus suisse dolo , ac malitia haereticorum , ut se tanti viri auctoritate tegerent ; alii contra Origenem ipsum damnabant tamquam reum errato rum , quorum reserta erant eius Opera De hac re acerrime pugnatum CSt R

116쪽

SS. Hieronymo , & Epiphanio cum Ioanne Hierosolymitano , & Rufino ; tum a Theophilo Alexandrino adversus Aegypti mon chos , qui fratres langi dicebantur , eiusque

discipulos , qui variis propterea Calamitatibus vexati suere , atque e Suis monasteriis extrusi , quod Origenis damnationi nollent subscribere . Vel ipse S. Ioannes Chrysostomus e sede sua deiectus fuit , quod miseratione commotus eos monachos Constantinopoli benigne excepisset . Hinc plura celebrata Concilia ; nec semel adhibita Imperatoium opera , ut tantum inmcendium extingueretur, quod totum Peneorientem combusserat , nec parum Occi dentem turbaverat.

II. INTEREA iam ingens malum d lebat Ecclesia , eoque vehementius , quod intelligeret e levissima caussa tam gravia mala profluere . Nec enim de fide ageb tur , in qua utrinque disceptantes catholici plenissime conveniebant ; sed de facto agebatur , quod nihil christianae reipublicae

117쪽

intererat Quid enim rei christianae int

Tesse poterat , au revera Origenes reus esset errorum , quorum accuSahatur , Cum

utraque pars in iis damnandis consentiret . Cum fides esset in tuto , quid emolumenti religio capiebat , quod Origenes haeroisticus , vel non haereticus probaretur l Sed

inter disputationum aestum evanuit ab Oc lis verus quaestionis Scopus; nec inde orta partium studia sinebant controversiam ad eius vera principia reducere . Hinc aeriter disceptabatur , quasi de fidei summa agmretur . Id tamen acutius viderunt vel ea aetate oculatiores viri . Quare Sulpitius Severus eas disputationes vocabat foedaeertamina , ex studiis partium ortam sed rionem . Querebatur, quod tot synod rum decretis utilium librorum lectio pr hiberetur ob errores , qui in iis permixti erant , A quos facile erat internoscere . Aiebat tot turbines excitari ob quorumdam episcoporum obstinatum animum , qui pro potestate cogebant yecta cum pravis , orcum

118쪽

eum ipso aucrore damnare; nec ferre poterat

tot tantosque viros ea de caussa vexari .

Nam etsi , ait , fortasSe videantur parer episeopis debuisse , non ob hanc tamen caussam multitudinem tantam sub Christi confesSione inventem praesertim ab episcopis

Oportuisset assio. III. In novit Ecclesia Christi , quae propterea filiorum suorum dissidium patientissime tulit , ac litem finiendam tempori reservavit . Quod & reapse contigit. Nam.& Epiphanius , ac vel ipse Theophilus qui tam acriter Aegypti monachos insectabantur , cum advenissent Constantinopolim, excepta eorum monachorum fidei professione , pacem cum illis inierunt , ac libentissime communicarunt; nec in posterum ab

Origenis libris legendis Theophilus abstinuit , quorum lectionem in synodis suis severissime prohibuerat ; sed ex iis colibuenda esse dixit meliora , relictis pravis , & erroneis opinionibus . Quo demum , teste Sulpitio , spectabat monachorum con G sitium s

119쪽

silium . quod , saeviente pugna, Theophialus , aliique cum ipso sentientes eXhom ruerunt . Ita paulatim quievit gravis illa tempeStas , qua iactabatur Ecclesia , ac

demum res eo devenerunt , quo eas nunc esse conspicimus, ut nempe damnatis erroribus , quorum Origenes accus)tur , cuiqv liberum sit eius opera perluStrare , ac oris genis perSonam Sc nomen ab impactis emroribus vindicare . Ubi nimirum pugnam lium ardor deserbuit , semper consuevit Ecclesiae spiritus reviviscere , ac ita siclo. Iium animos mutua pace coniungetre , abi

elis demum dubitationibus , suspicionibus ,eXplicatisque quaestionum ambagibus . Qui sane fructus unice expectari potest ab E clesiae patientia , ac longanimitate , qua dissidentes filios solet in sinu suo tolerare. IV. IDEM proseclai spiritus se prodidit in alio dissidio , quod excitavit inter orientem , & occidentem deiectio S. Chrysostomi e sede sua episcopali , cuius nuper meminimus. Is enim, instigante potissimum Eud

120쪽

Eudoxia , depositus fuerat in synodo ad Quercum a Theophilo Alexandrino , aliisque episcopis Chrysostomo maxime insem sis . Obstiterunt huic depositioni occide tales episcopi r orientales vero Chrysost mum deseruere, eiusque nomen e diptychis

deleri passi sunt. Quid in his tempestatum motibus egit Ecclesia Z Id discite ab iis,

qui Ecclesiae spiritu instructi maxime erant. Palladius episcopus petiit a Chrysostomo, quid sibi agendum esset in ea temporum calamitate ρ an scilicet communicare sibi fas esset cum episcopis , qui iniuste eum deposuerant 3 Εi vero respondit Chrys stomus, nihil magis cavendum, quam divisionis periculum . Quare inquiebat r eo mmunicate quirim , ne scindatis Ecelesiam. Verum nolite subscribere r nihil enim mihi conscius Sum , Propter quod deponi , aut deliri merear . Ab hoc iniustitiae crimine abstinendos eos iubet ; sed omnia magis tolerari oportere docet, quam schismati occasionem praebere. Id etiam sensit Inno-G a centius