Fragmenta.

71쪽

vidit otiam inserior aetas, in tomplo Dianao Ephesiae; es. Diog. L. IX. 6. XXVIII. Athon. XIII. p. 606. A. Πολμων δὲ ἡ ὁ ποι σας

Plut. Praec. Coniug. init. ὁμίλία positum cum euphemismo satis usitato. Solebant amastis, si umantibus obtemperaverant, praemia dari; indo corona a thooro relicta. Εam quasi sibi αυτ se dedit Dindori pro reseth i) datam iudicavit oraculum Apolliniis, quum de furto consuleretur, quia puerulus illo Apollini

Sacer erat.

Dodicaverant otiam Delphi Apollini suo imaginem IupiReueam, quae StRhni prope aram maximam; cs. Paus. X. 14, 4, ubi eadem res ot nccuratius narratur. Do ovo Samia cs.

Euphorion segni. CXXIII. Maineli.

72쪽

dum est: durat sonus tamdiu, quamdiu quis pulsat unam ex pelvibus illis, abs qua ad ceteras propagetur sonus. ΤΘnnulli illud αὐθω rotinondum putant Stobolis kt Wolcher ad Plii Iostr. Imagg. II. 33. p. 566, qui verba Mauέων τὸν 'χοναχοις ανοις του ἐνος ἐς Apri ται explicat ac si subnudierit ὁ ἐγχρος : ,, donec ad primum redierit, unde motus exiit, et hunc Puta denuo excitet, unde novus sonorum et vibriationum in orbem actarum. ordo incipit, paulatim tantum impulsioniseehementia desescente et languescente, nisi quis unum ea lebetrus inhibendo seu a proximo reprimendo his circumlion bus finem imponat. Sod nihil de inhibente Donio, ut, si hanc Kententiam sequeremur, sonos illos sex lebetibus continuo nosempiterno editos fuisso filatuendum pSset. - MOX Tennui. εἰ 1 4 χαλκίον, ἐν αλλειν λέβ/ντας et deinde τον quod ex nis. correxit AIoniosulconius. Utuntur hoc proverbio permulti, intor quos sunt Menander εν χωροφαγρον, cui versus Iaudantur ap. Steph. II. Mei ρLep. 27; adde Appul. d. orthogr. p. 5. Os n. in et Callimachus Hymn. in Del. 285. θεραποντες ασιγητοιο λέβητος, et lagm.

73쪽

CCCVI. Cf. Iuvenal. Sat. VΙ. 440. Plin. H. x XXXVI, 13,

ubi do simili ro narratur, Philostr. Iinagg. II. 33. Serv. Λon. III. 466, et qui in sequentibus laudabuntur. Ad rem, do qua ex Polemono retulit Aristides, illustrandam plurimum laeti mirabo Exe. lib. VII. p. 321, quem in his Polemonem facito

Sed do eadem re loquuntur etiam Eustath. p. 335, 46. 1760, 55. . ad Dionys. Ρ. v. 428. p. 179, Schol. Viet. Ιl. XVL233, Suid. v. Λωδ. I., Prov. Coisi. 116, qui concinunt ad

Vides rem intor Demonem ') et Aristidem discopi atam

74쪽

esso et ni, hoc Polomonem in suas parios ndvocatium. Quod Aristoteles apud Pausaniam nominabatur nam consentiunt in eodem Omnes, qui PauAnniam Eequuntur), non Aristides, lactum est quod seri solet, ut in simili uiri usquo nomini scompendio intre notius minus noto a librariis praelatum Sit. Palet hoc latissimo, volui etiam Antoma ς et Ἀωμονικος eonfunduntur Lohrs do siud. Arist. p. 4.), Pt 'An morata et res G Ilast. Coriam. Palaeogr. p. 798.3, et 'AntoΘΩ ς et Nomoti ἄν ς Demetr. de elocul. p. 120. Pil. GOeliser.), et Anio etΩης ot Ἀρ- , Ioe, velut uP. Clem. Alex. Siromin. l. p. 352. Polt. ως δὲ λιστοςειος is του Πυθα7onos βίου κω Nosocroroς καὶ Θεοπο Droς, ubi r Scribendum puto A Οὐης καὶ Θεόqοα-

στος ' , quos de patria Pythagoras laudaverat opinor Aristoxonus. Ad Λristidem quod attinet v. Wyilenti. Anim nil v. in Plui. II. l. p. 80, Ebert Σικελ. p. 106 sq. Illo Aristi domex historicorum numero eximendum consset, ut qui a solo

Psoud - Plutarcho in Parall. Gr. et Rom. Iaudetur ot ex Aristido Milesiaeormn scriptoro fictus videntur: quem Sequuti sunt alii. Contra disputat Ebortus, qui Ilioni paucioribus dirimere poterat; nam citatur idem Aristides Milesius, ut taceam de nostro Ioco, et inm npud Steph. H. vv. Metit et Tri εδες et ni, Ailion. XIV. p. 64l . A. et a Zenobio Prov. VI. 11; ot comparet eius nomon etiam in recensu auctorum, quibus Plinius lib. I. so usum profitetur. Scripsserni μορως et 'Iταλικα Dt Σικευκα, qui-hua saepe utitur Ps.- Plutarchus. Et iam insulas ni figerat, quod cernitur ex Steph. B. ll. cc. e, Schol. Thoocr. XVII. 69, ubi ei latur de certamine Τhiopico: ut crediderim perleges in ab eo di in in suisse, quo revocandos puto eos locos, qui hus laudatur in moria. ς qui vulgo fertur iunior, volui Sehol. Theocr. '

75쪽

cs. supra ligni. XXIX. , quibus omnibus pro Aristotolis nomino Aristidis rostituendum urbitror. Denique idem Ari-Stides is 'viso περὶ παρω Mων laudatur apud Athon. XIV. p. 6 II. A. do quo loco monet etiam Ilem hardy Suid. Vol. l.

p. 1447. , unde et nostrum locum excPrpium pSse npparet et quae citantur apud Zenoh. Prov. VI. 11. de Provorbio τα τρία των εις etὸν θανατον. - Εrnt igitur hic Scriptor, cuius memoriam tantum obscuravit nefas, satis apud antiquos nobilis, multisque operibus memorabilis. Demonis vestigia sequutus CreuZer DionyX. p. 47. nescio quid musices sacrast ex Dodonaeis issis alienis eruit, haec Pro oraculo fuisse existimans, posteaquam sagus illa voentis oracula odero dosierit. Adiicit hapc, ad symbolicani Suam Sacra et tabulas interpretandi rationsem disputata: ,, uuae omnia fit quis in unum coli geris senueriique praesertim illud do sonorum in orbem monialium logo et ordine, ei videntur fortasse in his Dodonaeis Iobstitibus Ialero rudior illa qui doni sed tamen haud nmbigua significatio pius legis ordinisque, quo Sidera continensor in coelo Iabuntur. Huboan lista sibi qui gaudent talibus interpretamentis. De divinatione, quam putat in pelvibus Dodonaeis intoro CreuZerus, praeter Theodoro tum et Gregor. NnZiang. laudaro potuit Eudociam

vρος τις απετελειτο ἐναρμόνιος καὶ ἐνεφορουν το H προς ἐπιδες καὶ ἐχεπον α αὐταῖψ ὁ δαίμων ἐνεβαλλεν. Sed patet haec commonia Esse inferioris aetatis, quum nntiquioros seriptores do solo proverbio commemorenti At vindicaro Domonis et Creugeri Sentensiam colantur Wolchorus ad Philostr. p. 566. Statuit enim Demonem ot Polemonem non do eadoni ro loquutosesso, sod duo haec musices sacrae genera diversa fuisse. ,, Coniicero licet circularem Iobetum ni parasum Polemonis notato collapsum fuisse et ultorum minus artificiosum in locum eius Successisse. Constat Demonem Polemone supe-Diuitiaco by Cooste

76쪽

riorem fuisso: cerio Philochoro antiquior erat j; sed parum verisimilo tantum intor utrumque temporis interiectum fuissse, ut seni'pnrnius ille, quem integrum descripserat Demo, nitie Polemonem collabi potuerit. se Demolai fidem lacere Menandrum, qui Singulari quidem ulntur, ut nihilominus do orbolobolum intelligondus sit manifesto. Singulari Menandri confra Demonem recto usus orni Aristides. Menander eto Λωδωναιον, inquit, αν τις χαλκίον , ο λέγονσιν , χεῖν, αν παρ φαθ' ὁπαοιων, τ=ὶν ἐμμαν ἔDῖν κτλ., ubi equidem non Video qua o necessitas sit ilo orbo lebeium cogitandi. το χαλκων est totum illud, quod constabat ex duabus columelliX, qvnrum in ultera stabat puerulus cum flagello, in altera pelvis, quam pulsabat sagollum, quod agitnhat modo Vontus modo παριών τις. Mihi quidem unus Polemo nudiendus videtur, quom cernis ut De latum testem loqui. Xam Demo et qui sequuntur Domonem

in quibus est etiam O. Muellerus np. Boottiger. Arnatili. I. p. 133, quem sequitur Stuhr die Religionisystemo dor uollenen P. 35.) nnto omnia velim mihi hoc npprobent, quod affirmant polves istas delubro Iovis Dodonaei pro moenibus

fuiss , quod equidem, confiteor, quo pacto ad portam nodificii speciem templorumque Graecorum conSuetudinem revo- eari possit non video. Consocero rem Si ndiecero Ioeum Lucii Tarrhaei, qui de Miigdom laudatur ii pud Steph. B. καὶ κατὰ μέντοι τους ζε σψoi Q, quiσὶν ὁ Tu αῖος, εἰ μὲν λαδε τῆς μαστιγος, οἰ δὲ ἐμαντες ἀποπεπτώκασιν. περὶ μέντοι των ἐπιχωοων τινὸς ζκονσαμεν, ῶς ἐπελερς τύπτετο μὲν Dπὸ μαστιγος, ἐχεῖ δ' ἐπὶ πολυν χοόνον, ὼς χειμερίου fi ς Λωδωνζς incae Iovcmς εἰκότως εἰς πικροιμίαν παρεγένετο. So-quuntur haec post locum Aristidis, ad quem non milia ita pertinoro vid sentur, ut cum Extremis iungantur: εως - ὁ ἄνεμος διαμενη καὶ λάβη τῆς ιιάστιγος. Ileliqua in hunc sero modum rosingenda Runt: καὶ κατὰ μέντοι τοvς ῆμετέρους χοόν Θ, φ. ὁ T. . οἱ μεν φαντες ἀποπεπτώκασιν παρὰ μέντοι τῶν ἐπιχωρι- τιιος

77쪽

ῆκουσα ιεν ως, ἐπελερ - χρονον δυσνι Unov cs. Eustath. p. 335, 46.) τῆς Λωδωνης ἡπαρχουρος, εἰκοNvς εἰς παροιμίαν παρεγένετο SC. το χαλκεῖον. Hac igitur demum netaso vides collapsa fuissequno integra descripserat Polemo. Do Lucio Tarrhaeo v. Steph. B. v. T r. mi κιος δ' vν απο Ἀρρχὶς τῆς Κειτικῆς πο-

λεως. φέρεται δὲ τουτον τα περὶ παροι Mων αδεπια καὶ περὶ

παμματων καὶ τεχνικα μαgvρωματα. Idem Lucillus diciturnp. Steph. B. v. Θεσσαλονίκ' et ap. Anonym. Vii. Apollon. Uol. I. p. XIV. Woll. Scripserat otiam de Τhossalonica librum singularem, V. Stppli. B. l. c., et commonia rium in Apollonium Rhodium, v. Anonym. I. c. et Schol. Apollon. 1.187. 1040. 1083. 1165. Ex opere, quod τεχνικα γλαφroώμιιατα inscripserat, excerpta videntur quae leguntur in Scholl. Dionys. Thr. p. 652. Bekk. -υκιος δε ὁ Ἀρραῖος λέγει, οτι τῆς τένζς εῖδε τεσσαρα κτλ. Ex opere περὶ γραιευάτων excon,ia exstant in Anecd. Cranieri Vol. IV. p. 348 322, a seriore quodam epitomatore, Christiano homine, interpolata, cs. ib. p. 308. Nostrum locum patet ox

libris περὶ παροιφων sumtum esso, qui videntur et Dorum, quae priores de proverbiis composuerant, retractatione et multis de sua ipsius cognitiono adiectis praestantissimi fuisse. Fecerat enim itinera longinqua indequo opus guum illustraverat, quod cernitur tam ex nostro loco, παρα τon ἐπιχωρίων πινὸς ηκουσαμεν, quam ex Schol. Ρlat. p. 396. Bokk. ἡκουσα δέ, φησιν ὁ Ἀρραιος, ἐγχωρίεον λεῖόντων ora ἐν Σαρδο 7θνοιτο βωτανθ σελίνου παραπλvσία κτλ. Et suspicor equidem, Stephanum B. non soluin extrema, sed omnia quae habet de provorbio Λωδ χαλκ. una cum testimoniis Demonis et Aristidis ot Menandri ex Lucio Tarrhaeo descripsisso, quippe quem videmus Stephano optimo cognitum fuisse. Accedit quod Zenobius, qui so inprimis Tarrhaeo usum esse diserte pra satur pro edibiis suis, do nostro proverbio habet formo eadem quas Si phnnus, sed omisso nomino Aristidis, nominato Menandro; v. Zenob. VI. 5, ex quo sua rursus descripsit Schol. Cod. Paris. 1761, odit. ab Osanno Auctar. Lex. GL p. 44. - ΕΚΤnrrhaei proverbiis insuper sumia sunt quae leguntur apud

78쪽

Titulum assori Suidus. Corta fragmenta non exstans, sodgunt inter incerta quao su limn cum probabilitato huc reseras Ipsum opus similo fuisse dixeris iis, qualia suorunt Ilollunt ei Loesbii, Damastis Sigeonsis, et inier recensiores Dymetrii Scepsit, quos Omnes memorabile est sicut etiam Polemonomaui ex ipso agro Troiano aut ox proximis civitatibus oriundos suisso. Priorum opora et ipsum Polemonem OhScurasse videtur Demotrius Scopsius, qui vixit aetato Craietis et Aristarchi et edidit Q rζσιν του Tρωικον διακοσιιου i. o. catalogi Troinn rum qui est apud Homerum, quadraginta libris comprehensam: quod opus in catulogo navium postea imitatus est ApoI-lodorus Athseniensis. Ex Demetrio multa gervavit Strabo, qui huic plurimum tributi, cf. Strab. XIII. cap. 1, inprimis p. lis. 125. Tauchnii Z. Inquirebat autem tam hic quam Polemo et nntiquiores in situm, Origines, ansi qui tales eorum locorum, quuB Homeri ceterorumquo epicorum carminibus per omnem Graeciam nobilitata et quodam modo consecrata erant; fabulas insuper ipsas persequebantur addita mollimen

torum Iocorumque Enarratione.

79쪽

fudit testimonia Polemonis et alius grammatici, quae disserte distinguuntur npud Schol. II. Praeterea es. Strab. XIII. p. 11 6 sqq., Eustath. p. 34, 10. - 35, 8, Schol. Aristot. Rhet. II. 24. et qui pionissimo do his subulis egit Iloeeli Creta II. p. 2t 5 285. - Κρινις, ἱερενς Ἀπολλωνος memoratur Etiam np. IIerodian. Epim. p. 68. Idem nomen vel similia sunt Romς Stoicus ap. Diog. L. VII, 62. 68. 76, Κρινοεις, unus o Dactylis Idnois, K , θακος, Iovis silius, Knseri; pater Simonidis Amor ni, Knim, Ianiani uxor et alia, quae dicitur suisso filia Antenoris, es. Volchor de Cycl. op. p. 152. 154: sed dubito nihilominus quin hoc nomen mero graecum fuerit. Certe peregrinno originis aliorum illud est, quod memorat Polemo, 'on':ς: unde intolligitur, graecas fabulas diuturnitate temporum Per istas region os cuin Mysorum niquo Lydorum permixtus suisse. απαλλάττεσθαι dicitur do doο do conspoctu hominum sublato: cui opponilur ῆ ἐπιφήrata, quae vox Ponitur Podem significulnquo seti*Grauia 'inois inoς, Λιος, in titulis Istri ot Phylarchi; es. Siebolis Phanodsem. etc. lim. praes. p. XX j. XXXII . Eustath. ad Il. II. p. 228. και πιν δὲ Ουδὲν καὶ

CL Eustath. ad Od. p. 4397', 10. Calculorum involitioni, Horodoto ad Lydos refertur, I. 94, ubi item per inodiam

aerumnarumque propulsandarum causa haec ludicra ori cogitata esse perhibontur, id quod satis scite siclum est. Herodotum respiciens Eust. I. I. λέγοντος Προδίτου Diri 'Arνος επιγγι ναι διὰ λι ιον τας παιδιὰς ouκ kξ ανάγκης κά π'τοὶ συννοovarem, ους ὁ Παλ ς ενρε, et videtur ipso Herodotus Palamodis gloriaocnvisse, quum scribat, nζενρεθῆναι δὲ cor τυτε καὶ τῶν κνι - -

80쪽

pniet πεσσείαν peculiaritor nd Palamedem pertinoro. Nihilominus iam Polygnotus Palamedem pinxit cum Τhsersito κὐβοις γυμενον πιυδ i, teste Pausania X. 3l, l, et tacit cum hoc etiam Sophocles, cs. Mupl. ligna. 3Ν0. 381. Diis. De aliorum Ioeis cs. o. In hii Palamed. p. 27 sq. 65, qui poterat etiam Varronem laudaro up. Serv. Asen. II. St. Palamedem conxIul fuisse prudentem: nam et tabulam i. e. τὸ Παλαμ δειον αβακιον, in quo πεσσοὶ ludebantur, es. Inhia P. 27.) ipse invenia ad comprimendus otiosi aeditiones mercitus, ut Varro Iesintur. CL preti pteron volchor Zeit schr. s. Alteri huiusm1834. ix. 54 8q., qui iam in Cypriis carminibus haec Palamedis invenia iraclaia PSSe Suspi Cntur. XXXIII . Steph. Byκ. v. MPρμισσος ' πολις πεοὶ Avim κον, ὼς Πολέμων. Eadem urbs dicitur Μερμνωός, Steph. B. V. Mαρμισσός, Suid. v. x λλα, Μαρπησσος, Paus. X. 12, 1 Rq., es. Si obelis ad h. l. Di Salinas. ad Solin. p. 79. Ferobatur unius ex Sibyllis patria ess , uti do haud raro nominatur, velut Tibull. II. 5.67, ubi eodd. hii boni Marpesia, et ni'. I nctant. Inst. I. 6, 2, ubi codd. variant inter Marpessus et Marmesus. Ad ngrum Troianum hoc. ippidum pertinuisso cernitur ex Suida et ex

Pausania.

a. Do urbibus Ponticis, do Caria, insulis.

Titulum servavit Suidas. Pontum quonam sensu dixerit ambiguum est. Est regnum Ponti, quod exstitit ni, anno 282. R. Chr. , qui e rogio plenius Appellat,niur v προς το Πόντον Καππαδοκία, opposita τῆ ἰδίως Καππαδοκία, cf. Strab. XII. p. 3. XIV. p. 236. ο ννν ἰδίως λεγόμενος Πόντος, τῆς Καππαδοκίας μωος ὼν τῆς προς τιν Εὐδεί, φ. Sed velut uolt spontus dicebatur et ipsum septum Hselles et ἡν χωρα ν παρακειμ ένηὶ etoi κολπωαπό ua e s Steph. Η.), ita etiam qui oppida ad Ponium Euxinum nil incentia incolebant τον Ποντον s. ἐν mi Ποντο habituro dicobantur, volui. IIerod. IV. 8. Ἐλλίγνων δέ οἱ τὸν Ποντον οἰκέοντες, Steph. B. v. Ἀρκιροεσσα, πολις ἐν Ποντου, IIρακλείας ὐποτελὴς, cf. Xenoph. Anab. V. 2, 2. 6, 15, rep. Athen. II. I.