장음표시 사용
301쪽
ecorum Regina, Literas secunda die Decembris, anni praeteriti datas, quibus ipsi causas, qua sibi, paciscendi cum peratore nece tem imposueris, recenset, ac eulpam ingrati animi re violati μῶνίου sibi objectam modeste diluis, ιθα
Serenissima Regina. Regiae Serenitati vestrae quicquid honoris,
ossicii & studii a Nobis proficisci potest, illud omni
tempore locove, promptum paratumque osserismus, Domina, lConsanguinea & Λssinis charissima. REgiae Serenitatis Vestrae Literae a. Decembris praeteriti anni I633. ad Nos perscriptae a Colo-nello ejusdem, Nobili singulariter Nobis dilecto, Melchiore Falchenbergio, in Salinis Saxonicis recte Nobis exhibitae fuerunt. Ex quibus summatim percepimus, grave & acerbum Serenitati Vestrae Regiae accidere, Nos non attento foedere, quod inter Serenissimum quondam Principem Dominum Gustavum Adolphum, Suecorum, Gotho rum Vandalorumque Regem, Magnum Principem Finlandiae, Ducem Esthoniae & Careliae, Ingriaeque Dominum gloriosissimae memoriae , MNos contractum, quodque defuncta Regia Serenitas adeo sancte & sincere semper observaverit, ut Regium ob illud sanguinem profuderit, Regiaque Vestra Serenitas Legati v & Ducibus in Germania suis, idem ut facerent, serio mandaverit, certo que statuerit, quique ita se in administratione mia
302쪽
gratiae dc favoris, certe nec hostilitatem meruerint , contraria tamen omnia peregisse, plane suo nunc loco relinqui, Nos & inscia se,& absque praevia communicatione pacem conclusis omnibus autem rebus recte ponderatis, potius eam pro Confoederatione adversus Regiam Sereis nitatem Vestram quam pro pace, imo nec pro umbra pacis habendam esse, quae & ipsa ceu res inter alios acta, Regiam Vestram Serenitatem in nullo obligaret, tantumque abesse, ut ei salva reputatione Regia possit subscribere. Ac ferri quidem hoc poste, si cum Regia Serenitate Vestra vel
ipsi pacem tractassemus, vel ,. ut cum Sacra Caesarea Majestate Regia Vestra Serenitas tractationem susciperet, permisissemus. Nunc cum a Nobis
id impetrari haud potuerit, sed de facto processi
rimus, Regiae Vestrae Serenitati invitae& reluctam ii conclusam Pacem obtrudere intendentes, causim utique justissimam Serenitatem Vestram Regiam habere conquerendi, tam contemptim me rita ejusdem haberi ac elevari, potissimum vero de eo, quod foederatos Principes & Ordines ad rupturam scederis stimulaverimus, adeoque etiam ejus Legiones Germanicas, ad nefaria in Regiam
Serenitatem Vestram arma vertendum incitaverimus; in tantum, ut si certo ei non constaret, nubiam Nationem cum Germanis, quoad pacta servanda & fidem placitis praestandam, compara ri posse, utique in eam propemodum posset opinionem induci, ut de constantia Germanorum
dubitandum esset. Quicquid autem hoc sit dcquam grave Serenitati Vestrae Regiae id accidat,
303쪽
iussisse se tamen potius cedere, quam arma ullius scederati cruore foedare de polluere: Ex quo factum, ut exercitus ejus ex Principatu uno in alium eo usque cesserit, donec Albi tranato, quo ulterius cederet, locus nullus reliquus maneret. Quae res accedente continua hostili persecutione, Suecis extremam necessitatem attulerit arma defensoria capiendi, de cladem, quae per obsidionem Do mirii eis intendebatur a se propulsandi, qui conatus Nostrorum etsi infelicem exitum habuerit, Mmalum in propria nostrorum militum capita reciderit, dolendum tamen esse pactam cum Corona Suecica amicitiam δε foedus Evangelicum ejusmodi Catastrophe conspurcari. Etenim cernere Regiam Vestram Serenitatem velut in speculo, quam rideant Evangelicae Religionis adversarii, Evangelieos ipsos inunc inter se commissos, reciprocanti elade sese invicem evertere de aliorum direptionibus ultro exponere. Quae universa sicut ab
que ruina dc irreparabili Evangelicae Rei publicae jactura, diu continuari haud possent; Ita Vestram
Regiam Serenitatem nos rogare dc obtestari, ne tam periculosis consiliis Nos amplius circumduci pateremur, sed mentem animumque seria, sincerae honestaeque pacis tractationi adjiciamus. Hoesi faceremus, dc Regiam Serenitatem Vestram eo respectu haberemus, quo Reges exteros Regnaque tactari, publica Regnantium Majestas postulet, experturos Nos esse, per Regiam Serenitatem vestram minime stetisse, quo minus Pax exoptata in Germania reducatur; sin vero propudioso ita
enim Regiae vestrae Serenitati de Caesare dc Nobis
304쪽
pROCERUM EUROPAE. 237 loqui placuit) infidarum conditionum objectu,
necessitas Regiae Vestrae Serenitati imponeretur in bello continuandi, coram Deo & universo mundo se excusatam fore confidere, si & Ipse extremae defensionis mediis uti cogeretur. Quemadmodum autem erga foederatos & necessarios hoc reis medio supersedere mallet, ita quo simus animo Regiam Vestram Serenitatem nunc expc-
. Ad ea nunc responsuri Regiam vestram Serenitatem celare haud possumus, Literas ejus cum propter languinis propinquitatem, tum quia a
Regia sublimi Persona profectae, Nobis valde j
cundas & acceptas fuiste, gratiamque habemus de contestatione Regii affectus & Inclinationis erga Sacrum Romanum Imperium, Nosquet ipsos, potissimum vero quod pacis negotium in eo promovere Regia Vestra Setrenitas sit percupida. Pergrave autem Nobis accidit, quod animadvertimus , causam hanc paulo odiosius atque aliter quam se habet ad eonflandam Nobis invidiam relatam esse. Ac initio quidem, Foederis, quod inter praememoratum Serenissimum Regem Sueciae &Nos primo die Septembris An. MDCXXXI. eonstitutum fuit, probe meminimus. Damus quoque Regiae Serenitati Suae liquidum hoc &nulla oblivione delendum testimonium, quod a principio usque ad beatum Suae Serenitatis ex hac vita excessum, Foederi constanter inhaerens, promissa auxilia occasionibus aliquot habitis, adeo h roice & fortiter praestiterit, ut scriptis & viva voce
in legationibus de convςntibus distinctis, decenter
305쪽
praedicaverimus prudentiam, autoritatem, felicita tem, &quae praeterea in Duce belli virtutes requiruntur, uti fas aequumque fuit, meritis laudibus extulerimus, ad debitam Nos gratitudinem, innuantum id possibile foret, teneri, ultro confessi Quemadmodum vero Regiae Serenitati Vestrae, quod defuncto Domino parente in Regium ejus thronum successit animitus gratulamur ; Ita voluptatem percipimus ex eo, quod in consilia quo, que Ejusdem successerit hactenus, ut nihil eorum omnium intermisibra sit, quae ad honestam a mi
citiam&vicinitatem excolendam augendamque ut lo modo conducere posse videbuntur. Plane extra
dubium ponimus, Regiam Serenitatem Vestram Legatis & Ducibus in Germania suis mandasse, a partibus Ninris ut starent mascule. Qualiter autem & quemadmodum assistentia illa in effectum deducta fuerit. suo loco relinquimus, neque Sere nitati Vestrae Regiae longa recensitine, quomodo plerique se gesserint, quot quantasque clades Provinciis Nostris attraxerint, extra eas vero in Silesia& locis aliis intentiones Nostras ac consilia impediverint, quot quantaque damna ac injurias agnati Nostri, cum primis Saxoniae Duces Lineae Alienisburgensis, & Comites aliquot Vasalli Nostri a Sueis eico milite perpessi, quam nullam opem auxilium 'que in prohibendis ac amoliendis hostilibus eruisptionibus Nobis tulerint, molesti esse non cupimus. Interim tamen liquet hinc & selis luce refulget clarius, etiam illos Ipsos, qui a Suecicis sunt partibus in ea sententia fuisse, quod morte Regis
Serenissimi foedus peremptum fuerit ι In quo &
306쪽
Ipsi aequiescimus, haud ignari, eam esse naturam cic noram propriam foederum, ut ad haeredes non sint transitoria, nisi in formula pactorum alitῆe cautum ac provisum sit, vel post obitum unius aut alterius foederati, foedus renovatum. Quae cum ita sint, equidem non videmus, nec intelligimus, q'' causa sit, Vestra quod Serenitas Re
pia tantopere de Nobis queratur. Si enim foedus dissolutum existit, Rege gloriosissimotis concedente, Regia Serenitas Vestra pro ingesta sui acrimonia facile judicabit, Nos quod in Pirne
sem, postea Pragensem Pacis tractationem consensimus, nihil admisisse, quod vel absurdum sit, vel Principe Electore indignum & minime honestare
consentaneum. Etenim nullam in capitulis sue- deris cum Serenissimo Rege, Parente Regiae Uestrae Serenitatis dulcissimo, initi obligationem poΩsiimus deprehendere, qua teneamur cum consilio es consensu haeredum ae Successorum Regni, in Pacis tractatione procedere, & jam ante sufficienter probavimus, una cum Serenissimo Rege, illud'fublatum & extinctum fuisse, in tantum, ut velSue, cicus Cancellarius,vel Campi Mareschallus,diuNobis titulum foederati Principis tribuere , non sint
ausi, quippe haud nescii, & obligationem ipsam
ct facta in capitulis foederis expressa, meram per senalitatem denotare, etsi, quantum in Nobis,nun quam vetuimus aut impedivimus, Suecicam paGtem ad tractatus de Pace habendos requiri & ad,
hiberi Certe, qui in Causa, de qua agitui Inter ege praetendit & actum suo dissensu impedire se polle confidit, is, ut in tempore sui copiam faciat
307쪽
ac interveniat, necesse est. Plane in conventu
Francosuriensi ad Moenum Anno I 6sq. ad anteis gressam notificationem, quam Regni Sue cici Cancellario fieri mandavimus, mox palam divulgata fuit, de pace inter Caesarea nos & Nostros Legatos suscepta actio, neque tamen quisquam ausus est Legatis objicere, id minime nobis licere, nec juret fieri posse; qain potius post acceptam cladem apud Nordlingam a Legatis Nostris inter vale diiscendum per praedictam Cancellarium, studiose flagi atum, ut reveru , pacis tractationem subjectissime urgerent, caeteroquin futurum, ut a Gallis no vo Theatro adornato, bullum crudele ac peruicio sum excitaretur, ex quo major clades toti metueninda sit Germaniae. Cogitet & expendat Regia Vestra Serenitas non 'blolute penes Nos stetisse modum & formam, qι.a ratione in tractatione pacis procedi oporteat, praescribere, sed Sacrae Caesareae Majestati jure delatum fuisse Directorium. Vehementer autem Nos turbat, nec sine sensu doloris acerbissimi competimus, impingi Nobis, quasi Regiae Vestrae Serenitati non eum, qui ipsi deinbetur, honorem ac respectum tribuerimus, &neglectis subitantialibus. pacem cum Caesarea Maj state fecerimus, quae magis sit mutua conventio de gerendo bello adversus Suecos, quam Pacis pactio. Rogamus autem Regiam Serenitatem Vestram, ut ipsa inspiciat vel legi Sibi mandet pacis tabulas; intelliget enim ex iis, diserte ibi caveri, quod Transigentes omnes illos Principes & Poteis states, a quibus uni vel alteri parti in nupero bello auxilia subministrata, Tabulis illis comprehen
308쪽
24 Idi voluerint. Itaque cum Rex Sueciae Protestanistibus & Evangelicis ordinibus, cum Legionibus suis auxiliaribus suppetias tulerit, utique nemo queri potest, eum exclusum a Pace, sed fateri oportebit, vel maxime esse inclusum, dummodo quod ab Anno i6so. occupatum est, sive Ecclesiallici, sive seculares sint Principatus, Ditiones, Territo ria, Civitates, oppida, Fortalitia, arces, loca muniista; portus, Flumina & reliqua belli tempore occupata, sine dilatione & mora, prioribus Possessoribus, aut iis, quibus ea vigore transacitionis pacificae, restitui oportet, restituantur; Cautum quoque fuit, ne qua perpetuis temporibus cogitatio sit boriatur de vindicando, sed generali oblivione praeteritarum rerum sincita, omnes actiones & petitiones, quas belligerantes ratione assistentiae adversius se invicem intentare possent, pro extinctis haberentur ac essent. Quae omnia sic comparata sunt, ut confidamus Regiam Serenitatem Vestram cauissam habere nullam gravatam se conquerendi,
quippe cum nihil sit constitutum, quod cum jure Divino, Naturali, Gentium & positivo pugnet,
quin potius quicquid id sit, illis ipsis vel maxime
sit consentaneum, ratioque ipsa dictet ac jubeat ea sollicite attendi, cum tranquillandis Conscientiis veraeque Concordiae reducendae & ulterioribus animorum exacerbationibus impediendis inseris viant. Hinc Regia quondam Serenitas in edito
manifesto, antequam in Germaniam cum exercitu suo transiret, palam contestata tat, se expeditionem illam non suscepisse ullius privati commodi intuitu, aut animo Imperio quicquam adimen-
309쪽
di, vel inde abradendi, ac ad se transferendi, sed ut propriam vindicaret injuriam, ac tantum non oppressis Ordinibus Evangelicis auxilio veniret, quam Vestrae quoque Regiae Serenitatis intentionem esse , Nobis firmiter pollicemur. Quod si forte non omnis suspicio aut dissidentia ex animo Regiae Serenitatis Vestrae nunc exempta est, sed adhue scrupulus aliquis in eo est reliquus, Sacra Caesarea Majestas, post acceptam relationem Nostram, ne quid dubitationis remaneat, sed ex re ipsa palam fiat, quam ea sit ad pacanda & componenda omnia proclivis, expresse sic animum suum declaravit, sibi non displicere, ut Regni Sueci ci Cancellario, Sacrae Caesareae Majestatis & Imperii nomine caveatur, velle suam Majestatem ut sub dis
Corona Suecica cum omnibus attinentibus sit comprehensa ac inclusa, & ut Sacrum Romanum
Imperium ejusque assistentes, hujus, belli causa nullum impedimentum, molestiam, aut adversitatem Ipsi inferant, omnesque adeo ossiciarii militares, summi, medioxumi & infimi, item milites caeterique, qui vel Toga vel Sago in Ministerio Suecorum steterunt, sine omni fraude discessum
tutum & securum ex Imperio in Patriam suam redeundi habeant; Novam autem tractationem ex ea causa instituere, non esse hoc tempore neceΩsarium, nec etiam possibile, & tendere id solum ad bellum in Germania trahendum. Ex his omniis
bus manifestum evadit, quam singularis Regiae Vestrae Serenitatis non modo in tabulis pacificationis, verum etiam subsecuta Caesarea declarationes
310쪽
ne, ratio habita fuerit, & quam ancipites curae ac cogitationes animum Nostrum subeant, quod cum fere Electores, Principes & Status Imperii omnes Conclusa pacis amplexi sint, Paci tamen aliquot Regiae Vestrae Serenitatis & Coronae Ministri adeo praesi acte se opponant, in Imperio & extra , eam elevent, traducant & contumeliis, quantae quidem cogitari possunt, indigne assiciant. Sacra Caesarea Majestas & Imperium Romanum, laudatista mae Coronae Suecicae, sublimia ejus Iura, Dignit tem, Honorem & superioritatis axioma non inu, dent ; Subditos autem Coronae Leges Imperio pra scribere velle, quo Pacto Caput Imperii summum, cum membris & membra cum Capite transigere& concordare debeant, res est inaudita, pugnans
e diametro cum sublimi Imperii Iuro & praerogativis seu praeeminentiis ejusdem, neque credi potest Regiam Serenitatem Vestram & Coronam , ista omnia mandasse, aut gesta post mortem Serenissumi Regis habere rata, & pro suis agnoscere, seque ut Principalem belli contra totum Romanum Imperium declarare; Ac licet praetendatur pacis quiadem conditionem suo relinqui loco, at fierendum non esse, eam Regiae Serenitati Vestrae velle obtrudere, quippe quae Coronae suecicae contemplati ne, res sit inter alios acta, verumque adeo relinqui, cum Regia Vestra Serenitate & Corona pacem tamen non fialite tractatam, ac ea quae hucusquo
ex parte Coronae Suecicae bello gesta & peracta
sunt, ex causa necessariae defensionis acta fuisse. Attamen certo Regia Vestra Serenitas statuat: non