장음표시 사용
261쪽
1 α VITA CARYvs IANA 'sum hominem quis studiosum nuncuparit. De- nique si huiusmodi Monachor u portenta m neantur, ut resipiscant, itatim excandescunt, contumeliosis saepe verbis monitorem detu pantes. Sed & si forte ad eos resormandos quinpiam neruos intendere coeperit, mox lites siis. citant, malesana consilia petunt, fauores auc pantur, argumenta conquirunt, distortas sem.' niant interpretationes, suis nituntur corrupte. 4is, & omnibus denique modis curant, Vt non curentur, laborant ut frustrUaboretur, agunt,
is, Vt nunqua ad salutarem exitu coepta res agatur.
. . , , O quis sufficiat huiusmodi perditos mores p nitus enarrare φ Enimuero , qui omnia diligenter lustrare voluerit, inueniet hanc prophanam vivendi licentiam caeteris, de quibus locuti sita mus, peiore esse. Ex comparatione enim moruad mores, aequa censura fieri potest. Possemus ad ijdere Monachos illos,qui in monasterijs pr directis perperam vivunt, maioremque propterea gehennam sibi parant: sed nos potissimilde communibus Monachoru sectis, non autem - de priuatis aliquoru moribus in praesentia agere instituimus. Haec autem retulimus, non utrudeantur,sed pijs defleantur lachrymulis, preceLque fundantur apud Altissimum, quo pristinam monastici ordinis dignitatem inst aurare digno
DA.r. tur.Lapsa est enim supra modum. Iam videtur Sol obscuratus, luna in sanguinem versa, obscu-- m. 4. ratum aurum, mutatus color optimus, filii eius
perditi, dispersi lapides Sanctuarii in capite om-cis 11. nium platearu . lam senuit lsaac, caligauerunt D .a. . oculi eius,cana est Religio. Iam cum Nabucho. . r. donosor arbores, statuaeque grandes honorum,
cum Maraone boues, diuiturumque spicae, cu
262쪽
Lia ER P R I M v s.l et 3 l pincerna & pistore panis, calicesque delitiarum, somniantur. Quid verbis opus '; Dereliquerunt plerique fontem aquarum Vi- uentium,suam scilicet regulam, regularemque . obseruantiam, cuius vix Unum antiquum frustum reperire est. Foderunt autem sibi cisternas disipatas , excogitantes quasdam inuentiones humanas, caeremonias superuacaneas, novellos ritus,denique grauem, taediosamque seruiiij seu orationum copiam, cum quibus religiosae deum tionis aquae nullo modo continere posse creduntur. Sed de ijsiam satis.
Breuiter primum probatur Cariusianam vitam esse monasticam, deinde pro diluendis argumem rationibus multa de monachi nuncupatione subiunguntur.
IA M vero patefactis generaliter Monachoiarum sectis, de Cariusian a vita peculiariter agendu est. Q aa in re primum ostendamus, eam monasticam esse , deinde ad rationes hoc improbantes respondeamus. Primum autem breuiter tangendum, nec multo in eo labore desudandum videtur, quippe quod satis apertὸ probat, conficitque nominis ipsius interpretatio. Monachus enim solus siue solitarius in te pretatur. At vero Cariusiana vita ita solitaria est, ut omnem in hac parte monasticam. vitam exuperet, quod & experientia ipsa declarat, &Cariusianorum statutorum confirmat authoriatas. Ne igitur in re tam manifesta passimque admissa easso labori diutius haereamus, ad rationes in fronte praecedentis capitis depropiasa acceda:
263쪽
Dila uir accedamus, dicentes ad primam, Cariusianam ectio- vitam esse solitariam seu heremiticam . Quod quia non impugnatur, & postmodum probabitur, eam ob rem ad alteram ratiunculam acci datur. Cui ut respondeatur uberius, agendum est de monachi vocabulo.In primis quot modis accipi passim soleat.Deinde quam vari ε pro coin, cordia virorum doctor si capi dcbeat. Postr .mo cur ipsum olim tam gloriosum, hac tempestate ita exosum habeatur. Igitur quot modis ipsum monachi nomen passim accipi soleat, feramus. Quidam enim omnes eos, qui religiosam vitam profitentur, monachos vocant.. Verum huiusmi odi acceptionis temeritas parum curanda est: quandoquidem vel liuor vel derisione, vel contemptu , vel indignationis, vehementia id effici putatur. E diuerso nonnulli, qui vel iuris periti esse putantur,eos solos monachos vocant, qui vitam proprie m
nasticam professi sunt. Itaque illi ipsi, qui sub
religioso habitu selitariam vitam agunt, nec tamen monasticis votis obstricti sunt, ab eis monachi non dicerentur. Quapropter multosa choretas sanetissimos, utpoth Paulum, Ant nium , Hilarionem, & caeteros innumerabiles, a monachi nuncupatione excluderent, quin t men verissimὶ monachos docta semper vocavit antiquitas. Itaque hanc duntaxat acceptionem recipientes, satis se& antiquitatis , & veraei terpretationis ignaros, & in fingendis verborum acceptionibus audaciores,ostendunt. inigrauius incusandi essent,nisi & varie ipsum monachi vocabulum ab ipsis antiquitate desumpta suisse inueniretur. Priscorum siquidem nonnulli monasticam nuncupationem quibusdam tribu-
264쪽
Lra ER PRIMUS. 2 tribuere, quam eisdem alijdem garunt. Inno mine discordia,inreipsa consensus suit. CVod ut probetur vel duo afferantur, scilicet Helias,&Ioannes Baptista. inorum posteriorem diuus Chrysostomus monachum vocat, cum ait: Ioannes est princeps monachorum. Ipse monachus statina vi natus est in heremum iuit, in heremo nutritur, Christum expediat insolitudine. Cuius sententiae antea fuisse creditur Diuus Hieronymus, utrunque scilicet Heliam,&Ioannem j Monachum vocans. Etenim linis agens de anachoretica vita quae secundum
eum monastica est ita dixit: Huius vitae aut horPaulus,illustrator Antonius, & ut ad superiora conscendam princeps Ioannes Baptista suit.
Alibi quoque sui propositi, id est, monastici,
Principes appellat Paulum, Antoniu, Iulianum uisur Hilarionem, acharium, Haeliam, Helisaeum fi eae uuaeso que prophetarum, quos & expresse mona. Princ chos nominat.Caeterum Hieronymus ipse, qua- 'si sibimet dissidens, in vita primi herem iis Pauli aliter sentire videtur. Sic enim inquit: inter' multos saepe tractatum est, a quo potissimum
monachorum heremus habitare coepta sit. Quidam enim altius repetentes, a beato Helia, Ze Ioanne sumpsere principium. Quorum & Helias plus nobis videtur fuisse, quam monachus,& Ioines ante prophetare coepisse, quam natus est. Ad quam opinionem vulgus omne consentit.
Alij asserunt, Antonium huius propositi suisse
eaput, quod ex parte verum est. Non enim tam ipse ante omnes suit quam ab eo omnium inci- rata sunt studia. Ex quibus omnibus liquet,m
gnam in huiusmodi negotio prima fronte dis- sonantiam inueniri,quam tamε sedari posse pu-i in I tamus,
265쪽
V1TA CARTV IANA itamus, si varias ipsius verbi significantias pro- sdiderimus.Quas omnes simul complecti volen-ites, duas iam depromptas repetamus. Interdum enim, ut diximus, Vulgariter monachus accipitur , & latissime quidem, pro omni eo, qui s culum missum faciens, ab hominum turbaseipsum segregauit, siue tribus per professionem
votis se obstrinxerit,sive non. Quae acceptio de liuore,aut certe contemptu suspecta, cum cari ris troseat erroribus. Altero vero districto quodam modo capitur pro illo tantum qui seculi tumultum fugiens, Vitamque professus regul rem, monasticis votis seipsum obnoxium fecit: quo modo anachoretae a votis liberi, monachi non cssent. Quae significantia,licet apud recentiores quosda in vulgata sit, angustior tamen videtur,sed toleretur. Iam vero alias acceptio essubnectamus, ad sedandam antiquitatis dissid tiam excogitatas, scilicet largam, propriam, districtiorem. Monachus enim largius sumpto vocabulo, ille est, qui vitam monasticam verεVel apparenter agit, iue monasticis votis.obstrictus, siue ab eis immunis sit. Hoc modo vitam' nastica complectitur non solum laudabiles &probatas, sed pilam reprobatas monachorusectas: quomodo coeperunt, qui varia monachora. genera posuerunt, de quibus iam satis locuti sisemus. Altero modo sumitur proprie pro illo, qui sectam probam proprieq; monasticam hoc est, ivαὶ coenobilicam vel anachoretica) ducit, siue certis ad eam votis se obstrinxerit siue no, Hoc
modo Sarabattae, & alii huiusmodi, qui dissuasas reprobatasque sectas amplexati sunt, Mon chi nomen non sortirentur. Ipsa autem monastica vita hoc modo, id est, medio quodam,
266쪽
Lra ER PRIMUS. χε & proprio desumpta est, quae secularis, communi que vitae commercium fugiens, & a mundi turbinibus seipsam segregans, in solitario secreto loco agitur,& contemplationi, Vitaeque. humilitati atque asperitati incumbit, aut certε ad huiusmodi obseruanda certis quibusdam documentis ordinata est. Tertio denique, &strictiori modo sumitur , pro illo, qui vitam propriὸ monasticam agit, & nec prophetiae, nec alterius diuini muneris prs stantia maiori,quam
sit monachatus,decoratus est. Hoc modo coeperunt,qui Prophetas esse Monachos inficiati sui: qui tamen pro alijs acceptionibus sunt ab alijs dotis viris Monachi vocitati, quales&Apostoli, Discipulique Dominici. Sed cur inquies)huiusmodi insignes viri, qui monasticae vitae
formam tenuere, non sunt olim concorditer Monachi nuncupati φ Nonne illo nomine quinque dignus est', cuius vitam veraciter tenet
Nonne sin quam illi, qui & monasticae vitae dis-
ciplinam tenuerunt, &, vitae illius normam tribuere, deberent etia a recentioribus Monachi extra controuersam vocitari φ Re ondemus, di nunc & olim morem illum obseruari solitum,cum multis officijs, dignitatibus, gradibus ,lgratij sue quispiam donatus sit a digniori
nomen accipere. Hoc in primis liquet in coe .lestibus spiritibus quorum superiores licet inseriorum gratias habeant maiori tamen numcupantur . Hoc etiam constat in Praelatis, Principibus, alijsque huiusmodi, qui diuersis ossiciorum generibus decorantur. Cum igitur Helias, Ioannes, & Apostoli, Discipulique Dominici plus quam monachi fuerint, non mirum si a digniori nomen acceperint. Prophetia enim
267쪽
omuel praecipuos Ecclesiae Doctores Ambie
et 8 DE VITA CARYvst ANA Apostolatus, & doctoratus munera sunt sola imonachatu praestantiora. Adde quod Apostolii inon duxerunt vitam in monastico habitu, soli- tariisque & silentibus locis, & ab hominum tu ba prorsus seiunctis erant enim ad imbuendum populum instituti quamobrem non solent pas-sm monachi nucupari. Sed iam satis sedata controuersia, dicamus cur ipsum monachi vocab Ium hac tempestate tanto odio habeatur. Olim enim gloriosum, multoque in pretio habitum' fuisse creditur, quado scilicet nomini vita consonabat,& necdum ouile monasticum lupus d formationis inuaserat. II lo igitur tempore, quo
vita recte agcbatur, ea ipsa cum suo nomine comendabatur, cfferebaturque plurimum. Quod enim tune laudaretur,utpote & praestantistima, & maiorem in modum utilis mortalibus, satis testatur Cassianus, cum inquit: Praecipuὸ insignissimam Ecclesiam demonstrauerunt, & d gma dilatauerunt vitae virtutibus, qui conuersarione monastica olim fruebantur. Vtilissima namque res ad homines venit a Deo ista phil
sophia. Et paulo post. Haec ergo philosophia
conuersationem ii ada, naturali simpliciq; pr dentia docet omnino,quq nequitiam perimant,& operentur utilia.subiungit quoque alia muIta in laudem monasticae vi ae . Adde illa Ecclisiae columina,sanctos scilicet Doctores Ecclesiae mmnes, praeter Ambrosium, monasticae vitae s
mitas insecutos fuisse. Sed & ipse Ambrosius caeterique pontifices, tisanctissimi,& prastantis iami, semper suoi e prscipui fautores defensoresq; ordinis monachalis. Deniq; illa innumera, quae prodierunt a monachis, doctrinarum, i tutum,gratiarumq; fluenta, satis ostendui, m nasuis
268쪽
Lra ER PRIΜVS. 269 nassicam vitam & laudatam,& laude dignissima fuisse.Cur ergo, dices. nome n ipsum nunc tam odiosum est effectum ς Respondemias,huius rei quadruplicem causam at signari poss', scilicet,
livorem daemonis, peruersorum dementiam, dissolutionem malorum monachorum,& denique bonorum probationem. In primis livore damonis hoc emci non inuitus crediderim, quippe qui probos monachos Vchementer perosus, diuersis eos calamitatibus semper assicere curet.Itaque non ei satis est,eos seculo reddere exoso nisi &ipsiam nucupationem faciat odiosam. Videns enim in nonnullis adhuc monast
rijs vitam agi regularem, dolensque proptereὲ
vehemetius, totum monasticum ordinem per.
turbare nititur, & quos non potest deformati nis gladio iugulare,eos vel ipsius nuncupationis horrore ad nihilum redigere tentat. Putat enim vel ipsius nominis odio consequi posse, ut qui
subeundae religionis ardore calescunt, non monasticam, sed aliam potius suscipiant. Deinde sit
hoc,hominum leuium,cupidorum invidorumque dementia. Leues enim homines facra omnia rident. Cupidi vero monachorum sori nam aegre serentes quia terrena bona tam faciliter parare nequeunt)nomen certὶ pretiosum auferre conantur. Liuidi deniq; animaduerten-xm,monachos ,& primos omnium, Spraestantissimos suisse,torquentur inuidia, ordinε m nasticum deturpant,& quo iure, aque iniuria
pueros ad se trahunt,monasticum ab eis desiderium nominis infamatione auferentes . Porro dissoluta malorum monachorum vita , ipsum nomen adeo ingratum reddidit, quae & non solum ipsius nominis peperit detrimentum, sed
269쪽
21o DE VITA CARTvs IANA alia quoque plurima eis attulit incomoda. Nec iniuria quidem. Qui enim superis insensi sunt, qui mortem sibijpsis consciscunt, qui grauissimam tibi gehennam parant, qui proximis scandalo sunt plurimo', qui iuuenes suis exemplisperditisque moribus corrumpunt, qui fund tores turpiter fraudent, qui pavphrum bona, infideliter absumunt, quomodo. quaeso ) clari nominis honore digni essenti Quo sin quam
pacto suarum rerum iacturam no facerenti Q radenaum ratione apud mortales vllo in pretio
haberentur φ Non mirum igitur,si & ipsi multo passim ludibrio sint, qui suum & ordinem, &nomen ridiculum fecerunt. Jam enim ciam e
rum aliquis in propatulo videtur mox suggiulatur, mox dicitur: En probus Monachus, en sanctus Benedictus iunior,& .ut barbaros mores barbaris verbis consequar ipse est sin quiunt unus Monachus pro omni potagio.Sed -- uissimam rationem afferamus. Denique ad bonorum Μonachorum probationem haec sinitul calamitas, ut scilicet multa patientiae argumenta habentes probi Monachi, ipsam veraciter obseruare studeant, scientes per infamiam de bonam famam adeundum esse regnum coeleste. Scientes inqua) magni esse meriti, illum statum elegisse, quem cognouerunt, non re tantum, sed ipso quoque nomine ab ipsis secularium vanitatum sectatoribiis odio haberi. Quae omnia prudenter animaduertentes Cariusiani, scientesque memoriter ea , quae mundialibus grata, alta, gloriosaque videntur. Superis ingrata,abiecta,uiliaque frequentius esse,ipsum Mo nachi vocabulum coelestibus gratu non exho rent, sed totis votis amplexantur: vehementer gestien-
270쪽
LIEER PRIΜvs. 2 Igestientes, non tantum nomine, sed ipsa quoq; re,de monachorum grege censeri. Itaq; nunc pationem ipsam tibi tuique similibus, hoc est, stultis, ingratam quam & eis inter arguendum despiciendo reliquisti grata ter acceptant: plentissmum Dominum flagitantes, ut tantae nuncupationi respondentes iugiter, atque maledictionis illius quam rabidus doemori iamdudum probis Monachis imprecatus est participes eia secti, tandem cum sanctis Monachis perennemὶ Domino benedictionem pro transitorijsmaledictionibus suscipere mereantur: tam elisi non putent, ulla se affici contumelia, cum Monachi vocantur. Nihil enim vident in huiusmodi nuncupatione, quod criminatione dignum censeri debeat. Quid enim. quaeso aliud est Monachus , quam vir pericula societatis humanae fugiens, & in desertum vel claustrum se recipiens, ut solitudini vacare, tutius vivere,peccatorum causas vitare facilitis,uirtutes plenius cumulat Π&demum praemia uberius consequi possit Quod si diligenter aduerterent vanitatis sectatores, non ita passim Monachi vocabulo, tanquam ludibrio quodam, uterentur. Non tam leuiter inquam) pro columelia proferrent, quod Jn multam laudem suapte natura sonare, probis peritisq; viris prorsus exploratum est. Sed dicit aliquis: Monachorum nuncupationem ipsam non detestor,sed dicentis animum modumque proferendi modeste non sero. Fateor, impers
i stis Monachis graue esse,quod ridiculὸ dicitur,l aequanimiter ferre. Sed, obsecro, si quis ridedo, i spernendo, subsannado, aureum tibi daret,num parvipendentem floccifaceres, datumq; aureu sciperest Cur non etiam pretiosum Monachi