장음표시 사용
331쪽
311 DE VITA CARTvs I NA salvi esse non possunt' An solitariorum
Deus,non etiam socialiter viventiu misi omnes huiusmodi vitae incubuerint, nonne omniaculi huius peribunt ψ Nonne res humanae statim: dilabentur Si omnes inquam, solitarii efficiat, tur, nonne protinus interibit genus humanus, Sed quod temeritatis quoque notanda sit solitria vita luculenter cogiat,quandoquidem ab hac vita turpiter exciderunt,infaustosq; ea 'tus habuere. Adde quod inter eos, qui peiseu rauerunt,pauci admodum vitae ipsius culmen persectiooem consecuti sunt . Temerariumat est ea aggredi, quae paucos fuisse assecutos
non est. Sed & quid opus est tanta perfectior, i
quantam huiusmodi vita suis cultoribus mittit,nectamcn frequenter efficit Nonne Λ- tis esto communem agere vitam,quae ducit is sticitatem l Deniq; vitam agens solitariam, propterea securus est de perpetua vita consia quenda.Itaque frustra,&inconsulte grauistit'is' se laboribus in solitudine cruciat, innumeris iseipsum committit periculis. Adde quod homunes solet melancolicos, inhumanos, effrcenat0s que Dequεter efficere,adeo quide, ut no hortis nes,sed portus ferae quaedam esse videatur. Quubus animaduersis, solitaria vita prorsus & r. probanda,&fugienda est.
Dissoluuntur θ authoritates,ctrationes solim . c
ΙΑΜ satis superque tonim,quod peel pre latita
bat,virus euomuisti,quod ne vel grauius si se clat, vel diutius serpat, silubri antidoto pr i
332쪽
LIBIR PRIΜVs. III pellendum est. Hoc est ut apertis verbis agatur)disbluendae sunt authoritates, & obiectiones ad solitariam vitam improbandam per te depromptae. Quod in primis generaliter, deinde pec
liariter facere certum est. Primum ergo generatim defendamus, vitam solitariam non extremam dicentes, nec authoritates, nec rationes in
medium adductas, quicquam contra solitariam vitam claustralem, siue non prorsus extremam squalis est Cariusiana conficere.Quod satis prima fronte, qui aduertere voluerit, deprehendet. Ea de re si ad impugnandum Cartus anum negotium omnia illa, quae superius a te congesta sunt, sorsan afferre mens fuit, casso te labore
fatigasti . Nam & in Cariusiano squod dicturi sumus)proposito, solitariae vitae deuitantur pericula,&coenobilicae seu communis vitae emolumenta reperiuntur. Deinde alteram generalem de altera solitariae vitae specie, quae scilicet extrema est, dantes responsionem dicimus, &autoritates, &obiecti5 s superitis depromptas, esse capiendas de solitaria vita prorsus extrema, quae inepte suscipitur, perperamque a Fitur. At vero quando debite suscipitur, agiturque ut decet,nihil prorsus habere loci. Alioqui graues admodum viti de solitaria vita loquentes, sibi mutuo aduersarentur, imo vero quod statim
monitrabimus idem sibijpsi prorsus dissideret,
quodnepharium est sentire. Denique peculiariter respondentes, inprimis ad primam autoritatem de Genesi depromptam, dicimus eam ad improbandam solitariam vitam in th citaram fuisse. Non enim peream solitaria vita reprehenditur, sed innuitur quidam finis humanae conditionis, cur scilicet homo creatus sit. Cre
333쪽
3i DE VITA CARYvs IANA p.r. tus si quidem suit Adam , ut humanum genus ab eo per generationem proflueret , quod fieri non poterat, si solus mansisset, quandoquidem in generatione humana exigitur maris &sceminae coniunctio. Cum igitur masculus iam procreatus fuisset, reliquum erat, ut ad
liberos gignendos foemina quoq; fieret, quae iam adiutorium propagationis viro sociaretur. Ibi Ριuad- ergo de solitudine coelibali quae generis hum
ινμιαν ni non intendit incremento) agitur, non autem
de solitudine locali, qua se qui sipiam ab hum no cosortio segregat, ut aptius postit bonis operibus incumbere . intibus animaduersis, nihil ex eo loco trahi posse videtur,quod solitaris vitae siue extrema,sive non extrema sit,ossiciat, l-mo vero, si consideres Adam sollim in primis creatum,&deinde consortiti sibi datum fuisse, mox intelliges, naturam hominis ad societate,& solitudinem de se ancipitem esse, quod & sapientes profitentur. Ad alteram Vero authoritam I.... Ecclesiaste delumptam respondentes fatemur, partim de laude societatis, partim vero de cuiusdam solitudinis vituperio agere, sed non ita generatim ac inepte, ut multi sentiunt, qui generaliter in suggillationem vitae solitariae illud allegant, τε soli, quod & semper in ore habent . Si enim uniuersaliter, pro istoru opinione,laudanda esset societas, & e diuerso reprobanda solitudo, ergo societas furum, praedonti, pyratarum, conspiratorum,aliorumq; id genus peruersorum hominum , laudanda eriti Si generaliter improbanda solitudo, igitur anachoretarum , sanctorumque Patrum vita quae sontaria fuit omnino vituperabilis appare-' , i bit ' Cauendumque postmodum erit, ne solus quis
334쪽
L1RER PRIΜVs. 37squis dormiat, sol' vigilet, sol' domi habitet,solus foras proficiscatur, solus edat, solus quicquao per efficiat. Et ut de spiritalib' agatur)magna cautio adhibe da erit, ne solus orationi det opera, ne solus lectioni studioq; incumbat, ne solus peccata defleat,ne solus contemplationi vacet, ne demum solus quae suae salutis sunt cogitet. Ad haec igitur,aliam omnia societate opus erit. Sed quis hoc serat 'quis non rideat quis haec absurdis lima non parvipendati itaq; veram interpretationem afferre molientes, agamus prinium
quid de societate, deinde ud de solitudine hoc
loco sapiens dicere voluerit. Enimuero cum du Dupliuplex sit societas, una quidem absolutὸ bona, quς β et richaritatis vinculo unita est, quae interdum animorum eliduntaxat, eaq; de re inter absentes ac solitarios inueniri potest, interdum vero eti- am corporum, qui cum animis uniuntur, altera vero mala, quae alicuius patrandi sceleris gratia . . Iinitur: palam est Sapientem ipsum malam soci tatem laudare non voluisse, sed bonam tantum, quam &ex quatuor emolumentis commendauit, scilicet ex fulcimento contra casum,ex sub- lauatione a ruina iam si ista, ex fomenti adhibitione contra frigus aliaque detrimenta, & d mum ex adiumento contra hostium impugnationem , quae si spiritaliter accipiantur, magnae patebunt laudabilis societatis commoditates. Non igitur societatem uniuersaliter Sapiens ipse probauit, sed bonam duntaxat. De solitudine autem, quae societati aduersa est, Sapiens upse oppositum fecit. Laudando enim societa--εtem, Vituperauit solitudinem cum dixit: Ii, non quidem uniuersaliter , sed eam solum, .
quae mala est , hoc est , quae suscipitur,
335쪽
agi turque perperam. ei usque interpretes aspexeris , plane videbis, ei non carpsisse omnem malam solitudinem on raliter,sed peculia 'iter quorundam auaroruna singularitatem, qui pro teporalibus bonis quo iure, quaque iniuria comparandis, se iugiter at que inaniter conficiunt,nec tamen honesti vis utuntur congregatis, nec aliis quoque
perti utur, sed suum panem ut vulgo dicitur ii
si nucomedunt,&societates amicitiasque res olunt,ne impensas facere impellantur.Deniqua bona casso labore qussita,tenaciter reseruans cum tamen nec filium, nec fratrem habeat.Hqc
est auara solitudo, pessimaque afflictio, quam non iniuria Sapiens ipse sugillat, concludensae --is dicens meliorem esse communionis fraternis 'im 'st societatem ac communitatem, qu m illius au-- m. - rae solitudinis singularitatem. Denique si gene ratius extenderetur illud Sapientis dictum, th ta intelligendum esset, melius duos esse simul, unum,iis quibus alieno auxilio opus emnontem his, qui non egent, quales sunt hi qui perse ctionem assecuti sunt. Ex quibus omnibusquet , .nrhil contra selitariam vitam debitEasi rumpiam, confici posse.Sed dicas, saltem est alti
qua solitudo , de qua Vae ipsum rectὸ dici potest. Dicam & tibi aliquam esse societatem cui & vae itidem diei valet. Q netiam smala omnia, qui in societate fieri solent'. ad ea quae ih solitudine admittuntur c5tuleris, plane ii relligesus multo grauius copiosius cluesti aetatem , quam lollitudinem promo: it ut enim solitudo, siue sit pectoris tantu is/- O-etia corporis,si mala suerit, vs ipsu merem &ώualbeletas,&cumulatius quidem,
336쪽
LIEER PRIΜVs. II i l peior esse assuevit. Non igitur illis ipsis,qui vere isiati sit solitarii dicuntur, ipsum vae posthac obiicere, lud ne. sed tibi tuique similibus qui soli esti inculcare debes.Sed quomodo, inquie soli sumus, qui in societate vivimus Nempe quod spiritalisb.
cietate viduati miseram solitudinem colatis, lus a Spiritali,inquam , societate hoc est chisiratis commercio carcntes, soli estis, qui Christum inhabitantem ac erigentem non li ibotis. Sed de his hactenus. Iam enim omnibus diliget iter an iam aduersis, satis liquet,authoritatem illam, si Veliteraliter, siue myttice capiatur, nihil contra solitariam vitam conficerc. Mapropter ad DO- chorum authoritates transeamus. Ad quas breuiter dicimus. Doctores ipsos non voluisse Iolutariae vitae statum absolute carpere,sed dumta
at ineptum, vel suscipiendi, vcl agendi modum reprobare, quod multiphariam ostendi potiss. In primis,non est verisimile , tantos doctores suis scriptis pugnantes sentctias inseruisse, quod tamen, si solitariam vitam ab eis uspiam repre- . hensa legeretur,fictum esset. Nam & Basilius so. litariam vitam dissuasit,&nihilominus ille ipse libellum pulcherrimum de singularis vitae co-; mendatione edidit, si tamen titulus authoremi non mentitur. Ergo , ut dicta eius cohaereant, i putandum est,solitariam vitam non.probasso, quae inepte suscipitur. Hieronymus quoque&ι opere,&sermone solitariam vitam apprime comendauit. Ergegius enim solitarius fuit, qui de
, solitariam vitam suis scriptis fecit illustrem, ἡ, quibus quidem ut ad propositum nostrum pro-i feramus quicquam illud est,quod ad Rusticum ι .Gallum scripsit. Cum enim consuluisser, ne sei culum deserens, prima fronte solitudinem adiis
337쪽
3i8 DE VITA CARTVsIANAret protinus ne solitariam vitam absolut 'carpere videretur subiunxit: iid igitur'Solitariam vitam reprehendimus' Minime, quippe quam saepe laudauimus.Sed de ludo monasterioru huiuscemodi volumus egredi milites, quos
heremi dura rudimenta non terreant, qui specimen conuersationis suae multo tempore dederint,qui omnium fuerunt minimi,ut primi omnium forent, quos nec esuries aliquando, nec
faturitas superauit, qui paupertate istantur quorum habitus, sermo,vultus, incessus, doctrina Virtutum est. Vides ut Hieronymus ipse solit, ,,ia .. Vitam debite susceptam non reprehendat,m udai. quam & ad Heliodorum scribens, ita plane cω mendat. Udesertum Christi vernans.O solit
do in qua illi nascuntur lapides,de quibus in Apocalypsi Ciuitas magni Regis construitur. Oneremus familiarius Deo gaudens. Qq id plura Hieronymus ipse solitarius, solitarios magno labore visendo,& varijs quoque epistolis ad ii
remiticam vitam multos concitando, satis ost
dit ea se non reprobare, sed multi facere, laudareq; plurimu. Deniq; Bernardus ad fratres Mo- lPermir- tis Dei scribes, solitaria vita multis extulit lau-. dibus. Non igitur vel eius, vel alioru Doctorum
fuit intentio, vitam absolute carpere singulare. lAlioqui non aliis tantum Doctoribus, sed sibi- lipsis quoque dissiderent, quod de tantis viris temerarium est sentire. Sed hic forsan aliquis de grege garrularum obiiciet, & dicet, nec opusculum illud de laude solitariae vitae Basilij essemec epistolam quoque ad fratres de
Monte Dei diuo Bernardo fuisse profectam. O ceusor literarum audi, quid literae ipsae ti-.bi dicant: Quis te constituit iudicem super nouel lAudi,
338쪽
LIBER PRIΜVs. 379 Audi, inquam praesumptuosum esse cornicum LM.ta. oculus configere, & quae sunt tot seculis hominum auribus inculcata, superba quadam arrogantia citra causam mutare velle. Neque Ver. haec dixerim , quod contentiosὶ asseram, illa quae dicta sunt, opuscula illis authoribus tribui
debere,sed ut temporis huius arguam vanit tem, qua concitati quidam libros corrumpunt, reser ιο-
epistolas lacerant,titulos pusserunt,& quasi cum ipsis authoribus nati fuissent opera tribuunt, quibus placet, detrahunt, denegantque quando displicet,putantes ab ipso stylo semper auth rem indubie censendum csse,cum tamen bonus quandoque dormitet Homerus, di personarum qualitati quandoq; stylus deseruire habeat, &denique arduae materiae si profundius discutiendae sint, saepenumeto stylum demittere cogant.Sed ad rem redeuntes dicamus utcunque se res habeat de illis opusculis, quae Bas lic &Bernardo tribuuntur) Hieronym. ex racmi. εcontrouersiam saepenum cro vitam solitariam
csi mendasse, nec dissuasisse unqua , nisi clim inepte suscepta foret, quod&de alijssentiendum est. Quod alio pacto faciliter ostendi potest. Enimuero si diligenter eorum scripta legantur, plane videbitur solitariam vitam tunc drssua afuisse, quando suscepta est, legitima probatione a nondu effecta,VtPote quando ex seculari couem satione quae passim aut Vitiosa, aut imperfecta est statim itur ad heremum, ibique sine praec piore ac duce vivitur, quod sancti viri detest ii sunt, utpote periculosissimum interituiq; vi- , cinum. Denique non eos latuit, solitariam vi: sacris literis probatisque viris commendatam
fuisse. Quamobrem non est putandum eos literti
339쪽
3ro DE VITA CARYvs IANAliteris sanctis, vel Doctoribus alijs, qui solitariam vitam laudauerunt,aduersari gratis voluisse. Itaque non ipsam solitariam vitam, sed ineptum suscipiendi agendique modum reprobarunt. Q ibus animaduersis, difficile non erit Philosophorum authoritatibus respondere . Dicitur enim platoni, solitarios si vivunt, ut decet homines caeteros quam maxime iiivare, quemadmodum liquet ex Augustini dictis supra rectitatis. Dicitur & Aristoteli, hominis naturam societatis ac solitudinis ex se ancipitem esse.Idcim co eum, qui propter ineptitudinem saeuitiamq; morum, solitudinem ferre non possit, bestiale debere censeri. Enimuero qui diuinae contemplationis causa debite solitudinem susceperit, deum, hoc est,diuinum hominem esse. Dicitur quoque Ciceroni, societatem non esse perfecta a natura ,hoc est,ab exordio naturae,quado primus homo solus conditus est..ia de re non est societas homini ita naturaliς, quin eam saluo imre naturae) deserere queat , Ut conditori naturae plenius obsequi possit. Dicitur insuper Senecae, solitudine vagam,ac inepte occupatam mala Ciasiggerere solerer sed si Pratioe actitata herit,& mala profligare omnia, ε bona incredibilia soliιudo, coserre. Deniq; dicitur Ouidio caeterisq; id g νήeriis nus hominibus, solitudine praesertim extrema extrema ἰ &assiduam ab his esse cauendam qui adhuc passionibus grauiter agitantur, quibus necdum reluctariamieuerunt. Cauendam quoque esse ab his,qui adhuc & moribus leues,& Vita in comis positi sunt.Talibus enim prorsus inepta est extrema solitudo De perfectis autem ac probatis sufficienter aliter sentiendum est,quod satis iam diximus.Eamobrem ad rationes dissoluendas
340쪽
accedamus. Ad primam igitur obiectionem,quet inprimis agit de triplicis similitudinis desectu, dicimus primum quoad desectum similitudianis Apostolicae vitae, solitariam vitam similitudinem quandam habere ad vitam illa quam Apostoli post resurrectionem dominicam tenuis erunt. Quandoquide interdum conleplationi, cum sibi per facultatem licebat, interdum v ro actioni incumbebant, eaque de re mixtam vitam agentes, putantur tam solitariae, qu in socialis vitae exempla tribuisse. Quod autem e pressus viis comunis obseruauere commeritu, hoc ideo factum creditur, ut&suo officio siti
facerent quod ad praedicandum Euangelium, docendumque populum praecipud institutum i 'erat &etiam innuerent, eum, qui solitariam vi- ,
tam obire desiderat, primum opotere in soci ii vita exerceri. Denique licet rudimenta quae- dam cuiuslibet votivae religionis dederant,non tamen omnia; nec oportuit eos quemlibet probatum vivendi modum ipso opere inonstrare. De similitudine autem vitae coelestis dicimus, vitam praesentis seculi in aliquibus conformem
illi esse debere, in alijs autem vel non posset, vel lolis.
non esse necesse. Debet enim vita praesens illam coelestem pro Viribus reserre , in iis quaei ultitia flagitat, utpoth Deum amando, laudando, venerando, ac benedictae eius voluntati obsequendo. In ijs vero, quae Vel merita, Vel viri tes, vel statum vitae impediunt aut secludunt, i mitari vel non potest, vel no debet,Vtputa nitulo labore fatigari, nullodolore torqueri,nullo mortis metu affici, nullis demum attingi incommodis: sed ediuerso in grauissima requiemanere,laetissimam prorsus agere Vitam, Vultui. V w