장음표시 사용
371쪽
Lrax R P R I Μ v s. 3 r duntur.Enimuero cucta diligentissime lustrantes, videntesque&cce nobilicam vitam per orbem diffusam,& ὸ diuerso anachoreticam musere collapsam atque humi iacentem, coenobiliacam dimittentes,ad eam quae corruerat erigendam, omnes neruos intendendos putauerunt. At vero cum rationi consentaneum eis non sa- Vide eatis videretur, ut ea ipsa scilicet anachoretica 3 quae certis de causis, quas dicturi sumus, pessum 'ierat) in pristinum tenorem ac extremitatem prorsus suscitaretur, utpoth quae & periculosa admodum, & humanis virib' importabilis erat, excogitauerunt Spiritu sancto dirigete,qui h ius rei praecipuus author fuisse crevitur quoddam vitae temperamentum &quasi tertium oris
dinem miro modo emcere,in quo quidem anachoretica vita praecipuas sibi partes vendicaret, Et nihilominus coenohitica vita aliquid loci ha heret.Itaque mirabili temperamento ordinem instituerunt, qui & simpliciter anachoreticus,& secundum quid compositus dici meretur. In quo Scactio non impedit contemplationem, &contemplatio non prorsus abigit actionem. In quo denique & heremitieus rigor praecipue v get, &nihilosecius .ipsa vitae coenobilicae vestiis gia quaedam apparent. Mirabile prorsus commertium,& prioribus seculis incognitum.)Hie
forsan quaeras,cur anachoretica vita ante originem Cartu siensium collapsa fuerat. Nempe inprimis,quod populus augeri, & ipsas quoq; h
remos colere successu temporis cspit, hinc essectum est, ut loca vitae huiusmodi apta non ita passim, Ut olim,inueniretur.Deinde quod grasi satores frequenter ipsos anachoretas libris alijsque sarcinulis spoliabant: Insuper quod vires V 3 tiim '
372쪽
ttim mentis, tum corporis imbecilliores sectae sunt. Feruor enim deuotionis plurimum remis
sus est,quo iam pride vita ipsa fouebatur. Ad hscquod periculosa erat, & a sanctis doctisque viris ipsa praesertim extrema dissuasa legebatur,
propter multa , quae contigerant pericula, &saepe contingere posse putabantur. Denique quod pro Comici sententia, omnium rerum 'vicissitudo sit. Itaque cessit ipsa, ut alia scilicet Cariusiana in locum eius sufficeretur, quae ipsam hi,ne itius, securitis ac perfecti' repararet. sed iam ad obiectiones superius positas respondendum est , quarum quidem prima conficere nitebatur , Cariusianam vitam minime solit
riam esse: altera vero, non esse anachoreticam:
postrema denique, eam mixtam nullo modo duci debere. Ad primam igitur fateor, Cariusianos in eo dem claustro manere, verum hoc nihil prohibere, quin propositum Cariusianum solitarium sit. Habitant siquidem ipsi distinctis in cellis,ametiorem solitudinem obseruantes, quam eorum multi,qui remotas heremos coluere. Non enim
Cariusianis licet cellam deserere, nisi cum vel ad Ecclesiam, vel claustrum: seruato semper silantio) properandum est. Ad Ecclesiam autem, ut diximus, diebus non fellis singulis, ter dumtaxat pro cultu diuino, in honorem sanctae Trinitatis conuentur: quod superest seorsum in cellis exoluentes. Illis ergo diebus, sipiritum partim in Ecclesia reficiunt, cum tamen in ipsa dunt, xat cella corporalem cibum sumentes,defectum corpus reficiant. Haec autem cum singulari proposito mon aduersentur, sed astipulentur, minimὶ faciunt,quin Cariusiana vita absolute solitaria
373쪽
LIRER PRIMUS. I uetaria optimo iure dici queat. Ad confirmationem respodemus, inter egregias quas habet laudes Cariusiana vita, no paruam illam esse, quod solitaria sit atque heremitica: ea enim de re mulintum praeconium habet,tantu abest, ut propterea stulto pacto vituperanda: quandoquidem solitaria vita quod satis pro virili monitrauimus non Vituperio, sed praeconio multo dignissim
est. Ad secundam obiectionem dicimus , Cartu- sanos vitam in multitudine quidem agere, sed non cum multitudine .hQuod profecto statum ipsum solitarium esse non prohibet. Non enim
anachoreticus status omnino refugit eoru, qui eiusdem sunt propositi,consortium, nec communem quoque eiusdem loci incolatum abh0 ret, modo sint discretae cellulae, in quibus soli tudini decenter incumbatur. Esto igitur, Camtusiani anachoretae non sint, si vocabulum ipsuangusto capiatur r proprie tamen apteque satis anachoretae dici queunt,Vtpote quorum propo situm sit,sine choro seu consortio vitae singularitati passim incumbere. Deniq; solitarius omnino locus solitariam vitam non semper efficit, sicut nec multitudo socialem, sed in ilitutio po- itius ac obseruatio vitae, quae quidem maximὸ consideranda est. Ad tertiam obiectionem dicimus inprimis, Loem eandem vitam absoluid solitariam,& mixta Vt cunque si mul dici posse. Haec enim inter se non
pugnant. Ea enim, quae secundu quid dicuntur, i potiunt cum his, quae absolute conueniunt,cOnsentire. Deinde dicimus, id quod proprie mixtum est Physica mixtione, no poste couenien-ter alicuius eorum, ex quibus conficitur,lTunc
374쪽
pationem sumere.Q rod enim ex elementorum mixtione resultat, nullius elementi nomine vocari consueuit. Secus est,cum aliquid secundum quid mixtum dicitur mixtione morali, quemadmodum in proposito esse constat. Nec illud adimit vitae puritatem: utpotε quod nullam secum impuritatem affert, sed duntaxat quandam intercapedinem, quae instauratione inter ponitur, ne scilicet ipsius contemplationis iugitas aliquid afferat detrimenti, quod facilε usu veniret, si grais cuiusdam actionis interpolati
ne non leuiaretur. Non igitur actio admittitur, contemplationem impediat, perturbet, aut confundat,sed ut paulisper aciem mentis remit--uuin. tendo consortet, animumque ipsum leuiorem expeditioremque ad contemplandum eniciat.
Denique non hic mixtionem Phy lice capimus, in qua scilicet miscibilia alterata uniuntur, quomodo pro Aristotelis sententia γ mixtio esti miscibilium alteratorum unio, sed moraliter pro quadam operationum alternatione, quae si persectὶ fiat, mixta vita simpliciter resultat. Sin minus, vita Vtcunq; mixta euadit, quod in proposito contingit. Est enim Cariusiana vita ut saepe diximus absolute anachoretica, secoendum quid vero mixta. Caeterum cum iam satis de qualitate vitae Cartus ante suerimus prosecuti, operspretium est sequenti tractatu aliud subnectere , & patefacta vitae ipsius conditione, de
nuncupatione eius tandem discutere. v Quartus primi libri Tractatus,in quo agitur de nuncupatione Cariusianae'itae.
375쪽
de peculiari Cariusian et vitae nuncupati ne,primum quaerentes,quid causae suerit, cur ab inculto monte tua Cariusiana vita nomen acce- , ' perit. Putasne ex hac indecora, voluntariaque nuncupatione eam paruisaciendam non.estet
Falleris, si ita sapis. P E T. De Cariusianae vitae nuncupatione dicturi, primum breuiter adse rendum censemus id,quod de nominibus, quiabus res ipsae vocantur,quidam magnae eruditi nis viri tradidere. Putauit inprimis Plato,nom, Pisa, na, quibus Vtimur,no esse hominibus,vel rebus alijs indita temere aut casu aliquo, sed potius vi quadam &prouidentia,ita scilicet inducente,ac velut de industria, dictante natura, quae multo ante praeuidens, quid cuique sit euenturiim, di qualis qui'; futurus sit, ita nomen imponit. Itaque Plato ipse voluit, nomina potius secundum naturam, quam voluntatem seu impositi nem significare. Qiaod& de rationibus intellexisse putatur, quas tanquam supellectilem seu instrumentum naturale significare credidit. At vero utrunque Platonis dictum,scilicet a n tura reru nomina fuisse imposita, & orationem quoque 1 natura significationem habere, viris doctis non placet. Et primhm quidem si unuuersaliter accipiatur , facile est improbare, quoniam multos inuenire est eodem nomine nuncupatos,qui dissidentibus inter se conditi nibus, moribusque prorsus aduersis extitere.
376쪽
346 DE VITA CARYvs IANA Quod liquido constat in Simone Apostolo, &3 Simone quodam mago. Itemque in Iuda Th daeo, & Iuda Schariote Christi proditore. Du bus enim illis Simoni mago, & Iudae proditori,
nomina illa no sunt, natura imposita,cu Simon interpretetur obedies,& Iudas colitens vel glorificans, quae santanterpretationes perditis illis viris recte adaptari non potuere. Alterum Uero Platonis dictu reprobat Aristoteles in libro P riermenias dicens, orationem secundiim placitum, non aute naturaliter significare. Nec iniuria quidem. Si enim voces suis essent impositionibus viduatae, quis obsecro audeat asserere, ideas naturaliter importare, quod per instituti nem significabant i Puto neminem hoc sane dicturum. Sed his contentionibus peritorum Vbrorum dimissis, afferamus id quod nobis verum videtur, dicamusque, nominum, quae Vel hominibus, vel rebus aliis conueniunt, quaedam esse impositionis, altera vero naturae. Quae impositionis sunt, hoc est, quae ex impositio ne significant, multa sunt genera. Quaedam enim diuinitus imposita creduntur, & haec quibdem semper denotant, aliquod munus gratuutum, seu peculiarem gratiam diuinitus imper-.titam ei, cui tribuuntur. Quoties enim homunibus a Deo vel imponitur, vel mutatur ninmen, singularis meriti indicium est. Hoc in Abraham & Petro luculentur con stat. Prim o mnim cum anth Abram vocaretur,dictum est Genesis 26. Appellaberis Abraham, quia patrem multa, rum genitum conssilui te. Secundo quoque ductum est Matth. I 6. Tu es Petrus, quod nomen in tota sacrae Scripturae serie, nulli ante principem
377쪽
LIRER PRIΜVs. 3 N primo eidem dictum eli: Tu vocaberis Cephas. Hoc etiam in aliis multis patet, in quibus Voc
bulo coelitus vel mutata, Vel imposita, rerum mutationem, Vel peculiarem aliquam gratiam insinuant. Alia vero nomina a rei proprietate imponuntur , quomodo putant nomina cunctis animantibus per Adam imposita primum fuisse , quippe qui persecta rerum cognitione
ab exordio conditionis suae donatus. ditiaen-
teri considerans naturas proprietatesque ani bi Uuiemantium uniuersorum, quae ad eum vel nutu animam
diuino vel per Angelos adducta fuerant aptis 'tibi ε- nominibus, Hebraeaque lingua quae prima, solaque fuit ante confusionem Babylonicae tu ris ea vocavit. Postmodum.Vero filii Noe cis.1.. a quibus,ut ita dixerim, populata est terra post diluuium nomina locis, gentibusque reliquerunt, ex quibus post ca mutata sunt plurima.Solent enim nomina locorum gentiumq; plerum que Vetustate mutari. Itaque nomina ipsa pa . tim ob longitudinem temporum, partim prωpter bella quae inter homines suscitata sunt, par- , una denique propter linguarum diuersitatiem, lapsu temporis, mutationem habuerunt.Sed ad A ta n inititutum reuertentes, dicamus eam, quae a rei natura seu proprietate sumitur, impositionem
aptam In primis elle. Iunc enim conuenienter
nomen imponitur, cum eius significantia rei proprietati consentit. Alia autem nomina sunt ijs pene similia atque vicina, quae ab alia qua qualitate seu conditione extraria imponuntur, quemadmodum de primogenito Isaac imgitur, qui ab eo quia rursus esset,ict totus inmo- ωκ.as
rem resis hillidus , Esau dictus est . Platonem quoque sic nuncupatum viri docti tradiderunt, quod
378쪽
3 8 Da VITA CARTVsIANA quod amplos seu latos humeros haberet .sie de
mum ab aliqua rei conditione extraria nomina frequenter imposita sunt,in quibus aliqua sunt, qui qualitatem seu conditionem denotan non quidem rei cui tribuuntur conuenientem, sed
alteri quae ad eam quandam habitudinem habet, utputa mos Carmelus tqui scientia circum cisionis interpretatur) non ita dictus est, quod ei scientia conuenerit, sed quod habitatores h buerit , in quibus fuerit huiusmodi scientia.' Alia insuper nomina ab aliquo alio, causa qua dam impellente, no autem sola voluntate sumpta sunt. Interdum quidem tempore, quemadmodum nomina Sanctorum pueris, die nat Ii eorum nascentibus, solent imponi: Interdum EML a. Vero a loco, quomodo Moyses nuncupatus est, quod ab aquis extractus sit. Nonnunquam ab eis
uentu, quo pacto Ioseph primogenitum suum
. r. Manassem vocavit,dicens: Obliuisci me fecit Deia laborum meorum, Genes r. Aliquando a cognatione. Sic nomina patrum fili, imponuntur: quod Diui Baptistae consanguinei facere voluerunt, cupientes eum nomine patris sul nuncupari,cui tamen diuinitus nomen Ioannes imp situm fuerat. Alia denique sunt nomina, quae mera Voluntate imposita sunt,& passim ad placitum significare dicuntur. Ad placitum quidem, no meum, vel tuum, sed eius qui authoritate praeditus imposuit. Hanc autem putestatem habet commv.
nitas, habet & princeps communitatis, habet . Vicarius principis, & communitatis , habet se denique usus ipse, qui magnus quidem praecoptor est, & magnam vim habet in instituendis, idestituendisque denominationibus.Et hic quidem
379쪽
LI HER P R I M V s. 34'demqmpositio in nominibus, & denominati nibus reperitur, imprimisque bipertita est. Quaedam enim sit secundum propriam significationem, eaque de re primaria dici potest. Autera Vero secundaria vocatur, quae quidem fit
praesupposita priori significatione. Quod saepe
contingit in metaphoris aliisque figuratis locottonibus, utpote cum dicimus, littus arari, oporam scilicet frustra consumi intelligentes. Interdum Vero contingit rationc coniunctionis
unius dictionis cum alia,quet significatio a no
nullis respectiva Vocatur, cuius una pars condutionata ab eis dicitur,ut Sortes, si est Sortes. Autera Vero ex adiuncto,ut Sortes imaginative est
asinus Sed de ijs impositionibus iam satis. Ait
rum igitur praecipuum membrum tangamus, . quod nomen naturae principio Vocaueramus.
Verum ne quid nos fallat) animaduertendum
nobis est, per nomen naturae inprimis intelligi posse nomen,quod naturam,& essentiam quandam uniuersalem pluribus suppositis communicabilem significat. Hoc modo pro sententia i eorum, quos Reales nuncupant nomina illa, quae Grammatici appellativa Logici vero gene. ra,& species vocant,naturae nomina sunt, quippe quae naturam quandam realem a singularubus, vel realiter ut aliqui vel formaliter ut alii in sentiunt distinctam pro eorum opinione signuficent. Verum quia haec monstra iam pridem &ab Arithotele derisa, 'peritorum c tu promsus explosa sunt, eam ob rem potest exemplum aliud dari, quod apud Theologos nonnullos usitatum est, qui illam abyssalem Trinitatis' sublimitatem tractantes, dicunt nomina quaedam esse naturae, quae scilicet essentiam seruatu- res.
380쪽
3so DE VITA CARTvs IANAram diuinam immediath seruant, alia vero suppositi siue personae. Quibus astipulantes recentiores quida,& peculiarius rem ipsam discutientes, quatuor diuinorum nominu genera ponur, Lesientialia personalia, rationalia, comuniaq;, de qutibus no est modo dicendu per singula. His itaq; pr*termissis,dicamus altero modo per nomen naturae idipsum accipi, quod a natura, hoc est,rei proprietate seu qualitate sumptii est, si cundum quam acceptione nomen naturae a nomine impositionis realiter no semper distreparet. Qtim acceptionem probant, qui dicut, nomina, si bene imponantur, a naturis seu proprietatibus rerum imponi debere. Hoc etiam modo cepisse Plato videtur, dicens, nomina a natura rei posita fuisse potius quam mera voluntate.
Qiiod quidem Platonis dictum, licet peculiariter verum sit, utpote quando significatio a proprietate rei sumpta est, generatim tamen acceptu veritati contentaneu non videtur: quandoquidem multa sunt nomina, quae voluntarie significant,ut docuimus. Denique per nomen nuturae intelligi potest nomen, quod suapte natura siue naturaliter apud omnes idem repraesentat,cuiusmodi sunt nomina inutilia, quae nullius sunt linguae, nulliusque idiomatis, non articulantur,non coficiuntur ex literis &syllabis, sed tamen cum sint quaedam naturalia simulachra, seu imagines ac similitudines rerum, apud omnes idem naturaliter significat. Hoc tertio m do capiendum est naturae nomen, quando partitionem terminorum faciunt dicentes,terminorum quosdam signi sicare per impositionem seu placitum, alios vero naturaliter. Sed de iis