장음표시 사용
791쪽
o DE VrYA CARTvs IANA Praelatus,tanto gratior acceptiorqι est inserioris obedientia. Cum igitur causa Del potissimum obediatur,nullus iam excuset Superioris si so id as it indignitatε. A quibus autem sit obediendum si rogetur: breuiter respondetur,ab omni hin.Non enim est, qui se possit abscondere a calore eius,scilicet, obedictiae.Etenim homo quilibet,vel homini, vel hominu multitudini su tectus esse putatur,etiamsi supremum in Ecclesia
omnes et- culmen teneat. Omnis enim supra se, vel homuiam An- ne, vel hominum coetum habet. Durante enim
re huia seculi mutabilitate,alios alijs sublectos esse Domino instituete opus est. Sed quid mirum fiat. de hominibus, cum inter Angelos & superioriuctos. tas, & subiectio inueniatur ζ Angeli enim ange- Iis praeficiuntur. Sed & inter doemones maledicta quoque p raelationis officia obseruantur. Sed iam quibus in rebus sit obediendum, ostendere pergamus,illud afferentes,quod notatum inum initur distinctione 93. cap. I. scilicet obedientia l in tribus consistare: videlicet in reuerentia Superiori exhibeda,in mandato suscipledo sintellige,& exequedo)& iudicio subeundo. Itaq; reuerentia inprimis est Superioribus exhibenda. Siquidsi obedientia ipsa potissimum aspicit proprij Pastoris reuerentiam .Etenim propter reuerentiam,authoritatemq; maloris,obedietia eius' praecepto debetur. Erg' reuerentia est Praelato.
rum personis prscipue exhibeda. Sed quomodo exhibendat Nempe intus in corde, extra vero verbis &signis. Debet itaq; subditus Praelatum venerari interius in intellectu, sublimiter sentiendo, saltem non despiciendo, S in assectu, eum timendo,amando,bona optando, precibus iuuando. Vςrbis quoque honorare Praelatum
792쪽
L1ηER si v N D V S. 4r debet, ut scilicet reueretuer dulciter, humiliterisque respondeatur & deferatur. Non autε contra eos murmuremur, non detrahatur, non rideat tura subditi no conuitia aut contumeliae ins
ramur,non maledicantur,non revelentur Ver
da eorum, non deniqῶ mores & facta sinistre dl- ludicentur. Signis quoque honorare oportet, ε&iIicet assurgatur,inclinetur, caeteraq; reuere tiae emterioris signa exhibeatur. Non igitur cum eis ludendum,iocandu, aut alias irreuereter coram eis se habendum est. Deinde cum dictum
sit, in mandato Superiorum suscipiendo obedisentiam consistere,opus est, ut scilicet no solum persenae obediatur, eam venerando, sed & eius mandato,ipssim debite suscipiendo. Non enim satis est, Praelati personam venerari, nisi & eius mandatum debith suscipiatur, impleaturque decenter.Sed dices : Nunquid omnia Superiorum stlii
mandata sunt a subditis capessendat Nunquid &suscepta sunt opere adimplenda Respondemus, in his quae illicita sunt, utpotεc6tra Dei vel E clesiae mandata, obedientis ius nullum sibi locu vendicare.Sed & si quod absit praeceptis Ordi- nis,non quidem pie dispensando, sed perperiina
dissipando, aduersari luculenter superior vide-. 'tur,audiendus no esset. De qua re ita meminisse legitur Augustinus,& habetur II.q.tertia. Quidii 4llud iubeatur,quod non debeas facere ' Hic sane contemne potestatem. Ipsos humanaru legum gradus aduerte. Et sequitur Si aliud luis beat Imperator,& aliud Deus, qdiudicast M lor potestas Deus a veniam; o Imperator. Tu carcerem . ille Mennam minatur. 5M in . Ordine Cartusano nihil est loci huiusinodi querimoniae. Non enim iubentur, ρον illicita
793쪽
-a' a DE VITA CARYvs IANA sunt. O utinam implerentur omnia, quae instε mandatur. Deniq; in iudicio subeundo,dictum est obedientiam partim consistere. Non enim debet inferior suum sensem Superioris praese re iudicio.Superba enim arrogatu est, suum i dicium vel prudentiam maloris eensurae praeponere.Qua tamen vesania nonnulli concitantur,
dicentes, si talis mihi Praelatus esset, qualis erat Benedictus vel Bernardus, in elus faciliter sententiam descenderem. At veris negotium mentis meae non ausim si sei superioris parsim docti committere. Qui ita sentis ac dicis,grauiter allu- .einatis. Non enim deerit tibi Deus in necessariis. mod5 Superiori tuo humiliter audieris. Vnctio enim solet eos potistimum docere, qui-b as aliorum cura incumbit. Sed quaeris, quoutique se pro endit obedientiat Respondemus primum, obediendum esse iustis Superiorum praeceptis uniuersaliter. Praecipitur autem, quando imperium adhibeatur. Nam, Vt Hieronym. ait,
quod praecipitur, imperatur: quod imperatur, necesse est heri. Cognoscitur veris superioris prsceptum, interdum ex ipsa materia aequa Mgitur, interdum vero ex ipsa forma qua praecipitur. Ex materia quidem, cum praecipitur aliquid ad diuinam reuerentiam, vel etiam ad charitatem, a iustitiam pertinens, quod pruma fronte nonnunqu in facile dignosci non poeteit Ea de re cum haesitatur. Superioris censura, si fieri potest,quaerenda est. Ex sorma vero, hoc est,modo praecipiendi cognoscitur, uno modo generatim ex parte poenae, ta quando grauis poena spiritalis adiicitur, v excomunicatio, suspensio,interdictum, depositio: vel corpor
iis poena, praeserum grauis, app onitur, ut est i
794쪽
LIηER SECUN Dus. 7qIcarceratio,vel alia suntlis. Altero vero modo cognoscitur ex ipsis verbis, puta sic praecipiatur in virtute obedientiae,vel Spiritussancti,vel sub interminatione maledictionis aeternae, vel sub obligatione peccati mortalis, aut sub sinna in bedientiae,aut alijs id genus. Sed di quomodocunque praeceptiuam esse Voluntatem Superi ris intelligatur,de necessitate parendum e1LE ' go ut diximus,omnibus Superiorum νraeceptis, quando talia esse cognoscutur, a subditis omnibus obediendum e11. Peculiariter autem de religiosis loquendo,putamus votivam obedientia ad omnia se extendere, sine quibus non posset decenter rcligionis status ac professionis tenor conseruari, quemadmodum est vota rcddere, officia communia curisre, si imponamur, obsequia caeteris iubente praelato exhibere,& cael
ra id gesi'. Videmus cnim in familia patrissati ita 'lias ibtemperari in hos omnibus, quae regimen familiae exigit: cur non etiam in religione ' V de Bernardus de dispentione: Modus siue med iura obedientis est tenor prosulsionia, nec se Va- Iet extendere potestas imperantis, nisi quatenus attigerit votum profitentis. Et subdit: Quamobrem quisque profissus in quovis genereial tiferae vitae, nec ultra obedientiael gem Ggendus nec citrὶ est inhibendus quam tua ipsius vi. detur complecti professio . e ille.At vero de Cariusianis peculiarius etgencio, dicinHas, ad munem obligationem, omnium subditotu in star,eos teneri, ut scilicet omnibus: quae praec ptiue Vel prohibitiuἡ ponuntur in flatutis, aut etiam a Superioribus fiunt, obediant. Insuper debent more aliorum religiosorum in omnibus obedire,quae ad tenendu in debito tenore stata
795쪽
' VITA CARYvsIANA i , religionis exiguntur, siue ad quq se professio existendit. Et nihilominns ad ea omnia, quae iniungritur pro qualitate tamen iniunctorum astringuntur. Ergo inprimis tenentur,praeceptis Superiorum de necessitate parεre,ut diximus. Qua necessitatem animaduertentes , statuerunt, Vt .a Prioribus modus in praecipiendo seruetur, pro-
pter periculu praecepti. Deinde tenetur in alijs,
quae status religionis necessario postulat. Postr mo in omnibus, etiam duris & asperis, differenter tamen,cum non sit aequale periculum in prPceptis, & alijs. In omnibus ergo uniuersaliter Videtur obediendu,quae vel a statutis, vel a Pra latis iniunguntur,ad hoc obligantibus. Sed & si cui pq nitentiam aliquam,seu cibi,seu somni,vel alterius cuiuslibet rei facere, aut durum & gr R. aliquid imponere Prior voluerit, repugnare
fas non habemus,ne cum ei restiterimus,non ei,
sed Domino cuius erga nos agit vices) restitisse inueniamur. Licet enim multa sint & diuersa quae obseruamus,Vno tamen & solo obedientiaei bono, cuncta nobis fructuosa sutura speramus.
Itaq; habet Cariusianus in omnibus, quae ad te norem suae profestionis, seu statum religio nconseruandum spectant, obedire, generatim iin omnibus statutis,& a Praelato aniunctis, licte non aequὰ peccet in omnibus, si non obediativo πὸ. Quod fortὲ animaduertebat Mehon' pater Civreualensis,cum ad fratres de Monte Dei scribis, dicebat: Non enim solum vovistis omnem sm-ctitatem,sed omnis sanctitatis perfectionem
omnis consummationis finem . urtibus, tamen ex verbis, ne causam erroris sumas, non putes,
Carthisianos vel sanctitatis persectionem vovisi se, hoc enim temerarium esse. Nullus enim ita se lu
796쪽
se Iigat,sed nec ad omnia, quae contra rationem non sunt,obseruanda, se voto astringit.Intellia se ergo, eos propositum arripuisse, quod cael . As eminet,cultoresque suos arctius altringit,ut ad persectionem assequendam enitantur. Non pntcs,inquam,eos laetaliter in omnibus peccare, quado prsuaricantur, cum pauca in statutis pro cepta habeant,paucaque a Superioribus fieri soleant: de alijs autem quae praecepta non sunt,alla ratio est. Rursum quaeris: Si quisquam non obe- diuerit,quid vel culpae admittit,vel ps nae mero - tur Respondetur inprimis r e quae a Superioribus prodeunt, vel praedepta,vel consilia,vel me. dia quaedam sunt, hoc est,nec praecepta,nec conissilia,sed medio quodam modo se habentia, v poth qus arbitrio reliquunt dr ut consilia, nec ad mortale astringunt ut praecepta, sed vel ad cui pam venialem, vel solum ad poenam uandam obligant: & haec mandata passim dicuntur.Quae quamuis saepenumero pro praeceptis capiantur, nihiIominus tamen interdum distinctε capiuni tur pro monitis seu iniunctionibus qMbusdam, quae mediu gradum tenent. Quanthm igitur ad Praeci pis praecepta pertinet, si diuina sunt, nullus potest bμm-- vel ex causa, Vel ignorantia , vel rieglectu, vel mcontemptu ab eis pleno cosenla declinare, quin Iaetaliter peccet. Si vero mere humana sint, ytunc interdum ex sufficienti causa possunt non Impleri,utpote cum subditus fatis certus est, Superiorem prscipiendo erraue,nec ita praecepturum fuisse, si veritatem comperiam habuisset. l Non etiim mandato Superioris aduersatur, qui
iusta causa incitatus non obedit. Hoc tamen ca-
ω, causa quae suasit non parεre, verbo vel scru, pio alleganda est. rantum veroad ignoran- tiam
797쪽
s VrTA CARYvsIANAtiam perpinet in diuinis praeceptis, excusare autem a toto non creditur an humanis autem no
nunquam & ὶ toto excusare potest: sed plane d si des,ac eos qui scire poGnt, si diligentiam ut par est adhiberent, immunes non reddit. De neglectu vero putant quidam eum etiam in homanis praeceptis non excusare,qui negligens seu passione concitatus,mortaliter peccet,latque in obediens,si saltem inobedientia sumatur, .ut vutium generale est. Hoc autem alijs non placet,
dicentibus humanam legem suapte natura, hoc est,perse&directh ad mortale ligare no posse. am controuersiam Theologicae palaestrae dia mittentas,nunc censemuli abhniusmodi neglia gentia cauendum inprimis esse, nec in re dobla se periculo committendum. Quantum V ro ad cpmemptum, per quem subditus renuit iustis suectiorum praeceptis obtemperare, duo bium non Meum, qui ex taliberato contem ytu hoc nit, laetaliter admodis peccare. Exeonte seu enim agit, qui renuit Superioris mandatis subiici, eaque implere, siue cuius
contemptus in causa est, cur praeceptum ab eo,
non impletur, Vipstte si quis praeceptum Superioris animaduertem, non solum implere nπ-
alga sed etiam vilipendat,vel quod teterrimuasu si fori in illud alias facturus Lerat,in coni
ptu nam praecipientis,uel praecepti, vel viri. usque,implere desistat seu renuit.Qui enim huiusmodi est,plane inobediens est,& peculiare aedetestasile crimen inobedientiae admittit. Inobedietia enim cui speciale vitium est rationem formalem prFepti respicit ipsum a Aucontemnendo. Q inaessicit,qui ex contemptu praece in
798쪽
LIRER SECUNDUS. Tq7smὸ peccet, qui exc6temptu praecepta Superi ε: . rrum implere recusat, cum etiam an data & conissilia, si sana sunt, nec sint contemnenda, nec
opposita sint cx contemptu faciunda' Ad hoc . enim religiosus astringitur,ut nec sana consiliri, nec illa quae media dicuntur, hoc est, mandata
contemnat, vel etiam ex contemptu omittat,
alioqui grauiter peccat: non tamen aeque ut is, qui praecepta contemnit, qui terribilem tibi ge- hennam par t. In summa colligere potes, contra obedientiam laetaliter agi, inpri in is quando per contemptum agitur . Quod fieri potest, vel a praeceptum Superioris tutium, vel rigulae, siue
statutortim,vel etiam Praelati personam, conte' dismi mnendo. Grauius enim est, praecipientem, q: a in mortali- ipsum praeceptum naccincere. Ex reuerentia rerenim praecipientis, debetur praecepto reuerentia.Secundo g neratim, quando contra iustum
Superio sis praereptam proprie dictum, quod scitur esse huiusmodi, scienter agitur. Tertio,
quando etiam alia, quae praecepta proprie non sunt,uili penduntur, & ex contemptu negliguntur. Nasn Vt ait Beria ardus) n egi ectus, culpabi- Perti M.tis: contemptus, Vbique damnabilis. Ita enim contemtus ipse mi herabilis est, ut ea, quae alias mala via salt*m laetalia non essent, faciat esse mortisera. Quamobrem summopere in omnibus vitandus est, cum his quae dicta sunt. Ad haec enim omnia fugienda, vis obedientiae stricte ligit. Iam vero quo pacto sit obediendum, ρκibmut stilicet obedientia lit obedienti meritoria, mρ4. superisque g1ata& sublimis, audiamus. Obmdiendum siquidem est veloci ter, viriliter, timpliciter, humillier, libenter, Vere, plenE,&perseueranter. His enim comitibus si comitata
799쪽
et 8 DE VITA CARTVsIANA fuerit obedientia, multum & laudis & mercedis lapud Deum hominesque promeretur. Verum& latius prosequentes dicamus inprimis, ob diendum esse prompth & velociter. Dictum LM.is. est enim Zachaeo: Fe Iinans descende. Legimus quoque de Apostolis a Domino vocatus, hoc pacto: Illi continuὸ, relictis retibus, secuti sunt eum. Hinc Hieronymus ait: Perfecta obedientia est, sua imperfecta relinquere. Cui & Bernardus astipulatur, cum inquit: Fidelis obedientia moram nescit, fugit crastinum, ignorat tarditatem, lpraecipientem praeuenit, oculos parat visui, au- Ires auditui, manus operi, linguam Voci, pedes itineri, sicque totum se colligit persectus ob diens, ut ex toto mandatum impleat imperantis. Deindὶ obediendum est viriliter & strenuE, ut scilicet quod velociter coeptum est, viriliter continuetur. Solent enim ingrata esse mollia tepidaque obsequia. Obediendum quo- lque est simpliciter, hoc est, sine fictione, sine imurmure, sine querela, sine discussione, sine rebellione,sine ingrata responsione. Qua in re ita rauia. Bernardum coperimus dicentem: Persecta ob
dientia,maxime in incipicte, est indiscreta, hoc est,non debet discernere quid, vel quare praeci- ω . piatur,sed ad hoc tantum niti, 't fideliter & humiliter fiat, quod a maiore praecipitur. Cuius sententiae fuit Caesarius, hoc modo praecipiens: Quicquid tibi a senioribus suerit imperatum, accipe tanquam de coelo, sicut de ore Dei prolatum, nihil reprehendas, nihil discutias, in nullo penitus murmurare praesumas,quia in monusterio seruire venisti, non imperare: potius ob dire, quam iubere. Totum sanctum,totum iustum, totum utile iudica, quicquid tibi a Prae, lato
800쪽
LiEER SECUN DV s. 769lato videris imperari. Haec ille. Item obcdiendum est humiliter, ut obediendo nihil superbhvel cogitetur,vel dicatur. Non enim, qui ob dit,debet suis viribus gratiam ascribere, nec superbE quicquam seniori iubenti respondere. Hinc Benedictus in regula ita infit: Obedientia Benedia. tunc erit acceptabilis, si non cum responsione nolentis efficiatur, hoc est, si absque superba& rebelli responsione obediatur. Sed alia prosequamur. Obediendum est hilariter ac libenter, quandoquident hilarem datorem diligit Delu. a.cor. s.
Itaque obediendum est libenter , affectuose, bonoque animo. Vult enim Deus voluntarias oblationes. Non enim ei placent coacta seruitia. Igitur libenti animo obediendum est exemplo illius, qui dicebat: Meus cibus est, vinciam νοIκn- , ratem eius, qui misit me. Obediendum est verhac syncere, ut scilicet amore clieltis patriae ob
diatur, non autem Vel lucri, vel commodi tem. poralis contemplatione, quemadmodum non
nulli faciunt, qui Praelatis quidem obediunt, sed non vere ac pure. Non enim causa Dei hoc ipsum efficiunt, sed ut Praelatorum gratiam as sequantur. Postea obediendum est uniuersaliter&plen E. Siquidem diminuta obedientia palmam non meretur. Quid enim prodest in nonnullis patere,& sua in alijs rcbus uti volun- 'tate ' In omnibus ergo licitis,ac possibilibus parere debet, qui sublimis obedietiae laudem paumamque habere desiderat. Ergo non solum in prosperis, sed etiam in aduersis, atque abiectis apud seculum rebus, est obediendum.Siquidem in rebus arduis ac difficilibus parere magna laus est, si obedientiae causa voluntariὶ assumantur. Cum Vero in prosperis & gratis obeditur, Aaa a parua