장음표시 사용
831쪽
8o Da VITA CARYvs IANA vitium proprietatis admitti potest. Quod gene, iratim fieri potest accipiedo, retinendo, emedo,
alienando, ac demum rebus communibus tanquam proprijs temerE ac propria voluntate vi do. Accipiendo inprimis indebite, Utpote quando propria authoritate subditus recipit, siue hoe fiat clanculum, siue quod peius est aperte,contra Superioris voluntatem, quod & propriet iis,& inobedientiae crimen est. Sed quid tSi Pra lato vel Superiore absente quicquam muneris subdito monacho prs sentetur,nonne capere poteriti Videtur inprimis, si res dilationem ferre possit,differendum esse. Nam in capitulo, Cum ad monasterium, Extra, De statu mo. dicitur,si. quicquam alicui fuerit specialiter destinatu,non praesumat illud accipere, sed Abbati vel Priori, vel cellario assignetur. Sin vero recuperari post
modum nequeat,aut fortὶ monacho extra clauis
strumconstituto aliquid donatur, recipi quidsi tum posse, si tamen duo fideliter Observentur. . Primum,ut probabilis coniectura de Superioris fivoluntate habeatur, Vipoth quia res utilis atque honesta est,& Praelatus ipse rerum huiusmodi recipiendarum facultatem impertiri soleti
Alterum est, ut assit bona voluntas ostendendi scilicet,ac exponendi voluntati Superioris cum aduenerit, si tamen res ipsa conseruari illucusque in ta integritate commode possit. Haec est licentia praesumpta, quae ad vitandum pro prietatis crimen sufficere interdum putatur. At vero recipere, cum verisimile est, Praelatum nunquam esse permissurum, itidem cum res sic recuta aduentu Superioris expectare potest, sed frauduleter statim absumitur , ne Sup
tiori relinquatur libera disponedi facultas, qu si
832쪽
LI R ER SE cv Nous. 78rhaestat, huiusmodi receptione & paupertati votivae,& statutis regularibus aduersam esse, quaeno modo citra Superioris autoritatem recipere, sed etia quicquam a secularibus petere vetat Et recte sane. Ex his enim petitionibus contra pudorem,disciplinamq; regularem factis non parum secularibus ipsis sa quibus petitur scandalidatur. Quapropter non deberent Superiores, ubi aliquid impudenter fuisse petitum restiuerat,petetibus ipsis cocedere, seu ad usum dimitistere. Sed reliqua prosequamur .Retinedo quoq; propria aut horitate vitium proprietatis comitiatitur, siue clanci illum, siue apertέ hoc fiat, quemadmodum de receptione dictum est. Continis gere enim potest, Vt res non malὸ accepta, per peram retineatur, cum scilicet contra voluntatem Superioris possidetur, utpotὸ si inferior quicquam vel deserere, vel alteri tradere iussiis, hoc ipsum sacere detrectet. Itidem si fraudule- ter aliquid occultet, ne Sus rior supellcctilem
eius vilitas, forsan ab eo auferat, si reperiret. His enim casibus vitium proprietatis retinendo coismittitur. A quo vitio immunis prorsus non est, qui nihil quide occultat,vehementer tamen d
siderat aliquid,quod sibi gratum est, a Superiore visitante non videri,ne fortasse auferatur ab eo. Debet enim religiosus nisi privaricator esse velitin animum semper habere paratum ad res-gnanda omnia quq tenet,ad Superioris arbitriu. Alioqui nec se, nec sua plenὶ reliquit. Sed quae ris si quispiam ea sit mentis affectione, ut ei grave sit & dissicile, rebus gratis viduari, malit tamen hoc fieri, quam foeda vel inobedientiae, vel proprietatis labe contaminari, an propter
suae professionis praeuaricator dicendus si Cec Respon-
833쪽
DE VITA CARYvs IANA Respondemus,praeuaricatorem non esse; sed ii lana,quam patitur,dissicultatem satis conficere, ii rerum terrenarum amore prorsus deste-catum non esse. Eum Vero, qui libens hoc permittit, paupertate habere synceriore. Porro in emendo propria authoritate,Vitium proprietatis a subdito committi potest. Qua in reditis. ter animaduertet Procuratores, qui aliquid pro suis vel alienis usibus extra ordinarium, siue stati itis non concessum, citra facultatem emere praesumunt. Enimuero non sunt a proprietatis fiditate immunes,quando sine generali vel sp ciali Superioris facultate hoc faciut. Nisi forsan contingeret, eos quicquam huiusmodi emere, Superiorem esse probaturu,bona fide putarent.
In his enim aliisq; id genus multum facit bona fides, bonaque voluntas. Sed de his iam dictum
est.Adhqc vitium proprietatis per alienationem ab inferiora sua authoritate factam comittituri Capimus autem alienationem in proposito latis. simE, ut complectitur vendicationem, donati nem,permutationem,locationem,& emphite sim. Item commodationem', mutuationem, &hypothecam. Nihil enim horum subdito propria authoritate facere licet. Sed quaeris,an Sutraditus sit semper Fud Deum securus,quando habita superioris facultate laliquid praedictorem
facit lDicimus,non semper securum eum esse. Inprimis si Superior patenter, enormiterq; ab 'tatur potestate sibi cpncessa, neuter securus est.
Deinde si mendaciter, fraudulenter aut aliquo tali mota facultatem huiuscemodi inferior aseptus sitet utpote mendaciter dicendo, quae Superiorem ita mouerit,ut sine eis potestate factu.
rus nunquam suisset, vel tacendo e hquae ipsum
834쪽
LI AER SECUN Dus. 783 prorsus auocassent, si ab eo cognita suissent, inferior ipse tutus non est. Sed ultimum proprietatis exterioris modum tangamus, dicentes, vi- t ditu proprietatis etiam admitti, quando quispiam professus rebus sibi ad usum concessis,tanquam sui vel sibi propriis utitur. Q a in re diligen ter considerent quid agant hi, qui demoliuntur
arbores,parietes,&caetera, quae interdum sumtuosὶ facta sunt, & E diuerso,qui aedificant, aut alia sumptuosa vel aperte,vel claculum faciunt, nulla quidem habita facultate, sed propria authoritate, di bona communitatis pro suo voto alienant,atq; partiuntur,quibus volunt. Non nacum Proprietate, etiam inobedientiae vitium
quandoque admittunti praesertim cum statuta Cariusiana dicant, eum, qui per professionem susceptus est, deineeps ita ab omnibus, quae mindi sunt, alienueri,ut nullius prorsus rei, nec sui quidem ipsius, sine Prioris licentia potestatem habeat,& talia quoq; fieri sine Superioris facul tale non sinant. Itaq; debent omnes, qui suae sa. ν' - 'lutis curam gerut,ab huiusmodi proprietatis vltio, qua possunt diligentissime seipsos elongare, quandoquide vitiu impensὸ fugiendu est, quod imultifariam ostendere certum est. Ad ipsum siquidem crimen prorsus fugiedum, quemvis r ligiosum quatuor generatim incitare debent: scilicet peccati grauitas, plohibitio multiplex, exempla multa,&poena deniq; grauissima. Inprimis frauitas hui' criminis prorsus ipsum detestari suadet. Est enim pessi mum auaritis vitio, est furtum ingens, quod contrectatio sit rei alienae inuito domino. Est dirum Sacrileg u,utpc te furtum rei sacrae. Est peccatum turpis proditionis: quandoquidem proprietasius totam φrodit C cc 3 com-
835쪽
8 DE VITA CARYvs IAM A Communitatem, cuius scit. loculos instar Iudae Scariothis depilat. Eit & peccatum quodamodo infidelitatis, Deo quam ingratissimum: quippe cui vehemetissime displicet infidelis promissio. Elt enim apostasia apud ipsum Deum, apud que
scilicet plus habitus interioris, quam exterioris dimissio ponderatur. Est quoque crimen, & turbatiuum communitatis, & religionis enervatuuum. Quid enim magis coturbat religionis statum,qua proprietas' Sid,inquam,plus subuertit religiones,easque dissolutas fecit, quam hoc detestabile crimen φ Denique horrendum portentum est, quippe quod proprietarium ad niliuium pene redigit, eumque nullius momenti efficiat . Siquidem ut sacer Hieronymus ait, Monachus habens obolum, non valet obolum. Sed iam alterum tangamus praecipuum, quod ipsum proprietatis vitium omnibus ut aiunt pedibus fugiendum esse conficit, hoc est , prohibitio multiplex. Siquidem prohibetur inprimis lege diuina, quae praecipit ac censet, vota Deo reddenda esse. Prohibetur & lese Canonica, quae hoc crimen interdicit, potistimum. Extra, Destatu monachorum,capitulo,Μonachi, ubi dicitur: Monachi non pretio recipiantur in monasterio, nec peculium permittantur habere. Et capitulo, Clim ad monasterium, eodem titulo, hoc modo dicitur : Perhibemus quoque districte in virtute obedientiae sub obtestatione diubni iudicij, ne quis Monachorum proprium alia
quo modo possideat, sed si quis aliquid habeat
proprii, totum incontinenti resignet. Adde quod legibus Caesareis crimen' furti ac sacrilegii grauiter punitur: at proprietas est furto, sa
crilegio iii immanior. Denim prohibetur legita
836쪽
LIBER SECUNDUS. 78s particularibus, prssertim regalis ac statutis reli-l giosis,in quibus sunt Cartuliana, quae multis in locis vitium ipsum detestantur, grauibusq; pinis
in proprietarios animaduertunt. Caeterum exe-pla multa declarant,ipsum proprietatis flagitiu, prorsus esse fugiendum .Etenim tempore Iosus, propterea quod Achan sacrilaga manu quaedam de anathemate furtim usurpare, & nefas in Israel admittere praesumpsit, totus Israel anathemate pollutus fuisse,&proptere i ante bostes suos stare non posse,ac denique Achan ipse populi tu
bator,quia turbauerat Israel, in valle Achor exturbatus, lapidibusq; consectus, suae temeritatis poenas dedisse Iosu. . refertur.Deinde tempore Apostolorum quemadmodum cap. q. Apostolicorum Actuu pate0 Ananias cum Sephira VXore sua,propter fraudcm depretio agri facta,prq- senti morte consumptus fuit. Quae res praesentibus immensum timore incussit, &polteros ut Cassianus ait tanto timore compressit, Vt quandiu illius durauit memoria, nullus hoc vitiu asmittere ausus fuit. Insuper cum frater quidam, referente Hieronymo, parcior quam auarior,
centum solidos quos texendo acquisierat in morte rei iquisset, sancti Patres in quibus erant Macharius,Pachomius,& Isidorus) inito cosilio
decreuei ut, censueruntque, eos in terra cum eo
infodiendos.Hinc tantus terror cunctos AEgypti monachos inuasit,ut clanculum vel solidum habere ingens crimen putaretur. Alijs demum exemplis ac experietijs permultis satis monstratum est, huiusmodi peccatum omnino cauenda ac euitandum esse. Denique, ut poenae tangantur, quae ad vitium huiusmodi fugiendum concitare debent . tum in vita tum in morte, tum
837쪽
86 DE VITA CARYvSIANA post mortem, hoc crimen grauiter, multi sarte. . que punitum legitur. In Vita enim, qui deproprietate fuerit conui ictus, pro Iuris Pontificij costra, debet ab altaris ministerio remoueri, Extra.de statu monachorum,c. Monachi. Debet &ὲ monasterio expelli queadmodum eode titulo, Capitulo, Cum ad monasteriu, cauetur. ubi sic habetur: Si proprietatem siquam fuerit d prehensus habere, regulari monitione primissa, de monasterio expellatur, nec recipiatur Vlt rius, nisi poeniteat secundum monasticam disciplinam. Vbi nihilominus glossa putat, eu in arctius monast eriti retrudi,ut ps niteat potius, qua quod euagari permittatur. Quod & mihi hon stius securiusq: videtur,praesertim cum praeuariacatores monachi expulitonis poenam interdum parvipendentes,etiagationis causam laetantur se inuenisse. Mantum vero ad Cariusianu statum ιμωρ . spectat, olim qui de proprietatis crimine conuia fuerant, de ordine expellebantur, si ultra valorem trium solidorum aliquid occultandi animo retinuissent, vel dando aut alien Ido domum grauassent. At quoniam his temporibus
nullus Monachus s& recte quidem) ab Ordine
expillitur, sed pro qualitate criminis alia poena mulctetur,eam ob rem nec ipsi proprietarii erapelluntur, sed in carcerem conijdiutur,qui modo praedicto excesserint, alias Prioris arbitrio tigidὸ puniunthr. Adde, quotannis sententum excommunicationis maioris fieri in propri tarios ipsos, qua ligantur, qui crimen furti, vel alienationis commiserint, vel proprietarii vutra valorem triti solidorum, simul vel per par tes extiterint. Sed curnam dices magis excom
municantur proprietarii huiuscemodi , quam i
838쪽
LIBER SECUN Dus. 787'caeteri criminosi ' Nempe quia hoc detestabile crimen sit,& religionis dissipatiuum,& mirum
in modum periculosum. Ea de re poena haec spiritualis quae vald menda est,utpote quae multos miseros habeat effectus patribus adiecta est, ut magis ac magis a tanto si gitio monachi arceantur,ut qui corporalibus poenis cohiberi palam non possunt,puta qui clanculum vitium ipsum admittant, hac. saltem animaduersione ferirεtur, etiam qui occulte delinquerent, ut sic saltem a sua insania resipiscerent. Ad haec proprietari j in morte puniuntur, utpoth qui interdum subita inopinataque morte pereunt. Αliquoties quoque ita obitinati sunt, ut nec confiteri,nec sacramenta suscipere velint. Aliquando mente capti fiunt, vel quod grauius est s ria correpti insaniunt. Nonnunqua in desperationem incidunt. Denique aliis miseris modis animam agunt. Quibus exemplis ac detrime tis non solum antiqua, sed etiam praesentia tem pora nimis,pro dolor,referta Rere. Deniq; post mortem punitur,& proprietarij corpus, & anuma.Corpus siquidem,quod inter fratres capere sepulturam non dcbet Extra,de statu monach rum,capitulo,Monachi.Sed & non latum Christiana sepultura priuandum est,uerum etia si in Ecelesia vel coemiterio sepultum fuerit si sine maximo scandalo fieri potest elici debet, eodem titulo,Capitulo, Super quodam . Denique, quod adhuc grauius eii, debet extra monasteriuin sterquilinio cum sua proprietate sepeliri, quod in cap.Cum ad monasteriu, hoc modo cauetur : Quod ii proprietas apud quenquam inuenta fuerit in morte , ipsa cum eo in signum perditionis extra monasterium in iterquilinio. M Ccc 1 subis
839쪽
Sepultura subterretur, secundum quod beatus Gregorius proprieta narrat in dialogo se secisse. Vides, ut iura pro- ψ prietarium censeant turpiori,quam asinum,se pultura dignum .Quibus statuta Cariusiana consentiunt, cum ita dicunt. Defuncti in furto, vel 3 pQ proprietate,tam duodecim denariorum, quam infra, in coemiterio non sepeliantur,& etiam sepulti extrahantur, ut a caeteris crimen furti &proprietatis cautius evitetur . De anima vero
proprietarii dubium non est , eam grautissimis poenis,& eis quidem sempiternis,iugiter cruci. ari: quod & exemplis monstratum est, quae breuitatis causa reticeo, & iusta de causa suffragiis viduari.Nam pro misero proprietario nec Oblatio quidem fieri debet, si in extremis peculiuinuentum fuerit, nisi digne poenituerit, Capitui. a J0, Monachi. Adde, pro censura Cariusianorum' itatutorum,nullum officium proprietariis deberi,postquam crimen eorum detectu est. Quibus animaduersis,plane inscelices sunt Monachi proprietarij, qui pro rebus labentibus tantis se discriminibus exponunt. Sed ,quid dico pro rebus labentibus imo vero pro vasculo, pro libet. lo,pro utensili paruulo,aut demum pro re quuuis futili,nulliusq; pene momenti, tanta subire
detrimenta non trepidant Nonne obsecro ins ni videntur, qui interdum multa magnaque bona in seculo deserentes, pro exiguis rebus, perpetuis se tormentis obnoxios faciunt'Haud du-
bie plusquam insani sunt. Resipiscant igitur mi. serrimi, qui eiusmodi sunt, & veram amplecti paupertatem studeant.Sed iam satis de ipsa paupertate, vitioque proprietatis aduerso dictum
est. Itaque reliquum est, de stabilitate breuiter
840쪽
modis contra eam agatur. Postrema causaesubnectuntur,qxa ad eamDe texendam concitare debent.
DE stabilitate igitur breuiter dicamus, quid tibi velli: deinde quomodo per instabilitatem sibi aduersam peccetur: postremo quid ad ipsam retinendam, δe inst bilitatem vitandam mouere debeat .Primum: aggredientes,dicimus, stabilitatem ipsam quae interdum perseuerantia dicitur bipertitam esset quaedam enim est sine voto, altera autem votiva est. Quae voto deuincta non eit,animi virtus est qua in coepto opere quamdiu ratio dictauerit)fixe perseueratur. At vero stabilitas resigiosa est, per quam in statu religionis assumpto iugiter, ac perseueranter adfinem usque vitae Dei contemplatione sistitur. Haec igitur monachatum,sive statum monach lem principaliter respicit. Respicit& nihilombnus locum siue habitaculum. Etenim qui ad se uandam stabilitatem se voto astrinxerunt, imprimis tenentur, nunquam monachatum propria aut horitate vel destituere,vel etiam delere. re velle. Diximus,propria authoritate ,Vt inte, inrisis ligeres,monachum summi Pontificis authotltate, pro grandi causa Rempublicam tangente non autem pro quacunque causa monachatum μμ deserere posse: licet quibusdam videatur , nec
summum quidem pontificem in ipso religionis
voto dispelare posse.Sed utcuq; res habet, ten tur monachus statu assumptu ut diximus pers uerater tenere, nec ei licet ab eo resilire.Deinde tenetur, nunquam propria temeritate septa monasterii, seu terminos sibi praesi os egredi,