장음표시 사용
591쪽
aeto P E T. . R A M Istrat accidem subiecti, nec unqu.im idem desinitio desinit, quod idemonstratio demonstrat. Ergo Aristotelet bicsignificar Omnem generu, disserentia, retra tractarionem ese οριοκίων, aut certe δε ρωκ , quia τη δεα ρήσει paulo post qiunio capite esse
tram tribuet item Aristoteles e reactatιonem uero παθηνωλων,
παθων, μιζεζηκοτων Qv tb' minae esse Cmδεκπx . Atque hoc desinitionis demonstrati v d crimen, ostendit Arist tilis plicitum,non tradit ex Aristotelo principi' iςορίας ρ . et ειρ α obseruatum documentum. Placuit Aristotel eum quaeratur cur accidens pubiecto inest, quae ιοnu eius ex accidentis ipsit in desinitione explication m esse demonstrationem . At si quαratur, non composite, se mi citer, cur homo est, ear domus est,uel composite genus de specie, a cur homo est animal, quidnaeaussa dicet Aristoteles, quamobrem harum qua tionum expliacatio non sit demonstratio' Ergo totum Aristotelicae demonstra-tιonu inuentum eommentitium est,nec quicquam praeter inane nomen habet mugiam inuentionti topicae, nullam dist itionu a laticascientificam partem proprιam continet.
Quarto capite distulatuν idem. Desinitio non demonstratur .s, ut o duplicante. Vna ratio est summa, quod haec demo stratio λαμcev O HEi sumit quod oporteat demonstrare,s quod erat in quaestione, o principis petit. Obscura 'mum e put est, in quo diuinare mihi uidentur interpretes, quid Aristoteli, sibi uelit sed tamen flanmam faciamus. Non dem ramr ait Aristotele, definitio desis desinito, ut quid est : quam ad rem idi thesessumi quatuor. Sollogismus aliquid de aliquo de monstrat per medium. Definitio propria est,s eum desinito e uertitur.Si definitio de suo desinito demonstretur, Omnes in tali 4 demonstratione terminι eonuertentur. Postremo necesse est id- ipsium quid est, in maiore i minore propositione duplicari.
592쪽
A N I M A D. L I B. X. 2 ori stratisia a mustro propositae imperfectum est nisus extremum .h-ο animal bipes, medium nullum ponitur: absolue t men exemplum si potes ei modi, Omne animal rationale,st animal bipes, in eo quid est: omnis homo est animal rationale,in eo qvid est: omnis igitur homo est animal bipe in eo quid est. Hac demonstrari ο inquit Aristoteles) λα κάνει ο δει quia tam ignotum est illud quid est in propossitione utraque, qu/m fuerit in problemate. Ergo demonstrara non est de in tio de suo desinito. Hae Aristoteus distulatio est ed tamen quid ad tuam istam demonstrationem quatuor brrhests,cum qua ta sola requiratur ' imo si doctrina in priori vi anablicis uera
est,ne requiratur quidem. docetur enim illie ἐπιμαδπαρυωπον
ad solam maiorem addedum esse;si ad minorem addatur,id essest ου σι εον, falsum nec perceptibile. Quod eerte ueria Orcinum eum problema sis, An homo sit animal bipes, in eo quod Did est: ipsum quid est natoris extremi pars est, non minoris. Ergo in sola maiore debet esse,non in minore . Atque hἰe qua uis Aristotelicum nihil esst,ex his tamen quisquilius eoili rei legem desinιnonus ex terna pothesi, quod definitio propriasit, creonuertatur cum definito.
Quinto capite continuatur distulatio primi membri, definitio non demonstratur,quea differt a demonstratione, tertium caput mr. definitio non demo stratur, di uisimo duplicare quid esst,quia principium peteretur,quartum equi ait: definitio non demo stratur diuisione, quia principium peteretur, quintum caput nuess ait: quod autem desinitio diuisione non demonstretur, ratio est, quia diuisio sit ἀσμόγιςος, nee ex ameeedentibus eo ludae necessario,sitque simitis indusioni συμπέω in ἐρωτωσι co
insionem petenti. Ae quouis χρῆσις διακρέσεως usin diuisi
593쪽
ror PET. RAMI Nnis ualeat ad defnitionis pa)tes colligendum , possuntque uitia r
mum petebatur: nihil ominere. Id enim necessarium est,si tο-rtim in diuisionem cadιt. Gnihil omittere. hoc uero necessarium tindiuitatim enim eses ecie vortet. Q nuis inquam. LA'sione definitio colligi post, diuisione minime uuiosa, ed certa
totam rei egentiam,ad ultimam diserentiam persequente : an
men diuisio si gisemo non concludit: neque ideo demonstratio est: ut in conclusionesine atrumentosacta, quaeritur, Quare ita G Γις δεα ρε τιμας νοις in diuisinu definitionit m quaeri potest: G denique si concludere demonstratio tamen non esset. Hac quinti caestu doctrina est,qua dis utat An)toteles desiniationem diuisione non demonstrari. Atq- ut uera quaserios amrumenta tamen Aristotelis non satis uera uuapta sunt: indu- scito princit tum petit, diuisio principiμm petit, ait hie Aristoteles, o captiosa utraque est. Atqui inductio principiorum omnium est origo. quomodo igitur sophisticat Atqui diuisio de' nitioncm ex suis partibus constituit: quomodo igitur captiosa' hqui lieet hie Aristoteles ii rideat diu sionem quod petat, non doceat.atramen capite decimo quarto huius, decimo sextodian On in mirifice laudabico in ea negabit esse ὐπρια petitionem,quia ex immedi tu fati quia denique neces rao argume to utatur. Ego Aristoria argumenta quae tionem non conci
dunt. Diuisio est ασ- γι c, diuisio non est j logismus ait Ari stoteles ergo non est demonstratisvino totum contra est: sit lu-Ismin esse demonstratio non esset. Sed tamen set uisimus nons, O: G ut d sinitioni sic distribationu esse malo iudicii
594쪽
A N I M A D. L I B. X. ros 3 esse νον ικον dico,non m Μογιτικον. Notabis uero in hoe captate , quod adhue capite decimo quarto huius dicetur repet tur,quomodo definitio eolligitur diuisione essentiati, s ultimas diis rent impersequente.
sexto eapite eontinuatur quaestio duobus argumentis, alterora dffinitionis definitione,altero ex contrari' desinitione. Primo
igitur disseritur,utrum mn καῖα οὐσίαν definitio essentialis possit monstrari de suo d finito id ut θέσεως statuatur δε- fηitionis d initionem essem o g G τι In ' inti, quod c par ex propriis essen talibus rei, talusMlui'm fiat, Quod constat ex rei propriis essentiaIbus, qb tim δε- finitio: Animal rationale constat ex hominis propriis egentias bus: Animal igitur rationale est hominii desinitis. BIies Porismin inquit Aristoteles ειληφε nn G ῶνα sum sit, quod erat esse, id est, petiuit principium, in a Iumptionesibi oncedit quod quaerebatur. Athoe Arit Melo a umentum uerum 3 fortasse non uideatur. Nam si quaeras an animal tenus sit homi--,probabis ex Logica generis definitione, si vici'm,an homo sit pecies animati. probabis ex Logicaste elei desinitione. Ita si dubites an animal rationale, sit definitio hominis, explicabis extvisa definitionis definitione, hoe modo nempe, ratis breuitero Inoprie bomina explicans naturam, d finitio hominu est: Animal rationale talis ratio e B D finitio igitur est hominμ. - rrgo Aristoteli enuntia hἱe uerea quidem est, quod definiris non demonstνεων de definito ter desinuionu definitionem:nee enim id est accides o materies Umn κη mario tamesen emiae no .
595쪽
uocatur u Aristotele in Elenchis,cum ex logicis legi bus o regu ria probamus desistitiones,diuisionei,explicationes facias. Logia ea dicta est primo libro posteriorum κυμος ταμών , o quod eius principιa omnium quaestionum o di rationum communia essent. At mim desinitionem propositam ex Logicu desiniendi legιbus examinas cra probas, communibu/ illis princlys uteris, neque prιncipium petis . Secundum argumentu mselu tur , quod depnitio non demonstretur ex definitione contrarν s quaeratur an bonum sit,quod est indiu iaco id ue&- θωθέσεως ira demonstrare, Si malum est,quod est diuisibile,s contrariorum mn ttraria deo nitio bonum est,quod est diu M. Nam senum mati,divisibile indivisibili comrarium. sed primum:
Hic situ rem λά Calud ε ναι δεικνυσι, sumens quod erat
esse demonstrat ut Ar oteles ait o ideo Aristotes non proba m quia principium petat. Aristoreia pensentia hic ite uera φ, sciuetia ratio no vera.Nee enim ex contrar3 probatiosophi: μω est, nec principium petit, quanuis dcmonstratio nos sit, nee Picquid non est demonstrati vhi ma est. Aristotilei de eo si Nys in categorys G topicu non temere tam multa praecipit, nec contrariorum usum oph ιωm scaptiosumputauit. Qua-νη quia di sio,quod in tacito,quod definitionu,quod contrari'd mitis , petere gratu principium G qu ionem dicatur , uaccuratius considerandum censeo . Obseruabis autem Me capites quisemum connexum primi modi, o quandam eius luet ob
septimo capite conminuatur instituta quaestio, statuiturque initio tuta neque dissu mo,neque inductione neque An se,uel e
596쪽
A N I M A D. LIB. X. 2os et digito defritio demonstri&his enim activo uerbo utitur Aristotele cum passive dixisset antea non demonstrari monotrogi mo,
quia nil ex antecedentιbus necessario. non inductione, non Ρηsu, non digito,quia non ex uniuersalibus,ut inductio sensius, digitus est,demonstrat. Deinde logicu non apodictico ut Aristoteles loquitur,argumentis ex quaestionum disserentia agitur. Antecedens
est,quastio an est,s quia est.eonsequens est,quid est,s propter quid est, o ignotis antecedentibus consiquentes explicari non possum. Aristoteles ex hac sent, si distura quὀd definitio non demonstratollogistice quid est, si demonstrer definitio quid est, dimonstraret etiam an est, quia definitio o demonstratio declar
Secundu est absurdu . Aliud enim est quid est,aliud auest. desinitio enim unia quidda desinitis rursum unum quιddam demon'ratio de strat. Quomodo igitur,ait Eustratim,una oeadem ratione δυο αξ καπιγενος α λαιν λάφοροι, Δοdemonstrabitgenere interst disserentia'
Primum itaque etiam absturdum.
Nee simul eadem ratione licet dum quaestiones genere disseretes ostendere. Tum uero necesse e demonstrari άπαν Irt ε ςιν,οmne quia est, omnisque demonstratio erit οτι εςι. Quare non erit m 'ς i. Nec certe ut constabit inductone desinitionum) desinitio cum restondetur quaestioni quid est, demonstrat an est. Atque omnino si desinitio demonstraret quid est,certe aut quid res,aut quid nomen si demonstrearet: no autem quid res sit demonserat, ut iam patuit: demonstrat igitur quid nomen significat. Quod ualde absurdum sit. Sic enim definitio esset non ουσιω Ῥη μη omisti non essentiarum s non entium . Possunt enim significari nominibus quae non sunt,s omημ sermo ser definitio , ut Ioas ' d finitio esset. At nominum significationes βιemiae minime δε--UOM. His argumentis Aristoteles concludit desinitionemo Ollogisimum,nec iam esse, nee eiusdem esse, definitionemquemque demonstrare quid est,neque monorare quicquam. Hac d
597쪽
ro 6 PET. RAM 3svitatio studiose consideranda est,quod Aristoteles ait quaestis et nem οτι Lo,an Ut opinor quia sigηφ aus, siquistica δε- monstrationu esse:quid stillustica demonstrationu non esse, o quaestiones disseremes simul eadem ratione explicari non posse. Hie inquam Aristotelis iudicium imprimis considerandum. Quaesenones diuersae sunt ' explicata igitur diuersam scientiam
men simul diuersis quaestionibus o intentionibus satisperi non
potest. Nec licet ex eodem argumento tamen diuersarum qu
stloflum non diuersa scientia simul effici pol sit. Idem sit in diauersi, quaestionibus argumemum, tamen ad eundem sinem non adhibetur,nee eandem siem M parit. Videris duobus oculis eo uum, uid ι nigrum: uidem ιν dem cunum, album uidisti: nongitur quia uidendi facultas caussa est eadem iccirco est uisis elisectus idem. Aristoteles e quatuor quaestionibus,an est,s quia 669lluisticas ait esse,quod uerum est, quid est, olbgiptica n gat esse,quia uerum Ur,de quaestione propter quid est, nihil hie expresiιr,ratio taM eadem est cum definitione. Explicatis quid est o definitio non demonstrato ulmo,quia inquit Aristoteles ' eadem ratione simul demonstraret, in est,cr quid est, quid .es re vera, quia est,ex sepothesi : quia demonstratio est 4 οτι 3ἐς ι:At quaestione, ait diuersaesunt, o genere disserentes: ali d-que est quaerere, an est homo, illud quid est homo: illa quaestione prius cognit haec secundo loco quaeritur. Imo uero si no--ru desinitione eamque bllogismo uoles includere, concludes priorem quaestionem iam tamen eonfessam o p nim,ur,Quid est homo ' res odera, Animal rationale, a ex quaestione hac, Creius restonsionillogisimum ita concludes, Animal rationale esse Homo est animal rationale: Homo igitur est. Quia tua conclusio est homo igitur est qua is ti i fuerat, an homo est na filogismo cocluditur,quod prius quaerebatur At id non quarebatur,pia quaepio ilia praecesserat, G conclusa antea
598쪽
A N I M A D. LIB. X. 2o i sorano modo dum feci da quaeratur,vjsic abs te eoncluditur,
rdaberis in prιmam,'telam contextam uerum cote cta. Argu
mento Arastotelo', a iudicio utor in quaestione,i iam propter quid stida an ecedit haec sequitur: nec qia disseritur,mjι rius ita Uiterat, qua tiones sum genere disseremes. ne igitur dem rasionem, id est, explicationem qu bonis propter quid est accidens in subiecto peribilogismum concladere, Aust reto uestigia sargumentatιonem sequar. i qustio propter quid emo uisimo eoncludatur, mul eadem ration qnia est,c propter q id est, ese plicabitur: Secundam absurdum est: aliud enim est,quia est,aliud. V propter q-id est, quassionesque disseremo cum fuerιM uel
de argumento exposita,d feren e tamen stientia parauM. Athie pracedentem qua tione concludes, non concludes praesente: foemiam quam iam d. dicι, rursus docebu, non docebis autem quam requiro. Quamobrem quod demonstrationem bllogisticam e se nego,id ne miru 6H. Aristoteles enim si no uerbo, reips7 ta
men id nega quoniam argumentum meum, Aristoteia argumen-
mm s. Est praeterea diligenter attendendum, quod ait Ar ο- ' teles, demonstrationem esse re ore, demonstrationem bilogisticam uidelicet,quim cogitat. Etenim quaestio,quia est seu spmplex, seu composita, IS et ira sanS est demonstrationem iccirco ait, esse qua tiona quia esst, quia quaestionu illius ollogisimum uideat ese. At ut quaestionii quid est, is quaestionis quamobrem est, δε logismus ese nutu modo potest,Ob eam caussam quam Aristoteles φρ nosti attulit. Sι demonstratios logistica, esset quaestionu H, π, set simul quaestionu ι r, disserenti; nempe quaestionum,quod est impos ibile. Fuο d monstrationem bilusicam non esse , documentum Aristotelicum est, olluisticam esse,' non es Aristotel cum : hoc argumentum est, quod libro siversere promistram, demonstrationem stilogisticam,non modo ex Uu non Oe deduciam ed ne deduci quidem pose. Prima pars misitae quoionii adhu disceptata est, quo modo desinitio, ne ue
599쪽
rog T. R Arar demonstretur,neque demo seret. Id enim,ut uidimu amiquetr actatum est. Non demonstratur definitio, quia definitio, d monstratis disserunt,tertium eaput suis: Non demonstratur duplicatur ulmo, quia peteretur principium, quarta caput fuit:. Non demonstratur diuisione, quia principi moereretur, quinia eaput fuit: Non demonstratην definitionis non etiam eontrar definitiοην, quia principium peteretur, siextum equesuit: Non fili mo,non inductione,non sensiu, non digito denique dem strat , quia ex singularibus non demonstratur: Non demonstrar, quia si can est , s quid demonstraret: non rem, non nominii significationem, quia multa essene a rda: Haec enim a quinque capitum summa fuit: unde tamen de rertio quartoque membro quidpiam potest elici. Noravi quod definitio sit ratio declarans quid est, quod propria seum desinito conuertatur, quod sit ουσιων,non συναζε κοτων.
Secunda pars tantae quastionis octauo a mno capite primrur, si non possit absoluta definiso demonstrari, nullone modo tamen potest mostrari' Explicatur autem pars haec breuius,quod simperfecta definitio p6lit per absolutam desinitionem ρ ὰὐῖον
ανιμο κ πν Invν ιδεον, π eausam inde monstralitem Cr propriorum propriam, id est, maxime propriam demo strari.Anamen logicus inquit Aristoteles hiet illogismus est,non est uero apodissicus: quod opinor Aristoteles ait, quia propria demonstrationis materies est accidentium, quaesorta lis non stat in illa definitione imperfecta. Unde concludes cum Aristotele,
quod nullus sit modus τας αναγωγης si ductionis, qua proprie definitis demonstreari possit eptimi autem repici capite fecundo disputatio hae non nihil attingitur , an definitio posui I A qlogismo concladi Duo uero notabis hoc capite, alterum quod di
citur,idem essescire, quid est,s stire causam an est id enim siei telligendum, ut proximo capite disse itur, qui eumuit an se,
600쪽
x ex e sentiali caussi,non eadem ratione ,οsimul cognouit, quid est aud enim eser incommodum, quod Aristoteles prius alleg iti sed αγος το niati ad quid est cognoscendum adiuuatur.ALterum uero est,quod I. ξις si λογγικὸς συν-γαμὶς hie o
ponuntur: ubi λογικος uerbum communiter o generaliter accipi non potest,ut comprehendat apodi clicum,ssialecticum,μphiasticum, ut ιnterpretes quidam totum organum luicam nomιnat,
Noni capitis quaestio obsecurior est: est tamen adhue secundae partis, an possit definitio in demonstrationem induci, si non inedemo Pretur de desimto,aut de non Det desinitum, certe ut etiaetatur elucescat ex ancecedentis quaestionis demonstratione. Ergo reuocatur quaestιon m partitio,quod antecedant atia, aliae consequantur: antecedentes cognitae conseram ad con sequentium cognitionem,aut non conserant. Nam si cognoueris an est,
aut quia est per accidens, haec cognitio nihil ad explieandum 3 quid eph, aut propter q*id est, libitsii per essentiam explicentur antecedetes, haec explicatio ad consequetium explicationem adiuvabit: non quod uni in qu tionis explicatio sit alterius explicatio, ut uidetur Aristoteles dicere, cum air, ανιοri θ ό ααα δη-
assecli sumus ad consequentes agnoscendum/t antecedentes nouerimus, imanis te loquitur,cμm ait, ῶς εχ ais χΙ ε ,οι ς εχομεν ρ προς το π Mi. Itaque ut habemus, an 61 e habemus,ad quid e thubi ἰξὶ ἀm s sumitur. Ergo Aristoteli placet de initionem perfectam, s explicationem quae honi quid 6 6b, elucescere demonstratione prioris uidelicet, antecedentis quaestionis i ratio sit eius immediata :s vi accideret illud ab-μ, du,quod ipse capiteseptimo at limi eade ratione duae quo stiones,an est,s quid est,exponatur. Hic locus est ualde con se P. i.