장음표시 사용
421쪽
t x xi I quod no licebat apud Graecos viro externo,nst corruperi.
di seminas potius, qua furti concipiendi causa ingressus videretur. Ideoq; lancem ob oculos ponebat, ne videret eas. Sed quaero, quid ergo proderat intrasse Gynaeconitin,& nihil videre8 Sane qui ita oculos tegeret,quid vide- sre posset,quo modove furtum concipere,ncscio. LuneaeI Vide, in Pilae. LapitJPacuui . Periboea: Lapit cor cura,aeruna corpus coscit. Imitatu a Graecis,qtu: -ρασιν αἰῶ me λυ me dicut. Lareιariat Placet libroru quorunda lectio, Faustuli inuentoris Remi.quanquam non displicet nutriti j. Inuentor
est plusquam nutricius, qui expositos sustulit,& educauit. Inueti enim infantes dicuntur,oiis ιρριφῶς. dc qui expositi sunt, propterea in Constitutionibus dicti Latine loquiJ Omnia sequentia sunt Pauli. Qui fateatur Is vix ullam notitiam Latini serimonis superesse, ne sper mus ab eo Latinitati coli saltum, qui illo barbaro saeculo
Festum nobis mutilauit. Lauer MI Lauernam Romani fures precabantur, ut instituta sua,& cblilia furandi ac metiendi sortunaret. Plau- rotus Cornicularia Mihi Lauerna in furtis celebrassis manus. Horat. Pulchra Lauerna Da mihi nyere. Sic Graeci eodem modo orabant His ut consilia furandi ad eTectum peouceret. Erat autem ea Dea tantum caput, sine ureliquo crupore. Glossae Graecorum: δείμονα
ὀ sisses . Quare recte Glossarium: Lauerna, αξιδικ M. Gl sae Isidori: Laberna,gladiator. Laberna,serramenta latro- 3Onum, vel grassatorum, vel furum. Laberna, latro, aut qui
filios alienos seducit. Vides plagiarium manifesto vocari Lauernam. Quod & Ausonius intellexit cum de plagiario
Nuc iam post metues ubique dictum: Hic est ille Theo poeta salsus,
Bonorum mala carminum lauerna. hoc est, ut Martialis etiam loquitur,alienorum scriptorum plagiarius. LemnisciI Lege, fasciae coloriae.
Letustat In Glossario, Lepistra, i Ib. De hoc satis olim
422쪽
olim in Coniectaneis. Varro de vita populi Ro.lib. r. Vbi
erat vinii in mensa positum, aut lepesta, aut galeolam,aut sinum dicebant. Tria enim,pro quibus nunc Acratophoron dicitur. Qui locus coagmentatus partim ex Nonio: partim ex schediis Servianis, quae sunt penes doctiss. D
Leriat In ornamentis muliebribus qui sint λωι in Coniectaneis diximus. Leuisl Graecis α, 'κδελ ν,:. Est autem ex Graecoro LiberataJ Illa verba , ID EsΥ x o C v T A , ne Pauli quidem sunt. Quare expungenda Effata,liberata, densa ta,idem. Arnobius, Spatiola templorum defanata. Libi illuI Lege,Librilia. Porro ultimis temporibus senescentis imperi j haec in desuetudinem abierunt. Sed magiis ster rerum usus in eorum locum Fusii uallum commentus est de quo apud vegetium.
LingulaJ Graeci, Lingula, μῆ , , - Hωrixta Maloramen Ligula, ut Martialis: & aliae Glossae, Ligula,
xo LixabundinI Glossae Isidori: Lixabundus ambulat, qui voluptatis caussa ambulat. Loebesumi Serviana schedia: Sabini Cererem panem appellant: Liberum, Loebasium , quia Graece dicitur res diuina. Lucanid Lege: loca aerose,non Cretosa.
Lucari a Charisio & Glossis, itemq; - ἀφλου. Apud Livium lib. ii l. Pythio Apollini republica
vostra bene gesta seruataque lucris meritis donum miti tote. nulla controuersia legimus, lucaris meriti donum. 3o ex eo lucare dabatur pecunia in sumptus & impensas sconicas: unde θιαλκιν vertunt Grammatici. quibus 'impensis modum sectum fuisse, & tuear histrionum coercitum temporibus Tiberianis, refert Tacitus Annali primo.Inuenio in veteri inscriptione, LuCAR I i i I II NAE RED E M p T v M A RE P. Tertullianus aduersus Gnosticos. loquitur autem de praecur re Domini: Ipse clausula
legis, & Prophetarii, nec Prophetes, sed Angelus dictus
contumeliosa caede truncatur in puellae salocae lucar. Eleganter. Nam lucar, erat merces saltatorum, & histri- 'num. Plutarchus vertit, τὸ in αν-ώς ς
423쪽
Luc.i,u J Glossae Lucerius, ζ υ . Vtrubi error,nescio. Gellius habet Lucetius. Lucomedi I Legendum a Lucui nono. Propertius vocar
Prima galeritus posuit tentoria Lucmo. sLucumonesJ Ausonius ad Theonem :Scillito decies si cor purgeris aceto, Anticipesque tuum Sami j lucumonis acumen. Ita le endus est locus Ausoni j, ut in Ausonianis lectionibus iximus. quas affectas iam,ac prope ad finem excusas, a V men supprimit Typographus magno meo doloret,ac B sitio suo. LucuntereJ Lege, Lucunter. quod Graecum est, λευ- ab aspersione farinae quae alba est. Dicitur,& Iu-cuns, lucuntis. Varro is Ac nulla ambrosia,ac nectar, non alia,fardae, Panis, poma, lucuns, cibu' qui purissimu' multo est.
Vinum,pemma,lucuns illi nihil ista ministrant. Ab
Afranius Fratriis: Pistori non: at cur non scriblitarioλ' mittat fratris filio lucunculos. Ita enim leget dum in Afranio. Tertullianus libro de Spectaculis: Stititiei dia mellis de liuacanto venenato. Lege , de lucuncu- αν lo. Apuleius lib.x. de pistore dulciario:hic panes,crustula, lucunculos, hamos,laterculos, plura scitamenta metiiita. Lomai Glossarium: Luma, βο-η ἔμοία, ην τme
sa sunt. Neque enim Luina est herba, sed spina:vnde Fauces lumariae Varroni. neque similis Potamogitoni, neque Potamogiton Calaminthae. LuraJ Ausonius Lora, etiam pro ipso vire, in Peri hadecima Odysseae. quod Homero, δυως. 3s LuridiJ Graeci, Luridus,ἰκ Otinet, iLustraJ Malo ex veterib editionibus lamas, quam
Lustriem I Tertullianus hune diem vocat Nominalia libro de Idololatria: circa ossicia vero priuatarum, α
424쪽
communium solennitatum,& togae purae, ut Sposalium, ut Nuptialium , ut Nominaliu nullum putem periculum obseruari de satu idololatriae. Glossarium: Nominalia, τυν ο δῶρα Quae omnia explicant morem Atheniensiu, qui extat apud Grentiu in prolatica persona primae scenae Phormionis Comoediae. NoIo tamen in Amphidromiis imponebant nomina,vt hic dicitur, sed decima post natum puerum die. Itaque apud Suidam integriora haec verba babetur: m .s me ἔνομα. Sed de lustrico die amplius vide Plutarchum in Quaestionib.& Macrobium lib. i. Saturnaliorum de
cubosJ Imo dictum, quod λύκή, lux, apud veterem unde mansit in .. νιλυ-κ. Inde etiam lux, lucere.
ia dissul Scribe ut in pseudul Madulsa: Probe m
Maeandrum2 Etiam picturae in lacunaribus propterea
RI μαιυδροι dicuntur. Inde Maeandratu. Varro in ηη--e Mihi facies maeandrata,& vermiculata, atque adeo cingens orbem terrae. Maeniana a Maenianum ἐξώeh. . Menianus AN --Glossae.,ci Magisterium Dissicile explere lacunas istas. Tamen de Appolline, & de quodam scriptore, qui contra Orationum nescio cuius quaedam de Apollinu dixerat, traci batur. Suspicor agi de oratione, quam habuit Varro ad populit ludis Apollinaribus de Nonis Caprotinis. Verba eius sunt haec ex quinto de Latino sermone: ob hoc toga praetexta datam eis Apollinaribus ludis docui populit. MagmentumJ Lege, Magmentum, maius augmentum. MaiioJ Ausim affirmare me veram Iectionem assecutum in corruptissimo fine huius loci: an a Maia, quod
Mercurio Filio ςius res diuina Idibus fiat eo mense. nam
425쪽
sine ullo prorsus dubio inversae sunt Iitcrae in e o t EN as pro I Pso MENSE. Qii a principium Ips ocohaesit cum fine praecedentis et, fiant. Haec est,ni sal lor, vera lectio. Maior GraeciaJ Quare Graecia dicta sit, non dubita- stur, sed quare maior Graecia. Certissimu est ita vocatam a Romanis , quia propior ea esset illis , quam transmarina raecia. quemadmodum contra Graecos Italos ipsi Graeci transmarini vocabant ἐξ i ,id est barbaros. NaMessenio seruus apud Plautu vocat exoticam Graeciam, Io quam Romaai maiorem Graeciam, non quidem ex pe sona sua: nam erat Siculus, neque vocasset consulto seipsim barbarum : sed seu Jι-e ex per na Graectrum ipsoru qui Siculos & Calabros vescabant in ας ut Plautus cum te vocat barbarum, d Barbariam Italiam, i non ex consuetudine Romanorum dicit: quis enim sanus se barbarum vocatὶ sed ex persona Graecorum, qui βαρ- Τίικου e Italos vocabant: quod etiam ex Plu- 'tarcho in vita Pyrrhi cognoscimn . Ego hoc monui de exotica Graecia, ne forte Turnebum sequamur, & aucto xoritate tanti viri permoti imprudeles eundem lapidem OL fendamus, qui exoticam Graeciam non de ea quae dicta
est Magna Graecia, sed illam , quae in Epiro erat, ioterulexit. In quo profecto non leuiter errauit.
MalevoliI Ita scripsit Festus: Malevoli Mercuri j signit Merat proxime Ianum. Qui item erat in Turdellis Mercurius, malevolus appellabatur. malevoli autem , quod in nullius tabernam spectabant. Notabis autem locum Romae Turdellos, cuius nemo alius veterum mentionem facit. 3o Malleolia Malleolorum incendiariorum mentionem facit Nonius ex Sisenna,& alij. Dicebatur Graece Glossae Hesychij: α οχe, si Pe-ν εἰς ο - Προ
426쪽
t xx v It MamertiniJ Ita Festus: Mamertini appellati sunt a Mamerte hac de causa. Deinde inna: Cum in parte ea Sici-bae consedissent, quae Taurominia dicitur, forte parantibus bello cernere Messanensib. auxilio venerunt ultro: ue eosque ab hoste liberat unt. Itaque prouinciales ob meri
cum eorum, ut gratiam referrent, &in suum corpus, co- in unionemque agrorum inuitarunt eos, & nomen acceperunt unum ut diceretur Mamertini. Strabo: mi Ξstis δ'
tam iκe. Scripsimus Taurominia. quia propius ad scripturam accedebat. & Strabo rivo wν ουν vocat. Alioqui scimus adiecti uurn Taurominitanum. Sallustius in veteribus schedis: Quae sorte inlata nauti agia sorbens gurgitibus occultis, nillia sexaginta Taurommitana ad littora trahit. Quae ad verbum Strabo exprestit: Δειλ-I Je χώ
Mumphista J Ego scio in Hebraeorum commentariiqManphul esse mancipem pistrinorum . dictum a Graecommmλκ:. Neque dubito quin Mam phiala in traduces Syx; riacae linguae cx matrice Graecia, propagata sit. Sic in Daniele vetustissimo scriptore Graecum est Psanterin pro psalterio : Sic in Paralipomenis, seu chronicis Ra- Psod αρατυρα αδ h. versus Luciliij ita legito: Pistricem validam si nummi suppeditabunt. 3o Addas empleuron, in amphialaς quae sciat omnes. Non solum, inquit, validam dico, sed quod magis cst, Mamphur I Quod est sucula in machina tractoria: id Mamphur in torno. Graecum est quia circum-3 uolutum habeat lorum, ut collum monile, quod
Maii Eis fonsJ Locus corruptissimus. qui, nisi fallor, ita restituendus. Manalis sons appellatur ab auguribus puteus perennis . neque tamen specu, inciliisue cietur. quia
numen id auspicatur, quod sua sponte in amnem insuit.
427쪽
ad auspicandum,inquit, flumina non prosunt, quae opzhumana, puta specu, inciliis ducta sunt. sed quae sponte
sua in amnem influunt. Non est autem dubium, quin loquatur de Peremui auspicio: quod dicebatur , qu
ties quis amnem, aut aquam, quae ex sacro oritur, auspi-scato transit. Ex sacro,hoc est ex capite fontis.Nam capita omnium sontium sacra.Contra quae ex castellis,aut diuidiculis derivatur, non est sacra. Vide, in Petronia. Donmediocriter studiosos iuuerimus, qui tam utilem locum, cum contineat in se egregiam antiquitatis cognitionem, io
emendauimus, atque illustrauimus.
Manalem lapidemJ Imo: Manale putabant esse ostium
circi. Ita enim nulla controuersia legendum. Mans, seu Manale eleganter ostium manium. lnde manale sacrum, erat sacrii Deorum manium. Varro de vita populi Roma- leni libro Ir: Vrccolum, aquaenaanale vocamus, quod eo aqua in trulleum cssundatur. unde Manalis lapis appellatur in pontificalibus sacris, qui tunc mouetur , cum pluuiae exoptantur. Ita apud antiquissimos manale, sacrum vocari quis non nouerit,unde nomen illitis 3 Haec Varro. ex cuius verbis nouimus manale, sacrum etiam signific re , cum hic etiam ostium inferorum exponatur a resto.
Sed de eodem utrunque intelligere non dubito, quantas diuerse ab utroque exponatur. Locus hic Varronis egregius, quem produximus, corrupti minus extat apud Nonium: &confusus cum altero eiusdem auctoris, qui pri re loco citatur. Nam ita legitur apud Nonium ubi explicat quid sit Trulleum a nou quae luxuriae caussa esse parata. eius urceolu aquae manalem vocamus. Legendum
enim: non quae luxuriae caussa essent parata. & II: Vr- 3 ceolum, aquaemanale vocamus, &c. sed fallitur Varro
in etymologiis, & saepe, etiam aliquando prudes sciens. Nam non a manando sed a manibus dictui estque id vaς. quod postea aqui inanile vocatu .ut librale &librile virumque dicebatur.Glossariti: Aqui manile,- ιβιν. Distoitius, si in Padectis Florentinis l. Ir i, de supell. leg. Aquiminalc. Manale etiaJ Fulgetius: Labeo, tui disciplina; EtruscaqTagetis,& Bacidis quindecim voluminibus explicauit. ita scribit: Fibrae iocinoris sandaracei coloris dum suae manales tunc Verrere opus est petras. Deinde Fulgentiu expli-
428쪽
explicat: hoc est, inquit: quas antiqui solebant in modum cylindrorum per limites trahere pro pluuiae commutanda inopia. Manare I supple ita: Manare solem solitos esse antia 3 quos dicere ait,cum solis orientis radij splendorem iacere caepissent. atque ideo primum diei lepus mane dictu . quan uis magis id dicitur, quod manum bonum dicebant. unde est mature. quod id bonum , quod maturii. unde &Matuta dicitur. Quod Festus dicit Aiτ, intelligit de
Verrio, ut saepe . ManeosJ Quod manu capiatur. imo capiat. Ita ergo
Mantinis I Vetus editio, Mancini Tifata. Quare in
ergo mutatum est Tifata sunt iliceta. Ita ergo in suas se H des, unde vi deiecta erat haec vox, restitui iubeo. ManiusJEt haec quoque male accepta sunt no a Paulo, sed ab inferioris aetatis hominibus barbaris. In veteribus .cnim editionibus legitur, Manins Aegeritis Nemoresem Dianac consecrauit. Ego lego: Manius Agerius Nemo-- rensem Dianam consecrauit. Hic consecrauit,est αγι. i. m 'ο. signum Dianae posuit. Notum cst Nemorensem Dianam Aricinam dici. & regem nemorensem eius sa
MantuI Verba Caeci iij ita legenda: Iam obe adeo.2s manta iam. hoc vide Vt caecus animum aduentus angit M. iticularumJ Quot verba Pacuvij, totidem sere monstra eri orum. & tamen pulcherrimam prisci sermonis notionem in se continent. Age igitur ita legamus: Pacuuius: Ad manticulandum astu aggreditor. scite quid pro-3o me,erue. item: Educ i. manticulator. ita me facti oppressit iugo. item deinde: LAggreditur astu rege. maticulandum est hic mihi.&:
Nanticulatam astu, sianctiora adicis ues Iuraturanda . Planius hoc significare videtur. quibus quotidie Paruae noxae extergeantur. Planius,inquit Festur, hoc significare videtur , & quasi notionem verbi in eo quod sequitur: quibuς noxae extergeantur. hoc est, illis verbis etymo verbi manticulari expressit Pacuuius, cui n
429쪽
extergendi significatum adiecit. Nam mantilibus extet gentur manus, quae antiquitus dicebantur Manticulae. Vnde Manticularia quaecunque erant ad manum, ηγο- vocabant. quia nihil magis ad manum quam Mantiate. Sed verba Pacuuij eoniungamus: ibrachinam ordiris nouam, manticulatam astu. η Sanctiora adigis iuranda iura, quibus cotidie
Paruae noxae extergeantur. --pro dic:s, emendauimus ad icis, quod dicebant pro adigia. Notum est, quid sit adigere aliquem iusiuradum,& quid Graecis . ,clbe ορκος. cleganter & quasi γνώμη - ορειώδει definiuit iusiuradum. Quid est iusiurandiunt mantile , quo quotidia Me noxae extergentur. Quod fere, quan uis alia allegoria extulit Laberius: Quid est iusiurandiun emplastrum aeris alieni. In is . illo versu, Machinam, &c. deest finis. in eodem, traiecta erant ex diuulsione membra, manticula tactu an: Pro, in ticulatam astu. In illo versu: Educ, i. verba illa, ita me facti oppressit iugo , idem valent ac Plautinum illud, Ita me in ipso articulo oppresiit. In illo versu: Aggredituntur χοtia a principio producitur. unde indefinito modo. Aggrediri. Spero equidem huius tam egregi j loci a nobis restituti candidos lectores gratiam relaturos. Sed illud prae tereundum non est, quare iureiurando dixit extergeri noxas quotidianas. Allusit ergo ad satisfactiones, quae fie Ibant, cum ingratiam redibatur. eius exemplum habes apud Plautum Amphitruone:
Mane: arbitratu tuo iusiurandum dabo: Me meam pudicam esse uxorem arbitrarier.
Id ego si salio, tum te summe Iuppiter 'o Ouaeso, Amphitruoni ut semper iratus sies. & mos exigendi id a laesis, seu iniuria affectis, extat in eadem fabula: A ut satiςsaciat mihi. atque adiuret insuper, Nolle esse dicta, quae in me insonte protulit. ex bis 3s . luculenter illustratur insignis locus Pacuvij. Habes & in Adelphiu Terentij, ManiisINon cit Tuscum.sed purum putum Latinum:
Mantisa, pro mania tensa. ut manterium Varroni pro ma-
tuterium. Tesum antiqui pro tensum dicebant, & pesum, seu
430쪽
seu pessirin, pro pensum. & passum, pro pansum. Igitur
Mantista, seu blandissi,quod melius est, dc extat in ovibusdam veteribus editionibus , dictum pro Manutensa, proco quod manu porrigitur, praeter id, quod ad pondus exi-sgitur. ut sit mantisa caro, vel mantis a merx, τονον κρέαο. Porrigitur enim manu, non datur pondere. Porro Man- tisana, pro Mantesam dictum non mirabitur, qui scit veteres Pertisum,propertesum, & similia dixisse. Pomam, mitto Ita, ni fallor implendae sunt labesio illae: Manumittens modo caput, modo membrum aliud serui tenet, Sc dicit: Hunc hominem liberum esse volo. ac pro eo auri X soluit, ut, priusquam digreditur, effeta ur iuris sui, dum his verbis hominem liberum inittit. Non dubium, quin intelligat dominum solnere viceis simam pro liberato servo: de qua lata est lex Manlia, ut ait Liuius libro septimo. Epictetus apud Arrianu libro H.
Quae nam summa hic definienda sit, non video, neque quare auri potius, quam fortunarum vicesima. Sed & in manumissionibus quae fiebant sacrorum caussa, pende-11 batur auri nescio quid. vide in Puri. adeo, ut nulla manumissio non esset vectigalis, quomodo loquitur Tertullianus.
Mapalia I Ait homini b. solute viventibus exprobrari vocem mapalia.& veru est. Seneca ἀγα- ,--α-H. Ego, ueo inquit, P. C. interrogare vobis permiseram. vos mera mapalia fecistis. Volo seruetis disciplinam curiae. Nera mapalia fecistis. hoc est, susque deque habuistis. & dissolute potius egistis. Vide quam bone locus ille ex Menippea Senecae huius loci collatione illustretur. δc tamen mirum,quantum negoti j secessiit viris doctissimi , qui in loco Senecae exponendo plurimum aestuarunt. Ma pedi I Corrige ex iudicio Adriani Turnebi, quo doctiorem nostra non tulit aetas, in precatione Soli taurilium. Quicquid dubitet Meil illa constat in serm X solitaurilium ad lustrandum agrum ambaria ali sacrificio,