Cebetis Tabula quanam aetate conscripta esse videatur

111쪽

duntur: ταυτὶ φουν καὶ προτερον διαφθειραι τους Βοιωτους καὶ νυν ). Sed satis de Di0ii Chrys0st0m0. Jam de Luciano videamus. De quo breVis 8Se 9088um, cum iam non id quaeratur, utrum Pinaci auct0r Lucianum, an Lucianus illum imitatus sit neque attineat asterre l0c08, quibu arti0 quaedam c0gnati inter ill08 intercedens stendatur Tabulam enim ibi ad imitandum propositam esse du0bus locis ipsis verbis dicit Lucianus η - , sed id agatur, ut Lucianus qu0que teStimoni Sit, quant0pere illius aetatis Script0ribus alleg0riae et pr0809090eiae placuerint. Praetermissis iis, quae Dr0SihnUS, qui recte p. 4 animadvertit de Luciani abundantia tran Stati0num, c0ngeSSit, haec c0nii nemoro: Halc. c. I p. 252 q. Jac phil080phia humana specie induta ecurrit. In eiusdem dial0gi c. i5 p. 255 inveniuntur Ἀρετη, Σωφρ0συνη, ικαιοσυνχη, Παιδεια, Αλγηθεια, bi accuS. 6 p. 4 Jac 'Aδικια, 8 p. 5)

i In ab ex his nihil occurrit quamquam ea a Di0ne aisingi falsoque eidem, qui Sphingis all0goriam invenit, attribui potuisse

noli nego. Ea quae in fine apposuit Di0: σοι γαρ αμαθεις οντες cet vehementer admonent de Tab. 35 5 λὶ cf. supra p. 0 Luci an de merc. Ond. 42, rhet. Praee. 68 13. ' Prodice alleg0ria quant0peri antiquis placuerit, e multitudines imitatorum apparot, quos multachius enumerat fr. phil.

Graec. II p. LXXVIII.

112쪽

- l04 quaeSti0ne profecerimus, Si quaeris, haec mihi videlitur resp0ndenda esse Ea quae de artificibus exposuimus declarant non ante Alexandrinam aetatem Tabulam eoniectam esse. Qua deinde de script0ribus disputavimus, ea ip8 qu0que n0s adduxerunt, ut 0st Alexandri tempora inacis auet 0rem fuisse Statueremus atque ei potissimum aetati eum assignaremus, qua Stoicorum allegorias

fingendi studium secuti ii philos0phi, qui de mori huSScribebant, quam plurimas imagines peribus suis inserebant Artissima hae in re cum Cebete coniungi Similitudine vidimus Philonem Judaeum, Di0nelii ChryS0Stomum Lueianum, ita tamen, ut magis in eorum inclinaremus Sententiam, qui Cebetem aut Di0nem fuisse existimant.

In Tabulae serm0nem qui primus inquisivit, Dr0Silinus, ne quaesti0nem ad finem perduceret quidque X auct0ris usu dicendi de eius aetate c0lligendum 8Set in medium proseri et, ut 0rte impeditus est. Itaque eiuS studii, quod in hac re Di 08ilinus p0suit, fruetus non exstat nisi verb0rum index, quem editioni suae adiunxit. In qu 00 Inponendo 110nnumquam err0ribu illum b- Strictum SSe neque milia, quae in hac appendice c0ngeruntur, aequi ponderis esse ad quaesti0nem de Tabulae germanitate instituendam recte monuit Jerrainius ). Neque omnin eius rati Satisfacere videtur. Hoc enim apparet, Si . . adverbium βεβαιως Tab T. 2 ante Menandri aetatem in iis, Hae ad nos pervenerunt antiquitatis monumentis non invenitur, in hac re acquie8-

Jerramii id it arasti p. XII sq. quem timium irosilinodoro lasse infra videbimus.

113쪽

cendium non esse, Sed etiani de adiectivo βεβαιος quaeri debere. Quod si pri0r aetate adllibitum occurrit, nem0 est quin videat casu fieri p0tuisse, ut adverbium in iis, quae ad 0Stram aetatem permanserunt, veterum Atticorum Scripti non obveniret neque quidquam huic rei tribuendum esse momenti. Mihi quidem tum deuium ad Cebetis aetatem investigandam verb0rum in die prosei videtur, si non m0d de un0quoque v0cabulo, sed etiam de c0gnatis viderimus neque satis rati anti illissimum cuiuSque testein protulisse uniuscuiusque vocabuli quasi sort0m et hist0riam volvente quibusnam e recenti0ribus script 0ribus maxime in usu fuerit stenderimus. Certiorem qua ui in orb0rum supellectile iudieii de libelli germanitate faciendi 0rmam errami adsenti0r in grammatic0 Si positam esse, ita tamen, ut Si prae Stanti8Simis erui0nis Graeci auct0ribus usus dicendi liscrepat, optim iure Tabulam Suppositiciam esse affirmemUS, X ODSen Sione autem germanita non efficiatur,

cum is, qui librum c0mposuit, ill0rum consuetudinem p0tuerit observare. Atque Tabulae Sernio grammaticam rationem Si Specta S, quam pr0pe absit ab ptimis atticismi exemplis, idem erram ius m0ne p. XII sq. Sed quamvis diligenter auet 0r libroruit Platonis studi se imbuerit iusque non m0d in Singulis l0cuti0nibus ), Sed in universo dicendi gener ' Se praebeat imitat0rem, tamen de e qu0que valet, quod Momnisenus y de tot illo imitat0rum grege animadvertit: 0n rar Platonis imitat0ribuS, uni compilaribu Saeculi peracti Serm0neque Graeco paullatim haud medi0eriter immutat illiu usus dicendi plane eis in c0nsuetudinem venire n0n OSSet,

114쪽

- l06 accidere, ut Suam ipsi aetatem vel inviti pr0derent. Id autem con Sentaneum est in eis rebus Deillime fieri, in qua in Scribend minime animadverter 80lea8, velut in praep0Siti0num usu in iisque v0eabulis adhibendis, qu0rum duplex erat Drma vel declinati0, altera ab Atticis altera a 0ιν γῆς quae vocatur Scriptoribu in Sum V0cata. Quae mihi huius generis blata Sunt, enumerab0. Id praem0neo, de e0dicum Scriptura n0n ita ubique constare ut de omnibus l0eis certum iudicium facere liceat. Ea enim e0llati0nes, quibus usus est SehWeighaeuSeru cuius in editi0ue nititur rosilinus, vehementer dubit num ea, quam 1108 hodie requirimuS, Squequaque cura factae Sint Muellerus' autem n0n id speetavit, ut huius libri textum e0nstitueret sed ut rati0nem inter Singul08 libr0 manuscript0s ceteraque rei eriticae in Cebetis Tabula exercendae adiumenta intercedentem X- ploraret. Quocirca non perpetuam codicum c0llati0nem praebuit, Sed ea Solum exscripsit, quae ad illustrandam libr0rum at nem alicuius m0menti esse videbantur ψ).

Ita fit, ut quid qu0que l0c in optimis e0dicibus exstet, minus certo Seiamus; sed vel iis, de quibus vi dubitare liceat, Satis per probatum iri, n0n plane Tabulae auc-t0rem cum optimis atticismi Seript0ribus conVenire. Atque primum, ad 110men qu0d attinet, haec mihi b- venerunt ab Attidis non plane reiecta, Sed rarius adhibita 6, leginius δεῖον, cui Drmae Attici praeferebant πλέον. ' Cui rei, cum Attic0rum c0nsuetudo fluctuet,

110 multum tribuendum SSe concedo.

115쪽

mium fecisse xistim0, qu0d illa καὶ τα αἰσχρ0τατα εἶναι delevit* his defundens e0niecturam The K0rdSτ αισχροτατα an unu sua Drui soli superlative streo mittet in at east ne S. r. Militer reta in them. Qu0d enim forma αἰσχροτατα minus est usitata, id qu0d impriuiis erram 10 videtur Suspiei 0nem fecisSe id in hoc libro nem n0n videt e valere non debere, ut haec v0cabula eiciam US. 7, 2 haec exhibent libri: παρ ων μεν αρπάζει τὰ

υπάρχοντα καὶ τέροις διδωσι, παρα δε των et των πάλιναφαιρεῖται, δεδωκε καὶ ἄλλοις δίδωσιν. Haec attiguli forma cum με et δε coniuncta n0n adhibita est ante De-m0Stheni aetatem rarissimeque iuvenitur apud Attic0s.')Menandri exemplum ad huius l0ci sententiam pr0Xime accedens exscripsit ruegeritS '): οἶς με διθωσιν , ις

δ' ἀφαιρεῖται θ εος.

De veri, Si quaerimus, forma δυνάμεθα l,l recentioribus p0tissimum Atticis in usu erat, quamquam ne pri0re quidem ab ea abli 0rrebant. Gravioris ponderis eSSe existim qu0d bis . p. l. ind. verbi εἰδεναι est

cf. uehiter cranilia. r. I p. 780. Apud 08teriores hic usu iungis magisque increbruit.

116쪽

33 6 V, qui in hae libri parte textus e0nstituendi

εχειν αν τι συνήκαμεν. - Verba igitur αν τι συνηκαμεν

in milibus, qui de hac re c0llati sunt, e0dicibus leguntur. Di 0silinus, etsi ipse qu0que de BD scriptura sciebat, tamen illa verba l0880ma atque id mutilatum esse censuit ita fere eius Sententia gl0889t0r Scribere debuerat:

0ssendere videtur, quod imperlaeti συνίεμεν 0c0 0riStus συνλὶ καμεν 08itus St. At in h0 nullam esse Suspici0nis causam Vel ea, quae e Plat0nis dial0gis ruegerus h)attulit, exempla Satis declarant. Deinde qu0d illa τὰ Dγ0μενά ποτε miSSa Sunt hae n0n minus facile quam condidi0uale enuntiatum δε ιιεν e Sententiae ratione Supplentur. Itaque e0 d. V Seeuti SeribemuS: την φωνλὶνεῖδεναι ' ἀκριβεστερ0ν γαρ ἄν τι συνλ καμεν. Cur de h0 l0e verba faceremus, id erat RuSae, qu0d in iis, quae n0bis videntur in textum recipienda

117쪽

- 109 esse, bVenit larina συνήκαμεν, quae quamquam ab Atticis aliena n0n erat, tamen ex pr0Sae rati0ni Script0ribus a Xeu0phonte et Dem0sthene S0lis Saepius, R Ceteris rarissime adhibebatur. λ)His paucos addam l0c0s, quibus in c0dicibus singulis vel omnibus exstant Scripturae, quae, Si rectae putantur, vehementissime m0vent recentioris originis Tabulae suspici0nem ubi Ver0 emendati0nein adhibendum ess facile intellegitur unus praeterea accedit l0cus, hi utrumc0rruptelam latere an ea, quae in libris exstant, recipienda in indiciisque recentioris aetati numeranda esse en Seam

3, 3 cod. praebet συνιεῖδ). SehW0ighaeus 'rus ex coniectura ScripSit συνιῆ. Ut mittam quaerere de indicativi Drma συνιείδ), pr0pterea hoe loco non auSim au t0ri imputare indicativi post εάν usum, quod paulo in si a 4 sequitur αν δε τις γνω. Itaque huic l0e emendati0nem adhibere eo minus vere0r, qu0d apud uellerum de huius loci scriptura nihil iuveni allatum, collatio autem a SchweighaeuSer u8itata num uSquequaquam fide digna sit dubito Accedit quod emendati se iseri facillima. Etenim si minus aecurate in e c0dice, ex qu0

fluxit A, pr CYNHJ. Scriptum erat CYNIAE I patet corrupt0lam haud difficit oriri p0tuisse. Optim igitur et

' CL uehnstri gramin Graec. I p. 646 660. Apud Demosthenem sescenties a forma obveniunt. Ε prioribus praeter Xenophontem paucissima exempla asseruntur ex Antiphontis et Isae orationibus. Τ 3, 2 pro f0rmis συνιγὶ et μη συνιν et A et V praebent συνιε et μη συνιει, quae in textum sunt recipienda. Porsonus qui do has sor in apud Euripid0m detondas osse censuit Eburip. r. 4l Matthiaeus ab Atticis :is vult alienagesse Gr. r. 205 1). utinastianus contra a Porsolio ea dessendit. Cf. u0hner. r. r. I 644 D. 4.

118쪽

- l 10 cum litterarum tractu et eum illo, qu0 Sequitur, γνω convenit Seriptura συνῆ ). Ib, ABD υθεις, C ουδείς. 35,4 χυθεν, ceteri utrum Ddεν an ουθεν exhibeant, dubium est. l. BD μγὶθεν. De ceteris nihil exscriptum inveni0. Viginti l0cis 0mne libri consentiunt in i)Jεις, uno in υθεις/j. Quae cum ita sint, non dubito quin s0rmae υθεις et λὶθεις librariis sint tribuendae recteque Dr0silinus larmas litterad scriptas ubique restituerit; ita ut hae in re Cebes cum antiquis Attidis q0 Sentiat '). Quae enim alterius i0rmae in Tabulambueniunt exempla, ea pauci0ra Sunt quam ut a uet0ri ipsi hanc qu0que in usu fuisse arbitremur. Idem statuendum esse mihi videtur ii forniis

γιγνεσθαι et γίνεσθαι, γιγνωσκειν et γινωσκειν. 0dices

Parisini ubique praebent γίγνεσθαι, nisi qu0d IlI 40 2;4J,2 Xhibent γίνεται, A γινομεθα 8, 4ε); II milibus

l0ei γίνεσθαι. Eodem m0d II ubique praebet γινω- σκειν, Parisini γιγνωσκειν. Hac in re r0Silinum, qui omnibus tosis Scripsit γιγνωσκειν et γίγνεσθαι e0 libentius Sequemur, qu0d eod. M auetoritatem nullam esse luculenter stendit uellerus. δ)29 2 in libris haec exStant καὶ γαγουσαι προς λὶν

λ Qu0 Schw0ighaeusserus scripsit συννῆ, corruptelae ligo minus facile explicatur neque hoc cum illo γνω 0nvenit. Drosili-nu ex it terioribus 88 recepit συνιI. Sed ut mittam quaerere de hac accentus ponendi ratione cf. oetilingium accent doctr. 40, 2, 3), artis criticae seges postulare mihi videntur, ut potius ex iis, quae in optim codice exstant, probabilem scripturam 8Sequi Studeamu8, quam, Si illa retineri non possunt, ad deteriores codd. confugiamus

optimi codicis ratione non habita. λ Cf. rosthni edit praef. p. VIII. β Cf. Lobeck Phryn. p. 181. - Drosthni praef. p. VI sq. qui ,1 misit Φ Museli de arte crit Ceb. ab adhib i. 19 sq. . . 8.

119쪽

ipsas Virtutes opini0nes accedunt sed Eruditioni 008, qu08 ducunt, tradentos finguntur 29, 3. De alia emendatione c0gitaveris, si in versi0ne rabi ea hae legeris: Opinione sunt, inquit, deducente ad Disciplinam, et pr0clinarunt iam capita sua invitand e08, qui accedunt ip8a laetumque larunt nuntium. - Scilicet suspicaberis interpretem Arabicum pro illis πρ0 τας Ἀρετας legi8Se προ αυτας. 0d 0 0 quidem mea sententia habet pr0babilitatis numeros, cum Opini0ne nullum habeant pr0prium l00um, sed per pri0res duo circuitu passim vagentur, ita ut vix dici possit: eos, qui ad ipsa intr0ierunt am igitur missis emendati0nibus Videamus, num ea ip8a, quae in c0dd. exstant, explicari 088int.

Qu0 fieri nequit, nisi ita ut 0risti participium participii praesentis significatione adhibitum esse Statuas. Id autem hebeti0ris iam facti Sensus esse et apud recenti0ress0lum inveniri m0nuit Schmidtius ). Sed utrum c0rruptela hoc l0c lateat, an participi a0riSti pro praesentis

rum Gr. r. ΙΙ p. 161, p. 63 n. 4 Si equimur, ne cuni Optimae quidem Graecitatis scriptorum consuetudine hic usus pugnat. Id enim n0 vult inter oristi set praesentis participium interesse discrimen, ut illud necossario designet actionem tempore ei, quae verbo finito exprimitur, praecedentem Hoc ententiae ratione fere desiderari, non ipso participio oristi cf. p. 163 n. ). Sed exempla participiorum oristi pro pra0gentis adhibitorum ex optimae Graecitatis Scriptoribus afferri nequpunt. Tabullae eo loco, de quo agimus, quani quam illi εἰσελθοντας oristi Sigili sicationem ita ubesse dicas, ut ii, qui opini0uibus ad seram ruditi0nem ducentibus e

120쪽

aggregant, cum lio faciunt, incipiant introire ad Virtut 0s itaqu0 ad oram Eruditionem cum accedunt, quodam modo ingrossi iam sint ad Virtut0s, tamen nemo negabit ex antiquioribus quemvis scripturum sui Sse εἰσπορευομένους. i Obiiser commemor alio loco, qui est 6, 3. iniuria participium prae80nli εἰσπορευο μενους in Suspicione in vocatum osse, cum se eis illic ageretur, qui introierunt, non introseunt. Itaque is, quir0censuit editionem rosilini in annalibus, qui inseribuntur Lit 0rar. Centi albiat 187l scriptum voluit εἰσπεπορευαε νους SuperVReanea 8ane mendatio, cum haud raro participium praesentis, praesertim istum semporis adv0rbiis πάλαι, παρος et coniungitur, designet acti0nem ei, quae verbo finito exprimitur, actioni pra0cedentena, cuius tamen effectus nondum evanuit. Cf. Riseckh0 de participio oristi Gr. p. 4. Exemplum nostro loco simillimum se Xenoph. gos. 1, 36 attulit uelinprus II 17T: Arri σιλαος ελπιζων καταλυGε ν λὶ επὶ την Ελλάδα στρατευο υσαν προτερον ἀρχhν, ubi Bretton bachius: imperium, quod postquam pluries Graeciae bellum intulit, setiamnunc infestum Graecis se ostondit. Praeterea cf. sexempla a Rieckher p. 1 congeSta. Librariis tribuendum oss mihi videtur, qu0d nonnullis locis pro εαυχου legitur αυτου SeliWeigh nihil mutari voluit, cum apud Polybium saepius invenirsetur αυτου pro αυτου. Sed dilig0nter iis, qua libri un0 quoque loe prasebsent. 0llatis in dorsius et Hulis chius eo ducti sunt, ut ubique formas spiritu asper scripta reStituersent. Idem nos in obset faciemus, pra080rtim cum tribus solum locis αυτου pro αυτ o codd. exhibeant l, εν αυτω - , παρ' ατ ταῖς - 16, προ αυτάς; , cuius nulla auctoritas St, etiam

Ne id quid sena ad nostram disquisitionem ullius ponderis S Se

Videtur, quod 10, 2 pronompn roflexivum non sun meo positum si τὰς τ01 α τιλλουσα αυτῆς idem nim apud Herodotum, Xenophontem, Aristophanem compluribus locis invenitur.