Cebetis Tabula quanam aetate conscripta esse videatur

81쪽

ας ρονεῖν EX hi a Phatone et Xen0ph0nte aliena sunt ανδροφονεῖν λ), αφρονεῖν Admonent enumerati0nes illae pravarum acti0num de St0icis es. Cic. n. III 9, 32: patriam prodere, parentes violare, fana depeculari;

C0rrecti animi, quae efficitur vera eruditi0ne, cum Sanatione c0rp0ri c0mparatur 19, 2. 0dem pertinet qu0d qui Servatus est ad virtutesque pervenit, ab innibus pari studi recipitur atque medicum recipiunt aegroti 26, 1.

Hac comparati0ne frequentissime utebantur St0ici et Cynici. Plat0η ille quidem c0ndidi0nem animi vitiis esse etam m0rbum dicit, Sed e0mparati0 phil080phi et medici animique viti0sitat liberandi et 0rp0ris sanandi apud illium n0n in tonitur. Stoici deinde et Cyniei Phat0nis illam imaginem amplexi et amplificantes m0rb0s et imbecillitates animi 0σ0υς et αρρωστήματα distinxerunt phil080phumque excolendis animis et purgandis vacantem simili munerei ἀνδροφονος exstat apud Platonem ανδροφονεῖν apud

82쪽

- 74 atque medicum fungi sescenties m0nuerunt. Quam imaginem Zellerus animadvertit 08 poti8Simum adamaSSe, qui inde a prim a Chr. n. saeculo in m0rali philos0phiae parte illustranda operam p0suerunt )Altiorem etiam cum iis phil0sophi e0nSenSi0nem c0gn0Sces, ubi diligentius aut in ea inquisiveris, quae 19, 1 exp0nuntur de rati0ne a vera ruditi0ne in purgandis hominum animis adhibita. Ut enim medicus primum ut 0rbi causa am0vet, deinde in b0nam valetudinem cor-p0ra restituit, Sic disciplina primum error, viti0rum cauSa, quaeque e ili fiuiserunt vitia rem0ventur, deinde ad Virtutes animi perduduntur. Bipartita igitur, ut 0rp0riSSanatio, Sic animi 0rreeti eSSe perhibetur primum viti0rum causas t0llendas, deinde virtutem efficiendam eSSe cf. 19, 2 προτερον - ἐτα; 9, 4: πως ἐκκαθαρ/ὶπ9ωτον. . .). Cum his c0nfer Phil0nis Larissae fragmentum, qu0d Xhibet ullachius II p. 55 ως γαρ ατρου

. . . O προσαγειν ἐστὶ τὰ μεν θεραπευτικά, τα ιεν τω προεκκομισαι τα νοσοποια των αἰτιων, ταχε τῶ τα παρασκευαστικα τῆς γιειας ενθεῖναι, υτως υ καπὶ λὶς ἐπιστημri εχει. . . 0 μὲν γαρ πεξαιρετικον των ψευθως δ CL Zolle II 1, p. 285 III 55 524, 1 644, 3. Illa morborum et imbecillitatum animi distineti W0llmannius l. l. p. 455ὶ dubitat an ipsi Zenoni tribuenda sit. 0mparati philos0phi et medici apud recentiores magis magisque increbuit. Praeter l0g08 aZellero allatos hi mihi obvenerunt: Epiet diss. III 3, 30 idem apud Stob. 4 94 Mus0n app. ex eod. lor. o. Damase in Mein. edit. Stob. I p. 223. Senec. p. 23; de c0nSt. Sap. 13 de ira III0 Pliat. d. 0h. ira 2, p. 453 Dio Chrys. r. 23 p. 30 Dind.; ibid. r. 274 29; r. 33 p. 2. Diog. p. 28 p. 243 Herch. De prioribus cf. Di0g. Laseri II 0 V 4, VI 6. 0nge diversus is

l0eus est, ad quem provocavit eurtinus p. 52, eu. 0mm. I, 3, 13, ubi de singulari quodam animi vulnere, non de vitiositate tanquam animi morbo agitur.

83쪽

quanta liae Similitudine e0niungantur, non pus erit pluribus dem0118trare Phil autem nesci an St0ic0rum d0etrinam hac in re estutus sit, quippe quem alii in rebus ad mores pertinentibus ad illos pr0pe accessissee0ustet. Certe Similia Stoicos docuisse ex Senecae epistula 4 apparet, ubi de e0ntr0versia illa agitur, quam ei, qui n0lebant li0minibus err0re liberatis praecipi de vita recte instituenda, cum iis habebant, qui talia praecepta necessaria Xistimabant. In ill0rum num sero qui fuerat Arist hanc in sententiam disputaverat b): Nihil . . . proficient praecepta, quamdiu menti err0r ObsuSIIS St. . . Idem tibi de omnibus vitiis dico ipsa rem0venda Sunt,n0n praeeipiendum, qu0d seri illis manentibus 11011 0test.... Ni Si opini0nes falsas, quibus lab0ramus, XpuleriS,

nec avarus, qu0modo utendum e funia Sit, exaudiet, nec

timiduS, qu0m0d pericula c0ntemnat. Quibus ipse Seneca respondet: Etiam rem0ti vitiis, quid et quemadmodum debeamus facere, discendum est. In his facile agn0Sees bipartitam illam c0rrigendi rati0nem, qua primum sal Saet pervel Sa tolluntur, deinde vera et recta efficiuntur. Haec anim0rum purgati ut fiat, et iis, qui vitiis et v0luptatibus dediti sunt, et falsae ruditi0nis secta-t0ribus pus est paenitentia 35,4 μεταιμέλεια 10,4 11,lsi ετάνοια)φ). Haec in Tabula n0u est perturbati animi 0b Singulas quasdam mala actiones b0rta, Sed totiu8

ij Etiam in verb0 νοσοποιειν et Cebes et hil c0nveniunt; cf. ab I9,2 ἐξεβαλε α νοσοποι Ουντα. De hoc verbo . infra pari. IV. λ Vocabulum quod est μετανοια a Platone et a Xenophonte alienum est epistula enim Xenophontis quae sertur prima genuina non est) αεταμέλεια apud utrumque occurrit.

84쪽

- animi quasi mutati0, qua mala exstinguuntur 11,1 ἐξαιρεῖ αυτον ἐκ των κακων). FruStra adhuc apud Vetere phil080ph0 quaesivi 0008, quibus paenitentiae0dem atque in Tabula numer haberetur ). Tamen, v0cabulum Si missum facis, sententia eadem apud Stoic080bvenire mihi videtur, qui escenties monuerunt tam depraVatam esse h0minum naturam, ut Vitia omnibus penitus essent infixa transfigurationeque pus SSet, Si quis ad virtutem et beatitudinem vellet pervenire. Hanc paenitentiam Seneca Videtur significasse, cum Scriberet ep. 6,l: Intelleg0 Lucili me n0n emendari tantum, Sed transfigurari. . . Et 0 ipsum argumentum est iu melius translati animi, qu0 Vitia Sua quae adhuc ignorabat, videt cf. Tabul. 35,4 καὶ πεισθωσιν. . .). d. De virtutibu8. Virtutes 20, 3 enumerantur hae Ἐπιστημλη, ανδ9εια,

δικαιοσυνη, καλοκἀγαθια, σωφροσυνη, υταξια, ἐλευθερια,

ἐγκρατεια, πραότης. Mireris, qu0d ex quattu0 illis principalibus virtutibus φρόν1ησις miSS eSt eaque VirtuS, quam prim l0e0 0nere et praecipuo h0n0re existimare 80lebant'), 0to libell0 11011 c0mmem0ratur. Verbum, qu0d est φρονειν occurrit 1,3). Cleanthem illum quidem Plutarchus de St0ic. rep. 7, tradit φρόν)ησιν in Virtutibus non numerasse eiusque l0e 90SUiSSe ἐγκρατειαν. Sed cum Cleanthes ut ita statueret, ea re perduelli Sit,

Stoicis paenitentia in affectibus ducebatur, cf. Plut de V mor. c. 12 et Didymi r Mull. II, p. 80, ubi paenitentia dici

tur κακοδαιμονικον τι πάθος ψυχῆς και στασιωδες Salutarem

illam, de qua in Tabula agitur, paenitentiam commemo1atam invenio Democr. r. 102, Mull. p. 347 μεταμελίη ἐπ αἰσχροῖσι εργμασι

βίου σωτηριη.

7 De Stoicorum doctrina qua serat de virtutibus Di0g. Laert. VII 2, Plut de . 0r. 2 de Stoic. rep. 7, 1.

85쪽

P0nemus igitur c0ntrariam a Tabulae auct0re factam 08Se permutati0nem, atque Zenoni imputarunt veteres δ),

cum dicersent eum Osco μενον χην φρονγησιν ἐν μεναπονεμητεοις δικαιοσυνλην, ἐν δε ιρετε οις σωφροσυνην, ἐν δε υπομενετέοις ανδρείαν - ἐπιστὶ μχὶν φρονησεως

noni in designavisse δ). Simili permutatione usus est Plato, qui Summum cogn0scendi gradum Sympos 210c, licdicit ἐπιστ1 μγὶν quae vox apud eum alia Significat secundum gradum. Ne is quidem refutari p08sit, qui dicat φρ0νγησιν hoc abula loco omnino omissam nequo quidquam ei Substitutum esse ἐπιστήμη enim tum quasi fundamentum

quae ἐπιστήμγ κακων καὶ ἀγαθων καὶ Ουδετερων Di0g. VII 2 vel ἐπιστ1ημη ἀγαθων καὶ κακίον Plut de comm .n0t. 6,2), intellegebatur, c0mmemorare SuperVRCaneum poterat videri, cum qui ceteris virtutibus satisfacit, etiam huic satisfaciat cf. ceterarum virtutum definitione8, quae

λ CL supra P. 37. Plut viri mor. 2. Quid Stoici interos e voluerint inter ἐπιστημην et φρονησιν, ex eo loco cognosc0re licet, qui est Galen Hipp. et Plat. 7, p. 595:

una est virtus, ἐπιστήμη ἀγαθων καὶ κακων Ποταν μὲν ουν αιρει- σθαι τε δε τἀγαθα καὶ φευγειν τα κακα την ἐπιστημην τήνδε καλῶ σωφροσυνην, τα δε πραττειν με ταγαθα μ η πραττειν δεκακα, φρονησιν ' ἀνδρειαν δ ταν et με θαρρῆ, τα δε φευγη ' τα δε ο κ αἱ ἀξιαν κάστω νεμύ, δικαιοσυν ιν q.

86쪽

St0b ecl. eth. 06). Hac in re t0ida disciplina auc-t0rem Tabula imbutum fuisse haud bscure et Spicitur. Vocabulum enim quod est D ταξια ad rem militarem vulgo pertinet b00dientiam qii militis Significat, vel Silatius patet, b0edientiam civis η neque a Xen0phonte

i Neglegentia quadam Cebetis fit ut binas partes iii abula

agat Ἐγκρατεια. Primum enim I iuvat 0mines ad veram Eruditionem ascendentes. Deinde 20, 3 in ipsarum Virtutum numero apparet, ad quas pervenies, p08tquam veram Eruditionem prae

terieris.

' Apud Plat0nem hoc vocabulum non occurrit definitiones enim et is dialogus, qui Alcibiades I. inscribitur, genuina non Sunt. ε Voluptat0 ευ ταξια coerceri, ita ut ευ ταξια eadem interpretanda Sit atque σωφροσυνη, statuit Crates; cf. Jamblich. apud Stob. 5.63. Stoicorti definitionem profert Cicero deiff. I 40, 142 . . Haec autem Scientia continetur ea, quam Graeci ευ ταξιαν nominant Π0 hanc, quam interpretamur m0destiam, quo in verbo modus inest: Set illa est ευ ταξία, in qua intellegitur ordinis conservatio. Itaque ut eandem nos modestiam app0llomus, sic definitur a Stoicis, ut modestia Sit scientia rerum arum, quae agentur aut dicentur, loco Su collocandarum. Σωφροσυνη adiungitur εο ταξια etiam ab Epictet apud St0b. 5, 92. Didymus Mull. II p. 68 tradit Stoicorum sen

tentia αλυπίαν τε καὶ υ ταξιαν τα αυτας ἐναι τῶ σωφροσυνη.

Peripateticos ips0s quoque voluisse ευταξίαν ad σωφροσυνην Pertin0r testis est Didymus uti. II p. 99.)

87쪽

sivisse testis est Didymus Mull. II p. 85, ubi πρα0τλὶτ0ς definiti traditur).

cum utrumque vocabulum diversissimis temp0ribus sit

adhibitum, nihil mihi videtur c0lligi 08Se φ).Jam videamus, quom0do sapiens ille, qui ad Virtutes et Beatitudinem ascendit, a Tabulae auct0re depingatur. Atque id supra vidimus cum St0ici c0nvenire, qu0d ille, ubi 00s revisit, qui male vivunt neque vitiis e X80lverunt 24, 2 25), pariter atque medicti ab innibus cum gaudi excipitur 26, l). Qua in re h0 non neglegendum esse mihi videtur, qu id ille, quocumque accedit, tutus est ab omnibus mali8, neque periculum est ne quid ei accidat adversi ab iis, quae antea eum Servitute oppreSSerunt 26, 2 sq.). Haec de Scriptio plane c0ngruit cum Sapiente ili Stoic0rum, qui, ubi primum Sapientiam est a88ecutus, non in id liber Si ab errore uini et viti0, sed ne recidere quidem p0teS in pri0rem miSeriam δ).

υπερβολη καὶ χλειψις καὶ μεσοτης, σχεδον δε ανωνυμ ων οντων

σομεν. f. ibid. 1125 b Ethic Eud. 123 1i 1220 b. λ Do illo f. Platonis Phaed. 1140 et Epict Stob. 6,50 de hoc Gitgschii edit. thic Eudem. p. 256, 10 11 et Schmidii ethic I p. 329 Sq. η Chrysippum illum quidem Dion Laert VIL 12 tradit

88쪽

latis c0nmientati0nem n0n abs0lverimus nisi quae partes

numini illi quod αιμων 4, 3 vel δαιμόνι0ν 30H; 31, 3, 5 32 5 33, 2 v0catur, tributae sint, pauci eXp0SuerimUS. Atque h0 quidem perspicuum est, in Tabula n0n degeni agi, qui quasi patronus h0mini additus per innem

vitam eum prosequitur. Suus enim cuique singularis est geniti', hoc unum Si numen, cuius praecopia ad univer80s homine pertinent. Recte iam Dr0silinus ) 0-nuit δαιμονιον in Tabula esse legem illam divinam penitus in animis humanis impressam ἡGoti in Lusen')mentionemque feeit 0rum loc0rum, qui Sunt Epict. diss. I 4, ibid. 2 II 16, 28 Antonin III 6, 2, 4. H0 addere debebat, eam significationem apud St0ic0sp0tissimum huic v0eabul subesse. St0ici enim cum id

agerent, ut in rebus ad religionem pertinsentibus quam proxime ad 0mmunes Graeeorum n0ti0nes accederent et ex iis, qua de his rebus per saecula tradita et redita erant, quam hiuima e0nServarent, ne eam quidem, Haede daemonibus erat, disciplinam plane convellere animum induxerunt, Sed ita immutarunt, ut daem0ne n011 SSent

numina inter d00 et homines media, Sed daemon hominis nihil aliud esset quam ipse deus ut in innibus rebus Sic in anim humano apparens. αίμων igitur Stoicis eSi rati humana, quae mon diversa est ab univerSastatuisse virtutem amitti posse. Sed quanto magis coiiveniat cum Stoicorum description sapiontis p rfecti et abs0luti, quod Cl0anthes Diog. VI 127 cum Cynicis consentiens censebat virtutem eripi nullo modo posse, non opus est pluribus demonstrare. Cf. Senec. ep. 50 semel traditi boni perpetua possessi est. Non dediscitur

89쪽

μων et δαιμονιον, quod deum Vulgo igniscat inter se permutantur. Ratio enim animum humanum regens

δαιμων eadem est atque illa, quae mundum gubernat δαιμονιον). Α St0ici deinde hic v0cabuli, qu0d est δαιμων, Sus ad ali0 recentioris aetatis phil08oph08, qui in m0rali phil0s0phiae parte illustranda studia c0ll0cabant, videtur transisse. Haud alienum a proposit0110str est loco du0 Dionis Chrysost0mi 0mmem0rare. Or. 23 p. 30 Dind. ευδαιμων is dicitur, cui b0nus dae-m0 obtigerit. Quo c0nceSS existimaveri κακοδαιμονα eum SSe, quocum malu daem0n sit c0niunctus. Sed haec conclusi reicitur, quia δαιμονιον malum Sse nullo pact0 08Sit 308 l. 10. Ubi animadvertis illam v0cabulorum δαιμων et δαιμονιον, numinis divini singularish0minis animo inhaerentis et de t0tum mundum regentiS, inter Se permutationem. Κακοδαιμων deinde is 8Se perhibetur, qui δαίμονι utique b0n0 0n b00diat 308 l. 20 f. ab. 24, 3, ubi misericii dicuntur, qui bliti

τουτεστι γῆς τε ανομολογίας καὶ οὐ κακοδαίμονος βίου

Haud alionum a nostra disquisitione videtur commemorare recen

tiores p0tissimum Stoic0s qui fuerunt inde a Posidonii aetate sic de daemonibus docui8Se.' CL Xenocratis segm apud Mull. III p. 115, qui animum dicit daem0nem esse hominis.

90쪽

τε οντι καὶ τὴν μοίαν φυσιν ἐχοντι se τον λον κοσμον

Haec habui, de philos0ph0rum placitis in Tabula

exp0Siti quae dicerem. Atque, ut Omnia iam e0mprehendam, de auctoris sedi et aetate haec Videntur Statu enda esse Sententiae de philosophia in Cebetis Tabula prolatae n0 c0nveniunt cum S0crate, sed cum St0icis iisque recenti0ris aetati phil080phis, quorum per inm0rali phil080phiae parte versabatur. In iis autem, qui pr0ximis ante Chr. n. et 08 Saeculi fuerunt, auctorem numerandum 8Se, e eVincitur, qu0d id potissimum putat monendum SSe, Veram eruditi0nem non liberalium artium Scientia, Sed morum correcti0ne contineri qu0dque moribus emendandis unice intentus abh0rret ab accurate eXstructa

disciplina. 0dem pertinet, quod ad Platonem provocat Parmenidisque et Pythag0rae rationem vivendi e0llaudati). Conveniunt in eum, quae Cicero de n. IV 28, 9, de Oii. II 35 de phil080phandi et scribendi genere Panaetii exp0nit, qui aeque ac P0Sid0nius d0ctam Scribendi rati0nem a se reiecit quaeque libris illustravit, ad 0mmunem intellegentiam acc0mm0davit. )Quae muta me adducunt, ut Zellero' adsentiar, cuius verba haec sunt In dem Inhal de Schris lassisieli tr0t de Farbi0sigkei de Gangen de Staudpunkteiner pateren Zeit in de st0ischen 0ra undier Polemiligegen die falselie Biblim nichi veri ennen. De Tabulla valent quae Martha' dicit de t0t illius aetatis genere phil0s0phandi: a phil080phie aspire a deveni p0pulaire,

3 Recte rosilinus p. 4 monet, si Socratici obetis Tabula esset existimanda, mirum prorsus futurum esse, quod Socratis nusquam fit mentio. cf. Zelleri hist phil. III 1, 503, 13 cum not. 4.βὶ cf. ibid. I 1 p. 206 n. 2.- Lρ moralisto solis 'empire romat p. 237.