Commentarii in historiam gentis Samaritanae

81쪽

poterimus, Si Chronico hocce unime utim ad publicam notitiam perveneiit. ditis autem Abul-lathan Chronici Dragmentis , et BERXΛRDI excerpti , Cum o sua Libro collatis,

mim nam in ima iverti iuus uter uirutiaque Librum disserentiam. Abuq-sathus istoriam plenius enarrasse videtur , ibique res melius etiam cohaerent. In Libro Josuae contra res nonnullae tantum, sed hae salis ample, exponuntur. Longa enim hi sunt temporum intervalla, de quibus altum tenetur silentium , magnaeque igitur inter res singulas, quae traduntur , sunt lacunae. Ab Elii v. o. et Samueli aetate, quorum Virorum, et praecedentium temporum histori , a Mosis morte incipiens, in prioribus XLIV capitibus exhibetur in capite XLV confestim transitus si ad Nebucad negarem , capite XLVI ad 1 lexandrum magnum , et capite XLVII ad Hadrianum Liber osuae ergo praeter osuae historiam

sus expositam , nonnisi partium praecipuarum quarumdam istoriae desci iptionem complectitur , quas vernocul sermone dicas: merkwaardige I ereeten ut de Ges h/e riis des amarita an schen Lot s. Neque ea , quae de Samaritanotum rebus post O-Maae mortem traduntur , ad Osuae Librum primitus pertinuisse videntur , sed ut deinde ostendemus , iv aliis Libiis ab arabe illius Operis Interpreto ipsi addita sunt. Diversum deinde etiam est utriusque iactoris scribendi consilium. Aburi-fathii K s- forici, sise nnalium Scriytoris partes egisse videtur , arabs Libri Iosuae Interpres politis Apologetae. Ut nimirum Arabes nonnulli , lassum dolentes Moslimorum animum , et Religionem corruptam , Libris conscribendis, splendida Ιslamismi initia delineantibus, ejusdem

causam pro in Overe, pristinumque ardorem denuo excitare annitebantur , - quod studium nova deinceps incrementa cepit, quum periculum accessisset, et Religioni per bella sacra, Sive cruciata, quae Oeantur , imminens , - ita , eorum Scriptorum rabi orum egemplum sepulus , a rub Libri JOsuae Interpres, qui hunc Librum non modo veriit , sed ita ornavit et auxit, ut novum Opus dici possit , hoc in primis voluisse videtur, ut ullum suum commend- rei, a Samaritanorum animos ad hunc similiter tuendum inflammaret. Itaque Josuae uetatem , inclJtas Israelitarum in erra expugnanda victorias , fervidumque eorum e lempore Legis mosaicae studium , ac Reip. prosperitatem , et horrendas Ob Legem postea neglectam calamitates, vividis coloribus depinxit. In his ergo describendis quam diutissime subsistit, haec traditionibus addendis exornat , et orationibus praesertim exhilarat longioribus, quibus Dei Cultum ac Legis observantiam inculcet. Quam ob causam os uae

aetatem , et tempora , ad Elium usque sequentia , potissimum spectans, ea quae paulo ante

in Deserto acta sunt, Introductionis loco praemittit, et sata Gentis ante Tosen quae Abu'l-sathus ab Orbis terrarum conditi initiis inde persequituri, prorsus mittit, atque ea , quae post lium acciderunt, partim transit, partim , si haec cum antecedentibus comparas, levius tractat. In posterioribus hisce rebus exponendis, qua in i-itoria nobis tractanda praecipue in censum veniunt, auctor , Icutis fortasse nonnullis

82쪽

sermonibus, qui ibi ire viores et rariores sunt quam in praecedentibus , minus ipsesnxit, ac sontes pressius se ut IS St.

In hoc autem , pariter atque in Aburi-fallit Chronico , desideratur prorsus, quae in plerisque

Chronicis antiquis, ac praesertim orientalibus, frustra quaeri solet, accurret rerum expositio. Bes exhibentur traditione propagalae , ne raro misere turbatae , temporumque progredientium sensui , et recentiori contemplandi normae deinceps accommodatae, ac miris insuper rebus, a Judaeis et Moslimis saepe mutuatis, sed mutatis quodammodo, auctae. Fabulae subinde inseruntur , quae quomodo oriri potuerint, is demum intelligit, qui Traditionis ortum, progressus et ornamenta inter Gentes minus excultas considerat, et phantasiae vim atteridit Orientalium , qui, rerum pristinarum notiones veras non habentes , ac de Chron ologia eorum temporum nullo modo solliciti , conjungunt, quae conjungi nequeunt, et Histori proprie sic dici minus delectantur, quam ictionibus et Legendis , quae dicuntur, cujusmodi WEILI Us nuper edidit ij. - Nihilominus per media ista involucra probabilis rerum conditio aliquando pellucet in primis in posterioribus Codicis cΛLIGERI Capitibus, ubi facilius ac cert us de rebus narratis judicari licet, praesertim si ipsas cum aliorum Scriptorum dictis conferre possumus: quibus in censum vocatis, haec non modo illas saepe explicant, sed ea Scriptorum dicta ex iis interdum quoque confirmantur , illustrantur, augentur. I autem Scriptores si de rebus

Samari ianorum , ut vulgo , tacetit, cavendum est, ne Samaritanorum dicta temere sive

repudiemus , sive recipiamus. Et sic videmus, quam necesse Sit ad eorum ἀξιοπιστίαν indagandam , ut in sontes quos consuluerint , si fieri possit, inquiramus. Quam gravis sit universa haec disquisitio, luculenter apparet, tum ex Pontificum Samaritanorum Catalogo, quem EB ΝΛRDUs ex bu'l- falli Chronico potissimum sumsisse videtur, tum ex dispulatione de temporibus post Constantinum ., de quibus postea uberius locuturi SumUS. Haec reputans, quisque videt, majorem fuisse ac jam fere ad irritum redactam esse spem quam BRUNSI Us 2ὶ BERTHOLDTUS 3ὶ et ΠΝTERus 4 conceperant . fore ut Historia ex iis Chronicis sal de amplificaretur ob errores vero uidi eulos , et grave anachronismos,

83쪽

I. I. sc LIGER l), . . OTTINGE , ONsTANTI Γs 'EMPER ΕΓ , s D. 1PPEL-Lus 2), et ΗΛ DR RELANDUS 3), in eo consentientes et Libro falsis vera immixta esse, eumque, si recte intelligitur, multas ac varia utilitates Praestare posse. i I De menae emp. p. 627. 2 Horum judicia exstant in Praef., quam I. II. HorrΙΝΟΕ Epitome Libri os e praefixit. i3 Di*a Visc. om. II, p. 17 seq. P. I 2-l6 RELAADd suam de Libro Iosuae sententiam exposuit.

84쪽

Bis ToEI GENTI SAMARITANAE.Λ Historiam Gentis amaritanae enarrandam pergentes, ab eo inde tempore incipiamus, quo noxi Coloni in Palaestinam deduci Sunt, tye a destructo Regno fraelitico. Samaritanae Geniis istoria inde Vulgo in elisatur , De Sine causa, ut quisque sentit. Teneatur modo ab iis temporibus totir sienti primordia non ducenda esse quae si quis ab initi, indaget, ab hebraeae Gentis Originibus incipere ipsum oportet. Ipsi Samaritani hoc perspexisse videntur. Hi enim , ut Vidimus, haud contendunt, eex alia quam Judaeorum stirpe Orios esse, Verum unam eamdemque Gentem se cum

Judaeis olim suisse , mrmant. In eo tantum a Judaei dissentiunt, quod alio tempore Geniem scissam esse perhibent. Hujus rei austor ab illis in utroque Chroni eo dieitur Ili Eli). Belicto enim Monte Gari 2Im , ubi a JOsua Templum conditum , ullumque mo-saidum , moderantibus Sacerdotibus ex inalia St, si V Pinelias semilia oriundis, perpetuo colebratum esse , sabulantur , Eli Siluntem aliisse , Sacerdotium sibi arrogasse, ei notum Fanum condidisse , facinorum vero poenas Ino luiεSe dicitur, quum Gentes sinitimasi ipsius exercitus fugarent , et Arca ab h0stibus apta, ac Filiis trucidatis, ipsi uiri, o se dili cadenti, cervix frangeretur l . Ex hisce apparet, quomodo Samari lani judaicam Traditionem in suos usus onvertorint, ac dedit opera turbaverint, hoc scilicet Sol Consili 0, Ut cultus sui , in Garizimi Monte

obliti a Sacerdotum suorum causam agerent. Nempe uniPersa serearaditio amaritana, in Libro Josuae et AbNl-sath Chroni Do servata , originem ducit ex judaica, qtiae post Culium mosaicum , eo in Monte constitulum , a Judaeis transfugis magisnam partem in Samaritidem dolata est , ubi in media Gente amaritana temporis decursu novam quam iadam formam coepit. Eam ob causam animum ea ubique spirat Cultui mosaico addi eium , sed Judaeis exosum utque Gentis Samaritanae causae ipsa faveret, multa , quae

Judaeorum Libri reserunt , 0 ribubus parum honorifica, partim de industria oblivioni data , partim ita contorta sunt, cultui ea gari Zinaitan amplius nocere non possent. 1 Hae habentur Libri Iosuae apitibus XLIII et XLIV.

85쪽

Si v. g. Abu -lathus si Sacra ara arobam instituta memorat, sed anto monet ullummosaicum haud inίermisSum esse. Et, quod bene notandum est, ne ille non Danem ei BPthelem Saeris iis elegisse dicitur , sed Danem et Seba Sten Bethelis nomini nomen o bastes Videlicet substitutu in sit , ne quis Betheli Vocem animadvertens, ruontem uia erum cogitaret, quem, ut pistolae docent, Samaritani etiam X n'I nuncupabant. Samaritani, qui Ialixes Cultum profitebantur, raditionem sic reficientes , ut suis ea consiliis satis saceret simul et inserviret, omnes Judaeorum Libros , praeter Pentateuchum, necessario ejiciebant. His autem ejectis, non credibile est, nullum eo Libellum habuiss6 Gentis Annales complectentem , cujusmodi, Judaei , quibus illi continuo aemulabantur , ne alias Gentes dicam, possidebant. Ac profecto Liber quidam historicus, locum tenens Librorum, qui a Iudaeis Prophetae priore dicti , Pentateuchi erant supplementum , aliquando inter Samaritanos quoque Istitisse . sed mox neglectus, Et tandem oblivioni traditus esse videtur. Summa enim Pentateuchi venerati Samaritanos cohibebat, quominus eum Librum Pentateucho aequipararent. Haec causa fuerit, quare nulli veterum Scriptori ipso innotuerit , ac nemo antiquorum Ecclesiae Patrum , qui de Samaritanorum rebus retulerunt, de eo locuti sint. Hoc vero Libro, aliove saliem ejus generis Scripto amaritano usus est Auctor Libri usa'ae, in Praelationis, ipsi praemissae , initio testans, Annalium Librim se arabice Nertisse.

De rebus autem 10 ribuum Samaritani in utroque Chronico tam pauca retulerunt, ut nisi cognita haberemus, quae Judaei in Scriptis V. r. de iis tradiderunt, omnem fere

earum Tribuum istoriam ignoraremus. Λ paucae hae relationes, si Solae ad nos pervenissent , in quam graves errores ipsae nos duxissent Supra dictis unum exemplum apponam ex eo Libro desumtum , quod ad Historiam , nobis am tractandam , viam munit. Ibi, in cap. XLV, non Schalma nazar, sed Lebucadnezar, Samariae pariter atque Hierosolymorum incolas dicitur abduxisse, et per varias regiones asportasse . ibique eos superesse

fluctor narrat. Hujus traditionis cum aliis Samaritanorum dictis dissetisus CELL1n Illuciam offendit 2ὶ haesitantem , quid de eo statueret. 0TTINGERUS 3 nimirum ex Codice Sch LIGERI ipsum docuerat, communem Samaritanos agnoscere cum Judaeis captiolis talem , tam sub Nebuc neetare, quam sub adriαno S cILIGER contra contendit quod in Epistolis ipsi Samaritani affirmaverant, gloriari eos, se Post expugnatrem Canaia in nem numquam inde migrasse. - Λ Jo dissensu sic judicetur. Quae in priore testimonio de chalmanaxare nam hic cum Febucadnenare confunditur traduntur, ut notum est vera sunt. Ac verum item, si majorem spectas Gentis partem , quae in Palaestina reman-

86쪽

sit, testimonium posterius, quod tamen si Gentem universam consideras, salsissimum est, et vana gloriola opinionem ergo, Gentem universum PalaeStinam numquam reli quisse, quomodo copulare potuerint Samaritani cum cogitatione mentem tamen abductam esse, ex aliis ipsorum dictis, quae tamen opinionum pugnam non componunt, quodammodo intelligitur ex quibus liquet , αδ iliu eos parum curasse, quia post ipsum sequebatur reditus. In eodem nempe Codicis illius capite statuitur, idque Η0TTINGERUS non addidit, abductos poste in Palaestinam rediisse, et Colonos similiter in vas terras iterum translatos esse. Idemque Abu'l-sathius testatur. Decem Tribus ait I in Edessam , Charranem , et Fimran, Assyrius abduxit, cum Acbi Pontifice qui , Vasis sacris in monte Gerizim prius defossis , Legis volumen secum detulit. Anno ero SI Abdeli Pontifcis , in Terram sanctam, annuente Sauredio, redierunt tercenties mille Draelitue cum familiis, duce Adi , silio Simeonis. Videtis, quantopere et hicaradit o judaica vim suam in amaritanam traditionem exseruerit; simul vero , quam acci rate singula definire studuerint. Quid veri tamen in iis lateat, quis dicata Non- nudi fortasse Israelitae, ut supra jam indicavimus p. 31 , una cum Judaeis in Palaestinam redierunt, qui sive in Iudaeam habitatum iverint , si vo in sedes paternas reversi sint. Numerus, quem Abia l-sathiis tradit, major est quam Judaeorum revertentium , qui gr.

II 64, et Νeh. ΙΙ. 66 , fertur fuisse 42360. Atque Ad iste , Simeonis sitas , quis sit, aut quomodo in traditionem irrepserit Judaeorum Cod ex parum illustrat. Inter educes Eetr ΙΙ. I, et Neh. VII. 20 INὶ ni filii recensentur , et inter eos Ear. VIIl: M, Ebedylius Ionat/anis Discrimen porro observetur in judaicae et amaritanae Traditionis, narrationibus de leonibus, cladem inter Colonos edentibus , ac de misso Sacerdote, qui Cultum Deiisraelitici Bethel instauraret. Haec leguntur 2 Reg. XVIL 25 seqq. ubi in colo 27 vocabulum 'InN, ex colo sequente derivandum , omittatur Vario modo haec alibi traduntur , et exornantur. omen Sacerdotis dicitur Uzia, et Azarjα 23. JosEPHus deinde 33 non de leonibus, sed de peste loquitur Samaritani vero, ob hanc conversionem , a Judaeis dicti Proselyti leonum N a 43, in cap. XLV Libri Josuae, Sacerdotis

illius ac leonum , mentionem omittentes, de frugibus fabulantur et fructibus , in Palae-ssin crescentibus, aeterna formia pulchris , intus vero corruptis, et noxiis. Coloni ergo, sic pergunt, Literas ad Regem scripserunt sui, quum ex Principibus

l. Vid locus ABRAE1AELI apud F. I. cuW1Rrg. Exercit hiat crit in utrumque Samaritan Pent teuch. o. 32.

87쪽

Israelitarum cognovisset, eam esse poenam ob missum Dei Cultum , Terrae it tam , feniam iis dedit in Patriam reaeundi , Templique cum Cutiu sacro restaurandi. Prio benescio dum Gens nil ers confestim utebatur, Judaei se ei adjunxerunt 1 . Iudaeis autem Templum hidrosolymitanum , non garizimilanum, restiti ere cupientibus, is orta est Zorbabelem inter et Sanballatum , quae quum ad Regem dirimenda delata esset, Soriballati causa svFerior evasit. Huic ergo Terrae principα- tus committitur, atque , Colonis peregrinis e PalaeStin dimissis , Resp. Samaritanorum in integrum restituitur. IIae Samaritani , ut Gentis suae integritatem tuerenturi quid autem de Sacerdotis missione statuendum sit, non dubium est. Variis Palaestina siligebatur calamitatibus sanie sive inopi , morbis, ac serarum audacia , cujusmodi malis regiones bellis devastatae , ac magna incolarum parte privatae, vexari solent , quae vero ab incolis irae tribuebantur Numinis, in terra ante culti. Assyrii , his cognitis , consilium inibant quemdam e Sacerdotibus, quos abduxerant, remittendi, nobilem fortasse et principem Virum . io Bethel pristinum Jahves cultum , a arobam ibi olim instauratum, restituisse videtur. vii Cultu reducto, alia tamen Sacra , in Regno ephraim ilico quondam celebrata , minime abrogabantur. Neque etiam Idola sua missa iaciebant Coloni 2 . Hi vero suis Sacris adhaerentes, haec primum cum Indigenarum Cultu conjungebant 3), ac temporis decursu huic ortasse magis magisque ita assuefiebant, ut, quum emplum Hierosolymis restitue retur, ab ipsa cum Judaeis societato non abhorrerent. Pleniorem, quam Samaritani tradiderunt, et sine dubio veriorem , t eheu l valde tenuem Historiae amaritanae horum temporiam nolitiam , Iudaeorum Scripta exhibent. Quod ut ex dictis jam liquet, ita patet etiam , si alia udaica Scripta attendimus Libros volo qui ab Egna et E HEMI nomen habent, quibuscum Vaticinia conserantur ΛGGa EI

Bes gestae in his Libris enarratae quo melius intelligantur , operae pretium est Chron Ologiam tenere et lacunas, in Libris arae et Neliei ae obvias Lerub babel nimirum anno ante C. n. 538 sive 36 secundum ar primo regni Cyri anno redeundi venia impretrata , cum caterva 42360 hominum in Palaestinam redit. Opus empli restituendi, ab

eo inceptum , lente procedit. Intercipitur regnante Camb3so 529-522i, et Smerde pets menses imperium tenente . Absolvitur tandem Dari id, sive Hystaspis silii 522-486 annos' Egr. VI. 153, id est anno IT, s. 516 a. c. Hinc adagrae adventum anni praeterlapsisti adem sere, sed multis ueta leguntur in Chronico apu'L-p rni Vidd. et L s. p. I 68, et in primis ΛΠLU Vemorobilien ΙΙ, p. 5b, ubi ScusuRRER locum rabie et germanie edidit.

3 Cons. F. C. MovΕas Die honiate I, p. 78 seq. et 342. BERT At l. I. p. 366 seqq.

88쪽

sunt 30 e Pio excurrit, idque em potet inter x filium in Iudaeoru in Annalibus milli- in , quo , praeter reliquam Darii I regni partem , universum continetur regnum Xerxis

686 465j, et initium regni orta xerxis Lono im ini, qui regnavit ab anno 465-424. Sepsim hujus regni anno i et ΝΙΙ. 7 , anno igitur 459 sive 58, gra novam secum ducens Coloniam , nobilibus constantem familiis, in Palaestinam prosectus est, ubi quamdiu degerit , non liquet. Verisimile est, quod OSEPH us tradidit 1 in eum ibi

ante qui aut ellemj ad vati mnere fungendum advenerat, jam dudum mortuum esse , quia is Judaeam tunc non modo Vastatam , sed ne in sacram etiam neglectam videbat. Ea ero quae , post Zrae Diortem , et an e fr/nc ehen a adventum in Judaea gesta

sint, non memorantur. Neheu a autem in Palaestinam venisse dicitur Neh. II. 1 seqq. anno 20 regni Artaxerxis Longi mani, id est anno 446 s. 445. Ibi mansit per i annos Νeh. V. 4 , ad annum nempe 434 s. 433 Deinde sat rei quot annos, regnante tamen ut videtur , eodem Rege Xeli. XIII. 6, 7ὶ adeo quo ante annum 424 in Judaeam reversus est. Perperam enim JosEPH Us 2 contendit , ehemjam A era e 1 egnante 486 Φ65ὶ

in Palaestina versatum esse. Neque etiam In imis Neher ae in eam erram adventus in id tempus adure potest. Primus eo tetenderit Ezrae aetate, quem , DBm Terram petentem , fortasse comitatus est. Egra enim Hierosolymis sestum agente, Nehe a verba ad

populum fecisse fertur Ezr. VIII. 10 , quem a Persarum Legato non diversum suisse et Libri Auctor suspicatus est, addens, eum esse nἰPInn , et alii loci confirmant. Ἀitendamus modo rationem . qua idem Judaeos, ex Judaea in Persiam ad nientes, excepit, eosque de Palaestina narrantes audivit , ut in hujus Terrae conditionem inquireret , ac gravem , qua , auditi Judaeorum calamitatibus, assiciebatur , tristitiam N eh. I. 2 seqq. ;notitiam porro Hierosolymorum, quam habet , singula loca statim post adventum visitans Νeli. II. 1 seqq. . - Brevi post di in moestum in Aulam persi eam rediisse videtur. Quo posit , elier a Palaestinam ter adiit. Quaenam iis temporibus Samaritanoruna fuerit conditio , ex iis Fontibus udaicis , colia latis Persarum Annalibus, jam investigemus Samaritanis et Judaei S sub Persarum potestatem redactis, idem prae Erat Satrapa , qui omnium terrarum cis Euphratem imperium primum tenebat. Huic Praesenti minores subjecti erant, in quibus lotir/s Palaestinae Gubernator, cui Samaritani pariter atque Judaei parebant, isque Samaritanus plerumque fuisse videtur. Ut Iudaei 3), sic Samaritani etiam, sine dubi Persis tributa pendebant, et in Persarum castris , quod de Iudaeis ex Catalogo exercitus Xerxis, a Ca0gnitio exhibito 4ὶ, notissimum est, militabant. 1 Anti XI. 5. 5. 2 Anti XI. 5. 6-8. 31 gr. IV. 3, 20: Neh. V. 5, oll. Lar. VI. 8. VII. 24 , et Neh. IX. 36 seq. 4 Ios A. eonir Apion I. 22.

89쪽

De citros cis Euphratem 'na n2 menti sit gr. V. 3 , cuius Satra piam deinde in plures partes minores divisam suisse, emceres ex ar. VIII. 36, et eli. II. 7 et λ, ubi de Satrapis cis motion innan I Pi ni sit sermo. Regnante Dario Hystaspis Satrapa memoratur Talni 'ann , quocum Ear. V. 3, 6 coli. 1. 6, et 3 uno tenore alii recensentur, 31 marias certe Muneribus fungentes, Collegii, fortasse, sive twαnis Socii, quos Satrapa in renus gerendis consuleret Schetar

breve merdis imperium, secundum gr. V. rebus praeerant Bischiam , Mithridates qui etiam occurrit gr. I. in Tabeel, et reliqει ipsorum Sodales ri ' nu Pia his PNIU suae nomina propterea observat digna sunt, si , quod nominum

formae indicant, duo priores Persae, tertius vero Syrus, sive Samaritanus uerit, et hic in illo Collegi admissus , summo Regis, subjectis 1 opulis benigni 23, favore usus sit. Eodem tempore Praefectus Palaestinae videtur fuisse aequalis erub habetis, Rehum

π nn , 1 α ectus regius taxes,PI dictus , et Samariae habitans 3ὶ ac Scribam

habens chimscham 'ciud j. Uterque fortasse etiam Samaritanus erat, quod de Sau- ballato CD ad item , postea Palaestinae Praefecto , non dubium est. Hic , Horonita id est e Beth-Horon oriundus, Samariae etiam sedem habebat, et Ministris utebatur Tobi Ammonit , et Geschem Arabe 4 , quorum ille pariter, atque ipsius filius Iohanan rara, ores duIerat judaicas , et summi dudaeorum Sacerdotis cognatus dicitur 5ὶ . Rehumum , et Sanballairca Palaestinae unit ersae, adeoque Iudaeae item praepositos fuisse , ex auctoritate, usicum agebant, et ex iis , quae fecerunt, apparet. Ille pistolam ad Regem scribit Judaeos Hierosolyma munientes aegre feren S, acceptoque responso eosdem vi impedit , et coercet 6 . Hic, Nehemjae adventum non curans, sua auctoritate

agere pergit 7ὶ quin bellum in eum parat 8ὶ, a quo tum demum sibi abstinendum esse censet, ne Regem sibi iratum redderet, quum intrepidum et constantem Nehei ae animum cognovisset, et lavorem, quo is apud Regem fruebatur 9ὶ.Il Pers. ΛU . .. - , id est tellu plendida. 2 Vid. ΗΕYAEx omnia. p. I 06 seq. 3ὶ tr. IV. 8, 9, QT, 23. 4 Neh. II. l0 I9. VI. , et III. 33 IV IJ. b Neh. VI. 18 et ΙΙΙ. 4 5. 6ὶ gr. IV. 8 seqq. 2 et 24.s7 Neh. II. 10. 19. III. 33 IV IJ. 8 Neh. IV. I IV. 7 seqq.

9 De Praesectorum Palaestinensium vexationibus ineolis Iudaeae illatis etiam sermo est Neh. V. Ib. Praefeeli unus tunc gerebat Sanballat, quem obiter perstringere videtur Malachia I. 8ὶ Sanballati injuriarum iamdiu Iudaei immunes fuerint, quamdiu Nehel a marena sane, altamen non satis definii P0ie siale instruetus, in Palaestina commoratus sit.

90쪽

Iudaei enim , ut postea variorum Principum gratiam studiose , nec sine felici eventu, haud raro ambierunt, ita eo tempore in Aula persica hac in re mullum operae sine dubio posuerunt, quum intellexissent, studuisse Samaritanos , ut ipsorum causam vario modo perderent. Et quae artes in Aula subinde struantur, Judaei in Libro EsTHERA vividis coloribus tamquam in tabula depinxerunt. His autem Judaeorum machinationibus tribuendum est, ut Persarum Reges nobilibus ejus Gentis Viris insignia beneficia interdum largirentur, conspicua quam maxime in honore et dignitate, erub babeli, graeci et Nehen a concessis. Luctoritas tamen ipsorum Iudaeae terminis circumscribebatur Zerub babel nimirum et Nohen a , si Iudaeae Praefecti titulo ornentur , hoc ita intelligatur , ut alaestinae tamen Procuratori, quod ex ante dictis liquet, subditi fuerint, tum etiam Syriae Satrapae, cujus ilem ituluin Judaei iis Viris tribuere non dubitabant. Zerubbabel videlicet vocatur 'n' Ini l , et e nomine elle a etiam insignitur , qui per 12 annos, ab anno inde Artaxerxis Longimani 20 ad 32um, id est ab anno ante C. n. 445-433 dicitur suisse

titulo ornatur rari: In , id estis erus 5ὶ Egra tantum dicitur Sacerdos , et Legisperitus

Azn nrni; et amen potestas erat nagistratus et Iudices I 'di creandi.

Magna porro ea aetate inter Judaeos auctoritas erat summi Pontificis , cui Persae ei ipsorum Sacrae curam, Certo mandarunt. Sic uno tenore cum erub babel , Josua vulgo commet noratur. 4e optili Seniore etiam , pristinae potestatis memores, hac uti, data opportunitate , non omiseIunt Gin. Considerata poliaι a Palaestinae sub Persis condiasone , quasdam item Samaritanorum res, eo tempore gestas, attendamus, a mutuam, quae iis cum Judaeis intercesserit, necessitudinem . Iudaei haec etiam Libris laudatis descripserunt.

Primis , ut ex iis Scriptis videmus, post Iudaeorum ex captivitate reditum temporibus, ista a Samaritanis aversio, postea omnibus sere Iudaeis communis , plerosque nondum invaserat Misera videlicet conditio , quae tunc audaeorum erat, ut homines vulgo paratos reddit at aliorum commercium quaerendum, et eorum in primis, qui sortem infelicem si Han. LI. et II 2 et 21. moe nomine Zerubbabel etiam insignitur gr. I. 7.l2j eh. V. 4 coli. II 6. s3 Neh. XII. 26. ih Id lique ex Ear. I. 8 et V I4, 16, ubi de Seheseia aetrare eadem, quae de erubbabel Err. III. 8 et