장음표시 사용
101쪽
16 a Constitutio UNic ENirus propugnata I 6g
in honorem idolorum, seu daemonum susceptam, esse honesam, vel honesam esse sublevationem puellae pauperis ad castitatis eius excidium perfido animo destinatam e Istiu modi criminibus ne praesens quidem vita ho-vesatur; sed redditur abominabilis . Talis est omnis impiorum, & infidelium actio, quatenus infidelium , de impiorum , sive impio, & infideli animo imperata . Pelagianorum fuit error stolidus , quod bonitatem operum ossiciis metirentur, de finibus parum soliciti. Contra Sanctus Augustinus libro g. adversus Iulianum cap. i. e Virtutes, inquit, discernuntur ibus, non officiis. Ideo ait, virtutes cla, ut a Pelagio vocabantur, tali sine turpes, atque deformes sunt ; ct ideo nullo modo germana, veraque virtutes. Hunc finem clarius significat infra dicens: Viri Ie civili,non vers,sed veri misi aemonibus,veἰ humanae gloriaserviebant.
3 Ita quoque Sanctus Thomas Augustinum intelligit a. a. quaest. a 3. art. T. , &in cap. I . Epistolae ad Romanos Lei'. g. M Cum dicitur, omne , quod non est ex fi-,, de , peccatum est , sic intelligendum est i,, Omne, quod est contra fidem, vel con-,, scientiam , peccatum est , etsi ex gene-- re suo bonum videatur et puta, si Pagari nus ad honorem suorum Deorum vir-- ginitatem servet, vel eleemosynam det, ,, hoc ipso peccat et quia omnis infideli-,, ter vivens , vel agens peccat . Hae
etiam ratione Prosper loquitur H Quia
is in iis studiis non Deo , sed diabolo seris viunt a licet habeant temporalem (ab ho-,, minibus) de vana Iaude mercedem; ad ilia
, , tam tamen beatatum virtutum non peris tinent veritatem et & ita manifestissimhis patet, in impiorum animis, nullam ha- bitare virtutem ; sed omnia opera eorum ,, immunda esse, atque polluta, habentium ,, sapientiam non spiritalem, sed animalem; ,, non coelestem, sed terrenam ; non Chri-- stianam, sed diabolicam; non a Patrosi luminum , sed a Principe tenebrarum ris dum & ipsa, quae haberent, nisi dant si Deo, subdunt ei, qui primus recessit ab H eo. ,, Ubi in primis verissimum est, quod in impiis , & infidelibus, quamdiu tales permanserint, non sint virtutes ad veram justitiam, de beatitudinem pertinentes ; sive, ut Prosper ait, eorum studia ad illam beatarum
virtutum non pertinent veritatem . Secundo agnoscimus , omnia eorum ope
ra esse immunda , ct polluta, quae proveniunt a sapientia animali, terrerea, diabolica , non a Patre luminum , sed a Principe tenebrarum
dum O ipsa, quae non haberent, ni dante Deo, subdunt ei, qui primus recessit ab eo , ut ipso se S. Prosper explicat, de omnes hoc tempore Doctores tum Angelieum; tum Seraphicum sequentes intelligunt, uti de quicunque alii Catholici contra Bajanos, Jansentanos, sive Lutheri, de Calvini discipulos scripsε-re : quod tamen non impedit, quin aliquae in impiis, ite infidelibus volitiones, & actio Mnes sint innocuae, bonae, honestae, sive, ut
Prosper loquitur, quaedam corporis , atqu
animi bona , qua mortalem vitam honesare
possunt; quamvis in iis veri boni ad beatitudinem conducentis perceptio nonsit, sive, ut idem explicat, ad illam beatam virtutum non pertineant veritatem. Sic Author operis imperfecti in Matth. hom. et s. et Si in elis fecerit opus bonum , hie ei prodes opus ipsiui, hic ei reddit Detiae bona pro opere suo et in illo autem secuti futuro nihil ei prodes. Alias dedimus ,& Hieronymum in caput EEechielis et v. dicentemr Ex eo quod Nabuchodonosor merodem accipit boni operis,
intelligimus,etiamEthnicor quid boni fecerint
non absque mercede Dei judicio praeteriri: non absque mercede scilicet temporali,sicut Nabuchodonosoris, illo Erechielis capite descripta merces, solummodo temporalis fuit; qualis fuit etiam Romanorum, qui, teste Augustino lib. s.de Civit. e. t et .: Mitia,O actibui frenuis promeruerunt d Deo Imperium. Mercedis autem quantulibet exilis retribuistio est approbatio operis,quam perfectissima Dei sanctitas,& sapientia crimini,vel delicto etiam minimo concedere nunquam potest; unde evidens est Sanctorum Patrum , atque ipsius Scripturae significatione obvia acceptae testimonio, non omnia Infidelium,etiam in infidelitate adhuc manentium, opera esse
peccata; non quidquid fit Vacri cis ei,
esse impuritatem , ct indignitatem .s Explicandum superest ex sententia Prosperi, dum S ipsa, qua non haberent, nisi dante Deo , subdunt ei, qui primus recessit ab eo. Corpus scilicet, & animam eum suis facultatibus, subdunt diabolo . Praeterea subdunt ei inspirationes bonas a de excitationes , quas a Deo acceperant ad bonum, convertunt in usum pravum,& a Dei voluntate maxime alienum, ut Sanctus Thomas pulcherrime explicat, in caput nonum Epistolae ad Rom. lect. g. ,, Ad malum(inquit ,, dicitur Deus inclinare, vel suscitare ho-M minem occasionaliter, in quantum scili-M cet Deus homini aliquid proponit, vel ,, interius , vel exterius , quod, quantum
,, est de se , est inductivum ad bonum; sed
,, homo propter suam malitiam perverse M utitur ad malum Dedit ei Deus locum Oisit Zec ny COOstie
102쪽
i6. Pars I. Propos XLII. Cap. V. 16s
,, Iocum poenitentiae, & itIe abutitur eo in ,, in superbiam. Et similiter Deus,quantum ,, est de se, interius instigat hominem ad ,, bonum ; Puta Regem ad defendendum ,, jura Regni sui, vel ad puniendum rebeI-- les; sed hoc instinctu bono malus homo, , abutitur secundum malitiam cordis sui,, Hoc modo circa Pharaonem
M accidit, qui, cum a Deo excitaretur ad
,, Regni sui tutelam, abusus est ad crude-,, litatem ,, perperam scilicet subsumendo, atqui Populus Israel Regno meo insidi tur, violat jura, turbat quietem publicam: ex quo falsissimo subsumpto sequebatur non miniis iniqua conclusio ; igitur Populus I rael vexationibus affligendus est, laboribus opprimendus, extirpandus suppliciis . Ut autem nemo repente fit pessimus , fieri potuit , Pharaonem primis instinctibus bonis assensum liberum , & innocuum praestitista, quo nempe judicaret, sibi convenire Regni,& quietis publicae defensionem, eamque libera decerneret voluntate , quae quamdiu
in generali stetit proposito, praescindente Icasibus, quibus decretum illud Dei pessime applicatum est, innocua erat, laudabilis , &a Deo inspirata. 6 Exemplum aliud statui potest in Po-
Iemone , ad cujus a luxuria conversionen obtinendam Deus usus est Xenocrate Philosopho, qui rationibus Philosophiae , &Polemonis ingenio convenientibus ostenderet luxuriae turpitudinem, & virtutis ei oppositae honestatem persuaderet, addente Deo illustrationes in intellectu, & motus in
voluntate congruos, quos sive naturalis,
sue supernaturalis ordinis vocaveris, Deus adhibuit ad extrahendum juvenem e coeno
carnalium voluptatum.Successu propositum Dei non caruit: horrorem Polemo tam turpis vitii concepit, ut ab eo quidem animum deinceps averteret; sed nondum a cultu falsorum Numinum,ad quorum forsitan ardentiorem transtulit adorationem , quem a voluptatibus abstraxerat affectum et quasi vel Idolis acceptum deberet, vel suis viribus comparasset continentiam, quae veri donum
fuerat Conditoris, teste Augustino Epist
Quamdiu igitur Polemo Idolorum cultui adhaesit, veri inscius Benefactoris, ad eum pertinere potuit reprehensio Prosperii Dum S ipsis , quae non haberent, nisi dante Deo, subdunt ei, qui primus recessit ab eo. Nolim ab hac reprehensione penitus eximere, etiam Romanos, qui iussitis, ct actubus strenuis promeruerunt d Deo Imperium,
teste Augustino supra i & qui iuxta eundem
Coni tutio Theol. propugn. Tom. II. Epistola s. ad Marcellinum e Rempublieam
constituerunt auxeruntque virtutibus, etsi maehabentes veram pietatem erga Deum verum,
qui etiam illos in aeternam Cisitatem posset s
labri religione perducere DeuI minae sic o endit, quantum valerent civiles, etiam sine vera religione virtutes. Nolim, inquam,
etiam hos praedicare liberos I reprehensione, quam Ethnicis intorquet saepius Prosper , quod ipsa, qua non haberent, nis dante Deo , subderent ei, qui primus recessit ab eo.
Ut enim Romani isti eum juclitis, Osrenuis
suis actibus retinuerunt falsorum adorationem Numinum, fieri natum est, ut, quae a Deo vero acceperant beneficia , ab Idolis sibi provenisse arbitrarentur, aut fingerent ;inde que inanes Deos, & in eis daemonem colerent impensius. Uerum non istud est, de quo Catholici cum haereticis ,& Constitutionis adversariis altereamur; nam infide- Iis ista actionum ad daemonis cultum rei tio, etsi plurimos actus externa specie bonordirexerit, potuit tamen actibus etiam pluribus esse posterior, vel extranea, atque adeo eorum intentionem innocuam minimEvitiare . Non vitiasse re ipsa, ex tot nostris probationibus manifestum est .
et Si quis alias Christianus ad eum peris versitatis apicem diabolica abripiatur malitia, ut se ipsum , & quaecunque prius rite
susceperat Sacramenta, quaecumque opera,
sive ex coelesti, & supernaturali gratia , sive naturae lumine, & quocunque Divino intra naturae ordinem adiutorio laudabiliter fecerat, devoveat daemonia sacrilegio quidem se contaminabit maxime execrabili; dum Sipsa, qua, ut ait Prosper, non haberet, ni
dante Deo , subdit et , qui primus recessit
Quo quidem sacrilegio perdet simul
omnia vitae superioris merita ; sed nunquamessiciet, ut quaecunque prius recta fuerant,& pridem desidre, in crimina convertantur, quod in Christianis, a vita laudabili tria impietatem postea decidentibus elarum est: locum quoque obtinere potuit in Ethnicis aliquibus minus malis , ut fuit Nabuchodonosor , propter praestitum Israeli contra Tyrios auxilium, donatus a Deo mercede r& fuere Romani, teste Augustino, Iustitia, O actibus irentiis d Deo promeriti Imperium. Supponamus, illos postea ab actibus bonis ad erimina deletvisse et imo & priora quaelibet facta tribuisse daemonibus;cadet quidem
etiam in eos exprobratio Prosperi, quod ea , quae non haberent, ni dante Deo, sumdant ei, qui primus recessit ab eo; sed istud eorum posterius sacrilegium non essiciet, ut L a opera
103쪽
166 Constitutio UNic ENi Tu s propugnata 16Z
opera omnia , sive indifferentia, sive bona,& quae,nonnisi dante Deo per auxilium se
ei ale , vel naturalis, vel supernaturalis ordinis,acceperant,a succedente dein perfidia
corrumpantur. Quaecunque Deo donant
sive a Christianis , sive ab Ethnicis honesta, di Divino judicio visa sunt digna praemio ut in Nabuchodonosore , & Romanis illis
patuit, bonitatem perdere nequeunt intrinsecam; minus autem in crimina converti; etsi meritum deinceps ab introeunte novo
8 Nihil itaque in Sancti Prosperi sententia est, quod, si cum circumstantiis introspiciatur, a communi, & definito Ecelesiae hogmate recedat. Altera hic non contemnenda circumstantia est, quod Prosperfuerit non solum Augustini in omnibus sectator sedulus vi sed etiam acerrimus defensor, ut nulla ratione verisimile sit, eum in doctrina Augustini tam perspicua caecutiisse, vel noluisse Ducis sequi vestigia. Sic melius consulimus Prospero , quam Jansenius , qui ejus authoritate abuti solitus, cum videret alicubi aperto nimium suis novitatibus adversantem, facile conis tempsit, quia Prospero doctior fuit, ct antia quior Are inus; cum hoc , inquit, genuinius, veri que respondeo, pro quinta Propositione dein haereseos , & blasphemiae damnata . Ita Iansenius Itb. t. de gratia Christi cap. aris Nos vero nihil authoritatis Prospero detrahi patimur ; sed ad praesentem controversiam quod attinet, verba ejus cum Scripturarum oraculis, cum Summorum Pontificum contra Bajuin Constitutionibus, cum
Augustino , Hieronymo, & caeteris Patribus , cum Doctoribus Angelico, & Seraphico, cum communi Ecclesiae sensu saepius definito, confirmato 1 CLEMENTE XI., atque adeo cum sensu unice Catholico, facile componimus: explicando videlicet Prosperi
sententiam, quemadmodum oportet, de Infidelibus , ut Infidelibus . Inhaereat itaque semper infixa Catholieo Lectori aurea Aquinatis interpretatio, quae est in cap. I . Epistolae ad Romanos Lect. 3. : Cum dicitur omne, quod non es ex se,peccatum es ,sic intelligendum es, omne, quod est contra demmes conscientiam, peceatum ess etsi ex genere suo bonum videatur; puta, si Paganui ad honorem suorum Deorum virginitatem servet , vel eleemos nam det. Sic etiam oratio impii ut impii vertitur in peccatum, ut explicat
iterum Sanctus Thomas a. 2. quaest. 83. a Iic. I S. corp., & 16. corp.: Puta, si petat a
Deo complementum sui peccati. De talibus quoque operibus, & virtutibus haereticorum, ut haereticorum, sive quas ad haereseos propagationem , & conciliandam apud simplices novitatibus suis authoritatem a
sumunt, vel simulant, idem usu venit judicium. Cum istiusmodi virtutum larvis pugnandum diu fuit Doctori Mellifluo . Ild ephonium principem decepera pecieIpietatis in Henrico haeretico , Petri Betui sit
haereses resuscitante, ut ait Bernardus Epist.2 o. ac dein Serm. 63. in Cantica et M Re-M cens (inquit vastatio Vineae vulpemota indieat adfuisse : sed nescio qua arte fin-M gendi, ita sua confundit vestigia calli ,, dissimum animal, ut qu, vel intret, vel ,, exeat, haud facith queat ab homine d M prehendi Si fidem interroges, nihil ,, Christianius et si conversationem, nihilis irreprehensibilius; & quae loquitur, fa-,, ctis probat. Uideas hominem in testi se monium suae fidei frequentare Ecclesiam,
M honorare presbyteros, offerre munus,, suum, confessionem facere, Sacramentis,, communicarer quid fidelius Iam quod
M ad vitam, moresque spectat, neminem ,, circumvenit; neminem supergreditur e,, pallent insuper ora jejuniis et panem non D comedit otiosus ; Ubi iam Vulpes ,,
Haec omnia nempe faciebat haereticus in te
stimonium suae ei ad illiciendos in sua retia incautos et ideo quae dictis loquitur,facti probat. Tales infidelium, ut infideliuinta, virtutes merito Sanctus Prosper exagitat,& rejicit ut immundas, ut diabolicas. io Rejecit pariter S.Bernardus in Ar-naldo haeretico Epistola rvi. Si oultis scire, inquit; homo ect neque manducans, neque
bibens, solo eum diabolo esuriens , , sitiens sanguiuem animarum . Et paulo supra , qui utinam tam sana esset doctrinae , quam rLcta es vital Sed in quem scopum collimat ea vita disricta, & apparens austeritas e Persuasionem praetendit haereseos , a tam sancto videlicet novo Apostolo praedicatae rcumsola diabolo esurit, Ositit sanguinem an
marum. Quae virtutes oculis hominum magis apparuere conspicuae, quam primorum Anab aptistarum tDe his Meshovius Hist. Anaba p. l. a.
num. S. Erat res cunctis stupori,&admi-,, rationi, speciemque reserebat spiritualis D cujusdam vitae, quam novi illi, & renati H homines per adumbratam quamdam sedi, veritatem, rigoremque ineliosime crede-,, bantur. Neque enim aut risu umquam,
,, aut jocis sese oblectabant; Sed contiis,, nuo, si quid palam agendum erat, suspi-,, ria alte ducebant, ingemiscebantquo t
104쪽
i68 Pars I. Propos XLII. Cap. VI. 16o
,, quin & uberes subinde profundebant Ia-M crymas, & vanitates hujus mundi cori ram civibus deplorabant. Hinc miri per, , urbem sermones spargebantur, a rudio-M ribus praesertim, quibus illi suis fraudiri bus illudebant. Scribant quidam (ita si namque de iis loquebantur de Anari baptistis, quod velinti dicant, seditioni si bus eos deditos, & Christianae Iteipubli-
, , cae interitum machinari r ex vita certe,, illorum , operibus, doctrinaque, quam si id falsum sit, evidenter elucet; cum nec H jurare eos, nec blasphemare, nec , quaeri sua sunt, quaerere; sed ea tantum quaeri Christi sunt, quae Scripturis conformia , promovere videris. Ecquis haec non
vera, & maximo Christiano homine di- gna dixerit 3 ,, Sed cum sint virtutes haereticorum, ut haereticorum , infideli scilicet animo ad disseminandam facilius, &firmandam haeresim susceptae, quid aliud e se possunt, quam immunditiae , ut de infidelium, quatenus infidelium, actibus catholiis ea docet Ecclesia , de docuere semper Patres, etiam Prosper, quos sanius, quam Jansenistae, interpretantur Scholastici o thodoxi cum Scholae principibus A ngelico,& Seraphieo . Notissimus S. Salesii consensus est, cujus doctrinam novatoribus infestissimam dabimus, ubi de Amore Dei, &aeterni timore supplicii occurret disceptatio.
gressio de apparentibus Ja enisarum P ttitibus Sacrificio Fidei destitutis.
1 'Elare Lectorem nolim , quae mihi g superitis, Uirtutes Anabaptistas eum describenti, cogitatio oborta sit de Ian senistarum Sanctitate non mulis tum dissimili. Iuxta novos hos Apostolos, di Ecclesiae tam in dogmatibus, quam in
moribus Reformatores, soli ipsi cum suis asseesis sancti sunt: soli Ecclesiam Christi constituunt, juxta propositionem Ta. & sex
te Sancyrano fido Iansenti Achaete, & novae Sectae Confundatore: de quo istud habetur juratum testimonium Abbatis Cisterciensis Ioannis de Iouaud . ,, Cum non dissimulas, rem , me istiusmodi novitatibus ( quas,, Sancyranus effutierat: praeferre commu-M nem praxim Ecclesiae; quid, rogabat Sans, cyranus, Ecclesiae nomine intelligis Coe-,, tum, respondebant,fidelium,compositum ,, ex Summo Pontifice, Praelatis, Doctoriri bus, Presbyteris, Religiosis , & populo .
- Sancyranus autem, o quantum , (in-,, quiebat, remotus es a veritate I Eccle-- sia iis tantum rebus consistit,quae fuerunt ,, ante sex saecula superiora. Praesens con-,, gregatio Pontificis, Praelatorum, Pastos, rum, Doctorum, Religiosorum, de Popu-M li, quos videtis vivere sub iisdem legiri bus, non alio sensu dici potest Ecclesia , ,, quam quod in locum verae Ecclesiae suetam cesserit; quemadmodum aqua coenosa ,, & foetida eundem alveum occupans ,
,, quem olim aqua viva, limpida & salubris,, ejusdem fluminis nomine appellatur. Ne-,, que haec Ecclesiae corruptio solum inmo-,, ribus est ; sed in pluribus etiam dogma-M tibus: perpauci sunt, qui Ecclesiae filii,, dici mereantur . Si me audire, & sequi,, constituis, evidenter tibi ex doctrinc,, Patrum , & Conciliorum demonstrabo , ,, usque ad quae saecula duraverit vera Ee-M clesia,quo tempore destrui cipta site tem-H pus aedificandi: tempus destruendi. Deusta ipse Ecclesiam ditat viti tempus aedifi-,, candi transiiti Episcopi, Ecclesiastici,
H Religiosi, plerique spiritu Christiani M mi, spiritu gratiae, de Ecclesiae destitutiis sunt. et Episcopus Lingonensis , alias Saneyrani fautor, ab ejus dein novitatibus, & , ut ajebat, hypocrisi aversus, hanc de eo declarationem scriptam tradidit Supremo Galliarum Cancellario die tr. Iulii 1638. , , , Monialibus Conventus, eui nomen 1 SS.,, Sacramento, directorem spiritus dedi,, Abbatem Sancyranum, quod ad spiri-
tualem earum profectum idoneus vide-,, retur; sed, antequam satis eum nove-,, rim. Ubi in hoc monasterio stabili tus, , est, Monialium sibi captabat intellectum, ,, neque id difficile ei fuit, muliercularum
,, ingeniis in mutationem semper,& novi- M talem prope usis . omnes exemplo suo
si praece sit Maria Angeliea Arnauld ( An- , , tonii Arnaldi Soror tunc Monasterii
H Superior et cui Sancyranus praecipiebat, ,, ut suas cogitationes, quas ei pandebat, , , nemini indicaret: me celaret in primis modum, quo in ejus directione utere M tur . . . . Ex Sancyrani instructione non ,, loquebantur,nisi de poenitentia: iacebantis humi prostratae in variis Monasterii lo-,, cis; in choro praesertim : confitebantur
raro, rarius communicabant . . . . Itae ra
ta piebatur Maria Angelica colloquiis San-- cyrani, ita iis mentem impleverat, ut is non loqueretur, nisi de Ecclesia primiti
105쪽
ri va, de Canonibus, de consuetudinibus,, primorum Christianorum , de Conciliis,M de Patribus, praecipue de S. Augustino .,, Haec ingeminabat foeminis se invisenti-M bus, quae sermonis ejusmodi sibi mini-M mh convenientis ineptias explodebant. M De tam incongrua cum proximis agendita ratione edoctus, monebam Mariam An-
, , gelicam ; sed profectu exiguo ; quia &M me ipsum iisdem sermonibus detinebat, M identidem memorans S. Augustinum de M gratia, & S. Paulum de Praedestinatione ; sed tam insulsh, ut satis pateret, loqui
M eam tantum temerh audita, minime in-- tellecta. Cumque nec in illo, nec in caeis teris dogmatibus Sancyrano consenti-M rem , utpote nimis alienis a communi se praesentis Ecclesiae usu, & doctrina, hinc M vehemens Sancyrani adversus me indi-,, gnatio,& odium .... quod crevit,quanis do scivit occulta mysteria sua a me re-,, velari: Mysteria voco areanas ejus senisse tentias in dogmaticis, inter quae sunt se sequentes: Concilium Tridentinum non ,, fuit verum Concilium. Sacramentum Poenia D tentiae non delet peccata et Communio plus,, valet ad delenda peccata , ct di honendum H hominem ad beatam mortem, quam confes,, so; ideo magis expedit prae infectis, aliisse que moribundis admini rare Sacramentum
H Euchariata, quam paenitentiae die. Tandem, ait idem Episcopus a Sancy-M rani conversatione abstineo propterea ,, quod ex pluribus congressibus explora-,, tum habeam ejus ingenium contumelio,, sum, violentum, irreverens erga quo
M cumque sibi ratione quantumvis solida
s Aliud de Sancyrano testimonium est Isaaci Haberi Uabrensium Antistitis in sua Fidei adversus Iansentanos Defensione
parte t. pag. ao. Numquam, inquit, discipulos initiandos suscipiebat, uti immediate ex ipsisStentibus cognovi, quin inciperet a deis pressione, reprehensone, O eontemptu doctrianae communis, ingeminando oculis clausis, retorto capite, elata manucesusvero,ct quodammodo repellenter Ignorantia, tenebra, errores stupendi, caecitas ubique lHoc duce, hoc magistro usus est Iansenius , non solum annis pluribus in Gallia habitans ; sed & in Belgium redux, perpetuo litterarum commercio, consiliorum omnium, & arcanorum mutua communione . Sancyrani consilio creditur Jan senius luctuosissimum Ecclesiae opus suscepisse, in quo, ut testatur Urbani VIII. Constitutio , quae incipit IN EMINENTI, compertum o
suit multas ex propositionibus, a pradecesserimbus niarii, olim, utprafertur, damnatis conmtineri , ct magno eum catholicorum scandali , ct authoritatis dicta Sedis contemptu, contra
praefatas damnationes, O prohibitiones defendi malo in scandalum totius Reipublica Christiana, ct Fidei Catholicae perniciem vermienti. Sit tamen pax manibus Iansenii, quia se, suumque librum aliquoties in vita,& in mortis articulo, publicis Testamenti tabulis, Sedis Apostolicae judicio submisit . Si vero in dogmatum suorum defensione , ut sui hoc tempore discipuli, contumax permansisset, quid de ejus statueretur virtutibus, quibus ad conciliandam opinionibus suis olim saepius damnatis, & aperth haereticis aut horitatem, Sanctitatis apud discipulos famam ambitiosius forsitan eaptasset e Tales profecto virtutes, vel inania virtutum simulacra, qualia in obstinatis Jansentanae haereseos Sectatoribus hodie conspiciuntur, suspecta merito sunt, ut iis similia censeti debeant, de quibus S. Pro
per superiore adversus Collatorem capite censuit, quod eorum authores non frustra quidem, neque inutiliter virtutes illas apparentes habeant, multumque ex eis in hae vita
honoris, O gloria ( a suis , & nimium simplicibus consequantur et sed quia in ii, suditae non Deo; sed Diaboli serviunt; licet habeant
temporalem de vana laude mercedem, ad illam tamen beatarum virtutum non pertinent ver
tatem . Et ita manifestissime patet, in impiorum animis, ( quales indubio sunt Iansenistarum, quorum ignorantia, & error non est excusabilis nullam habitare virtutem ;sed omnia opera eorum ( Iansenistarum , ut Ian senistarum immunda esse, atque poctata, habentium sapientiam non spiritalem , sed animalem ; non eaetissem, sed terrenam ;non Chrisianam, sed diabolicam; non Z Patre luminum, sed a Principe tenebrarum et dum Oipsa, quae non haberent ni dante Deo tibdunt ei, qui primus recessi ab eo. Talem esse quorumdam suorum Eelum causae suae vehementius faventium agnoscere videtur ipse Que ellus in tertio suo documento, sive ut gallice vocat Tro me me- moire, praefationis pag.VI. ubi suos monet ut juxta Apostolum I. Tim. 2. levent manuX,, puras pia ira, O disceptatione , manus &,, animos non contaminatos invectivis, sa- tyris, & versibus famosis, plenis felle, &,, malitia, quae provenire nequeunt ab in-,, dignatione illa sancta, quam veritati lae-,, sae, & proculcatae charitas denegare non potest. Sed profluunt ab indignation ,, nimium naturali, di a telo, qui tum lumi-
106쪽
is ne destituitur, tum mensura. Talibus veritas auxiliis non eget; quini novum ei vulnus instigitur, dum authoritas, cui se commissum veritatis depositum est , ace H bius impugnatur. Quicumque veritatem H diligunt, quemadmodum amari ipsa de-M siderat, scriptis istiusmodi applaudereri minime possunt. Qualemcumque ego in is hae causa partem habeo, dolerem pro-- fecto plurimum, si talem vindicandae veritatis modum crederer approbaret.s Magis laudabilim foret ista Quesnelli
in reprehendendix suorum satyris, & libellis famosis aequitas, si nota & reprehensio. ista plus simulationis ludicrae in author praeseserre videretur, quam seriae increpationis ; ac proinde ad fallendos potius m plices, quam castigandos reos studios hcomposita . Quid enim satyrae illae, & libelli famosi amaritudinis continent, quid irreverentiae , & temeritatis contra Christi Uiearium a & latam ab eo sententiam, quod non repetitur in pluribus Quesnelli scriptis,
qualia sunt contra Decretum Indicis prohibens dissertationes ejus in opera S. Leonis et contraDecretum Alexandri UIII. damnans articulos 3 i. r contra dispositionem CLEMENTIS XI. eirca Archiepiscopum Sebassenum , . & adhaerentes ei Schismaticos ,
contra priorem Observatio m Moralium
censuram e quae quidem seribendi ratio
adversus latas suprema Authoritate Sententias, effraenem ubique prodit audaciam , impudentiam irreligiosam , animum schi maticum, ae omni prorsus vacuum charitate. Atque haec in Que melli de ei adhaerentium libellis delicta conspiciuntur ubique obvia r non de his tamen. solummodo est justissima catholicorum querimonia; sed vel maxime de erroribus impiis, blasphemis, haereticis , qui tapius damnati identidem resuscitantur, defenduntur, infarciuntur legentibus h.
6 Hinc oritur quaestio ad praesentem pertinens controversiam, an in Quesnelio , de eius Sectatoribus nihil sit, nisi impuritat; nihil, nisi indignitas ; cum in illis vera fides, sive, ut phrasi propositionis loquar, Sacriscium Fidei minime reperiatur. Manifesta contra Quesnellum apparet ista ex ejus sensu consecutio . Idem flueret consectarium ex illo Apostoli ad Rom. I . Omne, quodnones ex side, peccatum est, de ex objecto superius Prosperi textu, in impiorum (maximh infidelium animiae nullam habitare virtutem Ised omnia opera eorum immunda esse , atque Polluta . vertim nos, Duce Angelico, de caeteris Doctoribus catholicis, sententiam ,
Apostoli, & Prosperi intelligere malumus de operibus contrariis fidei, vel conscientiae, sive quae ab impiis, de infidelibus tanquam talibus fiunt, ad impietatis augmen. tum, vel confirmationem perfidiae. Non igitur omnia porsus infidelium .haeteticorum, etiam eorum eum quibus hic nobis colluctatio est, de impuritate, , & --
dignitate arguimus, sed applicandum ipsis ducimus Augustini effatum de Philosophis
Ethnicis lib. de Spiritu, &Littera cap. 26. Ipsi hominea erant, , vis illa natura inerat illis, qua legitimum aliquid anima rationalis,
ct sentit, ct faetidi sicut non impediunt dvita aterua iustum quadam peccata venialia, Z quibur hac Vita non ducitur . Sic ad salutem aternam nihil prosunt impio aliqua opera
bona , sita quibus dissicillim/ vita eritislibet pessimi hominii invenitur . Sed errat plurimum Augustinus, si hodierni ejus praetensi
discipulit veritatem asserant, nulla omnino, de ne minima. quidem bona opera multitudini hominum. Ionie maximae concedentes i quam enim exiguai pars mortalium
fidelis est, si eam cum . infidelium impio- tum, Iudaeorum , haereticorum , in quibus nullum est verae sidei sacri um, numero
Tales invenire perfacile est, utpote quisbus , de minimh occultis scatet orbis pars Ionge maior . unde, si ubicunque defuerit, sacri um sides , nibu sit , vis impuritaI : nia hil, nisi indignitas, multo facilius erit reperire impios absque ullo bono opere, quam e re vera praeditos . Quapropter insistentes potius vestigiis tutissimis Scripturarum, P trum, etiam Augustini, de Hieronymi, tot Summorum Pontificum, Principum Sehol sticorum Angelici, de Seraphici, concludamus, non omnia infidelium opera esse peccata, neque virtutes Philosophorum , aut haereticorum omnium esse vitia.
gustinum no a simpliciter, de peuitus bona vocare vi sed secundum quid ratione officii, quamvis , si eum fine accipiantur . simpliciter perversa sint . At evidens est opposita Augustini sententia Iib. de Spir. , de litera
cap. 26. ubi ait: In numero etiam hominum impiorum, nec Deum verum veraciter , j e-
que colentium quaedam facta legimus, vel novimus, vel ati ivimus, qua secundum i ii regulam non solum vituperare non possumus ;
verum etiam merito ,. recteque laudamus ;
quanquam , is discutiatur , quo ne flant, vix
inveniuntur, qua j itia debitam laudem, defensionemque mereantur: ubi perspicuE Sanctus Doctor aliqua Gentilium opera, etsi
107쪽
Constitutio UNic ENirus propugnata iZS
pauca agnoscit, quae tum officio , tum fin bona sint. Clarissimus, & prorsus ineluctabilis ejusdem S. Antistitis locus saepius a me allegatus, & ad frangendam adversariorum pervicaciam semper ipsis ingerendus est ex lib. s. de Civitate Dei cap. 18.: Romani justitia, ct actibus strenuis promeruerunt a Deo Imperium . Edicant adversarii, an unquam in sana Theologia legerint, meritum bonum , Deo accipi secundum onficium operis , si finis perversus sit: an Deus justus, sapiens, sanctus, laudare , & praemio asscere posset castitatem virginum Vestalium , officio honestam; sed infidelitatis fine damnabilem An praemio donare eleem synam puellae pauperi datam fine luxuriae eQuisquis talia opera propter offetum bonum , nequidquam obstante fine pessimo, laudanda , ac praernio digna censeret, ne is sapientum omnium judicio damnaretur, ut infamis luxuriae, & infidelitatis approbator. Quapropter necesse est, Deum etiam in Nabuchodonosore, de exercitu ejus Iudaeis contra Tyrios opitulanti actum aliquetata juxta S. Hieronymi sententiam deprehendisse, non ossicio solummodo bonum k sed fine pariter innoxium ; aut Deum stultitiae argui, dc iniquitatis , qui laudaverit, Bepraemio dignum censuerit temporali, quod gravia merebatur apud inferos supplicia. Maneat itaque justissime, de sapientissime damnata Que melli Observatio. morali, deSae racio Fidei statuens,quod sine hoe nihilsit, . ni impuritas; nibit, nisi indignitas e quae si subsisteret, necessaria sequeretur conclusio, tot Quesnelli placitis de haeresi convictis , omnia ipsius , atque ei adhaerentium opera nihil, nisi impuritatem, indignitatem
Praecedentium quinque Propositionum de libertat sine gratia impugnatio ite
CAPUT I. Instaurata inaniter Suesselli defenso
i Iostquam Hexaptorum Authordam-- natas propositiones singulas de libertate sine gratia defendere conatus est a. editionis pagina tog., insultat
CLEMENTI XI. hac magnifica ; sed mendacissima inscriptione e PATER, QUES,
,, De quo ne dubites (inquit propositio-,, nes jam relatae in sensu suo naturali non b, continent, nis veritates sanctissimas, de si Christianae pietatis, ac demisionis funis,, damenta. His veritatibus edocemur, nos,, sind gratia non solum nihil boni facere,. posse ; sed neque aliud posse, quam pec-M carci: quod nobis , & propriae relicti iuri firmitati, non simus, nisi tenebrae, de eris,, ror in intellectu; miseria, Ac corruptio in ,, voluntate : quod, nisi Deus praedicatio ,, nem Uerbi sui, dc exteriores gratias u si ctione sui Spiritus comitetur , non sertari viant, nisi ad nos obdurandos, propterri contemptum , quo a nobis excipiunturis, atque adeo non serviunt; nisi ut nos si reddant sceleratiores, quo magis imbuiis D mur notitia praeceptorum . Istiusmodis, veritates sunt, quae propositionibus illis M continentur , de quas alte animo impre M sas servat, quisquis vero nomine Chriri stianus est. Denique eae veritates sunt, D quae pietatem inspirant maximδ simplicitari bus. Non ignoramus tamen sensum, , perversum, qui eis ab inimicis gratiae,, Christi attribuitur. Divulgant scilieet si iis instaurari unum ex erroribus Ian&,, nio imputatis de mandatorum Divinori rum observatione impossibilii quod adiri mendo hominibus veram bonorum ope-,, ruin facultatem, liberum destruant arbi-,, trium ; ac denique Deum nobis statuant,, injustum, atque exoticum, qui ration H nulla motus deserat quemlibet. In prae- missis ani inadversionibus exposita omis,, nium oculis fuit propositionum secun-
si dum se, sive in sensu proprio Apologia.H Nunc de ipse Author ab omnibus impa- ctis erroribus vindicandus est . Exhibe-M bitur primo docens, mandata Dei non ,, esse impossibilia; sed hominem ea semissi per implere posse, quando vult. Secunis do boni operis impossibilitatem sine gra-,, tia, non esse defectum potestatis naturata lem, de absolutum; sed voluntarium , ortum ex perversitate, di corruptione ita animi libera . Tertio desertionem Di-,, vinam esse punitioncm praecedentis de- si licii.,, Hactenus Hexapta . a Nos Propositiones singulas in significatione sua naturali; ac dein etiaim, cum circumstantiis Authoris, di sensus ab eo intenti, prout in pluribus ipsius eodem conspirantibus Articulis apertissimus est , ubique accepimus, neque aliter eas usquam accusanuis, atque convellimus. Quod in
108쪽
Hexaptis vocentur veritates sanctissima , ct Chesiana pietatis , ac demissionis fundamenta , miruin non est , cum is, qui Panet rim ansentanam edidit, ae dein Apologiam novam doctrinae sancta Cornelii , enit , in
alio ad populum Helem monito, omnes Ques-nelli damnatos articulos simili decoraverit
Unus quoque ex Iansenti post primam
prohibitionem Approbatoribus scribebat: Ego, lites indignissimus in me ipso , praedictam csan senti Act inam verae humilitatis, viis
raeque spiritualis fundamentum esse reperio . Alius eodem tempore et persentdico, quod ex lectione Vansenti plus, quam ex tot aliis a melictis , licet pi mis Authoribu, prosciam in humilitate , O di dentia de nihilo nosro i tali. Et quidem quoad libertatem sine gratia nihil in damnatis Quesnelli Propositionibus est, quod suum esse noluerit Lutherus , Chemnitius , Melanchion , Bucerus , Calvinus, Chami erus, & Petrus cognomento Martyr .
3 At, inquies , cur Quesnellus hie , sive quisquis est ejus vindex, praetermisit opera sita sacrificio Mei, de quo enuntiat Proposit. et . , quod sine hoc nihil sit, nisi impuritas ; nihil , nisi indignitas e Identa Theologis istis videtur esse ὰβ , εκ sin
gratia ; nam Propos. a T. Fides es prima gratia. Proponetis. Nulla dantur gratia, nisi per
em i Et ipse Ian senius editionis Lovaniensis col.8i8.r Haec quoque (inquit vera ratio es, cur apud Augusinum ( scilicet Batavum indisserenter usurpentur sin se, Ostia
gratia , O Hy charitate homines praeceptum implere non posse. Adversarios in tot Propositionibus hactenus impugnatis de manifesta conviacimus aberratione, etiam haeretica, cum
qua charitatem minimE consistere indubitatum est, saltem ubi accesserit pertinacia, quam patentissima in eis contra definitiones Apostolicas ubique prodit rebellio. Quae igitur actio, quae volitio in ipsis dabitur juxta Proposit. a. & plures Praevias , immunis ab impuritate, & indignia tale Quamdiu itaque in rebellione, & pertinacia permanere fixum ipsorum animo est, quo serviunt illorum studia, & scriptiones,
nisi ad se magis obdurandos , reddendo=que celeratiores, quo magis imbuti notitia praeceptorum , ea quotidie contemnunt eQuae contra quinque posteriores Que nelli articulos disputavi, fallaciam demonstrant Adversariorum temere jactantium ,
quasi unica eos accusandi ratio sit, quod rcddant praecepta hominibus quibus lania Conclitatio TheoI. propugn. Tom. II.
impossibilia . Nunc quoniam Quesnelius 1 se ipso justificandus proponitur, sive ex aliis
suis textibus ab haereseos suspicione vindicandus , juverit eum suis laqueis constringere, ut videat spem suam, etiam hic , elabendi esse inanissimam. In primis quaero cur
scrupulosi adeo, seu praepostere religiosi, sint Adversarii, ut primam Iausenii propositionem haereticam in sensu Authoris toties damnatam, & uti talem jussam ejutari ab omnibus , quibus formulae Alexandrinae incumbit subscriptio , non audeant a Iansenio traditam agnoscere ; sed solum nominent inter errores Ianmenio imputatos e Frustra hujus tergiversationis ex ipso Quesnello ratio quaeritur , quam ipse declaravit verbis minime obscuris in epistola data mense Novembri 16s .ad Praesulem N.N., ubi minatur iteratos typos Dionysii Raymundi, &aliarum pro Ian senio Apologiarum , quibus Aniijansentani omnes ad incitas redigantur. In alio scripto,quod exhibetur in causa Suesnelliana pag. 223.,, Non agitur modo,,, inquit, de resarcienda omni injuria Ian-,, senio ab Adversariis illata ; non est res,, facilisi inimici ejus adhuc nimium po-,, tentes sunt, & nimius adhuc defectus,, luminis in judicibus: expectandum est, H donec pravus animi affectus in prioribus,, plus d c ardore remiserit, in posteriori-,, bus vero tenebrae dissipatae sint. Oportet, ,, ut Seculares, & Ecclesiasticae potestates,,, quae vulnus inflixere, illi medeantur. ,, Suntne autem res ita dispositae hoc tem-,, pore, ut major pars Principum , & Epi-,, coporum causam istam in se suscipiat e,, Interim quidem perit Ecclesia , quia ple-,, risque optimis destituitur operariis, eo,, quod Formulari subscribere detrectent ..., , Velles, ut (in condemnatione quinque,, Propositionum sensus Jansenti excipe-,, retur, & ut hoc Bulla aliqua decerneret.,, Si Romana Curia esset in nostra potesta-,, te, & possemus ipsam adigere ad compo- sitionem Bullae , qualis nobis in votis est, si merito Bullam istiusmodi expectares.,, Verum , crede mihi, non committamus
si Bullis Romanis salutem Ecclesiae , & ve-- ritatis et spes nostra nimio exponeretur se periculo: studeamus potius uti quali- , , cunque praesenti occato ne favente Ec-- elesiae , & veritati, ut res ad plenam ,, disponatur victoriam . Tota condemnasi rio quinque Propositionum reducitur ad ,, Bullam Innocentii X Si autem
,, Discipuli Sancti Augustini existimassent,
H in ea condemnari sensum Ian senii, cavi
, , sent sibi profecto , a submittendo se is iM Bullae,
109쪽
i 8 Constitutio U N ic E Ni r u s propugnata ips
ta Bullae, ut submisEre se statim , &dein- Sie habet novus ejus Arati Zinus lib. 3.deis ceps absque dissicultate M . gratia Christi cap. II. ,, Haec igitur omnia Haec igitur ratio est, ob quam Que ,, plenissimo, planissimeque demonstrant,nellus, sive alius ex eius sensu Author Hex- ,, nihil esse in S. Augustini doctrina certius, apiorum, quinque Propositiones haereti- ,, ac fundatius, quam esse praecepta quae-cas Iansenti solum vocet errores Iangenio M dam, quae hominibus non tantum infide- imputatos, ab eius videlicet Adversariis. , , libus, cxcaecatis, & obduratis; sed Fide- Ratio vero, ob quam Quemellus, & ejus M libus quoque ,& justis , volentibus , co- Socii, veluti pro aris , & focis , pugnant ,, nantibus, secundum praesentes, quas ha- pro eximendo a damnatione sensu Jansenti, si bent vires, sunt impossibilia, deesse quo-
non alia est, quam quod satis conscii sibi ,, que gratiam , qua fiant possibilia, , . sint, suum , & Jansenti sensum in quinque Quod vero Iansenius attributam Au-
Propositionibus prorsus eundem esse. Quid gustini doctrinam adoptet, tanquam nece ergo, inquies , damnant, cum quinque Pro- tario ab omnibus sub anathemate tene politionibus tam facile dicunt anathem dam , sic in Praefatione to mi s. statuiti,, In Non damnant, nisi sensum, quem in libello ,, illa materia versamur, ubi post tot Apo- supplice trium columnarum oblato a suis si stolicae Sedis , Conciliorumque pronun- oratoribus Innocentio X. exprimunt prima ,, tiata ex Augustini libris, verbo, sensu- columna, declarantque , quod eum sensum ,, que tenus hausta, merito adversus hujuse Propositiones legitim/ sumpta non b.ibeant; ,, modi retorquere possumus ; si quis vobis sed quod is tantum maliges a vi iis posset. ,, annuntiaverit, praeter id, quod ex Augu- Damnare autem Propositiones solummodo ,, stino accepistis, anathema sit,, . Ibidem,
in sensu , quem legitim8 sumptae non habent; si Nihil publico utilius fieri posse puto, sed qui tantum maligne a vi eis posset, non ,, quam si genuina profundissimi Doctoris
est revera damnare Propositioncs ; sed sen- ,, mens, hoc est Ecclesiae Catholicae sensum mere fictili uin ,& ad Propositiones mi- M tentia, quam ille explicuit, & contranime pertinentem. M haereses propugnavit de gratia, &prae- Omnis itaque Iansenistarum obedien- ,, destinatione , proferatur,, . tia, qua se aiunt Propositiones quinque ab 6 Habemus itaque primam Proposi- Innocentio X. damnatas, pariter damnare, tionem haereticam , impiam , blasphemam, mere fictilia est, & ad fallendos Ecclesiae a Jan senio, quanto potuit robore stabili- Praepositos turpissime excogitata. tam: habemus & Quesnelltim Ian seni.inaes Ut autem Adversarii desinant tan- doctrinae notissimum, & obstinatissimum vindem in dubium revocare, an prima inter dicem. Ne vero dubites de sensu ejus hae-
quinque damnatas in Jansenio Propositio- retico circa Propositionein Iansenti primnes, i plius reipsa sit, demonstrandum hic mam , in Traditione Ecclesia de gratia , O suscipio, eam non tantum Ian senii esse, se- praedestinatione, sub nomine Dni Germaiacundum omnes apices; sed etiam durius, pag. 3 V., referens illam Hieronymi sen-& absurdius ab eo traditam, quam ex eius tentiam et Mutii praecepta Dei imbecillitate volumine excerpta, & damnata a Pontifici- sua, nonsanctorum viribus aestimantes, putant
bus fuerit. Propositio enim damnata sic so- esse impossibilia, quae praerepta sunt; quam opinat: Aliqua Dei praecepta hominibus justis vo- nionem minime approbat S. Hieronymus ilentibus, ct conantibus, secundum praesentes, sed non rejicit Quesnellus, cum ait: Ipsi esse quas habent vires, sunt imo illa: des quo- impossibilia ,s eorum consideretur infirmitas , que illis gratia , qua possibilia flant. De Pro- quae est in omnibus, juxta Quesnellum, essi- positione sic enuntiata, & quae, ut ipse In- caci gratia destitutis. nocentius X. in Bulla praefatur inter Sic enim pag. 3 r. relatam Augustini alias Tansenti opiniones, sic idem Pontifex sententiam , de quadam peccatoris invete- definit, temerariam , impiam , blasphemam, rati impossibilitate consequenti abstinendi
anathemate damnatam , ct haereticam deesa- 1 peccatis, interpretatur Quesnellus de im- ramus, ct titi talem damnamus . Propositio, possibilitate absoluta in omnibus absente prout in Pontificio Diplomate refertur, gratia efficaci : H Notandum ,, inquit is est, simplex assertio est, quae posset esse authoris , , Sanctum Augustinum studio voci Dim- opinio tantum , ut inter alias Poenis opinio- , , Cit E iunxisse inpossitiit , propterea, quod nes ab Innocentio X. allegatur. At Ianh- M judicaret posterius necessarium ad exclunius eam velut certissimam ; & in Augustini si dendam Pelagianorum haeresim, ut indoctrina fundatissimam nobis ingerit, a si telligeretur, quod haec gratia fortis , &qua recedere piaculum sit , dignum anatio is potens (seu essicax de qua agit, sit ab
110쪽
i So Pars l. Praeced. s. Prop. Impugnatio iterata. Cap. I. ISI
A luid necessaria, ad faciendum bonum, &ri quod absque isto auxilio bonum illud se facere non solum sit dissicile, sed penitusis impossibile si . Idem exprimitur multis in praesenti Constitutione damnatis Propollionibus , maxime secundar ,, Ixsu Christiri gratia principium essicax boni cujuscunis que generis, necessaria est ad omne opus G bonum: absque illa non solum nihil fit iis sed nee fieri potest Propos.f. si Gratia se Christi est gratia suprema, sine qua con- fiteri Christum nunquam potainus, &M cum quae illum nunquam abnegamus
Quae haeresis a Quesnello pluribus aliis aristiculis inculcatur . Denique omnem gratiam in hoc statu, juxta Quesnellum, esse efficacem , & sine ea non solum nihil a nobis bene fieri; sed neque possibile esse, tam dilucidE superius demonstratum est , ut insigniter sycophantam esse oporteat, vel caecum, qui Quesnellum a prima Propositione
Jansenti voluerit esse immunem .
et Nunc Iansenistarum strophas Lector
attende r Docemus , inquiunt, Dei mandata
adeo non esse impossibilia, ut semper ea implere homo possit, quando vult, nempe essicaciter, id est semper praecepta observari possunt, quando implentur re ipse . Sed quaeritur utrum homo, saltom justus , possit sempervelle. Iuxta Quesnellum nunquam vello potest , nisi dum vult re ipsar Ita Domine ,
inquit arti c. q. Omnia possibiliasunt ei, cui omnia pusibilia facis, eadem operando in illo. Tunc igitur solum volitio boni operis est homini possibilis, quando eam Deus possibilem facit, eandem operando in illo ;sicut volatus est homini euilibet possibilis:
quando illum Deus in homine operatur. Sic etiam Pater, & Filius possunt abstinerea productione Spiritus Samsti, quando volunt et possiunt peccare, quando volunt: pocsunt se ipsos destruere, quando volunt; sed nihil horum velle possunt. Nonne inde ridicula fieret illatio, Patrem & Filium non necessario; sed libere ploducere Spiritum Sanctum,possie Deum peccare,possie se ipsum de. struere 3 omnis gratia Chrisiana est omnipoterat,juxta art. 3T.;juxta io .Gratia est operatio
manus omnipotentis D/i, quam nihil impedire potes, aut retardare . Iuxta I. autem: Anygratia nihil amare possumus , nisi ad nostram condemnationem. Explicet ergo Quesnellus, quomodo in hoc statu ullus mortalium, qui non vult servare praeceptum , velle potuerite Non enim potuit sino gratia, quae si adfui Set, nihil illam impedite potuisset,
aut retardare, in novo quidem Quesnelli systemate. Constitatio Theol. propugn. Tom.II. 8 At, instant Hexapia i Boni operiae imis
possibilitas sita gratia non es naturalis , ct
absoluta; sed voluntaria,Orta ex perversitate,ci eorruptione animi libera. Quot voces, tot
praestigiae. Sed non sic elabi Adversatios
patimur: in memoriam eis revocanda est Propositio .,, Non sunt, nisi duo amores,,, unde volitiones, & actiones omnes no-,, strae nascuntur. Amor Dei, qui omnia M agit propter Deum , quemque Deus re-,, muneratur; & amor, quo nos ipsos, ac
,, mundum diligimus, qui, quod ad Deum
H referendum est, non refert, & propter si hoc ipsum fit malus ,, . De primis nunc hominum in infantia baptiratorum actionibus , & volitionibus quaerimus , quae si non referantur actu in Deum, hoc ipso juxta Adversarios malae sunt; non enim juxtae illos referri potant virtute, quae actum for malem praevium in eorum sententia supponit; primis autem actibus praevios non dari manifestum est. De illis, inquam , actibus quaerimus, undenam oriatur boni operis
impossibilitas sine gratia E Qua ratione impossibilitas illa sit voluntaria , quomodo
oriatur ex perversitate, & corruptione animi libera, quam certum est nullam eo volitione primi operis, & omissione primae in
Deum relationis anteriorem Imo, ais, anterior est in voluntate Ad mi, in qua voluntas omnium nostrum rubi ginem traxit, atque corruptionem . Intelligo & ego nostrum omnium in Adamo lapsam, atque depravatam eme voluntatem;
sed qualiscunque illa perversitas , & corruptio ad aspergendam originis maeulam se ficiens, minime tamen suscit ad personalem operum malitiam, damnante merito Alexandro VIII. articulum hunc primum inter g t. ,, In statu naturae lapsae ad peccata tum formale, & demeritum lassicit illari libertas, qua voluntarium, ae liberum ,, fuit in causa sua, peccato originali, &se voluntate Adami peccantis,, . Sed & originis reatus supponitur Bapti male remissius. Pandant itaque nobis,si pose sunt, Adversarii, quaenam sit ea humanae mentis perversitas,& corruptio libera,h qua orta fuerit ea observandi praecepti, absente
omni gratia, impossibilitas. Quisquis rationis compos justitia, quam in saero Bapti
male acceperat, excidit, excidit procul dubio peccans ; sed quaestio redit, an, & quomodo peccatum istud evitare, juxta Adve sarios, potuerit: non enim potuit sine omnis actualis gratiae auxilio , sine quo nibuamare, nihil velle possumui, nisi ad n ram