장음표시 사용
361쪽
68 a Constitutio UNic EN retus propugnata 68g
suam confirmasse sententiam Constitutione UNIGENITUS. Hine acerbius declamat contra dogmatis sui impugnatores , a quo praecipua pendeant pietatis christianae capita . Scio,variam esse operum in Dei gloriam apud Scholasticos relationem , formalem , virtualem . explicitam , implicitam , aliam in actibus , aliam in habitu consistentem; cujus disquisitio non est praesenti meo instituto necessaria; quia Ecclesia tum in definitionibus Pontificum, tum in Conciliis definit Christiana dogmata, atque iis contraria condemnat eo sensu , quem Propositionum verba significatione propria, & obvia legentibus exhibenti subinde etiam in proscriptionis sententia ad occurrendum Novaturientium cavillationibus exprimitur sensus ab authoribus intentus, atque ipsi, dum
pervicaces fuerint, nominatim feriuntur anathemate ; experientia autem quotidiana docet, quacumque demum claritate Propositio sive definita, sive condemnata fulgeat, semper Scholasticis relinqui, vel ab iis concipi disputationis materiam, ut d ipsis Scripturarum oraculis , o quibus pro diversa interpretum dispositione argumenta formantur theologica, & subinde ex eodem textu contraria.
Ego quidem definitionis Apostolicae veritatem argumentis omni scholae Catholicae communibus ubique hactenus propugnavi, studiose cavens , ne ad privatam sive meam, sive scholae, aut ordinis alicujus sententiam quempiam adstringerem , in hoc unum intentus , ut Catholica Iesu Christi religio, quam Apostolica Sedes , & universa cum ea tenet Ecclesia, incolumis persisteret g Quod attinet ad obligationem referendi omnia in Deum ex charitate, non una Scholasticorum sententia est. Priina tutissima S. Thomae, quam superitis explicui et altera ei opposita Quesnelli, exigens dilectionem perpetuam, cujus omissione quaelibet actio virtutum moralium, etiam fidei, & spei sit
peccatumr tertia aliquorum Lovaniensi uininter utramque media, requirens relationem perpetuam omnium actionum, non quidem charitatis actibus semper elicitis, sed virtute manentibus, quorum influxu omnia fieri debeant opera deliberata , & cujus reis lationis defectu homo peccet continuo, etsi in virtutibus se moralibus , etiam duabus primis Theologis exerceat, Hujus sententiae aut hores duplici discrimine se existimant a damnatis Quesnelli eris roribus segregari: primo, quod hic nusquam meminerit relationis solummodo virtualis; sed actualem semper exigere videatur. Secundo, quod Quesnellus non solam relationis omissionem arguat peccati, sed ea vitiari statuat actum ipsum misericordiar, castitatis, & quemlibet alium virtutis moralis; fidei quoque, & spei; se autem a iuum illorum agnoscere bonitatem ; solam autem de peccato arguere omissionem debitae relationis . Quae quidem sententia cum qualicumque sua mitigatione, difficilis mihi sem per visa est, & dura, praecipvh intellectu juxta authorem famosi Tirocinii instituendis praecipue Lovaniensibus editi, ubi viris
tualem relationem explicat .per actualem,& sollim extrinsece discrepant cm a formali per hoc, quod posterior reflexionem contineat , qua destituitur virtualis, solo contenta actu directosinh reflexione. Uerba auth ris sunt Tract. a. pag. tot. Di fert autem icta virtualis dilectio a formali tantum extrinis fec/; eadem enim , qua modo elicitur, edi formalis cognominatur , modico post tempore vim
tualis dieitur , cum hoc discrimine , quod uper formalem flat e re a re exis , quae expresspeognoscitis elicere talem dilectionis actum, Squasi illius recordatur. Unde author concluditi Est igitur dilectio virtualis , verus animi motus, verus dilectionis actus, absque reis flexione . Altera contra eandem sententiam idissicultas mihi suggeritur a S. Thoma, dum loco superilis citato ait: Non oportet, ut acturi delium , qui in em illum non es ordinatus, semper sit peccatum; se olom pro tempore illa , in quo tenentur actum suum in sinem ultimum referre . Si actus infidelium quali
cumque, etiam misericordiae, vel continentiae sit peccatum pro tempore tuo, in quo tenem tur actam suum in sinem ultimum referre, evidens est,omnia in delium opera fore peccata , & virtutes Philosophorum omnes fore vitia, si relatio illa pro omni tempore obliget, ut novi Theologi arbitrantur. Eadem prorsus ratione peccata erunt omnia fidelium , & iustorum opera dilectionis expertia , pro illo tempore , in quo tenentur actum suam in sinem ultimum referre. Unde si , ut contendunt Bajus , Quesnellus, & author Tirocinii eum suis sectatoribus, praeceptum relationis in Deum obliget pro omni tempore, ineluctabilis deducitur consecutio, omnia insidelium opera deliberata fore peccata, edi Philosophorum virtutes fore vitia; neque solum operantem , sed ipsum quoque opus macula inquinandum. Quis dubitet, quin sententia Angelici solidissima fit Pros eho Catholici omnes cum Augustino contra Pelagium semper credidimus , actus omnes, quantumcumque ossicio, sive objecto boni
362쪽
68 Pars II. Propos LIII. Cap. X. , 68s
viderentur, si fine eliciantur perverso, contrahere turpitudinem , neque virtutes esse;
sed absolutb , & simpliciter vitia. Si autem
relationis illicitae accessione inficiantur non soli operantes , sed ipsa etiam opera qualiacumque, perspicuum est, ipsa pariter vitian da defectu relationis debitae, & a Deo imperatae; tam enim manus hominis reddit ut
turpis detractione quinti digiti debiti, quam accessione sexti superflui, & inde
Quapropter si quid Theologos istos mihi seinper pluribus nominibus venerandos rogare liceat, obtestor , ut non a solis opinionibus apertissime damnatis; sed etiam 1 suspectis quam longissime se removentes, sequantur potius communes scholae Thomisticae, Seraphicae, & aliarum absque offenso ne receptas sententias , nullique obnoxias censurae periculo , quam paucorum avia regia declinantium novitates, quas si diligentius excutias , non erit facile a damn tis secernere erroribus, & quod exquisitis magno studio argutiis discrimen allegatur , inter cavillationes verius numeraveris,
quam inter probabilia sani dogmatis argu
CAPUT XI. Ab admersariis perperam allegatur Li D
itis de Imitatione Claristi. Minus persecta,mminui ecura apparet doctri
na quaedam libelli de principiis vitae
Chril lanae . x Octori Angelieo subjungunt Hex-lsi apta Thoniam a Κempis , & rcss,eentiorem dignitate quidem , ac pietate conspicuum ; sed in scholasticis Galliae, & Belgii controversis non maxime versatum . Quapropter latina Collatio Hexaptis suppetias ferens, & subinde tacito corrigens , utrumque scriptorem illum metito sibi censuit praetereundum , utpote damnZto dogmati stabiliendo minime idoneum. Ne quid tamen dissimulasse videat, formata ex utroque obiectio audiatur. Lib. 3. do Imitatione Christi cap. s. iudueitur Magistet Christus ita discipulum alloquens: AFili, , , ego debeo esse finis tuus supremus, & ul- timatus, si verE desideras esse beatus. Ex,, hae intentione purificabitur affectus tuus,,, saepius ad se ipsum, & creaturas malo in-M curvatus ; nam si te ipsum in aliquo quae- ris, statim in te deficis, & arescis. Omnia ,, ergo ad me principaliter referas; quia ,, ego sum, qui omn ia dedit se singula con ,, sidera, sicut ex summo bono manantia: &,, ideo ad me tamquam ad suam originem , ,, cuncta sunt reducenda . MSi quot pietatis monita continent libri ascetici, convertere libuerit in praeceptao, non erunt amplius consilia Euangelica; sed quidquid ad perfectionem traditur,fiet oblita gatio necessaria ad salutem. Sic inter articu- .los Pelagii a Synodo Diospolitana damnatos resuscitabitur hic: Divites baptietatos,nisi omnibus abrenuntiem in quid boni viis fuerint facere , non reputari illis , nec eos habere posse regnum Dei. Quamquam in sententia Thomae Κempensis, & Christianorum omnium
indubie ad mandatum primum , maxilnumque pertineat, ut Deus ab omnibus sinissa- premus , edi ultimus habeatur. Sit etiam praeceptum sensu Angeliei. nos totos , & nostra omnia in Deum , ut finem ultimum referendi; non tamen propterea relatio perpetua esse debet; sed suo complectitur definita a Deo tempora, &circumstantias et unde non omnis semper morae,&interruptionis est impatiens. Toties nempe relationis omnium operum agnoscenda est necessitas, quoties amandi Deum ex toto corde , ex tota anima, & totis v ribus et oujus amoris quoad habitum quidem exigitur ab omnibus perennitas, ut status gratiae , & amicitiae Divinae ; sed continuum charitatis in omnibus actibus exercitium neque Libellus De imitatione Chri lipostulat, neque tuto ullus exigere videbitur post definitiones non solum Pii U., Gregorii XIII., Urbani VIII., sed vel maxi-mh Alexandri VIII., ne dicam CLEMENTIS XI. Hi ne confirmatur, quod in Prole-gomenis animadverti de Indole Iansen istarum, nihil esse tam pium, nihil tam sanctum, cui uiuare virus suum pestifera novitas nom,
vidi epistolam Reverendissimi Patris Innocentii Carthusianorum Generuis ad alterius ordinis Generalem, in qua testatur, se ad infringendam Iansenis arum perfidiam abutentium Libello De imitatione Ch i ii composuisse, & typis edere Enchiridion salutis operandae per gratiam Oricli , in quo de gratia Chri Fi obtinenda ,servanda, O in vacuum non recipienda agitur secundum mentem,
O institata libri de imitatione Chri M. et Alius supra memoratus liber, do
Principiis otta Christiana parte X. S. 2y. ait: A Theologi Ite et unanimi consensu asserant,s, quasdam aetiones humanas nec bonas ex,, se, nec malas esse, quales sunt ambulare, is comedere, dormire, docent tamen, eumn pec-
363쪽
686 Constitutio UNGgNirus propugnata
M peccare . qui re ipsa dormit, edit; amo G bulat, & naec non refert ad ultimum fio,, nem , quia deficit a prima, & universaliri regula humanarum actiommi, quae est
se idem finis, ad quem quidquid agimus,
si dirigere oportet. M Reverentia erga pium Scriptorem postulat, ut relationis nomine liuelligamus, non perpetuo actualem,
explicitam et sed saltein habitualem, vel im- implicitam, prout traditam vidimus a Sancto Francisco Salesio , a Cardinalibus Bel- Iarmino, & Aguirre, cum caeteris Scholasti- eis, praecipuo Thomistis, praelucente non solum Angelico ; sed etiam Augustino, Chrysostomo , oecumenio, Theophylacio &c., quotum sententias superiora capita exhi-huerunt.Alioquin si recentior ille intelligatur de praecepto referendi actu continuo singula ad Deum opera, ut statuhre Bajus, Jan- senius,& Author superiore capite Tirocinii
confutatus,velim ex ejus defensoribus intela ligere,qua veritatis specie asseratur unanimis Theologorum consen I, ubi constat, contrarium esse sensum S. Bonaventurae, & scholae Seraphicae, Thomistarum Angelici doctrinam propugnantium, quos sequuntur, etsi in quibusdam aliis oppositi, Societatis Iesu Theologi, cum reliqua communissime Sch Iasticorum turba , praecipue a Baii, & sectatorum ejus novitatibus aliena . Denique Recentioris illius pietatem fuisse aliquando a novatoribus circumventam, colligo ex Decreto Sacrae Congregationis Indicis, quo anno idio. die a a. Iunii liber ejus sive ep rota typis edita approbanss. doctrinam Germani Philalethis Eupistini configitur et Decreto, inquam, eodem, quo plures Novaturientium libri prohibiti sunt,& inter illos Nota , ac Dissertationes Paschasii Ruesne ut in vera S. Leonis. Famae objecti nobis Neoterici parcitum tunc voluit Sacra Congregatio, quando librum, e vi Iolam, non ipsi tribuit, sed refert veluti ejus nomine editam. Quam Sacrae Congregationis
moderationem , & prudentiam irreverens Quesnellus non ferens, inter caeteras contra
Decretum illud contumelias hanc effutiit, quasi mala fide in dubium Sacra Congregatio revocasset, an opusculum ejus esset, cujus nomine prodiit . videri de hoc potest causa fiumne lana articulo II.; Forsitan & mihi Quesnellus vitio
vertet, quod ejusdem aut horis nomen in Hexaptis expressum subiiciam . Uerum, ut ad kersarii ad confirmationem erroris opus
sibi duxerant, nomen Scriptoris prodero& dignitatem , mihi tam pietatem ejus, quam dignitatem veneranti, magis suadet charitas, suppresso nomine doctrinam di eutere non usque adeo securam . Sic entro
legitur S. 3 Etsi quis distribuerit in .sor
pauperum omneI facultate suas, ct tria derit Corpus suum , ita ut ardeat, nisi hoe PURE
Fat OB AMOREM DEI, nihi prodess. Notissimum Urbi, & Orbi est, quantum Eminentissimus Noailles Parisiensis Archiepiscopus cum quibusdam aliis Galliae
Praesulibus necessitatem amoris puri in Arischiepiscopi Cameracensis dogmatibus reprehenderit , quot linpetiverit machinis, ut Authoritate Apostolica Innocentii XII. ea procul ab Ecclesiae finibus arceretur . Neisque laude, neque successu Eelus caruit, &solicitatio; etenim doctrina rigido subjecta examini, damnataque fuit. Cui mox ipso Cameraeensium Antistes , ut erat religiosi simus, summa demissione animi, & totius Ecclesiae aedificatione primus post Pontificem publico dixit anathema. Sed & auth ris nobis ab adversariis objecti, adeo perspecta probitas est, & erga Sedem Apostolicam observantia , ut nullus de eo sinh injuria dubitare queat, quin, si praevidisset ab terius operis sui proscriptionem , quaequo contra amoris puri necessitatem a Quietis ita de Cameracens Archiepiscopo assertam definita sunt ab Innocentio XII., & aliquot nis ante ab Alexandro VIII. contra 3I. Pr positiones aliorum , aliquanto cautius sibi scribendum censuisset . Unum in adversariorum objectionibus iterum animadvertendum superest , quod damnati articuli, quem defendendum susceperant, sensum essiciant duriorem, quaeri obvia verborum significatio videretur exigeret mitius enim est, non agnoscere in ullis actionibus, absente charitate , modum orta Fianum , ut non agniacit damnatus articulus, quam attribuere omnibus peccatum, ud
ipsae impingunt articuli Apologiae.
364쪽
Pars II. Propos LIV. Cap. I. 68stiuinquagesimaquaris Propositio dammis.
Sola Charitas est, quae Deo loquitur: hanc solam Deus. audit. ObserD. Morial. I.
Perversa Propositionis novitas repellitur. x Uisquis Propositionem hanc con- u feret cum quinquagesima, Frustra
clamamug ad Deum , Pater mi, si Diritus charitatis non es ille, qui clamat, facile perspiciet, unius ab altera sensum nullo discrimine separari; neutram ea men praeterire censura debuit, ne quod intina feritur anathemate, in altera etiam clarissimo expressum tolerabile videretur . Praeterea ejusdem dogmatis sub figurarum,. aut phrasium mutatione repetitio lucem addit authoris sensui certius cognoscendor ostendit denique non fortuito , aut absque advertentia Scriptoris calamo novitatem tam horridam excidisse . , Pro refutando itaque praesenti articulo possem lectorem remittere ad ea, quae Contra quinquagesimum a me disputata sunt: quia tamen adversarios non piget utrumque articulum iterato propugnare certamine , etsi nihil novi pro posteriore adferant praesidii, superare etiam nos decet repetiistionis taedium, & quae contra art. o. , et junque vindicias dedimus , salthm compendio cum quibusdam additionibus, responsa
a Charitatis nomine hic , ut pals malibi, a Quesnello intellio amorem benevolum , supernaturalem, & justificantem , colligitur non ex eo solum, quod propria istius vocis significatio sit; sed etiam eae articulo M. quo statuitur omnis humana volitio, & actio, amoris mali soboles , quae
non nascitur ex amore Dei omnia agente propter Deum, quemque mur remuneratur. Ubi
fundamentum, & ratio praesentis articuli traditur manifeste i etsi mini md consona catholicae veritati. Si nempe omnis actio , quae non est amor iustificans , vel ex eo non consitutio Theo . propugn. Tom. II.
profluit, oriatur ex amore malo, seu cupiis ditate, patet, orationem charitate vacuam
Deo placere non posse, sed displicere necessario, & cum caeteris procul abjici pec
Iuxta catholicam fidem Deus peccatores recipit poenitentes; sed peccatum ipsum, sive orationem impiam admittere Dei Sanctitas non potes . Christi tamen Ecelesia agnoscit actiones medias inter viistia, Ac amorem reconciliandis Deo peccatoribus suffieientem . Ut nempe ex Tridentina Synodo se C. f. cap. 6. discimus, peccator actibus fidei, timoris, spei, ad dilectionem , ac baptismum disponitur, atque ita ad iustitiam. Rursus sess. I . cap. q. describitur attritio variis constans exercitiis sine charitate. Cur autem actus illi, cum boni sint, &Divinae gratiae auxilio producti, non placeant Deo, non ipfi loquantur e Cur suscepta a peccatoribus jejunia, datae ab eis eleemosynae, & alia pietatis Christianae opera eum humili oratione, pro obtinendo spiritu poenitentiae, de potentissimo gratiae praesidio ad superandum inolitae coi suetudinis peccatum directa, repellantur, de quidem a benignissimo Patre, ac Salvatore omnium ho
minum, peccatores omnes ad conversio
nem, ac beatitudinem invitante e Non perspiciunt novi theologi,quantum Divinae d trahant misericordiae , obtentu commendandae unico charitatis. Faveret quidem , praeposteris charitatis praeconibus videtur, quod ait caecus in Evangelio , Scimus quia peccatores Deus non exaudit; sed contra illud S. Augustinus Trae . q. in Joannem ait: Si peccatores Deus non exaudiret, frustra Publicanus oculos in terram demittens, O pectus suum percutiens dicere e Deus propitiis os o mihi peceatori. 3 S. Thomas a. a. quaest. 88. art. I S.
exanimans, utrum peccatores orando impe
trent aliquid a Deo, concludit affirmando, de adducit Augustini sententiam jam relatam , additque ex eodem, quod caeci Euangelici verbum, sit eaeei adhuc inuncti, nondum pe Post illuminati, ct ideo non es ratiam .
Citat, de illud ex authore operis imperfecti in Matth. ( sub nomine S. Chrysostoini hom. I 8. Omnis, qui petit, accipit, sive i ursii, sive peccatoe ; ubi & addite Tantirm petere non dubitet, quaerere non negligat, pussare
non cesset; eum constet eminemsperni, ni Stere dubitaverit. Praemiserat, Ne forti aliqui peccatorum audienter , perire, dicant; cla Deere hortatur dignor ; nos autem indigni, et petierimus,non proinde accipiemus Oe. x x Ita
365쪽
Ita S. Thomas in argumento contra rationes adversantium, quod in resolutione sic prosequitur: Orationem peccatoris ex bono natura desiderio procedentem Deus audit; non quasi ex j itia ; quia peccator non mere- tu ; sed ex pura misericordis, observatis tamen quatuor praemissis conditionibus, ui scilicet prose petat, necessaria adfalutem, piri O perseveranter. Et ad secundum e Dicendum, quod peccator non potest pia orare , quasi ejus oratio ex habitu virtutis informe r ; potest tamen Ous oratio esse pia , quantum ad hoc, quod petit aliquid ad pietatem pertinens et
Sicut ille, qui non habet bobitum iustitiae, potest aliquid justum velle, ut patet ex dictis ( quaest.
3 8. art. i. ad 3. er quamvis ejus oratio non
si meritoria a potes tamen esse impetrativa leuia meritum innititur jusilia ; Ad impetratio gratia . Ita videmus, Deum propitium fuisse publicano Euangelico, & quidem exoratum ejus precibus; cui charitate perfectania, quamvis initio non habuerit, poenitentiam est largitus, & justitiam . Bellarminus libro I. de bonis operibus in particulari cap. o. omnem de peccatorum orationibus difficultatem distinctione perspicua, & damnatae Propositioni infestissima facile dissolvit. Referre iterum juverit Sententiam Cardinalis integram et quam confidere licet a Quesnello non re, spuendam i quia Eminentissimum hunc tum alibi saepius, tum etiam in praesenti materia
expetit suffragatorem , ut videbimus ad Prop. Sy.cap. .Sic interi in Cardinalis cap. p.,, Tribus modis peccatores orare possunt: is uno modo, ut impetrent a Deo miracula is in confirmationem fidei: & hoc modo ,- fieri potest , ut peccatores impetrent . ,, si veram fidem confirmare velint, set si se nondum donati charitate ) altero modo peccatores orant, ut impetrent si-- bi donum aliquod spirituale , vel corpo-- rale. Et tunc vel in peccato voluntarie is permanent, vel incipiunt poenitentiam ,, agere. Si voluntarie permanent in pec-,, Cato., ordinario non exaudiuntur ; inte , , dum tamen etiam isti exaudiuntur, vel ad si judicium , vel ad misericordiam . Quo is dam enim Deus audit, ut puniat ,, quaedam tamen extraordinaria quadari ,, benignitate concedit etiam peccatoriis.,, bus , ut eos beneficiis ad amorem suum,, alliciat. Et hoc fortasse sibi voluit auri thor operis imperfecti homilia I g. ad il- lud Matth. T. Omnis, qui petii, accipit: , , Sanctus Basilius in Constitutionibus Mona-
sticis cap. I. docet, etiam peccatores a Deo exaudiri, si humiliter , de perseveranter petant . De omnibus, non excipiendo peccatores, dicitur Eccli. cap. 3s. Oratio hum lianti se nubes penetrabit, , non discedet, donee Altissimus aspiciat. Prosequamur cum Bellarmino. ,, Tertio modo peccatores orant, cum se poenitentiam agere incipiunt, quomodori Nini vitae, & publicanus orabant; & hi,, saepe impetrant, non ex justitia, quasi di-- gni sint, sed ex misericordia Dei, & non M omnino infalli bis iter ,, . Iuxta quam Emibnentissimi sententiam Publicanus, & Nini itae, qui justitiam consecuti sunt, initio,
quando orare Deum coeperant, nondunia charitate praediti erant; sed eam suis precibus impetrarunt; alias enim reconciliatio ipsis certissimo non obvenisset; cum ea a charitate nequeat separari. Dicitur nempe t. Petri cap. . Charitas operit m tittidianem peccatorum I. Ioan. cap. . Omuit,qisi diligit, ex Deo natus est. Prov. cap. S. Ego di Ingentei me diligo.s Quod de orationis utilitate, & necessitate nobis Sacrae literae, & tota Patrum traditio testantur, numquam intellexit Ec- .clesia ad iustos solummodo , & esiaritatis spiritu ductos pertineret Ecclesiastici i8. Non impediaris orare semper . Laeae X8. Oportet semper orare , O mumquam desere. Cap. et t. Uigilate omni tempore oranter, ut di gni habeamini fugere i a omnia. I. Thessal. cap. ultimo Sine intermisione orate. Imo quinam magis indigent oratione, de ejus fructu, quam peccatores charitate , de justitia destituti, ut eam obtineant e Et quid dignius infinita Dei clementia, & bonitate, quam ut eisdem charitatis gratiam humilitur petentibus aures praebeat, Nolens aliquor perire: Ad omnea a, paevitentiam reverti a. Petri cap. I. Testatur Deus ipse Isaiae 6s
dc Rom. Lo. Expandi manui meas tota die ad populum Non credentem , ct contradicentem .
Si tanta sit Dei Salvatoris nostri benignitas , ut tota die extendat misericordissimas manus, quibus a peccatis retrahat delinquentes, & per poenitentiae, charitatis , Iustitiae semitas, etiam incredulos, ac relumctantes ducere conetur; quis sindimpietate, dc blasphemia asseret, Deum peccatoribus omnibus charitatis, & poenitentiae gratiam vehementi desiderio, & demississima oratione petentibus occludere aures misericordiar e Etechielis 3 s. Sie Ioetiti emetis dicentes , Iniquitates nosrae, O peccata nostra per nox sant . . . Dic ad eos r Vivo ego, dicit Dominus,
366쪽
6pa Pars II. Propos LIV. Cap. I. Gyg
noto mortem impii; sed ut convertatur implar si via sua, edi vivat. Convertimini , convertimini Oe. impietas impii non nocebit et . Compertum itaque est, velle Deum peccatorum omnium poenitentiam, atque ita placere ipsi, quod ad eam totis viribus, iuxtaeoncessum gratiae auxilium connitantur, perfectam , quam nondum habent, poenitentiam exposcentes a dabit eni in Deus
spiritum bonum petentibus se. Neque dubium est , etsi gratia lassiciens, imo eff-cax omnibus offeratur, non tamen praestari
semper omnibus ; sed potentiora quaedam auxilia reservari petentibus. Sie Augustinus lib. de Natura, & gratia cap. 3. Admonet nos Deus facere quod possumus, ct petere quod non possumus . Cap. 6y.
Eo laso, quo Amissime creditur, Deum juclum, in bonum impossibile non potuisse praecipere,
hine O monemur in facilibus , quid agamus , in iis di ciliauae, quid petere debeamus. Lib. de gratia, & lib. arbit. cap. IS. Ideo quaedam jubet, qua non possumus, uisciamur quid ab eo petere debeamus r atque ipsum Tridentinum Concilium sess6. eap. II. Deus impossibilia non jubet, sed jubendo monet, s facere quod
possit, ct petere quod non pessis, O adjuvat, ut possis. Denique charitas , & poenitentia j
stificans non ita semper in promptu peccam toribus est, ut pro ea obtinenda orare non debeant Io Quesnellus autem charitatem, & veram poenitentiam, nisi eam habentibus non agnoscit possibilem, antequam Deo placuerit absque libera eorum cooperatione infundere. Non enim possibilis est sine gratia; prima autem gratia, quam Deut concodit peccatori, est peccatorum rem . Prop. 2 8.
Quod etiam primae gratiae concessio liberam
hominis cooperationem praeveniat, catholicis omnibus compertum est. Iuxta .Omnis actio , qua non est amor Dei, qui omnia agit
propter Deum, quemque DeuX remineratur , nocitur ex amore malo, quo moI laser, ac mu
dum diligimu . Quomodo igitur fieri umquam poterit, ut peccator gratiam charit iis, sive dilectionis omnia ventit propter
Deum, quemque Deus remuneratur, a Deo
precibus obtineat, vel petat, nisi eam prius in Quesnelli sententia possideat donatam e Sola nempe charitas est per praesentem artiaculum , qua Deo loquitur ; hane solam muraudit,Ae per T Omnis obedientia legis, saetque
ita oratio profluere debet ex fonte , O hie fons es charitas . Alioquin non est nisi hypocria sit, autfama justitia. Quod discere Quesnellus potuit ex Luthero assertione 6. contra Bullam Leonis, ubi contritionem ortam ex Constitutio Theo propugn.T-.II. timore dicit, facere hominem bpoeritam, o magis peccatorem; Cui, & simul Quemello respondet Bellarminus lib. 2. de Poenitentia cap. I S. D Quod non sit ex charitate, non ,, est quidem meritorium vitae aeternae, is quam Deus promisit diligentibus sesac. I. s, tamen verum, sincerum, & utile esse,, potest. Qui enim orat pro remissio uos, peccatorum, & charitate accipienda ,
si non frustra laborat, etiamsi ex charitate , ,, quam nondum habet, id facere nequeat;,, & qui peccatum odit, quia ad interitum , ,, sempiternum ducit, vero ac serio pecca-,, tum odit, sicut veth, ac serio interitum ,, sempiternum timet. Et qui peccata suas, eleemosynis redimebat, juxta consilium ,, Danielis; vel ad Ionae praedicationem , 3, urbis eversionem metuentes, jejunio , ac ,, cilicio se amigebant, nequaquam hypori eritae erant. Neque Apostolus Paulus r. H Cor. 23. scripsit,id,quod fit sine charitate, ,, nihil, vanum, & falsum esse, aut fidem, , , linguas, prophetiam, scientiam, miracula ,, sine charitate nihil esse, aut vana, & falsa ,, esse; sed hominem, qui illa omnia sinh,, chaeritate habet, nihil esse, quia non est ,, amicus Deir neque illa omnia, si charitas,, absit, beatum umquam facie ut,, . Haetenus Cardinalis .
et S.Augustinus lib. a. de bono perseverantiae cap. I 6. aite Constat, Deum alia danda
non orantibus, sicut initium ei; alia non nisi orantibus praeparaser quale est non solum perseverantia; sed etiam in plurimis credentibus , & simul peccatoribus conversio . Iterum Augustinus lib. a. ad Simplicianum
Hanesidem volumus habeant, qua impetrenteharitatem . Quomodo fides charitatem
impetrat, si sola Deo charitas loquatur; hanc solam Deus audiat e Non ita, ut iam monuimus, sensit Daniel
cap. . dicens Regi impior Hecata tua ele mo nis redime, o iniquitates tuas misericoradiis pauperum. Quomodo prodesse homini istiusmodi poterat eleemosyna ad impetrandam a Deo conversionis gratiam ,. si sola charitas a Deo audiatur e Pro nobis contra Quesnellum respondet S. Chrysostomus homil. 3a .in Epistolam ad Hebraeos: Eseemo sua es amira Dei, semper ei propinqua , progussu cumque voluerit Deila gratiae munus ima
David Psalm. 33. ait: Accedite, ad eum, S illuminamini. Joan. r. cap. I. Hac es siducia, quam habemus ad Deum, quia quodcumque petieriamus seeundum voluntatem ejur, audit noF. .
367쪽
6o . Constitutio U NIGE N ir Us propugnata 6ss
sra. Hie dilectissimus Christi discipulus gat paupertatem. Verum adeo Christi
orandi fiduciam, etiam, peccatoribus facit, nae , & ad salutem . necessariae resolutioni modo secundum ejus voluntatem , quae fi- o Deus t quot obices undique, & respe-delium Linctificatio est, oratio dirigatur. ctus humani absque coelesti auxilio pote Christus ipse Ioannis i . Luodcumque (in- tiGino numquam superandi, occurruntiquit petieritis in vomine meo, hoc faciam. Quanta cogitationum , & passionum lucta Quae rursus petitio ipsi gratior esse potest, miseros exagitati Quid hic confessarius quae dignior ejus nomine, & clementia, pius, & prudens agat, postquain utriusquequanisa noscatui pediatoris e Nullus Psal- animum suis quidem cum Divina gratia mo-mus h septem Poenitentialibus est, in quo nitis, & hortationibus concussum perla non plures versus sint attritis peceatoribus, xerit i sed nondum penitus debellatum & perfectae contritionis gratiam petentibus Praescribet eleemosynas , jejunia, lectiones apti lsimi. Quales sunt et Domine ne in fu- sacras, auditiones concionum, dierum alia M rore tuo arguas me, neque in ira tua cor- quot solitudinem ad meditandum serio nis,, ripias me . Miserere mei Domine, quo- vissima, & studendum unice salutii Deni-,, nim infirmus sum et Sana me Domine, que suadebit orationis ardentissimae exercu,, quoniam conturbata sunt ossa mea, & tium frequens, ut Dei clementia vires prae ., anima mea turbata est valde; sed tu stet non modo perrumpendis difficultat ,, Domine usquequo e Convertere Domi- bus sufficientes ; sed invictissimas, dc mun- ne, & eripe Animam meam e salvum inc do, carne, Daemone superiores. Ita quia H fac propter misericordiam tuam; Quo- dem praecipieti vel suadebit Sacramenti po M niam non est in morte,qui memor sit tui; nitentiae administer catholicus . in inferno autem quis confitebitur tibi e Quesnellianus autem, si utcumque sinisis Beati, quorum rem ista sunt iniquitates et cerus fuerit, non hypocrita perfidus, non , , & quorum tecta sunt peccata. Beatus suae et ilicae impietatem subdole occultans, is vir, cui non imputavit Dominus pecca- quid, inquiet, te miser excrucias p Quidis tum, nec est in spiritu eius dolus vi quo- orationibus assiduis, jejuniis, ciliciis, flagris niam die, ac nocte gravata est super me te inaniter maceras, a Deo minime exa , , manus tua,.. dum configitur spina. Dellia diendus; quiasola charitas ess , qua Deo I - , ctum meum eo gnitu in tibi feci , & inju- quitur; eam Diam Deus audit E Omnibus at , , stitiam meam non abscondi. Multa fla- tem istis bonorum, ut exillimas, operum, H gella peccatoris 3 sperantem autem ima exercitiis, etiam eleemosynis, quid aliud se Domino misericordia circumdabit,, . agis, quam quod, uti delictorum, ita&cis. Quas voces , de plures alias, etsi Regis per mulum augeas suppliciorum e Quantum
poenitentiam iustificati esse crediderim g ta- enim ad preces vestras attinet, uterque nomen, si attente consideres,convenire depre- sti eas non ex charitate procedere, deficie hendes etiam pxecatori cuilibet attrito, de te etiamnum in uno retractandae calum.
ad charitatem, atque justitiam votis arden- mae; in altero pro injusta satisfaciendi se
libus anhelanti . . . te iri II, proposito efficace. Quid autem
S Ut autem pestiferae novitatis virus Deo cum preeibus , eleemosynis, jejuniis horrorem sui magis exeitet, ac detestatio- &c. sine charitate, quaesia Deo loquitur , nem , gemina statu imis exempla ; utinam quam suam Deus audit Illud non solum ex non adeo etiam inter Christia uos freque praesenti habetur artieulo; sed etiam so. tiat vi e nobilis impegit alteri calumniam , Frusird clamamus ad Deum , Pale mi, is viis quam absque sua intumia nequeat retracta- ritus charitatir nou es ille,quietamat .s 3. S re e iudex indulgens uimium affectui amici- Ia charitas Chrisiano modo facit c actionestiae, vel odii, vel ex ignorantia, quae gravi Christianas per relationem ad Deum, O RP- debito obnoxia. sit, iniust mitulit de bonis sum Chrsum . M. Omnis actio, quae non m temporalibus sententiam; & quide in de bo- scitur , amore Dei omnia agente propter via tanti momenti. quae si parti laesae restim Deum, quemque Deus remuneratur, ae statur
tuere teneatur, ut tenetur certissimo, qua um eae amore malo, quo nos imos, ae mundum in-do damnum aliter resarciri non poterit, ne- Ietimus 3 proinde, & ipsa oratio, eleemosFi xesse est, se suamque familiam pessum det, na, jejunium, & qualiscum qiici fine eliaritae- uxorem, & liberos ad summam redigat egem te actio, vitiis annumeranda est .
368쪽
ds6 Pars II. Proposi LIV. Cap. I. 6yp
si item aliquod laggerat , & qua via Llus
conquirenda lit, declareti charitate, inquietis, sine qua caetera omnia non solii mirustranea sunt; sed etiam noxia, dc peccam ta. Hanc si uterque peccator dixerit a se maxime desiderari; sed hactenus mundanisse rationibus, dc infirmitate sua ab aetu tam arduo restitutionis averti, sine qua neque charitas esse potest, neque ulla vera, de su ficiens poenitentia : quapropter confilium
se a Confessarii petitia expetere , quo formitus a Deo auxilium impetrari queat, de sterni semita ad charitatem; persistet novae minister Ecclesiae , astarens , non aliam ad charitatem esse semitam , nisi charita-Tem , neque hunc circulum videri debere exoticum, nisi iis, qui Augustinianae& Evangelica doctrinae, prout a Quesnello
exponitur, de tot aliorum vindiciis defenditur , ignorantilsimi sunt. Omnibus enim, praeterquam Pelagianis haereticis comperistum est, nou posse hominem sibi ullis actibus primam gratiam impetrare, vel eam petere, sicut oportet, vel ad eandem se ullo modo disponere a prima autem gratia, quam Deus concedit peccatori es peceatorum remisio Art.28. quae cum obtingere sino charitate nequeat, patet, primam gratiam esse ipsania
charitatem. Ut igitur prima gratia i Deo infunditur absque ulla hominis ad eam dispositione, ita de juxta Quesnellum charitas, quae necessario prima gratia est. Nonne temerarium foret, inutile, perniciosum maximo, de haereticum,uelle a Deo
sive precibus, sive jejuniis , de eleeinosynis
primam gratiam obtinere, vel ad eam se ullatenus praeparare Quomodo itaque frustraneum, damnosum, imo haereticum Que uello non sit, velle se ad primam disponere charitatem, aut eam a Deo precibus, ieiuniis , eleemosynis postulare Peccatoribus itaque cavendum sedulo ab omnibus affCharitatem. ad Poenitentiam, & reconcilia tionem dispositionibus a sed ut prima gratia pendet unico a Deo, ita charitas, poenitentia, re uelliatio . Accedit aliud principium , ob quod ab omni opere peccator ante charitatem, quae prima gratia est,ab nere debeat: Prop.38. Peccatorisn es liber, se ad malum, sive gratia liberatoris. 3y. tar, quam gratia non praevenit, nihil habet minis, ni ad aberrandam;ardoris, nis ad se
praecipitandum i virium, ni ad se vianera dum i es rapax omnis mali, ct iurapax ad omne bonum. go. Sine gratia nihil amare possumus, nise ad nosipam condemnationem . SCcluso igitur praecepto, melius peccatoribustaret ab omni opere misericordiae, poenitentiae, fidei. spei, orationis ante charitatis infusionem abstinere, q uam istiusmodi actionum exercitiis augere semper multitudinem delictorum
y Lutherus in Epistola ad ordinis sui
Uicarium scripserat, poenitentiam nihil amarum, O asperum i sed disce euid senare, msuave, ut sonat charitas i quae juxtae Quecnellum, sola Deo loquitur, de quamsolam Demaudit. Quem itaque fructum, nia noxium, de novi peccati vitio maculatum habere poterunt eleemosynae , orationes, jejunia, cilicia, de quidquid aliud afilictionis voluntatariae est in peccatoribus ad veram poenite tiam, de conversionem aspirantibus e Numergo, inquient illi cum Tertulliano lib. do Poenitentia, in coccino, in Tirio pro delictis supplicare nos concedet e ( addo ego absque
omni verborum, assectuum, operum lapplicatione, utpote 1 Deo juxta novum Euangelium minimo audienda, omnem abjicere poenitentiae, conversionis, salutis aeternae
solicitudinem e Sed pergat Tertullianus ; si Cedo igitur acum crinibus distinguen-,, dis, de pulverem dentibus elimandis, de si bisulcum aliquid ferri, vel aetis unguibus,, repastinandis i si quid ficti nitoris, fio quid coacti rubotis , in labiis, aut genis
3, vigeat: praeterea exquirito balnea lae-n tiora hortulant, maritimive recessus i, , adjicito ad sumptum, conquirito altiri lium enormem saginam i defaecato sene-- ctutem vini t cum quis interrogarit, curi, animae largiaris e Deliqui, dicito, in
si Deum, di periclitor in aeternum perire,, , Sola charitas, qux destituor, Deo loquitur, hane solam Deus auditi caetera omnia fiva
tristia, siee laeta , sive jejunia, cilicia, vigiliae, orsitiones; sive Iudi, loci, epulae, ehoreae, de quidquid aliud deliciarum est, vitia
sunt, & peccata, n m juxta art. o. Sin/ gratia nihil amare possumui, ad nostram eo
demnationem 3 gratiam autem peccatoribus,
quamdiu in peccato manserint, nullam ade se, axioma novi Euangelii indubitatum est.
Art. enim. 8. Prima gratia, quam Deus co
cedit pereatori, es peccatorum remissio . io Neve existimes , Lector, nomin primae gratia habitum solummodo, non a xilium transiens , de actuale intelligi, fieri nequit iuxta fidem novam, ut detur excitatio ad bonum supernaturalis ordinis, de non
sit justificatio, vel actus sanctificans. Nam per Arri ro. Gratia (cujus finis est justifieatio di es operatio manus Omnipotentir Dei,
quam nibit impedire potera, aut retardare. Art. tria Gratia non est aliud, quam voluntast
Omnipotentis Dei jubentis , O facientis quod jubet; Disitigod b
369쪽
6s 8 Constitutio UNictu retus propugnata 6sy
iubet i ubi perspicuh traditur. Omnis gra- ta Intentio, qua quis detestatur malum, tiae robur neque tentatione ulla carnis, ct prosequitur honum, meia ut eaelestem obtia mundi, aut Daemonis, neque ipso hominis neat gloriam, es recta, est Deo placens, ut de- perversissimi arbitrio superabile. Porro ec finit Alexander VIII. art. Io. inter g r. Infectum gratiae non posse esse nisi salutarem , tentio recta , & Deo placens indubio Deo& omnis expertem vitii, exploratissim uin loquitur: & quomodo Deo placeret, si abest. Nihil autem inhumanis actibus immu- eo non audiretur. Attamen nulla in arti- ne a uitio esse praeter dilectionem Dei super culo isto cernitur ratio charitatis; cum to- omnia benevolam, sive charitatem in nova ta intentio sit meia, ut coelessem obtineat glo- Ecclesia, ac proinde justificantem, testatum riam.
saepius fecit Quesnelius . Prop. scilicet g . 13 Idem Sedis Apostolicae Decretum
di multis sequentibus. Per quadragesimam nos certiores reddit, quod, quando in ma- quartam et Omnis amor malus est, qui non es Vis peccatoribur descit omnis amor, non Dei, omnia agens propter Deum, quemque propterea defiat tia deae, neque ex de- Deus remuneratur. Per Prop. o. CupiditaI, pectu amoris recto colligatur, quod , etiamsi aut charitas usumsensuum bonum, aut malum videantur credere, non it sidet Divina, sed
faciunt. Per g T. Obedientia legis profluere humana. Non est autem verisimile, quod debet ex fonte, O hic fons est charitas: quan- fidem Divinam audire Deus renuat. Dei amor es illius principium interius , O I Si Timor gehenna est supernaturalis e Dei gloria riui sinis , tunc purum es quod ap- si attritio, que ex gehenua, ct poenarum meta paret exterius ; . alioquin non es nisi bpocria concipitur sine dilectione benevolemtia Dei prasis, aut fassa j itia . pter se , est bonus motur , ac supernaturaliae, i I Quot vero hinc, imo ex solos . ut ex eodem Alexandri Decreto dilatinus Articulo non sequuntur damnata pridem a contra art. i . & is . non sine Divinae gratiae Pontificibus dogmata i Si enim Sola charia contumelia dicetur , quod Deus talem motas es, quae Deo loquitur , si eam solam Deus tum , singulari Spiritus Sancti auxilio, de imaudii, quid ni dicatur, non esse vera legis obra spiratione suggestum respuat adeo, ut nodientia, quae sit sine charitate et quod in Baio audire quidem velit . proscriptum est art. 16. Nam vera legis obe- Turpiter quoque fideles decepisse vide-dientia Deo loquitur, & cur Deus eam non retur Tridentina Synodus sess. I . cap. q. audiat e S. Hilarius in explicatione Psalmi ubi attritio, quae nobis describitur fine ch et O. ait M Quatuor genera orationum Apo- ritate, & laudatur veluti Domum Dei, e si stolus esse significat ad Timotheum scrib Spiritus Sancti impulsus, non adtae qui emis bens: Exoro ergo primo omnium fieri inhabitantis a sed tantum mmentis, quo poeta precationes, orationes, & postulationes, nitens adjutui viam sibi ad iustitiam parat.,, gratiarum actiones . Humilitatis nostrae P quammis sinὰ Sacramento paenitentia perseis est deprecari a Magnificentiae Dei est ad iusti ationem perdueere peccatorem ne- , , orari; Fidei est postulare, conse s sionis, queat; tamen eum ad Dei gratiam in Sacra-- & Iaudis est gratulari,,. S. Ambrosius mento paenitentia impetrandum ponit Quo- lib. 6. de Sacramentis si Prima oratio lau- modo enim attritio illa Donum Dei &,, dem debet habere Dei et secunda suppli- Spiritus Saucti impulsus, dissiponens hominem se cationem e tertia postulationem : quarta ad Dei gratiam in Sacramento per vitenti a im-,, gratiarum actionem M . petrandum, si Deo non placeat, si aures ei S. Augustinus tot laudes Dei agnoscit, praebere benignissimus Sasiator omnium ho- quot fiunt a nobis bona opera in Psalm. 3 . minum recuset econcione a. ,, Suggero remedium, unde tom is Fallacissimus itaque, de prorsiis,, ta die Iaudes Deum, si vis: quidquid ege- exitialis est damnatus Articulus S . qui, ris, bene age, & laudasti Deum: quoties dum commendationem charitatis simulat, discedis, ut reficiaris , noli inebriari, & ab omni ejus exercitio homines avertit et
, , laudasti Deum et Negotia agis, noli frau- Constat enim, ita salutis, & justificationisse dem facere, & laudasti Deum , . Quem nostrae ordinem esse dispositum, ut ad cha- locum adoptat Angelicus in Epistolam I. ritatem non nisi mediis actibus inferioribus Cor. cap. Io. lectione T. Si igitur vera sit le- perveniatur. Ita S. Augustinus Seem. 22-gis obedientia, etiam quae fit sine charitate, de Uerbis Apostoli: Domus Dei eredendo ut a tribus contra Baium Pontificibus defi- fundatur, sperando erigitur, diligendo perficia nitum, est, talis obedientia iuxta Augusti- tur . Tract. s. in I. Epistolam Ioannis et opus num, Se Angelicum continet laudem Dei, es, ut intret timor primo, per quem veniat& cur a Deo non audiatur e charitas. Timor medicamentum , charitas f. nitas. Ab
370쪽
Tridentina Synodus moduin nobis, ac ordinem exhibens, quo Dei bonitas peccatores solet ad justitiam disponere, non hanc concedit primae st.itim gratiae praerogativam, ut se ipsa hominem Deo reconciliet,.quemadmodum Quem ellus omni dissoluti simo casuum Scriptore perniciosior fingit in
Prop. a g. Prima gratia, quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissio : neque acharitate dispositio ad iustificationem incipit, sed teste Scriptura,ssius praecepti es charitas , ad quam peccator non primo statim impetu prosilit s sed pluribus actibus praeviis disponitur, ac praeparatur. Modus praeparationis traditur a Tridentino sessio. cap.6. H Disponuntur autem adri ipsam justitiam, dum excitati Divina gra-,, tia, & adjuti, fidem ex auditu concipien-,, tes, libere moventur in Deum,credentes,, vera esse, quae divinitus revelata, & pro-M missa sitnt: atque illud imprimis, a Deo si justificari impium per gratiam ejus , per M redemptionem, quae est in Christo Iesu:
M &, dum peccatores se esse intelligentes,ata Divinae justitiae timore, quo utiliter con-M cutiuntur, ad considerandam Dei mis ,, ricordiam se convertendo in spem eri-M guntur,fidentes, Deum sibi propter Chri-,, stum propitium fore, illumque tamquam
,, omnis jullitiae fontem diligere incipiunt. Ecce quibus gradibus ad dilectionis
initium conscendatur i Tollere autem gradus istos velut inutiles, velut noxios , ut tollunt novi Theologi, quid est altu quam peccatores reddere libertinos, omnis poenitentiae, omnis boni operis, & salutis suae negligentissimos, atque adeo viam praecludere charitati, quae praeceptorum quidem
finis i sed, ut i Ian senistarum cordibus,
ita ab eorum institutione, & doctrina, dum attentius introspicitur, prorsus alienus Dum enim forma praestantisti ina sine praecedentibus, & congruis dispositionibus non introducitur, quales cos stat esse fidem, timorem, spem, orationem, ut nihil dicam de
operibus virtutum moralium , corporis, Acanimi amictionibus sponte susceptis , quomodo peccatoris conversio, juxta communem Divinae providentiae ordinem possibilis sit, non video.Quis enim de istiusmodi eliciendis acti bus sit solicitus, qui & humanis repugnant
sensibus, & censentur adeo Numini contemptibiles, ut nec aspicere eos cupiat, nec
audire , si sola charitas Uet, qua Deo loquitur ,& eam solam Deus audit e Si omnes actus priores charitate creduntur hypocrisii juxta articulum gr. , di mali juxta . utpote ex
oalo fonte progeniti e Idem scilicet penes Quesnellum, & ejus socios, est, fidem, tia
morem, spem , orationem cum omnibus castitatis, abstinentiae , miscricordiae, caetera rumque virtutum moralium operibus aboque charitate non loqui Deo, a Deo non audiri, & audiri a Diabolo . Ad haec quidem horrent procul dubio
Christianae aures ; nihil tamen exaggero . sed candidae tantum luci expono mysteria iniquitatis, quae sub specioso commendan dae claritatis velamine, novi Apostoli occultant. Haec semper fallacia haereticorum fuit, quam pridem detexerunt catholicae defensores Ecclesiae, inter quos Franciscus Simonis parte I. de faudibus hareticorum fraudem hane ordine secundam ponit, praecipue meustri eharitatem . M Quid, inquit, si speciosius charitate e Rem Ecclesiae tam si luctuosam aggressus est callidus serpens,, Arius, misso libito charitatis. Exstat ejus,, epistola in Commentariis Theodoreti,, EccI. His . . t. cap. . qua Eusebii patrosi cinium efflagitat: in ipso exordio nomenta obiicit charitatis r Prosiciscente Nicomo,, diam Patre meo Ammonio, postulare visa
,, es o si mei ratio, ut tibi per iuumsalutem si dicerem, simulque insitam tibi charitatem, si O assectum, quo fratres propter Deum, OH Chri tum ejus prosequeris, admonerem Oc.,, Versipellis hypocrita omnis expers chata ritatis, sola flagrans ambitione, de odio ,
,, jamiamque vestem Christi discissurus,
si ut praedixerat S. Martye Petrus Patriar-,, cha Alexandrinus, tragoediam orditur stri charitate , & quidem charitate propter
,, Deum, di Chri tum ejus. Hae ille specie M populo haud aegre imposuit; sed mirum ,, est, tot Episcopis potuisse, quos in illa si Epistola gloriatur a se stare, Eusebio Cae- sareae, Paulino Tyri, Theodoto Laodi-
ceae, Gregorio Beryti, caeterisque ,, . Ut morum spurcitia nemini cessit hutherus, ita nugius eo confidentior fuit in extollenda unich charitate . Specimen habemus in Sermone ejus de Poenitentia, qui anathemate feritur a Tridentino sess. I . can. s. ubi turpis apostata, postquam multis insectatus est attritionem , & aeternorum suppliciorum formidinem, quasi redderent hominem b-pocritam , di magit peceatorem, totus e funditur in commendationem contritionis ex charitate. ,, Secundo (inquit pa-M ratur per intuitum, & contemplationem
si speciosissimae justitiae,qua quis in pulchri-,, tudine, & specie justitiae meditatus, i ,, eam ardescit, & rapitur, incipitque cum ,, Slilomone fieri amator Sapientiae , cujus M Pul-