장음표시 사용
401쪽
6 a Constitutio UNIGENietus propugnata I sig
ni si ad eam spes accedat, O charitas cte. dubium omnibus theologis est, eumdem 1
Clarissime S. Thomas a. a. quaestioneu doctrina sana, & veritate penitus aberrare; et . are. T. HRespondeo dicendum, quod Quia, ut docet Angelieus a. a. quaeli. II. fides absolute praecedit spem ; objectum art. 8. In via generationis spes es prior chariis M enim spei est bonum futurum , arduum, late; cui enim aliquit introducitur adaman
possibile habeti ; ad hoc ergo quod all- dum Deum per hoc, quod timent ah ipso pum- M ouis speret, requiritur, quod objectum ri, cessat a peccato, ut Augustinus dicit super
M soci proponatur ei, ut possibile. Obje- primam canonicam Ioannis; ita etiam spes .actum autem spei est uno modo beati- introducit ad charitatem , in quantum a quis c tudo aeterna, & alio modo divinum au- sperans remunerari a Deo, accenditur adH xilium, ut ex dictis patet(art. I.& 2. amandum Deum, ct servandum acepta ejus.,, & utrumque corum proponitur nobis Quemellus autem, relicto Angelico, cum
M per fidem, per quam nobis innotescit, quo nec in reliquis articulis quidquam h ,, quod ad vitam aeternam possumus per- bet commune, adhaerere mavult Jansenio , M venire, & quod ad hoc paratum est nobis qui tom. 3. lib. s. cap.s. Spem, inquit, Orata Divinum auxilium, fecundum istud Heb. sianam deprimunt, qui eam subtrahunt cha-M II eaccedentem ad Deum oportet cre- ritati, di quodam sinceritatis adulterio puria is dere, quia est , & quia inquirentibus se talem Divina, ct gratuita charitatis in con-M remunerator est . Unde manifestum est , cupiscentia amorem, aut in mercenaria cupidiam quod fides praecedat spem . tatis Deditatem vertunt. Hactenus S. Thomas consonans Augu- Ea religio vanissima non incessit San-stino Serm. ra. de Uerbis Apostoli: Domus et os, inter quos praeter Angelicum, est saepe Dei credendo fundatur, sperando erigitur, dia citatus Franciscus Salesius lib. a.de Amor ligendo perscitur. Ubi prior est positio fun- Dei cap. II. Amor ille, quem vocamus sem, damenti, quam reliquae crectio, atque perfe- est amor concupiscentiassed concupiscenti anctio sabricae. Et libro de praedestination ctae, di bene ordinatae, per quem non trahimus Sanctorum cap. . Fides prima datur, ex qua Deum ad nos ; sed ei noi jungimus, ut Pasitatera impetrantur, spes scilicet, & cha- nos, felicitati. Seraphicus etiam Bonaritas. ventura in s. distinia. a T. art. a. quaest.2.
S.Hieronymus: Fiduciae, atque accessui ad Suaerere, , videre, O amare Deum, sicut Deum , principium , atque origo es in Chria suam mercedem, S praemium, non es quaereresto era . Si fides sit principium, & origo, seu bonum proprium, illo modo dicendi proprium , eausa fiduciae, vel ad eam dispositio , indu- quisnat vitium. Imo Gregorius Magnus hid illa prior est . in lib. I. Regum cap. r. ad illa verba Srae irrS. Prosper lib. s. de Vita contempIati- DOMino ait: Cui nimirum in veritate serviava cap. ar. Fides es jussiti undamentum . , mus, quando ejus praecepta prosi superna rem quam nulla bona opera praecedunt, O ex qua tributione per imus . Idem nos docuit Au- omnia procedunt, etiam spes, & charitas . gustinus locis plurimis, inter quos est ser-Fingi autem temere contra sensum theolo- mo I. in Psalm. Ios. n. Id. Latitudo es in Hisgorum omnium , sed nulla ratione solida nis operibus , .... non faciamus, ni pe ceti
stabiliri potest tanta fidei, & spei connexio, sitim praemiorum et Ipsa es enim altitudo. Non ut prior a posteriore separari , sive absque hie quaeramur mercedem; sed sursum . In
ea ullo temporis spatio subsistere nequeat. Psalm. illo. num. Io. riuando facis bonum as Nunc ad partem propositionis alte- opus, propter vitam aeternam fac... Nolifaceram i Norum e spes in Deo ubi non es amor Dei, re, ni propter vitam aeternam et ideo fac , verissima foret assertio, si amor Dei intelli- sec urtis facies i hoc enim mandavit Deus .geretur dilectio concupiscentiae, vel Dei Haec tamen spei commendatio minime amor in genere, ab utraque Divini assectus impedit, quin ei plurimum praeferenda sit specie, concupiscentiae, & benevolentiae charitas; atque hujus exercitium, quantum praescindens; quia Theologis manifestum humana fert infirmitas, perfectissimum ilia est, spem ex coelesti concupiscentia profi- mul, ac frequentissimum suadetur, obligancisci, vel eam involvere. Verum, cum pri- te etiam tape ,& in multis circumstantiisdem usus invaluerit, ut Dei amor communi- praecepto . ter accipiatur pro benevolo, sive charitate, Unde perplacet monitum Cardinalis atque ex antecedentibus, & consequenti- Aguirre, eximia eius pietate dignissimum inhvs Quesnelli placitis constet, hunc em theologia S. Anselmi disp. Iso. sect. II. praesentis articuli sensum, non minus extra H Cum tot hactenus dicta sint ad eximen-,, dos
402쪽
6 Pars II. Propos. LVII. Cap. I. 6 s
,, dos homines scrupulo ab adversariis in-- jecto circa formalem , aut virtualem di-,, lectionem Dei assiduam; religioni duces, rem, meque quodammodo reum violatae,, charitatis timerem, nisi hoc loco ad con-M tinuum ejus exercitium, sub consilio ta-M men , omnes adhortarer . Quare in pri- , , mis moneo, ac theologis quibuslibet M commendatum velim , ut qua scripto , dcM qua viva voce caeteris quibuslibet incul-,, cent, ac praedicent, veluti saluberrimam,s doctrinam , ut unusquisque toto animi,, studio, ac fervore conetur familiare sibi H facere, & assiduum, quantum haec vita ,, fragilis, & mortalis sinit, exercitium re-,, ferendi se explicite, & omnes suas cogi- , , lationes , affectiones, verba, & opera in b, Deum propter se dilectum . Neque enim M contentus esse debet, si semel in die, aut H non numquam id faciat; sed crebro, &,, saltem singulis horis oportet identidem ,, ingeminare id animi sacrificium longe M gratius Deo quibuslibet aliis obsequiis,, in materia virtutum moralium , quanto,, charitas iis omnibus excellentior est, &M praestabilius homini, offerre se ipsum cumri suis omnibus, quam aliquid rerum sub M rum. Apage otium istud recentium , ,, Quietis arum post primam suam oblatio-- nem Deo factam; quasi nihil praeterea M aegendum aut laborandum sit; sed homo se veluti inanime instrumentum se gerat,, ut gerere se Quesnellum cum omnibus suis sectatoribus necesse est, quibus propositio
ne Io. Gratia est operatio manus Omnipoten
tiae Dei, quam nihil impedire potest, aut retardare. Propos. it. Gratia non est aliud, quam me Iunias Omnipotentis Dei, jubentis , O facientis, quod jubet. Unde sequitur pulchra illa Iansentanae pietatis oratio, Ita, Domine , omnia possibilia sum ei, cui om via post Llia facis, eadem operando in illo. Alias Pro P. 3. In vanum, Domine, precipit si tu ipse non cas , quod pracbis et in vanum suades , hortaris ; si tu ipse non dederis, quod suades; quia nihil boni postibile homini est,
nisi quod re ipsa operaris in illi . Sed ne nimis longa digressio bilem moveat adversariis , redeo ad spem charitatis experretnia,
quam Ian senius, & ante ipsum Calvinus a
sua procul Ecclesia eliminandam censuit. s Calvinus enim in Antidoto ad sess. f. Concilii Tr.dentini ean. II. Cum ingenuam dflii, suis obedientiam requirat Deus, servile hujusmodi obsequium (intuitu aeternae mercedis operantium 3 non repudiabit modo: sed procvt etiam rejiciet. Cujus ratio generali csma indicatur a Quesnello Proprio. Cupidi-rar, aut charitag usum sensuum bonum , Oe malumfaciunt. Quae de usu sensuam, eadem de caeteris potentiis, sive earum exercitiis ratio est, ut inter cupiditatem , & charitatem , atque imperatos ab utraque actus nihil medium in operationibus liberis repe
Confirmat istud perspicuo Propos. q.
Non sunt nisi duo amores, unde volitiones, , actiones omnes nascuntur et amor Dei, qui omisnia agit propter Deum, quemque Deus remun ratur; ct amor quo nos ipsos, ae mundum dilia
gimus, qui quod ad Deum referendum Ur, non refert, ct propter boc ipsum sit malus. Ex virulentis hisce fontibus necessario prosilit
ista Quesnelliani articuli 3 T. quem mod5 discutimus, pars posterior, Non es Dei in
Deo, ubi non est amor Dei; nequit enim esse virtutis theologicae actus , ubi non est nisi vitium, & infamis cupiditas . Memadmodum autem ea articuli Quesnelliani pars ex tam venenatis profluit laticibus, ita dc totus articulus novam irrigans Eccletiam, multipliei non iniseundus monstro est. Totum, inquit Quesnellus, deest peccatori, quando ei deed spes vi , non es sper in Deo , ubi non est
amor Dei. Peccator itaque si inui, ac charitate destituitur, fidem amittit, spem, de quidquid praeterea est muneris supernaturalis ; quia, ubi totum deest, quid superesse boni poterit e Continetur hic elarissime propositio tr. inter i t. ab Alexandro UIII. justissime damnatas. Quando in magnispee.
eaforibui des. t omub amor, descit etiam Ades; O, etiami videantur credere, non esssides divina, sed humana . Magis intrum videbitur,quod Que ellus non sit veritus anathema Tridentini Conetistii sessis .can. a 8.Si qui dixerit,amisper peccat um gratis M E demsemper amitti; aut sitem, qua remanet, non esse veram em, licet non sit viυa; aut eum, quisemsita charitate habet, non esse christianum, anathema sit.
Atqui, si deficiente charitate, totum desit peccatori, perspicuuin fit, amissa per peccatum gratia , de charitate, sidemsemper amitti; quaecumque igitur fides appareat,
non erit vera fides, neque talis, quae peccatorem reddere valeat Christianum; non
enim Christianum reddit nisi fides supernaturalis; ubi vero totum peccatori deest iuxta Que ellum, etiam disinam, de superis
naturalem fidem excidere necesse est .
6 Ae no extimcto,fidei habitu,concedi peccatori existimes auxilia saltem transeuntia, seu actualia, etiam ista rigidus Observator moralis denegat; sic istud totum deest
intelligi volens . De quo ne dubites, Prop.
403쪽
Constitutio UNic ENirus propugnata Z-
28. ait: Prima gratia,quam Deut concedit peceatori, es peccatorum remissio , unde aperti simum sit, nullam penitus concedi peccatori gratiam praeviam conversioni. Sic igitur torum peccatori dees, ut nh minimum quidem habitus infusi, vel actualis auxilii supersit, quo ad conversionem, & poenitentiam sibi viam valeat praeparare . Eum esse aut horis sensum, confirmat prae caeteris Psopositio prima, Ruid aliud remanet anime, qua Deum, atque ipsius gratiam amisit, ni pece tum, edi peceati consecutiones superha paupertas,o segnis indigentia I hoe es, generatis impotentia ad laborem, ad orationem, S ad omne opus bonum 3 Istud profecto est totum deesse. Ita Quesnellus omnes Scripturarum, Patrum , concio natorum ad poenitentiam hortationes inutiles jubet esse peccatori-hus, utpote quibus totum deest, quo poenitentia peragi valeat ; unde dicere quidem peccatores Er echiel. 33. poterunt, iniquitares noIIrae, O peccata nostra ver nos funt ;sed non poterit illis ibidem Deus respondere et Vivo ego , nolo mortem impii; sed uieonvertatur impius . via sua, ct vivat: eon-mertimini, convertimini: Neque illud Eoee-ehiel. 38. Numquid voluntatis meae es mors impii, dicit Dominus Deus , O non ut convertatur a viis suis, O visat e Ruare moriemiani Domus I aet e Ruia nolo mortem moriemtis, dicit Dominus: convertimini, ct vivite. Quem enim sensum aeterna Sapientia dignum omnis ea praestabit oratio , si totum
peccatoribus .desit, etiam fides, spes, &quidquid doni, atque auxilii supernaturalis est, sinc quo conversio humanae subtrahitur potestati e Iii hoc principio quisquis peccaeor perit, perire eum voluit Deus, certδ nullus reverti ad justitiam potuit, medio omninevessario destitutus. Sic a veritate aberraret illud a. Petri g. v. s. Nolans aliquoI perire, sed omnes ad paenitentiam reverti . Ludicra quoque foret, & fraudulenta Christi invitatio, quae plena apparuit hactenus consolatione Matth. I I. v. 28. Venite ad me omnes, qui laborati,ct onerati esti, ct ego reficiam vos . Possunt ne venire naturae viribus , quibus totum deeia, seu nihil adest Sdei, spei,& cujuscumque subsidii necessarii e
Nuinquam Quesnellus sanum sensum dare poterit huic Proverb. I. Sapient foris
praedicat .... cone ertimini, en proferam vobis Diritum meum .... quda vocavi, e, re istis remendi manum meam, O non fuit qui aspis ret. Quaenam scilicet ea seria vocatio est, quaenam extensio manus ad eos , quibus totum dees, ut venire possint, & extentania manum apprehendere e atque ita generatim quomodo rationi consentanea potest e se quaecumque intentata peccatoribus exprobratio , quod ad poenitentiam, & salutem invitati, vocati, jussi non veniant, si totum deest ad veniendi pertinens facultateme Ita praesens propositio peccatorum fovetim poenitentiam, & latam sternit semitania desperationi et Frustra Tridentinum sessi I cap. q.
docuerit, Attritionem ex turpitudinis peccati consideratione, vel ex gehenua, Sparnarum metu conceptam, si voluntatem peccandi exel
dat , cum spe venia, esse donum Dei, ct Spiriatus Sanct impiassum, non adhue quidem inhabitantiae, sed tantum moventis , quo paenitengadjutur viamsibi ad jussit eam parate Et quamvis sine Sacramento paenitentia per se adjuclia
scationem per tere peccatorem nequeat et tamen eum ad Dei gratiam in Sacramento perniatentiae impetrandum disponere.Tota haec Concilii declaratio inanis fuerit , & falso nixo supposito, si observatio moralis vera est ; si
nempe totum deest peceatori, donec ei Deus charitatem infuderit. Quomodo ille attritionem ex turpitudinis peccati consideratione, vel ex gehennae ,& poenarum ine tu concipere poterit e Quomodo voluntatem peccandi excludere per attritionem cum spe veniae e Quodnam Dei donum in peccatore erit, quis Spiritus Sancti mipulsus, non adhue inhabitantis ; sed tantum moventis, quo poenitens adjutus viam sibi ad iustitiam paret Denique quomodo peccator, cui totum Oes, poterit se ad Dei gratiam in Satacramento impetrandum disponere e Idem error omnem peccaetori potest 1-tem adimit servandi praecepta naturae viri, bus superiora ; & in peccata omnia praecipitem propellit, omnibus cogit succumbere tentationibus, quae absque Divinae gratiae praesidio declinari nequeunt, aut superari.
Cogendi verbo hic utor in significatione non rigidiore , quam quae simplicem inferat necessitatem . Nihilominus peccator lapsibus suis nova semper debita, & in futurum supplicia accumulat, atque ita demeretur absque omni praesenti juxta adversarios li
Concilium Lateranense sub Innocentio 3. eap. FixMir x se definiti Si pos= suscepti nem baptismi qui iam relapsus erit in F
catum , per veram paenitentiam semper potest reparari. Quomodo autem reparari semper poterit per veram poenitentiam is, cui fides,
spes, imo totum dees, quo ad poenitentiam se disponere deberet, & sine quo minimEpotest e Consectaria plura non prosequor, quia & quivis lector utcumque theologus
404쪽
deducet faetid , & relata hactenus ad incutiendum pestilentis adeo dosmatis horrorem abunde sinciunt. .
et x Scripturis locus unicus occurrit Hexaptis relatu dignus Rom. s. L a v.f. Spes autem non confundit i quia charitas Dei diffusa esi in cordibus nostris per Spiritum Sanctum , qui datus es nobis . Uertim quomodo hine adversarii conficient, totum deesse pereatori, quando ei de spei 3 Credere potest, timere potest, etiam qui propter crimina, vel pusillanimitatem sperare non audet. S. Thomas in commentario hujus capitis lect. I. ait r Nos autem sum
reximus, ct erecti mus , O hoc persidem, per quam scilicet gratiam consequamur; non quia es praecedat gratiam ; cum potius per gratiam si des. Ephesu. Gratia esis servati persidem ; scilicet quia primus essectus gramitae in nobii es Meae. Et paulo superius , Dein e com Apostolus didicit, Spes autem Non eonfundit, o Fendit huiusmodi spei mitatem rem primo ponit eam dicens et Spes autem, scilicet haec, qua seramur gloriam siliorum Dei , non confundit, ides,non desiit, nisi homo ei defcint. Tum charitatem Dei diffusam iniscordibus nostris monet intelligi posse, &charitatem, qua nos diligit Deus ; & eam , qua diligitur a nobis . Ex utroque autem ac inquit intellectu horum verborum concluditur, quodspes non confundit. Si enim are piatur charitas Dei, qua noI diligit Deus, mani sum es, quod his, quos diligit, se ipsum
non negabit: similiter etiam , si charitas Dei accipiatur , qua nos Deum diligimus, manife- sum es, quod se diligentibus bona aeterna praeis Paravit. Etsi autem peccati lethiseri sibi conscius non nisi stulto confideret,se, quamdiu in eo manendi voluntas fuerit, salvandum ; attamen poenitens, licEt tantummodo attritus, ac proinde antequam charitas
Dei in corde eius diffusa sit, sperare potesta Dei clementia, virtute clavium reconciliationem, sic edoctus a Tridentino Concilio sessi . cap. q. euius vecta dedi cap. superiore. Illic scilicet Cone ilium manifesto supponit, spem veniae posse esse sino charitate, & sinδ reconciliatione, si nempe impediatur confessio, ve I Sacerdotis absolutio non sequatur; nam interea saltem spes fue rie, antequam diffunderetur charitas. Quamvis igitur diffusa in cordibus charitate, spes Consitutio Theolog. propugn. Tom.II. non confundat, non propterea necesse est, spem confundere ante charitatem , quando nempe ipsius charitatis infusio, adhibitis ad eam, quantum in nobis est, mediis convenientibus speratur. Fallit itaque Quesnelli assertio, lege seu regula generali statuens, non esse spem, ubi non es charitat. a Dein opponunt Hexapta illud Augustini Enchir. cap. 8. Iam de amore quid di
n8 amore esse non potes .... proinde, nec amo
si se est nee 8 amore Des , neqtie utrumque eside. Totum est verissimum de amore concupiscentiae, quem saepe Augustinus amoris nomino, subinde etiam amoris glatuiti intelligit. Serm.=3 . alias R. de Sanctis num. 3. stu dierit mihi, qaidquid dederis mihi praeter te e hoc es Deum gratis amare , de Deo Deum sperare, de Deo properare implari , de faso satiari; ipse enim susscit tibi.
Et ipso, qui objicitur, loco immediate prae-eedit, Cum ergo bona nobi utura esse creduntur, nihil aliud, quam sperantur. Tunc se
quit uer Iam de amore quid dicam e quo scilicet amantur illa, quae sperantur, & sine quo Meae nihil prodest; nam & spes ad justificationem, & salutem est necestaria. iDenique spem poss3 esse sino charitate,&ad eam tantum disponere,docet Augustinus e larissime lib. de eatech iEandis rudibus cap. ID dicens di H Qui autem propter be si titudinem sempiternam, & perpetuam ,, requiem, quae post hanc vitam Sanctis si futura promittitur, vuIt fieri Christianus, H ut non eat in ignem aeternum cum Dia-,, bolo; sed in regnum aeternum intret,, cum Christo, vere ipse Christianus est, ,, cautus in omni tentatione, ne prosperista rebus corrumpatur, & nh frangatur ad- si versis , & in abundantia bonorum teri si norum modestus, & temperans, & in tri- , , bulationibus fortis, & patiens. Hacte nus spe praeditus est 3 nondum charitate ;ad hanc autem quomodo paulatim tam utili praeparatione deducendus sit, confidera ex eo, quod seqqitur: ,, Qui etiam proficien-- do perveniet ad talem animum , ut plus M amet Deum, quam timeat gehennam ita ut; etiamsi dicat illi Deus, utere deliciis,, carnalibus sempiternis, & quantum po-M tes, pecca, nec morieris , nec in gehen- nam mitteris ; sed mecum tantummodori non eris, Exhorrescat, de omnino non
M pecceti; non iam, ut illud, quod timebat, is non incidat; sed ne illum, quem sic amat, ,, offendat, in quo uno est requies , quam M oculus non vidit. &c. - . Sive in hac posteriore parte amorem Dei super omnia Cec he-
405쪽
o Constitutio UNict Nirus propugnata mi
benevolum reperias, sive tantummodo amo- sitsuccis radice I IRes enim Ap vita vi trem sanistae concupiscentiae, quae ulterior tum, O devotionis dulcedine, non es 1 per ,
ad claritatem dispositio sit, fateri cogeris , sed presumptio. Indubie non spes, sed prae-
in Augustini sententia, spem esse posso sumptio est, expectare omnia a Deo, & Sanis absque amore benevolentiae, seu charitate, ctis , sine cooperatione nostra, sino studio ad quam homo amore concupiscentiae prae- virtutum, & devotionis, cum acedia, & neparatur, & projicit. gligentia voluntaria. Uertun inde minimhNon praetereunda hie silentio est adver- conficient adversarii, quod intendunt; via sariorum perfidia, qui, dum in Hexaptis lo- delicet, non posse ullum existere actum , eum ex Augustini Enchiridio obiiciunt, il- spei , charitatis exemitio distinistum, vel ab Iud, jam de amore quid dicam , sine quo et eo non imperatum, qui sensus est damnati nihi/ prodes, vertunt gallice ita, ut pro ei dogmatis : Non es Dei in Deo , tibi non est nihil prodes, ponant vera ei non essens amor Dei. Communis autem fidelium sen-- te quel on ne pe ut dire qu' it y aicde my tentia in novi, & antiqui foederis Scriptu-- veritable,,: quasi idem sit non esse, de ris, ac Traditione Patrum fundatissima est,
non prodesse; quod directissime opponitur quod uti Sapientia, ita & Charitas, in qua
Apostolo I. Cor. rs. agnoscenti, em om- potissim tun vera Sapientia consistit, speratinem, & ut Angelicus interpretatur, eum a Dei misericordia, de Sanctbrum patrocinio persectam, quae montes transferat, & tamen possit, modo oratione ferventi, & humili sine charitate nihiI prodest ad bcatitudinein. expetatur. Non itaque necessario requiri- sive, ut Apostolus loquitur, cum omni ea fi- tur charitatis praesentia,ut ipsa speretur, ficis de ussu sum. Teste itaque Spiritu Samsto, ut non praerequiritur charitas, ut petatur . Iongo aliud est nou esse , quam non prodesse . s Neque doctrinae catholicae mole-Sed haereticorum istud semper privilegium stiam creat illud ejusdem Sancti Serm. s. defuit, uti Scripturas Sacras, ita & Sanctos Annuntiatione , Sola Des apud te obtinet mi- Patres corruptissime relatos suae accommo- serationis locum et nee oleum misericordia vi
dare novitati . in vas Mucia ponis. Iustificationis quidems Non plus bonae fidei ab Hexaptis ex- gratiam, in qua proprio divina miseratio,
pectemus in objiciendo nobis Mellifluo Ber- & oleum misericordiae consistit, non ponit nardo. Is Sermone I. supra Salve Regina, Deus, nisi in vase Muciae. Attamen fidu- ait: Latia ejus sub capite meo,e, dextera illius ciam praecedit fides, atque haec sino illa amplexabitur me: Iava comminatiosupplicii; subsistere in peccatore potest . nam ut est dextera promissio regni r inter bas spes cubat Augustinus lib. de praedestinatione Sancto
in mollisrato charitatis . Hexapta vertunt, rum cap. I. Fides prima datur, ex qua cater
V esperante babile dans lacharies. Quasi San- impetrantur, etiam spes, quam Dei benigni-etus diceret,spes habitat in charitate. Sen- tas in gratiam fidei, credentibus elargitur. tentia Sancti, ut a me integra exhibetur, Clemens Alexandrinus lib. r. Stromatum
aliud non significat, quam spem hominis ante medium et Fides ect prima ad salutem Deum amantis, inter comminationem sup- inclinatio, pos quam timor, disset, Opaeni-plicii, & promissionem praemii, in charitate, tentia . veluti in molli strato securam quiescere , in Statim apud Bernardum sequitur, quod qua oratione nihil est doctrinae catholicae, adversarii omittunt i sed era insidetis Mucia, di pietati non apprimo consentiens . Sic solius utique maledictionis capax , eum videlia etiam aiebat Rex Psaltes: Dixi in abundantia cet in spe peccamus ; ubi patet, spem a Melli- mea, non movebor in aternum. Uerum istud fluo non redargui velut praesumptionem longe aliud est, quam 'em simpliciter in propter absentiam actus charitatis, ut aris cha itate habitare, quasi spes non se, nisi ubi guit Quesnellus i sed propter voluntariam est charitas. Cui stabiliendo errori non so- in peccato perseverantiam , ctim videlicet iatum praeterinittenda Hexaptis fuit verbo- spe peccamus. Qui vero prava forsitanis
rum praecedentium circumstantia s sed etiam consuetudine , veluti vinculis constrictus, pervertenda brevis lacinia, mutato cubare autumat, se e voluptatum coeno nondum in moli rato charitatis, in absolutum habi- posse ad charitatem , & veram poenitentiam tare in charitate . Non ubicumque habita- emergere, orationibus, ieiuniis, eleemosy-tio , reperitur etiam in molli stratu cu- nis gratiam a Deo potentiorem petat in kbatio . de, & spe bona misericordiae propter Chri- objicitur ex eodem Sermone i Spes sti merita consequendae. Eo peccatorem ruit sine undamento, / pabulo moritur, ineis invitat,& ducit ipsa Bernardi oratio eodem aeta deficit, extinguitur nutrimento, arm Sermone de Annunciatione . me es vera
406쪽
sominii fueia a se descientis , ct innitentis
Domino suo et me, inquam, vera siducia, cui misericordia non denegatur,propheta attes nis te ; quoniam beneplacitum est Domino super timentes eum , ct in eis, qui Derant supermisericordia eius .
5 Minime quoque definitioni oscit,
quod ait Bernardus de modo bene visendi ad
sororem cap. S. Tanta est etiam Metus chariatatis, quasi desit, frustra habentur cetera vim tutes . Subdole omittunt Hexapta, quod immediath praecedite sine amore charitatis , quamvis quisque recte eredat, ad beatitudia
nempervenire non potesie tune sequitur tamia es etiam dic. Ex praecedentibus itaque intelligitur,quod sino charitate iuxta Mellifluum virtutes caeterae frustra habeantur ad beatitudinem i quod nemine vocatur in dubium; sed in omissia ab adversariis parte
habetur, homines etiam 8 amore charitatis refra credere. Unde patet, non totum
deesse peccatori, quando ei deesses charitatis socia , vel quae ipsa penes Quesnellum
charitas sit. Alius superest locus brevis citatus ex aeractatu de charitate cap. I S. num. s. quem neque in citato capite , neque in vicinis reperio, neque reperit Hexaptorum subsidiarius Collator; aut, prout forte alicubi apud Mellifluum est, censuit nihil momenti affer re damnato articulo,alias nihil omittere solitus, quod speciem aliquam praesidii, vel levissimi praestare novitatibus videretur.
Fraudulenta Collatoris, in Uexvlorum
observatio convincitur. 1 C Atis prospicientes adversarii, frivolum eme , quidquid pro utriusques
defensione erroris corradere hacte nus potuerint; ad strata gema confugiunt iis familiare haereticis, qui palam ab Ecclesia separari noluerint et Clamant scilicet, non eo sensu, qui a catholicis arguitur, sua scripta accipi debere, quantumvis obvius sit,&vocibus connaturalis . Morali sensu, teste Collatore, a Quesnello dicitur totum deesse peccatori, quando ei deesses ; quia nimirum reliqua 8 se non prosunt, ut misericordiam consequatur , juxta proxim/ eitata Bernardi verba : quomodo, edi Apostolus dicit in priore ad Corinth. eap. et 3. Si charitatem non habuero, hil sum. Quod hic modestilis Collator observat, petulantius ingerit Hexaptorum author di- Constitutio TheoI. propugn. Tom. II.
cens r ,. Si damnata Propositio fuerit juxt1M rigidum verborum sensum, quibus afferiis,, tur, totum de eme peccatori, quando ei
si deest spes, quasi Quesnello animus fui ,, set docere, quod neque fides sit, nequeri liberum arbitrium , quando deest spes, H cavillatio vilis est, qua duce, abolendisi ement loquendi usus communissimi. Quo-,, ties pauper vociferabitur, obtestans, omissi nia sibi deelse, litem ei indicere oporteri bit, tamquam impol ori, eo quod neque , , corpus ei desit, neque anima , neque re- liquum, quo tegitur,vestimentorum. a Imo graviter imponere hie conatur utraque observatio, cujus author existimat, se scribere caecutientibus, aut incuriis adeo,
ut, non inspectis caeteris Que elli propositionibus, iudicium de praesentis articuli sensu latu ei sint ex duorum strenue Jan seni. Eantium testimonio, contra significationem
propriam verborum , contra Romanorum
iudicum, contra ipsius Supremi Pontificis ,& totius ei adhaerentis Ecclesiae sententiam. Non hic mihi arcana Sedis Apostolicae iudicia scrutari necessie est, cum per se pateat Propositionis sensus obvius , de quo ferri soIet in Fidei tribunalibus sententia. & satis constet, sensum improprium, & mitigatum, ut supra, non fore obnoxium censurae; quantumvis proprius sit execrabilis , & veneno undique turgeat. Caecutientibus, inquam, scribere se existimant mangones miseri; quasi catholici omnes in tam conspicuae veritatis luce non videant, universos inesnelli de charitat articulos,& plures alios in eandem concutis rere significationem, quam hic tenebris involvere frustri Quesnelli vindices moliuntatur. Deficiente enim spe, & charitate, quid fidei, quid actus bonis imo quid supernat ratis auxilii juxta novatorem hune inveniri poterit in anima peccatoris e Nota est Pro positio a8. per quam Prima gratia, quam
Deus concedit peccatori, est peceatorum re
missio. Hae scilicet peceator eme desinit, quod non fit sine fide, spe, & charitate, quae simul omnia in primam convenire gratiam nec eme est, mirabili quidem, & ignota pata sim theologis compagine; sed quae inter praecipua novae Ecclesiae fundamenta locum
3 Ecquod autem opus bonum, quod nam gratiae subsidium designare umquam poteris in peccatore praevium charitati e Gratia, quoties conceditur, omnem in homine actum bonum, ad quem tribuitur, e ficit; est enim juxta Propositionem Io. Op ratio manili Omnipotentis Dei, quam nihil imis C e e a pediis
Pars II. Propos LVII. Cap. III.
407쪽
pedire potest, aut retardare. Quae vero potest esse aetio bona ante charitatem ; quando prima gratia, quam Deus concedit peccato ri , es prccatorum remisisti quando juxta Prop. g . Non sunt nis auo amores, unde volitiones, o asiones omnes nostra nascuntur lamor Dei, qui omnia agit propter Deum ,
quemque Deus remuneratur; CP amor, quo nos
sis ac mundum diligimus , qui quod ad Deum referendum est,non refera,et propter hoc ipsumst malui e Aetio quaelibet charitati praevia nasceretur ex deliito, ex quo nihil boni, maximh supernaturalis, & salutiferi, profluere posse, exploratissimum est: Iino per
Prop. s. necestario provenit peccatum et Amore Dei in corde peccatorum non amplius regna'te, necesse es, ut in eo earnalis regnet cupiditas , omnemque actiones ejus corrumpat.
Plura in idem conspirant Quesnelli axiomata ; sed allata abunde sussiciunt, ut de turpi fallacia , & aperto mendacio convincatur utriusque Quem elliani defensoris Observatio, atque omnibus pateat, apprime convenire articulo set. sensum rigidum, &geminos complectentem , quos ei tribueram, errores. Propterea Collator subdolus concedens articulo sensum solummodo moratim , studiose abstinuit a designando aliquo casu physico, in quo Propositio, prout a Quesnello intelligitur, locum non obtineat . Vidit scilicet, nullum esse. At, inquies, designatam vidit in Hexa-plis Fidem , libe uis arbitrium . Viderit in dubie, sed stinui referre puduerit propter ineptias . Non enim de libero arbitrio, quae facultas naturae est, hic quaeritur, sed de actibus , & donis supernaturalibus . Qualis autem libertas bonis actibus a Quesnello hominibus in hoc statu relinquatur, ostendi tomo I. pluribus ab initio propositionibus ejus de gratia i libertas scilicet Calvinianae similis, & minime catholica.
Adsidem quod attinet ab Hexapliseoncelsam peccatoribus ante charitatem, nequit ea esse bona, & , prout exigitur, supernaturalis ; quia juxta Propositionem qq.& s. foret actio procedens ex foedo principio amoris mundani, vel concupiscentiae carnalis, quae omnia peccatoris opera, charriatis expertia, corrumpit necessario. Fides illa non posset esse ex gratia; cum prima gratia per Propos. 2 8. sit peccatorum remisso, quae sine spe, & charitate nulli obvenit; sine gratia autem nulla actio libera esse potest immunis a peccato per Prop. 38. Peccator non es liber,nisi ad malim sine gratia liberatoris . yy. Voluntas, quam gratia non praeis
venit, nihil habet luminis, nsi ad aberrandums
ardoris, nise ad se praecipitaudum i viriumnis adse vulnerandum et est capax omni - , ct incapax ad omne bonum . o. Sine ratia nihil amare possumus, nisi ad nostram comdemnationem . Quaenam igitur fides est . quam Quesnellus peccatoribus tribui sinit
ante Dei amorem e non alia, quam natur
Iis, humana, similis Diabolicae, turpi profluens origine, qua necessario fides ipsa
traxerit vitium. Notissima est Propositio Iet. inter g I .ab Alexandro VIII .anathemati subjectas: Quando in magnis peccatoribus de is omnis amor, desicit etiam es et , etiamso deantur credere, non esses divina; sed humana . Sensit hic Arnaldus totius Iansentani agminis dux cum suo armigero Questello, unam ex praecipuis novitatis suae arcibus
dejici; Quare furens in Pontificium irruit
Decretum parte s. Dissicultatum proposit rum Domino Steyaert pag. ro 6. dicendor Condemnare non potes propositionem hanc I ., nisi condemnando te ipsum, S. Thomam, edi ea-teros pag Theologos. Prorsus itaque stivola est peccatorii cum paupere comparatio. Dum enim hic vocem erexit, nihil se habere vociferans , satis ostendit, & corpus sibi esse , & animam et cumque vestitus compareat , non supponitur mentiri velle impudente eadeo, ut niti l etiam vestium sibi esse audeat
At omnes circumstantiae Quesnellianorum dogmatum in hoc conveniunt, ut fidem divinam, bonam , supernaturalem auferant peccatori, quamdiu amor Dei benevolus abfuerit. Quod sicut a me demonstrii tuin perspicuὴ , ita assero confidenter, testem appellare minime veritus Quesnellum ipsum, qui si author Hexaptorum est, aut saliam eonscius, & particeps observationis, quam hic exagito, insigniter Sycophanta est, quando veluti contra injusti,tiam de lamat, se de negata peccatoribus fide, quamdiu dilectio, seu charitas defuerit, accusari. Digna, inquam , Sycophanta putido, non Sacerdote, & theologo declamatio est, veluti contra calumniam; cum notissimum omnibus sit, Quesnellianum a ticulum aecusari non denegata peccatoriis bus ante dilectionem fide humana, & inquinata vitio, sed bona, divina, supernaturali, quam accusationem probatissimam dedi . nec ulla diluet cavillatio ; sola vero aut ho- rem poterit agnitio erroris publica, & ingenua retractatio imposterum excusare et ad hanc ipsum disponere toto etiam sequenti capite conabor . Det Deus fructum operae lCA-igeo t
408쪽
yd Pars II. Proposi LVII. Cap. IV.CAPUT IV. Subdola fiumnelli Querimonia, & Pro
tesatione pag. a oo. ait filiando perit charitas, amittitur siles; non omnis i sed j scansi rere autem, quod i e hareticorum error sit, d centium charitatis interitu extingui ut Osdem, es fabricare haeresim maxime lolidam . Peccato perditur Aes viva , O j sicani; quae autem juxta Concilium ( Trideminum post amissam justitiam remanet, est ex vera; sed mortua, qua Ecclesiae membrum non nisi mortuum essetat. Ita Quem ellus ludit in tenebris , dc illudere vult Ecclesiae vi sed ejus fraus, & doctrina minime catholica solis radiis exponenda est. Tridentinum Concilium sessi s. cap. I s. Asserendum es, inquit, non modo insidelitate, per quam ex ipsa sides amittitur; sed etiam
quocumque alio mortali peccato, quamvis non
amittitur sides , acceptam justificationis gratiam amitti. Et canone 28. de justificatione e Si quis dixerit, amissa per peccatum gratia, simul Osidem semper amitti; aut si dem ,
qua remanet, non esse veram sidem, licet non sit vivari aut eum, qui em sine charitate habet, non ese Christianum, anathema sit; ubi
evidens est, doceri, fidei habitum , qui fuerat ante peccatum infusus, de supernaturalis, non amitti peeeato quolibet; sed infidelitatis: quae fides in peccatoribus remanet veluti radix, qua, accedente gratiae auxilio, actus supernaturales fidei elici dein valeant, & peccator salubri formidine percussus, ac spe erectus , ut traditur se C. I . cap. q. , ad dilectionem, poenitentiam, iustitiam sibi reditum praeparare. Quesnellus vero omni suo Protestationis aequivocae. Paraxu non aliam peccatoribus, absente charitate, fidem concedit, quam frequentatis actibus aequisitam , non alios fidei actus, quim naturales, & turpi origine maculatos . Constat autem, eum, qui anta pec Ocatum fuerat infusus, fidei habitum , nota alio, quam infidelitatis crimine iuxta Conisellium expelli; verum, qui praesente alias sanctificationis gratia, veluti spiritualis uitae anima, vivus denominabatur, ea extincta, mortuus censetur; non quasi esse desierit, ut homo mortuus amplius homo non
est ; sed quia charitate, velut spiritu, destiis tutus, se solo vitam animae spiritualem prae
stare non potest, neque ullas vitae spiritualis, & aeternae meritor as elicere actiones; potest tamen gratiae transeuntis auxilio exercere actus fidei divinae supernaturalis ordinis, bonos, & ad dilectionem, poemnitentiam, iustitiam disponentes. a Haec, duce Oecu,nenica Synodo, est Scholarum omnium. nullis inter cathnlieos obnoxia disceptationibus doctrina ; in nova vero Eccle ita, peccato quolibet lethi sero perit quidquid est superitaturalis, & in fusi habitus t si quis antea iuxta novos the logos fuerit sive ut eorum locutionibus
utamur Prop. r. fiuid aliud remavet anima , que Deum atque ipsius gratiam amissit, ni peccatum, edi peccati consecut oner, fusterba
paupertas , ct segnis inditentia i hoc es , g
neralis impotentia ad laborem , ad orationem , ct ad omne opus bonum 3 Prop. 32. Omnia alia fatalis media continentur in side, tamquam in Do germine, O femine i sed hae ex non es a que amore , ct si sucia. Prop. s T. Totum dera peccatori ( etiam fides omnis , salthm bona , & supernaturalis quando e deesset, O non es spes in Deo ubi non est
amor Dei. Prop. 3 g. me Deut est, nec res xio, ubi non est charitas. Quod in peccatoribus' ante charitatem nullus possit esse actus fidei supernaturalis juxta novos theologos, patet ex Prop. 28. Prima gratia , qu m Deu concedit peccatori est peccatorum remisso. Quod etiam actus fidei, si quis ante amo rem Dei in peccatoribus inveniatur, non bonus sit, non utilis ad amorem dispositio ised omnino malus, utpote originis suae vitio maculatus, liquet ex Prop. Non seneri nisi duo amores, unde volitiones, &M actiones omnes nostrae nascuntur; amor
H Dei, qui omnia agit propter Deutria, ,, quemque Deus remuneratur; & amor, , , quo nos ipsos , ac mundum diligimus,,, qui quod ad Deum referendum est, non D refert, & propter hoc ipsum fit malus.
s. Amore Dei in corde peccatorum H non amplius regnante, necesse est, ut in M eo carnalis regnet cupiditas, omnesque M actiones CIus corrumpat. - Si necesse sit, actiones omnes cupiditate corrumpi, evidens est, fidem non posse e Te bonam, non eliei ex gratia, non esse supernaturalem .s Celebre est Quesnelli pronuntiatum in Notis eius ad epistolain Doctoris Steyaere
pag. i T. Adeo non persuadetur, sensum ab Authore (Jan senio intentum bareticum esse, ut jam demum eredere coeperit orbit catholicus, nihil in ipso non esse catholicum. A Iansenio autem Quesnellus acceperit, quod de fide habet sine consortio charitatis. Ita scilicet
409쪽
Constitutio UNich Nirus propugnata ZZy
licet Iansenius lib. s. de gratia Christi, eap.6. Nullam ipse (Augustinus agnoscit
dem veram atque christianam , ... n ex Dei charitate dimanet. Cap. . Amor Dei nisi voluntatem hominis ad credendum flectat, non erit e, ehrisiana ; sed ves daemonum, poenarum timores vel carnalis, ex mundi amore , quarum neutra es et , qua eles nuneupamur . Quam ex hoc fonte hauserat doctri
nam ini lanis quidam Iansenti discipulus,
di amicus Quesnelli, atque Arnaldi anno 36 6. die 26. Iunii hac typis edita consu-dione Lovanti publice propugnavit: Euando in magnis peccatoribus descit omnis amor , descit etiam festi S , etiamsi videantur credere, non es ei disina, sed humana. Eundem inter go. , de unum articulos duodecimum damnavit Alexander VIII. Arnaldus vero, postquam Quesnellus totum Decretum Apostolicum plurimis; sed ferh vagis contumeliis prosciderat, conera Pontificis sententiam impudentissime deis fendit in D cultatibus propositis Doctori Ste aret; ubi parte s. pag. a os . ait: Esse in
Boe Decreto obscuritates impenetrabiles, veι ex hoe compertum est exemptor Ruando in magnis peccatoribus deficit omnis amor, descit etiam ei; S, etiam videantur credere, nones ei Divina ,sed humana . pag. 2 6. Conisdemnare non potes Propositionem hane duodecimis, nisi condemnando te ipsum, S.Thomam, in cateros piam Theologos. Ita Arnaldus conistra Decretum Pontificis pugnavit octogenarius vi sed Quesnello domestico studiorum , adjutore, & velut armigero tunc viribus va-Iente, ante annos videlicet viginti septem.
Mortui dein Magistri sui vindicias tit Io cacla Arnataina Quesnellus edidit, atque ejus iconem praefixam operi hoc decoravit brevissimo; sed omnia complectente elogior Antonius Arnatatis Doctor in e , , veritate. Praefationem autem operis prolixam hae coronide velut Epitaphio claudit: Ontinum S annis, , meritis Pater,
turior te vis rapit. Abi notior, Ruis alter errorum architectos
Iam paribus male perdet armis Caelo receptum te nihil opprimet, Non regnat ipse invidia.Sedscripta,se amam hic, sed ossa,
Duuri . Sepultum publica vox magis Magisque luget. Non timidus caput En i lii Orator, Poeta, uidquid Apollineaeque turbae ess
Ita, si Quesnello eredimus, quidquid
uspiam oratorum , Poetarum, Doctorumque in arte qualibet, aut scientia est, A naido errorum debellatori poeana concinit, defunctum Iuget et Addere liceat, & mortuam cum eo lugeret fidem novam , novae plangeret interitum Ecclesiae, nisi collabenisti supponentem humeros videret novum Pontificem priori supparem Paschasiunia, Quesnellum . Habemus itaque eundem Ian- senianae, & Arnaidicae sectae , hoc tempore ante signanum strenuum , utriusque sui Principis eum universis dogmatibus propugnatorem . Unde Quesnelliani articuli set. sensus lucidissimus est, tum ex propria, & obvia verborum significatione, tum ex caeterorum ejus dogmatum circumstantia, tum accedente totius Iansentanae, atque ArnaI- dieae doctrinae praestita ab eo approbatione.
Cum scilicet dicitur, Totum deesse peccatori, quando ei deesset, O non esse Ipem in Deo,
tibi non est amor Dei, perspicuum est, significari, quod in peccatore , in quo non est amor Dei, nullus sit virtutis habitus infusus, &supernaturalis , nullus supernaturalis actus, nequidem fidei: & , etiamsi insatur eredere, non sit et Divina .sed humana, ut sustinuit, etiam post damnationem, Ar-naldus et praeterea , quod juxta Ian senium, applaudente Quesnelio , non sit Aes oera, b Chri lana , qua eles nuncupamur: Denique , ut caeterae peccatoris illius actiones. ita etiam qualiscumque fides ex malo profluit concupiscentiae fonte, qui eam corrumpit necessario iuxta Que elli articulum rum .& s. Talem fidem non posse esse ex gratia, tum per se liquet, tum quia Prima gratia, quam Deus concedit peccatori , es peccatorum remissio Propos. et 8: Sine gratia autem nihil possumus , 'nisi peccare, juxta relatas superiore capite Propositiones trigesimam octavam , trigesimam nonam, & quadragesi
s Hinc evolvitur, & patentissima fit Quesnellianae Protestationis fallacia, dum
ait, in peccatoribus manere sidem veram . sed mortuam, quae Ecclesiae membrum, non ni mortuum e lat. Quis enim Theologus vera ei nomine aliam intelligat, quam bonam,
divinam, supernaturalem Nihil simile imtelligit Quesnellus. Quis nomine fidei, quae
Ecclesiae membrum , etsi mortuum, constituit, accipiat fidem humanam, naturalem, profectam ex vitio , & ipsam peccati inquinatam maeulae Accipit Quesnellus. Quis mortuum Erat a membrum appellat, quod judicat Ecclesiae membrum absolute, dc simpliciter non esse , sicut homo mortuus nor est homo e Non aliter membra Ecclesiae Que ellus nominat peccatores; nam per
Propositionem J3. H Quid est Ecclesia, nisi
410쪽
r8 o Pars II. Propos LVII. Cap. IV. Si
,, coetus filiorum Dei, manentium in eiusdi, sinu, adoptatorum in Christo , subsisten- .. tium in ejus persona, redemptorum ejus,, sanguine, viventium ejus spiritu, agens, tium per ejus gratiam , & expectantium
si gratiam futuri saeculi e (Prop. I . Ec-- clesia, sive integer Christus, incarnatum ,, verbum habet, ut caput; omnes verori Sanctos, ut membra. et s. Ecclesia est unus solus homo, compositus ex pluri-- bus membris, quorum Christus est ea-H put, vita, subsistentia, & persona i unusta solus Christus compositus ex pluribus si Sanctis, quorum est sanistificator . si Nullus hic locus peceatoribus , ut corporis istius mystici, quod est Ecclesia, membrasne , si ea recte a Queisello describitur.
Non enim peccatores, antequam convertantur , sancti sunt, non filii Dei manentes in ejus sinu, adoptati in Christo , viventes ejus spiritu, agentes per ejus gratiamicum prima gratia , quam Deur concedo peccatori , sit peccatorum remisso per Propos. a 8. vides igitur, lector, non aliter a Quesne IIopecetatores per fidem mortuam vocari moris tua Ecclesiae membra , quam sicut cadaver, quod revera homo non est, improprih homo dicitur , ex eo, quod homo fuerit, cum corpus spiritui uniretur, quo viveret Dum autem fidem mortuam Quesaellus nominat sidem veram, intelligit veram ex objecto, qua ratione etiam fides Daemonum vera est; sed non supernaturalis , sive ex gratia, non moraliter bona, non disponens
ad spem , dilectionem, iustitiam, & salutem; qualis 1 Tridentino Concilio, & Theologis Catholicis agnoscitur etiam in pecca
s Quod ait Quesnellus de haeresi, quae
a quadraginta Episcopis , aut aliis suis adversariis gatu olidi a , non satis apparet in quo figmentum istud consistere, vel intelligi a nobis velit. Num inane tantum haereseos simulacrum ferit Tridentina Synodus se C. can. 58. indigens anathema dicenti ,, Amissa per peccatum gratia , simulta de fidem semper amittis aut fidem, quae,s remanet, non esse veram sidem: lichi non ,, sit viva; aut eum, qui fidem sine charit
M te habet, non esse Christianum Fingeret quidem Synodus hare solidi mam,
quam feriret, si arbitraretur, negare haerem licet fidem etiam humanam, naturalem, &ex objecto veram peccatoribus remanere; cum talis reperiatur, Scriptura teste, etiam in Daemonibus . De tam exotico , & insanio fimo errore tribuendo haereticis, aut de
stringendo in tale phantasma anathemate nulla potuit Sapientissimis Patribus in mentem venire cogitatio.
Damnavit itaque Concilium eos , qui fidem Divinam , & supernaturalem semper amitti asserunt, quando amittitur gratia sanctificans; vel fidem, quae remanet, non esse veram , bonam , Christianis propriam, ac supernaturalem fidem , quae disponem possit ad dilectionem , justitiam, & salutem. Errorem hune a Tridentino Concilio prostratum erigere iterum conati sunt, ut vidi mus, Jansenius, Arnaldus , Quesnellus, cuis hane voeare placuit bare solidi mam, non eam finxit CLEMENS XI., aut antea Alexander VIII., non finxere Galliae Antistites Catholici; sed a Quesnelio , & sociis
novaturientibus temere resuscitatam do Iuhre, remiseruntque ad inferos; undo emergere ad animarum exitium numquam
Ostendat itaque Quesnellus, si praesentem suum articulum retinere, ac defendere
cum pertinacia statuerit, quid aliud ab haereticis traditum, & a Concilio in relato canone profligatum fuerit, quam quod praesens damnata continet novitas I Nam quod Quesnelli Protestatio actum fidei naturalem ex pravo ortum principio, & vitio suo turispem, vocet veram sidem, quae constituat Ecclesia membrum mortuum , eo sensu, quo cadaver , quod revera, & proprie homo non est, homo mortuus dicitur , nullo modo sensum ejus reddit Catholicum , aut 1 Tridenti vi anathemate immunem ; non enim solus verborum sonus; sed maxime doctrina, ac res vocibus significata proscribitur